Utiereň 16.3.

Jerej: Sláva svjaťíj jedinosúščňij, i životvorjáščij, i nerazďilímij trójci, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu], vsehdá nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Sláva vo výšnich Bóhu, i na zemlí mír v čelovícich blahovolénije. (3x)

Hóspodi, ustňí mojí otvérzeši i ustá mojá vozvisťát chvalú tvojú. (2x)

Psalóm 3.

Hóspodi, čtósja umnóžiša stužájuščiji mí? * mnózi vostájut na mjá. - Mnózi hlahóľut duší mojéj, * ňísť spasénija jemú v Bózi jehó. - Tý že, Hóspodi, zastúpnik mój jesí, * sláva mojá, i voznosjáj hlavú mojú. - Hlásom mojím ko Hóspodu vozzvách, * i uslýša mjá ot horý svjatýja svojejá. - Áz že usnúch i spách: * vostách, jáko Hóspoď zastúpit mjá. - Ne ubojúsja ot tém ľudéj, ókrest napádajuščich na mjá: * voskresní, Hóspodi, spasí mjá, Bóže mój. - Jáko tý porazíl jesí vsjá vraždújuščyja mí vsúje: * zúby hríšnikov sokrušíl jesí. - Hóspodne jésť spasénije, * i na ľúdech tvojích blahoslovénije tvojé.

Áz usnúch i spách, * vostách, jáko Hóspoď zastúpit mjá.

Psalóm 37.

Hóspodi, da ne járostiju tvojéju obličíši mené, * nižé hňívom tvojím nakážeši mené. - Jáko stríly tvojá unzóša vo mňí, * i utverdíl jesí na mňí rúku tvojú. - Ňísť iscilénija v plóti mojéj ot licá hňíva tvojehó, * ňísť míra v kostéch mojích, ot licá hrích mojích. - Jáko bezzakónija mojá prevzydóša hlavú mojú, * i jáko brémja ťážkoje oťahoťíša na mňí. - Vozsmerďíša i sohníša rány mojá, * ot licá bezúmija mojehó. - Postradách i sľakóchsja do koncá, * vés déň sítuja choždách. - Jáko ľádvija mojá napólnišasja poruhánij, * i ňísť iscilénija v plóti mojéj. - Ozlóblen bých, i smiríchsja do zilá, * rykách ot vozdychánija sérdca mojehó. - Hóspodi, préd tobóju vsé želánije mojé, * i vozdychánije mojé ot tebé ne utajísja. - Sérdce mojé smatésja, ostávi mjá síla mojá, * i svít óčiju mojéju, i tój ňísť so mnóju. - Drúzi mojí i ískrenniji mojí, * prjámo mňí priblížišasja i stáša. - I blížniji mojí ot daléče mené stáša, * i nuždáchusja íščuščiji duší mojejá. - I íščuščiji zlája mňí, hlahólachu sujetnaja, * i ľstívnym vés déň poučáchusja. - Áz že jáko hlúch ne slýšach: * i jáko ňím ne otverzájaj úst svojích. - I bých jáko čelovík ne slýšaj, * i ne imýj vo usťích svojích obličénija. - Jáko na ťá, Hóspodi, upovách, * tý uslýšiši, Hóspodi Bóže mój. - Jáko rích: da ne kohdá porádujutmisja vrazí mojí, * i vnehdá podvižátisja nohám mojím na mjá veleríčevaša. - Jáko áz na rány hotóv, * i boľízň mojá predomnóju jésť výnu. - Jáko bezzakónije mojé áz vozviščú, * i popekúsja o hrisí mojém. - Vrazí že mojí živút, i ukripíšasja páče mené, * i umnóžišasja nenavíďaščiji mja bez právdy. - Vozdajúščiji mí zlája vozblahája, obolháchu mjá, * zané hoňách blahostýňu. - Ne ostávi mené, Hóspodi Bóže mój, * ne otstupí ot mené. - Vonmí v pómošč mojú, * Hóspodi spasénija mojehó.

Ne ostávi mené, Hóspodi Bóže mój, * ne otstupí ot mené.

Vonmí v pómošč mojú, * Hóspodi spasénija mojehó.

Psalóm 62.

Bóže, Bóže mój, * k tebí útreňuju. - Vozžadá tebé dušá mojá, * kóľ mnóžiceju tebí plóť mojá. - V zemlí púsťi, i neprechódňi, i bezvódňi, * táko vo svjaťím javíchsja tebí, víďiti sílu tvojú i slávu tvojú. - Jáko lúčši mílosť tvojá páče živót, * ustňí mojí pochvalíťi ťa. - Táko blahoslovľú ťa v živoťí mojém, * o ímeni tvojém vozďižú rúci mojí. - Jáko ot túka i másti da ispólnitsja dušá mojá, * i ustnáma rádosti voschváľat ťa ustá mojá. - Ášče pominách ťa na postéli mojéj, na útrennich poučáchsja v ťa, * jáko býl jesí pomóščnik mój. - I v króvi krilú tvojéju vozrádujusja, prilpé dušá mojá po tebí, * mené že priját desníca tvojá. - Tíji že vsúje iskáša duší mojejá, vnídut v preispódňaja zemlí, * predaďátsja v rúki orúžija, části lísovom búdut. - Cár že vozveselítsja o Bózi: pochválitsja vsják klenýjsja ím, * jáko zahradíšasja ustá hlahóľuščich neprávednaja.

Na útrennich poučáchsja v ťa: * jáko býl jesí pomóščnik mój. - I v króvi krilú tvojéju vozrádujusja.

Priľpé dušá mojá po tebí, * mené že priját desníca tvojá.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm 87.

Hóspodi, Bóže spasénija mojehó, * vo dní vozzvách, i v noščí préd tobóju. - Da vnídet préd ťá molítva mojá: * prikloní úcho tvojé k moléniju mojemú. - Jáko ispólnisja zól dušá mojá, * i živót mój ádu priblížisja. - Privminén bých s nizchoďáščimi v róv, * bých jáko čelovík bez pómošči vo mértvych svobóď. - Jáko jázvenniji spjáščiji vo hróbi, íchže ne pomjanúl jesí ktomú, * i tíji ot rukí tvojejá otrinovéni býša. - Položíša mja v róvi preispódňim, * v témnych i síni smértňij. - Na mňí utverdísja járosť tvojá, * i vsjá vólni tvojá navél jesí na mjá. - Událil jesí znájemych mojích ot mené, * položíša mjá mérzosť sebí. - Predán bých i ne ischoždách, * óči mojí iznemohósťi ot niščetý. - Vozzvách k tebí, Hóspodi, vés déň, * vozďích k tebí rúci mojí. - Jedá mértvymi tvoríši čudesá? * ilí vráčeve voskresját i ispovíďatsja tebí? - Jedá povísť któ v hróbi mílosť tvojú, * i ístinu tvojú v pohíbeli? - Jedá poznána búdut vo tmí čudesá tvojá, * i právda tvojá v zemlí zabvénňij? - I áz k tebí, Hóspodi, vozzvách, * i útro molítva mojá predvarít ťa. - Vskúju Hóspodi otríješi dúšu mojú, * otvraščáješi licé tvojé ot mené? -Níšč jésm áz, i v truďích ot júnosti mojejá, * voznésžesja smiríchsja i iznemohóch. - Na mňí prejdóša hňívi tvojí, * ustrašénija tvojá vozmutíša mjá. - Obydóša mja jáko vodá vés déň: * oderžáša mja vkúpi. - Událil jesí ot mené drúha i ískrenňaho, * i znájemych mojích ot strastéj.

Hóspodi Bóže spasénija mojehó, * vo dní vozzvách, i v noščí préd tobóju.

Da vnídet préd ťá molítva mojá: * prikloní úcho tvojé k moléniju mojemú.

Psalóm 102.

Blahosloví dušé mojá Hóspoda, * i vsjá vnútrenňaja mojá ímja svjatóje jehó. -Blahosloví dušé mojá Hóspoda, * i ne zabyváj vsích vozdajánij jehó. - Očiščájuščaho vsjá bezzakónija tvojá, * isciľájuščaho vsjá nedúhi tvojá. - Izbavľájuščaho ot istľínija živót tvój, * vinčájuščaho ťa mílostiju i ščedrótami. - Ispolňájuščaho vo blahích želánije tvojé, * obnovítsja jáko órľa júnosť tvojá. - Tvorjáj mílostyni Hospóď, * i sudbú vsím obídimym. - Skazá putí svojá Mojséovi, * synovóm Ízrailevym choťínija svojá. - Ščédr i mílostiv Hospóď, * dolhoterpilív i mnohomílostiv. - Ne do koncá prohňívajetsja, * nižé vo vík vraždújet. - Ne po bezzakónijem nášym sotvoríl jésť nám, * nižé po hrichóm nášym vozdál jésť nám. - Jáko po vysoťí nebésňij ot zemlí, * utverdíl jésť Hospóď mílosť svojú na bojáščichsja jehó. - Jelíko otstoját vostócy ot západ, * událil jésť ot nás bezzakónija náša. - Jákože ščédrit otéc sýny, uščédri Hóspoď bojáščichsja jehó: * jáko tój pozná sozdánije náše. - Pomjanú jáko pérsť jesmý:* čelovík jáko travá, dníje jehó jáko cvít sélnyj táko ocvitét. - Jáko dúch prójde v ném, i ne búdet, * i ne poznájet ktomú místa svojehó. - Mílosť že Hospódňa ot víka, * i do víka na bojáščichsja jehó. - I právda jehó na syňích synóv, * chraňáščich zavít jehó. - I pómňaščich zápovidi jehó, * tvoríti já. - Hóspoď na nebesí uhotóva prestól svój, * i cárstvo jehó vsími obladájet. - Blahoslovíte Hóspoda vsí Ánheli jehó, * sílniji krípostiju, tvorjáščiji slóvo jehó, uslýšati hlás slovés jehó. - Blahoslovíte Hóspoda vsjá síli jehó, * sluhí jehó tvorjáščiji vóľu jehó. -Blahoslovíte Hóspoda vsjá ďilá jehó, * na vsjácim mísťi vladýčestvija jehó, blahosloví dušé mojá Hóspoda.

Na vsjákom mísťi vladýčestvija jehó, * blahosloví dušé mojá Hóspoda.

Psalóm 142.

Hóspodi uslýši molítvu mojú, vnuší molénije mojé vo ístiňi tvojéj, * uslýši mjá v právďi tvojéj. - I ne vnídi v súd s rabóm tvojím, * jáko ne opravdítsja préd tobóju vsják živýj. - Jáko pohná vráh dúšu mojú, * smiríl jésť v zémľu živót mój. - Posadíl mjá jésť v témnych, jáko mértvyja víka, * i uný vo mňí dúch mój: vo mňí smjatésja sérdce mojé. - Pomjanúch dní drévnija: poučíchsja vo vsích ďíľich tvojích, * v tvorénijich rukú tvojéju poučáchsja. - Vozďích k tebí rúci mojí, * dušá mojá jáko zémľa bezvódnaja tebí. - Skóro uslýši mjá, Hóspodi, * isčezé dúch mój. - Ne otvratí licá tvojehó ot mené, * i upodóbľusja nizchoďáščym v róv. - Slýšanu sotvorí mňí zaútra mílosť tvojú, * jáko na ťá upovách. - Skaží mňí, Hóspodi, púť, v óň že pojdú, * jáko k tebí vzjách dúšu mojú. - Izmí mjá ot vráh mojích, Hóspodi, k tebí pribihóch,* naučí mjá tvoríti vóľu tvojú, jáko tý jesí Bóh mój. - Dúch tvój blahíj nastávit mjá na zémľu právu, * ímene tvojehó rádi, Hóspodi, živíši mjá právdoju tvojéju. - Izvedéši ot pečáli dúšu mojú, * i mílostiju tvojéju potrebíši vrahí mojá. - I pohubíši vsjá stužájuščyja duší mojéj, * jáko áz ráb tvój jésm.

Uslýši mjá, Hóspodi, v právďi tvojéj, * i ne vnídi v súd s rabóm tvojím.

Uslýši mjá, Hóspodi, v právďi tvojéj, * i ne vnídi v súd s rabóm tvojím.

Dúch tvój blahíj, * nastávit mjá na zémľu právu.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (12x) Sláva, i nýňi: )

Mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

O svýšňim míri, i spaséniji dúš nášich, Hóspodu pomólimsja.

O míri vsehó míra, blahostojániji svjatých Bóžijich cerkvéj, i sojedinéniji vsích, Hóspodu pomólimsja.

O svjaťím chrámi sém, i s víroju, blahohovínijem, i stráchom bóžijim vchoďáščich v óň, Hóspodu pomólimsja.

O svjaťíjšem vselénsťim Archijeréji nášem (ímja rek), Pápi Rímsťim, Hóspodu pomólimsja.

O preosvjaščénňijšem Archijepískopi i Mitropolíťi nášem Kýr (ímja rék), i o bohoľubívim Jepískopi nášem Kýr (ímja rék), čéstňim presvýterstvi, vo Chrisťí dijákonstvi, o vsém príčťi i ľúdech, Hóspodu pomólimsja.

O bohochranímim naróďi nášem, o prederžáščich vlastéch nášich, i o vsém vójinstvi, Hóspodu pomólimsja.

O hráďi sém (ilí O vési séj, ilí O svjaťíj obíteli séj ), vsjákom hráďi, straňí, i víroju živúščich v ních, Hóspodu pomólimsja.

O blahorastvoréniji vozdúchov, o izobíliji plodóv zemných, i vrémeňich mírnych, Hóspodu pomólimsja.

O plávajuščich, putešéstvujuščich, nedúhujuščich, strážduščich, pľinénnych, i o spaséniji ích, Hóspodu pomólimsja.

O izbávitisja nám ot vsjákija skórbi, hňíva i núždy, Hóspodu pomólimsja.

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko podobájet Tebí vsjákaja sláva, čésť i poklonénije, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Bóh Hóspoď i javísja nám, blahoslovén hrjadýj vo ímja Hóspodne. (8. hlas)

Stích: Ispovídajtesja Hóspodevi, jáko bláh, jáko vo víki mílosť jehó.

Stích: Obyšédše obydóša mjá i ímenem Hóspodnim protivľáchsja ím.

Stích: Ne umrú, no žív búdu i povím ďilá Hóspodňa.

Stích: Kámeň, jehóže nebrehóša ziždúščiji, séj býsť vo hlavú úhla: ot Hóspoda býsť séj i jésť díven v očesích nášich.

Tropár, hlás 8: Poveľínnoje tájno prijém v rázumi, v króvi Jósifovi tščánijem predstá bezplótnyj, hlahóľa neiskusobráčňij: priklonívyj schoždénijem nebesá, vmiščájetsja neizmínno vés v ťá. Jehóže i víďa v ložesnách tvojích prijémša rábij zrák, užasájusja zváti tebí: rádujsja nevísto nenevístnaja. tríždy.

Psalóm 109

Rečé Hospóď Hóspodevi mojemú: sidí odesnúju Mené, * dóndeže položú vrahí Tvojá podnóžije nóh Tvojích.

Žézl síly póslet tí Hospóď ot Sijóna, * i hospóďstvuj posreďí vrahóv Tvojích.

S Tobóju náčalo v déň síly Tvojejá, vo svítlostech svjatých Tvojích, * iz čréva préžde dennícy rodích Ťá.

Kľátsja Hospóď i ne raskájetsja: * Tý jeréj vo vík, po čínu Melchisedékovu.

Hospóď odesnúju Tebé * sokrušíl jésť v déň hňíva Svojehó carí.

Súdit vo jazýcich, ispólnit padénija, * sokrušít hlavý na zemlí mnóhich.

Ot potóka na putí pijét, * sehó rádi voznesét hlavú.

Allilúija, Psalóm 110

Ispovímsja Tebí, Hóspodi, vsím sérdcem mojím * v sovíťi právych i sónmi.

Vélija ďilá Hospódňa, * izýskana vo vsích vóľach Jehó.

Ispovídanije i velikoľípije ďílo Jehó * i právda Jehó prebyvájet v vík víka.

Pámjať sotvoríl jésť čudés Svojích, * mílostiv i ščédr Hospóď.

Píšču dadé bojáščymsja Jehó, * pomjanét v vík zavít Svój.

Kríposť ďíl Svojích vozvistí ľúdem Svojím, * dáti ím dostojánije jazýk.

Ďilá rúk Jehó ístina i súd, * vírny vsjá zápovidi Jehó,

utveržény v vík víka, * sotvorény vo ístiňi i pravoťí.

Izbavlénije poslá ľúdem Svojím: zapovída v vík zavít Svój; * svjáto i strášno ímja Jehó.

Načálo premúdrosti strách Hospódeň, rázum že bláh vsím tvorjáščym í. * Chvalá Jehó prebyvájet v vík víka.

Allilúija, Psalóm 111

Blažén múž, bojájsja Hóspoda, * v zápovidech Jehó voschóščet ziló.

Síľno na zemlí búdet símja jehó, * ród právych blahoslovítsja:

sláva i bohátstvo v domú jehó, * i právda jehó prebyvájet v vík víka.

Vozsijá vo tmí svít právym, * mílostiv i ščédr, i práveden.

Bláh múž, ščédrja i dajá: ustrójit slovesá svojá na suďí, * jáko v vík ne podvížitsja.

V pámjať víčnuju búdet právednik. * Ot slúcha zlá ne uboítsja,

hotóvo sérdce jehó upováti na Hóspoda. * Utverdísja sérdce jehó, ne ubojítsja, dóndeže vozzrít na vrahí svojá.

Rastočí, dadé ubóhim, právda jehó prebyvájet vo vík víka, * róh jehó voznesétsja v slávi.

Hríšnik úzrit i prohňívajetsja, zubý svojími poskrežéščet i rastájet, * želánije hríšnika pohíbnet.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Allilúija, Psalóm 112

Chvalíte, ótrocy, Hóspoda, * chvalíte ímja Hospódne.

Búdi ímja Hospódne blahoslovénno * ot nýňi i do víka.

Ot vostók sólnca do západ * chváľno ímja Hospódne.

Vysók nad vsími jazýki Hospóď: * nad nebesý sláva Jehó.

Któ jáko Hóspoď Bóh náš? * Na vysókich živýj

i na smirénnyja prizirájaj * na nebesí i na zemlí,

vozdvizájaj ot zemlí níšča * i ot hnóišča vozvyšájaj ubóha,

posadíti jehó s kňázi, * s kňázi ľudéj svoích,

vseľája neplódov v dóm, * máter o čáďich veseľáščusja.

Allilúija, Psalóm 113

Vo ischóďi Izráilevi ot Jehípta, * dómu Iákovľa iz ľudéj várvar,

býsť Judéja svjatýňa Jehó, * Izráil óblasť Jehó.

Móre víďi i pobižé, * Jordán vozvratísja vspjáť,

hóry vzyhrášasja, jáko ovní, * i chólmi, jáko áhncy óvčiji.

Čtó tí jésť, móre, jáko pobíhlo jesí? * I tebí, Jordáne, jáko vozvratílsja jesí vspjáť?

Hóry, jáko vzyhrástesja, jáko ovní, i chólmi, * jáko áhncy óvčiji?

Ot licá Hospódňa podvížesja zemľá, * ot licá Bóha Jákovľa,

obráščšaho kámeň vo jezéra vodnája * i nesikómyj vo istóčniki vodnýja.

Ne nám, Hóspodi, ne nám, no ímeni Tvojemú * dážď slávu, o mílosti Tvojéj i ístiňi Tvojéj.

Da ne kohdá rekút jazýcy: * hďí jésť Bóh ích.

Bóh že náš na nebesí i na zemlí, * vsjá jelíka voschoťí, sotvorí.

Ídoli jazýk srebró i zláto, * ďilá rúk čelovíčeskich.

Ustá ímut, i ne vozhlahóľut, * óči ímut i ne úzrjat,

úši ímut, i ne uslýšat, * nózdri ímut, i ne oboňájut,

rúci ímut, i ne osjážut, nózi ímut, i ne pójdut, * ne vozhlasját hortánem svojím.

Podóbni ím da búdut tvorjáščiji já, * i vsí naďíjuščijisja na ňá.

Dóm Izráilev upová na Hóspoda: * pomóščnik i zaščítiteľ ím jésť.

Dóm Aaróň upová na Hóspoda: * pomóščnik i zaščítiteľ ím jésť.

Bojáščijisja Hóspoda upováša na Hóspoda: * pomóščnik i zaščítiteľ ím jésť.

Hospóď pomjanúv ný blahoslovíl jésť nás, * blahoslovíl jésť dóm Izráilev, blahoslovíl jésť dóm Aaróň,

blahoslovíl jésť bojáščyjasja Hóspoda, * mályja s velíkimi.

Da priložít Hospóď na vý, * na vý i na sýny váša.

Blahoslovéni vý Hóspodevi, * sotvóršemu nébo i zémľu.

Nebó nebesé Hóspodevi, * zemľú že dadé synovóm čelovíčeskim.

Ne mértviji voschváľat Ťá, Hóspodi, * nižé vsí nizchoďáščiji vo ád,

no mý, živíji, * blahoslovím Hóspoda ot nýňi i do víka.

Allilúija, Psalóm 114

Vozľubích, jáko uslýšit Hospóď * hlás molénija mojehó,

jáko prikloní úcho Svojé mňí, * i vo dní mojá prizovú.

Objáša mjá boľízni smértnyja, bídy ádovy obritóša mjá, * skórb i boľízň obritóch, i ímja Hospódne prizvách:

o, Hóspodi, izbávi dúšu mojú. * Mílostiv Hospóď i práveden, i Bóh náš mílujet.

Chraňáj mladéncy Hospóď: * smiríchsja, i spasé mjá.

Obratísja, dušé mojá, v pokój tvój, * jáko Hospóď blahoďíjstvova ťá.

Jáko izját dúšu mojú ot smérti, * óči mojí ot sléz i nózi mojí ot popolznovénija.

Blahouhoždú pred Hóspodem * vo straňí živých.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Allilúija, Psalóm 115

Virovach, ťímže vozhlahólach, * áz že smiríchsja ziló.

Áz že rích vo izstupléniji mojém: * vsják čelovík lóž.

Čtó vozdám Hóspodevi o vsích, * jáže vozdadé mí?

Čášu spasénija prijimú * i ímja Hospódne prizovú,

molítvy mojá Hóspodevi vozdám * pred vsími ľuďmí Jehó.

Čestná pred Hóspodem * smérť prepodóbnych Jehó.

O, Hóspodi, áz ráb Tvój, áz ráb Tvój i sýn rabýni Tvojejá; * rasterzál jesí úzy mojá.

Tebí požrú žértvu chvalý, * i vo ímja Hospódne prizovú.

Molítvy mojá Hóspodevi vozdám * pred vsími ľuďmí Jehó,

vo dvórich dómu Hospódňa, * posreďítebé, Jerusalíme.

Allilúija, Psalóm 116

Chvalíte Hóspoda vsí jazýcy, * pochvalíte Jehó vsí ľúdije,

jáko utverdísja mílosť Jehó na nás, * i ístina Hospódňa prebyvájet vo vík.

Allilúija, Psalóm 117

Ispovídajtesja Hóspodevi, jáko bláh, * jáko vo vík mílosť Jehó.

Da rečét úbo dóm Izráilev: jáko bláh, * jáko vo vík mílosť Jehó.

Da rečét úbo dóm Aaróň: jáko bláh, * jáko vo vík mílosť Jehó.

Da rekút úbo vsí bojáščijisja Hóspoda: jáko bláh, * jáko vo vík mílosť Jehó.

Ot skórbi prizvách Hóspoda, * i uslýša mjá v prostránstvo.

Hospóď mňí pomóščnik, i ne ubojúsja, * čtó sotvorít mňí čelovík?

Hospóď mňí pomóščnik, * i áz vozzrjú na vrahí mojá.

Bláho jésť naďíjatisja na Hóspoda, * néželi naďíjatisja na čelovíka.

Bláho jésť upováti na Hóspoda, * néželi upováti na kňázi.

Vsí jazýcy obydóša mjá, * i ímenem Hospódnim protivľáchsja ím,

obyšédše obydóša mjá, * i ímenem Hospódnim protivľáchsja ím,

obydóša mjá, jáko pčély sót, i razhoríšasja, * jáko óhň v térniji, i ímenem Hospódnim protivľáchsja ím.

Otrinovén prevratíchsja pásti, * i Hospóď priját mjá.

Kríposť mojá i pínije mojé Hospóď, * i býsť mí vo spasénije.

Hlás rádosti i spasénija v selénijich právednych: * desníca Hospódňa sotvorí sílu.

Desníca Hospódňa voznesé mjá, * desníca Hospódňa sotvorí sílu.

Ne umrú, no žív búdu, * i povím ďilá Hospódňa.

Nakazúja nakazá mjá Hospóď, * smérti že ne predadé mjá.

Otvérzite mňí vratá právdy, * všéd v ňá ispovímsja Hóspodevi.

Sijá vratá Hospódňa, * právedniji vnídut v ňá.

Ispovímsja Tebí, jáko uslýšal mjá jesí, * i býl jesí mňí vo spasénije.

Kámeň, jehóže nebrehóša zížduščiji, * séj býsť vo hlavú úhla:

ot Hóspoda býsť séj, * i jésť díven vo očesích nášich.

Séj déň, jehóže sotvorí Hospóď, * vozrádujemsja i vozveselímsja vóň.

O, Hóspodi, spasí že, * o Hóspodi, pospiší že.

Blahoslovén hrjadýj vo ímja Hospódne, * blahoslovíchom vý iz dómu Hospódňa.

Bóh Hospóď, i javísja nám: * sostávite prázdnik vo učaščájuščich do róh oltarévych.

Bóh mój jesí Tý, i Ispovímsja Tebí, Bóh mój jesí Tý, i voznesú Ťá. * Ispovímsja Tebí, jáko uslýšal mjá jesí, i býl jesí mňí vo spasénije.

Ispovídajtesja Hóspodevi, jáko bláh, * jáko vo vík mílosť Jehó.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko Tvojá deržáva, i Tvojé jésť cárstvo i síla, i sláva Otcá i Sýna i svjatáho Dúcha, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

kondák na sreďí, so sladkopínijem, kósno. Hlás 8: Vzbránnoj vojevóďi pobidíteľnaja, jáko izbávľšesja ot zlých, blahodárstvennaja vospisúem tí rabí tvojí Bohoródice: no jáko imúščaja deržávu nepobidímuju, ot vsjákich nás bíd svobodí, da zovém tí: Rádujsja nevísto nenevístnaja.

Na némže kadít dijákon svjátýja ikóny, i brátiju, po čínu. Na próčich že tóčiju nastojáteľa i líki. I čtém íkosov i kondakóv 6. Stojím na čténiji. Tíi že íkosy súť po alfavítu: síesť, 24, i hlahóľutsja ot ijeréja vo svjatóm oltarí.

[A] íkos 1: Ánhel predstáteľ s nebesé póslan býsť, reščí Bohoródici: rádujsja! I so bezplótnym hlásom voploščájema ťá zrjá Hóspodi, užasášesja i stojáše, zovýj k néj takovája: rádujsja, jéjuže rádosť vozsijájet: rádujsja, jéjuže kľátva isčéznet. rádujsja, pádšaho Adáma vozzvánije: rádujsja, sléz Jévinych izbavlénije. rádujsja, vysotó neudobovoschodímaja čelovíčeskimi pómysly: rádujsja, hlubinó neudobozrímaja i ánheľskima očíma. rádujsja, jáko jesí carévo sidálišče: rádujsja, jáko nósiši nosjáščaho vsjá. rádujsja, zvizdó javľájuščaja sólnce: rádujsja, utróbo Božéstvennaho voploščénija. rádujsja, jéjuže obnovľájetsja tvár: rádujsja, jéjuže poklaňájemsja tvorcú. Rádujsja nevísto nenevístnaja.

[V] Kondák 2: Víďašči svjatája sebí v čistoťí, hlahólet Havrijílu dérzostno: preslávnoje tvojehó hlása neudoboprijátelno duší mojéj javľájetsja: bezsímennaho bo začátija roždestvó káko hlahóleši, zovýj: Allilúija.

[H] íkos 2: Rázum nedorazumivájemyj, razumíti Ďíva íščušči, vozopí k služáščemu: iz bokú čístu, Sýnu káko jésť rodítisja móščno, rcý mi? K néjže ón rečé so stráchom, obáče zovýj síce: rádujsja, sovíta neizrečénnaho taínnice: rádujsja, molčánija prosjáščich víro. rádujsja, čudés Christóvych načálo: rádujsja, veľínij jehó hlavízno. rádujsja, ľístvice nebésnaja, jéjuže sníde Bóh: rádujsja, móste prevoďáj súščich ot zemlí na nébo. rádujsja, ánhelov mnohoslovúščeje čúdo: rádujsja bisóv mnohoplačévnyj strúpe. rádujsja, svít neizrečénno rodívšaja: rádujsja, jéže káko, ni jedínahože naučívšaja. rádujsja, premúdrych prevoschoďáščaja rázum: rádujsja, vírnych ozarjájuščaja smýsly. Rádujsja nevísto nenevístnaja.

[D] Kondák 3: Síla výšňaho osiní tohdá k začátiju brakoneiskúsnuju, i blahoplódnaja tojá ložesná, jáko seló pokazá sládkoje, vsím choťáščym žáti spasénije, vnehdá píti síce: Allilúija.

[E] Ikos 3: Imúšči Bohoprijátnuju Ďíva utróbu, vostečé ko Jelisavéti: mladénc že ónoja ábije poznáv sejá cilovánije, rádovašesja, i ihráňmi jáko písňmi vopijáše k Bohoródici: rádujsja, ótrasli neuvjadájemyja rozhó: rádujsja, plodá bezsmértnaho sťažánije. rádujsja, ďílateľa ďílajuščaja čelovikoľúbca: rádujsja, sadíteľa žízni nášeja róždšaja. rádujsja, nívo, rasťáščaja hobzovánije ščedrót: rádujsja, trapézo, nosjáščaja obílije očiščénij. rádujsja, jáko ráj píščnyj procvitáješi: rádujsja, jáko pristánišče dušám hotóviši. rádujsja, prijátnoje molítvy kadílo: rádujsja, vsehó míra očiščénije. rádujsja, Bóžije k smértnym blahovolénije: rádujsja, smértnych k Bóhu derznovénije. Rádujsja nevísto nenevístnaja.

[Z] Kondák 4: Búrju vnútr imíja pomyšlénij sumníteľnych, cilomúdrennyj Jósif smjatésja, k tebí zrjá nebráčňij, i brakookrádovannuju pomyšľája, neporóčnaja: uvíďiv že tvojé začátije ot Dúcha svjáta, rečé: Allilúija.

I páki kondák: Vzbránnoj vojevóďi pobidíteľnaja, jáko izbávľšesja ot zlých, blahodárstvennaja vospisúem tí rabí tvojí Bohoródice: no jáko imúščaja deržávu nepobidímuju, ot vsjákich nás bíd svobodí, da zovém tí: Rádujsja nevísto nenevístnaja.

Čtém ot slóva akáfista, na dajánija dvá.

Allilúija, Pasalóm 118

Bláženi neporóčniji v púti, * choďáščiji v zakóňi Hospódni.

Blažéni ispytájuščiji sviďínija Jehó, vsím sérdcem vzýščut Jehó, * ne ďílajuščiji bo bezzakónija, v putéch Jehó chodíša.

Tý zapovídal jesí zápovidi Tvojá * sochraníti ziló.

Dabý isprávilisja putijé mojí, * sochraníti opravdánija Tvojá.

Tohdá ne postyžúsja, * vnehdá prizríti mí na vsjá zápovidi Tvojá.

Ispovímsja Tebí v právosti sérdca, * vnehdá naučíti mí sjá suďbám právdy Tvojejá.

Opravdánija Tvojá sochraňú, * ne ostávi mené do zilá.

V česóm isprávit juňíjšij púť svój? * vnehdá sochraníti slovesá Tvojá.

Vsím sérdcem mojím vzyskách Tebé, * ne otríni mené ot zápovidej Tvojích.

V sérdci mojém skrých slovesá Tvojá, * jáko da ne sohrišú Tebí.

Blahoslovén jesí, Hóspodi: * naučí mjá opravdánijem Tvojím.

Ustnáma mojíma vozvistích * vsjá suďbý úst Tvojích.

Na putí sviďínij Tvoích nasladíchsja, * jáko o vsjákom bohátstvi.

V zápovidech Tvoích pohlumľúsja, * i urazumíju putí Tvojá.

Vo opravdánijich Tvojích poučúsja, * ne zabúdu slovés Tvojích.

Vozdážď rabú Tvojemú: * živí mjá, i sochraňú slovesá Tvojá.

Otkrýj óči mojí, * i urazumíju čudésa ot zakóna Tvojehó.

Prišléc áz jésm na zemlí: * ne skrýj ot mené zápovidi Tvojá.

Vozľubí dušá mojá vozželáti suďbý Tvojá * na vsjákoje vrémja.

Zapretíl jesí hórdym: * prókľati ukloňájuščijisja ot zápovidej Tvojích.

Otimí ot mené ponós i uničižénije, * jáko sviďínij Tvojích vzyskách.

Íbo sidóša kňázi, i na mjá klevetáchu, * ráb že Tvój hlumľášesja vo opravdánijich Tvojích:

Íbo sviďínija Tvojá poučénije mojé jésť, * i sovíti mojí opravdánija Tvojá.

Priľpé zemlí dušá mojá: * živí mjá po slovesí Tvojemú.

Putí mojá vozvistích, i uslýšal mjá jesí: * naučí mjá opravdánijem Tvojím:

Púť opravdánij Tvoích vrazumí mí, * i pohlumľúsja v čudesích Tvojích.

Vozdremá dušá mojá ot unýnija: * utverdí mjá v slovesích Tvojích.

Púť neprávdy otstávi ot mené, * i zakónom Tvojím pomíluj mjá.

Púť ístiny izvólich, * i suďbý Tvojá ne zabých.

Priľipíchsja sviďínijem Tvojím, Hóspodi, * ne posramí mené.

Púť zápovidej Tvojích tekóch, * jehdá rasšíril jesí sérdce mojé.

Zakonopoloží mňí, Hóspodi, * púť opravdánij Tvoích, i vzyščú i výnu:

Vrazumí mjá, i ispytáju zakón Tvój, * i sochraňú í vsím sérdcem mojím.

Nastávi mjá na stezjú zápovidej Tvoích, * jáko túju voschoťích.

Prikloní sérdce mojé vo sviďínija Tvojá, * a ne v lichoímstvo.

Otvratí óči mojí, jéže ne víďiti sujetý, * v putí Tvojém živí mjá.

Postaví rabú Tvojemú * slóvo Tvojé v strách Tvój.

Otimí ponošénije mojé, * jéže nepščevách: jáko suďbý Tvojá bláhi.

Sé vozželách zápovidi Tvojá, * v právďi Tvojéj živí mjá.

I da priídet na mjá mílosť Tvojá, * Hóspodi, spasénije Tvojé po slovesí Tvojemú.

I otviščáju ponošájuščym mí slóvo: * jáko upovách na slovesá Tvojá.

I ne otimí ot úst mojích slovesé ístinna do zilá, * jáko na suďbý Tvojá upovách.

I sochraňú zakón Tvój výnu, * vo vík i vo vík víka.

I choždách v širóťi, * jáko zápovidi Tvojá vzyskách.

I hlahólach o sviďínijich Tvojích pred carí, * i ne styďáchsja:

I poučáchsja v zápovidech Tvoích, * jáže vozľubích ziló:

I vozdvihóch rúci mojí k zápovidem Tvoím, jáže vozľubích, * i hlumľáchsja vo opravdánijich Tvoích.

Pomjaní slovesá Tvojá rabú Tvojemú, * íchže upovánije dál mí jesí.

Tó mjá uťíši vo smiréniji mojém, * jáko slóvo Tvojé živí mjá.

Hórdii zakonoprestúpovachu do zilá: * ot zakóna že Tvojehó ne ukloníchsja.

Pomjanúch suďbý Tvojá ot víka, Hóspodi, * i uťíšichsja.

Pečáľ priját mjá ot hríšnik, * ostavľájuščich zakón Tvój.

Píta bjáchu mňí opravdánija Tvojá, * na mísťi prišéľstvija mojehó.

Pomjanúch v noščí ímja Tvojé, Hóspodi, * i sochraních zakón Tvój.

Séj býsť mňí, * jáko opravdánij Tvoích vzyskách.

Čásť mojá jesí, Hóspodi, * rích sochraníti zakón Tvój.

Pomolíchsja licú Tvojemú vsím sérdcem mojím: * pomíluj mjá po slovesí Tvojemú.

Pomýslich putí Tvojá, * i vozvratích nózi mojí vo sviďínija Tvojá.

Uhotóvichsja i ne smutíchsja * sochraníti zápovidi Tvojá.

Úžja hríšnik objazášasja mňí, * i zakóna Tvojehó ne zabých.

Polúnošči vostách ispovídatisja Tebí * o suďbách právdy Tvojejá.

Pričástnik áz jésm vsím bojáščymsja Tebé, * i chraňáščym zápovidi Tvojá.

Mílosti Tvojejá, Hóspodi, ispólň zemľá: * opravdánijem Tvoím naučí mjá.

Bláhosť sotvoríl jesí s rabóm Tvojím, Hóspodi, * po slovesí Tvojemú.

Bláhosti, i nakazániju i rázumu naučí mjá, * jáko zápovidem Tvojím vírovach.

Préžde dáže ne smiríti mí sjá, áz prehriších: * sehó rádi slóvo Tvojé sochraních.

Bláh jesí Tý, Hóspodi, * i bláhostiju Tvojéju naučí mjá opravdánijem Tvojím.

Umnóžisja na mjá neprávda hórdych, * áz že vsím sérdcem mojím ispytáju zápovidi Tvojá.

Usyrísja jáko mléko sérdce ích, * áz že zakónu Tvojemú poučíchsja.

Bláho mňí, jáko smiríl mjá jesí, * jáko da naučúsja opravdánijem Tvojím.

Bláh mňí zakón úst Tvojích, * páče týsjašč zlatá i srebrá.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Rúci Tvoí sotvorísťi mjá, i sozdásťi mjá: * vrazumí mjá, i naučúsja zápovidem Tvojím.

Bojáščijisja Tebé úzrjat mjá i vozveseľátsja, * jáko na slovesá Tvojá upovách.

Razumích Hóspodi, jáko právda suďbý Tvojá, * i voístinnu smiríl mjá jesí.

Búdi že mílosť Tvojá, * da uťíšit mjá po slovesí Tvojemú, rabú Tvojemú.

Da priídut mňí ščedróty Tvojá, i žív búdu, * jáko zakón Tvój poučénije mojé jésť.

Da postyďátsja hórdiji, jáko neprávedno bezzakónnovaša na mjá, * áz že pohlumľúsja v zápovidech Tvojích.

Da obraťát mjá bojáščijisja Tebé, * i víďaščiji sviďínija Tvojá.

Búdi sérdce mojé neporóčno vo opravdánijich Tvojích, * jáko da ne postyžúsja.

Isčezájet vo spasénije Tvojé dušá mojá, * na slovesá Tvojá upovách.

Isčezóša óči mojí v slóvo Tvojé, * hlahóľušče: kohdá uťíšiši mjá?

Zané bých jáko mích na sláňi: * opravdánij Tvoích ne zabých.

Kolíko jésť dnéj rabá Tvojehó? * kohdá sotvoríši mí ot hoňáščich mjá súd?

Povídaša mňí zakonoprestúpnicy hlumlénija, * no ne jáko zakón Tvój, Hóspodi.

Vsjá zápovidi Tvojá ístina: * neprávedno pohnáša mjá, pomozí mí.

Vmáľi ne skončáša mené na zemlí: * áz že ne ostávich zápovidej Tvojích.

Po mílosti Tvojéj živí mjá, * i sochraňú sviďínija úst Tvojích.

Vo vík, Hóspodi, slóvo Tvojé * prebyvájet na nebesí.

V ród i ród ístina Tvojá. * Osnovál jesí zémľu, i prebyvájet.

Učinénijem Tvojím prebyvájet déň, * jáko vsjáčeskaja rabótna Tebí.

Jáko ášče by ne zakón Tvój poučénije mojé býl, * tohdá úbo pohíbl bých vo smiréniji mojém.

Vo vík ne zabúdu opravdánij Tvojích, * jáko v ních oživíl mjá jesí.

[Sredá:]

Tvój jésm áz, spasí mjá, * jáko opravdánij Tvoích vzyskách.

Mené ždáša hríšnicy pohubíti mjá, * sviďínija Tvojá razumích.

Vsjákija končíny víďich konéc, * široká zápoviď Tvojá ziló.

Kóľ vozľubích zakón Tvój, Hóspodi, * vés déň poučénije mojé jésť.

Páče vráh mojích umudríl mjá jesí * zápovidiju Tvojéju, jáko v vík mojá jésť.

Páče vsích učáščich mjá razumích, * jáko sviďínija Tvojá poučénije mojé jésť.

Páče stárec razumích, * jáko zápovidi Tvojá vzyskách.

Ot vsjákaho putí lukáva vozbraních nohám mojím, * jáko da sochraňú slovesá Tvojá.

Ot sudéb Tvojích ne ukloníchsja, * jáko Tý zakonopoložíl mí jesí.

Kóľ sladká hortáni mojemú slovesá Tvojá, * páče méda ustóm mojím.

Ot zápovidej Tvojích razumích, * sehó rádi voznenavíďich vsják púť neprávdy.

Svitíľnik noháma mojíma zakón Tvój, * i svít stezjám mojím.

Kľáchsja i postávich * sochraníti suďbý právdy Tvojejá.

Smiríchsja do zilá, Hóspodi, * živí mjá po slovesí Tvojemú.

Vóľnaja úst mojích blahovolí že, Hóspodi, * i suďbám Tvoím naučí mjá.

Dušá mojá v rukú Tvojéju výnu, * i zakóna Tvojehó ne zabých.

Položíša hríšnicy síť mňí, * i ot zápovidej Tvojích ne zabludích.

Nasľídovach sviďínija Tvojá vo vík, * jáko rádovanije sérdca mojehó súť.

Prikloních sérdce mojé sotvoríti opravdánija Tvojá * v vík za vozdajánije.

Zakonoprestúpnyja voznenavíďich, * zakón že Tvój vozľubích.

Pomóščnik mój i zastúpnik mój jesí Tý, * na slovesá Tvojá upovách.

Uklonítesja ot mené lukávnujuščiji, * i ispytáju zápovidi Bóha mojehó.

Zastupí mjá po slovesí Tvojemú, * i žív búdu, i ne posramí mené ot čájanija mojehó.

Pomozí mí, i spasúsja, * i poučúsja vo opravdánijich Tvoích výnu.

Uničižíl jesí vsjá otstupájuščija ot opravdánij Tvojích, * jáko neprávedno pomyšlénije ích.

Prestupájuščija nepščevách vsjá hríšnyja zemlí, * sehó rádi vozľubích sviďínija Tvojá.

Prihvozdí stráchu Tvojemú plóti mojá, * ot sudéb bo Tvojích ubojáchsja.

Sotvorích súd i právdu, * ne predážď mené obíďaščym mjá.

Vospriimí rabá Tvojehó vo bláho, * da ne oklevetájut mené hórdiji.

Óči mojí isčezósťi vo spasénije Tvojé, * i v slóvo právdy Tvojejá.

Sotvorí s rabóm Tvojím po mílosti Tvojéj, * i opravdánijem Tvojím naučí mjá.

Ráb Tvój jésm áz: vrazumí mjá, * i uvím sviďínija Tvojá.

Vrémja sotvoríti Hóspodevi: * razoríša zakón Tvój.

Sehó rádi vozľubích zápovidi Tvojá * páče zláta i topázija.

Sehó rádi ko vsím zápovidem Tvojím napravľáchsja, * vsják púť neprávdy voznenavíďich.

Dívna sviďínija Tvojá, * sehó rádi ispytá já dušá mojá.

Javlénije slovés Tvojích prosviščájet * i vrazumľájet mladéncy.

Ustá mojá otverzóch, i privlekóch dúch, * jáko zápovidej Tvojích želách.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Prízri na mjá i pomíluj mjá, * po sudú ľúbjaščich ímja Tvojé.

Stopý mojá naprávi po slovesí Tvojemú, * i da ne obladájet mnóju vsjákoje bezzakónije.

Izbávi mjá ot klevetý čelovíčeskija, * i sochraňú zápovidi Tvojá.

Licé Tvojé prosvití na rabá Tvojehó, * i naučí mjá opravdánijem Tvojím.

Ischódišča vodnája izvedósťi óči mojí, * ponéže ne sochraních zakóna Tvojehó.

Práveden jesí, Hóspodi, * i právi sudí Tvojí.

Zapovídal jesí právdu sviďínija Tvojá, * i ístinu ziló.

Istájala mjá jésť révnosť Tvojá, * jáko zabýša slovesá Tvojá vrazí mojí.

Razžžéno slóvo Tvojé ziló, * i ráb Tvój vozľubí jé.

Juňíjšij áz jésm i uničižén, * opravdánij Tvojích ne zabých.

Právda Tvojá právda vo vík, * i zakón Tvój ístina.

Skórbi i núždy obritóša mjá, * zápovidi Tvojá poučénije mojé.

Právda sviďínija Tvojá v vík, * vrazumí mjá, i žív búdu.

Vozzvách vsím sérdcem mojím, * uslýši mjá, Hóspodi, opravdánija Tvojá vzyščú.

Vozzvách Tí, spasí mjá, * i sochraňú sviďínija Tvojá.

Predvarích v bezhódiji i vozzvách, * na slovesá Tvojá upovách.

Predvarísťi óči mojí ko útru, * poučítisja slovesém Tvojím.

Hlás mój uslýši, Hóspodi, po mílosti Tvojéj: * po suďbí Tvojéj živí mjá.

Priblížišasja hoňáščiji mjá bezzakónijem, * ot zakóna že Tvojehó udalíšasja.

Blíz jesí Tý, Hóspodi, * i vsí putijé Tvoí ístina.

Ispérva poznách ot sviďínij Tvojích, * jáko v vík osnovál já jesí.

Vížď smirénije mojé i izmí mjá, * jáko zakóna Tvojehó ne zabých.

Sudí súd mój i izbávi mjá, * slovesé rádi Tvojehó živí mjá.

Daléče ot hríšnik spasénije, * jáko opravdánij Tvojích ne vzyskáša.

Ščedróty Tvojá mnóhi, Hóspodi, * po suďbí Tvojéj živí mjá.

Mnózi izhoňáščiji mjá i stužájuščiji mí, * ot sviďínij Tvojích ne ukloníchsja.

Víďich nerazumivájuščija i istájach, * jáko slovés Tvojích ne sochraníša.

Vížď, jáko zápovidi Tvojá vozľubích, * Hóspodi, po mílosti Tvojéj živí mjá.

Načálo slovés Tvojích ístina, * i vo vík vsjá suďbý právdy Tvojejá.

Kňázi pohnáša mjá túne, * i ot slovés Tvojích ubojásja sérdce mojé.

Vozrádujusja áz o slovesích Tvojích, * jáko obritájaj korýsť mnóhu.

Neprávdu voznenavíďich i omerzích, * zakón že Tvój vozľubích.

Sedmeríceju dném chvalích Ťá * o suďbách právdy Tvojejá.

Mír mnóh ľúbjaščym zakón Tvój, * i ňísť ím soblázna.

Čájach spasénija Tvojehó, Hóspodi, * i zápovidi Tvojá vozľubích.

Sochraní dušá mojá sviďínija Tvojá * i vozľubí já ziló.

Sochraních zápovidi Tvojá i sviďínija Tvojá, * jáko vsí putijé mojí pred Tobóju, Hóspodi.

Da priblížitsja molénije mojé pred Ťá, Hóspodi, * po slovesí Tvojemú vrazumí mjá.

Da vnídet prošénije mojé pred Ťá, Hóspodi, * po slovesí Tvojemú izbávi mjá.

Otrýhnut ustňí mojí pínije, * jehdá naučíši mjá opravdánijem Tvojím.

Proviščáet jazýk mój slovesá Tvojá, * jáko vsjá zápovidi Tvojá právda.

Da búdet ruká Tvojá jéže spastí mjá, * jáko zápovidi Tvojá izvólich.

Vozželách spasénije Tvojé, Hóspodi, * i zakón Tvój poučénije mojé jésť.

Živá búdet dušá mojá i voschválit Ťá, * i suďbý Tvojá pomóhut mňí.

Zabludích, jáko ovčá pohíbšeje, vzyščí rabá Tvojehó, * jáko zápovidej Tvojích ne zabých.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Diákon: Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko bláh i čelovikoľúbec Boh jesí, i Tebí slávu vozsylájem, Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

I páki hlahólem kondák: Hlás 8: Vzbránnoj vojevóďi pobidíteľnaja, jáko izbávľšesja ot zlých, blahodárstvennaja vospisúem tí rabí tvojí Bohoródice: no jáko imúščaja deržávu nepobidímuju, ot vsjákich nás bíd svobodí, da zovém tí: Rádujsja nevísto nenevístnaja.

I druhíja íkosy i kondakí, 6:

[I] íkos 4: Slýšaša pástyrije ánhelov pojúščich plotskóje Christóvo prišéstvije, i tékše jáko k pástyrju, víďat sehó jáko áhnca neporóčna, vo črévi Maríiňi upásšasja, júže pojúšče ríša: rádujsja, áhnca i pástyrja Máti: rádujsja, dvóre slovésnych ovéc. rádujsja, nevídimych vrahóv mučénije: rádujsja, rájskich dvérej otverzénije. rádujsja, jáko nebésnaja srádujutsja zemným: rádujsja, jáko zemnája slikovstvújut nebésnym. rádujsja, apóstolov nemólčnaja ustá: rádujsja, strastotérpcev nepobidímaja dérzoste. rádujsja, tvérdoje víry utverždénije: rádujsja, svítloje blahodáti poznánije. rádujsja, jéjuže obnažísja ád: rádujsja, jéjuže oblekóchomsja slávoju. Rádujsja nevísto nenevístnaja.

[F] Kondák 5: Bohotéčnuju zvizdú uzrívše volsví, tojá posľídovaša zarí: i jáko svitíľnik deržášče jú, tóju ispytáchu krípkaho carjá: i dostíhše nepostižímaho, vozrádovašasja jemú vopijúšče: Allilúija.

[I] íkos 5: Víďiša ótrocy chaldéjstiji na rukú ďivíču, sozdávšaho rukáma čelovíki, i Vladýku razumivájušče jehó, ášče i rábij priját zrák, potščášasja darmí poslužíti jemú, i vozopíti blahoslovénňij: rádujsja, zvizdý nezachodímyja Máti: rádujsja, zaré táinstvennaho dné. rádujsja, prélesti péšč uhasívšaja: rádujsja, Tróicy taínniki prosviščájuščaja. rádujsja, mučíteľa bezčelovíčnaho izmetájuščaja ot načáľstva: rádujsja, Hóspoda čelovikoľúbca pokazávšaja Christá. rádujsja, várvarskaho izbavľájuščaja služénija: rádujsja, timínija izimájuščaja ďíl. rádujsja, ohňá poklonénije uhasívšaja: rádujsja, plámene strastéj izmiňájuščaja. rádujsja, vírnych nastávnice cilomúdrija: rádujsja, vsích rodóv vesélije. Rádujsja nevísto nenevístnaja.

[K] Kondák 6: Propovídnicy Bohonósniji bývše volsví, vozvratíšasja vo Vavilón, skončávše tvojé proróčestvo: i propovídavše ťá Christá vsím, ostáviša Íroda jáko bujeslóvjašča, ne vídušča píti: Allilúija.

[L] íkos 6: Vozsijávyj vo Jehípťi prosviščénije ístiny, othnál jesí lží ťmú: ídoli bo jehó Spáse, ne terpjášče tvojejá kríposti, padóša. Sích že izbávľšijisja vopijáchu k Bohoródici: rádujsja, ispravlénije čelovíkov: rádujsja, nizpadénije bisóv. rádujsja, prélesti deržávu poprávšaja: rádujsja, ídoľskuju lésť obličívšaja. rádujsja móre, potopívšeje faraóna mýslennaho: rádujsja, kámeňu, napojívšij žážduščyja žízni. rádujsja, óhnennyj stólpe, nastavľájaj súščyja vo ťmí: rádujsja, pokróve míru, šíršij óblaka. rádujsja píšče, mánny prijémnice: rádujsja, sládosti svjatýja služíteľnice. rádujsja, zemlé obitovánija: rádujsja, iz nejáže tečét méd i mlekó. Rádujsja nevísto nenevístnaja.

[M] Kondák 7: Choťášču Simeónu ot nýňišňaho víka prestávitisja preléstnaho, vdálsja jesí jáko mladénec tomú: no poználsja jesí jemú i Bóh soveršénnyj. Ťímže udivísja tvojéj neizrečénňij premúdrosti, zovýj: Allilúija.

I páki kondák: Vzbránnoj vojevóďi pobidíteľnaja, jáko izbávľšesja ot zlých, blahodárstvennaja vospisúem tí rabí tvojí Bohoródice: no jáko imúščaja deržávu nepobidímuju, ot vsjákich nás bíd svobodí, da zovém tí: Rádujsja nevísto nenevístnaja.

Psalóm 50.

Pomíluj mja, Bóže, * po velícij mílosti tvojéj. - I po mnóžestvu ščedrót tvojích * očísti bezzakónije mojé. - Najpáče omýj mja ot bezzakónija mojehó, * i ot hrichá mojehó očísti mja. - Jáko bezzakónije mojé az znáju, * i hrich moj predomnóju jesť výnu. - Tebí jedínomu sohriších i lukávoje pred tobóju sotvorích, * jáko da opravdíšisja vo slovesích tvojích, i pobidíši vnehdá sudíti ti. - Se bo v bezzakónijich začát jesm, * i vo hrisích rodí mja máti mojá. - Se bo ístinu vozľubíl jesí: * bezvístnaja i tájnaja premúdrosti tvojejá javíl mi jesí. - Okropíši mja yssópom i očíščusja, * omýješi mja, i páče sňíha obíľusja. - Slúchu mojemú dási rádosť i vesélije, * vozrádujutsja kósti smirénnyja. - Otvratí licé tvojé ot hrich mojích: * i vsja bezzakónija mojá očísti. - Sérdce čísto sozíždi vo mňi, Bóže, * i duch prav obnoví vo utróbi mojéj. - Ne otvérži mené ot licá tvojehó, * i Dúcha tvojehó svjatáho ne ottimí ot mené. - Vozdážď mi rádosť spasénija tvojehó, * i Dúchom vladýčnym utverdí mja. - Naučú bezzakónnyja putém tvojím, * i nečestíviji k tebí obraťátsja. - Izbávi mja ot krovéj, Bóže, Bóže, spasénija mojehó: * vozrádujetsja jazýk moj právďi tvojéj. - Hóspodi ustňí mojí otvérzeši,* i ustá mojá vozvisťát chválu tvojú. - Jáko ašče by voschoťíl jesí žértvy dal bych úbo, * vsesožžénija ne blahovolíši. - Žértva Bóhu duch sokrušén: * sérdca sokrušénna i smirénna Boh ne uničižít. - Ublaží, Hóspodi, blahovolénijem tvojím Sijóna, * i da soziždutsja sťíny Jerusalímskija. Tohdá blahovolíši žértvu právdy, voznošénije i vsesožžehajémaja, * tohdá vozložát na oltár tvoj telcý.

I kanóny:

Tvorénije hospodína Jósifa, jehóže kraestróčije: Rádosti prijátelišče, tebí podobájet rádovatisja jedíňij.

Hlás 4. Písň 1.

irmós: Otvérzu ustá mojá, i napólňatsja dúcha, i slóvo otrýhnu caríci Máteri, i javľúsja svítlo toržestvúja, i vospojú rádujasja tojá čudesá.

[Ch] Christóvu kníhu oduševlénnuju, zapečatľínnuju ťá Dúchom, velíkij archánhel čístaja, zrjá vozhlašáše tí: rádujsja, rádosti prijátelišče, jéjuže pramáterňaja kľátva razrišítsja.

[A] Adámovo ispravlénije, rádujsja Ďívo Bohonevísto, ádovo umerščvlénije rádujsja vseneporóčnaja, paláto vsích carjá: rádujsja, prestóle óhnennyj vsederžíteľa.

[R] Cvíte neuvjadájemyj, rádujsja jedína prozjábšaja jábloko blahovónnoje. rádujsja róždšaja blahouchánije jedínaho carjá. rádujsja neiskusobráčnaja, mírovi spasénije.

[A] Čistotý sokróvišče, rádujsja, jéjuže ot padénija nášeho vostáchom. rádujsja, sladkouchánnyj kríne Vladýčice, vírnych blahouchájaj, kadílo blahovónnoje, i míro mnohocínnoje.

Katavásija: Otvérzu ustá mojá, i napólňatsja dúcha, i slóvo otrýhnu caríci Máteri, i javľúsja svítlo toržestvúja, i vospojú rádujasja tojá čudesá.

Písň 3.

irmós: Tvojá pisnoslóvcy Bohoródice, živýj i nezavístnyj istóčniče, lík sebí sovokúpľšyja duchóvno utverdí, v Božéstvenňij tvojéj slávi vincév slávy spodóbi.

[S] Klás prozjábšaja božestvennyj, jáko níva neoránnaja jávi, rádujsja oduševlénnaja trapézo, chľíb živótnyj vmiščšaja. rádujsja, živótnyja vodý istóčniče neistoščájemyj Vladýčice.

[D] Júnice juncá róždšaja neporóčnaho, rádujsja vírnym. rádujsja áhnice, róždšaja Bóžijaho áhnca, vzémľuščaho míra vsehó prehrišénija. rádujsja téploje očistílišče.

[O] Útro svitľíjšeje, rádujsja jedína sólnca nosjáščaja Christá svíta žilíšče. rádujsja, ťmú razrušívšaja, i mráčnyja bísy otňúd othnávšaja.

[Ch] Rádujsja, dvére jedína, jéjuže slóvo prójde jedíno, verejí i vratá ádova, Vladýčice, roždestvóm tvojím sokrušívšaja. rádujsja božestvennyj vchóde spasájemych, Bohonevísto.

Katavásija: Tvojá pisnoslóvcy Bohoródice, živýj i nezavístnyj istóčniče, lík sebí sovokúpľšyja duchóvno utverdí, v Božéstvenňij tvojéj slávi vincév slávy spodóbi.

Po 3. Pisňi:

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi: )

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jako Ty jesi Boh naš, i Tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

I po vozhlási, kondák: Vzbránnoj vojevóďi pobidíteľnaja, jáko izbávľšesja ot zlých, blahodárstvennaja vospisúem tí rabí tvojí Bohoródice: no jáko imúščaja deržávu nepobidímuju, ot vsjákich nás bíd svobodí, da zovém tí: Rádujsja nevísto nenevístnaja. I čtém druhíja šésť íkosov i kondakóv.

[N] íkos 7: Nóvuju pokazá tvár jávľsja ziždíteľ, nám i ot nehó bývšim, iz bezsímennyja prozjáb utróby, i sochranív jú, jákože bí, netľínnu. Da čúdo víďašče vospojím jú, vopijúšče: rádujsja, cvíte netľínija: rádujsja, vínče vozderžánija. rádujsja, voskresénija óbraz oblistájuščaja: rádujsja, ánheľskoje žitijé javľájuščaja. rádujsja drévo svitloplodovítoje, ot nehóže pitájutsja vírniji: rádujsja drévo blahosinnolístvennoje, ímže pokryvájutsja mnózi. rádujsja, vo črévi nosjáščaja izbáviteľa pľinénnym: rádujsja, róždšaja nastávnika zablúždšym. rádujsja, sudijí právednaho umolénije: rádujsja, mnóhich sohrišénij proščénije. rádujsja, odéždo nahích derznovénija: rádujsja, ľubý vsjákoje želánije pobiždájuščaja. Rádujsja nevísto nenevístnaja.

[ks] Kondák 8: Stránnoje roždestvó víďivše, ustranímsja míra, úm na nebesá prelóžše: sehó bo rádi vysókij Bóh, na zemlí javísja smirénnyj čelovík, choťáj privleščí k vysoťí, tomú vopijúščyja: Allilúija.

[O] íkos 8: Vés bí v nížnich, i výšnich nikákože otstupí neopísannoje Slóvo: snizchoždénije bo Božéstvennoje, ne prechoždénije že místnoje býsť, i roždestvó ot Ďívy Bohoprijátnyja, slýšaščyja sijá: rádujsja, Bóha nevmistímaho vmistílišče: rádujsja, čestnáho táinstva dvéri. rádujsja, nevírnych sumníteľnoje slýšanije: rádujsja, vírnych izvístnaja pochvaló. rádujsja, kolesníce presvjatája, súščaho na Cheruvímich: rádujsja, selénije preslávnoje, súščaho na Serafímich. rádujsja, protívnaja v tóžde sobrávšaja: rádujsja, ďívstvo i roždestvó sočetávšaja. rádujsja, jéjuže razrišísja prestuplénije: rádujsja, jéjuže otvérzesja ráj. rádujsja, kľučú cárstvija Christóva: rádujsja, nadéždo bláh víčnych. Rádujsja nevísto nenevístnaja.

[P] Kondák 9: Vsjákoje jestestvó ánheľskoje udivísja, velíkomu tvojehó vočelovíčenija ďílu: nepristúpnaho bo jáko Bóha, zrjáše vsím pristúpnaho čelovíka, nám úbo sprebyvájušča, slýšašča že ot vsích: Allilúija.

[R] íkos 9: Vitíja mnohoviščánnyja, jáko rýby bezhlásnyja, vídim o tebí Bohoródice: nedoumivájut bo hlahólati, jéže káko, i Ďíva prebyváješi, i rodíti vozmohlá jesí? Mý že táinstvu divjáščesja, vírno vopijém: rádujsja, premúdrosti Bóžija prijátelišče: rádujsja, promyšlénija jehó sokróvišče. rádujsja, ľubomúdryja nemúdryja javľájuščaja: rádujsja, chitroslovésnyja bezslovésnyja obličájuščaja: rádujsja, jáko obujáša ľútiji vzyskátele: rádujsja, jáko uvjadóša basnotvórcy. rádujsja, athinéjskaja pleténija rasterzájuščaja: rádujsja, rýbarskija mréži ispolňájuščaja. rádujsja, iz hlubiný nevíďinija izvlačájuščaja: rádujsja, mnóhi v rázumi prosviščájuščaja. rádujsja, korabľú choťáščich spastísja: rádujsja, pristánišče žitéjskich plávanij. Rádujsja nevísto nenevístnaja.

[S] Kondák 8: Spástí choťá mír, íže vsích ukrasíteľ, k semú samoobitován prijíde, i pástyr sýj jáko Bóh, nás rádi javísja po nám čelovík: podóbnym bo podóbnoje prizváv, jáko Bóh slýšit: Allilúija.

I páki kondák: Vzbránnoj vojevóďi pobidíteľnaja, jáko izbávľšesja ot zlých, blahodárstvennaja vospisúem tí rabí tvojí Bohoródice: no jáko imúščaja deržávu nepobidímuju, ot vsjákich nás bíd svobodí, da zovém tí: Rádujsja nevísto nenevístnaja.

Sidálen, hlás 1. Podóben: Hrób tvój: Velíkij vóin neveščéstvennych ánhelov, vo hrád Nazarét, predstáv carjá vozviščájet tvojehó čístaja, i vikóv Hóspoda: rádujsja, hlahóľa tebí, blahoslovénnaja Maríje, nepostižímaja i neskazánnaja hlubinó, čelovíkov vozzvánije.

Sláva, i nýňi, tójže. I páki čténije. Velíkij vóin neveščéstvennych ánhelov, vo hrád Nazarét, predstáv carjá vozviščájet tvojehó čístaja, i vikóv Hóspoda: rádujsja, hlahóľa tebí, blahoslovénnaja Maríje, nepostižímaja i neskazánnaja hlubinó, čelovíkov vozzvánije.

Písň 4.

irmós: Siďáj v slávi, na prestóľi Božestvá, vo óblaci léhci, prijíde Iisús prebožéstvennyj, netľínnoju dlániju, i spasé zovúščyja: sláva Christé síľi tvojéj.

[E] Vo hlásich pínij, Ďívo tebí vopijém vsepítaja: rádujsja, túčnaja horó i usyrénnaja Dúchom. rádujsja svíščniče, i stámno mánnu nosjáščaja, uslaždájuščaja vsích blahočestívych čúvstva.

[I] Očistílišče míru, rádujsja, prečístaja Vladýčice. rádujsja ľístvice, ot zemlí vsích vozvýsivšaja blahodátiju. rádujsja móste, voístinnu prevoďáj vsích ot smérti k životú pojúščich ťá.

[O] Nebés prevýššaja, rádujsja, zemlí osnovánije, v tvojích ložesnách prečístaja, netrúdno nosívšaja. rádujsja červleníce, bahrjanícu Božéstvennuju omočívšaja, ot krovéj tvojích, carévi sílam.

[N] Zakonodávca róždšaja ístinnaho, rádujsja Vladýčice, bezzakónija vsích túne očiščájuščaho. nedovídomaja hlubinó, vysotó neizrečénnaja, brakoneiskúsnaja, jéjuže mý obožíchomsja.

[S] Ťá isplétšuju mírovi nerukopleténnyj vinéc pisnoslóvim, rádujsja, tebí Ďívo zovúšče: chranílišče vsích i ohraždénije, i utverždénije, i svjaščénnoje pribížišče.

Katavásija: Siďáj v slávi, na prestóľi Božestvá, vo óblaci léhci, prijíde Iisús prebožéstvennyj, netľínnoju dlániju, i spasé zovúščyja: sláva Christé síľi tvojéj.

Písň 5.

irmós: Užasóšasja vsjáčeskaja o Božéstvenňij slávi tvojéj: tý bo neiskusobráčnaja Ďívo, imíla jesí vo utróbi nad vsími Bóha, i rodilá jesí bezľítnaho Sýna, vsím vospivájuščym ťá mír podavájuščaja.

[O] Púť róždšaja žízni, rádujsja preneporóčnaja, ot potópa hrichóvnaho mír spásšaja: rádujsja Bohonevísto, slýšanije i hlahólanije strášnoje: rádujsja prebyvánije Vladýki tvári.

[I] Kríposť i utverždénije čelovíkov, rádujsja prečístaja, místo osvjáščénija slávy, umerščvlénije ádovo, čertóže vsesvítlyj. rádujsja ánhelov rádoste: rádujsja pómošče vírno moľáščichsja tebí.

[P] Ohneobráznaja kolesníce Slóva, rádujsja Vladýčice, oduševlénnyj rajú, drévo posreďí imúšči žízni Hóspoda, jehóže sládosť oživotvorjájet víroju pričaščájuščichsja, i tlí podklonívšichsja.

[R] Ukripľájemi síloju tvojéju, vírno vopijém tí: rádujsja, hráde vsích carjá, preslávnaja i dostoslýšannaja o néjže hlahólana býša jávi, horó nesikómaja: rádujsja hlubinó neizmírimaja.

[E] Prostránnoje selénije Slóva, rádujsja prečístaja, sosúde, božestvennyj bíser proizvédšaja. rádujsja, vsečúdnoje vsích k Bóhu primirénije, blažáščich ťá Bohoródice vsehdá.

Katavásija: Užasóšasja vsjáčeskaja o Božéstvenňij slávi tvojéj: tý bo neiskusobráčnaja Ďívo, imíla jesí vo utróbi nad vsími Bóha, i rodilá jesí bezľítnaho Sýna, vsím vospivájuščym ťá mír podavájuščaja.

Písň 6.

irmós: Božéstvennoje sijé í vsečestnóje, soveršájušče prázdenstvo, bohumúdriji Bohomátere: priidíte rukámi vospléščim, ot nejá róždšahosja Bóha slávim.

[P] Čertóže Slóva neskvérnyj, viná vsích obožénija, rádujsja prečístaja, prorókov ohlašénije: rádujsja, apóstolov udobrénije.

[E] Ot tebé rosá ukánu, plámeň mnohobóžija uhasívšaja. Ťím vopijém tí: rádujsja, runó oduševlénnoje, jéže Hedeón, Ďívo, predvíďi.

[I] Sé tebí [Ďívo] rádujsja, zovém: pristánišče nám búdi vlájuščymsja, i otíšije v pučíňi skorbéj, i sobláznov vsích boríteľa.

[Ch] Rádosti viná, oblahodatí náš pómysl, jéže zváti tebí: rádujsja neopalímaja kupinó, óblače vsesvítlyj, vírnyja neprestánno osiňájuščij.

Táže četveropísnec, jehóže kraestróčije: Sijá písň Jósifova. Hlás 6.

Písň 6.

irmós: Žitéjskoje móre vozdvizájemoje zrjá napástej búreju, k tíchomu pristánišču tvojemú priték vopijú tí: vozvedí ot tlí živót mój, Mnohomílostive.

Postradávše múčenicy, i jáko kámenije izbránnoje po zemlí vaľájuščesja, ziždíteľstvo vsjákoje vrahá soveršénno prevratíša, i chrámi Bóha živáho javíšasja.

Vás mólim tečénije dóbroje soveršívšich múčenicy, postá tečénije teščí nás dóbri ukripíte, dobroďítelej soveršénijem prosijávšich.

Rabý tvojá Vladýko, prestávľšyjasja ot zemlí k tebí prebláhómu, tvojehó cárstvija sotvorí óbščniki, Božéstvennych múčenik tvojích svjaščénnymi chodátajstvy, mnohomílostive.

Bohoródičen: Jedína vsepítaja, pojúščym ťá vírno, hrichóv ostavlénije, i darovánij Božéstvennych čásť dátisja, vsesvjatómu Slóvu molísja, Máti Ďívo.

Ínyj. irmós, hlás 5: Ot kíta proróka izbávil jesí, mené že iz hlubiný hrichóv vozvedí Hóspodi, i spasí mjá.

Pámjať soveršájušče múčenik, Hóspodevi vozslém písni, dnés Božéstvenno veseľáščesja.

Mečév i ohňá ne ubojávšesja, derzájušče vo víri strástotérpcy, mučíteli v sém ujazvíste.

Tróičen: Tróicu lícy vospiváju ťá, jedínici po suščestvú poklaňájusja, tebí Ótče, Sýne i Dúše svjatýj.

Bohoródičen: Ánhel i čelovík blahochvalénije jesí, jáko rodilá jesí Ďívo Christá, Spása dušám nášym.

Stích: Díven Bóh vo svjatých svojích, Bóh Izráilev.

Smértiju živót preminívše, rádujetesja, na nebesích živúšče, strastotérpcy preslávniji Christá Bóha.

Stích: Dúšy ích vo blahích vodvorjátsja.

Smértiju i životóm obladájaj, víroju prestávľšyjasja ot žitijá Christé, so svjatými tvojími upokój.

irmós: Ot kíta proróka izbávil jesí, mené že iz hlubiný hrichóv vozvedí Hóspodi, i spasí mjá.

Po 6. pisňi

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi: )

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko tý jesí cár míra, i Spás dušám nášym, i Tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

I páki pojém kondák: Vzbránnoj vojevóďi pobidíteľnaja, jáko izbávľšesja ot zlých, blahodárstvennaja vospisúem tí rabí tvojí Bohoródice: no jáko imúščaja deržávu nepobidímuju, ot vsjákich nás bíd svobodí, da zovém tí: Rádujsja nevísto nenevístnaja. I čtém ostávlšijasja šésť íkosov i kondakóv.

[T] íkos 10: Sťiná jesí ďívam Bohoródice Ďívo, i vsím k tebí pribihájuščym: íbo nebesé i zemlí tvoréc ustróji ťá prečístaja, vséľsja vo utróbi tvojéj, i vsjá prihlašáti tebí naučív: rádujsja, stólpe ďívstva: rádujsja, dvér spasénija: rádujsja, načáľnice mýslennaho nazdánija: rádujsja, podáteľnice Božéstvennyja bláhosti. rádujsja, tý bo obnovíla jesí začátyja stúdno: rádujsja, tý bo nakazála jesí okrádennyja umóm. rádujsja, tlíteľa smýslov upražňájuščaja: rádujsja, síjateľa čistotý róždšaja. rádujsja, čertóže bezsímennaho unevíščenija: rádujsja, vírnych Hóspodevi sočetávšaja. rádujsja, dóbraja mladopitátelnice ďívam: rádujsja, nevistokrasíteľnice dúš svjatých. Rádujsja nevísto nenevístnaja.

[V] Kondák 11: Pínije vsjákoje pobiždájetsja, sprostrétisja tščáščejesja ko mnóžestvu mnóhich ščedrót tvojích: ravnočíslennyja bo peská písni ášče prinósim tí carjú svjatýj, ničtóže soveršájem dostójno, jáže dál jesí nám tebí vopijúščym: Allilúija.

[F] íkos 11: Svitoprijémnuju sviščú, súščym vo ťmí jávľšujusja, zrím svjatúju Ďívu: neveščéstvennyj bo vžihájušči óhň, nastavľájet k rázumu Božéstvennomu vsjá, zaréju úm prosviščájuščaja, zvánijem že počitájemaja, sími. rádujsja, lučé úmnaho sólnca: rádujsja, svitílo nezachodímaho svíta. rádujsja, mólnije dúšy prosviščájuščaja: rádujsja, jáko hróm, vrahí ustrašájuščaja. rádujsja, jáko mnohosvítloje vozsijaváješi prosviščénije: rádujsja, jáko mnohotekúščuju istočáješi rikú. rádujsja, kupíli živopisújuščaja óbraz: rádujsja, hrichóvnuju otémľuščaja skvérnu. rádujsja, báne, omyvájuščaja sóvisť: rádujsja čáše, čérpľuščaja rádosť. rádujsja, oboňánije Christóva blahouchánija: rádujsja, životé tájnaho vesélija, rádujsja nevísto nenevístnaja.

[Ch] Kondák 12: Blahodáť dáti voschoťív dolhóv drévnich, vsích dolhóv rišíteľ čelovíkom, prijíde sobóju ko otšédšym tohó blahodáti: i razdráv rukopisánije, slýšit ot vsích síce: Allilúija.

[Ps] íkos 12: Pojúšče tvojé roždestvó, chválim ťá vsí, jáko oduševlénnyj chrám Bohoródici: vo tvojéj bo vselívsja utróbi, soderžáj vsjá rukóju Hospóď, osvjatí, proslávi, naučí vopíti tebí vsích: rádujsja, selénije Bóha i Slóva: rádujsja, svjatája svjatých bóľšaja. rádujsja, kovčéže pozlaščénnyj Dúchom: rádujsja, sokróvišče životá neistoščímoje. rádujsja, čestnýj vínče caréj blahočestívych: rádujsja, čestnája pochvaló jeréjev blahohovíjnych. rádujsja, cérkve nepokolebímyj stólpe: rádujsja, cárstvija nerušímaja sťinó. rádujsja, jéjuže vozdvížutsja pobídy: rádujsja, jéjuže nizpádajut vrazí. rádujsja, ťíla mojehó vračevánije: rádujsja, duší mojejá spasénije. Rádujsja nevísto nenevístnaja.

[o] Kondák 13: O vsepítaja Máti, róždšaja vsích svjatých svjaťíjšeje Slóvo, nýňišneje prijémši prinošénije, ot vsjákija izbávi napásti vsích, i búduščija izmí múki, tebí vopijúščich: Allilúija.

Séj kondák hlahóli tríždy.

I páki čtétsja 1-j íkos: Ánhel predstáteľ:

[A] íkos 1: Ánhel predstáteľ s nebesé póslan býsť, reščí Bohoródici: rádujsja! I so bezplótnym hlásom voploščájema ťá zrjá Hóspodi, užasášesja i stojáše, zovýj k néj takovája: rádujsja, jéjuže rádosť vozsijájet: rádujsja, jéjuže kľátva isčéznet. rádujsja, pádšaho Adáma vozzvánije: rádujsja, sléz Jévinych izbavlénije. rádujsja, vysotó neudobovoschodímaja čelovíčeskimi pómysly: rádujsja, hlubinó neudobozrímaja i ánheľskima očíma. rádujsja, jáko jesí carévo sidálišče: rádujsja, jáko nósiši nosjáščaho vsjá. rádujsja, zvizdó javľájuščaja sólnce: rádujsja, utróbo Božéstvennaho voploščénija. rádujsja, jéjuže obnovľájetsja tvár: rádujsja, jéjuže poklaňájemsja tvorcú. Rádujsja nevísto nenevístnaja.

I páki kondák: Vzbránnoj vojevóďi pobidíteľnaja, jáko izbávľšesja ot zlých, blahodárstvennaja vospisúem tí rabí tvojí Bohoródice: no jáko imúščaja deržávu nepobidímuju, ot vsjákich nás bíd svobodí, da zovém tí: Rádujsja nevísto nenevístnaja.

Táže čtútsja sinaksárij: pérvije minéji: táže nastojáščij.

Stichí: Písňmi neusýpnymi blahodárstvenno,

Hrád vo braňích bódruju pojét predstáteľnicu.

V séj déň nesidálnuju písň prázdnujem presvjatýja Vladýčicy nášeja Bohoródicy, viný rádi sicevý: Iraklíju samoderžávnoje hréčeskoje načáľstvo právjašču, Chosrój že pérsskij cár, víďiv hréčeskaja skíptra smirívšasja, ot Fóki carjá mučíteľa, jedínaho ot velmóž svojích Sárvara ímenem, s týsjaščami mnóhimi vóinstv posylájet, vsjá vostóčnyja straný pokoríti sebí. predvarí bo i préžde, jáko désjať ťím christiján pohubív Chosrój: jáko židovóm prekupľájuščym ích ot nehó i pohubľájuščym. Načáľnyj že velmóža Sárvar, vostóki vsjá popľinív, postíže i do samáho zlatáho hráda, íže nýňi Skutár naricájetsja. Cár bo Iraklíj imínijem óbščaho zláta oskuďív svjaščénnyja sosúdy cerkóvnyja na zlatnícy pretvorív, vo otdajánije bóľšeje i soveršénňijšeje. Po Jevksínskomu že mórju s korablí v persídskija straný prišéd, potrebľájet já: i otňúd pobiždájetsja, ot nehó Chosrój s próčimi vóinstvy. pomáľi že i Sirój sýn Chosróev, ot otcá svojehó otstupív načáľstvo sebí prijémlet, i otcá Chosrója ubív, carjú Iraklíju sodružísja. Chahán že mísonskij, i skíthskij načálnik uvíďiv o carí, jáko po mórju póntskomu otšél jésť razrišív mír na hréki, polkí ťmočíslennyja podvíh, ot západnych strán na Konstantíň hrád prichódit, na Bóha chúľnyja hlásy vozsylája. Ábije že kúpno móre úbo korablmí, zemľá že píšimi i vsádniki bezčíslennymi ispólň bjáše. Sérhij že patrijárch konstantíňa hráda, ľúdi mnóho uťišáše, ne otpádati, ni razslabľátisja: no vsé upovánije ot duší na Bóha voznosíti, i na Máter jehó prečístuju Bohoródicu: tákože i vónos Patríkij, íže tohdá hrád právľaše, podóbnaja na otvraščénije rátnikov ustrojáše. Podobájet bo i nám s pómoščiju výšneju, i na prilíčnaja ďíjstvovati. Patrijárch že Božéstvennyja ikóny Bohomátere, so vsím mnóžestvom nosjá obchoždáše po sťinám svýše, i ottúdu utverždénije ím podavája. jáko úbo Sárvar ot vostóka, Chahán že ot západa iďásta, sožeščí okréstnaja hráda: patrijárch že nerukotvorénnuju Christóvu ikónu, i čestnája i životvorjáščaja drevá, k semú že i čestnúju rízu Bohomátere nosjá, po sťinám obchoždáše. Chahán že skíthanin súšeju, sťinám konstantíňa hráda napádaet, so mnóžestvom bezčíslennym, kripkoizrjádno orúžiji utverždéni: i tolíko mnóžestvo bjáše, jáko jedínomu hríčinu s desjatmí skíthany jávi brátisja. No neoborímaja pobórnica, obrítšimisja málymi ziló vóiny v chrámi jejá, naricájemim pihíji, mnóžajšija ích pohubí. otsjúdu že hrécy derznovénije prijémše, i vospleskávše, ot vojevódy neoborímyja Bóžija Mátere, ích prísno do koncá pobiždáchu. Vozzrívše že i na primirénije, hráždane otražéni býša. otviščá bo ím Chahán: ne prelščájtesja o Bózi, v nehóže vírujete, vsjáčeski bo útri hrád váš prijimú. Hráždane že slýšavše, rúki k Bóhu prostiráchu. Sohlasívšesja úbo, Chahán že i Sárvar súšeju i mórem na hrád ustremľájutsja, kozňmí pľiníti želájušče: no tolíko pobiždéni býša ot hrék, jákože nedovóľnym býti živým mértvyja žeščí. Monóksila že orúžnikov ispólnena, ňídrom hlahólemym róhom, ko chrámu Bohomátere súščemu vo vlachérnach, búri vnezápu síľňi mórju pripádši, i razďíľšusja jemú v sičénije, s korablí vsími vrahóv rastľíšasja. I bjáše víďiti tó preslávnoje izrjadnoďíjstvije prečístyja i Bohomátere, vsích pri brézi mórja súščemu vo vlachérnach izvrí. Ľúdije že, jelíko skóro vratá otvérzše, vkúpi vsjá izbíša, i ďíti i žený na ňá vmužestvívšyjasja. Načáľnicy že ích vozvratíšasja pláčušče kúpno i rydájušče. Bohoľubíviji úbo ľúdije konstantíňa hráda, Bohomáteri blahodarénije dajúšče, vsenóščnuju písň, i nesidálnuju jéj vospíša, jáko o ónych bďívši, i prejestéstvennoju síloju soďíjavši na vrahí pobídu. ottóľi úbo na vospominánije tolíkaho i prejestéstvennaho čudesé cérkov sicevýj prázdnik priját, Máteri Bóžiji vozlaháti v nastojáščeje vrémja, jehdá i povída Bohomáteriju býsť. Nesidáľnoje že imenovásja, za jéže tohdá táko ďíjati hrádskomu že klírosu, i ľúdem vsím. Po prechoždéniji že trídesjati i šestí ľít, pri cárstvi Konstantína pohonáta, ahárjane bezčíslennoje vóinstvo voďášče, páki na Konstantíň hrád napadóša, i sédm ľít séj borjúšče, jehdá i v kízičeskich stranách prezimováchu, mnóhija svojá pohubíša. Táže otrékšesja bráni, i s vóinstvom svojím vozvraščájuščejesja, i bývše v móri naricájemim siléo, vsí potopíšasja, predstáteľstvom vsečístyja i Bohomátere. No i v trétije páki, pri ľvé isávri, ahárjane páče mnóžajšich ťím čislóm, pérvije úbo pérsskoje razorjájut cárstvo, táže Jehípet i Livíju. obtékše že i Indíju, Jethijópiju že i Ispániju, naposľídok že i na sámyj cárskij hrád vojújut, týsjaščiju osmijú sót korabléj nosími: okružívše úbo jehó, jáko ábije raschítiti jehó ždách. Hrádstiji že svjaščénniji ľúdije, čestnóje drévo čestnáho i životvorjáščaho krestá, i čestnúju ikónu Bohomátere Odihítriji obnosjášče, sťínu okružáchu, so slezámi Bóha umilostivľájušče. Vozmečtásja úbo, síce ahárjanom na dví části razďilítisja: i óviji úbo na bólhary vojújut, i támo pádajut vjáščše dvojú tmú: óviji že ostávľšesja na cár hrád prijití, vozbranívšesja že ot veríhi, bývšyja ot Haláty do sťín carjá hráda. Vosplývšym že ňíhďi do místa naricájemaho Sosthén, támo vítru sívernu vozvíjavšu, mnóhi korablí ích sokrušíšasja, i pohibóša: ostávľšijisja že v hlád zíľnyj vpadóša, jáko i plótem čelovíčeskim prikosnútisja, i kál misíti i jásti. Táže bižávše, i vo jehéjskuju pučínu dostíhše, korablecý svojá vsjá, i samích sebé hlubiňí morskój predáša: hrád bo sílen s nebesé spád, vozvrénije mórja sotvorív, smólu korabléj raspustí: i táko mnóžestvo bezčíslennoje ónoje vóinskich korabléj pohíbe, trém tókmo na vozviščénije ostávľšymsja. Sích rádi úbo vsích prejestéstvennych čudés vsečístyja i Bohomátere, nastojáščij prázdnik prázdnujem. Nesidáľnyj že rečésja, zané prósto stojášče tohdá vsí ľúdije v nóšč ónuju, slóva Máteri písň vospíša. i jáko vo vsích iných siďíti ot obýčaja imúšče, v nastojáščich Bohomátere, prósti vsí slúšajem. Tvojejá pobórnicy že i nepoborímyja Mátere molítvami, Christé Bóže, ot obležáščich napástej i nás izbávi, i pomíluj nás jáko jedín čelovikoľúbec.

Písň 7.

irmós: Ne poslužíša tvári bohomúdriji páče sozdávšaho, no óhnennoje preščénije múžeski poprávše, rádovachusja pojúšče: prepítyj otcév Hóspoď i Bóh, bla­hoslovén jesí.

[A] Vospivájem ťá vopijúšče: rádujsja, kolesníce sólnca úmnaho, lozó ístinnaja, hrózd zrílyj vozďílavšaja, vinó istočájuščij, dúšy veseľáščeje víroju ťá slávjaščich.

[I] Vračá vsích čelovík róždšaja, rádujsja Bohonevísto, žézle tájnyj, cvít neuvjadájemyj procvítšij, rádujsja Vladýčice, jéjuže rádosti napolňájemsja, i žízň nasľídstvujem.

[R] Vitíjstvujuščij ne móžet jazýk Vladýčice pisnoslóviti ťá, páče bo Serafímov vozvýsilasja jesí, róždši carjá Christá. Jehóže molí hrádu semú izbávitisja ot mnóhich iskušénij.

[E] Chváľat ťá blažášče koncý, i ľubóviju zovút tebí: rádujsja svítče, v némže pérstom napisásja Ótčeje Slóvo čístaja. Jehóže molí, v kníhi živótnyja, rabóm tvojím napisátisja Bohoródice.

[I] Mólim rabí tvojí, i prikloňájem koľíno sérdca nášeho: prikloní úcho tvojé čístaja, i spasí skorbmí pohružájemyja prísno, i sobľudí ot vsjákaho vrážija pľinénija tvój hrád Bohoródice.

Ínyj. irmós, hlás 6: Rosodáteľnu úbo pešč soďíla Ánhel prepodóbnym otrokóm, Chaldéji že opaľájušče veľínije Bóžije mučíteľa uviščá vopíti: Blahoslovén jesí Bóže otéc nášych.

Presvítloje sobránije Božéstvennych tvojích múčenikov mnohomílostive, vo svíťi tvojém nezachodímim nýňi žíteľstvujet. Ťích molítvami prosviščénije, i hrichóv očiščénije podážď vsím Christé.

Kóľ krásnoje vrémja, jéže nám dál jesí vozderžánija Hóspodi: v némže uščédri dúšy náša jáko bláh, molítvami svjatých stradálec, krásnyja i čestnýja vozľubívšich strásti tvojá.

Prešédšyja mnohoboľíznennuju búrju žitijá rabý tvojá, ustremí v pristánišče Vladýko žízni, vopíti so vsími izbránnymi: blahoslovén jesí Hóspodi Bóže otéc nášich.

Bohoródičen: Zakóna dáteľa prisnoďívo róždšaja molí, bezzakónija otjáti vsjá, vo vrémja nýňi nastojáščeje, dóbri proizvólivšym obučátisja Božéstvennaho postá tščánijem.

Ínyj. irmós, hlás 5: Blahoslovén jesí Bóže, víďaj bézdny, i na prestóľi slávy siďáj, prepítyj i preslávnyj.

Blahoslovén jesí Bóže, pokazávyj dóblija o tebí strážduščyja múčeniki, prepítyj i preproslávlennyj.

Blahoslovén jesí Bóže, strastotérpcy molítvenniki nám k tebí podavájaj, prepítyj i preproslávlennyj.

Tróičen: Blahoslovén jesí Bóže, jedín úbo jestestvóm, lícy že tremí poznavájemyj, prepítyj i preproslávlennyj.

Bohoródičen: Blahoslovén jesí Bóže, roždéjsja bezsímenno, i róždšuju pokazávyj čistótstvujuščuju, prepítyj i preproslávlennyj.

Stích: Svjatým íže súť na zemlí jehó, udiví Hospóď vsjá choťínija svojá v ních.

Blahoslovén jesí Bóže, zvíri ukrotívyj, i pohasívyj óhň, v slávu svjatých tvojích, prepítyj i preproslávlennyj.

Stích: Blažéni, jáže izbrál, i prijál jesí Hóspodi.

Blahoslovén jesí Bóže, ot smérti v bezkonéčnyj živót preložívyj, víroju v žitijí poslužívšyja tebé.

irmós: Blahoslovén jesí Bóže, víďaj bézdny, i na prestóľi slávy siďáj, prepítyj i preslávnyj.

Písň 8.

irmós: Ótroki blahočestívyja vo peščí, Roždestvó Bohoródično spasló jésť: tohdá úbo obrazújemoje, nýňi že ďíjstvujemoje, vse­lénnuju vsjú vozdvizájet píti tebí: Hóspoda pójte ďilá, i prevoznosíte jehó vo vsjá víki.

[N] Ložesný Slóvo prijála jesí, vsjá nosjáščaho nosíla jesí, mlekóm pitála jesí, mánijem pitájuščaho vselénnuju vsjú, čístaja, jemúže pojém: Hóspoda pójte ďilá, i prevoznosíte vo vsjá víki.

[M] Moiséj urazumí v kupiňí velíkoje tájinstvo roždestvá tvojehó: ótrocy že proobrazíša sijé jávstvenňije posreďí ohňá stojášče, i ne opaľájemi, netľínnaja svjatája Ďívo. Ťím ťá počitájem vo vsjá víki.

[O] Préžde prélestiju obnažívšijisja v rízu netľínija oblekóchomsja roždéstvóm tvojím: i siďáščiji vo ťmí prehrišénij, svít víďichom, svíta žilíšče otrokovíce. ťím ťá pojém vo vsjá víki.

[N] Mértviji tobóju oživľájutsja, žízň bo ipostásnuju rodilá jesí, ňimíji préžde, blahohlahólivi byvájut, prokažénniji očiščájutsja, nedúzi othoňájutsja, duchóv vozdúšnych mnóžestva pobiždájutsja, Ďívo čelovíkov spasénije.

[I] Míru róždšaja spasénije, ímže ot zemlí na vysotú vzjáti býchom, rádujsja vseblahoslovénnaja, pokróve i deržávo, sťinó i utverždénije, pojúščym čístaja: Hóspoda pójte ďilá, i prevoznosíte vo vsjá víki.

Ínyj. irmós: Iz plámene prepodóbnym rósu istočíl jesí, i právednaho žertvu i vódu popalíl jesí: vsjá bo tvoríši Christé tókmo jéže choťíti: ťá prevoznósim vo vsjá víki.

Svjatých múčenik ispravlénijem, nebésniji úmove preudivíšasja: ťích molítvami, mílosti tvojá Vladýko v nás bohátno udiví, ščédre.

Óhň Božéstvennoju rosóju poprávšiji, stradáľcy Hospódni dostočúdniji, izbávite nás ohňá múčaščaho, ko Vladýci téplymi vášimi molítvami.

Prebláhíj Slóve, otšédšyja ot nás pravoslávno, žízni spodóbi jáže na nebesích, i svjatýja svítlosti, dobropobídnych múčenik molítvami.

Bohoródičen: Molítvami ščédre, róždšija ťá, i svjatých múčenik, i apóstol tvojích, prosvití náša dúšy, jéže sláviti ťá, v veséliji dušévňim vo víki.

Ínyj. irmós: Tvorcá tvári, jehóže užasájutsja ánheli, pójte ľúdije, i prevoznosíte vo vsjá víki.

Lícy múčenik svjatíji, pomaníte ľubóviju vospivájuščyja vý, i prevoznosjáščyja Christá vo víki.

Mečém usikájemi, rádovachusja múčenicy, pojúšče Christá, i prevoznosjášče vo vsjá víki.

Blahoslovím Otcá, i Sýna, i svjatáho Dúcha, Hóspoda.

Tróičen: Strannoľípno razďiľájetsja Tróica, i prebyvájet nerazďíľna jáko Bóh: júže prevoznósim vo vsjá víki.

Bohoródičen: Ďíva mladénca rodí, Bóh bo iz nejá vočelovíčisja: vsjá tvár da pojét jehó vo víki.

Stích: Díven Bóh vo svjatých svojích, Bóh Izráilev.

Stolpí múžestva javíšasja, padénijem dijávolim rádujuščesja múčenicy, pojúšče Christá i prevoznosjášče vo víki.

Stích: Dúšy ích vo blahích vodvorjátsja.

U Avraáma vňídritisja spodóbi Hóspodi rabý tvojá, víroju prestávľšyjasja k tebí, i nadéždeju.

Chválim, blahoslovím, poklaňájemsja Hóspodevi:

irmós: Tvorcá tvári, jehóže užasájutsja ánheli, pójte ľúdije, i prevoznosíte vo vsjá víki.

Po 8.pisňi:

Jeréj: Bohoródicu i Máter svíta v písnech vozveličím:

Velíčit dušá mojá Hóspoda, i vozrdádovasja dúch mój o Bózi Spási mojém.

Čestňíjšuju Chruvím i slavňíjšuju bez sravnénija Serefím bez istľínija Bóha Slova róždšuju, súščuju Bohoródicu ťá velčájem.

Jáko prizrí na smirénije rabý svojejá, se bo ot nýňi ublažát mjá vsí ródi.

Jáko sotvorí mňí velíčije síľnyj, i svjáto ímja jehó, i mílosť jehó v ródy rodóv bojáščymsja jehó.

Sotvorí deržávu mýšcejú svojéju, rastočí hórdyja mýsliju sérdca ích.

Nizloží síľnyja s prestól i voznesé smirénnyja, álčuščyja ispólni bláh, i bohaťáščyjasja otpustí tščý.

Vospriját Izráiľa ótroka svojehó, pomjanúti mílosti, jákože hlahóla k otcém nášym Avraámu i símeni jehó do víka.

Písň 9.

irmós: Vsják zemnoródnyj da vzyhrájetsja dúchom prosviščájem, da toržestvújet že bezplot­nych umóv jestestvó, počitájuščeje svjaščénnoje toržestvó Bohomátere, i da vopijét: rádujsja, vseblažénnaja Bohoródice, čísta­ja Prisnoďívo.

[I] Da tebí vírniji, rádujsja zovém tobóju rádosti pričástnicy bývše prisnosúščnyja, izbávi nás napástej, várvarskaho pľinénija, i vsjákija inýja rány, za mnóžestvo otrokovíce prehrišénij, nachoďáščija čelovíkom sohrešájuščym.

[O] Javílasja jesí prosviščénije náše i utverždénije. Ťímže vopijém tí: rádujsja zvizdó nezachodímaja, vvoďáščaja v mír velíkoje sólnce. Rádujsja, Jedém otvérzšaja zakľučénnyj čístaja. rádujsja sosúde, míro neistoščímoje na ťá izlijánnoje prijémšij.

[S] Stánem blahohovíjno v domú Bóha nášeho, i vozopijím: rádujsja, míru Vladýčice. rádujsja Maríje, Hospožé vsích nás. rádujsja, jedína neporóčnaja v ženách i dóbraja. rádujsja, stólpe óhnennyj, vvoďáščij vo výšňuju žízň čelovíčestvo.

[N] Holubíce mílostivaho róždšaja, rádujsja prisnoďívo: prepodóbnych vsích, rádujsja pochvaló, stradáľcev vinčánije. rádujsja vsích právednych Božéstvennoje udobrénije, i nám vírnym spasénije.

[F] Poščadí Bóže nasľídije tvojé, hrichí náša vsjá prezrív nýňi, na sijé imíja moľáščuju ťá, na zemlí bezsímenno tebé róždšuju, velíkija rádi mílosti voschoťívšaho voobrazítisja Christé v čelovíčestvo.

Ínyj. irmós: Bóha čelovíkom nevozmóžno víďiti, na Nehóže ne smíjut Činy ánhelstiji vziráti: tobóju že Vsečistaja javísja čelovíkom, Slóvo voploščéno: Jehóže veličájušče, s nebésnymi vóji ťa ublažájem.

Jáko svít, jáko sólnce vozsijávše, vsjú zémľu lučámi blahočéstija múčenicy, i svitílami čudés prosvitíša, i mnohobóžija ťmú razhnáša: íchže molítvami Bóže, pomíluj nás.

Vóinstvo múčenikov nepobidímoje, vsích nás ukripí dóbri podvizátisja, i soveršíti postá póprišče: jáko da Božéstvennaho žitijá ďílo soveršívše, pričástnicy búdem žízni, veseľáščesja.

Tvojá da predvarít bláhosť Hóspodi, ot nás strášnym prestávľšichsja poveľinijem tvojím: da okružít ích tvojá mílosť, i da nastávit k selénijem prosviščénnym svítom licá tvojehó.

Bohoródičen: Hlásom ánhelovym sovíta ótča ánhela, neizrečénno Bohoródice rodilá jesí: hlásy úbo rabóv tvojích prijimí, jáže vo vrémja postá prinósim, i sijá prinesí Bóhu jákože kadílo.

Ínyj. irmós: Isáije likúj, Ďíva imí vo črévi, i rodí Sýna Jemmanúila, Bóha že i čelovíka, vostók ímja jemú: jehóže veličájušče, Ďívu ublážájem.

Soveršájušče toržestvó múčeničeskoje, dnés ľúdije vosklíknem písňmi, pojúšče Christú podvihopolóžniku, i pobídy na vrahí ím podávšemu: jehóže v písnech veličájem.

Nohoťmí rasterzájemi, i usicájemi mečém na údy, sovokupístesja Christú ľubézno, vsechválniji múčenicy. ťím i nýňi na nebesích veseľáščesja, o vsích molítesja.

Tróičen: Jedíno suščestvóm vospiváju ťá beznačáľnaja Tróice, čestnája, živonačáľnaja, nesikómaja jedínice, Ótče neroždénnyj, i roždénnyj Slóve i Sýne, Dúše svjatýj nás spasí pojúščich ťá.

Bohoródičen: Páče umá roždestvó tvojé Bohomáti, bez múža bo začátije v tebí, i ďívstvenno roždénije býsť: íbo Bóh jésť rodívyjsja, jehóže veličájušče, ťá Ďívo ublažájem.

Stích: Svjátým, íže súť na zemlí jehó:

Dóbleje vóinstvo carjá vsích i Bóha, múčenikov písňmi vinčáim ľúdije: tíi bo pobidíša bisóvskija polkí jávi, jáže vospivájušče, Vladýku veličájem.

Stích: Blažéni, jáže izbrál, i prijál jesí Hóspodi.

Jehdá vsé sozdánije tvojé vozstáviši sudítisja Christé, jáže prijál jesí, i nýňi rabý tvojá vírnyja pomíluj, prostí jáže v žitijí prehrišénija ích, i so svjatými tvojími upokój já vo víki.

irmós: Isáije likúj, Ďíva imí vo črévi, i rodí Sýna Jemmanúila, Bóha že i čelovíka, vostók ímja jemú: jehóže veličájušče, Ďívu ublážájem.

Po 9. pisňi.

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi: )

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomílu, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko tebé chváľat vsjá síly nebésnyja, i tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

eksapostilárij. Podóben: Žený uslýšite: Jéže ot víka dnés poznavájetsja tájinstvo: Bóžije Bóh Slóvo, Sýn Ďívy Maríi za milosérdije byvájet. i rádosť blahovíščenija Havrijíl proviščavájet, s nímže vozopijím vsí: rádujsja Máti Hospódňa.

(Hlás 4.) Vsjakoje dychanije da chvalit Hospoda, chvalite Hospoda s nebes, chvalite jeho vo vyšnich. Tebi podobaje pisň Bože.

Chvalíte jehó vsí Ánheli jehó, chvalíte jehó vsjá síly jehó, tebí podobájet písň, Bóže.

Chvalíte jehó sólnce i luná, chvalíte jehó vsjá zvízdy i svít. - Chvalíte jehó nebesá nebés, i vodá jáže prevýše nebés, da voschváľat ímja Hóspodne. - Jáko tój rečé i býša, tój poveľí i sozdášasja. - Postávi já vo vík i vo vík víka, poveľínije položí i ne mímo idét - Chvalíte Hóspoda ot zemlí zmijéve i vsjá bézdny. - Óhň, hrád, sňíh, hóloť, dúch búren, tvorjáščaja slóvo jehó. - Hóry i vsí chólmi, dréva plodonósna i vsí kédry. - Zvírije i vsí skóti, hádi i ptícy pernáty. - Cáriji zémstiji i vsí ľúdije, kňázi i vsí sudijí zémstiji. - Júnoši i ďívy, stárcy s júnotami, da voschváľat ímja Hóspodne, jáko voznesésja ímja tohó jedínaho. - Ispovídanije jehó na zemlí i na nebesí, i voznesét róh ľudéj svojích. - Písň vsím prepodóbnym jehó, synovóm Izrailevym, ľúdem približjuščymsja jemu.

Psalóm 149.

Vospójte Hospodévi písň nóvu, chvalénije jehó v cérkvi prepodóbnych. - Da vozveselítsja Izráiľ o sotvoršém jehó, i sýnove Sijóni vozrádujutsja o carí svojém. - Da voschváľat ímja jehó v líci, v tympáňi i psaltíri da pojút jemú. - Jáko blahovolít Hóspoď v ľúdech svojích, i voznesét krótkija vo spasénije. - Voschváľatsja prepodóbniji vo slávi, i vozrádujutsja na ložách svojích. - Voznošénija Bóžija v hortáni ích, i meči obojúdu ostrý v rukách ích. - Sotvoríti otmščénije v jazýcich, obličénija v ľúdech. - Svjazáti carí ích púty, i slávnyja ích ručnými okóvy žeľíznymi.

Na chvalítech stichíry, na 6,

Stích: Sotvoríti v ních súd napísan, sláva sijá búdet vsím prepodóbnym jehó.

Stích: Chvalíte Bóha vo svjatých jehó, chvalíte jehó vo utveržéniji síly jehó.

Stích: Chvalíte jehó na sílach jehó, chvalíte jehó po mnóžestvu velíčestvija jehó.

hlás 4. Podóben: jáko dóbľa: Sokrovénnoje tájinstvo, i ánhelom nevídomoje, Havrijíl uvirjájet archánhel, i k tebí nýňi prijídet jedíňij netľinňij i dóbrij holubíci, i róda nášeho vozzvániju, i vozopijét tebí presvjatája, jéže rádujsja: uhotóvisja slóvom, Bóha Slóva, tvojími ložesnámi prijáti.

Stich: Chvalíte jehó v hlási trúbňim, * chvalíte jehó v psaltíri i húsľich.

Sokrovénnoje tájinstvo, i ánhelom nevídomoje, Havrijíl uvirjájet archánhel, i k tebí nýňi prijídet jedíňij netľinňij i dóbrij holubíci, i róda nášeho vozzvániju, i vozopijét tebí presvjatája, jéže rádujsja: uhotóvisja slóvom, Bóha Slóva, tvojími ložesnámi prijáti.

Stich: Chvalíte jehó v tympáňi i líci, * chvalíte jehó v strúnach i orháňi.

Svitonósnaja paláta uhotóvasja tebí Vladýko, utróba čístaja Bohootrokovícy: hrjadí k séj i snídi, uščédri sozdánije tvojé, zavístno bráň prijímšeje, i rabótoju uderžánnoje ľstívaho, i dobrótu pérvuju pohubívšeje, i tvojehó spasíteľnaho čájuščeje sošéstvija.

Stich: Chvalíte jehó v kymváľich dobrohlásnych, chvalíte jehó v kymváľich vosklicánija, * vsjákoje dychánije da chvalít Hóspoda.

Havrijíl archánhel, k tebí vseneporóčnaja, javlénno prijídet, i vozopijét tebí: rádujsja kľátvy razrišénije, pádšich vostánije. rádujsja, jedína izbránnaja Bóhu bývšaja. rádujsja, kolesníce sólnca slávy: prijimí bezplótnaho, vo utróbi tvojéj vselítisja choťáščaho.

Sláva, i nýňi, samohlásen, hlás 4: Jazýka, jehóže ne víďaše, uslýša Bohoródica, hlahólaše bo k néj archánhel blahovíščenija hlahóly: otňúduže vírno prijímši cilovánije, začát ťá prevíčnaho Bóha. Ťímže i mý rádujuščesja vopijém tí: iz nejá voplotívyjsja neprelóžno Bóže, mír mírovi dáruj, i dušám nášym véliju mílosť.

Jerej: Sláva tebí pokazávšemu nam svit.

Slavoslovije velikoje.

Sláva v výšnich Bóhu, i na zemlí mir , v čelovícich blahovolénije. Chválim ťa, blahoslovím ťa , kláňajemtisja slavoslóvim ťa. - Blahodarim ťa, velikija rádi slávy tvojejá * Hóspodi Carjú nebésnyj. - Bóže Otče vsederžiteľu, Hóspodi Sýne jedinorodnyj , Isúse Christé, i svjatýj Dúše, Hóspodi Bóže. - Áhnče Bóžij, * Sýne Otč. - Vzémľaj hrich míra, * po­miluj nas. - Vzémľaj hrihí míra, * prijmi molitvy náša. - Siďaj odesnúju Otca, * pomiluj nas. - Jáko ty jedín svjat, ty jedín Hóspoď Isús Christós, * v slávu Bóha Otcá, amiň. - Na vsják deň blahoslovím ťa, * i voschválim ímja tvojé vo viki i vo vík vika. - Spodóbi, Hóspodi, v deň sej * bez hrichá sochranítisja nam. Blahoslovén jesí, Hóspodi Bóže Otec nášich, * i chváľno i proslávlenno ímja tvojé vo víki, amiň. - Búdi, Hóspodi, mí­losť tvojá na nas, * jákože upováchom na ťa. - Blahoslovén jesí. Hóspodi, * naučí nas opravdánijem tvoím. - Blahoslovén jesí, Vladýko, * vrazumí nas opravdánijem tvoím. - Blahoslovén jesí, Svjatýj, * prosviti nas opravdánii tvoímí. - Hóspodi, prí­bížišče byl jesí nam, v rod í rod. - Az rich, Hóspodi, po­miluj mja: * i iscilí dúšu moju, jáko sohriších tebí. - Hóspodi, k tebí pribihóch *, naučí mja tvoríti vóľu tvoju, jáko ty jesí Boh moj - Jáko u tebé jésť istóčnik života, * v svíťi tvojém uzrim svit. Probávi mílosť tvoju * víduščym ťa.

Svjatýj Bóže, svjatýj kripkij, svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas.

Svjatýj Bóže, svjatýj kripkij, svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas.

Svjatýj Bóže, svjatýj kripkij, svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas.

Sláva, i nýňi: Svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas.

Svjatýj Bóže, svjatýj kripkij, svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas.

Tropár po Slavosloviji:

Tropár, hlás 8: Poveľínnoje tájno prijém v rázumi, v króvi Jósifovi tščánijem predstá bezplótnyj, hlahóľa neiskusobráčňij: priklonívyj schoždénijem nebesá, vmiščájetsja neizmínno vés v ťá. Jehóže i víďa v ložesnách tvojích prijémša rábij zrák, užasájusja zváti tebí: rádujsja nevísto nenevístnaja.

~~(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:~~

Hóspodi, pomíluj. (12x)

Sláva, i nýňi: )

Jerej: Pomíluj nás, Bóže, po velícij mílosti tvojéj, mólimtisja uslýši i pomíluj.

Lík: Hóspodi, pomíluj. Hóspodi, pomíluj. Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Jéšče mólimsja o svjaťíjšem vselénsťim Archijeréji nášem (ímja rék), i o preosvjaščénňijšem Archijepískopi i Mitropolíťi nášem Kýr (ímja rék) i o bohoľubívim Jepískopi nášem Kýr (ímja rék)­, o služáščich i poslužívšich vo svjaťím chrámi sém, i o otcích nášich duchóvnych, i vséj vo Chrisťí brátiji nášej.

Ješčé mólimsja o bohochranímim naróďi nášem, o prederžáščich vlastéch nášich i o vsém vójinstvi.

Ješčé mólimsja o predstojáščich ľúdech, i ožidájuščich ot tebé velíkija i bohátyja mílosti, za tvorjáščich nám mílostyňu, i za vsjá pravoslávnyja (ilí pravovírnyja) christijány.

Jeréj: Jáko mílostiv i čelovikoľúbec Bóh jesí, i tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Jekténija prositelnaja:

Jerej: Ispólnim utrénuju molítvu nášu Hóspodevi.

Lík: Hóspodi, pomíluj.

Zastupí, spasí, pomíluj i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Lík: Hóspodi, pomíluj.

Dné vsehó soveršénna, svjáta, mírna i bezhríšna, u Hóspoda prósim.

Lík: Podáj, Hóspodi. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Ánhela mírna, vírna nastávnika, chraníteľa dúš i ťilés nášich, u Hóspoda prósim.

Proščénija i ostavlénija hrichóv, i prehrišénij nášich, u Hóspoda prósim.

Dóbrych i poléznych dušám nášym, i míra mírovi, u Hóspoda prósim.

Próčeje vrémja životá nášeho v míri i pokajániji skončáti, u Hóspoda prósim.

Christijánskija končíny životá nášeho, bezboľíznenny, nepostýdny, mírny, i dóbraho otvíta na strášňim sudíšči Christóvi, prósim.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, samí sebé, i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jerej: Jáko Bóh mílosti i ščedrót i čelovikoľúbija jesí, i tebí slávu vozsylájem, Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, i nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Jeréj: Mír vsím

Lík: I dúchovi tvojemú.

Diákon: Hlavý váša Hóspodevi prikloníte.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jerej hlahólet molítvu sijú tájno: Hospodi svjatýj, vo výšnich živýj, i na smirénnyja prizirájaj, i vsevíďaščim ókom Tvojím prizirájaj na vsjú tvár, Tebí prokloníchom výju sérdca i ťilesé, i mólimsja Tebí: prostrí rúku Tvojú nevídimuju ot svjatáho žilíšča Tvojehó, i blahosloví vsja ný. I ášče čtó sohrišíchom vóleju ilí nevóleju, jáko bláh i čelovikoľúbec Boh prostí, dáruja mirnaja i premirnaja blahaja Tvoja.

Jerej: Tvóje bo jest jéže mílovati i spasáti ný Bóže i tebí slávu vozzsylájem, Otcúi Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lik: Amíň.

Diákon: Premúdrosť.

Lík: Blahosloví.

Jeréj: Syj blahoslovén Christós Bóh náš, vsehdá, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lík: Amíň. Utverdí, Bóže, svjatúju pravoslávnuju (ilí katholíčeskuju) víru, vo víki vikóv.

Jeréj: Presvjatája Bohoródice, spasí nás.

Lík: Čestňíjšuju Cheruvím i slávňijšuju béz sravnénija Serafím, béz istľínija Bóha Slóva róždšuju, súščuju Bóhoródicu ťa veličájem.

Jeréj: Sláva tebi, Christé Bóže, upovánije náše, sláva tebí.

Lík: Sláva Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, i nýňi i prísno, i vo víki vikóv. Amíň. Hóspodi, pomíluj. (3x) Blahosloví.

Jeréj: Christós ístinnyj Bóh náš, molítvami prečístyja svojejá Mátere, svjatých slávnych i vsechváľnych apóstol . . . i vsích svjatých, pomílujet i spasét nás, jáko bláh i čelovikoľúbec.

Lík: Amíň.

Ášče mírjan molítsja, hlahólet tókmo: Čestňíjšuju Cheruvím: Sláva, i nýňi: Hóspodi, pomíluj (3x) Hóspodi, blahosloví. Molítvami svjatých otéc nášich, Hóspodi Iisúse Christé Bóže náš, pomíluj nás. Amíň.