Utiereň 22.1.

Jerej: Sláva svjaťíj jedinosúščňij, i životvorjáščij, i nerazďilímij trójci, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu], vsehdá nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Sláva vo výšnich Bóhu, i na zemlí mír v čelovícich blahovolénije. (3x)

Hóspodi, ustňí mojí otvérzeši i ustá mojá vozvisťát chvalú tvojú. (2x)

Psalóm 3.

Hóspodi, čtósja umnóžiša stužájuščiji mí? * mnózi vostájut na mjá. - Mnózi hlahóľut duší mojéj, * ňísť spasénija jemú v Bózi jehó. - Tý že, Hóspodi, zastúpnik mój jesí, * sláva mojá, i voznosjáj hlavú mojú. - Hlásom mojím ko Hóspodu vozzvách, * i uslýša mjá ot horý svjatýja svojejá. - Áz že usnúch i spách: * vostách, jáko Hóspoď zastúpit mjá. - Ne ubojúsja ot tém ľudéj, ókrest napádajuščich na mjá: * voskresní, Hóspodi, spasí mjá, Bóže mój. - Jáko tý porazíl jesí vsjá vraždújuščyja mí vsúje: * zúby hríšnikov sokrušíl jesí. - Hóspodne jésť spasénije, * i na ľúdech tvojích blahoslovénije tvojé.

Áz usnúch i spách, * vostách, jáko Hóspoď zastúpit mjá.

Psalóm 37.

Hóspodi, da ne járostiju tvojéju obličíši mené, * nižé hňívom tvojím nakážeši mené. - Jáko stríly tvojá unzóša vo mňí, * i utverdíl jesí na mňí rúku tvojú. - Ňísť iscilénija v plóti mojéj ot licá hňíva tvojehó, * ňísť míra v kostéch mojích, ot licá hrích mojích. - Jáko bezzakónija mojá prevzydóša hlavú mojú, * i jáko brémja ťážkoje oťahoťíša na mňí. - Vozsmerďíša i sohníša rány mojá, * ot licá bezúmija mojehó. - Postradách i sľakóchsja do koncá, * vés déň sítuja choždách. - Jáko ľádvija mojá napólnišasja poruhánij, * i ňísť iscilénija v plóti mojéj. - Ozlóblen bých, i smiríchsja do zilá, * rykách ot vozdychánija sérdca mojehó. - Hóspodi, préd tobóju vsé želánije mojé, * i vozdychánije mojé ot tebé ne utajísja. - Sérdce mojé smatésja, ostávi mjá síla mojá, * i svít óčiju mojéju, i tój ňísť so mnóju. - Drúzi mojí i ískrenniji mojí, * prjámo mňí priblížišasja i stáša. - I blížniji mojí ot daléče mené stáša, * i nuždáchusja íščuščiji duší mojejá. - I íščuščiji zlája mňí, hlahólachu sujetnaja, * i ľstívnym vés déň poučáchusja. - Áz že jáko hlúch ne slýšach: * i jáko ňím ne otverzájaj úst svojích. - I bých jáko čelovík ne slýšaj, * i ne imýj vo usťích svojích obličénija. - Jáko na ťá, Hóspodi, upovách, * tý uslýšiši, Hóspodi Bóže mój. - Jáko rích: da ne kohdá porádujutmisja vrazí mojí, * i vnehdá podvižátisja nohám mojím na mjá veleríčevaša. - Jáko áz na rány hotóv, * i boľízň mojá predomnóju jésť výnu. - Jáko bezzakónije mojé áz vozviščú, * i popekúsja o hrisí mojém. - Vrazí že mojí živút, i ukripíšasja páče mené, * i umnóžišasja nenavíďaščiji mja bez právdy. - Vozdajúščiji mí zlája vozblahája, obolháchu mjá, * zané hoňách blahostýňu. - Ne ostávi mené, Hóspodi Bóže mój, * ne otstupí ot mené. - Vonmí v pómošč mojú, * Hóspodi spasénija mojehó.

Ne ostávi mené, Hóspodi Bóže mój, * ne otstupí ot mené.

Vonmí v pómošč mojú, * Hóspodi spasénija mojehó.

Psalóm 62.

Bóže, Bóže mój, * k tebí útreňuju. - Vozžadá tebé dušá mojá, * kóľ mnóžiceju tebí plóť mojá. - V zemlí púsťi, i neprechódňi, i bezvódňi, * táko vo svjaťím javíchsja tebí, víďiti sílu tvojú i slávu tvojú. - Jáko lúčši mílosť tvojá páče živót, * ustňí mojí pochvalíťi ťa. - Táko blahoslovľú ťa v živoťí mojém, * o ímeni tvojém vozďižú rúci mojí. - Jáko ot túka i másti da ispólnitsja dušá mojá, * i ustnáma rádosti voschváľat ťa ustá mojá. - Ášče pominách ťa na postéli mojéj, na útrennich poučáchsja v ťa, * jáko býl jesí pomóščnik mój. - I v króvi krilú tvojéju vozrádujusja, prilpé dušá mojá po tebí, * mené že priját desníca tvojá. - Tíji že vsúje iskáša duší mojejá, vnídut v preispódňaja zemlí, * predaďátsja v rúki orúžija, části lísovom búdut. - Cár že vozveselítsja o Bózi: pochválitsja vsják klenýjsja ím, * jáko zahradíšasja ustá hlahóľuščich neprávednaja.

Na útrennich poučáchsja v ťa: * jáko býl jesí pomóščnik mój. - I v króvi krilú tvojéju vozrádujusja.

Priľpé dušá mojá po tebí, * mené že priját desníca tvojá.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm 87.

Hóspodi, Bóže spasénija mojehó, * vo dní vozzvách, i v noščí préd tobóju. - Da vnídet préd ťá molítva mojá: * prikloní úcho tvojé k moléniju mojemú. - Jáko ispólnisja zól dušá mojá, * i živót mój ádu priblížisja. - Privminén bých s nizchoďáščimi v róv, * bých jáko čelovík bez pómošči vo mértvych svobóď. - Jáko jázvenniji spjáščiji vo hróbi, íchže ne pomjanúl jesí ktomú, * i tíji ot rukí tvojejá otrinovéni býša. - Položíša mja v róvi preispódňim, * v témnych i síni smértňij. - Na mňí utverdísja járosť tvojá, * i vsjá vólni tvojá navél jesí na mjá. - Událil jesí znájemych mojích ot mené, * položíša mjá mérzosť sebí. - Predán bých i ne ischoždách, * óči mojí iznemohósťi ot niščetý. - Vozzvách k tebí, Hóspodi, vés déň, * vozďích k tebí rúci mojí. - Jedá mértvymi tvoríši čudesá? * ilí vráčeve voskresját i ispovíďatsja tebí? - Jedá povísť któ v hróbi mílosť tvojú, * i ístinu tvojú v pohíbeli? - Jedá poznána búdut vo tmí čudesá tvojá, * i právda tvojá v zemlí zabvénňij? - I áz k tebí, Hóspodi, vozzvách, * i útro molítva mojá predvarít ťa. - Vskúju Hóspodi otríješi dúšu mojú, * otvraščáješi licé tvojé ot mené? -Níšč jésm áz, i v truďích ot júnosti mojejá, * voznésžesja smiríchsja i iznemohóch. - Na mňí prejdóša hňívi tvojí, * ustrašénija tvojá vozmutíša mjá. - Obydóša mja jáko vodá vés déň: * oderžáša mja vkúpi. - Událil jesí ot mené drúha i ískrenňaho, * i znájemych mojích ot strastéj.

Hóspodi Bóže spasénija mojehó, * vo dní vozzvách, i v noščí préd tobóju.

Da vnídet préd ťá molítva mojá: * prikloní úcho tvojé k moléniju mojemú.

Psalóm 102.

Blahosloví dušé mojá Hóspoda, * i vsjá vnútrenňaja mojá ímja svjatóje jehó. -Blahosloví dušé mojá Hóspoda, * i ne zabyváj vsích vozdajánij jehó. - Očiščájuščaho vsjá bezzakónija tvojá, * isciľájuščaho vsjá nedúhi tvojá. - Izbavľájuščaho ot istľínija živót tvój, * vinčájuščaho ťa mílostiju i ščedrótami. - Ispolňájuščaho vo blahích želánije tvojé, * obnovítsja jáko órľa júnosť tvojá. - Tvorjáj mílostyni Hospóď, * i sudbú vsím obídimym. - Skazá putí svojá Mojséovi, * synovóm Ízrailevym choťínija svojá. - Ščédr i mílostiv Hospóď, * dolhoterpilív i mnohomílostiv. - Ne do koncá prohňívajetsja, * nižé vo vík vraždújet. - Ne po bezzakónijem nášym sotvoríl jésť nám, * nižé po hrichóm nášym vozdál jésť nám. - Jáko po vysoťí nebésňij ot zemlí, * utverdíl jésť Hospóď mílosť svojú na bojáščichsja jehó. - Jelíko otstoját vostócy ot západ, * událil jésť ot nás bezzakónija náša. - Jákože ščédrit otéc sýny, uščédri Hóspoď bojáščichsja jehó: * jáko tój pozná sozdánije náše. - Pomjanú jáko pérsť jesmý:* čelovík jáko travá, dníje jehó jáko cvít sélnyj táko ocvitét. - Jáko dúch prójde v ném, i ne búdet, * i ne poznájet ktomú místa svojehó. - Mílosť že Hospódňa ot víka, * i do víka na bojáščichsja jehó. - I právda jehó na syňích synóv, * chraňáščich zavít jehó. - I pómňaščich zápovidi jehó, * tvoríti já. - Hóspoď na nebesí uhotóva prestól svój, * i cárstvo jehó vsími obladájet. - Blahoslovíte Hóspoda vsí Ánheli jehó, * sílniji krípostiju, tvorjáščiji slóvo jehó, uslýšati hlás slovés jehó. - Blahoslovíte Hóspoda vsjá síli jehó, * sluhí jehó tvorjáščiji vóľu jehó. -Blahoslovíte Hóspoda vsjá ďilá jehó, * na vsjácim mísťi vladýčestvija jehó, blahosloví dušé mojá Hóspoda.

Na vsjákom mísťi vladýčestvija jehó, * blahosloví dušé mojá Hóspoda.

Psalóm 142.

Hóspodi uslýši molítvu mojú, vnuší molénije mojé vo ístiňi tvojéj, * uslýši mjá v právďi tvojéj. - I ne vnídi v súd s rabóm tvojím, * jáko ne opravdítsja préd tobóju vsják živýj. - Jáko pohná vráh dúšu mojú, * smiríl jésť v zémľu živót mój. - Posadíl mjá jésť v témnych, jáko mértvyja víka, * i uný vo mňí dúch mój: vo mňí smjatésja sérdce mojé. - Pomjanúch dní drévnija: poučíchsja vo vsích ďíľich tvojích, * v tvorénijich rukú tvojéju poučáchsja. - Vozďích k tebí rúci mojí, * dušá mojá jáko zémľa bezvódnaja tebí. - Skóro uslýši mjá, Hóspodi, * isčezé dúch mój. - Ne otvratí licá tvojehó ot mené, * i upodóbľusja nizchoďáščym v róv. - Slýšanu sotvorí mňí zaútra mílosť tvojú, * jáko na ťá upovách. - Skaží mňí, Hóspodi, púť, v óň že pojdú, * jáko k tebí vzjách dúšu mojú. - Izmí mjá ot vráh mojích, Hóspodi, k tebí pribihóch,* naučí mjá tvoríti vóľu tvojú, jáko tý jesí Bóh mój. - Dúch tvój blahíj nastávit mjá na zémľu právu, * ímene tvojehó rádi, Hóspodi, živíši mjá právdoju tvojéju. - Izvedéši ot pečáli dúšu mojú, * i mílostiju tvojéju potrebíši vrahí mojá. - I pohubíši vsjá stužájuščyja duší mojéj, * jáko áz ráb tvój jésm.

Uslýši mjá, Hóspodi, v právďi tvojéj, * i ne vnídi v súd s rabóm tvojím.

Uslýši mjá, Hóspodi, v právďi tvojéj, * i ne vnídi v súd s rabóm tvojím.

Dúch tvój blahíj, * nastávit mjá na zémľu právu.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (12x) Sláva, i nýňi: )

Mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

O svýšňim míri, i spaséniji dúš nášich, Hóspodu pomólimsja.

O míri vsehó míra, blahostojániji svjatých Bóžijich cerkvéj, i sojedinéniji vsích, Hóspodu pomólimsja.

O svjaťím chrámi sém, i s víroju, blahohovínijem, i stráchom bóžijim vchoďáščich v óň, Hóspodu pomólimsja.

O svjaťíjšem vselénsťim Archijeréji nášem (ímja rek), Pápi Rímsťim, Hóspodu pomólimsja.

O preosvjaščénňijšem Archijepískopi i Mitropolíťi nášem Kýr (ímja rék), i o bohoľubívim Jepískopi nášem Kýr (ímja rék), čéstňim presvýterstvi, vo Chrisťí dijákonstvi, o vsém príčťi i ľúdech, Hóspodu pomólimsja.

O bohochranímim naróďi nášem, o prederžáščich vlastéch nášich, i o vsém vójinstvi, Hóspodu pomólimsja.

O hráďi sém (ilí O vési séj, ilí O svjaťíj obíteli séj ), vsjákom hráďi, straňí, i víroju živúščich v ních, Hóspodu pomólimsja.

O blahorastvoréniji vozdúchov, o izobíliji plodóv zemných, i vrémeňich mírnych, Hóspodu pomólimsja.

O plávajuščich, putešéstvujuščich, nedúhujuščich, strážduščich, pľinénnych, i o spaséniji ích, Hóspodu pomólimsja.

O izbávitisja nám ot vsjákija skórbi, hňíva i núždy, Hóspodu pomólimsja.

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko podobájet Tebí vsjákaja sláva, čésť i poklonénije, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Bóh Hóspoď i javísja nám, blahoslovén hrjadýj vo ímja Hóspodne. (8. hlas)

Stích: Ispovídajtesja Hóspodevi, jáko bláh, jáko vo víki mílosť jehó.

Stích: Obyšédše obydóša mjá i ímenem Hóspodnim protivľáchsja ím.

Stích: Ne umrú, no žív búdu i povím ďilá Hóspodňa.

Stích: Kámeň, jehóže nebrehóša ziždúščiji, séj býsť vo hlavú úhla: ot Hóspoda býsť séj i jésť díven v očesích nášich.

Tropár voskrésen, hlás 8: S vysotý snizšél jesí blahoutróbne, pohrebénije prijál jesí tridnévnoje, da nás svobodíši strastéj, životé i voskresénije náše, Hóspodi sláva tebí. (2x)

Sláva, tropár apóstola, hlás 4: Bláhosti naučívsja, i trezvjásja vo vsích blahóju sóvistiju, svjaščennoľípno obólksja, počérpl jesí ot sosúda izbránnaho neizrečénnaja, i víru sobľúd, rávnoje tečénije soveršíl jesí, apóstole Timothéje, molí Christá Bóha, spastísja dušám nášym.

I nýňi: Jéže ot vika utajénoje, í Ánhelom nesvídomoje tájinstvo, tobóju Boho­ródice súščym na zemlí javísja Boh, v nesľítňim sojedinéniji voploščajem, i krest vóleju nas rádi voszprijím: ímže voskresív pervozdánnaho, spase ot smérti dúšy náša.

Psalóm 9

Ispovímsja Tebí, Hóspodi, vsím sérdcem mojím, * povím vsjá čudesá Tvojá.

Vozveseľúsja i vozrádujusja o Tebí, * pojú ímeni Tvojemú, Výšnij.

Vnehdá vozvratítisja vrahú mojemú vspjáť, * iznemóhut i pohíbnut ot licá Tvojehó.

Jáko sotvoríl jesí súd mój i prjú mojú, * síl jesí na Prestóľi, suďáj právdu.

Zapretíl jesí jazýkom, i pohíbe nečestívyj, * ímja jehó potrebíl jesí vo vík i vo vík víka.

Vrahú oskuďíša orúžija v konéc, i hrády razrušíl jesí, * pohíbe pámjať jehó s šúmom.

I Hospóď vo vík prebyvájet, uhotóva na súd Prestól Svój, * i Tój sudíti ímať vselénňij v právdu, sudíti ímať ľúdem v pravoťí.

I býsť Hospóď pribížišče ubóhomu, * pomóščnik vo blahovrémenijich, v skórbech.

I da upovájut na Ťá znájuščiji ímja Tvojé, * jáko ne ostávil jesí vzyskájuščich Ťá, Hóspodi.

Pójte Hóspodevi, živúščemu v Sijóňi, * vozvistíte vo jazýcich načinánija Jehó.

Jáko vzyskájaj króvi ích pomjanú, * ne zabý zvánija ubóhich.

Pomíluj mjá, Hóspodi, vížď smirénije mojé ot vráh mojích, * voznosjáj mjá ot vrát smértnych.

Jáko da vozviščú vsjá chvály Tvojá vo vraťích dščére Sijóňi, * vozrádujemsja o spaséniji Tvojém.

Uhľibóša jazýcy v páhubi, júže sotvoríša, * v síti séj, júže skrýša, uvjazé nohá ích.

Znájem jésť Hospóď suďbý tvorjáj, * v ďíľich rukú svojéju uvjazé hríšnik.

Da vozvraťátsja hríšnicy vo ád, * vsí jazýcy zabyvájuščiji Bóha.

Jáko ne do koncá zabvén búdet níščij, * terpínije ubóhich ne pohíbnet do koncá.

Voskresní, Hóspodi, da ne kripítsja čelovík, * da súďatsja jazýcy préd Tobóju.

Postávi, Hóspodi, zakonopoložíteľa nád ními, * da razumíjut jazýcy, jáko čelovícy súť.

Vskúju, Hóspodi, otstojá daléče, * preziráeši vo blahovrémenjiich, v skórbech?

Vnehdá hordítisja nečestívomu, * vozharájetsja níščij, uvjazájut v sovíťich, jáže pomyšľájut.

Jáko chválim jésť hríšnyj v póchotech duší svojejá, * i obíďaj blahoslovím jesť.

Razdraží Hóspoda hríšnyj, po mnóžestvu hňíva svojehó ne vzýščet, * ňísť Bóha préd ním.

Oskverňájutsja putijé jehó na vsjákoje vrémja, * otjémľutsja suďbý Tvojá ot licá jehó, vsími vráhi svojími obladájet.

Rečé bo v sérdci svojém, * ne podvížusja ot róda v ród bez zlá,

jehóže kľátvy ustá jehó polná súť, i hóresti i ľstí, * pod jazýkom jehó trúd i boľízň.

Prisidít v lovíteľstvi s bohátymi v tájnych, * jéže ubíti nepovínnaho, óči jehó na níščaho prizirájeťi.

Lovít v tájňi jáko lév vo ohráďi svojéj, * lovít éže voschítiti níščaho,

voschítiti níščaho, * vnehdá privleščí í v síti svojéj.

Smirít jehó, preklonítsja i padét, * vnehdá jemú obladáti ubóhimi.

Rečé bo v sérdci svojém: zabý Bóh, otvratí licé Svojé, * da ne vídit do koncá.

Voskresní, Hóspodi Bóže mój, * da voznesétsja ruká Tvojá, ne zabúdi ubóhich Tvojích do koncá.

Česó rádi prohňíva nečestívyj Bóha? * Rečé bo v sérdci svojém: ne vzýščet.

Vídiši, jáko Tý boľízň i járosť smotrjáješi, * da prédan búdet v rúci Tvojí,

Tebí ostávlen jésť níščij, * síru Tý búdi pomóščnik.

Sokruší mýšcu hríšnomu i lukávomu, * vzýščetsja hrích jehó i ne obrjáščetsja.

Hospóď Cár vo vík i v vík víka, * pohíbnete, jazýcy, ot zemlí Jehó.

Želánije ubóhich uslýšal jesí, Hóspodi, * uhotóvaniju sérdca ích vňát úcho Tvojé.

Sudí síru i smirénu, * da ne priložít ktomú veličátisja čelovík na zemlí.

Psalóm Davídu, 10

Na Hóspoda upovách, káko rečéte duší mojéj: * previtáj po horám, jáko ptíca.

Jáko sé, hríšnicy naľakóša lúk, * uhotóvaša stríly v túľi, sostriľáti vo mráci právyja sérdcem.

Zané jáže Tý soveršíl jesí, oní razrušíša, * právednik že čtó sotvorí Hospóď vo chrámi svjáťim Svojém.

Hóspoď, na nebesí Prestól Jehó, * óči Jehó na níščaho prizirájeťi, víždi Jehó ispytájeťi sýny čelovíčeskija.

Ispytájet právednaho i nečestívaho, * ľúbjaj že neprávdu nenavídit svojú dúšu.

Odoždít na hríšniki síti, óhň i žúpel, * i dúch búren čásť čáši ích.

Jáko práveden Hospóď, i právdy vozľubí, * pravotý víďi licé Jehó.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm Davídu, 11

Spasí mjá, Hóspodi, jáko oskuďí prepodóbnyj, * jáko umálišasja ístiny ot synóv čelovíčeskich.

Sújetnaja hlahóla kíjždo ko ískrennemu svojemú, * ustňí ľstívyja v sérdci, i v sérdci hlahólaša zlája.

Potrebít Hospóď vsjá ustný ľstívyja, * jazýk veleríčivyj,

Rékšyja: jazýk náš vozvelíčim, * ustný náša pri nás súť, któ nám Hospóď jésť?

Strásti rádi níščich i vozdychánija ubóhich nýňi voskresnú, * hlahólet Hospóď, položúsja vo spasénije, ne obiňúsja o ném.

Slovesá Hospódňa slovesá čísta, * srebró razžžéno, iskušéno zemlí, očiščéno sedmeríceju.

Tý, Hóspodi, sochraníši ný * i sobľudéši ný ot róda sehó i vo vík.

Ókrest nečestíviji chóďat; * po vysoťí Tvojéj umnóžil jesí sýny čelovíčeskija.

Psalóm Davídu, 12

Dokóľi, Hóspodi, zabúdeši mjá do koncá? * Dokóľi otvraščáješi licé Tvojé ot mené?

Dokóľi položú sovíty v dúši mojéj, boľízni v sérdci mojém déň i nóšč? * Dokóľi voznesétsja vráh mój na mjá?

Prízri, uslýši mjá, Hóspodi Bóže mój, * prosvití óči mojí, da ne kohdá usnú v smérť,

da ne kohdá rečét vráh mój: * ukripíchsja na nehó.

Stužájuščiji mí vozrádujutsja, * ášče podvížusja.

Áz že na mílosť Tvojú upovách, * vozrádujetsja sérdce mojé o spaséniji Tvojém,

vospojú Hóspodevi blahoďijavšemu mňí * i pojú ímeni Hóspoda Výšňaho.

Psalóm Davídu, 13

Rečé bezúmen v sérdce svojém: ňísť Bóh. * Rastľíša i omerzíšasja v načinánijich, ňísť tvorjáj blahostýňu.

Hospóď s Nebesé priníče na sýny čelovíčeskija, * víďiti, ášče jésť razumivájaj ilí vzyskájaj Bóha.

Vsí ukloníšasja, vkúpi nekľučími býša: * ňísť tvorjaj blahostýňu, ňísť do jedínaho.

Ni lí urazumíjut vsí ďílajuščiji bezzakónije, sňidájuščiji ľúdi mojá v sňíď chľíbá? * Hóspoda ne prizváša.

Támo ubojášasja strácha, iďíže ne bí strách, * jáko Hospóď v róďi právednych.

Sovít níščaho posramíste, * Hospóď že upovánije jehó jésť.

Któ dást ot Sijóna * spasénije Izráilevo?

Vnehdá vozvratít Hospóď pľinénije ľudéj Svojích, * vozrádujetsja Jákov, i vozveselítsja Izráiľ.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm Davídu, 14

Hóspodi, któ obitájet v žilíšči Tvojém, * ilí któ vselítsja vo svjátuju hóru Tvojú?

Choďáj neporóčen i ďílajaj právdu, * hlahóľaj ístinu v sérdci svojém.

Íže ne uľstí jazýkom svojím i ne sotvorí ískrennemu svojemú zlá, * i ponošénija ne priját na blížnija svojá.

Uničižén jésť préd ním lukávnujaj, bojáščyja že sjá Hóspoda slávit, * klenýjsja ískrennemu svojemú i ne otmetájasja.

Srebrá svojehó ne dadé v lichvú i mzdý na nepovínnych ne priját. * Tvorjáj sijá ne podvížitsja vo vík.

Psalóm Davidu, 15

Sochraní mjá, Hóspodi, * jáko na Ťá upovách.

Rích Hóspodevi: Hospóď mój jesí Tý, * jáko blahích mojích ne trébuješi.

Svjátym, íže súť na zemlí Jehó, * udiví Hospóď vsjá choťínija Svojá v ních.

Umnóžišasja némošči ích, po sích uskoríša: ne soberú sobóry ích ot krovéj, * ni pomjanú že imén ích ustnáma mojíma.

Hospóď čásť dostojánija mojehó i čáši mojejá, * Tý jesí ustrojájaj dostojánije mojé mňí.

Úžja napadóša mí v deržávnych mojích, * íbo dostojánije mojé deržávno jésť mňí.

Blahoslovľú Hóspoda, vrazumívšaho mjá, * ješčé že i do nóšči nakazáša mjá utróby mója.

Predzrích Hóspoda prédo mnóju výnu, * jáko odesnúju mené jésť, da ne podvížusja.

Sehó rádi vozveselísja sérdce mojé, i vozrádovasja jazýk mój, * ješčé že i plóť mojá vselítsja na upovániji.

Jáko ne ostáviši dúšu mojú vo áďi, * nižé dási prepodóbnomu Tvojemú víďiti istľínija.

Skazál mí jesí putí životá, ispólniši mjá vesélija s licém Tvoím, * krasotá v desníci Tvojéj v konéc.

Psalóm 16

Uslýši, Hóspodi, právdu mojú, vonmí moléniju mojemú, * vnuší molítvu mojú ne vo ustnách ľstívych.

Ot licá Tvojehó suďbá mojá izýdet, * óči mojí da vídita pravotý.

Iskusíl jesí sérdce mojé, positíl jesí nóščiju, * iskusíl mjá jesí, i ne obrítesja vo mňí neprávda.

Jáko da ne vozhlahóľut ustá mojá ďíl čelovíčeskich, * za slovesá ustén Tvojích áz sochraních putí žéstoki.

Soverší stópy mojá vo stezjách Tvojích, * da ne podvížutsja stópy mojá.

Áz vozzvách, jáko uslýšal mjá jesí, Bóže, * priklóni úcho Tvojé mňí i uslýši hlahóly mojá.

Udiví mílosti Tvojá, spasájaj upovájuščyja na Ťá * ot protívjaščichsja desníci Tvojéj.

Sochraní mjá, Hóspodi, jáko zínicu óka, * v króvi krilú Tvojéju pokrýješi mjá ot licá nečestívych, ostrástšich mjá:

vrazí mojí dúšu mojú oderžáša, túk svój zatvoríša; * ustá ích hlahólaša hordýňu.

Izhoňáščiji mjá nýňi obydóša mjá, * óči svojí vozložíša ukloníti na zémľu.

Objáša mjá jáko lév hotóv na lóv * i jáko skímen obitájaj v tájnych.

Voskresní, Hóspodi, predvarí já i zapní ím, * izbávi dúšu mojú ot nečestívaho,

orúžije Tvojé * ot vráh rukí Tvojéja.

Hóspodi, ot málych ot zémli, razďilí já v živoťí ích, * i sokrovénnych Tvójich ispólnisja črévo ích,

nasýtišasja synóv, * i ostáviša ostánki mladéncem svojím.

Áz že právdoju javľúsja licú Tvojemú, * nasýščusja, vnehdá javíti mí sjá slávi Tvojéj.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko Tvojá deržáva, i Tvojé jésť cárstvo i síla, i sláva Otcá i Sýna i svjatáho Dúcha, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Po 1-m stichoslóviji, sidálny voskrésny,

hlás 8: Voskrésl jesí iz mértvych životé vsích, i ánhel svítel ženám vopijáše: prestánite ot sléz, apóstolom blahovestíte, vozopíjte pojúščja: jáko voskrése Christós Hospóď, blahovolívyj spastí jáko Bóh ród čelovíčeskij.

Stích: Voskresní Hóspodi Bóže mój, da voznesétsja ruká tvojá, ne zabúdi ubóhich tvojích do koncá.

Voskresýj iz hróba jáko voístinnu, prepodóbnym poveľíl jesí ženám propovídati vostánije apóstolom, jákože písano jésť: i skóryj Pétr predstá hróbu, i svít zrjá vo hróbi, užasášesja. Ťímže i uvíďiv plaščanícy, kromí božéstvennaho ťíla v ném ležáščyja, so stráchom vozopí: sláva tebí Christé Bóže, jáko spasáješi vsjá Spasé náš: Ótčeje bo jesí sijánije.

Sláva, i nýňi, Bohoródičen: Nebésnuju dvér, i kivót, vsesvjatúju hóru, svitozárnyj óblak vospojím, nebésnuju ľístvicu, slovésnyj ráj, Jévino izbavlénije, vselénnyja vsejá velíkoje sokróvišče, jáko spasénije v néj soďílasja mírovi, i ostavlénije drévnich sohrišénij. sehó rádi vopijém tí: molí Sýna tvojehó i Bóha, prehrišénij ostavlénije darováti, blahočéstno poklaňájuščymsja presvjatómu roždéstvú tvojemú.

Psalóm 17

Vozľubľú Ťá, Hóspodi, * kríposte mojá.

Hospóď utverždénije mojé, i pribížišče mojé, i Izbáviteľ Mój, * Bóh mój, Pomóščnik mój, i upováju na Nehó,

Zaščítitel mój, * i róh spasénija mojehó, i Zastúpnik mój.

Chvaľá prizovú Hóspoda * i ot vráh mojích spasúsja.

Oderžáša mjá boľízni smértnyja, i potócy bezzakónija smjatóša mjá, * boľízni ádovy obydóša mjá, predvaríša mjá síti smértnyja.

I vnehdá skorbíti mí, * prizvách Hóspoda, i k Bóhu mojemú vozzvách,

uslýša ot chráma svjatáho Svojehó hlás mój, * i vópľ mój préd Ním vnídet vo úši Jehó.

I podvížesja, i trépetna býsť zemľá, * i osnovánija hór smjatóšasja i podvihóšasja, jáko prohňívasja na ňá Bóh.

Vzýde dým hňívom Jehó, i óhň ot licá Jehó vosplámenitsja, * úhlije vozhorísja ot Nehó.

I prikloní nebesá, i sníde, * i mrák pod noháma Jehó.

I vzýde na Cheruvímy, * i leťí, leťí na krilú vítreňu.

I položí tmú zakróv Svój, ókrest Jehó selénije Jehó, * temná vodá vo óblacich vozdúšnych.

Ot oblistánija préd Ním óblacy proidóša, * hrád i úhlije óhnennoje.

I vozhremí s nebesé Hospóď * i Výšnij dadé hlás Svój.

Nizposlá stríly i razhná já, * i mólniji umnóži, i smjaté já.

I javíšasja istóčnicy vodníji, i otkrýšasja osnovánija vselénnyja, * ot zapreščénija Tvojehó, Hóspodi, ot dochnovénija dúcha hňíva Tvojehó.

Nizposlá s vysotý, i priját mjá, * vospriját mjá ot vód mnóhich.

Izbávit mjá ot vrahóv mojích síľnych i ot nenavíďaščich mjá, * jáko utverdíšasja páče mené.

Predvaríša mjá v déň ozloblénija mojehó, * i býsť Hospóď utverždénije móje.

I izvedé mjá na širotú, * izbávit mjá, jáko voschoťí mjá.

I vozdást mí Hospóď po právďi mojéj * i po čistoťí rukú mojéju vozdást mí.

Jáko sochraních putí Hospódni * i ne nečéstvovach ot Bóha mojehó.

Jáko vsjá suďbý Jehó prédo mnóju * i opravdánija Jehó ne otstupíša ot mené.

I búdu neporóčen s Ním, * i sochraňúsja ot bezzakónija mojehó.

I vozdást mí Hospóď po právďi mojéj * i po čistoťí rukú mojéju préd očíma Jehó.

S prepodóbnym prepodóben búdeši, * i s múžem nepovínnym nepovínen búdeši, i so izbránnym izbrán búdeši, i so stroptívym razvratíšisja.

Jáko Tý ľúdi smirénnyja spaséši * i óči hórdych smiríši.

Jáko Tý prosvitíši svitíľnik mój, Hóspodi, Bóže mój, * prosvitíši tmú mojú.

Jáko Tobóju izbávľusja ot iskušénija * i Bóhom mojím prejdú sťínu.

Bóh mój, neporóčen púť Jehó, slovesá Hospódňa razžžéna, * Zaščítiteľ jésť vsích upovájuščich na Nehó.

Jáko któ Bóh, rázvi Hóspodá, Ilí kto Bóh, rázvi Bóha nášehó? * Bóh prepojasújaj mjá síloju, i položí neporóčen púť mój.

Soveršájaj nózi mojí, jáko jeléni, * i na vysókich postavľájaj mjá.

Naučájaj rúci mojí na bráň, * i položíl jesí lúk míďan mýšca mojá.

I dál mi jesí zaščiščénije spásenija, * i desníca Tvojá vospriját mjá,

i nakazánije Tvojé isprávit mjá v konéc, * i nakazánije Tvojé tó mjá naučít.

Uširíl jesí stopý mojá pódo mnóju, * i ne iznemohósťi plesňí mojí.

Poženú vrahí mojá, i postíhnu já, * i ne vozvraščúsja, dóndeže skončájutsja.

Oskorbľú ích, i ne vozmóhut státi, * padút pod noháma mojíma.

I prepojásal mjá jesí síloju na bráň, * spjál jesí vsjá vostajúščyja na mjá pod mjá.

I vrahóv mojích dál mí jesí chrebét, * i nenavíďaščyja mjá potrebíl jesí.

Vozzváša, i ne bí spasájaj: * ko Hóspodu, i ne uslýša ích.

I istňú já jáko prách préd licém vítra, * jáko brénije putéj pohláždu já.

Izbáviši mjá ot prerikánija ľudéj, * postáviši mjá vo hlavú jazýkov.

Ľúdije, íchže ne víďich, rabótaša mí. * V slúch úcha poslúšaša mjá.

Sýnove čuždíji solháša mí. * Sýnove čuždíji obetšáša i ochromóša ot stéz svojích.

Žív Hospóď, i blahoslovén Bóh, * i da voznesétsja Bóh spasénija mojehó.

Bóh dajáj otmščénije mňí * i pokorívyj ľúdi pod mjá.

Izbáviteľ mój ot vráh mojích hňivlívych, * ot vostajúščich na mjá vozneséši mjá, ot múža neprávedna izbáviši mjá.

Sého rádi ispovímsja Tebí vo jazýcich, Hóspodi, * i ímeni Tvojemú pojú:

veličájaj spasénija caréva, * i tvórjaj mílosť christú svojemú Davídu, i símeni jehó do víka.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm 18

Nebesá povídajut slávu Bóžiju, * tvorénije že rukú Jehó vozviščájet tvérď.

Déň dní otryhájet hlahól, * i nóšč nóšči vozviščájet rázum.

Ne súť ríči, nižé slovésa, * íchže ne slýšatsja hlási ích.

Vo vsjú zémľu izýde viščánije ích * i v koncý vsélennyja hlahóly ích.

V sólnce položí selénije svojé, i tój, jáko ženích ischoďáj ot čertóha Svojehó, * vozrádujetsja, jáko ispolín teščí púť.

Ot krája nebesé ischód Jehó, i srítenije Jehó do krája nebesé, * i ňísť íže ukrýjetsja teplotý Jehó.

Zakón Hospódeň neporóčen, obraščájaj dúšy, * sviďíteľstvo Hospódne vírno, umudrjájuščeje mladéncy.

Opravdánija Hospódňa práva, veseľáščaja sérdce, * zápoviď Hospódňa svitlá, prosviščájuščaja óči.

Strách Hospódeň číst, prebyvájaj vo vík víka: * suďbý Hospódni ístinny, opravdány vkúpi,

voždeľínny páče zláta i kámene čéstna mnóha, * i sláždša páče méda i sóta.

Íbo ráb Tvój chranít já, vnehdá sochraníti já, * vozdajánije mnóho.

Hrichopadénija któ razumíjet? * ot tájnych mojích očísti mjá, i ot čuždích poščadí rabá Tvojehó,

ášče ne obladájut mnóju, tohdá neporóčen búdu * i očíščusja ot hrichá velíka.

I búdut vo blahovolénije slovesá úst mojích, i poučénije sérdca mojehó préd Tobóju výnu, * Hóspodi, Pomóščniče mój i Izbáviteľu mój.

Psalóm 19

Uslýšit ťá Hospóď v déň pečáli, * zaščítit ťá ímja Bóha Jákovľa.

Póslet tí pómošč ot Svjatáho * i ot Sijóna zastúpit ťá.

Pomjanét vsjáku žértvu tvojú, * i vsesožžénije tvojé túčno búdi.

Dást tí Hospóď po sérdcu tvojemú * i vés sovít tvój ispólnit.

Vozrádujemsja o spaséniji tvojém * i vo ímja Hóspoda Bóha nášeho vozvelíčimsja.

Ispólnit Hospóď vsjá prošénija tvojá. * Nýňi poznách, jáko spasé Hospóď christá Svojehó,

uslýšit jehó s nebesé svjatáho Svojehó, * v sílach spasénije desnícy Jehó.

Síji na kolesnícach, i síi na kóňich, * mý že vo ímja Hóspoda Bóha nášeho prizovém.

Tíji spjáti býša i padóša, * mý že vostáchom i isprávichomsja.

Hóspodi, spasí carjá i uslýši ný, * vóňže ášče déň prizovém Ťá.

Psalóm 20

Hóspodi, síloju Tvojéju vozveselítsja cár * i o spaséniji Tvojém vozrádujetsja ziló.

Želánije sérdca jehó dál jesí jemú, * i choťínija ustnú jehó ňísi lišíl jehó.

Jáko predvaríl jesí jehó blahoslovénijem blahostýnnym, * položíl jesí na hlaví jehó vinéc ot kámene čéstna.

Životá prosíl jésť u Tebé, * i dál jesí jemú dolhotú dníj vo vík víka.

Vélija sláva jehó spasénijem Tvojím, * slávu i veleľípije vozložíši na nehó.

Jáko dási jemú blahoslovénije vo vík víka, * vozveselíši jehó rádostiju s licém Tvoím.

Jáko cár upovájet na Hóspoda, * i mílostiju Výšňaho ne podvížitsja.

Da obrjáščetsja ruká Tvojá vsím vrahóm Tvojím, * desníca Tvojá da obrjáščet vsjá nenavíďaščyja Tebé.

Jáko položíši ích jáko péšč óhnennuju vo vrémja licá Tvojehó, * Hospóď hňívom Svojím smjatét já, i sňísť ích óhň.

Plód ích ot zemlí pohubíši, * i símja ích ot synóv čelovíčeskich.

Jáko ukloníša na Ťá zlája, * pomýsliša sovíty, íchže ne vozmóhut sostáviti.

Jáko položíši já chrebét, * vo izbýtcich Tvojích uhotóviši licé ích.

Voznesísja, Hóspodi, síloju Tvojéju, * vospojém i pojém síly Tvojá.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm 21

Bóže, Bóže mój, vonmí mí, * vskúju ostávil mjá jesí?

Daléče ot spasénija mojehó * slovesá hrichopadénij mojích.

Bóže mój, vozzovú vo dní, i ne uslýšiši, * i v noščí, i ne v bezúmije mňí.

Tý že vo svjaťím živéši, * chvaló Izráileva.

Na Ťá upováša otcý náši, * upováša i izbávil jesí já.

K Tebí vozzváša, i spasóšasja, * na Ťá upováša, i ne postyďíšasja.

Áz že jésm čérv, a ne čelovík, * ponošénije čelovíkov i uničižénije ľudéj.

Vsí víďaščiji mjá poruháša mí sjá, * hlahólaša ustnámi, pokiváša hlavóju:

upová na Hóspoda, da izbávit jehó, * da spasét jehó, jáko chóščet jehó.

Jáko Tý jesí istórhij mjá iz čréva, * upovánije mojé ot soscú mátere mojejá.

K Tebí privéržen jésm ot ložésn, * ot čréva mátere mojejá Bóh mój jesí Tý.

Da ne otstupíši ot mené, jáko skórb blíz, * jáko ňísť pomohájaj mí.

Obydóša mjá teľcý mnózi, * juncý túčniji oderžáša mjá.

Otverzóša na mjá ustá svojá, * jáko lév voschiščájaj i rykájaj.

Jáko vodá izlijáchsja, i razsýpašasja vsjá kósti mojá, * býsť sérdce mojé jáko vósk, tájaj posreďí čréva mojehó.

Ízsše jáko skudéľ kríposť mojá, i jazýk mój priľpé hortáni mojemú, i v pérsť smérti svél mjá jesí.

Jáko obydóša mjá psí mnózi, sónm lukávych oderžáša mjá, * iskopáša rúci mojí i nózi mojí.

Isčetóša vsjá kósti mojá, * tíji že smotríša i prezríša mjá.

Razďilíša rízy mojá sebí, * i o odéždi mojéj metáša žrébij.

Tý že, Hóspodi, ne udalí pómošč Tvojú ot mené, * na zastuplénije mojé vonmí.

Izbávi ot orúžija dúšu mojú, * i iz rukí pésiji jedinoródnuju mojú.

Spasí mjá ot úst ľvóvych * i ot róh jedinoróž smirénije mojé.

Povím ímja Tvojé brátiji mojéj, * posreďí cérkve vospojú Ťá.

Bojáščijisja Hóspoda, voschvalíte Jehó, vsé símja Iákovle, proslávite Jehó, * da uboítsja že ot Nehó vsé símja Izráilevo.

Jáko ne uničiží, nižé nehodová molítvy níščaho, * nižé otvratí licé Svojé ot mené, i jehdá vozzvách k Nemú, uslýša mjá.

Ot Tebé pochvalá mojá, v cérkvi velícij ispovímsja Tebí, * molítvy mojá vozdám préd bojáščimisja Jehó.

Jaďát ubóziji i nasýťatsja, i voschváľat Hóspoda vzyskájuščiji Jehó, * živá búdut serdcá ích v vík víka.

Pomjanútsja i obraťátsja ko Hospódu vsí koncý zemlí, * i poklóňatsja préd Ním vsjá otéčestvija jazýk.

Jáko Hospódne jésť cárstvije, * i Tój obladájet jazýki.

Jadóša i pokloníšasja vsí túčniji zemlí, * préd Ním pripadút vsí nizchoďáščiji v zémľu, i dušá mojá Tomú živét.

I símja mojé porabótajet Jemú, * vozvistít Hóspodevi ród hrjadúščij.

I vozvisťát právdu Jehó ľúdem róždšymsja, * jáže sotvorí Hospóď.

Psalóm 22

Hospóď pasét mjá * i ničtóže má lišít.

Na mísťi zláčňi, támo vselí mjá, * na voďí pokójňi vospitá mjá.

Dúšu mojú obratí, nastávi mjá na stezí právdy, * ímene rádi Svojehó.

Ášče bo i pojdú posreďí síni smértnyja, * ne ubojúsja zlá,

jáko Tý so mnóju jesí: * žézl Tvój i pálica Tvojá, tá mjá uťíšista.

Uhotóval jesí prédo mnóju trapézu soprotív stužájuščym mňí, * umástil jesí jeléjom hlavú mojú, i čáša Tvojá upojavájušči mjá, jáko deržávna.

I mílosť Tvojá poženét mjá vsjá dní životá mojehó; * i jéže vselíti mí sjá v dóm Hospódeň v dolhotú dníj.

Psalóm 23

Hospódňa zemľá, i ispolnénije jejá, vsélennaja * i vsí živúščiji na néj.

Tój na morjách osnovál jú jésť, * i na rikách uhotóval jú jésť.

Któ vzýdet na hóru Hospódňú? * Ilí któ stánet na mísťi svjaťím Jehó?

Nepovínen rukáma i číst sérdcem, íže ne priját vsúje dúšu svojú, * i ne kľátsja léstiju ískrennemu svojemú.

Séj priímet blahoslovénije ot Hóspoda, * i mílostyňu ot Bóha, Spása svojehó.

Séj ród íščuščich Hóspoda, * íščuščich licé Bóha Jákovľa.

Vozmíte vratá kňázi váša, * i vozmítesja vratá víčnaja, i vnídet Cár slávy.

Któ jésť séj Cár slávy? * Hospóď krípok i sílen, Hospóď sílen v bráni.

Vozmíte vráta kňázi váša, i vozmítesja vratá víčnaja, * i vnídet Cár slávy.

Któ jésť séj Cár slávy? * Hospóď síl, Tój jésť Cár slávy.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Diákon: Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko bláh i čelovikoľúbec Boh jesí, i Tebí slávu vozsylájem, Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Po 2-m stichoslóviji sidálny voskrésny,

hlás 8: Čelovícy Spáse, hrób tvój zapečátaša: ánhel kámeň ot dveréj otvalí: žený víďiša vostávša ot mértvych, i týja blahovistíša učenikóm tvojím v Sijóňi, jáko voskrésl jesí životé vsích, i razrišíšasja úzy smértnyja: Hóspodi sláva tebí.

Stích: Ispovímsja tebí Hóspodi, vsím sérdcem mojím, povím vsjá čudesá tvojá.

Míra pohrebáteľnaja žený prinésša, hlás ánheľskij iz hróba slýšachu: prestánite ot sléz, i vmísto pečáli rádosť prijimíte, vozopíjte pojúščja: jáko voskrése Christós Hospóď, blahovolívyj spastí jáko Bóh ród čelovíčeskij.

Sláva, i nýňi, Bohoródičen, ne siďášče pojém, no stojášče, i so stráchom i blahohovínijem:

O tebí rádujetsja blahodátnaja vsjákaja tvár, ánheľskij sobór, i čelovíčeskij ród, osvjaščénnyj chráme, i rajú slovésnyj: Ďívstvennaja pochvaló, iz nejáže Bóh voplotísja, i mladénec býsť, préžde vík sýj Bóh náš: ložesná bo tvojá prestól sotvorí, i črévo tvojé prostránňije nebés soďíla. O tebí rádujetsja, blahodátnaja, vsjákaja tvár, sláva tebí.

Allilúia, 134

Chvalíte ímja Hóspodne, Allilúia * chvalíte, rabí Hóspoda: Allilúia, Allilúia, Allilúia.

Stojáščiji vo chrámi Hóspodni, * vo dvórich dómu Bóha nášeho. Allilúia, Allilúia, Allilúia.

Chvalíte Hóspoda, jáko Bláh Hóspoď, * pójte ímeni Jehó, jáko dobró:

Jáko Jákova izbrá sebí Hóspoď, * Izráiľa v dostojánije Sebí.

Jáko áz poznách, jáko Vélij Hóspoď, * i Hóspoď náš nad vsími bóhi.

Vsjá, jelíka voschoťí Hóspoď, * sotvorí na nebesí i na zemlí, v morjách i vo vsích bézdnach.

Vozvoďá óblaki ot posľídnich zemlí, * mólniji v dóžď sotvorí, izvoďáj vítry ot sokróvišč Svojích.

Iže porazí pérvency Jehípetskija, * ot čelovíka do skotá.

Poslá známenija i čudesá posreďí Tebé, Jehípte, * na faraóna i na vsjá rabý jehó.

Iže porazí jazýki mnóhi i izbí carí krípki: * Sijóna, carjá Amorréjska, i Oha, carjá Vasánska, i vsjá cárstvija Chanaánska,

i dadé zemľu ích dostojánije, * dostojánije Izráiľu, ľúdem Svojím.

Hóspodi, ímja Tvojé v vík * i pámjať Tvojá v ród i ród: Allilúia, Allilúia, Allilúia.

jáko sudíti ímať Hóspoď ľúdem Svojím, * i o rabích Svojích umólitsja.

Ídoli jazýk, srebró i zláto, * ďíla rúk čelovíčeskich.

Ustá ímut, i ne vozlahóľut, óči ímut, i ne úzrjat, * úši ímut, i ne uslýšat, nižé bo jésť dúch vo usťích ích.

Podóbni ím da búdut tvorjáščiji já, * i vsí naďíjuščijisja na ňá.

Dóme Izrájilev, blahoslovíte Hóspoda, dóme Aaróň, blahoslovíte Hóspoda,* dóme Levíjin, blahoslovíte Hóspoda.

Bojáščijisja Hóspoda, blahoslovíte Hóspoda. * Blahoslovén Hóspoď ot Sijóna, živýj vo Jerusalími. Allilúia, Allilúia, Allilúia.

Allilúia 135

Ispovídajtesja Hóspodevi, jáko bláh, Allilúia, * jáko v vík mílosť Jehó. Allilúia, Allilúia.

Ispovídajtesja Bóhu bohóv, * jáko v vík mílosť Jehó.

Ispovídajtesja Hóspodevi hóspodej, * jáko v vík mílosť Jehó.

Sotvóršemu čudesá vélija jedínomu, * jáko v vík mílosť Jehó.

Sotvóršemu nebesá rázumom, * jáko v vík mílosť Jehó.

Utverdívšemu zémľu na vodách, Allilúia, * jáko v vík mílosť Jehó. Allilúia, Allilúia.

Sotvóršemu svitíla vélija jedínomu, * jáko v vík mílosť Jehó.

Sólnce vo óblasť dné, * jáko v vík mílosť Jehó.

Lunú i zvízdy vo óblasť nošči, * jáko v vík mílosť Jehó.

Porazívšemu Jehípta s pérvency jehó, * jáko v vík mílosť Jehó,

i izvédšemu Izrájilja ot sredý ích, * jáko v vík mílosť Jehó.

Rukóju krípkoju i mýšceju vysókoju, Allilúia, * jáko v vík mílosť Jehó. Allilúia, Allilúia.

Razďíľšemu Čermnóje móre v razďilenija, * jáko v vík mílosť Jehó.

I provédšemu Izrájiľa posreďí jehó, * jáko v vík mílosť Jehó.

I istrjásšemu faraóna i sílu jehó v móre Čermnóje, * jáko v vík mílosť Jehó.

Provédšemu ľudi Svojá v pustýni, * jáko v vík mílosť Jehó.

Porazívšemu carí vélija, * jáko v vík mílosť Jehó,

i ubívšemu carí krípkija, * jáko v vík mílosť Jehó:

Sijóna, carjá Amorréjska, * jáko v vík mílosť Jehó,

i Oha, carjá Vasánska, * jáko v vík mílosť Jehó.

I dávšemu zémľu ích dostojánije, * jáko v vík mílosť Jehó.

Dostojánije Izrajiľu, rabú Svojemú, * jáko v vík mílosť Jehó.

Jáko vo smiréniji nášem pomjanú ný Hóspoď, * jáko v vík mílosť Jehó.

I izbávil ný jésť ot vrahóv nášich, Allilúia, * jáko v vík mílosť Jehó. Allilúia, Allilúia.

Dajáj píšču vsjákoj plóti, * jáko v vík mílosť Jehó.

Ispovídajtesja Bóhu Nebésnomu, Allilúia, * jáko v vík mílosť Jehó. Allilúia, Allilúia.

Blahoslovén jesí, Hóspodi, naučí mjá opravdánijem tvojím.

Anhelskij sobór udivísja, * zrjá tebé v mértvych vminívšasja, * smértnuju že, Spáse, kríposť razorívša, * i so sobóju Adáma vozdvíhša, * i ot áda vsjá svobódša.

Blahoslovén jesí, Hóspodi, naučí mjá opravdánijem tvojím.

Počtó mýra s mílostivnými slezámi, * o učenícy rastvorjájete? * Blistájajsja vo hróbi ánhel, * Myronósicam viščáše: * vídite vý hrób i urazumíjte: * Spás bo * voskresé ot hróba.

Blahoslovén jesí, Hóspodi, naučí mjá opravdánijem tvojím.

Ziló ráno, * Myronósicy tečáchu * ko hróbu tvojemú, rydájuščyja, * no predstá k ním Ánhel i rečé: * Rydánija vrémja prestá, ne pláčite, * voskresénije že * Apóstolom rcýte.

Blahoslovén jesí, Hóspodi, naučí mjá opravdánijem tvojím.

Myronósicy žený * s mýry prišédšyja * ko hróbu tvojemú, Spáse, rydáchu, * Ánhel že k ním rečé hlahóľa: * Čtó s mértvymi živáho pomyšľájete? * Jáko Bóh bo voskresé ot hróba.

Sláva: Poklonímsja Otcú, * i jehó Sýnovi, i svjatómu Dúchu, * svjaťíj Trójci vo jedíňim suščeství, * so Serafímy zovúšče: * svját, svját, * svját jesí, Hóspodi.

I nýňi: Žiznodávca roždši, * hrichá Ďívo Adáma izbávila jesí, * rádosť že Jévi * v pečáľi mistó podalá jesí: * pádšyja že ot žizni, * k séj naprávi, * iz tebé voplotívyjsja * Bóh i čelovík.

Allilúja, Allilúja, Allilúja, sláva tebí Bóže. (3x)

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Diákon: Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jerej: Jáko svjatísja i proslávisja prečestnóje i velikoľípoje ímja tvojé, Otcá i Sýna i svjatáho Dúcha, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Po neporóčnych, ipakoí, hlás 8: Mironósicy žiznodávca predstojáščja hróbu, Vladýku iskáchu v mértvych bezsmértnaho, i rádosť blahovíščenija ot ánhela prijémša, apóstolom vozviščáchu: jáko voskrése Christós Bóh, podajáj mírovi véliju mílosť.

Stepenna hlás 8.

Antifon 1. Ot júnosti mojejá vráh mja is-kušájet, slasťmi palít mja: az že naďíjasja na Ťa Hóspodi, pobíždáju sehó.

Nenavíďaščii Sióna, da búdut úbo préžde istoržéníja jáko travá: ssičét bo Christós výja ich usičénijem muk.

Sláva, i nýňi: Svjatým Dúchom, jéže žíti vsjáčeskim: Svit ot Svíta, Boh velik: so Otcem pojém Jemú, i so Slóvom.

Antifon 2. Vozzvach Tebí Hóspodi, voňmi, prikloní mí úcho tvojé vopijúšču, i očísti préžde dáže ne vózmeši mené otsjúdu.

Na Hóspoda imívyj nadéždu, ne ustrašítsja tohdá, jehdá ohném vsja sudíti ímať i múkoju.

Sláva, i nýňi: Svjatým Dúchom, vsjak kto božéstvennyj vídit, i predhlahólet, čudoďíjstvujet výšňaja, v trijéch jedinaho Bóha poja: ášče bo í trisijájet, jedinonačáľstvujet Božestvó.

Antifon 3. Sérdce mojé strachom Tvoím da pokrýjetsja, smirenomúdrstvujuščeje: da ne voznésšejesja otpadét ot Tebé, Vseščédre.

K máteri svojéj zemlí otchoďáj vsjak páki razrišájetsja prijati múkí, ilí póčesti požívšich.

Sláva, i nýňi: Svjatým Dúchom bohoslóvíje, Jedínica trisvjatája: Otéc bo beznačálen, ot Nehóže rodílsja Syn bezľítno, i Duch soprestólen, soobrážen, ot Otcá sprosijávšij.

Antifon 4. Se nýňi čto dobró, ilí čto krasnó? no jéže žíti brátii vkúpi: v sém bo Hóspoď obiščá živót vičnyj.

O rízi svojéj, íže kríny séľnyja ukrašájaj, poveľívájet, jáko ne podobajet peščísja.

Sláva, i nýňi: Svjatým Dúchom, jedinovídnoju vinóju, vsja soderžátsja miropodáteľňi: Boh bo sej jesť, Otcú že i Sýnovi jedinosúščen Hospódstvenňi.

Diákon: Vónmim.

Jeréj: Mír vsím.

Diákon: Premúdrosť, vónmim.

Prokimen hlás 8. Vocarítsja Hóspoď vo vik, Boh tvoj Sijóne v rod i rod.

Stích: Chvalí dušé mojá Hóspoda, voschvaľu Hóspoda v živoťí mojém.

Jeréj: Hóspodu pomolímsja.

Lík: Hóspodi pomíluj.

Jeréj: Jáko svjat jesí, Bóže naš, i v svjatých počiváješi, i tebí slávu vozsylajem, Otcú, i Sýnu, i svjatomu Duchu, nýňi i prísno i v viki vikov.

Lík: Amíň.

Vsjákoje dychánie da chvalít Hóspoda.

Vsjákoje dychánie da chvalít Hóspoda.

Stich: Chvalíte Bóha v svjatých jehó, chvalíte jehó v utverždénii síly jehó.

Vsjákoje dychánie da chvalít Hóspoda.

O jéže spodobitisja nam slýšaniju svjatáho jevanhelija, mirom Hóspoda Bóha molim.

Lík: Hóspodi pomílu. (3x)

Mír vsím.

I duchovi tvojemú.

Ot Joanna svjatáho jevanhéllija čténije:

Sláva tebí, Hóspodi, sláva tebí.

Vónmim: V ťim časi jak obidali, Isus poviv Simonovi Petrovi: „Simone Joňiv, ci ty mene ľubiš vece, jak oni?“ (Petro) jomu poviv: „Tak, Hospodi, ty znaš, že ja tebe ľubľu.“ (Isus) jomu hovoriť: „Pas moji jahňata.“ I poviv jomu druhyj raz: „Simone Joňiv, ci ty mene ľubiš?“ (Petro) jomu poviv: „Tak, Hospodi, ty znaš, že ja tebe ľubľu.“ (Isus) jomu hovoriť: „Pas moji vivci.“ I poviv jomu treťij raz: „Simone Joňiv, ci ty mene ľubiš?“ Petro sja zasmutiv, že (Isus) jomu treťij raz poviv: „Ľubiš mene?“ i poviv: „Hospodi, ty znaš všytko, ty znaš, že ja tebe ľubľu!“ Isus jomu hovoriť: „Pas moji vivci! Amiň, amiň, hovorju ťi, jak ty byv molodyj, ty sam opasovav sja i chodiv sobi tam, de ty choťiv. No jak postariješ, pidojmeš svoji ruky, a druhyj tebe opaše i povede tam, de ne chočeš.“ Toto poviv, štoby jomu dav znati, jakov smerťov proslaviť Boha. A jak toto dopoviv, hovoriť jomu: „Nasľiduj mene!“ Petro obernuv sja i viďiv, že stupci za nim ide učenik, kotroho Isus ľubiv, tot, kotryj na večeri ležav na joho hruďach i zvidovav sja: - Hospodi, chto tebe zaprodasť? -. Jak Petro joho uviďiv, poviv Isusovi: „Hospodi, a z nim što bude?“ Isus jomu poviv: „Kiď ja choču, žeby vin tu zistav poky ja prijdu, što tobi do toho? Ty nasľiduj mene!“ I pišla midži bratami hudka, že tot učenik ne umre. No Isus jomu ne poviv, že ne umre, no poviv Petrovi: „Kiď ja choču, žeby vin tu zistav poky ja prijdu, što tobi do toho?“ To je tot učenik, kotryj o ťim svidčiť i toto napisav. A my zname, že joho svidčiňa je pravdive. Je išči mnoho inšoho, što Isus zrobiv. No kiď by o všytkim sja malo pisati okreme, dumam, že na ciľim sviťi by ne bylo miscja na napisany knihy. Amiň.

Sláva tebí, Hóspodi, sláva tebí.

Taže: Voskresenije Chrístóvo víďivše, poklo­nímsja svjatómu Hóspodu Isúsu, jedínomu bezhríšnomu. Krestú tvojemú poklaňájemsja Christé, í svjatoje voskre­senije tvojé pojém i slávim: Ty bo jesí Boh naš, rázvi tebé inóho ne znájem, ímja tvojé imenújem. Priidíte vsi vírniji, poklonimsja svjatomu Christóvu voskreséniju: se bo priíde Krestóm rádosť vsemú míru. Vsehdá bohoslóvjašče Hóspoda, pojém voskresenije Jehó: raspjátije bo preterpív, smertiju smerť razruší.

Psalóm 50.

Pomíluj mja, Bóže, * po velícij mílosti tvojéj. - I po mnóžestvu ščedrót tvojích * očísti bezzakónije mojé. - Najpáče omýj mja ot bezzakónija mojehó, * i ot hrichá mojehó očísti mja. - Jáko bezzakónije mojé az znáju, * i hrich moj predomnóju jesť výnu. - Tebí jedínomu sohriších i lukávoje pred tobóju sotvorích, * jáko da opravdíšisja vo slovesích tvojích, i pobidíši vnehdá sudíti ti. - Se bo v bezzakónijich začát jesm, * i vo hrisích rodí mja máti mojá. - Se bo ístinu vozľubíl jesí: * bezvístnaja i tájnaja premúdrosti tvojejá javíl mi jesí. - Okropíši mja yssópom i očíščusja, * omýješi mja, i páče sňíha obíľusja. - Slúchu mojemú dási rádosť i vesélije, * vozrádujutsja kósti smirénnyja. - Otvratí licé tvojé ot hrich mojích: * i vsja bezzakónija mojá očísti. - Sérdce čísto sozíždi vo mňi, Bóže, * i duch prav obnoví vo utróbi mojéj. - Ne otvérži mené ot licá tvojehó, * i Dúcha tvojehó svjatáho ne ottimí ot mené. - Vozdážď mi rádosť spasénija tvojehó, * i Dúchom vladýčnym utverdí mja. - Naučú bezzakónnyja putém tvojím, * i nečestíviji k tebí obraťátsja. - Izbávi mja ot krovéj, Bóže, Bóže, spasénija mojehó: * vozrádujetsja jazýk moj právďi tvojéj. - Hóspodi ustňí mojí otvérzeši,* i ustá mojá vozvisťát chválu tvojú. - Jáko ašče by voschoťíl jesí žértvy dal bych úbo, * vsesožžénija ne blahovolíši. - Žértva Bóhu duch sokrušén: * sérdca sokrušénna i smirénna Boh ne uničižít. - Ublaží, Hóspodi, blahovolénijem tvojím Sijóna, * i da soziždutsja sťíny Jerusalímskija. Tohdá blahovolíši žértvu právdy, voznošénije i vsesožžehajémaja, * tohdá vozložát na oltár tvoj telcý.

Sláva, hlás 6. Molítvami svjatých apóstol, Mílostive, očísti mnóžestvo sohrišénij nášych.

I nýňi: Mólitv rádi Prečístyja Bohoródicy, Mílostive, očísti mnóžestvo sohrišénij nášych

Stich: Pomíluj mja, Bóže, po velícij mílosti tvojéj. I po mnóžestvu ščedrót tvojích očísti bezzakónije mojé.

Stichira, hlás 6. Voskrés Isús ot hróba jákože prorečé, dadé nám žývot víčnyj i véliju mílosť.

Jerej: Spasí, Bóže, ľúdi tvojá, i blahosloví dostojánije tvojé, posití mír tvoj mílostiju i ščedrótami, vozvýsi róh christiján pravoslávnych, i nizposlí na ný mílosti tvojá bohátyja, molítvami prečístyja Vladýčicy nášeja Bohoródicy i prisnoďívy Maríji; síloju čestnáho i životvorjáščaho Krestá, zastuplénmi nebésnych Síl bezplótnych, čestnáho i slávnaho proróka, predtéči i krestíteľa Joánna, svjatých slávnych i vsechváľnych Apóstol, i íže vo svjatých Otéc nášich i vseléňskich velíkich učítelej i svjatítelej: Vasílija Velíkaho, Hrihórija Bohoslóva i Joánna Zlatoústaho, Atanásija i Kyrílla, i íže vo svjatých otcá nášeho Nikolája Mýr Lykíjskich čudotvórca, svjatých slavjáňskich Apóstol Kyrílla i Metódija, i svjatáho svjaščenomúčenika Josafáta, svjatých, slávnych i dobropobídnych Múčenik, prepodóbnych i bohonósnych otéc nášich, svjatých i právednych Bohootéc Joakíma i Ánny i prepodobných i bohonósnych otéc nášich Antónija i Teodósija Pečérskich, i svjatáho (jehóže jésť deň ilí chrám), i vsích Svjatých tvojích: mólim Ťa mnohomílostive Hóspodi, uslýši nás hríšnych moľáščichtisja, i pomíluj nás.

Lík: Hóspodi pomílu. (12x)

Vozhlas: Milostiju i ščedrótami i čelovikoľúbiijem jedinoródnaho Sýna tvojehó s nímže blaholslovén jesí so presvjatým i blahím i životvorjáščym tvojím Dúchom nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Kanón voskrésen.

Hlás 8: [Písň 1]

irmós: Kolesnicehoníteľa faraóňa pohruzí, čudotvorjáj inohdá moiséjskij žézl, krestoobrázno porazív, i razďilív móre: Izráiľa že bihlecá, pišechódca spasé, písň Bóhovi vospivájušča.

Pripív: Sláva Hóspodi, svjatómu voskreséniju tvojemú.

Vsesíľnu Christóvu Bóžestvú káko ne divímsja? Ot strastéj úbo vsím vírnym, bezstrástije i netľínije točášču, ot rebrá že svjatáho istóčnik bezsmértija iskápajušču, i živót iz hróba prisnosúščnyj.

Jáko blahoľípen ženám ánhel nýňi javísja, svítlyja nosjá óbrazy jestéstvennyja neveščéstvennyja čistotý, zrákom že vozviščája svít voskresénija, zovýj: voskrése Hospóď.

Bohoródičen: Preslávnaja vozhlahólašasja o tebí v roďích rodóv, Bóha Slóva vo črévi vmíščšaja, čistá že prebývši Bohoródice Maríje. Ťímže ťá vsí počitájem, súščeje po Bózi zastuplénije náše.

Kanón krestovoskresen.

irmós: Vódu prošéd jáko súšu, i jehípetskaho zlá izbižáv, Izraiľťánin vopijáše: Izbáviteľu i Bóhu nášemu Pojím.

Vzjášasja vratá boľíznennaja, i užasóšasja vrátnicy ádovy, zrjášče v preispódňijšaja sošédšaho, íže na vysoťí vsích prevýše jestestvá.

Udivíšasja číni ánheľstiji, zrjášče na prestóľi posaždéno Ótči, otpádšeje jestestvó čelovíčeskoje, zatvorénoje v preispódnich zemlí.

Číni ťá ánheľstiji i čelovíčestiji, beznevístnaja Máti, chváľat neprestánno: ziždíteľa bo sích, jáko mladénca na objátijich tvojích nosíla jesí.

Ín kanón presvjaťíj Bohoródici.

irmós: Pojím Hóspodevi, provédšemu ľúdi svojá skvozí čermnóje móre, jáko jedín slávno proslávisja.

Prečístaja Bohoródice, voplóščšejesja prisnosúščnoje i prebožéstvennoje Slóvo, páče jestestvá róždši, pojém ťá.

Hrózd ťá živonósen, vsemírnaho iskápajušč sládosť spasénija, Ďíva Christé rodí.

Ród Adámľ, ko jéže páče umá blažénstvu, tobóju vozvedénnyj Bohoródice, dostójno slávit ťá.

Kanón apóstola, jehóže krajehranésije: Timothéja apóstola písňmi čestvúju. Tvorénije Theofánovo.

Hlás 1. Písň 1.

irmós: Tvojá pobidítelnaja desníca Bohoľípno v kríposti proslávisja: tá bo, bezsmértne, jáko vsemohúščaja, protívnyja sotré, Izráilťanom púť hlubiný novosoďílavšaja.

Vostánija strastéj i nevíďinija mrák, molítvami tvojími, blažénne, razorí svítloju bezstrástija blahodátiju, jáko da Bohojavlénna nýňi dostójno vospojú ťá.

Víďiv predvídec i Bóh tvojehó umá dobrótu, Timothéje, božéstvennym apóstolom ťá soslužíteľa udostójiv pokazá, múdrym prómyslom o nás promyšľája.

Jedíno presúščestvennoje načálo, prorazumévájuščeje vsjá, vémy: ot jéllin bo apóstol Christóvoju prosviščén blahodátiju, nýňi božéstvennomu Pávlu sčisľájetsja Timothéj.

Katavásija: irmós: Súšu hluborodíteľnuju zémľu sólnce našéstvova inohdá: jáko sťiná bo ohusťí obapóly vodá ľúdém pišomorechoďáščym, i Bohouhódno pojúščym: pojím Hospodévi, slávno bo proslávisja.

[Písň 3]

irmós: Utverždéj v načáľi nebesá rázumom, i zémľu na vodách osnovávyj, na kámeni mjá, Christé, zápovidej tvojích utverdí, jáko ňísť svját, páče tebé jedíne čelovikoľúbče.

Osuždéna bývša Adáma vkušénijem hrichá, plóti tvojejá spasíteľnoju strástiju opravdál jesí Christé: sám bo nepovínen smértnaho iskúsa býl jesí bezhríšne.

Voskresénija svít vozsijá súščym vo ťmí, i síni smértňij siďáščym, Bóh mój Iisús, i svojím Božestvóm krípkaho svjazáv, sehó sosúdy raschítil jésť.

Bohoródičen: Cheruvímov i Serafímov prevýšši javílasja jesí Bohoródice: tý bo jedína prijála jesí nevmistímaho Bóha v tvojém črévi, neskvérnaja: ťímže ťá vírniji vsí písňmi čístaja, ublažájem.

[Ín] irmós: Nébesnaho krúha verchotvórče Hóspodi, i cérkve ziždíteľu, tý mené utverdí v ľubví tvojéj, želánij kráju, vírnych utverždénije, jedíne čelovikoľúbče.

Otvérhšahosja préžde zápovidi, Hóspodi, izrinovéna mjá ot tebé sotvoríl jesí, v nehóže voobrazívsja, poslušániju že navýk, sebí páki nazdál jesí raspjátijem.

Premúdrostiju vsjá prouvíďivyj Hóspodi, i rázumom tvojím vodruzívyj preispódňaja, ne ne spodóbil jesí snizchoždénijem tvojím Slóve Bóžij, voskresíti, jéže po óbrazu tvojemú.

Bohoródičen: Vselívsja v Ďívu ťilésňi Hóspodi, javílsja jesí čelovíkom, jákože podobáše víďiti tebé: júže i pokazál jesí jáko ístinnuju Bohoródicu, i vírnych pomóščnicu, jedíne čelovikoľúbče.

[Ín] irmós: Tý jesí utverždénije pritekájuščich k tebí Hóspodi, tý jesí svít omračénnych, i pojét ťá dúch mój.

Dážď nám pómošč tvojími molítvami vsečístaja, prilóhi otražájušči ľútych obstojánij.

Jévi pramáteri tý ispravlénije bylá jesí, načáľnika žízni mírovi, Christá Bohoródice róždši.

Prepojáši mjá síloju vsečístaja, jáže voístinnu Bóha róždši plótiju, Ótčuju ipostásnuju sílu.

irmós: Jedíne vídyj čelovíčeskaho suščestvá némošč, i mílostivno v ne voobrážsja, prepojáši mjá s vysotý síloju, jéže vopíti tebí, svjatýj oduševlénnyj chráme, neizrečénnyja slávy tvojejá, čelovikoľúbče.

Izlijásja, vseblažénne, bohátno blahodáť vo ustnách tvojích, i ríki dohmátov istočí, cérkov Christóvu napajájuščyja, i mnohoplóden prinosjáščyja plód, Timothéje Christopropovídniče, Bohomúdre apóstole.

Nóhi tvojá proróčeski, vseblažénne, ukrasíšasja, vsják bo úm jávi preimúščij, blahovistíl jesí mír, vsemúdre, drévňuju razrušívšaho čelovíkov bráň, Spása vsích i Hóspoda.

Umertvív tvojá údy plotskíja, Slóvu povinúl jesí chúždšaja, blažénne Timothéje, vladýčestvo podáv lúčšemu, i strásti uderžáv, dúšu ujasníl jesí, nastavľájem Pávlovymi učéniji.

Katavásia: irmós: Utverždénije na ťá naďíjuščichsja, utverdí, Hóspodi, cérkov, júže sťažál jesí čestnóju tvojéju króviju.

Po 3. Pisňi:

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi: )

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jako Ty jesi Boh naš, i Tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Kondák, hlás 1. Podóben: Lík ánhelskij: Božéstvennaho učeniká i sputešéstvennika Pávlova Timothéja, vírniji, vospojím vsí: s sím počitájušče múdraho Anastásija, vozsijávšaho ot Persídy jáko zvizdú, i othoňáščaho dušévnyja náša strásti, i nedúhi ťilésnyja.

íkos: Sólnca mnóžaje vozsijá ľítneje svjatých toržestvó, i vírnyja prosvití, i démonskuju tmoobráznuju sílu othná vsjú, i nedúhi očísti, i prošénija prosjáščich ispólni. Ťímže pritekáju áz okajánnyj, i moľúsja ot boľízni strástnaho mojehó sérdca, da priimú jáže choščú, i obrjášču jáže trébuju: preminénije pečáli, i žitijé bezpečáľno, i prehrišénij ostavlénije, i božéstvennoje vračevánije, dušévnoje i ťilésnoje.

[Písň 4]

irmós: Tý mojá kríposť Hóspodi, tý mojá i síla, tý mój Bóh, tý mojé rádovanije, ne ostávl ňídra Ótča, i nášu niščetú positív. Ťím s prorókom Avvakúmom zovú ti: síľi tvojéj sláva čelovikoľúbče.

Tý vrahá súšča mjá ziló vozľubíl jesí: tý istoščánijem stránnym sošél jesí na zémľu, blahoutróbne Spáse, posľídňaho mojehó dosaždénija ne otvérhsja, i prebýv na vysoťí prečístyja tvojejá slávy, préžde bezčéstvovannaho proslávil jesí.

Któ zrjá Vladýko, nýňi ne užasájetsja, strástiju smérť razrušájemu? Krestóm bižáščeje tľínije, i smértiju ád bohátstva istoščavájemyj, božéstvennoju síloju tebé raspjátaho? Čúdno ďílo, čelovikoľúbče!

Bohoródičen: Tý vírnym pochvalá jesí beznevístnaja, tý predstáteľnice, tý i pribížišče christiján, sťiná i pristánišče: k Sýnu bo tvojemú moľbý nósiši vseneporóčnaja, i spasáješi ot bíd, víroju i ľubóviju Bohoródicu čístuju tebé znájuščich.

[Ín] irmós: Uslýšach Hóspodi smotrénija tvojehó tájinstvo, razumích ďilá tvojá, i proslávich tvojé božestvó.

Na kresťí ťa prihvozdíša zakonoprestúpnych ďíti, Christé Bóže: ímže spásl jesí jáko blahoutróben, slávjaščyja tvojá stradánija.

Voskrés ot hróba, vsjá sovoskresíl jesí súščyja vo áďi mértvyja, i prosvitíl jesí jáko blahoutróben, slávjaščyja tvojé voskresénije.

Bohoródičen: Bóha, jehóže rodilá jesí prečístaja Maríje, tohó molí darováti rabóm tvojím sohrišénij proščénije.

[Ín] irmós tójže.

Klás vozrastívšaja životvórnyj, neoránnaja nívo, podajúščaho mírovi žízň, Bohoródice, spasáj pojúščyja ťá.

Bohoródicu ťá vsečístaja, prosviščšijisja vsí propovídujem: sólnce bo právdy rodilá jesí prisnoďívo.

Očiščénije dáruj nášym nevíďinijem, jáko bezhríšen: i umirí mír tvój Bóže, molítvami róždšija ťá.

irmós: Hóru ťá, blahodátiju Bóžijeju priosinénnuju, prozorlívyma Avvakúm usmotrív očíma, iz tebé izýti Izráilevu provozhlašáše svjatómu, vo spasénije náše i obnovlénije.

Zakónno, vseblažénne, postradáti izvóliv, vozderžánijem vsekonéčnym trevolnénija strastéj umú pokoríl jesí, dobroďíteli prijém soveršénije, velikopropovídniče Bohomúdre Timothéje.

Oblistáv jáko sólnce Pável, ispustí jákože zarjú svítlu, vselénnuju bohátnym svítom prosviščája, svitojavlénno ťá, Bohojavlénne Timothéje, k nastavléniju nášemu i utverždéniju.

Vozželáv tépľi želánij krájňijšeje, i ľubóviju srastvorívsja, račénijem na druhúju žízň prešél jesí, Bohoprijátne, vsehdá tvojehó sozirája račíteľa, i tohó viďínija nasyščájasja.

Katavásia: irmós: Pokrýla jésť nebesá dobroďíteľ tvojá, Christé, iz kivóta bo prošéd svjatýni tvojejá netľínnyja Mátere, v chrámi slávy tvojejá javílsja jesí jáko mladénec rukonosím, i ispólnišasja vsjá tvojehó chvalénija.

[Písň 5]

irmós: Vskúju mjá otrínul jesí ot licá tvojehó svíte nezachodímyj, i pokrýla mjá jésť čuždája ťmá okajánnaho? No obratí mja, i k svítu zápovidej tvojích putí mojá naprávi, moľúsja.

Oďíjatisja preterpíl jesí v bahrjanícu préžde strásti tvojejá Spáse, poruhájem, pervozdánnaho pokryvája bezobráznoje obnažénije: i náh prihvozdílsja jesí na kresťí plótiju, sovlačája Christé, rízu umerščvlénija.

Ot pérsti smértnyja, tý pádšeje mojé páki nazdál jesí suščestvó, voskrés: i nestaríjuščejesja Christé ustrójil jesí, javív páki jákože cárskij óbraz, netľínija žízň blistájušč.

Bohoródičen: Máterneje derznovénije, jéže k Sýnu tvojemú imúšči vsečístaja, sródnaho promyšlénija, jéže o nás, ne prézri, mólimsja: jáko tebé i jedínu christijáne ko Vladýci očiščénije mílostivno predlahájem.

[Ín] irmós: Prosvití nás poveľíniji tvojími Hóspodi, i mýšceju tvojéju vysókoju, tvój mír podážď nám čelovikoľúbče.

Nastávi nás síloju krestá tvojehó Christé: ťím bo tebí pripádaem, mír podážď nám čelovikoľúbče.

Okormí živót náš, jáko preblahíj pojúščich tvojé vostánije, i mír podážď nám čelovikoľúbče.

Bohoródičen: Umolí čístaja, Sýna tvojehó i Bóha nášeho, neiskusobráčnaja Maríje prečístaja, jéže nizposláti nám vírnym véliju mílosť.

[Ín] irmós: Utreňujušče vopijém tí, Hóspodi spasí ný: tý bo jesí Bóh náš, rázvi tebé inóho ne vímy.

Utolí nesterpímuju búrju strastéj mojích, jáže Bóha róždšaja okormíteľa i Hóspoda.

Slúžat roždéstvú tvojemú prečístaja Bohoródice, ánheľstiji čínove, i čelovíkov sobránije.

Maríje Bohoródice beznevístnaja, upovánija vrahóv osujetí, i pojúščyja ťá vozveselí.

irmós: Bóh sýj míra, Otéc ščedrót, velíkaho sovíta tvojehó ánhela, mír podavájušča, poslál jesí nám: ťím Bohorazúmija k svítu nastávľšesja, ot nóšči útreňujušče, slavoslóvim ťá, čelovikoľúbče.

Pérvaho i vsích vinóvnaho svíta neveščéstvennymi sijániji prosviščájem, mír ujasníl jesí propovídanijem čestným: svitíľnik blahočéstija žízni Slóvo preimínija projavlénno javílsja jesí, svjaščennotaínniče vseblažénne.

Pávla božéstvennaho ístinnyj učeník učíteľa stopám posľídujet, sehó séja učénija vírnym: ímiže blahočéstija k svítu nastavľájemi, iz nóšči útreňujušče slavoslóvim ťá, čelovikoľúbče.

Prosviščénijem Pável vtorýj javľáješisja, služáščij pérvij svítlosti, sejá poznánijem prosvití nás. Sehó svóinnik Timothéj javísja, tohó vseorúžijem pobidítelno ohraždájem.

Katavásia: irmós: Jáko víďi Isáija obrázno na prestóľi prevozneséna Bóha, ot ánhel slávy dorinosíma, o okajánnyj, vopijáše, áz: províďich bo voploščájema Bóha, svíta nevečérňa, i mírom vladýčestvujušča.

[Písň 6]

irmós: Očísti mjá Spáse, mnóha bo bezzakónija mojá, i iz hlubiný zól vozvedí, moľúsja: k tebí bo vozopích, i uslýši mjá, Bóže spasénija mojehó.

Drévom krípko nizloží mja načalozlóbnyj: tý že Christé, voznéssja na kresťí, krepčáje nizložíl jesí, posramív sehó, pádšaho že voskresíl jesí.

Tý uščédril jesí Sijóna, vozsijávyj ot hróba, nóvaho vmísto vétchaho soveršív, jáko blahoutróben, božéstvennoju tvojéju króviju: i nýňi cárstvuješi v ném vo víki, Christé.

Bohoródičen: Da izbávimsja ot ľútych prehrišénij, moľbámi tvojími Bohorodíteľnice čístaja, i da ulučím prečístaja božéstvennoje sijánije, iz tebé neizrečénno voploščénnaho Sýna Bóžija.

[Ín] irmós: Molítvu prolíju ko Hóspodu, i tomú vozviščú pečáli mojá, jáko zól dušá mojá ispólnisja, i živót mój ádu priblížisja, i moľúsja jáko Jóna: ot tlí Bóže vozvedí mjá.

Dláni na kresťí rasprostérl jesí, isciľájaj neuderžánno prostértuju vo Jedémi rúku pervozdánnaho: i tvojéju vóleju žélči vkusív, i spásl jesí Christé jáko sílen, slávjaščyja tvojá stradánija.

Smérti izbáviteľ vkusí, drévňaho osuždénija, jáko da i tľínija cárstvo razrušít, i vo ádskaja sšéd, voskrése Christós, i spasé jáko sílen pojúščyja jehó voskresénije.

Bohoródičen: Ne prestáj za ný moľášči prečístaja Bohoródice Ďívo, jáko vírnym utverždénije tý jesí nadéždoju tvojéju kripímsja, i ľubóviju ťá, i iz tebé voploščénnaho neizrečénno slávim.

[Ín] irmós: Rízu mňí podážď svítlu, oďíjajsja svítom jáko rízoju, mnohomílostive Christé Bóže náš.

Chrám ťá Bóžij i kovčéh, i čertóh oduševlénnyj, i dvér nebésnuju, Bohoródice vírniji vozviščájem.

Trébišč razrušíteľ jáko Bóh, bývšeje roždestvó tvojé Maríje Bohonevísto, poklaňájemo jésť so Otcém i Dúchom.

Slóvo Bóžije tebé zemným, Bohoródice, pokazá nebésnuju ľístvicu: tobóju bo k nám sníde.

irmós: Iz utróby Jónu mladénca izblevá morskíj zvír, jaková priját: v Ďívu že vséľšejesja Slóvo, i plóť prijémšeje prójdé sochránšeje netľínnu. Jehóže bo ne postradá istľínija, róždšuju sochraní nevreždénnu.

Kolesníca Bóžija javílsja jesí, Timothéje, nosjášči tohó Božéstvennoje ímja, pred licém bezbóžnych mučítelej, Bohoprijátne, ne užasájasja sích svirípstva: tý bo v nepobidímuju Spása kríposť oďíjalsja jesí.

Vinéc blahoľípen prijál jesí, preboháte Timothéje, Bohomúdre apóstole: dijadímoju cárstvija dostójno obložílsja jesí, i predstál jesí prestólu Vladýki tvojehó, s Pávlom rádujasja v séľich nebésnych, blažénne.

Mírom úmnaho, Timothéje vsečéstne, plótiju nás rádi istoščénnaho Christá oboňavájem, blahovónije sehó prijál jesí: i prédal jesí víroju tebí pritekájuščym, taínniče neizrečénnych svjáte, tohó mýslennyja ľubvé.

Katavásia: irmós: Vozopí k tebí víďiv stárec očíma spasénije, jéže ľúdem priíde ot Bóha, Christé, tý Bóh mój.

Po 6. pisňi

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi: )

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko tý jesí cár míra, i Spás dušám nášym, i Tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Kondák, hlás 8: Podóben: jáko načátki: Voskrés iz hróba, uméršyja vozdvíhl jesí, i Adáma voskrésíl jesí, i Jéva likúet vo tvojém voskreséniji, mirstíji koncý toržestvújut, jéže iz mértvych vostánijem tvojím, mnohomílostive.

íkos: Ádova cárstvija pľinívyj, i mértvyja voskresívyj, dolhoterpilíve, žený mironósicy srítil jesí, vmísto pečáli rádosť prinesýj: i apóstolom tvojím vozvistíl jesí pobidíteľnaja Spáse mój známenija živodáteľu, i tvár prosviščáješi čelovikoľúbče. Sehó rádi i mír srádujetsja, jéže iz mértvych vostániju tvojemú mnohomílostive.

[Písň 7]

irmós: Bóžija snizchoždénija óhň ustyďísja v Vavilóňi inohdá: sehó rádi ótrocy v peščí rádovannoju nohóju, jáko vo cvítnici likújušče pojáchu: blahoslovén jesí Bóže otéc nášich.

Slávnoje istoščánije, božéstvennoje bohátstvo tvojejá niščetý Christé, udivľájet ánhely, na kresťí zrjáščyja ťá prihvoždájema, za jéže spastí víroju zovúščyja: blahoslovén jesí Bóže otéc nášich.

Božéstvennym tvojím sošéstvijem svíta ispólnil jesí preispódňaja, i ťmá prohnána býsť préžde hoňáščaja. Otňúduže voskresóša íže ot víka júznicy, zovúšče: blahoslovén Bóh otéc nášich.

Tróičen: Vsím úbo Hóspoda, jedínaho že jedínomu jedinoródnomu Sýnu pravoslávno Otcá, bohoslóvjašče ťá vozviščájem, i jedínaho víďašče ot tebé ischoďášča Dúcha právaho, sojestéstvenna i soprisnosúščna.

[Ín] irmós: Ot Judéji došédše ótrocy, vo Vavilóňi inohdá, víroju trójčeskoju plámeň péščnyj popráša pojúšče: otcév Bóže blahoslovén jesí.

Spasénije soďílal jesí posreďí vselénnyja, proróčeski Bóže: na drévo bo voznesén býv, vsjá prizvál jesí víroju zovúščyja: otéc nášich Bóže blahoslovén jesí.

Voskrés ot hróba, jákože ot sná ščédre, vsích izbávil jesí ot tlí, tvár že uvirjájetsja apóstoly propovídajuščimi vostánije: otcév Bóže blahoslovén jesí.

Bohoródičen: Ravnoďíteľnoje róždšemu, ravnosíľnoje Slóvo i soprisnosúščnoje, vo utróbi Ďívy, Otcá blahovolénijem, i Dúcha, sozidájetsja: otcév nášich Bóže blahoslovén jesí.

[Ín] irmós tójže.

Ot Ďívstvennych ložésn voplóščsja, javílsja jesí na spasénije náše. Ťímže tvojú Máter víďašče Bohoródicu pravoslávno zovém: otcév Bóže blahoslovén jesí.

Žézl prorastíla jesí Ďívo, ot kórene Jesséova vseblažénnaja, plód cvitonosjášči spasíteľnyj, víroju Sýnu tvojemú zovúščym: otcév Bóže blahoslovén jesí.

Premúdrosti ispólni vsích i síly božéstvennyja, ipostásnaja premúdroste výšňaho, Bohoródiceju, víroju tebé pojúščich: otcév nášich Bóže blahoslovén jesí.

irmós: Tebé úmnuju, Bohoródice, péšč razsmotrjájem, vírniji, jákože bo ótroki spasé trí prevoznosímyj, mír obnoví, vo črévi tvojém vsecíl, chváľnyj otcév Bóh i preproslávlen.

Slikóvnik nebésnaho čína tý po dostóinstvu býv, veselíšisja rádostno, zarí svitodáteľnyja, blažénne, nasyščájasja, svjaščennotaínniče Timothéje, chváľnaho vozviščája Bóha i preproslávlennaho.

Svjaščennoďíjstvuja Christóvo Jevánhelije, ot dobroďíteľnych vysót, Bohopísannaja poslánija Pável božéstvenňijšij rádujasja poslá, jáko učenikú tebí, Timothéje, chváľnaho vozviščája Bóha i preproslávlennaho.

Nemoščnóje plóti ukripľáše blahomóščijem duší, jáko bezťilésen bo na zemlí tý žíteľstvovav, múčenik býl jesí vo hlavú sokrušájem, svjaščennoďíteľu táinstv Bóžijich, Bohoblažénne.

Katavásia: irmós: Tebé vo ohní orosívšaho ótroki Bohoslóvivšyja, i v ďívu netľínnu vséľšahosja Bóha Slóva pojím, blahočéstno pojúšče: blahoslovén Bóh otéc nášich.

[Písň 8]

irmós: Sedmeríceju péšč chaldéjskij mučíteľ Bohočestívym neístovno razžžé, síloju že lúčšeju spasény sijá víďiv, tvorcú i izbáviteľu vopijáše: ótrocy blahoslovíte, svjaščénnicy vospójte, ľúdije prevoznosíte vo vsjá víki.

Iisúsova božestvá prebožéstvennaja síla, v nás Bohoľípno vozsijála jésť: plótiju vo vkúš za vsích smérť krestnuju, razruší ádovu kríposť. Jehóže neprestánno ďíti blahoslovíte , svjaščénnicy vospójte, ľúdije prevoznosíte vo vsjá víki.

Raspnýjsja vostá, velikovýjnyj padé, padýj i sokrušénnyj isprávisja, tľá otvéržena býsť, i netľínije procvité: žízniju vo mértvennoje požérto býsť. Ďíti blahoslovíte, svjaščénnicy vospójte, ľúdije prevoznosíte vo vsjá víki.

Tróičen: Trisvítloje Božestvó, jedínu sijájuščeje zarjú ot jedínaho trijipostásnaho jestestvá, rodíteľa beznačálna: jedinojestéstvenno že Slóvo Otcú, i scárstvujuščaho jedinosúščnaho Dúcha, ďíti blahoslovíte , svjaščénnicy vospójte, ľúdije prevoznosíte vo vsjá víki.

[Ín] irmós: Pobidíteli mučíteľa i plámene, blahodátiju tvojéju bývše, zápovidem tvojím ziló priľižáše, ótrocy vopijáchu: blahoslovíte vsjá ďilá hóspodňa Hóspoda.

Na drévi rúci mňí prostéršaho obnažénnomu, prizyvájušča mjá, svojéju blahoobráznoju sohríjati nahotóju: blahoslovíte vsjá ďilá Hospódňa, i prevoznosíte jehó vo víki.

Iz preispódňaho áda voznésša mjá pádšaho, i vysokoprestóľnoju slávoju rodíteľa počétšaho: blahoslovíte vsjá ďilá Hospódňa Hóspoda, i prevoznosíte jehó vo víki.

Bohoródičen: Adáma Ďívo, pádšaho úbo javílasja jesí dščí, Bóha že Máti, obnovívšaho mojé suščestvó: jehóže pojém vsjá ďilá jáko Hóspoda, i prevoznósim vo vsjá víki.

[Ín] irmós: Carjá nebésnaho , jehóže pojút vóji ánheľstiji, chvalíte i prevoznosíte vo vsjá víki.

Soprotívnych razžžénnyja i plamenovídnyja na nás uhasí stríly: jáko da pojém ťá vo vsjá víki.

Prejestéstvenňi soďíteľa i Spása, Bóha slóva rodilá jesí Ďívo: ťímže ťá pojém, i prevoznósim vo vsjá víki.

Prosvitíteľnuju ťá, i zlatozárnuju, vséľšijsja v ťá svít nepristúpnyj Ďívo, pokazá sviščú vo vsjá víki.

irmós: Čúda prejestéstvennaho rosodáteľnaja izobrazí péšč óbraz: ne bó jáže priját, palít júnyja, jáko nižé óhň božestvá Ďívy, v ňúže vníde utróbu. Ťím vospivájušče vospojém: da blahoslovít tvár vsjá Hóspoda, i prevoznósit vo vsjá víki.

Stojánija ánheľskaho spodobľájem, pokazálsja jesí, Timothéje blažénne, nebésnych činóv, naučívsja bo prejestéstvenno, svítlosti sích podražál jesí, múdre. S nímiže vospiváješi veseľásja: da blahoslovít tvár vsjá Hóspoda, i prevoznósit vo vsjá víki.

Síloju oďíjavsja s nebesé, jáko apóstol javílsja jesí, Bohomúdre, našédšeju strannoobrázno učenikóm Slóva i samovídcem, o Timothéje! S nímiže vospiváješi rádujasja: da blahoslovít tvár vsjá Hóspoda, i prevoznósit vo vsjá víki.

Stál jesí, želánija jávi, vseblažénne, krájňijšaho jáko dostíhl dóbrych, Timothéje Bohopropovídniče, vsehdá osijájem svítom Tróičeskim jásno. I nýňi vospiváješi veseľásja: da blahoslovít tvár vsjá Hóspoda, i prevoznósit vo vsjá víki.

Katavásia: irmós: Nesterpímomu ohňú sojedinívšesja, Bohočéstija predstojášče júnoši, plámenem že nevreždéni, božéstvennuju písň pojáchu: blahoslovíte, vsjá ďilá Hospódňa, Hóspoda, i prevoznosíte vo vsjá víki.

Po 8.pisňi:

Jeréj: Bohoródicu i Máter svíta v písnech vozveličím:

Velíčit dušá mojá Hóspoda, i vozrdádovasja dúch mój o Bózi Spási mojém.

Čestňíjšuju Chruvím i slavňíjšuju bez sravnénija Serefím bez istľínija Bóha Slova róždšuju, súščuju Bohoródicu ťá velčájem.

Jáko prizrí na smirénije rabý svojejá, se bo ot nýňi ublažát mjá vsí ródi.

Jáko sotvorí mňí velíčije síľnyj, i svjáto ímja jehó, i mílosť jehó v ródy rodóv bojáščymsja jehó.

Sotvorí deržávu mýšcejú svojéju, rastočí hórdyja mýsliju sérdca ích.

Nizloží síľnyja s prestól i voznesé smirénnyja, álčuščyja ispólni bláh, i bohaťáščyjasja otpustí tščý.

Vospriját Izráiľa ótroka svojehó, pomjanúti mílosti, jákože hlahóla k otcém nášym Avraámu i símeni jehó do víka.

[Písň 9]

irmós: Užasésja o sém nébo, i zemlí udivíšasja koncý, jáko Bóh javísja čelovíkom plótski, i črévo tvojé býsť prostránňijšeje nebés. Ťím ťá Bohoródicu, ánhelov i čelovík činonačálija veličájut.

Božéstvennym i beznačáľnym jestestvóm próst sýj, složílsja jesí prijátijem plóti, v tebí samóm sijú sostáviv Slóve Bóžij, i postradáv jáko čelovík, prebýl jesí kromí strastéj jáko Bóh. Ťímže ťá vo dvojú suščestvú nerazďíľno i neslijánno veličájem.

Otcá po suščestvú božéstvennomu, jákože jestestvóm býv čelovík, rékl jesí Bóha výšnij rabóm snizchoďá, voskrés ot hróba, blahodátiju Otcá zemnoródnym polóž, íže po jestestvú Bóha že i Vladýku, s nímže ťá vsí veličájem.

Bohoródičen: Javílasja jesí, o Ďívo Máti Bóžija, páče jestestvá róždši plótiju Bóha Slóva, jehóže Otéc otrýhnu ot sérdca svojehó préžde vsích vík, jáko bláh, jehóže nýňi i ťilés prevýšša razumíjem, ášče i v ťílo oblečésja.

[Ín] irmós: Ustrašísja vsják slúch neizrečénna Bóžija snischoždénija, jáko výšnij vóleju sníde dáže i do plóti, ot ďívičeskaho čréva býv čelovík. Ťímže prečístuju Bohoródicu vírniji veličájem.

Bóžija ťá jestestvóm úbo Sýna, začátaho vo utróbi svímy Bohomátere, i bývšaho nás rádi čelovíka, i zrjášče ťá na kresťí jestestvóm úbo stráždušča čelovíčeskim, bezstrástna že jáko Bóha prebyvájušča veličájem.

Razrušísja ťmá drjáchlaja, ot áda bo vozsijá sólnce právdy Christós, zemlí prosviščája vsjá koncý, sijája božestvá svítom, nebésnyj čelovík, Bóh zemnýj: jehóže vo dvojú jestestvú veličájem.

Naprjazí, i uspiváj, i cárstvuj, Sýne Bohomátere, ismáiľteskija ľúdi pokarjája, borjúščyja ný, jáko orúžije nepobidímoje, prichoďáščym k tebí krest s kopijém dáruja.

[Ín] irmós: Voístinnu Bohoródicu ťá ispovídujem, spasénniji tobóju Ďívo čístaja, s bezplótnymi líki ťá veličájušče.

Rádosti i vesélija ispólň jésť pámjať tvojá, pristupájuščym iscilénija točášči, i blahočéstno Bohoródicu ťá vozviščájuščym.

Psalmý ťá vospivájem blahodátnaja, i nemólčno, jéže rádujsja, prinósim: tý bo istočíla jesí vsím rádosť.

Krasén Bohoródice prorasté plód tvój, ne tlí pričaščájuščymsja chodátajstven, no žízni, víroju ťá veličájuščym.

irmós: Óbraz čístaho roždestvá tvojehó ohnepalímaja kupiná pokazá neopáľnaja, i nýňi na nás napástej svirípijuščuju uhasíti, mólimsja, péšč, da ťá, Bohoródice, neprestánno veličájem.

Rečénije Davídovo ispólnisja, jáko bo mólnija vselénňij javílsja jesí, propovídanijem ozarjája koncý, vseprisnopámjatne blažénne Timothéje: ťím ťá Bohojavlénne, neprestánno veličájem.

Zaréju svitonačáľnoju, premúdre, Bohonačáľnym trisólnečnym osijánijem nasyščájasja, i čísto naslaždájasja, pojúščyja ťá, blažénne, spasáj ot mráka prehrišénij, svjaščennotaínniče vsečéstne.

Rávna ťá Otcú i Dúchu, jedinoródne, právi múdrstvujušče, slávim, učéňmi apóstolov tvojích, Vladýko, utverždájemi, Pávla, propovídnika tvojehó smotrénija, i Timothéja Bohomúdraho.

Katavásia: irmós: V zakóňi síni i pisánij óbraz vídim, vírniji: vsják múžeskij pól, ložesná razverzája, svját Bóhu. Ťím pervoroždénnoje Slóvo, Otcá beznačáľna, Sýna pervoroďáščasja Máteriju néiskusomúžno, veličájem.

Po 9. pisňi.

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi: )

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomílu, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko tebé chváľat vsjá síly nebésnyja, i tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Svját Hospóď Boh náš. (hlás 8.)

Lík: Svját Hospóď Boh náš. Svját Hospóď Boh náš. Svját Hospóď Boh náš.

Stích: Voznosíte Hospóda Boha našeho i poklaňájtesja podnóžiju nohú jeho, jáko svjáto jesť.

Lík: Svját Hospóď Boh náš. Svját Hospóď Boh náš. Svját Hospóď Boh náš.

Svitilen. Po bóžestvenňim vostániji, tríždy Petrá ľúbiši li mja voprošájaj Hospoď, svojích ovéc, predlahájet pastyrenačáľnika: íže víďa, jehóže ľubľáše Isús, vo sľid hrjadúšča, voprošáše Vladýku: sej že čto? ášče choščú, rečé, prebyváti semú, dondeže i páki prijidú, čto k tebí drúže Pétre?

Sláva, Podóben: Svíte neizmínnyj: Dvá svitíla v míri sijájut svitonósno, Timothéj že velíkij v Christóvych apóstoľich i Anastásij múčenik vo jedinoobráznych, íchže voschválim vkúpi.

I nýňi, Bohorodičen. O strášnoje táinstvo! ot preslávnoje čúdo! smertiju smerť vsekonéčňi pohubléna býsť; kto úbo ne vospojét? i kto ne poklonítsja tvojemú voskreséniju, Slove? i čísto róždšej ťa plótiju Bohoródici? jejáže molítvami vsích hejénny izbávi.

(Hlás 8.)

Vsjakoje dychanije da chvalit Hospoda, chvalite Hospoda s nebes, chvalite jeho vo vyšnich. Tebi podobaje pisň Bože.

Chvalíte jehó vsí Ánheli jehó, chvalíte jehó vsjá síly jehó, tebí podobájet písň, Bóže.

Chvalíte jehó sólnce i luná, chvalíte jehó vsjá zvízdy i svít. - Chvalíte jehó nebesá nebés, i vodá jáže prevýše nebés, da voschváľat ímja Hóspodne. - Jáko tój rečé i býša, tój poveľí i sozdášasja. - Postávi já vo vík i vo vík víka, poveľínije položí i ne mímo idét - Chvalíte Hóspoda ot zemlí zmijéve i vsjá bézdny. - Óhň, hrád, sňíh, hóloť, dúch búren, tvorjáščaja slóvo jehó. - Hóry i vsí chólmi, dréva plodonósna i vsí kédry. - Zvírije i vsí skóti, hádi i ptícy pernáty. - Cáriji zémstiji i vsí ľúdije, kňázi i vsí sudijí zémstiji. - Júnoši i ďívy, stárcy s júnotami, da voschváľat ímja Hóspodne, jáko voznesésja ímja tohó jedínaho. - Ispovídanije jehó na zemlí i na nebesí, i voznesét róh ľudéj svojích. - Písň vsím prepodóbnym jehó, synovóm Izrailevym, ľúdem približjuščymsja jemu.

Psalóm 149.

Vospójte Hospodévi písň nóvu, chvalénije jehó v cérkvi prepodóbnych. - Da vozveselítsja Izráiľ o sotvoršém jehó, i sýnove Sijóni vozrádujutsja o carí svojém. - Da voschváľat ímja jehó v líci, v tympáňi i psaltíri da pojút jemú. - Jáko blahovolít Hóspoď v ľúdech svojích, i voznesét krótkija vo spasénije. - Voschváľatsja prepodóbniji vo slávi, i vozrádujutsja na ložách svojích. - Voznošénija Bóžija v hortáni ích, i meči obojúdu ostrý v rukách ích. - Sotvoríti otmščénije v jazýcich, obličénija v ľúdech. - Svjazáti carí ích púty, i slávnyja ích ručnými okóvy žeľíznymi.

Na chvalítech stichíry voskrésny,

Stich: Sotvoríti v ních súd napísan, sláva sijá búdet vsím prepodóbnym jehó.

hlás 8: Hóspodi, ášče i sudílišču predstál jesí ot Piláta sudímyj, no ne otstupíl jesí ot prestóla so Otcém siďá: i voskrés iz mértvych, mír svobodíl jesí ot rabóty čuždáho, jáko ščédr i čelovikoľúbec.

Stich: Chvalíte Bóha vo svjatých jehó, chvalíte jehó v utverždéniji síly jehó.

Hóspodi, orúžije na dijávola krest tvój dál jesí nám: trepéščet bo i trjasétsja, ne terpjá vziráti na sílu jehó: jáko mértvyja vozstavľájet, i smérť uprazdní. Sehó rádi poklaňájemsja pohrebéniju tvojemú i vostániju.

Stich: Chvalíte jehó na sílach jehó, * chvalíte jehó po mnóžestvu velíčestvija jehó.

Hóspodi, ášče i jáko mértva vo hróbi judéji položíša: no jáko carjá spjášča vójini ťá strežáchu, i jáko životá sokróvišče, pečátiju pečátaša: no voskrésl jesí, i pódal jesí netľínije dušám nášym.

Stich: Chvalíte jehó v hlási trúbňim, * chvalíte jehó v psaltíri i húsľich.

Ánhel tvój Hóspodi, voskresénije propovídavyj, stráži úbo ustraší, ženám že vozhlasí hlahóľa: čtó íščete živáho s mértvymi? Voskrése Bóh sýj, i vselénňij žízň darová.

Íny stichíry anatólijevy, hlás tójže.

Stich: Chvalíte jehó v tympáňi i líci, * chvalíte jehó v strúnach i orháňi.

Postradál jesí krestóm, bezstrástnyj Božestvóm, pohrebénije prijál jesí tridnévnoje, da nás svobodíši ot rabóty vrážija, i obezsmértiv oživotvoríši nás Christé Bóže, voskresénijem tvojím čelovikoľúbče.

Stich: Chvalíte jehó v kymváľich dobrohlásnych, chvalíte jehó v kymváľich vosklicánija, * vsjákoje dychánije da chvalít Hóspoda.

Poklaňájusja, i slávľu, i vospiváju Christé tvojé iz hróba voskresénije, ímže svobodíl jesí nás ot ádovych nerišímych úz: i darovál jesí mírovi jáko Bóh žízň víčnuju, i véliju mílosť.

Stích: Voskresní Hóspodi Bóže mój, da voznesétsja ruká tvojá, ne zabúdi ubóhich tvojích do koncá.

Žiznoprijémnaho tvojehó hróba strehúšče zakonoprestúpniji, s kustodíjeju zapečátaša tohdá: tý že jáko bezsmérten Bóh i vsesílen, voskrésl jesí tridnéven.

Stích: Ispovímsja tebí Hóspodi, vsím sérdcem mojím, povím vsjá čudesá tvojá.

Došédšu tí vo vratá ádova, Hóspodi, i sijá sokrušívšu, pľínnik síce vopijáše: któ séj jésť, jáko ne osuždájetsja v preispódnich zemlí, no i jáko síň razruší smértnoje uzílišče? Prijách tohó jáko mértva, i trepéšču jáko Bóha. Vsesíľne pomíluj nás.

Sláva, XI. Stichira ev., hlás 8. Javľája sebé učenikóm tvojím, Spase po voskreséniji, * Símonu dal jesí ovéc pástvu za ľubvé vozdajánije, * jéže o pástvi popečénija iščá: * ťímže i hláholal jesí: * ášče ľúbiši mja, Pétre, pasí áhncy mojá, * pasí óvcy mojá; * on že ábije pokazúja druhoľúbnoje, * o druzím učenicí voprošáše: * ichže molítvami, Christé, stádo tvojé sochraňáj * ot volkóv hubjáščich je.

I nýňi, hlás 2: Preblahoslovénna jesí, Bohoródice Ďívo: * voplóščšimbosja iz tebé, * ád pľinísja, Adám vozzvásja, * kľátva potrebísja, Jéva svobodísja, * smérť umertvísja, i mý ožíchom, * ťímže pojúšče vozopijém: * blahoslovén Christós Bóh náš, izvólivyj táko sláva tebí.

Jerej: Sláva tebí pokazávšemu nam svit.

Slavoslovije velikoje.

Sláva v výšnich Bóhu, i na zemlí mir, * v čelovícich blahovolénije. Chválim ťa, blahoslovím ťa, * kláňajemtisja slavoslóvim ťa. - Blahodarim ťa, velikija rádi slávy tvojejá * Hóspodi Carjú nebésnyj. - Bóže Otče vsederžiteľu, Hóspodi Sýne jedinorodnyj, * Isúse Christé, i svjatýj Dúše, Hóspodi Bóže. - Áhnče Bóžij, * Sýne Otč. - Vzémľaj hrich míra, * po­miluj nas. - Vzémľaj hrihí míra, * prijmi molitvy náša. - Siďaj odesnúju Otca, * pomiluj nas. - Jáko ty jedín svjat, ty jedín Hóspoď Isús Christós, * v slávu Bóha Otcá, amiň. - Na vsják deň blahoslovím ťa, * i voschválim ímja tvojé vo viki i vo vík vika. - Spodóbi, Hóspodi, v deň sej * bez hrichá sochranítisja nam. Blahoslovén jesí, Hóspodi Bóže Otec nášich, * i chváľno i proslávlenno ímja tvojé vo víki, amiň. - Búdi, Hóspodi, mí­losť tvojá na nas, * jákože upováchom na ťa. - Blahoslovén jesí. Hóspodi, * naučí nas opravdánijem tvoím. - Blahoslovén jesí, Vladýko, * vrazumí nas opravdánijem tvoím. - Blahoslovén jesí, Svjatýj, * prosviti nas opravdánii tvoímí. - Hóspodi, prí­bížišče byl jesí nam, * v rod í rod. - Az rich, Hóspodi, po­miluj mja: * i iscilí dúšu moju, jáko sohriších tebí. - Hóspodi, k tebí pribihóch, * naučí mja tvoríti vóľu tvoju, jáko ty jesí Boh moj - Jáko u tebé jésť istóčnik života, * v svíťi tvojém uzrim svit. Probávi mílosť tvoju * víduščym ťa.

Svjatýj Bóže, svjatýj kripkij, svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas.

Svjatýj Bóže, svjatýj kripkij, svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas.

Svjatýj Bóže, svjatýj kripkij, svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas.

Sláva, i nýňi: Svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas.

Svjatýj Bóže, svjatýj kripkij, svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas.

Tropár po Slavosloviji:

hlás 1, 3, 5, 7. Dnés spasénije míru býsť, pojém voskrésšemu iz hróba, i načáľniku žízni nášeja, razrušív bo smértiju smérť, pobídu dadé nám i véliju mílosť.

hlás 2, 4, 6, 8. Voskrés iz hróba, i úzy rasterzál jesí áda, razrušív bo osuždénije smérti Hóspodi, vsjá ot sitéj vrahá izbávivyj, javívyj že sebé apóstolom tvojím, poslál jesí ích na própoviď, i ťími mír tvój podál jesí vselénňij, jedíne čelovikoľúbče.

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (12x)

Sláva, i nýňi: )

Jerej: Pomíluj nás, Bóže, po velícij mílosti tvojéj, mólimtisja uslýši i pomíluj.

Lík: Hóspodi, pomíluj. Hóspodi, pomíluj. Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Jéšče mólimsja o svjaťíjšem vselénsťim Archijeréji nášem (ímja rék), i o preosvjaščénňijšem Archijepískopi i Mitropolíťi nášem Kýr (ímja rék) i o bohoľubívim Jepískopi nášem Kýr (ímja rék)­, o služáščich i poslužívšich vo svjaťím chrámi sém, i o otcích nášich duchóvnych, i vséj vo Chrisťí brátiji nášej.

Ješčé mólimsja o bohochranímim naróďi nášem, o prederžáščich vlastéch nášich i o vsém vójinstvi.

Ješčé mólimsja o predstojáščich ľúdech, i ožidájuščich ot tebé velíkija i bohátyja mílosti, za tvorjáščich nám mílostyňu, i za vsjá pravoslávnyja (ilí pravovírnyja) christijány.

Jeréj: Jáko mílostiv i čelovikoľúbec Bóh jesí, i tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Jekténija prositelnaja:

Jerej: Ispólnim utrénuju molítvu nášu Hóspodevi.

Lík: Hóspodi, pomíluj.

Zastupí, spasí, pomíluj i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Lík: Hóspodi, pomíluj.

Dné vsehó soveršénna, svjáta, mírna i bezhríšna, u Hóspoda prósim.

Lík: Podáj, Hóspodi. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Ánhela mírna, vírna nastávnika, chraníteľa dúš i ťilés nášich, u Hóspoda prósim.

Proščénija i ostavlénija hrichóv, i prehrišénij nášich, u Hóspoda prósim.

Dóbrych i poléznych dušám nášym, i míra mírovi, u Hóspoda prósim.

Próčeje vrémja životá nášeho v míri i pokajániji skončáti, u Hóspoda prósim.

Christijánskija končíny životá nášeho, bezboľíznenny, nepostýdny, mírny, i dóbraho otvíta na strášňim sudíšči Christóvi, prósim.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, samí sebé, i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jerej: Jáko Bóh mílosti i ščedrót i čelovikoľúbija jesí, i tebí slávu vozsylájem, Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, i nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Jeréj: Mír vsím

Lík: I dúchovi tvojemú.

Diákon: Hlavý váša Hóspodevi prikloníte.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jerej hlahólet molítvu sijú tájno: Hospodi svjatýj, vo výšnich živýj, i na smirénnyja prizirájaj, i vsevíďaščim ókom Tvojím prizirájaj na vsjú tvár, Tebí prokloníchom výju sérdca i ťilesé, i mólimsja Tebí: prostrí rúku Tvojú nevídimuju ot svjatáho žilíšča Tvojehó, i blahosloví vsja ný. I ášče čtó sohrišíchom vóleju ilí nevóleju, jáko bláh i čelovikoľúbec Boh prostí, dáruja mirnaja i premirnaja blahaja Tvoja.

Jerej: Tvóje bo jest jéže mílovati i spasáti ný Bóže i tebí slávu vozzsylájem, Otcúi Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lik: Amíň.

Diákon: Premúdrosť.

Lík: Blahosloví.

Jeréj: Syj blahoslovén Christós Bóh náš, vsehdá, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lík: Amíň. Utverdí, Bóže, svjatúju pravoslávnuju (ilí katholíčeskuju) víru, vo víki vikóv.

Jeréj: Presvjatája Bohoródice, spasí nás.

Lík: Čestňíjšuju Cheruvím i slávňijšuju béz sravnénija Serafím, béz istľínija Bóha Slóva róždšuju, súščuju Bóhoródicu ťa veličájem.

Jeréj: Sláva tebi, Christé Bóže, upovánije náše, sláva tebí.

Lík: Sláva Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, i nýňi i prísno, i vo víki vikóv. Amíň. Hóspodi, pomíluj. (3x) Blahosloví.

Jeréj: Voskrésyj iz mértvych, Christós ístinnyj Bóh náš, molítvami prečístyja svojejá Mátere, svjatých slávnych i vsechváľnych apóstol . . . i vsích svjatých, pomílujet i spasét nás, jáko bláh i čelovikoľúbec.

Lík: Amíň.

Ášče mírjan molítsja, hlahólet tókmo: Čestňíjšuju Cheruvím: Sláva, i nýňi: Hóspodi, pomíluj (3x) Hóspodi, blahosloví. Molítvami svjatých otéc nášich, Hóspodi Iisúse Christé Bóže náš, pomíluj nás. Amíň.