Utiereň 11.12.

Utreňa

Jerej: Sláva svjaťíj jedinosúščňij, i životvorjáščij, i nerazďilímij trójci, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu], vsehdá nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Sláva vo výšnich Bóhu, i na zemlí mír v čelovícich blahovolénije. (3x)

Hóspodi, ustňí mojí otvérzeši i ustá mojá vozvisťát chvalú tvojú. (2x)

Psalóm 3.

Hóspodi, čtósja umnóžiša stužájuščiji mí? * mnózi vostájut na mjá. - Mnózi hlahóľut duší mojéj, * ňísť spasénija jemú v Bózi jehó. - Tý že, Hóspodi, zastúpnik mój jesí, * sláva mojá, i voznosjáj hlavú mojú. - Hlásom mojím ko Hóspodu vozzvách, * i uslýša mjá ot horý svjatýja svojejá. - Áz že usnúch i spách: * vostách, jáko Hóspoď zastúpit mjá. - Ne ubojúsja ot tém ľudéj, ókrest napádajuščich na mjá: * voskresní, Hóspodi, spasí mjá, Bóže mój. - Jáko tý porazíl jesí vsjá vraždújuščyja mí vsúje: * zúby hríšnikov sokrušíl jesí. - Hóspodne jésť spasénije, * i na ľúdech tvojích blahoslovénije tvojé.

Áz usnúch i spách, * vostách, jáko Hóspoď zastúpit mjá.

Psalóm 37.

Hóspodi, da ne járostiju tvojéju obličíši mené, * nižé hňívom tvojím nakážeši mené. - Jáko stríly tvojá unzóša vo mňí, * i utverdíl jesí na mňí rúku tvojú. - Ňísť iscilénija v plóti mojéj ot licá hňíva tvojehó, * ňísť míra v kostéch mojích, ot licá hrích mojích. - Jáko bezzakónija mojá prevzydóša hlavú mojú, * i jáko brémja ťážkoje oťahoťíša na mňí. - Vozsmerďíša i sohníša rány mojá, * ot licá bezúmija mojehó. - Postradách i sľakóchsja do koncá, * vés déň sítuja choždách. - Jáko ľádvija mojá napólnišasja poruhánij, * i ňísť iscilénija v plóti mojéj. - Ozlóblen bých, i smiríchsja do zilá, * rykách ot vozdychánija sérdca mojehó. - Hóspodi, préd tobóju vsé želánije mojé, * i vozdychánije mojé ot tebé ne utajísja. - Sérdce mojé smatésja, ostávi mjá síla mojá, * i svít óčiju mojéju, i tój ňísť so mnóju. - Drúzi mojí i ískrenniji mojí, * prjámo mňí priblížišasja i stáša. - I blížniji mojí ot daléče mené stáša, * i nuždáchusja íščuščiji duší mojejá. - I íščuščiji zlája mňí, hlahólachu sujetnaja, * i ľstívnym vés déň poučáchusja. - Áz že jáko hlúch ne slýšach: * i jáko ňím ne otverzájaj úst svojích. - I bých jáko čelovík ne slýšaj, * i ne imýj vo usťích svojích obličénija. - Jáko na ťá, Hóspodi, upovách, * tý uslýšiši, Hóspodi Bóže mój. - Jáko rích: da ne kohdá porádujutmisja vrazí mojí, * i vnehdá podvižátisja nohám mojím na mjá veleríčevaša. - Jáko áz na rány hotóv, * i boľízň mojá predomnóju jésť výnu. - Jáko bezzakónije mojé áz vozviščú, * i popekúsja o hrisí mojém. - Vrazí že mojí živút, i ukripíšasja páče mené, * i umnóžišasja nenavíďaščiji mja bez právdy. - Vozdajúščiji mí zlája vozblahája, obolháchu mjá, * zané hoňách blahostýňu. - Ne ostávi mené, Hóspodi Bóže mój, * ne otstupí ot mené. - Vonmí v pómošč mojú, * Hóspodi spasénija mojehó.

Ne ostávi mené, Hóspodi Bóže mój, * ne otstupí ot mené.

Vonmí v pómošč mojú, * Hóspodi spasénija mojehó.

Psalóm 62.

Bóže, Bóže mój, * k tebí útreňuju. - Vozžadá tebé dušá mojá, * kóľ mnóžiceju tebí plóť mojá. - V zemlí púsťi, i neprechódňi, i bezvódňi, * táko vo svjaťím javíchsja tebí, víďiti sílu tvojú i slávu tvojú. - Jáko lúčši mílosť tvojá páče živót, * ustňí mojí pochvalíťi ťa. - Táko blahoslovľú ťa v živoťí mojém, * o ímeni tvojém vozďižú rúci mojí. - Jáko ot túka i másti da ispólnitsja dušá mojá, * i ustnáma rádosti voschváľat ťa ustá mojá. - Ášče pominách ťa na postéli mojéj, na útrennich poučáchsja v ťa, * jáko býl jesí pomóščnik mój. - I v króvi krilú tvojéju vozrádujusja, prilpé dušá mojá po tebí, * mené že priját desníca tvojá. - Tíji že vsúje iskáša duší mojejá, vnídut v preispódňaja zemlí, * predaďátsja v rúki orúžija, části lísovom búdut. - Cár že vozveselítsja o Bózi: pochválitsja vsják klenýjsja ím, * jáko zahradíšasja ustá hlahóľuščich neprávednaja.

Na útrennich poučáchsja v ťa: * jáko býl jesí pomóščnik mój. - I v króvi krilú tvojéju vozrádujusja.

Priľpé dušá mojá po tebí, * mené že priját desníca tvojá.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm 87.

Hóspodi, Bóže spasénija mojehó, * vo dní vozzvách, i v noščí préd tobóju. - Da vnídet préd ťá molítva mojá: * prikloní úcho tvojé k moléniju mojemú. - Jáko ispólnisja zól dušá mojá, * i živót mój ádu priblížisja. - Privminén bých s nizchoďáščimi v róv, * bých jáko čelovík bez pómošči vo mértvych svobóď. - Jáko jázvenniji spjáščiji vo hróbi, íchže ne pomjanúl jesí ktomú, * i tíji ot rukí tvojejá otrinovéni býša. - Položíša mja v róvi preispódňim, * v témnych i síni smértňij. - Na mňí utverdísja járosť tvojá, * i vsjá vólni tvojá navél jesí na mjá. - Událil jesí znájemych mojích ot mené, * položíša mjá mérzosť sebí. - Predán bých i ne ischoždách, * óči mojí iznemohósťi ot niščetý. - Vozzvách k tebí, Hóspodi, vés déň, * vozďích k tebí rúci mojí. - Jedá mértvymi tvoríši čudesá? * ilí vráčeve voskresját i ispovíďatsja tebí? - Jedá povísť któ v hróbi mílosť tvojú, * i ístinu tvojú v pohíbeli? - Jedá poznána búdut vo tmí čudesá tvojá, * i právda tvojá v zemlí zabvénňij? - I áz k tebí, Hóspodi, vozzvách, * i útro molítva mojá predvarít ťa. - Vskúju Hóspodi otríješi dúšu mojú, * otvraščáješi licé tvojé ot mené? -Níšč jésm áz, i v truďích ot júnosti mojejá, * voznésžesja smiríchsja i iznemohóch. - Na mňí prejdóša hňívi tvojí, * ustrašénija tvojá vozmutíša mjá. - Obydóša mja jáko vodá vés déň: * oderžáša mja vkúpi. - Událil jesí ot mené drúha i ískrenňaho, * i znájemych mojích ot strastéj.

Hóspodi Bóže spasénija mojehó, * vo dní vozzvách, i v noščí préd tobóju.

Da vnídet préd ťá molítva mojá: * prikloní úcho tvojé k moléniju mojemú.

Psalóm 102.

Blahosloví dušé mojá Hóspoda, * i vsjá vnútrenňaja mojá ímja svjatóje jehó. -Blahosloví dušé mojá Hóspoda, * i ne zabyváj vsích vozdajánij jehó. - Očiščájuščaho vsjá bezzakónija tvojá, * isciľájuščaho vsjá nedúhi tvojá. - Izbavľájuščaho ot istľínija živót tvój, * vinčájuščaho ťa mílostiju i ščedrótami. - Ispolňájuščaho vo blahích želánije tvojé, * obnovítsja jáko órľa júnosť tvojá. - Tvorjáj mílostyni Hospóď, * i sudbú vsím obídimym. - Skazá putí svojá Mojséovi, * synovóm Ízrailevym choťínija svojá. - Ščédr i mílostiv Hospóď, * dolhoterpilív i mnohomílostiv. - Ne do koncá prohňívajetsja, * nižé vo vík vraždújet. - Ne po bezzakónijem nášym sotvoríl jésť nám, * nižé po hrichóm nášym vozdál jésť nám. - Jáko po vysoťí nebésňij ot zemlí, * utverdíl jésť Hospóď mílosť svojú na bojáščichsja jehó. - Jelíko otstoját vostócy ot západ, * událil jésť ot nás bezzakónija náša. - Jákože ščédrit otéc sýny, uščédri Hóspoď bojáščichsja jehó: * jáko tój pozná sozdánije náše. - Pomjanú jáko pérsť jesmý:* čelovík jáko travá, dníje jehó jáko cvít sélnyj táko ocvitét. - Jáko dúch prójde v ném, i ne búdet, * i ne poznájet ktomú místa svojehó. - Mílosť že Hospódňa ot víka, * i do víka na bojáščichsja jehó. - I právda jehó na syňích synóv, * chraňáščich zavít jehó. - I pómňaščich zápovidi jehó, * tvoríti já. - Hóspoď na nebesí uhotóva prestól svój, * i cárstvo jehó vsími obladájet. - Blahoslovíte Hóspoda vsí Ánheli jehó, * sílniji krípostiju, tvorjáščiji slóvo jehó, uslýšati hlás slovés jehó. - Blahoslovíte Hóspoda vsjá síli jehó, * sluhí jehó tvorjáščiji vóľu jehó. -Blahoslovíte Hóspoda vsjá ďilá jehó, * na vsjácim mísťi vladýčestvija jehó, blahosloví dušé mojá Hóspoda.

Na vsjákom mísťi vladýčestvija jehó, * blahosloví dušé mojá Hóspoda.

Psalóm 142.

Hóspodi uslýši molítvu mojú, vnuší molénije mojé vo ístiňi tvojéj, * uslýši mjá v právďi tvojéj. - I ne vnídi v súd s rabóm tvojím, * jáko ne opravdítsja préd tobóju vsják živýj. - Jáko pohná vráh dúšu mojú, * smiríl jésť v zémľu živót mój. - Posadíl mjá jésť v témnych, jáko mértvyja víka, * i uný vo mňí dúch mój: vo mňí smjatésja sérdce mojé. - Pomjanúch dní drévnija: poučíchsja vo vsích ďíľich tvojích, * v tvorénijich rukú tvojéju poučáchsja. - Vozďích k tebí rúci mojí, * dušá mojá jáko zémľa bezvódnaja tebí. - Skóro uslýši mjá, Hóspodi, * isčezé dúch mój. - Ne otvratí licá tvojehó ot mené, * i upodóbľusja nizchoďáščym v róv. - Slýšanu sotvorí mňí zaútra mílosť tvojú, * jáko na ťá upovách. - Skaží mňí, Hóspodi, púť, v óň že pojdú, * jáko k tebí vzjách dúšu mojú. - Izmí mjá ot vráh mojích, Hóspodi, k tebí pribihóch,* naučí mjá tvoríti vóľu tvojú, jáko tý jesí Bóh mój. - Dúch tvój blahíj nastávit mjá na zémľu právu, * ímene tvojehó rádi, Hóspodi, živíši mjá právdoju tvojéju. - Izvedéši ot pečáli dúšu mojú, * i mílostiju tvojéju potrebíši vrahí mojá. - I pohubíši vsjá stužájuščyja duší mojéj, * jáko áz ráb tvój jésm.

Uslýši mjá, Hóspodi, v právďi tvojéj, * i ne vnídi v súd s rabóm tvojím.

Uslýši mjá, Hóspodi, v právďi tvojéj, * i ne vnídi v súd s rabóm tvojím.

Dúch tvój blahíj, * nastávit mjá na zémľu právu.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (12x) Sláva, i nýňi: )

Mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

O svýšňim míri, i spaséniji dúš nášich, Hóspodu pomólimsja.

O míri vsehó míra, blahostojániji svjatých Bóžijich cerkvéj, i sojedinéniji vsích, Hóspodu pomólimsja.

O svjaťím chrámi sém, i s víroju, blahohovínijem, i stráchom bóžijim vchoďáščich v óň, Hóspodu pomólimsja.

O svjaťíjšem vselénsťim Archijeréji nášem (ímja rek), Pápi Rímsťim, Hóspodu pomólimsja.

O preosvjaščénňijšem Archijepískopi i Mitropolíťi nášem Kýr (ímja rék), i o bohoľubívim Jepískopi nášem Kýr (ímja rék), čéstňim presvýterstvi, vo Chrisťí dijákonstvi, o vsém príčťi i ľúdech, Hóspodu pomólimsja.

O bohochranímim naróďi nášem, o prederžáščich vlastéch nášich, i o vsém vójinstvi, Hóspodu pomólimsja.

O hráďi sém (ilí O vési séj, ilí O svjaťíj obíteli séj ), vsjákom hráďi, straňí, i víroju živúščich v ních, Hóspodu pomólimsja.

O blahorastvoréniji vozdúchov, o izobíliji plodóv zemných, i vrémeňich mírnych, Hóspodu pomólimsja.

O plávajuščich, putešéstvujuščich, nedúhujuščich, strážduščich, pľinénnych, i o spaséniji ích, Hóspodu pomólimsja.

O izbávitisja nám ot vsjákija skórbi, hňíva i núždy, Hóspodu pomólimsja.

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko podobájet Tebí vsjákaja sláva, čésť i poklonénije, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Bóh Hóspoď i javísja nám, blahoslovén hrjadýj vo ímja Hóspodne. (2. hlas)

Stích: Ispovídajtesja Hóspodevi, jáko bláh, jáko vo víki mílosť jehó.

Stích: Obyšédše obydóša mjá i ímenem Hóspodnim protivľáchsja ím.

Stích: Ne umrú, no žív búdu i povím ďilá Hóspodňa.

Stích: Kámeň, jehóže nebrehóša ziždúščiji, séj býsť vo hlavú úhla: ot Hóspoda býsť séj i jésť díven v očesích nášich.

Tropár voskrésen, hlás 2: Jehdá snizšél jesí k smérti, životé bezsmértnyj, tohdá ád umertvíl jesí blistánijem božestvá. Jehdá že i uméršyja ot preispódnich voskresíl jesí, vsjá síly nebésnyja vzyváchu: žiznodávče Christé Bóže náš, sláva tebí. (2x)

Sláva, i nýňi, práotcem, hlás 2: Víroju práotcy opravdál jesí, ot jazýk ťími predobručívyj cérkov: chváľatsja v slávi svjatíji, jáko ot símene ích jésť plód blahosláven, bez símene róždšaja ťá. Ťích molítvami, Christé Bóže, pomíluj nás.

Psalóm 9

Ispovímsja Tebí, Hóspodi, vsím sérdcem mojím, * povím vsjá čudesá Tvojá.

Vozveseľúsja i vozrádujusja o Tebí, * pojú ímeni Tvojemú, Výšnij.

Vnehdá vozvratítisja vrahú mojemú vspjáť, * iznemóhut i pohíbnut ot licá Tvojehó.

Jáko sotvoríl jesí súd mój i prjú mojú, * síl jesí na Prestóľi, suďáj právdu.

Zapretíl jesí jazýkom, i pohíbe nečestívyj, * ímja jehó potrebíl jesí vo vík i vo vík víka.

Vrahú oskuďíša orúžija v konéc, i hrády razrušíl jesí, * pohíbe pámjať jehó s šúmom.

I Hospóď vo vík prebyvájet, uhotóva na súd Prestól Svój, * i Tój sudíti ímať vselénňij v právdu, sudíti ímať ľúdem v pravoťí.

I býsť Hospóď pribížišče ubóhomu, * pomóščnik vo blahovrémenijich, v skórbech.

I da upovájut na Ťá znájuščiji ímja Tvojé, * jáko ne ostávil jesí vzyskájuščich Ťá, Hóspodi.

Pójte Hóspodevi, živúščemu v Sijóňi, * vozvistíte vo jazýcich načinánija Jehó.

Jáko vzyskájaj króvi ích pomjanú, * ne zabý zvánija ubóhich.

Pomíluj mjá, Hóspodi, vížď smirénije mojé ot vráh mojích, * voznosjáj mjá ot vrát smértnych.

Jáko da vozviščú vsjá chvály Tvojá vo vraťích dščére Sijóňi, * vozrádujemsja o spaséniji Tvojém.

Uhľibóša jazýcy v páhubi, júže sotvoríša, * v síti séj, júže skrýša, uvjazé nohá ích.

Znájem jésť Hospóď suďbý tvorjáj, * v ďíľich rukú svojéju uvjazé hríšnik.

Da vozvraťátsja hríšnicy vo ád, * vsí jazýcy zabyvájuščiji Bóha.

Jáko ne do koncá zabvén búdet níščij, * terpínije ubóhich ne pohíbnet do koncá.

Voskresní, Hóspodi, da ne kripítsja čelovík, * da súďatsja jazýcy préd Tobóju.

Postávi, Hóspodi, zakonopoložíteľa nád ními, * da razumíjut jazýcy, jáko čelovícy súť.

Vskúju, Hóspodi, otstojá daléče, * preziráeši vo blahovrémenjiich, v skórbech?

Vnehdá hordítisja nečestívomu, * vozharájetsja níščij, uvjazájut v sovíťich, jáže pomyšľájut.

Jáko chválim jésť hríšnyj v póchotech duší svojejá, * i obíďaj blahoslovím jesť.

Razdraží Hóspoda hríšnyj, po mnóžestvu hňíva svojehó ne vzýščet, * ňísť Bóha préd ním.

Oskverňájutsja putijé jehó na vsjákoje vrémja, * otjémľutsja suďbý Tvojá ot licá jehó, vsími vráhi svojími obladájet.

Rečé bo v sérdci svojém, * ne podvížusja ot róda v ród bez zlá,

jehóže kľátvy ustá jehó polná súť, i hóresti i ľstí, * pod jazýkom jehó trúd i boľízň.

Prisidít v lovíteľstvi s bohátymi v tájnych, * jéže ubíti nepovínnaho, óči jehó na níščaho prizirájeťi.

Lovít v tájňi jáko lév vo ohráďi svojéj, * lovít éže voschítiti níščaho,

voschítiti níščaho, * vnehdá privleščí í v síti svojéj.

Smirít jehó, preklonítsja i padét, * vnehdá jemú obladáti ubóhimi.

Rečé bo v sérdci svojém: zabý Bóh, otvratí licé Svojé, * da ne vídit do koncá.

Voskresní, Hóspodi Bóže mój, * da voznesétsja ruká Tvojá, ne zabúdi ubóhich Tvojích do koncá.

Česó rádi prohňíva nečestívyj Bóha? * Rečé bo v sérdci svojém: ne vzýščet.

Vídiši, jáko Tý boľízň i járosť smotrjáješi, * da prédan búdet v rúci Tvojí,

Tebí ostávlen jésť níščij, * síru Tý búdi pomóščnik.

Sokruší mýšcu hríšnomu i lukávomu, * vzýščetsja hrích jehó i ne obrjáščetsja.

Hospóď Cár vo vík i v vík víka, * pohíbnete, jazýcy, ot zemlí Jehó.

Želánije ubóhich uslýšal jesí, Hóspodi, * uhotóvaniju sérdca ích vňát úcho Tvojé.

Sudí síru i smirénu, * da ne priložít ktomú veličátisja čelovík na zemlí.

Psalóm Davídu, 10

Na Hóspoda upovách, káko rečéte duší mojéj: * previtáj po horám, jáko ptíca.

Jáko sé, hríšnicy naľakóša lúk, * uhotóvaša stríly v túľi, sostriľáti vo mráci právyja sérdcem.

Zané jáže Tý soveršíl jesí, oní razrušíša, * právednik že čtó sotvorí Hospóď vo chrámi svjáťim Svojém.

Hóspoď, na nebesí Prestól Jehó, * óči Jehó na níščaho prizirájeťi, víždi Jehó ispytájeťi sýny čelovíčeskija.

Ispytájet právednaho i nečestívaho, * ľúbjaj že neprávdu nenavídit svojú dúšu.

Odoždít na hríšniki síti, óhň i žúpel, * i dúch búren čásť čáši ích.

Jáko práveden Hospóď, i právdy vozľubí, * pravotý víďi licé Jehó.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm Davídu, 11

Spasí mjá, Hóspodi, jáko oskuďí prepodóbnyj, * jáko umálišasja ístiny ot synóv čelovíčeskich.

Sújetnaja hlahóla kíjždo ko ískrennemu svojemú, * ustňí ľstívyja v sérdci, i v sérdci hlahólaša zlája.

Potrebít Hospóď vsjá ustný ľstívyja, * jazýk veleríčivyj,

Rékšyja: jazýk náš vozvelíčim, * ustný náša pri nás súť, któ nám Hospóď jésť?

Strásti rádi níščich i vozdychánija ubóhich nýňi voskresnú, * hlahólet Hospóď, položúsja vo spasénije, ne obiňúsja o ném.

Slovesá Hospódňa slovesá čísta, * srebró razžžéno, iskušéno zemlí, očiščéno sedmeríceju.

Tý, Hóspodi, sochraníši ný * i sobľudéši ný ot róda sehó i vo vík.

Ókrest nečestíviji chóďat; * po vysoťí Tvojéj umnóžil jesí sýny čelovíčeskija.

Psalóm Davídu, 12

Dokóľi, Hóspodi, zabúdeši mjá do koncá? * Dokóľi otvraščáješi licé Tvojé ot mené?

Dokóľi položú sovíty v dúši mojéj, boľízni v sérdci mojém déň i nóšč? * Dokóľi voznesétsja vráh mój na mjá?

Prízri, uslýši mjá, Hóspodi Bóže mój, * prosvití óči mojí, da ne kohdá usnú v smérť,

da ne kohdá rečét vráh mój: * ukripíchsja na nehó.

Stužájuščiji mí vozrádujutsja, * ášče podvížusja.

Áz že na mílosť Tvojú upovách, * vozrádujetsja sérdce mojé o spaséniji Tvojém,

vospojú Hóspodevi blahoďijavšemu mňí * i pojú ímeni Hóspoda Výšňaho.

Psalóm Davídu, 13

Rečé bezúmen v sérdce svojém: ňísť Bóh. * Rastľíša i omerzíšasja v načinánijich, ňísť tvorjáj blahostýňu.

Hospóď s Nebesé priníče na sýny čelovíčeskija, * víďiti, ášče jésť razumivájaj ilí vzyskájaj Bóha.

Vsí ukloníšasja, vkúpi nekľučími býša: * ňísť tvorjaj blahostýňu, ňísť do jedínaho.

Ni lí urazumíjut vsí ďílajuščiji bezzakónije, sňidájuščiji ľúdi mojá v sňíď chľíbá? * Hóspoda ne prizváša.

Támo ubojášasja strácha, iďíže ne bí strách, * jáko Hospóď v róďi právednych.

Sovít níščaho posramíste, * Hospóď že upovánije jehó jésť.

Któ dást ot Sijóna * spasénije Izráilevo?

Vnehdá vozvratít Hospóď pľinénije ľudéj Svojích, * vozrádujetsja Jákov, i vozveselítsja Izráiľ.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm Davídu, 14

Hóspodi, któ obitájet v žilíšči Tvojém, * ilí któ vselítsja vo svjátuju hóru Tvojú?

Choďáj neporóčen i ďílajaj právdu, * hlahóľaj ístinu v sérdci svojém.

Íže ne uľstí jazýkom svojím i ne sotvorí ískrennemu svojemú zlá, * i ponošénija ne priját na blížnija svojá.

Uničižén jésť préd ním lukávnujaj, bojáščyja že sjá Hóspoda slávit, * klenýjsja ískrennemu svojemú i ne otmetájasja.

Srebrá svojehó ne dadé v lichvú i mzdý na nepovínnych ne priját. * Tvorjáj sijá ne podvížitsja vo vík.

Psalóm Davidu, 15

Sochraní mjá, Hóspodi, * jáko na Ťá upovách.

Rích Hóspodevi: Hospóď mój jesí Tý, * jáko blahích mojích ne trébuješi.

Svjátym, íže súť na zemlí Jehó, * udiví Hospóď vsjá choťínija Svojá v ních.

Umnóžišasja némošči ích, po sích uskoríša: ne soberú sobóry ích ot krovéj, * ni pomjanú že imén ích ustnáma mojíma.

Hospóď čásť dostojánija mojehó i čáši mojejá, * Tý jesí ustrojájaj dostojánije mojé mňí.

Úžja napadóša mí v deržávnych mojích, * íbo dostojánije mojé deržávno jésť mňí.

Blahoslovľú Hóspoda, vrazumívšaho mjá, * ješčé že i do nóšči nakazáša mjá utróby mója.

Predzrích Hóspoda prédo mnóju výnu, * jáko odesnúju mené jésť, da ne podvížusja.

Sehó rádi vozveselísja sérdce mojé, i vozrádovasja jazýk mój, * ješčé že i plóť mojá vselítsja na upovániji.

Jáko ne ostáviši dúšu mojú vo áďi, * nižé dási prepodóbnomu Tvojemú víďiti istľínija.

Skazál mí jesí putí životá, ispólniši mjá vesélija s licém Tvoím, * krasotá v desníci Tvojéj v konéc.

Psalóm 16

Uslýši, Hóspodi, právdu mojú, vonmí moléniju mojemú, * vnuší molítvu mojú ne vo ustnách ľstívych.

Ot licá Tvojehó suďbá mojá izýdet, * óči mojí da vídita pravotý.

Iskusíl jesí sérdce mojé, positíl jesí nóščiju, * iskusíl mjá jesí, i ne obrítesja vo mňí neprávda.

Jáko da ne vozhlahóľut ustá mojá ďíl čelovíčeskich, * za slovesá ustén Tvojích áz sochraních putí žéstoki.

Soverší stópy mojá vo stezjách Tvojích, * da ne podvížutsja stópy mojá.

Áz vozzvách, jáko uslýšal mjá jesí, Bóže, * priklóni úcho Tvojé mňí i uslýši hlahóly mojá.

Udiví mílosti Tvojá, spasájaj upovájuščyja na Ťá * ot protívjaščichsja desníci Tvojéj.

Sochraní mjá, Hóspodi, jáko zínicu óka, * v króvi krilú Tvojéju pokrýješi mjá ot licá nečestívych, ostrástšich mjá:

vrazí mojí dúšu mojú oderžáša, túk svój zatvoríša; * ustá ích hlahólaša hordýňu.

Izhoňáščiji mjá nýňi obydóša mjá, * óči svojí vozložíša ukloníti na zémľu.

Objáša mjá jáko lév hotóv na lóv * i jáko skímen obitájaj v tájnych.

Voskresní, Hóspodi, predvarí já i zapní ím, * izbávi dúšu mojú ot nečestívaho,

orúžije Tvojé * ot vráh rukí Tvojéja.

Hóspodi, ot málych ot zémli, razďilí já v živoťí ích, * i sokrovénnych Tvójich ispólnisja črévo ích,

nasýtišasja synóv, * i ostáviša ostánki mladéncem svojím.

Áz že právdoju javľúsja licú Tvojemú, * nasýščusja, vnehdá javíti mí sjá slávi Tvojéj.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko Tvojá deržáva, i Tvojé jésť cárstvo i síla, i sláva Otcá i Sýna i svjatáho Dúcha, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Po 1-m stichoslóviji, sidálny voskrésny,

hlás 2: Blahoobráznyj Jósif, s dréva sném prečístoje tvojé ťílo, plaščaníceju čístoju obvív, i blahoucháňmi vo hróbi nóve zakrýv položí: no tridnéven voskrésl jesí Hóspodi, podajá mírovi véliju mílosť.

Stích: Voskresní Hóspodi Bóže mój, da voznesétsja ruká tvojá, ne zabúdi ubóhich tvojích do koncá.

Mironósicam ženám pri hróbi predstáv ánhel vopijáše: míra mértvym súť prilíčna, Christós že istľínija javísja čúžď. No vozopíjte: voskrése Hospóď, podajá mírovi véliju mílosť.

Sláva, i nýňi, Bohoródičen: Preproslávlenna jesí Bohoródice Ďívo, pojém ťá: krestóm bo Sýna tvojehó nizložísja ád, i smérť umertvísja, umerščvlénniji vostáchom, i životá spodóbichomsja: ráj vosprijáchom drévneje naslaždénije. Ťím bláhodarjášče, slavoslóvim jáko deržávnaho Christá Bóha nášeho, i jedínaho mnohomílostivaho.

Psalóm 17

Vozľubľú Ťá, Hóspodi, * kríposte mojá.

Hospóď utverždénije mojé, i pribížišče mojé, i Izbáviteľ Mój, * Bóh mój, Pomóščnik mój, i upováju na Nehó,

Zaščítitel mój, * i róh spasénija mojehó, i Zastúpnik mój.

Chvaľá prizovú Hóspoda * i ot vráh mojích spasúsja.

Oderžáša mjá boľízni smértnyja, i potócy bezzakónija smjatóša mjá, * boľízni ádovy obydóša mjá, predvaríša mjá síti smértnyja.

I vnehdá skorbíti mí, * prizvách Hóspoda, i k Bóhu mojemú vozzvách,

uslýša ot chráma svjatáho Svojehó hlás mój, * i vópľ mój préd Ním vnídet vo úši Jehó.

I podvížesja, i trépetna býsť zemľá, * i osnovánija hór smjatóšasja i podvihóšasja, jáko prohňívasja na ňá Bóh.

Vzýde dým hňívom Jehó, i óhň ot licá Jehó vosplámenitsja, * úhlije vozhorísja ot Nehó.

I prikloní nebesá, i sníde, * i mrák pod noháma Jehó.

I vzýde na Cheruvímy, * i leťí, leťí na krilú vítreňu.

I položí tmú zakróv Svój, ókrest Jehó selénije Jehó, * temná vodá vo óblacich vozdúšnych.

Ot oblistánija préd Ním óblacy proidóša, * hrád i úhlije óhnennoje.

I vozhremí s nebesé Hospóď * i Výšnij dadé hlás Svój.

Nizposlá stríly i razhná já, * i mólniji umnóži, i smjaté já.

I javíšasja istóčnicy vodníji, i otkrýšasja osnovánija vselénnyja, * ot zapreščénija Tvojehó, Hóspodi, ot dochnovénija dúcha hňíva Tvojehó.

Nizposlá s vysotý, i priját mjá, * vospriját mjá ot vód mnóhich.

Izbávit mjá ot vrahóv mojích síľnych i ot nenavíďaščich mjá, * jáko utverdíšasja páče mené.

Predvaríša mjá v déň ozloblénija mojehó, * i býsť Hospóď utverždénije móje.

I izvedé mjá na širotú, * izbávit mjá, jáko voschoťí mjá.

I vozdást mí Hospóď po právďi mojéj * i po čistoťí rukú mojéju vozdást mí.

Jáko sochraních putí Hospódni * i ne nečéstvovach ot Bóha mojehó.

Jáko vsjá suďbý Jehó prédo mnóju * i opravdánija Jehó ne otstupíša ot mené.

I búdu neporóčen s Ním, * i sochraňúsja ot bezzakónija mojehó.

I vozdást mí Hospóď po právďi mojéj * i po čistoťí rukú mojéju préd očíma Jehó.

S prepodóbnym prepodóben búdeši, * i s múžem nepovínnym nepovínen búdeši, i so izbránnym izbrán búdeši, i so stroptívym razvratíšisja.

Jáko Tý ľúdi smirénnyja spaséši * i óči hórdych smiríši.

Jáko Tý prosvitíši svitíľnik mój, Hóspodi, Bóže mój, * prosvitíši tmú mojú.

Jáko Tobóju izbávľusja ot iskušénija * i Bóhom mojím prejdú sťínu.

Bóh mój, neporóčen púť Jehó, slovesá Hospódňa razžžéna, * Zaščítiteľ jésť vsích upovájuščich na Nehó.

Jáko któ Bóh, rázvi Hóspodá, Ilí kto Bóh, rázvi Bóha nášehó? * Bóh prepojasújaj mjá síloju, i položí neporóčen púť mój.

Soveršájaj nózi mojí, jáko jeléni, * i na vysókich postavľájaj mjá.

Naučájaj rúci mojí na bráň, * i položíl jesí lúk míďan mýšca mojá.

I dál mi jesí zaščiščénije spásenija, * i desníca Tvojá vospriját mjá,

i nakazánije Tvojé isprávit mjá v konéc, * i nakazánije Tvojé tó mjá naučít.

Uširíl jesí stopý mojá pódo mnóju, * i ne iznemohósťi plesňí mojí.

Poženú vrahí mojá, i postíhnu já, * i ne vozvraščúsja, dóndeže skončájutsja.

Oskorbľú ích, i ne vozmóhut státi, * padút pod noháma mojíma.

I prepojásal mjá jesí síloju na bráň, * spjál jesí vsjá vostajúščyja na mjá pod mjá.

I vrahóv mojích dál mí jesí chrebét, * i nenavíďaščyja mjá potrebíl jesí.

Vozzváša, i ne bí spasájaj: * ko Hóspodu, i ne uslýša ích.

I istňú já jáko prách préd licém vítra, * jáko brénije putéj pohláždu já.

Izbáviši mjá ot prerikánija ľudéj, * postáviši mjá vo hlavú jazýkov.

Ľúdije, íchže ne víďich, rabótaša mí. * V slúch úcha poslúšaša mjá.

Sýnove čuždíji solháša mí. * Sýnove čuždíji obetšáša i ochromóša ot stéz svojích.

Žív Hospóď, i blahoslovén Bóh, * i da voznesétsja Bóh spasénija mojehó.

Bóh dajáj otmščénije mňí * i pokorívyj ľúdi pod mjá.

Izbáviteľ mój ot vráh mojích hňivlívych, * ot vostajúščich na mjá vozneséši mjá, ot múža neprávedna izbáviši mjá.

Sého rádi ispovímsja Tebí vo jazýcich, Hóspodi, * i ímeni Tvojemú pojú:

veličájaj spasénija caréva, * i tvórjaj mílosť christú svojemú Davídu, i símeni jehó do víka.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm 18

Nebesá povídajut slávu Bóžiju, * tvorénije že rukú Jehó vozviščájet tvérď.

Déň dní otryhájet hlahól, * i nóšč nóšči vozviščájet rázum.

Ne súť ríči, nižé slovésa, * íchže ne slýšatsja hlási ích.

Vo vsjú zémľu izýde viščánije ích * i v koncý vsélennyja hlahóly ích.

V sólnce položí selénije svojé, i tój, jáko ženích ischoďáj ot čertóha Svojehó, * vozrádujetsja, jáko ispolín teščí púť.

Ot krája nebesé ischód Jehó, i srítenije Jehó do krája nebesé, * i ňísť íže ukrýjetsja teplotý Jehó.

Zakón Hospódeň neporóčen, obraščájaj dúšy, * sviďíteľstvo Hospódne vírno, umudrjájuščeje mladéncy.

Opravdánija Hospódňa práva, veseľáščaja sérdce, * zápoviď Hospódňa svitlá, prosviščájuščaja óči.

Strách Hospódeň číst, prebyvájaj vo vík víka: * suďbý Hospódni ístinny, opravdány vkúpi,

voždeľínny páče zláta i kámene čéstna mnóha, * i sláždša páče méda i sóta.

Íbo ráb Tvój chranít já, vnehdá sochraníti já, * vozdajánije mnóho.

Hrichopadénija któ razumíjet? * ot tájnych mojích očísti mjá, i ot čuždích poščadí rabá Tvojehó,

ášče ne obladájut mnóju, tohdá neporóčen búdu * i očíščusja ot hrichá velíka.

I búdut vo blahovolénije slovesá úst mojích, i poučénije sérdca mojehó préd Tobóju výnu, * Hóspodi, Pomóščniče mój i Izbáviteľu mój.

Psalóm 19

Uslýšit ťá Hospóď v déň pečáli, * zaščítit ťá ímja Bóha Jákovľa.

Póslet tí pómošč ot Svjatáho * i ot Sijóna zastúpit ťá.

Pomjanét vsjáku žértvu tvojú, * i vsesožžénije tvojé túčno búdi.

Dást tí Hospóď po sérdcu tvojemú * i vés sovít tvój ispólnit.

Vozrádujemsja o spaséniji tvojém * i vo ímja Hóspoda Bóha nášeho vozvelíčimsja.

Ispólnit Hospóď vsjá prošénija tvojá. * Nýňi poznách, jáko spasé Hospóď christá Svojehó,

uslýšit jehó s nebesé svjatáho Svojehó, * v sílach spasénije desnícy Jehó.

Síji na kolesnícach, i síi na kóňich, * mý že vo ímja Hóspoda Bóha nášeho prizovém.

Tíji spjáti býša i padóša, * mý že vostáchom i isprávichomsja.

Hóspodi, spasí carjá i uslýši ný, * vóňže ášče déň prizovém Ťá.

Psalóm 20

Hóspodi, síloju Tvojéju vozveselítsja cár * i o spaséniji Tvojém vozrádujetsja ziló.

Želánije sérdca jehó dál jesí jemú, * i choťínija ustnú jehó ňísi lišíl jehó.

Jáko predvaríl jesí jehó blahoslovénijem blahostýnnym, * položíl jesí na hlaví jehó vinéc ot kámene čéstna.

Životá prosíl jésť u Tebé, * i dál jesí jemú dolhotú dníj vo vík víka.

Vélija sláva jehó spasénijem Tvojím, * slávu i veleľípije vozložíši na nehó.

Jáko dási jemú blahoslovénije vo vík víka, * vozveselíši jehó rádostiju s licém Tvoím.

Jáko cár upovájet na Hóspoda, * i mílostiju Výšňaho ne podvížitsja.

Da obrjáščetsja ruká Tvojá vsím vrahóm Tvojím, * desníca Tvojá da obrjáščet vsjá nenavíďaščyja Tebé.

Jáko položíši ích jáko péšč óhnennuju vo vrémja licá Tvojehó, * Hospóď hňívom Svojím smjatét já, i sňísť ích óhň.

Plód ích ot zemlí pohubíši, * i símja ích ot synóv čelovíčeskich.

Jáko ukloníša na Ťá zlája, * pomýsliša sovíty, íchže ne vozmóhut sostáviti.

Jáko položíši já chrebét, * vo izbýtcich Tvojích uhotóviši licé ích.

Voznesísja, Hóspodi, síloju Tvojéju, * vospojém i pojém síly Tvojá.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm 21

Bóže, Bóže mój, vonmí mí, * vskúju ostávil mjá jesí?

Daléče ot spasénija mojehó * slovesá hrichopadénij mojích.

Bóže mój, vozzovú vo dní, i ne uslýšiši, * i v noščí, i ne v bezúmije mňí.

Tý že vo svjaťím živéši, * chvaló Izráileva.

Na Ťá upováša otcý náši, * upováša i izbávil jesí já.

K Tebí vozzváša, i spasóšasja, * na Ťá upováša, i ne postyďíšasja.

Áz že jésm čérv, a ne čelovík, * ponošénije čelovíkov i uničižénije ľudéj.

Vsí víďaščiji mjá poruháša mí sjá, * hlahólaša ustnámi, pokiváša hlavóju:

upová na Hóspoda, da izbávit jehó, * da spasét jehó, jáko chóščet jehó.

Jáko Tý jesí istórhij mjá iz čréva, * upovánije mojé ot soscú mátere mojejá.

K Tebí privéržen jésm ot ložésn, * ot čréva mátere mojejá Bóh mój jesí Tý.

Da ne otstupíši ot mené, jáko skórb blíz, * jáko ňísť pomohájaj mí.

Obydóša mjá teľcý mnózi, * juncý túčniji oderžáša mjá.

Otverzóša na mjá ustá svojá, * jáko lév voschiščájaj i rykájaj.

Jáko vodá izlijáchsja, i razsýpašasja vsjá kósti mojá, * býsť sérdce mojé jáko vósk, tájaj posreďí čréva mojehó.

Ízsše jáko skudéľ kríposť mojá, i jazýk mój priľpé hortáni mojemú, i v pérsť smérti svél mjá jesí.

Jáko obydóša mjá psí mnózi, sónm lukávych oderžáša mjá, * iskopáša rúci mojí i nózi mojí.

Isčetóša vsjá kósti mojá, * tíji že smotríša i prezríša mjá.

Razďilíša rízy mojá sebí, * i o odéždi mojéj metáša žrébij.

Tý že, Hóspodi, ne udalí pómošč Tvojú ot mené, * na zastuplénije mojé vonmí.

Izbávi ot orúžija dúšu mojú, * i iz rukí pésiji jedinoródnuju mojú.

Spasí mjá ot úst ľvóvych * i ot róh jedinoróž smirénije mojé.

Povím ímja Tvojé brátiji mojéj, * posreďí cérkve vospojú Ťá.

Bojáščijisja Hóspoda, voschvalíte Jehó, vsé símja Iákovle, proslávite Jehó, * da uboítsja že ot Nehó vsé símja Izráilevo.

Jáko ne uničiží, nižé nehodová molítvy níščaho, * nižé otvratí licé Svojé ot mené, i jehdá vozzvách k Nemú, uslýša mjá.

Ot Tebé pochvalá mojá, v cérkvi velícij ispovímsja Tebí, * molítvy mojá vozdám préd bojáščimisja Jehó.

Jaďát ubóziji i nasýťatsja, i voschváľat Hóspoda vzyskájuščiji Jehó, * živá búdut serdcá ích v vík víka.

Pomjanútsja i obraťátsja ko Hospódu vsí koncý zemlí, * i poklóňatsja préd Ním vsjá otéčestvija jazýk.

Jáko Hospódne jésť cárstvije, * i Tój obladájet jazýki.

Jadóša i pokloníšasja vsí túčniji zemlí, * préd Ním pripadút vsí nizchoďáščiji v zémľu, i dušá mojá Tomú živét.

I símja mojé porabótajet Jemú, * vozvistít Hóspodevi ród hrjadúščij.

I vozvisťát právdu Jehó ľúdem róždšymsja, * jáže sotvorí Hospóď.

Psalóm 22

Hospóď pasét mjá * i ničtóže má lišít.

Na mísťi zláčňi, támo vselí mjá, * na voďí pokójňi vospitá mjá.

Dúšu mojú obratí, nastávi mjá na stezí právdy, * ímene rádi Svojehó.

Ášče bo i pojdú posreďí síni smértnyja, * ne ubojúsja zlá,

jáko Tý so mnóju jesí: * žézl Tvój i pálica Tvojá, tá mjá uťíšista.

Uhotóval jesí prédo mnóju trapézu soprotív stužájuščym mňí, * umástil jesí jeléjom hlavú mojú, i čáša Tvojá upojavájušči mjá, jáko deržávna.

I mílosť Tvojá poženét mjá vsjá dní životá mojehó; * i jéže vselíti mí sjá v dóm Hospódeň v dolhotú dníj.

Psalóm 23

Hospódňa zemľá, i ispolnénije jejá, vsélennaja * i vsí živúščiji na néj.

Tój na morjách osnovál jú jésť, * i na rikách uhotóval jú jésť.

Któ vzýdet na hóru Hospódňú? * Ilí któ stánet na mísťi svjaťím Jehó?

Nepovínen rukáma i číst sérdcem, íže ne priját vsúje dúšu svojú, * i ne kľátsja léstiju ískrennemu svojemú.

Séj priímet blahoslovénije ot Hóspoda, * i mílostyňu ot Bóha, Spása svojehó.

Séj ród íščuščich Hóspoda, * íščuščich licé Bóha Jákovľa.

Vozmíte vratá kňázi váša, * i vozmítesja vratá víčnaja, i vnídet Cár slávy.

Któ jésť séj Cár slávy? * Hospóď krípok i sílen, Hospóď sílen v bráni.

Vozmíte vráta kňázi váša, i vozmítesja vratá víčnaja, * i vnídet Cár slávy.

Któ jésť séj Cár slávy? * Hospóď síl, Tój jésť Cár slávy.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Diákon: Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko bláh i čelovikoľúbec Boh jesí, i Tebí slávu vozsylájem, Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Po 2-m stichoslóviji sidálny,

hlás 2. Kámeň hróbnyj zapečátati ne vozbranív, kámeň víry voskrés pódal jesí vsím, Hóspodi sláva tebí.

Stích: Ispovímsja tebí Hóspodi vsém sérdcem mojím, povím vsjá čudesá tvojá.

Učenikóv tvojích lík s mironósicami ženámi rádujetsja sohlásno: óbščij bo prázdnik s ními prázdnujut, v slávu i čésť tvojehó voskresénija. I ťími vopijém tí, čelovikoľúbče Hóspodi: ľúdem tvojím podážď véliju mílosť.

Sláva, i nýňi, Bohoródičen: Preblahoslovénna jesí Bohoródice Ďívo, voplóščšim bo sja iz tebé ád pľinísja, Adám vozzvásja, kľátva potrebísja, Jéva svobodísja, smérť umertvísja, i mý ožíchom. Ťím vospivájušče vopijém: blahoslovén Christós Bóh blahovolívyj táko, sláva tebí.

Allilúia, 134

Chvalíte ímja Hóspodne, * chvalíte, rabí Hóspoda:

Stojáščiji vo chrámi Hóspodni, * vo dvórich dómu Bóha nášeho.

Chvalíte Hóspoda, jáko Bláh Hóspoď, * pójte ímeni Jehó, jáko dobró:

Jáko Jákova izbrá sebí Hóspoď, * Izráiľa v dostojánije Sebí.

Jáko áz poznách, jáko Vélij Hóspoď, * i Hóspoď náš nad vsími bóhi.

Vsjá, jelíka voschoťí Hóspoď, * sotvorí na nebesí i na zemlí, v morjách i vo vsích bézdnach.

Vozvoďá óblaki ot posľídnich zemlí, * mólniji v dóžď sotvorí, izvoďáj vítry ot sokróvišč Svojích.

Iže porazí pérvency Jehípetskija, * ot čelovíka do skotá.

Poslá známenija i čudesá posreďí Tebé, Jehípte, * na faraóna i na vsjá rabý jehó.

Iže porazí jazýki mnóhi i izbí carí krípki: * Sijóna, carjá Amorréjska, i Oha, carjá Vasánska, i vsjá cárstvija Chanaánska,

i dadé zemľu ích dostojánije, * dostojánije Izráiľu, ľúdem Svojím.

Hóspodi, ímja Tvojé v vík * i pámjať Tvojá v ród i ród:

jáko sudíti ímať Hóspoď ľúdem Svojím, * i o rabích Svojích umólitsja.

Ídoli jazýk, srebró i zláto, * ďíla rúk čelovíčeskich.

Ustá ímut, i ne vozlahóľut, óči ímut, i ne úzrjat, * úši ímut, i ne uslýšat, nižé bo jésť dúch vo usťích ích.

Podóbni ím da búdut tvorjáščiji já, * i vsí naďíjuščijisja na ňá.

Dóme Izrájilev, blahoslovíte Hóspoda, dóme Aaróň, blahoslovíte Hóspoda,* dóme Levíjin, blahoslovíte Hóspoda.

Bojáščijisja Hóspoda, blahoslovíte Hóspoda. * Blahoslovén Hóspoď ot Sijóna, živýj vo Jerusalími.

Allilúia 135

Ispovídajtesja Hóspodevi, jáko bláh, * jáko v vík mílosť Jehó.

Ispovídajtesja Bóhu bohóv, * jáko v vík mílosť Jehó.

Ispovídajtesja Hóspodevi hóspodej, * jáko v vík mílosť Jehó.

Sotvóršemu čudesá vélija jedínomu, * jáko v vík mílosť Jehó.

Sotvóršemu nebesá rázumom, * jáko v vík mílosť Jehó.

Utverdívšemu zémľu na vodách, * jáko v vík mílosť Jehó.

Sotvóršemu svitíla vélija jedínomu, * jáko v vík mílosť Jehó.

Sólnce vo óblasť dné, * jáko v vík mílosť Jehó.

Lunú i zvízdy vo óblasť nošči, * jáko v vík mílosť Jehó.

Porazívšemu Jehípta s pérvency jehó, * jáko v vík mílosť Jehó,

i izvédšemu Izrájilja ot sredý ích, * jáko v vík mílosť Jehó.

Rukóju krípkoju i mýšceju vysókoju, * jáko v vík mílosť Jehó.

Razďíľšemu Čermnóje móre v razďilenija, * jáko v vík mílosť Jehó.

I provédšemu Izrájiľa posreďí jehó, * jáko v vík mílosť Jehó.

I istrjásšemu faraóna i sílu jehó v móre Čermnóje, * jáko v vík mílosť Jehó.

Provédšemu ľudi Svojá v pustýni, * jáko v vík mílosť Jehó.

Porazívšemu carí vélija, * jáko v vík mílosť Jehó,

i ubívšemu carí krípkija, * jáko v vík mílosť Jehó:

Sijóna, carjá Amorréjska, * jáko v vík mílosť Jehó,

i Oha, carjá Vasánska, * jáko v vík mílosť Jehó.

I dávšemu zémľu ích dostojánije, * jáko v vík mílosť Jehó.

Dostojánije Izrajiľu, rabú Svojemú, * jáko v vík mílosť Jehó.

Jáko vo smiréniji nášem pomjanú ný Hóspoď, * jáko v vík mílosť Jehó.

I izbávil ný jésť ot vrahóv nášich, * jáko v vík mílosť Jehó.

Dajáj píšču vsjákoj plóti, * jáko v vík mílosť Jehó.

Ispovídajtesja Bóhu Nebésnomu, * jáko v vík mílosť Jehó.

Blahoslovén jesí, Hóspodi, naučí mjá opravdánijem tvojím.

Anhelskij sobór udivísja, * zrjá tebé v mértvych vminívšasja, * smértnuju že, Spáse, kríposť razorívša, * i so sobóju Adáma vozdvíhša, * i ot áda vsjá svobódša.

Blahoslovén jesí, Hóspodi, naučí mjá opravdánijem tvojím.

Počtó mýra s mílostivnými slezámi, * o učenícy rastvorjájete? * Blistájajsja vo hróbi ánhel, * Myronósicam viščáše: * vídite vý hrób i urazumíjte: * Spás bo * voskresé ot hróba.

Blahoslovén jesí, Hóspodi, naučí mjá opravdánijem tvojím.

Ziló ráno, * Myronósicy tečáchu * ko hróbu tvojemú, rydájuščyja, * no predstá k ním Ánhel i rečé: * Rydánija vrémja prestá, ne pláčite, * voskresénije že * Apóstolom rcýte.

Blahoslovén jesí, Hóspodi, naučí mjá opravdánijem tvojím.

Myronósicy žený * s mýry prišédšyja * ko hróbu tvojemú, Spáse, rydáchu, * Ánhel že k ním rečé hlahóľa: * Čtó s mértvymi živáho pomyšľájete? * Jáko Bóh bo voskresé ot hróba.

Sláva: Poklonímsja Otcú, * i jehó Sýnovi, i svjatómu Dúchu, * svjaťíj Trójci vo jedíňim suščeství, * so Serafímy zovúšče: * svját, svját, * svját jesí, Hóspodi.

I nýňi: Žiznodávca roždši, * hrichá Ďívo Adáma izbávila jesí, * rádosť že Jévi * v pečáľi mistó podalá jesí: * pádšyja že ot žizni, * k séj naprávi, * iz tebé voplotívyjsja * Bóh i čelovík.

Allilúja, Allilúja, Allilúja, sláva tebí Bóže. (3x)

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Diákon: Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jerej: Jáko svjatísja i proslávisja prečestnóje i velikoľípoje ímja tvojé, Otcá i Sýna i svjatáho Dúcha, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

ipakoj, hlás 2. Po strásti šédša vo hrób žený, vo jéže pomázati ťílo tvojé Christé Bóže, víďiša ánhely vo hróbi, i užasóšasja: hlás bo slýšachu ot ních, jáko voskrése Hospóď, dáruja mírovi véliju mílosť.

I sidálen práotcev, hlás 8. Podóben: Premúdrosti: Avraáma, Isaáka že i Jákova voschválim vsí písnenno, Davída krótkaho, Iisúsa, i dvanádesjať patrijárchi, kúpno s tremí júnošami, uhasívšimi óhnennyj plámeň síloju duchóvnoju: rádujtesja, vopijúšče k ním, prélesť dóblestvenňi obličívše carjá bezúmnaho, i Christú molítesja, sohrišénij ostavlénije darováti prázdnujuščym ľubóviju svjatúju pámjať vášu. Dváždy.

Sláva, i nýňi, Bohoródičen: Blahodárstvennoje pochvalénije dólžno, jákože vdovíca ónaja dvá ľípta prinošú tebí Vladýčice, o vsích darovánijich tvojích: tý bo javílasja jesí pokróv, kúpno i pómošč, napástej i skorbéj prísno mjá izymájušči. Ťímže jáko ot sredý horjáščija péšči izbávľsja oskorbľájuščich mjá, ot sérdca vzyváju tebí: Bohoródice, pomozí mi, moľášči Christá Bóha, sohrišénij ostavlénije dáti mňí, ťá bo imíju nadéždu ráb tvój.

Stepenny hlás 2.

Antifon 1. Na nébo oči puščáju mojehó sérdca, k tebí, Spase: spasi mja tvoím osijánijem.

Pomíluj nás sohrišájuščich tebi mnóho na vsjákij čás, o Christé moj: i dažď mi óbraz préžde koncá pokájatisja tebí.

Sláva, i nýňi: Svjatomu Duchu, jéže cárstvovati podobajet, osvjaščáti, i podvizáti tvár: Boh bo jesť, jedínosúščen Otcú i Slóvu.

Antifon 2. Ášče ne Hóspoď by byl v nas, kto dovólen ciľ sochranén býti ot vrahá, kúpno i čelovíkoubijcy?

Zubóm ich ne predážď, Spase, tvojehó rabá: íbo ľvóvym obrázom na mja podvizájutsja vrazí mojí.

Sláva, i nýňi: Svjatomu Duchu živonačálije i česť: vsja bo sozdánnaja, jáko Boh syj siloju sobľudájet vo Otcí, s Sýnom že,

Antifon 3. Naďijuščijsja na Hóspoda, upodóbišasja horí svjaťij, íže nikákože dvížutsja prilóhí vrážijimi.

V bezzakóniji ruk svojích, da ne próstrut božéstvenňi živúščijí: ne ostavľájet bo Christós žezlí na žrébiji svojem.

Sláva, i nýňi: Svjatým Dúchom, tóčitsja vsjáka premúdrosť: otsjúdu blahodáť Apóstolom, i stradálčestvy vinčájutsja Múčenicy, i Prorócy zrjat.

Diákon: Vónmim.

Jeréj: Mír vsím.

Diákon: Premúdrosť, vónmim.

Prokimen hlás 2. Vostáni, Hóspodi Bóže moj povelíníjem, imže zapovídal jesí, i sonm ľudéj obýdet ťa.

Stich: Hóspodi Bóže mój na ťá upovách, spasí mjá.

Jeréj: Hóspodu pomolímsja.

Lík: Hóspodi pomíluj.

Jeréj: Jáko svjat jesí, Bóže naš, i v svjatých počiváješi, i tebí slávu vozsylajem, Otcú, i Sýnu, i svjatomu Duchu, nýňi i prísno i v viki vikov.

Lík: Amíň.

Vsjákoje dychánie da chvalít Hóspoda.

Vsjákoje dychánie da chvalít Hóspoda.

Stich: Chvalíte Bóha v svjatých jehó, chvalíte jehó v utverždénii síly jehó.

Vsjákoje dychánie da chvalít Hóspoda.

O jéže spodobitisja nam slýšaniju svjatáho jevanhelija, mirom Hóspoda Bóha molim.

Lík: Hóspodi pomílu. (3x)

Mír vsím.

I duchovi tvojemú.

Ot Luki svjatáho jevanhéllija čténije:

Sláva tebí, Hóspodi, sláva tebí.

Vónmim: V ťim časi Petro vstav, uťikav ku hrobu, posmotriv do ňoho i uviďiv tam ležati lem polotna. Vernuv sja i čudovav sja tomu, što sja stalo. I smoť, v tot deň dvomi z učenikiv išli do sela nazvanoho Emmaus, kotre bylo od Jerusalima približno jedenadcjať kilometriv. I bisidovali o všytkim, što sja stalo. A jak tak bisidovali i vjedno rozdumovali, prišov ku nim sam Isus i išov iz nima. No dašto jak by speralo jim oči, žeby joho ne poznali. A vin jim poviv: „O čim to iduči bisidujete midži sobov, a čom vy zasmučeny?“ A jeden iz nich, što sja zvav Kleopa, jomu odpoviv: „Ci ty lem sam iz čudžinciv v Jerusalimi, kotryj ne znať o ťim, što sja stalo v tych dňach?“ Oprosiv sja jich: „A što?“ I rospovili mu, što sja stalo z Isusom Nazarjanom, kotryj byv prorok, silnyj v ďiľi i v slovi pered Bohom i cilym narodom; jak joho našy archijereji i načalniky peredali, žeby byv odsudženyj na smerť, i rozpjali. - A my naďijali sja, že vin vyslobodiť Izraiľ. Dnes je už treťij deň, jak sja toto všytko stalo. No dakotry iz našych žen nas začudovali; byli rano kolo hroba, a jak ne našli joho ťilo, prišli i hovorili, že viďili i pojavľiňa anheľiv, kotry povidali, že žyje. A dakotry iz našych išli ku hrobu i našli všytko tak, jak povidali ženy, no joho ne viďili.- A vin jim poviv: „O, vy nerozumnoho i ťažkodumnoho serdcja uviriti všytkomu, što hovorili proroky. Ci ne bylo potribne, žeby Christos toto vyterpiv i vošov do svojoj slavy?“ I začav od Mojseja i od všytkych prorokiv i pojasňovav jim, što rečene o ňim v ciľim Pismi. A koli prichodili ku selu, do kotroho išli, vin jak by poberav sja iti dale. No oni joho strimali i hovorili: „Zistaň iz nami, bo deň už kinčiť i prichodiť večur.“ I zistav, i pišov iz nima. A jak siďili kolo stola, vzjav chľib, blahosloviv, lamav i davav jim. I otvorili sja jim oči i poznali joho; no vin sja jim stav nevidimym. I poviv jeden druhomu: „Ci ne horilo v nas naše serdce, kiď iz nami hovoriv na dorozi i pojasňovav nam Pismo?“ I takoj vstali, vernuli sja do Jerusalima i našli vjedno jedenadcjaťoch i tych, što z nima byli, jak bisidujuť: „Hospoď spravdy voskres i pojaviv sja Simonovi.“ A oni rospovili, što sja stalo po dorozi i jak joho poznali, kiď lamav chľib.

Sláva tebí, Hóspodi, sláva tebí.

Taže: Voskresenije Chrístóvo víďivše, poklo­nímsja svjatómu Hóspodu Isúsu, jedínomu bezhríšnomu. Krestú tvojemú poklaňájemsja Christé, í svjatoje voskre­senije tvojé pojém i slávim: Ty bo jesí Boh naš, rázvi tebé inóho ne znájem, ímja tvojé imenújem. Priidíte vsi vírniji, poklonimsja svjatomu Christóvu voskreséniju: se bo priíde Krestóm rádosť vsemú míru. Vsehdá bohoslóvjašče Hóspoda, pojém voskresenije Jehó: raspjátije bo preterpív, smertiju smerť razruší.

Psalóm 50.

Pomíluj mja, Bóže, * po velícij mílosti tvojéj. - I po mnóžestvu ščedrót tvojích * očísti bezzakónije mojé. - Najpáče omýj mja ot bezzakónija mojehó, * i ot hrichá mojehó očísti mja. - Jáko bezzakónije mojé az znáju, * i hrich moj predomnóju jesť výnu. - Tebí jedínomu sohriších i lukávoje pred tobóju sotvorích, * jáko da opravdíšisja vo slovesích tvojích, i pobidíši vnehdá sudíti ti. - Se bo v bezzakónijich začát jesm, * i vo hrisích rodí mja máti mojá. - Se bo ístinu vozľubíl jesí: * bezvístnaja i tájnaja premúdrosti tvojejá javíl mi jesí. - Okropíši mja yssópom i očíščusja, * omýješi mja, i páče sňíha obíľusja. - Slúchu mojemú dási rádosť i vesélije, * vozrádujutsja kósti smirénnyja. - Otvratí licé tvojé ot hrich mojích: * i vsja bezzakónija mojá očísti. - Sérdce čísto sozíždi vo mňi, Bóže, * i duch prav obnoví vo utróbi mojéj. - Ne otvérži mené ot licá tvojehó, * i Dúcha tvojehó svjatáho ne ottimí ot mené. - Vozdážď mi rádosť spasénija tvojehó, * i Dúchom vladýčnym utverdí mja. - Naučú bezzakónnyja putém tvojím, * i nečestíviji k tebí obraťátsja. - Izbávi mja ot krovéj, Bóže, Bóže, spasénija mojehó: * vozrádujetsja jazýk moj právďi tvojéj. - Hóspodi ustňí mojí otvérzeši,* i ustá mojá vozvisťát chválu tvojú. - Jáko ašče by voschoťíl jesí žértvy dal bych úbo, * vsesožžénija ne blahovolíši. - Žértva Bóhu duch sokrušén: * sérdca sokrušénna i smirénna Boh ne uničižít. - Ublaží, Hóspodi, blahovolénijem tvojím Sijóna, * i da soziždutsja sťíny Jerusalímskija. Tohdá blahovolíši žértvu právdy, voznošénije i vsesožžehajémaja, * tohdá vozložát na oltár tvoj telcý.

Sláva, hlás 6. Molítvami svjatých apóstol, Mílostive, očísti mnóžestvo sohrišénij nášych.

I nýňi: Mólitv rádi Prečístyja Bohoródicy, Mílostive, očísti mnóžestvo sohrišénij nášych

Stich: Pomíluj mja, Bóže, po velícij mílosti tvojéj. I po mnóžestvu ščedrót tvojích očísti bezzakónije mojé.

Stichira, hlás 6. Voskrés Isús ot hróba jákože prorečé, dadé nám žývot víčnyj i véliju mílosť.

Jerej: Spasí, Bóže, ľúdi tvojá, i blahosloví dostojánije tvojé, posití mír tvoj mílostiju i ščedrótami, vozvýsi róh christiján pravoslávnych, i nizposlí na ný mílosti tvojá bohátyja, molítvami prečístyja Vladýčicy nášeja Bohoródicy i prisnoďívy Maríji; síloju čestnáho i životvorjáščaho Krestá, zastuplénmi nebésnych Síl bezplótnych, čestnáho i slávnaho proróka, predtéči i krestíteľa Joánna, svjatých slávnych i vsechváľnych Apóstol, i íže vo svjatých Otéc nášich i vseléňskich velíkich učítelej i svjatítelej: Vasílija Velíkaho, Hrihórija Bohoslóva i Joánna Zlatoústaho, Atanásija i Kyrílla, i íže vo svjatých otcá nášeho Nikolája Mýr Lykíjskich čudotvórca, svjatých slavjáňskich Apóstol Kyrílla i Metódija, i svjatáho svjaščenomúčenika Josafáta, svjatých, slávnych i dobropobídnych Múčenik, prepodóbnych i bohonósnych otéc nášich, svjatých i právednych Bohootéc Joakíma i Ánny i prepodobných i bohonósnych otéc nášich Antónija i Teodósija Pečérskich, i svjatáho (jehóže jésť deň ilí chrám), i vsích Svjatých tvojích: mólim Ťa mnohomílostive Hóspodi, uslýši nás hríšnych moľáščichtisja, i pomíluj nás.

Lík: Hóspodi pomílu. (12x)

Vozhlas: Milostiju i ščedrótami i čelovikoľúbiijem jedinoródnaho Sýna tvojehó s nímže blaholslovén jesí so presvjatým i blahím i životvorjáščym tvojím Dúchom nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Kanón voskrésen.

Hlás 2. [Písň 1]

irmós: Vo hlubiňí postlá inohdá, faraonítskoje vsevójinstvo preoružénnaja síla, voplóščšejesja že Slóvo vsezlóbnyj hrích potrebílo jésť, preproslávlennyj Hospóď, slávno bo proslávisja.

Pripív: Sláva Hóspodi, svjatómu voskreséniju tvojemú.

Mirskíj kňáz bláže, jemúže napisáchomsja, zápovidi tvojejá ne poslúšavše, krestóm tvojím osudísja: prirazísja bo tí jáko smértnu: otpadé že vlásti tvojejá deržávoju, i nemoščnýj obličísja.

Izbáviteľ róda čelovíčeskaho, i netľínnomu životú načáľnik v mír prišél jesí: voskresénijem bo tvojím razdrál jesí smértnyja pelený, jéže slavoslóvim vsí: slávno bo proslávisja.

Bohoródičen: Prevýšši javílasja jesí čístaja prisnoďívo, vsjákija nevídimyja že i vídimyja tvári: ziždíteľa bo rodilá jesí, jáko blahovolí voplotítisja vo utróbi tvojéj, jehóže so derznovénijem molí, spastí dúšy náša.

Kanón svjatých trijéch otrokóv, jehóže krajehranésije: Trí ótroki pojú, i Danijíla velíkaho. Theofánovo.

Hlás 8. Písň 1.

irmós: Vódu prošéd jáko súšu, i jehípetskaho zlá izbižáv, Izráiľťanin vopijáše: izbáviteľu i Bóhu nášemu pojím.

Beznačáľnoje Slóvo iz Otcá préžde vsích vikóv roždénno Bohoľípno, v peščí júnošam obrázno víďino bývšeje proslávim.

Hlahóly mučíteľa zločestívaho blahoródniji ótrocy oplevávše terpilívno, sňíďmi bezzakónnych oskvernítisja chaldéjski ne voschoťíša.

Pitástesja úbo slóvom dušévňi, sňíďmi že samoráslennymi plótski, páče pitájuščichsja debélymi sňíďmi, cárjú krasňíjšiji lícy javístesja.

Bohoródičen: Jád zmijín v slúchi hórko izlijávšijsja Jéviny, jáže iz Davída vozrástšaja, otrokovíce, isciľáješi, izbáviteľa róždši.

Ín kanón svjatých práotcev, jehóže krajehranésije: Otcém chvalú v ľípotu nýňi prinošáju. Jósif.

Hlás 1. Písň 1.

irmós: Christós raždájetsja, slávite. Christós s nebés, srjáščite. Christós na zemlí, voznosítesja. Pójte Hóspodevi vsjá zemľá, i vesélijem vospójte ľúdije, jáko proslávisja.

Otcém pínije prinesém, préžde zakóna, i v zakóňi vozsijávšym, i iz Ďívy vozsijávšemu Hóspodu i Vladýci vóleju právoju uhodívšym, i nezachodímaho prosviščénija nýňi naslaždájuščymsja.

Adáma pérvaho počtím, rukóju počténnaho ziždíteľa, i vsích nás práotca užé bývšaho, i v skínijach nebésnych so vsími izbránnymi počivájušča.

Áveľa, dáry prinésšaho dušéju blahoródňijšeju, priját vsích Bóh i Hospóď: sehó že páki skvernoubíjstvennoju rukóju umerščvléna, prinesé k svítu, jáko Božéstvenna múčenika.

Bohoródičen: Rečénij Božéstvennych uslýšim, vopijúščich Christóvo javlénije: sé bo v vertépi raždájetsja iz otrokovícy neiskusomúžnyja, jehóže strášnoje roždestvó provozviščájet zvizdoslóvcem zvizdá jávľšajasja.

Katavásija: irmós: Christós raždájetsja, slávite. Christós s nebés, srjáščite. Christós na zemlí, voznosítesja. Pójte Hóspodevi vsjá zemľá, i vesélijem vospójte ľúdije, jáko proslávisja.

[Písň 3]

irmós: Procvilá jésť pustýňa, jáko krín, Hóspodi, jazýčeskaja neploďáščaja cérkov, prišéstvijem tvojím, v néjže utverdísja mojé sérdce.

Tvár v strásti tvojéj izmiňášesja, zrjášči ťá v niščétňi óbrazi ot bezzakónnych poruhájema, osnovávšaho vsjá božéstvennym manovénijem.

Ot pérsti po óbrazu mjá rukóju tvojéju sozdál jesí: i sokrušénna páki v pérsť smértnuju za hrích, Christé sošéd vo ád, sovoskresíl jesí.

Bohoródičen: Číni udivíšasja ánheľstiji prečístaja, i čelovíčeskaja ustrašíšasja serdcá o roždeství tvojém: ťímže ťá Bohoródicu víroju čtím.

irmós: Tý jesí utverždénije pritekájuščich k tebí, Hóspodi, tý jesí svít omračénnych, i pojét ťá dúch mój.

Rázum sťažávše Bohonaučénnyj, Vladýko, ótrocy Davídovy, zakóny otéčeskija Bohomúdrenno sobľudóša.

Óhň ne opalí čisťíjšaja ťilesá blahočestívych: postóm bo dušepitáteľnym napajáchusja.

Chvalú vsemírnuju i mnohopítuju pojút ótrocy trijé, posreďí péšči čúdno orošájemi.

Bohoródičen: Da roždestvó, Vladýko, iz ďívstvujuščaho ťilesé pokážeši nám, spasáješi v peščí ďívstvujuščaja ťilesá.

Ín. irmós: Préžde vík ot Otcá roždénnomu netľínno Sýnu, i v posľídňaja ot Ďívy voploščénnomu bezsímenno Christú Bóhu vozopijím: voznesýj róh náš, svját jesí Hóspodi.

Pojétsja v míri Síthovo k ziždíteľu razžžénije, íbo v neporóčňim žíteľstvi i dušévňij ľubví tomú ístinno uhodí, i nýňi vo straňí živých vopijét: svját jesí, Hóspodi.

Ustý i jazýkom i sérdcem Jenós čúdnyj prizváti Bohomúdrenno Vladýku vsích i Bóha, naďíjašesja v dúsi: i blahouhódno požív na zemlí, slávu vospriját.

Svjaščennoslóviji svjaščénnymi Jenócha ublažím, blahouhodív bo Hóspodu, prestávisja v slávi, javívsja lúčši smérti, jákože pisásja, ímže Bóžij býv ráb ískrenňijšij.

Bohoródičen: Nýňi čájanije jazýkov ot Ďívy predhrjadét, i Vithlejém zakľučénnyj otverzájet svítlo Jedéma, Slóvo voploščájemoje prijémľa, i v jáslech plótiju vozléhšaho.

Katavásia: irmós: Préžde vík ot Otcá roždénnomu netľínno Sýnu, i v posľídňaja ot Ďívy voploščénnomu bezsímenno Christú Bóhu vozopijím: voznesýj róh náš, svját jesí Hóspodi.

Po 3. Pisňi:

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi: )

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jako Ty jesi Boh naš, i Tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

I ipakoí, hlás 2: V rósu ďítem óhň prelahášesja, pláč v rádosť ženám premiňášesja: ánhel bo vo obojích služáše čudesích, óvym úbo vo upokojénije pretvorívyj péšč, sím že voskresénije vozvistívyj tridnévnoje: načáľniče žízni nášeja, Hóspodi, sláva tebí.

[Písň 4]

irmós: Prišél jesí ot Ďívy, ne chodátaj, ni ánhel, no sám Hóspodi voplóščsja, i spásl jesí vsehó mja čelovíka. Ťím zovú ti: sláva síľi tvojéj Hóspodi.

Predstojíši sudíšču jáko sudím, Bóže mój, ne vopijá Vladýko, súd iznosjá jazýkom: ímže strástiju tvojéju Christé vselénňij soďílal jesí spasénije.

Strástiju tvojéju Christé, vrahú oskuďíša orúžija, protívnym že jéže vo ád schoždénijem tvojím, hrády razrušíšasja, i mučíteleva dérzosť nizložéna býsť.

Bohoródičen: Ťá pristánišče spasénija, i sťínu nedvížimu, Bohoródice Vladýčice, vsí vírniji svímy: tý bo molítvami tvojími izbavľáješi ot bíd dúšy náša.

irmós: Uslýšach, Hóspodi, smotrénija tvojehó tájinstvo, razumích ďilá tvojá, i proslávich tvojé božestvó.

Danijíl mudríjšij božéstvenňi umóm prosviščájem, sónija razriší samodéržcev Božéstvennoju blahodátiju.

Oblistájet čudesmí, jéže v peščí, otrokóv stradánije: mučíteľa bo ulovíša k poznániju tvojemú, vsesíľne.

Sohlásija orhány i musikíji písni vseslíčnyja dóblestvennych ne privlekóša, i zlatómu óbrazu ne podkloníša.

Bohoródičen: Písňmi, vsepítaja, íže vo Vavilóňi, ďíti počitájut Sýna tvojehó prebožéstvennaho, jehóže v peščí poznáša.

Ín. irmós: Žézl iz kórene Jesséjeva i cvít ot nehó, Christé, ot Ďívy prozjábl jesí, iz horý, chváľnyj, priosinénnyja čášči, prišél jesí voplóščsja ot neiskusomúžnyja, neveščéstvennyj i Bóže, sláva síľi tvojéj, Hóspodi.

Chvalú prinesém Bóhu, čtúšče písňmi Nója, voístinnu súšča právednaho: vo vsích bo zápovidech Božéstvennych ukrašájem javísja, Christú blahouhodív, jemúže pisnopojém vírniji: sláva síľi tvojéj, Hóspodi.

Víďiv tvojé Bóh blahoródnoje nráva, i prostóje, i po vsemú Nóje soveršéna vtoráho míra, jávi načalovoždá ťa pokazújet, spásšaho tomú vsjákaho róda ot potópa čúvstvennaho símja, jákože sám poveľí.

Nója sochránšaho Bóžij zakón nevredím, i obrítšasja tohdá právedna v róďi svojém, i drévjanym spásša drévle kovčéhom bezslovésnych ródy, poveľínijem vseďíteľnym, písňmi blahočéstno ublažím.

Vinó umilénija nám tóčit, čtúščym ťá, Nóje blažénne, pámjať tvojá, veseľáščeje i dúšy i serdcá vsehdá, čísťi blažáščich nrávy tvojá čestnýja i žíteľstvo Božéstvennoje.

Bohoródičen: Nýňi izbavlénije náše v jáslech vozlehájet, i pelenámi povivájetsja, jákože mladénec. I volsví, vostóčniji cárije prichóďat, sehó, jáko Bóha i carjá, róždšahosja ot čístyja, víďiti, i poklonítisja s dáry vírno.

Katavásia: irmós: Žézl iz kórene Jesséjeva i cvít ot nehó, Christé, ot Ďívy prozjábl jesí, iz horý, chváľnyj, priosinénnyja čášči, prišél jesí voplóščsja ot neiskusomúžnyja, neveščéstvennyj i Bóže, sláva síľi tvojéj, Hóspodi.

[Písň 5]

irmós: Chodátaj Bóhu i čelovíkom býl jesí Christé Bóže: tobóju bo Vladýko, k svitonačáľniku Otcú tvojemú, ot nóšči nevíďinija, privedénije ímamy.

Jáko kédry Christé, jazýkov šatánije sokrušíl jesí vóleju Vladýko: jáko izvólil jesí na kiparísi, i na pévki, i kédri, plótiju sovozvyšájem.

V róvi Christé preispódňim položíša ťá bezdychánna mértva: no tvojéju jázvoju zabvénnyja mértvyja, íže vo hrobích spjáščyja, ujázven s sobóju voskresíl jesí.

Bohoródičen: Molí Sýna tvojehó i Hóspoda, Ďívo čístaja, na ťá upovájuščym mír darováti, pľinénnym izbavlénije, ot soprotívnych nastojánij.

irmós: Vskúju mjá otrínul jesí ot licá tvojehó, svíte nezachodímyj, i pokrýla mjá jésť čuždája tmá okajánnaho, no obratí mja, i k svítu zápovidej tvojích putí mojá naprávi, moľúsja.

Naučívšesja zakónu, Spáse, ne otverhóšasja tvojí uhódnicy, Danijíl velíkij s tremí júnošami Bohomúdrymi: no, kríposť prijémše ot tebé, blahoďíteľa, mučíteli múžeski pobidíša.

Mýslenno naučášesja Danijíl, čelovikoľúbče, tvoím tájnam: na óblaci bo, jáko Sýna ťá čelovíča hrjadúšča, jazýkov vsích, jáko sudijú i carjá, zrjáše umá čistotóju.

Ukrasísja, o ďíti! páče kámene Sapfíra, váše sovokuplénije, jáko zarjá zlatája, blahočéstija révnostiju raspáľšesja, choďášče rádostno v peščí, i sobirájušče likovánije vsemírnoje.

Bohoródičen: Danijíl ťá, Ďívo, hóru propisá jávi Božéstvennyj, trijé že ótrocy víďivše plámeň orošájušč, tvojé Božéstvennoje roždestvó pesnopísnenno voschvaľájut, jáko Spása i ziždíteľa i Hóspoda.

Ín. irmós: Bóh sýj míra, Otéc ščedrót, velíkaho sovíta tvojehó ánhela, mír podavájušča, poslál jesí nám: ťím, Bohorazúmija k svítu nastávľšesja, ot nóšči útreňujušče, slavoslóvim ťá, čelovikoľúbče.

Chvalámi Božéstvennymi da počtítsja sím, otéčeskoje blahoslovénije priplodív: i pred Bohom blahouhóden jávlsja, k práotečeskim likóm pričtésja, i vo straňí živých rádostno počivájet.

Víďiti spodóbisja, jáko drúh Bóžij, Avraám déň ziždíteľa svojehó, i ispólň byvájet rádosti duchóvnyja: sehó úbo, umá právostiju čtúšče, ublažím vsí, jáko Christóva Božéstvenna práotca.

Víďil jesí, jákože jésť móščno čelovíku víďiti, Tróicu, i túju uhostíl jesí, jáko drúh prísnyj, preblažénne Avraáme: ťímže mzdú prijál jesí stránnaho hoščénija, jéže býti tebí bezčíslennych jazýkov otcú víroju.

Bohoródičen: Pólnyj istoščavájetsja plótiju nás rádi, i načálo beznačáľnyj prijémlet: obniščevájet že bohátyj, i Slóvo sýj Bóh, v jáslech bezslovésnych vozležít, jáko mladénec, vozzvánije vsích súščich ot víka soďílovaja.

Katavásia: irmós: Bóh sýj míra, Otéc ščedrót, velíkaho sovíta tvojehó ánhela, mír podavájušča, poslál jesí nám: ťím, Bohorazúmija k svítu nastávľšesja, ot nóšči útreňujušče, slavoslóvim ťá, čelovikoľúbče.

[Písň 6]

irmós: V bézdňi hrichóvňij vaľájasja, neizsľídnuju milosérdija tvojehó prizyváju bézdnu: ot tlí Bóže mjá vozvedí.

Jáko zloďíj právednik osudísja i so bezzakónnymi na drévi prihvozdísja, povínnym ostavlénije svojéju dáruja króviju.

Jedíňim úbo čelovíkom, pérvym Adámom drévle v mír vníde smérť, i jedíňim voskresénije Sýnom Bóžijim javísja.

Bohoródičen: Neiskusomúžno Ďívo rodilá jesí, i víčnuješi Ďíva, javľájušči ístinnaho Božestvá, Sýna i Bóha tvojehó óbrazy.

irmós: Bézdna hrichóv i prehrišénij búrja mjá smuščájet, i vo hlubinú núždnaho ríjet mjá otčájanija: no tvojú krípkuju rúku mňí prostrí, jáko Petróvi: o upráviteľu, i spasí.

Obladávše dušévnymi strasťmí síloju slóva, straný jazýk chaldéjskich vlásteli býste: vísť bo dobroďíteľ čésť darováti sťažávšym jú, o Davídovy múdriji vnúcy!

V mértvosť Danijíl živonósnuju oďíjavsja drévle, jáko Bóha chaldéjem zločestívno mnímaho, ubivájet sňídiju zmíja zľíjšaho. Svjaščénniki že zločestívyja múdri ubíl jésť.

Bohoródičen: Mílostiva mí sudijú Sýna tvojehó, Bohoródice Ďívo, tvojími molítvami býti v déň sudá, izbáviteľa že ľútych, Máti, umolí: na ťá bo jedínu nadéždu mojú vozlaháju.

Ín. irmós: Iz utróby Jónu mladénca izblevá morskíj zvír, jaková priját: v Ďívu že vséľšejesja Slóvo, i plóť prijémšeje, prójde sochránšeje netľínnu. Jehóže bo ne postradá istľínija, róždšuju sochraní nevreždénnu.

Óbraz Christóvy strásti býl jesí jávi, Isaáče preblažénne, vozvodím ótčim blahopokorénijem, jéže zakalátisja. Sehó rádi ublažílsja jesí, i ráb Bóžij voístinnu javílsja jesí blížnij, so vsími právednymi vseľájasja.

Javísja Jákov uhódnik vírňijšij vsích Bóha: ťímže i brásja so ánhelom, úm zrjá Bóha narečésja, i spjá, Božéstvennuju ľístvicu víďi, na néjže Bóh utverždášesja, plótiju obložívyjsja za blahostýňu.

Ľubjá Jósif ko otcú blahopokorénije, v róv vvéržen, prodadésja vo óbraz zaklánnaho i v róvi položénnaho Christá: pšenicodávec že Jehípta býsť, cilomúdr býv i práveden, cár že strastéj ístinňijšij.

Bohoródičen: Mládo na zemlí otročá poznavájetsja, sýj so Otcém prísno i Dúchom, pelenámi že povivájetsja íže zémľu povivájaj mhlóju jávi, i v jáslech bezslovésnych vozležít. Sehó nýňi predprázdnujem rádujuščesja bezsímennoje roždestvó.

Katavásia: irmós: Iz utróby Jónu mladénca izblevá morskíj zvír, jaková priját: v Ďívu že vséľšejesja Slóvo, i plóť prijémšeje, prójde sochránšeje netľínnu. Jehóže bo ne postradá istľínija, róždšuju sochraní nevreždénnu.

Po 6. pisňi

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi: )

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko tý jesí cár míra, i Spás dušám nášym, i Tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Kondák, hlás 6: Rukopísannaho óbraza ne počétše, no neopísannym suščestvóm zaščitívšesja, treblažénniji, v pódvizi ohňá, proslávistesja: sreďí že plámene nesterpímaho stojášče, Bóha prizváste: uskorí, o ščédryj, i potščísja, jáko mílostiv, v pómošč nášu, jáko móžeši choťáj.

íkos: Prostrí tvojú rúku, jéjuže drévle prijáša iskušénije Jehípťane borjúščiji, i jevréje borímiji. Ne ostávi nás, da ne požrét nás smérť, žážduščaja nás, i sataná nenavíďaj nás, no priblížisja nám, i poščadí dúšy náša, jákože poščadíl jesí inohdá ótroki tvojá, súščyja v Vavilóňi, neprestánno slávjaščyja ťá, i vvéržennyja tebé rádi v péšč, i ot sejá vopijúščyja tí: uskorí, ščédryj, i potščísja, jáko mílostiv na pómošč nášu, jáko móžeši choťáj.

[Písň 7]

irmós: Bohoprotívnoje veľínije bezzakónnujuščaho mučíteľa vysók plámeň voznesló jésť: Christós že prostré Bohočestívym otrokóm rósu duchóvnuju, sýj blahoslovén, i preproslávlen.

Ne terpíl jesí Vladýko, za blahoutróbije smértiju čelovíka zríti múčima, no prišél i spásl jesí tvojéju króviju, čelovík býv: sýj blahoslovén , i preproslávlen Bóh otéc nášich.

Víďivše ťá Christé, obolčéna vo odéždu otmščénija, užasóšasja vrátnicy ádovy: bezúmnaho bo mučíteľa rabá, Vladýko, prišél jesí ubíti: sýj blahoslovén i preprosláven Bóh otéc nášich.

Bohoródičen: Svjatých svjaťíjšuju ťá razumíjem, jáko jedínu róždšuju Bóha nepremínnaho, Ďívo neskvérnaja, Máti beznevístnaja: vsím bo vírnym istočíla jesí netľínije, božéstvennym roždestvóm tvojím.

irmós: Ótrocy Bohočestíviji v Vavilóňi óbrazu zlatómu ne pokloníšasja, no posreďí péšči óhnennyja orošájemi, písň vospiváchu, hlahóľušče: prevoznosímyj otcév i nás Bóže, blahoslovén jesí.

Hlás Bohoľubézen pojášesja iz sredý ohňá vsederžíteľu, Azárija bo Božéstvennyj lík sostáviv, písň vospivája, hlahólaše: blahoslovén Bóh otéc nášich.

Civníca júnošej Bohoslóvstvujet vsích Bóha i vsederžíteľa, ťím v peščí jásno jávľšahosja i písň vospiváchu, hlahóľušče: blahoslovén Bóh otéc nášich.

Trí v péšč vvéržennyja víďiv cár, jáko uzrí četvértaho víd, Sýna pronarečé Bóžija, i vsím vozopí: blahoslovén Bóh otéc nášich.

Bohoródičen: Imíja prosviščén Božéstvennoju zaréju úm, Danijíle Bohoblažénne, Ďívy roždestvó jávi predvíďil jesí, táinstvennymi óbrazy obrazújemo, blahoslovén, vopijá, Bóže otéc nášich.

Ín. irmós: Ótrocy, blahočéstiju sovospitáni, zločestívaho veľínija nebréhše, óhnennaho preščénija ne ubojášasja, no posredí plámene, stojášče, pojáchu: otcév Bóže, blahoslovén jesí.

Da vospojétsja Anánija, Azárija, Misajíl s Danijílom, péšč uhasívše óhnennuju, i ľvóv obuzdávše stremlénija, i Christú sohlásno pojúšče: otcév Bóže, blahoslovén jesí.

Zakónno postradáv v napástech i neoslábnych skórbech, uhódnik narečésja Jov Bóžij vseístinňijšij, krótok, nezlóbiv, práv, soveršén, neporóčen, vopijá: otcév Bóže, blahoslovén jesí.

Víroju Moiséja, Aaróna že i Óra počtím, voschvaľájušče Iisúsa i Levíju svjaščénňijšaho, Hedeóna že i Sampsóna, i vzyvájem: otcév Bóže, blahoslovén jesí.

Bohoródičen: Sé, jákože prorečé prorók, vo črévi začá neiskusobráčnaja Bóha, i rodíti jávi ídet v vertépi Vithlejémli. Jemúže vsí pojém: otcév Bóže, blahoslovén jesí.

Katavásia: irmós: Ótrocy, blahočéstiju sovospitáni, zločestívaho veľínija nebréhše, óhnennaho preščénija ne ubojášasja, no posredí plámene, stojášče, pojáchu: otcév Bóže, blahoslovén jesí.

[Písň 8]

irmós: Péšč inohdá óhnennaja v Vavilóňi ďíjstva razďiľáše, Bóžijim veľínijem chaldéji opaľájuščaja, vírnyja že orošájuščaja, pojúščyja: blahoslovíte vsjá ďilá Hospódňa Hóspoda.

Króviju tvojéju Christé, očervléno plóti tvojejá zrjášče oďijánije trépetom užasáchusja mnóhomu tvojemú dolhoterpíniju, ánheľstiji číni, zovúšče: blahoslovíte vsjá ďilá Hospódňa Hóspoda.

Tý mojé smértnoje oďíjal jesí ščédre, v bezsmértije vostánijem tvojím. Ťímže veseľáščesja blahodárstvenno vospivájut ťá izbránniji ľúdije Christé, zovúšče tebí: požérta býsť voístinnu smérť pobídoju.

Bohoródičen: Tý íže Otcú nerazlúčnaho, vo utróbi Bohomúžno požívša bezsímenno začalá jesí, i neizrečénno rodilá jesí Bohorodíteľnice prečístaja: ťímže ťá spasénije vsích nás svímy.

irmós: Sedmeríceju péšč chaldéjskij mučíteľ Bohočestívym neístovno razžžé, síloju že lúčšeju spasény sijá víďiv, tvorcú i izbáviteľu vopijáše: ótrocy, blahoslovíte, svjaščénnicy, vospójte, ľúdije, prevoznosíte vo vsjá víki.

Avraámovo blahoródije sochraníti tščáščesja, svójstvennoje k nemú sťažáste osnovánije víry i nadéždy, prepodóbniji, terpínije i napástem poždánije, vopijúšče: blahoslovíte, svjaščénnicy Vladýku, ľúdije, prevoznosíte jehó vo víki.

Jáko svitíla prosijávše, i zémľu onebesívše, i blahočéstija prosviščénijem osijávšesja, vsemírnoje sostávľše likostojánije, pojút ot napástej spásšemu Vladýci: ótrocy, blahoslovíte, svjaščénnicy, vospójte, ľúdije, prevoznosíte vo vsjá víki.

Júnošeski pohasívše raspalímuju péšč, i ľvóv čéľusti zahráždše Davídovy vnúcy, nýňi rádujuščesja pojút ťá blahoďíteľa, carjá vsích: ótrocy, blahoslovíte, svjaščénnicy, vospójte, ľúdije, prevoznosíte vo vsjá víki.

Bohoródičen: Tajnonaučájet, prečístaja, Danijíl mudríjšij, i predživopisújut ótrocy trijé roždestvó tvojé Bohomúdrenniji, óbrazy zrjášče iz utróby tvojejá prošédšaho neskazánno: jehóže ďíti blahoslovját, svjaščénnicy vospivájut, ľúdije prevoznósjat vo vsjá víki.

Ín. irmós: Čúda prejestéstvennaho, rosodáteľnaja izobrazí péšč óbraz: ne bó, jáže priját, palít júnyja, jáko nižé óhň Božéstvá Ďívy, v ňúže vníde utróbu. Ťím, vospivájušče, vospojém: da blahoslovít tvár vsjá Hóspoda, i prevoznósit vo vsjá víki.

Dnés súščich ot víka Božéstvennuju pámjať soveršájem čestných otéc, Adáma, Áveľa že, Sítha, i Nója, i Jenósa, i Jenócha, i Avraáma, Melchisedéka i Jova, Isaáka i vírnaho Jákova: da blahoslovít tvár, vopijúšče, Hóspoda, i prevoznósit vo vsjá víki.

Pólk Bohokrásnyj božéstvennych otéc da voschválim, Varáka, i Nathána, i Jeleazára, Josíju, i Davída, Jefthája, Samuíla že, prédňaja zrjášča čéstňi, i vzyvájušča: da blahoslovít tvár vsjá Hóspoda i prevoznósit jehó vo víki.

Pochvalú pisnopísnenno da prinesém Bóžijim prorókom, voschvaľájušče Josíju, i Michéja, Sofónia, i Avvakúma, Zacháriju, i Jónu, Ahhéja že, i Amósa, i so Avdíjem Malachíju, i Naúma, Isáiju i Jeremíju, i Jezekíjiľa, kúpno Danijíla, Ilijú i Jelisséja.

Trójčen: Hlahóly Tróičeskimi vsesvjatúju vospojém, vírniji, Tróicu, Otcá beznačáľnaho, Sýna že i právaho Dúcha svjatáho, jedínicu triipostásnuju, júže vsjákoje dychánije slávit, zovúšče: da blahoslovít tvár vsjá Hóspoda, i prevoznósit vo vsjá víki.

Bohoródičen: Javílsja jesí ot ďívstvennych, Christé, krovéj, voploščájem neizrečénnym slóvom, i jáko mladénec soveršén v vertépi, premnóžestvom blahoutróbija, Iisúse, raždájasja: zvizdá že ťá izdaléča vozvistí zvizdoslóvcem, pójte, víroju zovúščym, i prevoznosíte Christá vo víki.

Katavásia: irmós: Čúda prejestéstvennaho, rosodáteľnaja izobrazí péšč óbraz: ne bó, jáže priját, palít júnyja, jáko nižé óhň Božéstvá Ďívy, v ňúže vníde utróbu. Ťím, vospivájušče, vospojém: da blahoslovít tvár vsjá Hóspoda, i prevoznósit vo vsjá víki.

Po 8.pisňi:

Jeréj: Bohoródicu i Máter svíta v písnech vozveličím:

Velíčit dušá mojá Hóspoda, i vozrdádovasja dúch mój o Bózi Spási mojém.

Čestňíjšuju Chruvím i slavňíjšuju bez sravnénija Serefím bez istľínija Bóha Slova róždšuju, súščuju Bohoródicu ťá velčájem.

Jáko prizrí na smirénije rabý svojejá, se bo ot nýňi ublažát mjá vsí ródi.

Jáko sotvorí mňí velíčije síľnyj, i svjáto ímja jehó, i mílosť jehó v ródy rodóv bojáščymsja jehó.

Sotvorí deržávu mýšcejú svojéju, rastočí hórdyja mýsliju sérdca ích.

Nizloží síľnyja s prestól i voznesé smirénnyja, álčuščyja ispólni bláh, i bohaťáščyjasja otpustí tščý.

Vospriját Izráiľa ótroka svojehó, pomjanúti mílosti, jákože hlahóla k otcém nášym Avraámu i símeni jehó do víka.

[Písň 9]

irmós: Beznačáľna Rodíteľa Sýn, Bóh i Hospóď, voplóščsja ot Ďívy nám javísja, omračénnaja prosvitíti, sobráti rastočénnaja: ťím vsepítuju Bohoródicu veličájem.

Jáko v rají nasaždéno na lóbňim Spáse, trebohátoje drévo tvojehó prečístaho krestá, króviju i vodóju božéstvennoju, jáko ot istóčnika božéstvennaho, rebrá tvojehó Christé, napojájemo, živót nám prozjabló jésť.

Nizložíl jesí síľnyja, raspnýjsja vsesíľne, i jéže nízu ležáščeje vo ádovi tverdýni, jestestvó čelovíčeskoje voznés, na Ótčem posadíl jesí prestóľi. S nímže tebí hrjadúšču poklaňájuščesja, veličájem.

Tróičen: Jedínicu tričíslennuju, Tróicu jedinosúščnuju pravoslávno pojúšče vírniji, slávim: nepresikómo prebožéstvennoje jestestvó, trisvítluju, nevečérňuju zarjú, jedínu netľínnuju nám svít vozsijávšuju.

Irmós: Voístinnu Bohoródicu ťá ispovídujem, spasénniji tobóju, Ďívo čístaja, s bezplótnymi líki ťá veličájušče.

Dostihóste končínu želájemuju, i želánij krájňijšemu predstoité v nebésnych čertózich, ótrocy vseblažénniji.

Rádujuščesja rukojátije, jéže ot sléz, dóbraho vášeho zemleďílanija prijáste, netľínija klás plodonosívše.

Vozsijá svítlosť nýňi vám dostójno, i vesélije sérdca procvité: otonúduže bo otbižé pečáľ, vselístesja.

Bohoródičen: Pážiť smértnuju ustávila jesí, Ďívo, žiznodávca róždši i Hóspoda, životvorjáščaho víroju veličájuščyja ťá.

Ín. irmós: Táinstvo stránnoje vížu i preslávnoje: nébo, vertép: prestól cheruvímskij, Ďívu: jásli, vmistílišče, v níchže vozležé nevmistímyj Christós Bóh: jehóže, vospivájušče, veličájem.

Krípostiju tvojéju drévle síly sotvoríša dščéri, Hóspodi, Ánna , i Judíth, i Devóra, Oldá, Jaíľ že, Jesthír, Sárra, Marijám že Moiséjeva, Rachíľ i Revékka i Rúrh, velemúdryja.

Jáko uhasívšyja ótroki svjatýja péšč, svjaščénno počtím, kúpno s Danijílom prorókom, i vsími právednymi jávi, préžde zakóna oblistávšimi dóbri i v zakóňi Vladýci uhodívšimi.

Premúdriji Božéstvenniji prorócy bývše Avraámovy vnúcy, jéže ot Avraáma i Júdy róždšejesja Slóvo Bóžije provozvistíša Dúchom: ťích moľbámi, Iisúse, vsjá uščédri.

Osvjatísja vsjá tvár pámjatiju vášeju, i toržestvújušči zovét, rábski vopijúšči: moľbú Hóspodu prísno prinesíte, blažénniji, ulučíti víčnych bláh blahochváľaščym vás.

Bohoródičen: Oblekíjsja v mjá, ot Ďívy predhrjadét, i v vertépi raždájetsja Slóvo Ótčeje neslítno: likúj tvár, hlásy blahodárstvennymi veličájušči, tohó jéže za milosérdije vsesvjatóje snizšéstvije.

Katavásia: irmós: Táinstvo stránnoje vížu i preslávnoje: nébo, vertép: prestól cheruvímskij, Ďívu: jásli, vmistílišče, v níchže vozležé nevmistímyj Christós Bóh: jehóže, vospivájušče, veličájem.

Po 9. pisňi.

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi: )

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomílu, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko tebé chváľat vsjá síly nebésnyja, i tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Svját Hospóď Boh náš. (hlás 2.)

Lík: Svját Hospóď Boh náš. Svját Hospóď Boh náš. Svját Hospóď Boh náš.

Stích: Voznosíte Hospóda Boha našeho i poklaňájtesja podnóžiju nohú jeho, jáko svjáto jesť.

Lík: Svját Hospóď Boh náš. Svját Hospóď Boh náš. Svját Hospóď Boh náš.

Svitilen. Živót i puť, Christós vostáv iz mérvych, Kleópi i Lucí sputešéstvova: ímaže i poznásja vo Emmaúsi, prelomľájaj chľíb: íže dúšy i sérdca horjášča bjáchu, jehdá ťíma hlahólaše na puti, i pisánija skázovaše, jáže preterpí: s nímiže vostá, zovém: javísja že i Petróvi.

Sláva, práotcev. Podóben: Žený uslýšite: Adáma voschválim, Áveľa, Sítha i Jenósa, Jenócha i Nója: Avraáma, Isaáka i Jákova: Moiséja, Jova i Aaróna: Jeleazára i Iisúsa: Varáka, Sampsóna i Jefthája: Davída i Solomóna.

I nýňi: Sólnce velíkoje, sozdáteľ ot neiskusomúžnyja Ďívy, jáže ot Adáma prosvitíti v Vithlejém tščítsja. Ťímže vozviščáet čúdo práotcev, vsesvitľíjšaja pámjať.

(Hlás 2.)

Vsjakoje dychanije da chvalit Hospoda, chvalite Hospoda s nebes, chvalite jeho vo vyšnich. Tebi podobaje pisň Bože.

Chvalíte jehó vsí Ánheli jehó, chvalíte jehó vsjá síly jehó, tebí podobájet písň, Bóže.

Chvalíte jehó sólnce i luná, chvalíte jehó vsjá zvízdy i svít. - Chvalíte jehó nebesá nebés, i vodá jáže prevýše nebés, da voschváľat ímja Hóspodne. - Jáko tój rečé i býša, tój poveľí i sozdášasja. - Postávi já vo vík i vo vík víka, poveľínije položí i ne mímo idét - Chvalíte Hóspoda ot zemlí zmijéve i vsjá bézdny. - Óhň, hrád, sňíh, hóloť, dúch búren, tvorjáščaja slóvo jehó. - Hóry i vsí chólmi, dréva plodonósna i vsí kédry. - Zvírije i vsí skóti, hádi i ptícy pernáty. - Cáriji zémstiji i vsí ľúdije, kňázi i vsí sudijí zémstiji. - Júnoši i ďívy, stárcy s júnotami, da voschváľat ímja Hóspodne, jáko voznesésja ímja tohó jedínaho. - Ispovídanije jehó na zemlí i na nebesí, i voznesét róh ľudéj svojích. - Písň vsím prepodóbnym jehó, synovóm Izrailevym, ľúdem približjuščymsja jemu.

Psalóm 149.

Vospójte Hospodévi písň nóvu, chvalénije jehó v cérkvi prepodóbnych. - Da vozveselítsja Izráiľ o sotvoršém jehó, i sýnove Sijóni vozrádujutsja o carí svojém. - Da voschváľat ímja jehó v líci, v tympáňi i psaltíri da pojút jemú. - Jáko blahovolít Hóspoď v ľúdech svojích, i voznesét krótkija vo spasénije. - Voschváľatsja prepodóbniji vo slávi, i vozrádujutsja na ložách svojích. - Voznošénija Bóžija v hortáni ích, i meči obojúdu ostrý v rukách ích. - Sotvoríti otmščénije v jazýcich, obličénija v ľúdech. - Svjazáti carí ích púty, i slávnyja ích ručnými okóvy žeľíznymi.

Na chvalítech stichíry voskrésny,

Stich: Sotvoríti v ních súd napísan, sláva sijá búdet vsím prepodóbnym jehó.

hlás 2: Vsjákoje dychánije i vsjá tvár, ťá slávit Hóspodi, jáko krestóm smérť uprazdníl jesí, da pokážeši ľúdem, jéže iz mértvych tvojé voskresénije, jáko jedín čelovikoľúbec.

Stich: Chvalíte Bóha vo svjatých jehó, chvalíte jehó v utverždéniji síly jehó.

Da rekút Judée, káko vójini pohubíša strehúščiji carjá? Počtó bo kámeň ne sochraní kámene žízni? Ilí pohrebénnaho da daďát, ilí voskrésšemu da poklóňatsja, hlahóľušče s námi: sláva mnóžestvu ščedrót tvojích, Spáse náš, sláva tebí.

Stich: Chvalíte jehó na sílach jehó, * chvalíte jehó po mnóžestvu velíčestvija jehó.

Rádujtesja ľúdije i veselítesja, ánhel siďáj na kámeni hróbňim, tój nám blahovistí, rék: Christós voskrése iz mértvych, Spás míra, i ispólni vsjáčeskaja blahouchánija: rádujtesja ľúdije i veselítesja.

Stich: Chvalíte jehó v hlási trúbňim, * chvalíte jehó v psaltíri i húsľich.

Ánhel úbo jéže rádujsja, préžde tvojehó začátija Hóspodi, blahodátňij prinesé: ánhel že kámeň slávnaho tvojehó hróba v tvojé voskresénije otvalí: óv úbo v pečáli místo, vesélija óbrazy vozviščája: séj že v smérti místo, Vladýku žiznodávca propovíduja nám, ťímže vopijém tí: blahoďíteľu vsích, Hóspodi sláva tebí.

Stich: Chvalíte jehó v tympáňi i líci, * chvalíte jehó v strúnach i orháňi.

hlás 2. Podóben: Dóme jevfráfov: Vsí čestných nýňi práotec * pámjať soveršáem, * pojúšče Bohouhódnoje sích žitijé, * jehóže rádi vozvelíčišasja.

Stich: Chvalíte jehó v kymváľich dobrohlásnych, chvalíte jehó v kymváľich vosklicánija, * vsjákoje dychánije da chvalít Hóspoda.

Vsí čestných nýňi práotec * pámjať soveršáem, * pojúšče Bohouhódnoje sích žitijé, * jehóže rádi vozvelíčišasja.

Stích: Blahoslovén jesí, Hóspodi Bóže otéc nášich, i chváľno, i proslávleno ímja tvojé vo víki.

Uhasíša sílu * ótrocy óhnennuju, * likújušče posreďí péšči, * i pojúšče * Bóha vsesíľnaho.

Stích: Jáko práveden jesí o vsích, jáže sotvoríl jesí nám.

V róvi zakľučén, * zvirém soobitáteľ, * Danijíl prorók, * nepričásten sích * pokazásja ozloblénija.

Sláva, hlás 6. Hérmanovo: Priidíte vsí, vírno toržestvújim, préžde zakóna otéc, Avraáma i súščich s ním, ľítňuju pámjať. Júdovo plémja dostójno počtím, íže v Vavilóňi ótroki uhasívšyja péščnyj plámeň, jáko Tróicy óbraz, s Danijílom voschválim, proróčeskaja prorečénija izvístno deržášče, so Isáijem velehlásno vozopijím: sé Ďíva vo črévi priímet, i rodít Sýna Jemmanújila, íže jésť s námi Bóh.

I nýňi, hlás 2: Preblahoslovénna jesí, Bohoródice Ďívo: * voplóščšimbosja iz tebé, * ád pľinísja, Adám vozzvásja, * kľátva potrebísja, Jéva svobodísja, * smérť umertvísja, i mý ožíchom, * ťímže pojúšče vozopijém: * blahoslovén Christós Bóh náš, izvólivyj táko sláva tebí.

Jerej: Sláva tebí pokazávšemu nam svit.

Slavoslovije velikoje.

Sláva v výšnich Bóhu, i na zemlí mir, * v čelovícich blahovolénije. Chválim ťa, blahoslovím ťa, * kláňajemtisja slavoslóvim ťa. - Blahodarim ťa, velikija rádi slávy tvojejá * Hóspodi Carjú nebésnyj. - Bóže Otče vsederžiteľu, Hóspodi Sýne jedinorodnyj, * Isúse Christé, i svjatýj Dúše, Hóspodi Bóže. - Áhnče Bóžij, * Sýne Otč. - Vzémľaj hrich míra, * po­miluj nas. - Vzémľaj hrihí míra, * prijmi molitvy náša. - Siďaj odesnúju Otca, * pomiluj nas. - Jáko ty jedín svjat, ty jedín Hóspoď Isús Christós, * v slávu Bóha Otcá, amiň. - Na vsják deň blahoslovím ťa, * i voschválim ímja tvojé vo viki i vo vík vika. - Spodóbi, Hóspodi, v deň sej * bez hrichá sochranítisja nam. Blahoslovén jesí, Hóspodi Bóže Otec nášich, * i chváľno i proslávlenno ímja tvojé vo víki, amiň. - Búdi, Hóspodi, mí­losť tvojá na nas, * jákože upováchom na ťa. - Blahoslovén jesí. Hóspodi, * naučí nas opravdánijem tvoím. - Blahoslovén jesí, Vladýko, * vrazumí nas opravdánijem tvoím. - Blahoslovén jesí, Svjatýj, * prosviti nas opravdánii tvoímí. - Hóspodi, prí­bížišče byl jesí nam, * v rod í rod. - Az rich, Hóspodi, po­miluj mja: * i iscilí dúšu moju, jáko sohriších tebí. - Hóspodi, k tebí pribihóch, * naučí mja tvoríti vóľu tvoju, jáko ty jesí Boh moj - Jáko u tebé jésť istóčnik života, * v svíťi tvojém uzrim svit. Probávi mílosť tvoju * víduščym ťa.

Svjatýj Bóže, svjatýj kripkij, svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas.

Svjatýj Bóže, svjatýj kripkij, svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas.

Svjatýj Bóže, svjatýj kripkij, svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas.

Sláva, i nýňi: Svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas.

Svjatýj Bóže, svjatýj kripkij, svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas.

Tropár po Slavosloviji:

hlás 1, 3, 5, 7. Dnés spasénije míru býsť, pojém voskrésšemu iz hróba, i načáľniku žízni nášeja, razrušív bo smértiju smérť, pobídu dadé nám i véliju mílosť.

hlás 2, 4, 6, 8. Voskrés iz hróba, i úzy rasterzál jesí áda, razrušív bo osuždénije smérti Hóspodi, vsjá ot sitéj vrahá izbávivyj, javívyj že sebé apóstolom tvojím, poslál jesí ích na própoviď, i ťími mír tvój podál jesí vselénňij, jedíne čelovikoľúbče.

~~(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:~~

Hóspodi, pomíluj. (12x)

Sláva, i nýňi: )

Jerej: Pomíluj nás, Bóže, po velícij mílosti tvojéj, mólimtisja uslýši i pomíluj.

Lík: Hóspodi, pomíluj. Hóspodi, pomíluj. Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Jéšče mólimsja o svjaťíjšem vselénsťim Archijeréji nášem (ímja rék), i o preosvjaščénňijšem Archijepískopi i Mitropolíťi nášem Kýr (ímja rék) i o bohoľubívim Jepískopi nášem Kýr (ímja rék)­, o služáščich i poslužívšich vo svjaťím chrámi sém, i o otcích nášich duchóvnych, i vséj vo Chrisťí brátiji nášej.

Ješčé mólimsja o bohochranímim naróďi nášem, o prederžáščich vlastéch nášich i o vsém vójinstvi.

Ješčé mólimsja o predstojáščich ľúdech, i ožidájuščich ot tebé velíkija i bohátyja mílosti, za tvorjáščich nám mílostyňu, i za vsjá pravoslávnyja (ilí pravovírnyja) christijány.

Jeréj: Jáko mílostiv i čelovikoľúbec Bóh jesí, i tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Jekténija prositelnaja:

Jerej: Ispólnim utrénuju molítvu nášu Hóspodevi.

Lík: Hóspodi, pomíluj.

Zastupí, spasí, pomíluj i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Lík: Hóspodi, pomíluj.

Dné vsehó soveršénna, svjáta, mírna i bezhríšna, u Hóspoda prósim.

Lík: Podáj, Hóspodi. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Ánhela mírna, vírna nastávnika, chraníteľa dúš i ťilés nášich, u Hóspoda prósim.

Proščénija i ostavlénija hrichóv, i prehrišénij nášich, u Hóspoda prósim.

Dóbrych i poléznych dušám nášym, i míra mírovi, u Hóspoda prósim.

Próčeje vrémja životá nášeho v míri i pokajániji skončáti, u Hóspoda prósim.

Christijánskija končíny životá nášeho, bezboľíznenny, nepostýdny, mírny, i dóbraho otvíta na strášňim sudíšči Christóvi, prósim.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, samí sebé, i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jerej: Jáko Bóh mílosti i ščedrót i čelovikoľúbija jesí, i tebí slávu vozsylájem, Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, i nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Jeréj: Mír vsím

Lík: I dúchovi tvojemú.

Diákon: Hlavý váša Hóspodevi prikloníte.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jerej hlahólet molítvu sijú tájno: Hospodi svjatýj, vo výšnich živýj, i na smirénnyja prizirájaj, i vsevíďaščim ókom Tvojím prizirájaj na vsjú tvár, Tebí prokloníchom výju sérdca i ťilesé, i mólimsja Tebí: prostrí rúku Tvojú nevídimuju ot svjatáho žilíšča Tvojehó, i blahosloví vsja ný. I ášče čtó sohrišíchom vóleju ilí nevóleju, jáko bláh i čelovikoľúbec Boh prostí, dáruja mirnaja i premirnaja blahaja Tvoja.

Jerej: Tvóje bo jest jéže mílovati i spasáti ný Bóže i tebí slávu vozzsylájem, Otcúi Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lik: Amíň.

Diákon: Premúdrosť.

Lík: Blahosloví.

Jeréj: Syj blahoslovén Christós Bóh náš, vsehdá, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lík: Amíň. Utverdí, Bóže, svjatúju pravoslávnuju (ilí katholíčeskuju) víru, vo víki vikóv.

Jeréj: Presvjatája Bohoródice, spasí nás.

Lík: Čestňíjšuju Cheruvím i slávňijšuju béz sravnénija Serafím, béz istľínija Bóha Slóva róždšuju, súščuju Bóhoródicu ťa veličájem.

Jeréj: Sláva tebi, Christé Bóže, upovánije náše, sláva tebí.

Lík: Sláva Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, i nýňi i prísno, i vo víki vikóv. Amíň. Hóspodi, pomíluj. (3x) Blahosloví.

Jeréj: Voskrésyj iz mértvych, Christós ístinnyj Bóh náš, molítvami prečístyja svojejá Mátere, svjatých slávnych i vsechváľnych apóstol . . . i vsích svjatých, pomílujet i spasét nás, jáko bláh i čelovikoľúbec.

Lík: Amíň.

Ášče mírjan molítsja, hlahólet tókmo: Čestňíjšuju Cheruvím: Sláva, i nýňi: Hóspodi, pomíluj (3x) Hóspodi, blahosloví. Molítvami svjatých otéc nášich, Hóspodi Iisúse Christé Bóže náš, pomíluj nás. Amíň.

Sláva, i nýňi, VII. Stichira ev., hlás 7. Se tma, i ráno, * i čto u hróba, Maríje, stojíši, * mnóhuju tmu imíjušči v rázumi, * v néjže hďi položén býsť Isús voprošáješi: * no vížď sríščuščyjasja učenikí, * káko plaščanícami i sudarém voskresénije obritóša, * i pomjanúša jáže o sich pisánija: * s ními že i my vírovavše, * vospivájem ťa žiznodávca Christá.