Veľká večiereň 30.11.

Jeréj: Blahoslovén Bóh náš, vsehdá nýňi i prísno i vo víki vikóv. (ášče že ňísť jeréja moľáščasja, načinájem: Molítvami svjatých otéc nášich, Hóspodi Iisúse Christé Bóže náš, pomíluj nás. )

I mý: Amíň.

Sláva Tebí Bože náš, sláva Tebí.

Carjú nebésnyj, uťišiteľu, dúše ístiny, íže vezďí sýj i vsjá ispolňájaj, sokróvišče blahích i žízni podáteľu, priidí i vselísja v ný, i očísti ný ot vsjákija skvérny, i spasí, bláže, dúšy náša.

Svjatýj Bóže, svjatýj krípkij, svjatýj bezsmértnyj, pomíluj nás. (3x)

Sláva Otcú, i Sýnu, i Svjatómu Dúchu.

I nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Presvjatája Tróice pomíluj nás: Hóspodi, očísti hrichí náša: Vladýko, prostí bezzakónija náša: svjatýj, posití, i iscilí némošči náša, ímene Tvojehó rádi.

Hóspodi, pomíluj. (3x)

Sláva Otcú, i Sýnu, i Svjatómu Dúchu.

I nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Ótče naš, íže jesí na nebesích, da svjatítsja ímja Tvojé, da priídet cárstvije Tvojé: da búdet vóľa Tvojá, jáko na nebesí i na zemlí. Chľíb náš nasúščnyj dážď nám dnés, i ostávi nám dólhi náša, jákože i mý ostavľájem dolžnikóm nášym: i ne vvedí nás vo iskušénije, no izbávi nás ot lukávaho.

Jeréj: Jáko tvojé jesť cárstvo, i síla, i sláva, Otcá i Sýna, i Svjatáho Dúcha, nýňi, i prísno, i vo víki vikóv.

Amíň.

Hóspodi, pomíluj. (6x)

Hóspodi, pomíluj. (6x)

Sláva Otcú, i Sýnu, i Svjatómu Dúchu.

I nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Priidíte, poklonímsja carévi nášemu Bóhu.

Priidíte, poklonímsja, Christú, carévi, nášemu Bóhu.

Priidíte, poklonímsja, i pripadém samomú Hóspodu Iisúsu Christú, carévi i Bóhu nášemu.

Psalóm 103.

Blahosloví dušé mojá Hóspoda, * Hóspodi Bóže moj, vozvelíčilsja jesí ziló. - Vo ispovídanije i vo veleľípotu obleklsja jesí, * oďijájsja svítom jako rízoju. - Prostirájaj nébo jako kóžu, * pokryvájaj vodámi prevýspreňaja svojá. - Polahájaj óblaki na voschoždénije svojé, * choďáj na krylú vítreňu. - Tvorjáj ánheli svojá dúchi, * i sluhí svojá plámeň óhnennyj. - Osnovájaj zémľu na tvérdi jejá, * ne preklonítsja vo vík víka. - Bézdna, jako ríza oďijánije jejá, * na horách stánut vódy. - Ot zapreščénija tvojehó pobíhnut, * ot hlása hróma tvojehó ubojátsja. - Voschóďat hóry, i nischóďat poľá v místo, * jéže osnovál jesí im. - Preďíl položíl jesí jehóže ne préjdut, * nižé obraťátsja pokrýti zémľu. - Posylájaj istóčniki v débrich, * posreďí hór prójdut vódy. - Napajájut vsja zvíri sélnyja, * ždút onáhri v žáždu svojú. - Na tich ptícy nebésnyja privitájut, * ot sredý kámenija daďát hlás. - Napajáj hóri ot prevýsprennych svojích, * ot plodá ďíl tvojích nasýtitsja zemľá. - Prozjabájaj travú skotóm, * i zlák na slúžbu čelovíkom. - Izvestí chľíb ot zemlí, * i vinó veselít sérdce čelovíka. - Umástiti licé jeléjem, * i chľíb sérdce čelovíka ukripít. - Nasýťatsja drevá poľskaja, kédri livánstiji íchže jesí nasadíl, * támo ptícy vozhňizďátsja - Jerodíjevo žilíšče predvodíteľstvujet ími, * hóry vysókija jelénem, kámeň pribížišče zájacem. - Sotvoríl jesí lúnu vo vremená, * sólnce pozná západ svój. - Položíl jesí ťmu i bysť nóšč, * v néjže prójdut vsi zvírije dubrávniji. - Skýmni rykájuščiji voschítiti, * i vzyskáti ot Bóha píšču sebí. - Vozsijá sólnce i sobrášasja, * i v lóžach svojích ľáhut. - Izýdet čelovík na ďílo svojé, * i na ďílanije svojé do véčera. - Jáko vozvelíčišasja ďilá tvojá Hóspodi, vsja premúdrostiju sotvoríl jesí, * ispólnisja zemľá tvári tvojejá. - Sijé móre velíkoje i prostránnoje, * támo hádi íchže ňísť čislá. - Živótnaja málaja s velíkimi, * támo korablí preplávajut. - Zmíj sej, jehóže sozdál jesí ruhátisja jemú, * vsja k tebí čájut, dáti píšču ím vo blahó vrémja. - Dávšu tebí ím soberút, * otvérzšu tebí rúku vsjáčeskaja ispólňatsja bláhosti. - Otvráščšu že tebí licé vozmjatútsja, * otímeši duch ích i isčéznut, i v pérsť svojú vozvraťátsja. - Pósleši dúcha tvojehó i sozíždutsja, * i obnovíši licé zemlí. - Búdi sláva Hospódňa vo víki, * vozveselítsja Hóspoď o ďíľich svojích. - Prizirajáj na zémľu i tvorjáj ju trajstísja, * prikasajájsja horám i dymjátsja. - Vospojú Hospodévi v živoťí mojém, * pojú Bóhu mojemú dóndeže jesm. - Da usladítsja jemú besidá mojá, * áz že vozveseľúsja o Hóspoďi. - Da isčéznut hríšnicy ot zemlí i bezzakónicy, jákože ne býti im, * blahosloví duše mojá Hóspoda. - Sólnce pozná západ svoj, * položíl jesí ťmu i bysť nóšč. - Jáko vozvelíčišasja ďilá tvojá Hóspodi, * vsja premúdrostiju sotvoríl jesí.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Jeréj že čtét svitílničnyja molítvy.

Molítva pérvaja.

Hóspodi ščédryj i mílostivyj, dolhoterpilíve i mnohomílostive, vnuší molítvu nášu, i vonmí hlásu molénija nášeho, sotvorí s námi známenije vo bláho, nastávi nás na púť Tvoj, jéže chodíti vo ístinňi Tvojéj. Vozveselí serdcá náša, vo jéže bojátisja ímene Tvojehó svjatáho: zané vélij jesí Tý, i tvorjáj čudesá, Tý jesí Bóh jedín, i ňísť podóben Tebí v bozích, Hóspodi: sílen v mílosti, i bláh v kríposti, vo jéže pomoháti, i uťišáti, i spasáti vsjá upovájuščyja vo ímja svjatóje Tvojé.

Jáko podobájet Tebí vsjákaja sláva, čésť i poklonénije, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Molítva vtorája.

Hóspodi, da ne járostiju Tvojéju obličíši nás, nižé hňívom Tvojím nakážeši nás, no sotvorí s námi po mílosti Tvojéj, vračú i iscilíteľu dúš nášich. Nastávi nás ko pristánišču choťínija Tvojehó: prosvití óči serdéc nášich v poznánie Tvojejá ístiny: i dáruj nám próčeje nastojáščaho dné mírnoje i bezhríšnoje, i vsé vrémja životá nášeho, molítvami svjatýja Bohoródicy, i vsích svjatých.

Jáko Tvojá deržáva, i Tvojé jésť cárstvo, i síla, i sláva, Otcá, i Sýna, i svjatáho Dúcha, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Molítva trétija.

Hóspodi, Bóže náš, pomjaní nás hríšnych i nepotrébnych ráb Tvojích, vnehdá prizyváti nám svjatóje poklaňájemoje ímja Tvojé, i ne posramí nás ot čájanija mílosti Tvojejá: no dáruj nám, Hóspodi, vsjá jáže ko spaséniju prošénija, i spodóbi nás ľubíti, i bojátisja Tebé ot vsehó sérdca nášeho, i tvoríti vo vsích vóľu Tvojú.

Jáko bláh i čelovikoľúbec Bóh jesí, i Tebí slávu vozsylájem, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Molítva četvértaja.

Nemólčnymi písňmi, i neprestánnymi slavoslovléňmi ot svjatých síl vospivájemyj, ispólni ustá náša chvalénija Tvojehó, jéže podáti velíčestvije ímeni Tvojemú svjatómu: i dážď nám učástije, i nasľídije so vsími bojáščimisja Tebé ístinnoju, i chraňáščimi zápovidi Tvojá, molítvami svjatýja Bohoródicy, i vsích svjatých Tvojích.

Jáko podobájet Tebí vsjákaja sláva, čésť i poklonénije, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň. Amen.

Molítva pjátaja.

Blahoslovén jesí, Hóspodi Bóže vsederžíteľu, svídyj úm čelovíčeskij, svídyj íchže trébujem, mnóho mnóžaje páče néželi prósim, ilí razumivájem. Sám, čelovikoľúbče carjú, vo vsém blahíj, udovlí nás mnóžestvom ščedrót Tvojích, jéže nepostýdnoju sóvistiju prizyváti svjatóje ímja Tvojé: i ne vvedí nás vo iskušénije, no izbávi nás ot lukávaho, i smotrénijem Tvojím vsé jéže ko póľzi nášej ustrój.

Jáko podobájet Tebí vsjákaja sláva, čésť i poklonénije, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Molítva šestája.

Hóspodi, Hóspodi, prečístoju Tvojéju dlániju soderžáj vsjáčeskaja, dolhoterpjáj na vsích nás, i kájajsja o zlóbach nášich, pomjaní ščedróty Tvojá, i mílosť Tvojú, posití ny Tvojéju bláhostiju, i dážď nám izbižáti i próčeje nastojáščaho dné, Tvojéju blahodátiju, ot razlíčnych kóznej lukávaho, i nenavítnu žízň nášu sobľudí blahodátiju vsesvjatáho Tvojehó Dúcha.

Mílostiju i čelovikoľúbijem jedinoródnaho Tvojehó Sýna, s nímže blahoslovén jesí, so vsesvjatým i blahím i životvorjáščim Tvojím Dúchom, nýňi i prísno, i vo víi vikóv, amíň.

Molítva sedmája.

Bóže velíkij i dívnyj, neizrečénnoju bláhostiju i bohátym prómyslom upravľájaj vsjáčeskaja, i mirskája nám blahája darovávyj: i sporučívyj nám obiščánnoje cárstvo, darovánnymi nám blahími: sotvorívyj ný i dné mimošédšuju čásť ot vsjákaho uklonítisja zlá: dáruj nám i próčeje neporóčno soveršíti pred svjatóju slávoju Tvojéju, píti Ťá jedínaho blaháho i čelovikoľubívaho Bóha nášeho.

Jáko Tý jesí Bóh náš, i Tebí slávu vozsylájem, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Molítva osmája.

Bóže velíkij i výšnij, jedín imijáj bezsmértije, vo svíťi živýj nepristúpňim, vsjú tvár premúdrostiju sozdávyj, razďilívyj meždú svítom i meždú ťmóju, i sólnce položívyj vo óblasť dné, lunú že i zvízdy vo óblasť nóšči: spodóbivyj nás hríšnych i v nastojáščij čás predvaríti licé Tvojé vo ispovídaniji, i večérneje Tebí slavoslóvije prinestí: sám, čelovikoľúbče, isprávi molítvu nášu jáko kadílo pred Tobóju, i priimí jú v voňú blahouchánija: podážď že nám nastojáščij véčer, i prichoďáščuju nóšč mírnu: oblecý ny orúžijem svíta: izbávi ný ot strácha noščnáho, i vsjákija véšči vo ťmí prechoďáščija: i dážď són, jehóže vo upokojénije némošči nášej darovál jesí, vsjákaho mečtánija dijávoľa svobóden. Jéj, Vladýko blahích podáteľu, da i na lóžach nášich umiľájuščesja, pominájem v noščí ímja Tvojé, i poučénijem Tvojích zápovidej prosviščájemi, v rádosti dušévňij vostánem ko slavoslóviju Tvojejá bláhosti: molítvy i molénija Tvojemú blahoutróbiju prinosjášče, o nášich sohrišénijich, i vsích ľudéj Tvojích, jáže, molítvami svjatýja Bohoródicy, mílostiju posití.

Jáko bláh i čelovikoľúbec Bóh jesí, i Tebí slávu vozsylájem, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (12x) Sláva, i nýňi: )

Mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

O svýšňim míri, i spaséniji dúš nášich, Hóspodu pomólimsja.

O míri vsehó míra, blahostojániji svjatých Bóžijich cerkvéj, i sojedinéniji vsích, Hóspodu pomólimsja.

O svjaťím chrámi sém, i s víroju, blahohovínijem, i stráchom bóžijim vchoďáščich v óň, Hóspodu pomólimsja.

O svjaťíjšem vselénsťim Archijeréji nášem (ímja rek), Pápi Rímsťim, Hóspodu pomólimsja.

O preosvjaščénňijšem Archijepískopi i Mitropolíťi nášem Kýr (ímja rék), i o bohoľubívim Jepískopi nášem Kýr (ímja rék), čéstňim presvýterstvi, vo Chrisťí dijákonstvi, o vsém príčťi i ľúdech, Hóspodu pomólimsja.

O bohochranímim naróďi nášem, o prederžáščich vlastéch nášich, i o vsém vójinstvi, Hóspodu pomólimsja.

O hráďi sém (ilí O vési séj, ilí O svjaťíj obíteli séj ), vsjákom hráďi, straňí, i víroju živúščich v ních, Hóspodu pomólimsja.

O blahorastvoréniji vozdúchov, o izobíliji plodóv zemných, i vrémeňich mírnych, Hóspodu pomólimsja.

O plávajuščich, putešéstvujuščich, nedúhujuščich, strážduščich, pľinénnych, i o spaséniji ích, Hóspodu pomólimsja.

O izbávitisja nám ot vsjákija skórbi, hňíva i núždy, Hóspodu pomólimsja.

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko podobájet Tebí vsjákaja sláva, čésť i poklonénije, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Psalóm 1

Blažén múž, íže ne íde na sovít nečestívych * i na putí hríšnych ne stá, i na sidálišči hubítelej ne síde,

no v zakóňi Hospódni vóľa jehó, * i v zakóňi Jehó poučítsja déň i nóšč.

I búdet jáko drévo nasaždénno prí ischódiščich vód, * jéže plód svój dást vo vrémja svojé,

i líst jehó ne otpadét; * i vsjá, jelíka ášče tvorít, uspíjet.

Ne táko nečestíviji, ne táko: * no jáko prách, jehóže vozmetájet vítr ot licá zemlí.

Sehó rádi ne voskrésnut nečestíviji na súd, * nižé hríšnicy v sovít právednych.

Jáko vísť Hospóď púť právednych, * i púť nečestívych pohíbnet.

Psalóm 2

Vskúju šatášasja jazýcy, * i ľúdije poučíšasja tščétnym?

Predstáša cárije zémstiji i kňázi sobrášasja vkúpi na Hóspoda * i na Christá Jehó.

Rastórhnem úzy ích * i otvéržem ot nás ího ích.

Živýj na nebesích posmijétsja ím, * i Hospóď poruhájetsja ím.

Tohdá vozhlahólet k ním hnívom Svojím * i járostiju Svojéju smjatét já.

Áz že postávlen jésm Cár ot Nehó nad Sijónom, * horóju svjatóju Jehó, vozviščájaj poveľínije Hospódne.

Hospóď rečé ko Mní: Sýn Mój jesí Tý, * Áz dnés rodích Ťá.

Prosí ot Mené, i dám Tí jazýki * dostojánije Tvojé i oderžánije Tvojé koncý zemlí.

Upaséši já žezlóm žeľíznym, * jáko sosúdy skudéľniči sokrušíši já.

I nýňi, cárije, razumíjte, * nakažítesja vsí suďáščiji zemlí.

Rabótajte Hóspodevi so stráchom * i rádujtesja Jemú s trépetom.

Priimíte nakazánije, da ne kohdá prohnívaetsja Hospóď, * i pohíbnete ot putí právednoho, jehdá vozhorítsja vskóri járosť Jehó.

Blažéni vsí, * nadíjuščijisja Náň.

Psalóm 3

Hóspodi, čtó sjá umnóžiša stužájuščiji mí * Mnózi vostajút na mjá,

mnózi hlahóľut duší mojéj: * nísť spasénija jemú v Bózi jehó.

Tý že, Hóspodi, zastúpnik mój jesí, * sláva mojá i voznosjáj hlavú mojú.

Hlásom moím ko Hóspodu vozzvách, * i uslýša mjá ot horý svjátyja Svojejá.

Áz usnúch i spách; * vostách, jáko Hospóď zastúpit mjá.

Ne ubojúsja ot tém ľudéj, * ókrest napádajuščich na mja.

Voskresní, Hóspodi, spási mjá, Bóže mój; * jáko Tý porazíl jesí vsjá vraždújuščyja mí vsúje, zúby hríšnikov sokrušíl jesí.

Hospódne jésť spasénije, * i na ľúdech Tvojích blahoslovénije Tvojé.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Diákon: Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko Tý jesí Boh náš, i Tebí slávu vozsylájem, Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi: )

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko Tvojá deržáva, i Tvojé jésť cárstvo i síla, i sláva Otcá i Sýna i svjatáho Dúcha, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Hóspodi, vozzvách: hlás 4.

Psalóm 140.

Hóspodi, vozvách k tebí uslýši mja, * uslýši mja Hóspodi. * Hóspodi, vozvách k tebí uslýši mja, * voňmí hlásu molénija mojehó, * vnehdá vozváti mi k tebí, uslýši mja, Hóspodi.**

Da isprávitsja molítva mojá * jáko kadílo préd tobóju: * vozďijánije rukú mojéju, * žértva večérňaja, uslýší mjá Hóspodi.**

Položí Hóspodi chranénije ustóm mojím, * i dvér ohraždénija o ustnách mojích. - Ne ukloní sérdca mojehó v slovesá lukávstvija, * nepščeváti viný o hrisích. - So čelovíki ďílajuščimi bezzakónije, * i ne sočtúsja s izbránnymi ích. - Nakážet mjá právednik mílostiju, i obličít mjá, * jeléj že hríšnaho da ne namástit hlavý mojejá. - Jáko jéšče i molítva mojá v blahovolénijich ích, * požérty býša pri kámeni sudijí ích. - Uslýšatsja hlahóly mojá jáko vozmohóša: * jáko tólšča zemlí prosídesja na zemlí, rastočíšasja kósti ích pri áďi. - Jáko k tebí Hóspodi, Hóspodi óči mojí, * na ťá upovách, ne otimí dušu mojú. - Sochraní mjá ot síti, júže sostáviša mí, * i ot soblázn ďílajuščich bezzakónije. - Pádut vo mréžu svojú hríšnicy, * jedín jésm áz dóndeže prejdú.

Psalóm 141.

Hlásom mojím k Hóspodu vozzvách, * hlasóm mojím ko Hóspodu pomolíchsja. - Prolíju préd ním molénije mojé, * pečáľ mojú préd ním vozviščú. - Vnehdá isčezáti ot mené dúchu mojemú, * i tý poznal jesí stezí mojá. - Na putí sém po nemúže choždách, * skrýša síť mňí. - Smotrjách odesnúju i vozhľadách, * i ne bí znájaj mené. - Pohíbe bíhstvo ot mené, * i ňísť vzyskajáj duší mojejá. - Vozzvách k tebí Hóspodi rích: * tý jesí upovánije mojé, čásť mojá jesí na zemlí žívych. - Voňmí moléniju mojemú, * jáko smiríchsja ziló. - Izbávi mjá ot hoňáščich mjá, * jáko ukripíšasja páče mené.

Stích 10: Izvedí iz temnícy dúšu mojú, ispovídatisja ímeni tvojemú.

Stích 9: Mené ždút právednicy, dóndeže vozdási mňi.

Stích 8: Iz hlubiný vozvách k tebí Hóspodi, Hóspodi uslýši hlas moj.

hlás 4. Pod: Zvánnyj svýše: Íže Predtéčevym svítom voobražén, * jehdá ozarénije ipostásnoje * slávy Otéčeskija javísja, * čelovíčeskij ród * za blahoutróbije spastí choťá: * tohdá pérvyj tý, slávne, k nemú pritékl jesí, * ozarén býv v rázumi * soveršénňijšeju lučéju tohó Božestvá, * otonúduže i propovídnik i apóstol býv * Christá Bóha nášeho, jehóže molí, * spastí i prosvitíti dúšy náša.

Stích 7: Da búdut úši tvojí vnémľušči hlásu molénija mojehó.

Íže Predtéčevym svítom voobražén, * jehdá ozarénije ipostásnoje * slávy Otéčeskija javísja, * čelovíčeskij ród * za blahoutróbije spastí choťá: * tohdá pérvyj tý, slávne, k nemú pritékl jesí, * ozarén býv v rázumi * soveršénňijšeju lučéju tohó Božestvá, * otonúduže i propovídnik i apóstol býv * Christá Bóha nášeho, jehóže molí, * spastí i prosvitíti dúšy náša.

Stích 6: Ašče bezzakónija nazriši Hóspodi, Hóspodi kto postojít, jáko u tebé očiščénije jesť.

Íže Predtéčevym svítom voobražén, * jehdá ozarénije ipostásnoje * slávy Otéčeskija javísja, * čelovíčeskij ród * za blahoutróbije spastí choťá: * tohdá pérvyj tý, slávne, k nemú pritékl jesí, * ozarén býv v rázumi * soveršénňijšeju lučéju tohó Božestvá, * otonúduže i propovídnik i apóstol býv * Christá Bóha nášeho, jehóže molí, * spastí i prosvitíti dúšy náša.

Stích 5: Imené rádi tvojehó poterpích ťa Hóspodi, poterpí dušá mojá vo slóvo tvojé, upová dušá mojá na Hóspoda.

Íže Predtéčevym hlásom ohlašén, * jehdá vsesvjatóje Slóvo voplotísja, * žízň nám podajá, * i spasénije súščym na zemlí blahovistvúja: * tohdá tomú, premúdre posľídoval jesí, * i sebé krájneje i vsesvjatóje, * jáko načátok tomú osvjatíl jesí, * jehóže i poznáv, * i vozvistíl jesí sródniku tvojemú Bóha nášeho. * Jehóže molí, * spastí i prosvititi dúšy náša.

Stích 4: Ot stráži útrenija do nóšči, ot stráži útrénija da upovájet Isrájiľ na Hóspoda.

Íže Predtéčevym hlásom ohlašén, * jehdá vsesvjatóje Slóvo voplotísja, * žízň nám podajá, * i spasénije súščym na zemlí blahovistvúja: * tohdá tomú, premúdre posľídoval jesí, * i sebé krájneje i vsesvjatóje, * jáko načátok tomú osvjatíl jesí, * jehóže i poznáv, * i vozvistíl jesí sródniku tvojemú Bóha nášeho. * Jehóže molí, * spastí i prosvititi dúšy náša.

Stích 3: Jáko u Hóspoda mílosť i mnóhoje u ného izbavlénije, i toj izbávit isrájiľa ot vsich bezzakónij jehó.

Íže Predtéčevym hlásom ohlašén, * jehdá vsesvjatóje Slóvo voplotísja, * žízň nám podajá, * i spasénije súščym na zemlí blahovistvúja: * tohdá tomú, premúdre posľídoval jesí, * i sebé krájneje i vsesvjatóje, * jáko načátok tomú osvjatíl jesí, * jehóže i poznáv, * i vozvistíl jesí sródniku tvojemú Bóha nášeho. * Jehóže molí, * spastí i prosvititi dúšy náša.

Stích 2: Chvalíte Hóspoda vsi jazýcy, pochvalíte jehó vsi ľúdije.

Íže iz neplódove prozjábšemu * učeník býv, * jehdá ďívstvennoje roždestvó vozsijá, * blahočéstija učíteľ, * i cilomúdrija pokazúja čistotú: * tohdá tý tepľíjšij dobroďíteli račíteľ, * Andréje blažénne, býl jesí, * voschoždénija v sérdci tvojém polahája, * i ot slávy k neizrečénňij vzjálsja jesí slávi * Christá Bóha nášeho. * Jehóže molí, * spastí i prosvitíti dúšy náša.

Stích 1: Jáko utverdísja mílosť jehó na nás, i ístina Hospódňa prebyvájet vo vík.

Íže iz neplódove prozjábšemu * učeník býv, * jehdá ďívstvennoje roždestvó vozsijá, * blahočéstija učíteľ, * i cilomúdrija pokazúja čistotú: * tohdá tý tepľíjšij dobroďíteli račíteľ, * Andréje blažénne, býl jesí, * voschoždénija v sérdci tvojém polahája, * i ot slávy k neizrečénňij vzjálsja jesí slávi * Christá Bóha nášeho. * Jehóže molí, * spastí i prosvitíti dúšy náša.

Sláva, hlás 4. Anatólia:

Rýb lovítvu ostáviv, apóstole, čelovíki ulovľáješi tróstiju própovidi, nizpuščája, jákože údu blahočéstija ľščénije, i vozvoďá iz hlubiný lésti jazýki vsjá, Andréje apóstole, verchóvnaho sýj jedinokróvnyj, i vselénnyja kúpno propovídniče velehlásnyj, moľásja ne prestáj o nás, víroju i ľubóviju blahochváľaščich, vsechváľne, prísno čestnúju pámjať tvojú.

I nýňi, predprázdnstva, hlás tójže:

Isáije, likúj, Slóvo Bóžije vospriimí, prorcý otrokovíci Maríi, kupinú horíti ohném i ne sharáti zaréju Božestvá. Vithlejéme, blahoukrasísja, otvérzi vratá, Jedéme: i volsví idíte, víďiti spasénije v jásľich povivájemoje, jehóže zvizdá pokazá verchú vertépa, žiznodávca Hóspoda, spasájuščaho ród náš.

Diákon: Premúdrosť, prósti.

Lík: Svíte tíchij, * svjatýja slávy, * bezsmértnaho Otcá nebésnaho, * svjatáho blažénnaho, * Iisúse Christé: * Prišédše sólnca na západ, * víďivše svít večérnij, * pojém Otcá i Sýna i svjatáho Dúcha Bóha. * Dostójin jesí * vo vsja vremená, * pít býti * hlásy prepodóbnými, * Sýne Bóžij, * živót dajáj vsemú míru, * jehóže rádi * vés mír slávit ťa.

Diákon: Vónmim.

Jeréj: Mír vsím.

Diákon: Premúdrosť, vónmim.

U vivtorok večera: Mílosť tvojá, Hóspodi, poženét mjá, vo svjá dní životá mojehó.

Stích: Hóspoď pasét mjá, i ničtóže mjá lišít, na mísťi zláčňi támo vselí mjá.

Sobórnaho poslánija Petróva čténije.

[Zač: 58] Pétr, apóstol Iisús Christóv, izbránnym prišéľcem razsíjanija, pónta, halatíji, kappadokíji, asíji i vithiníhi, po prozríniju Bóha Otcá, vo svjatýni Dúcha, v poslušánije i kroplénije króve Iisús Christóvy, blahodáť vám i mír da umnóžitsja. Blahoslovén Bóh i Otéc Hóspoda nášeho Iisús Christá, íže po mnózij svojéj mílosti poroždéj nás vo upovánije žívo, voskresénijem Iisús Christóvym ot mértvych, v nasľídije netľínno, i neskvérno, i neuvjadájemo, sobľudéno na nebesích vás rádi: íže síloju Bóžijeju sobľudéni víroju, vo spasénije hotóvoje javítisja vo vrémja posľídneje. O némže rádujtesja, málo nýňi, ášče ľípo jésť, priskórbni bývše v razlíčnych napástech: Da iskušénije vášeja víry, mnohočestňíjše zláta híbnušča, ohném že iskušéna, obrjáščetsja v pochvalú i čésť i slávu, vo otkrovéniji Iisús Christóvi: jehóže ne víďivše ľúbite, i na nehóže nýňi ne zrjášče, vírujušče že, rádujetesja rádostiju neizhlahólannoju i proslávlennoju, prijémľušče končínu víri vášej spasénije dušám: o némže spaséniji vzyskáša i ispytáša prorócy, íže o vášej blahodáti prorekóša, ispytájušče, v kakovó ilí v kóje vrémja javľáše v ních Dúch Christóv, préžde sviďíteľstvuja o Christóvych strastéch, jáže po sích slávach: Ímže otkrýsja, jáko ne ím samím, no nám služáchu sijá, jáže nýňi vozvistíšasja vám blahovistvovávšimi vám Dúchom svjatým, póslannym s mebesé, v ňáže želájut ánheli priníknuti. Ťímže, vozľúblenniji, prepojásavše črésla pomyšlénija vášeho, trezvjáščesja, soveršénňi upovájte na prinosímuju vám blahodáť, otkrovénijem Iisús Christóvym. jáko čáda poslušánija, ne preobrazújuščesja pérvymi nevíďinija vášeho pochoťíniji: no po zvávšemu vý svjatómu, i sámi svjáti vo vsém žitijí búdite. Zané písano jésť: svjáti búdite, jáko áz svját jésm. I ášče Otcá nazyvájete nelicemírno suďášča komúždo po ďílu, so stráchom žitijá vášeho vrémja žíteľstvujte: víďašče, jáko ne istľínnym srebróm, ilí zlátom izbávistesja ot sújetnaho vášeho žitijá otcý prédannaho. No čéstnóju króviju, jáko áhnca neporóčna, i prečísta Christá, Preduvíďinaho úbo préžde složénija míra, jávľšasja že v posľídňaja ľíta vás rádi. Íže jehó rádi vírujete v Bóha, vozdvíhšaho jehó iz mértvych, i slávu jemú dávša, jáko da víra váša i upovánije búdet na Bóha. Dúšy váša očístivše v poslušánije ístiny Dúchom, v bratoľúbije nelicemírno, ot čísta sérdca drúh drúha ľubíte priľížno: poroždéni ne ot símene istľínna, no neistľínna, slóvom živáho Bóha i prebyvájušča vo víki. Zané vsjáka plóť jáko travá, i vsjáka sláva čelovíča, jáko cvít trávnyj: ízsše travá, i cvít jejá otpadé: hlahól že Hospódeň prebyvájet vo víki: sé že jésť hlahól, blahovistvovánnyj v vás. Otlóžše úbo vsjáku zlóbu, i vsjáku lésť, i licemírije i závisť, i vsjá klevetý, jáko novoroždéni mladéncy, slovésnoje i neléstnoje mlekó vozľubíte, jáko da o ném vozrastéte vo spasénije. Ponéže vkusíste, jáko bláh Hospóď. K nemúže prichoďášče, kámeňu žívu, ot čelovík úbo uničižénu, ot Bóha že izbránnu, čéstnu, i sámi jáko kámenije žívo ziždítesja v chrám duchóven, svjatíteľstvo svjáto, voznosíti žértvy duchóvny, blahoprijátny Bóhovi Iisús Christóm. Zané písano jésť v pisániji: sé polaháju v Sijóňi kámeň krajeuhólen, izbrán, čésten: i vírujaj v óň, ne postydítsja.

Sobórnaho poslánija Petróva čténije.

[Zač: 59] Vozľúblenniji, Christós postradá po nás, nám ostávľ óbraz, da posľídujem stopám jehó. Íže hrichá ne sotvorí, ni obrítesja lésť vo usťích jehó: íže ukorjájem, protívu ne ukarjáše: straždá, ne preščáše: predajáše že suďáščemu právedno. Íže hrichí náša sám voznesé na ťíľi svojém na drévo, da ot hrích izbývše, právdoju poživém, jehóže jázvoju iscilíste. Býste bo jáko óvcy zablúždšyja, ne imúšče pástyrja: no vozvratístesja nýňi k pástyrju, i positíteľu dúš vášich. Tákožde že i žený povinújuščesja svojím mužém, da i ášče ňícyji ne povinújutsja slóvu, žénskim žitijém bez slóva pľinéni búdut, víďivše jéže so stráchom čísto žitijé váše. Ímže da búdet ne vňíšňaja pleténija vlás, i obložénija zláta, ilí oďijánija ríz ľípota, no potajénnyj sérdca čelovík, v neistľíniji krótkaho i molčalívaho dúcha, jéže jésť pred Bohom mnohocínno. Táko bo inohdá i svjatýja žený, upovájuščyja na Bóha, ukrašáchu sebé, povinújuščesja svoím mužém: jákože Sárra poslúšaše Avraáma, hospodína tohó zovúšči: jejáže býste čáda, blahotvorjášče i ne bojáščesja ni jedínaho strácha. Múžije tákožde, vkúpi živúšče s svojími ženámi po rázumu, jáko nemoščňíjšemu sosúdu žénskomu vozdajúšče čésť, jáko i snasľídnicy blahodátnyja žízni, vo jéže ne prekraščátisja molítvam vášym. Konéc že, vsí jedinomúdreni búdite, mílostivi, bratoľúbcy, milosérdni, blahoutróbni, mudroľúbcy, smirenomúdri: ne vozdajúšče zlá za zló, ilí dosaždénija za dosaždénije: suprotívnoje že blahoslovjášče, víďaše, jáko na sé zváni býste, da blahoslovénije nasľídite.

Sobórnaho poslánija Petróva čténije.

[Zač: 61] Vozľúblenniji, Christú postradávšu za ný plótiju, i vý v tú že mýsľ vooružítesja, zané postradávyj plótiju, prestá ot hrichá. Vo jéže ne ktomú v čelovíčeskija póchoti, no v vóľu Bóžiju, próčeje vo plóti žíti vrémja. Dovľíjet bo vám mimošédšeje vrémja žitijá, vóľu jazýčeskuju tvorívšym, chóždšym v nečistotách, v póchotech, v skotolóžstvi, v pómyslech, v pijánstvi, v kozlohlasovánijich, v lichoimániji i Bohomérzskich idoloslužénijich. o némže divjátsja, ne schoďáščymsja vám v tóže bludá razlijánije, chúľašče: íže vozdaďát slóvo, hotóvu súščemu sudíti živým i mértvym. Na sé bo i mértvym blahovistísja, da súd úbo priímut po čelovíku plótiju, poživút že po Bózi dúchom. Vsím že končína priblížisja: ucilomúdritesja úbo, i trezvítesja v molítvach. Préžde že vsích drúh ko drúhu ľubóv priľížnu imíjte, zané ľubóv pokryvájet mnóžestvo hrichóv. Strannoľúbcy drúh ko drúhu, bez roptánij. Kíjždo, jákože priját darovánije, meždú sebé sím služášče jáko dóbriji stroítelije razlíčnyja blahodáti Bóžija. Ášče któ hlahólet, jáko slovesá Bóžija: ášče któ slúžit, jáko ot kríposti, júže podajét Bóh: da o vsím slávitsja Bóh Iisús Christóm, jemúže jésť sláva i deržáva vo víki vikóv, amíň.

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (40x)

Sláva, i nýňi: )

Rcím vsí ot vsejá duší, i ot vsehó pomyšlénija nášeho rcím.

Lík: Hóspodi, pomíluj.

Hóspodi vsederžíteľu, Bóže otéc nášich, mólimtisja, uslýši i pomíluj.

Lík: Hóspodi, pomíluj.

Pomíluj nás, Bóže, po velícij mílosti tvojéj, mólimtisja uslýši i pomíluj.

Lík: Hóspodi, pomíluj. Hóspodi, pomíluj. Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Jéšče mólimsja o svjaťíjšem vselénsťim Archijeréji nášem (ímja rék), i o preosvjaščénňijšem Archijepískopi i Mitropolíťi nášem Kýr (ímja rék) i o bohoľubívim Jepískopi nášem Kýr (ímja rék)­, o služáščich i poslužívšich vo svjaťím chrámi sém, i o otcích nášich duchóvnych, i vséj vo Chrisťí brátiji nášej.

Ješčé mólimsja o bohochranímim naróďi nášem, o prederžáščich vlastéch nášich i o vsém vójinstvi.

Ješčé mólimsja o predstojáščich ľúdech, i ožidájuščich ot tebé velíkija i bohátyja mílosti, za tvorjáščich nám mílostyňu, i za vsjá pravoslávnyja (ilí pravovírnyja) christijány.

Jeréj: Jáko mílostiv i čelovikoľúbec Bóh jesí, i tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Spodóbi, Hóspodi:

Spodóbi, Hóspodi, vo véčer sej, * bez hrichá sochranitísja nám. - Blahoslovén jesí, Hóspodi, Bóže otéc nášich, * i chváľno i proslávlenno ímja tvojé vo víki, amíň. - Búdi, Hóspodi, mílosť tvojá na nas, * jákože upováchom na ťa. - Blahoslovén jesí, Hóspodi, * naučí nas opravdánijem tvojím. - Blahoslovén jesí, Vladýko, * vrazúmi nas opravdánijem tvojím. - Blahoslovén jesí, Svjatýj, * prosvití nás opravdániji tvojími. - Hóspodi, mílosť tvojá vo vik, * ďíl rukú tvojéju ne prezri. - Tebí podobájet chvalá, * tebí podobájet pínije. - Tebí sláva podobájet * Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu. - Nýňi i prísno, * i vo víki vikóv, amíň.

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (12x)

Sláva, i nýňi: )

Diákon: Ispólnim večerňuju molítvu nášu Hóspodevi.

Lík: Hóspodi, pomíluj.

Zastupí, spasí, pomíluj i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Lík: Hóspodi, pomíluj.

Véčera vsehó soveršénna, svjáta, mírna i bezhríšna, u Hóspoda prósim.

Lík: Podáj, Hóspodi. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Ánhela mírna, vírna nastávnika, chraníteľa dúš i ťilés nášich, u Hóspoda prósim.

Proščénija i ostavlénija hrichóv, i prehrišénij nášich, u Hóspoda prósim.

Dóbrych i poléznych dušám nášym, i míra mírovi, u Hóspoda prósim.

Próčeje vrémja životá nášeho v míri i pokajániji skončáti, u Hóspoda prósim.

Christijánskija končíny životá nášeho, bezboľíznenny, nepostýdny, mírny, i dóbraho otvíta na strášňim sudíšči Christóvi, prósim.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, samí sebé, i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko bláh i čelovikoľúbec Bóh jesí, i tebí slávu vozsylájem, Otcú, i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Jeréj: Mír vsím

Lík: I dúchovi tvojemú.

Diákon: Hlavý váša Hóspodevi prikloníte.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Molítva hlavopriklonénija: Hóspodi Bóže naš, priklonívyj nebesá i sošédyj na spasénije róda čelovíčeskaho, prízri na rabý Tvojá, i na dostojánije Tvojé. Tebí bo strášnomu i čelovikoľúbcu sudijí, Tvojí rabí podkloníša hlavý, svojá pokoriša výja, ne ot čelovík ožidájušče pómošči, no Tvojejá naďíjuščesja mílosti, i Tvojehó čájušče spasénija: jáže sochraní na vsjákoje vrémja, i po nastojáščem véčeri, i v prichoďáščuju nošč, ot vsjákaho vrahá, ot vsjákaho protívnaho ďíjstva diávoľskaho, i ot pomyšlénij sújetnych, i vospominánij lukávych.

Jeréj: Búdi deržáva cárstvija Tvojehó blahoslovéna i preproslávlena, Otcá i Sýna, i svjatáho Dúcha, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Na stichóvňi stichíry,

hlás 5. Podóben: Rádujsja: Rádujsja, slovésnoje nébo, slávu Bóžiju vsehdá povidajušče, pérvyj Christá zovúšča poslúšav tépľi, i bezotstúpno s ním prebyvája: ot nehóže prosviščájem uvíďil jesí svít vtorýj, i súščyja vo tmí mólnijami tvojími prosvitíl jesí, bláhosti tohó podražája. Ťím vsesvjatóje tvojé soveršájem toržestvó, i moščéj ráku rádostňi cilújem: ot nejáže istočáješi spasénije prosjáščym i véliju mílosť.

Stích: Vo vsjú zémľu izýde viščánije ích, i v koncý vselénnyja hlahóly ích.

Pérvyj dobroďítelej obritáteľ, blahoutróbija rádi, nášim obložénnaho, Andréje Bohomúdre, jestestvóm, sovokupílsja jesí jemú razžžénnoju ľubóviju, jedinokróvnomu vopijá: jehóže propovídaša prorócy v Dúsi, obritóchom, hrjadí k jehó krasoťí, da privlečéni búdem i dušéju i pomyšlénijem, jáko da svitovódstvujemi tohó svitlosťmí, nóšč prélesti i tmú nevíďinija otženém, Christá blahoslovjášče, podajúščaho míru véliju mílosť.

Stích: Nebesá povídajut slávu Bóžiju, tvorénije že rukú jehó vozviščájet tvérď.

Jazýki, nevíduščyja Bóha, jáko iz hlubiný nevíďinija ulovíl jesí mréžeju tvojích slovés: i vozmuščáješi jávi slánaja morjá, kóň chrábrijšij javílsja jesí vladýčestvujuščaho mórem, prisnopivájemyj, i hnílosť bezbóžija izsušíl jesí, sóľ čestnúju vložív múdrosť tvojú, jéjže i udivíšasja, apóstole slávne, obujávšej múdrosti bezstúdňi prisvojájuščijisja, Christá ne vídušče podajúščaho míru véliju mílosť.

Sláva, hlás 3. Hérmanovo: Skróvnika Petróva i Christóva učeniká, rýb lovíteľa i lovcá čelovíkov v písnech počtím Andréja apóstola: Iisúsovym bo učénijem vsjá nakazáv dohmáty, i jáko ľščénije rýbam plóti bezzakónnym predadé, i týja uloví. Tohó molítvami, Christé, podážď ľúdem tvoím mír i véliju mílosť.

I nýňi, hlás tójže: Jósife, rcý nám: káko ot svjatých, júže prijál jesí Ďívu neprázdnu privódiši v Vithlejém? Áz, hlahólet, proróki ispytáv, i otvít priím ot ánhela, uvírichsja, jáko Bóha rodít Maríja neskazánno, jehóže na poklonénije volsví ot vostók priídut, s dáry čestnými služášče. Voplotívyjsja nás rádi, Hóspodi, sláva tebí.

Táže:

Nýňi otpuščáješi rabá tvojehó, Vladýko, * po hlahólu tvojemú s mírom. * Jáko víďista oči mojí spasénije tvojé, * jéže jesí uhotovál pred licém vsich ľudéj. * Svít vo otkrovénije jazýkov * i slávu ľudéj tvojích Ísraiľa

Svjatýj Bóže, svjatýj krípkij, svjatýj bezsmértnyj, pomíluj nás. (3x)

Sláva Otcú, i Sýnu, i Svjatómu Dúchu.

I nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Presvjatája Tróice pomíluj nás: Hóspodi, očísti hrichí náša: Vladýko, prostí bezzakónija náša: svjatýj, posití, i iscilí némošči náša, ímene Tvojehó rádi.

Hóspodi, pomíluj. (3x)

Sláva Otcú, i Sýnu, i Svjatómu Dúchu.

I nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Ótče naš, íže jesí na nebesích, da svjatítsja ímja Tvojé, da priídet cárstvije Tvojé: da búdet vóľa Tvojá, jáko na nebesí i na zemlí. Chľíb náš nasúščnyj dážď nám dnés, i ostávi nám dólhi náša, jákože i mý ostavľájem dolžnikóm nášym: i ne vvedí nás vo iskušénije, no izbávi nás ot lukávaho.

Jeréj: Jáko tvojé jesť cárstvo, i síla, i sláva, Otcá i Sýna, i Svjatáho Dúcha, nýňi, i prísno, i vo víki vikóv.

Amíň.

Tropár, hlás 4: Jáko apóstolov pervozvánnyj i verchóvnaho súščij brát Vladýci vsích, Andréje, molísja, mír vselénňij darováti, i dušám nášym véliju mílosť.

Sláva, i nýňi, Bohoródičen: Jéže ot víka utajénoje, i ánhelom nesvídomoje tájinstvo: tobóju Bohoródice súščym na zemlí javísja Bóh, v neslítnom sojedinéniji voploščájem, i krest vóleju nás rádi vosprijím, ímže voskresív pervozdánnaho, spasé ot smérti dúšy náša.

Diákon: Premúdrosť.

Lík: Blahosloví.

Jeréj: Syj blahoslovén Christós Bóh náš, vsehdá, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lík: Amíň. Utverdí, Bóže, svjatúju pravoslávnuju (ilí katholíčeskuju) víru, vo víki vikóv.

Jeréj: Presvjatája Bohoródice, spasí nás.

Lík: Čestňíjšuju Cheruvím i slávňijšuju béz sravnénija Serafím, béz istľínija Bóha Slóva róždšuju, súščuju Bóhoródicu ťa veličájem.

Jeréj: Sláva tebi, Christé Bóže, upovánije náše, sláva tebí.

Lík: Sláva Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, i nýňi i prísno, i vo víki vikóv. Amíň. Hóspodi, pomíluj. (3x) Blahosloví.

Jeréj: Christós ístinnyj Bóh náš, molítvami prečístyja svojejá Mátere, svjatých slávnych i vsechváľnych apóstol . . . i vsích svjatých, pomílujet i spasét nás, jáko bláh i čelovikoľúbec.

Lík: Amíň.

Ášče mírjan molítsja, hlahólet tókmo: Čestňíjšuju Cheruvím: Sláva, i nýňi: Hóspodi, pomíluj (3x) Hóspodi, blahosloví. Molítvami svjatých otéc nášich, Hóspodi Iisúse Christé Bóže náš, pomíluj nás. Amíň.