Utiereň 25.9.

Utreňa

Jerej: Sláva svjaťíj jedinosúščňij, i životvorjáščij, i nerazďilímij trójci, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu], vsehdá nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Sláva vo výšnich Bóhu, i na zemlí mír v čelovícich blahovolénije. (3x)

Hóspodi, ustňí mojí otvérzeši i ustá mojá vozvisťát chvalú tvojú. (2x)

Psalóm 3.

Hóspodi, čtósja umnóžiša stužájuščiji mí? * mnózi vostájut na mjá. - Mnózi hlahóľut duší mojéj, * ňísť spasénija jemú v Bózi jehó. - Tý že, Hóspodi, zastúpnik mój jesí, * sláva mojá, i voznosjáj hlavú mojú. - Hlásom mojím ko Hóspodu vozzvách, * i uslýša mjá ot horý svjatýja svojejá. - Áz že usnúch i spách: * vostách, jáko Hóspoď zastúpit mjá. - Ne ubojúsja ot tém ľudéj, ókrest napádajuščich na mjá: * voskresní, Hóspodi, spasí mjá, Bóže mój. - Jáko tý porazíl jesí vsjá vraždújuščyja mí vsúje: * zúby hríšnikov sokrušíl jesí. - Hóspodne jésť spasénije, * i na ľúdech tvojích blahoslovénije tvojé.

Áz usnúch i spách, * vostách, jáko Hóspoď zastúpit mjá.

Psalóm 37.

Hóspodi, da ne járostiju tvojéju obličíši mené, * nižé hňívom tvojím nakážeši mené. - Jáko stríly tvojá unzóša vo mňí, * i utverdíl jesí na mňí rúku tvojú. - Ňísť iscilénija v plóti mojéj ot licá hňíva tvojehó, * ňísť míra v kostéch mojích, ot licá hrích mojích. - Jáko bezzakónija mojá prevzydóša hlavú mojú, * i jáko brémja ťážkoje oťahoťíša na mňí. - Vozsmerďíša i sohníša rány mojá, * ot licá bezúmija mojehó. - Postradách i sľakóchsja do koncá, * vés déň sítuja choždách. - Jáko ľádvija mojá napólnišasja poruhánij, * i ňísť iscilénija v plóti mojéj. - Ozlóblen bých, i smiríchsja do zilá, * rykách ot vozdychánija sérdca mojehó. - Hóspodi, préd tobóju vsé želánije mojé, * i vozdychánije mojé ot tebé ne utajísja. - Sérdce mojé smatésja, ostávi mjá síla mojá, * i svít óčiju mojéju, i tój ňísť so mnóju. - Drúzi mojí i ískrenniji mojí, * prjámo mňí priblížišasja i stáša. - I blížniji mojí ot daléče mené stáša, * i nuždáchusja íščuščiji duší mojejá. - I íščuščiji zlája mňí, hlahólachu sujetnaja, * i ľstívnym vés déň poučáchusja. - Áz že jáko hlúch ne slýšach: * i jáko ňím ne otverzájaj úst svojích. - I bých jáko čelovík ne slýšaj, * i ne imýj vo usťích svojích obličénija. - Jáko na ťá, Hóspodi, upovách, * tý uslýšiši, Hóspodi Bóže mój. - Jáko rích: da ne kohdá porádujutmisja vrazí mojí, * i vnehdá podvižátisja nohám mojím na mjá veleríčevaša. - Jáko áz na rány hotóv, * i boľízň mojá predomnóju jésť výnu. - Jáko bezzakónije mojé áz vozviščú, * i popekúsja o hrisí mojém. - Vrazí že mojí živút, i ukripíšasja páče mené, * i umnóžišasja nenavíďaščiji mja bez právdy. - Vozdajúščiji mí zlája vozblahája, obolháchu mjá, * zané hoňách blahostýňu. - Ne ostávi mené, Hóspodi Bóže mój, * ne otstupí ot mené. - Vonmí v pómošč mojú, * Hóspodi spasénija mojehó.

Ne ostávi mené, Hóspodi Bóže mój, * ne otstupí ot mené.

Vonmí v pómošč mojú, * Hóspodi spasénija mojehó.

Psalóm 62.

Bóže, Bóže mój, * k tebí útreňuju. - Vozžadá tebé dušá mojá, * kóľ mnóžiceju tebí plóť mojá. - V zemlí púsťi, i neprechódňi, i bezvódňi, * táko vo svjaťím javíchsja tebí, víďiti sílu tvojú i slávu tvojú. - Jáko lúčši mílosť tvojá páče živót, * ustňí mojí pochvalíťi ťa. - Táko blahoslovľú ťa v živoťí mojém, * o ímeni tvojém vozďižú rúci mojí. - Jáko ot túka i másti da ispólnitsja dušá mojá, * i ustnáma rádosti voschváľat ťa ustá mojá. - Ášče pominách ťa na postéli mojéj, na útrennich poučáchsja v ťa, * jáko býl jesí pomóščnik mój. - I v króvi krilú tvojéju vozrádujusja, prilpé dušá mojá po tebí, * mené že priját desníca tvojá. - Tíji že vsúje iskáša duší mojejá, vnídut v preispódňaja zemlí, * predaďátsja v rúki orúžija, části lísovom búdut. - Cár že vozveselítsja o Bózi: pochválitsja vsják klenýjsja ím, * jáko zahradíšasja ustá hlahóľuščich neprávednaja.

Na útrennich poučáchsja v ťa: * jáko býl jesí pomóščnik mój. - I v króvi krilú tvojéju vozrádujusja.

Priľpé dušá mojá po tebí, * mené že priját desníca tvojá.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm 87.

Hóspodi, Bóže spasénija mojehó, * vo dní vozzvách, i v noščí préd tobóju. - Da vnídet préd ťá molítva mojá: * prikloní úcho tvojé k moléniju mojemú. - Jáko ispólnisja zól dušá mojá, * i živót mój ádu priblížisja. - Privminén bých s nizchoďáščimi v róv, * bých jáko čelovík bez pómošči vo mértvych svobóď. - Jáko jázvenniji spjáščiji vo hróbi, íchže ne pomjanúl jesí ktomú, * i tíji ot rukí tvojejá otrinovéni býša. - Položíša mja v róvi preispódňim, * v témnych i síni smértňij. - Na mňí utverdísja járosť tvojá, * i vsjá vólni tvojá navél jesí na mjá. - Událil jesí znájemych mojích ot mené, * položíša mjá mérzosť sebí. - Predán bých i ne ischoždách, * óči mojí iznemohósťi ot niščetý. - Vozzvách k tebí, Hóspodi, vés déň, * vozďích k tebí rúci mojí. - Jedá mértvymi tvoríši čudesá? * ilí vráčeve voskresját i ispovíďatsja tebí? - Jedá povísť któ v hróbi mílosť tvojú, * i ístinu tvojú v pohíbeli? - Jedá poznána búdut vo tmí čudesá tvojá, * i právda tvojá v zemlí zabvénňij? - I áz k tebí, Hóspodi, vozzvách, * i útro molítva mojá predvarít ťa. - Vskúju Hóspodi otríješi dúšu mojú, * otvraščáješi licé tvojé ot mené? -Níšč jésm áz, i v truďích ot júnosti mojejá, * voznésžesja smiríchsja i iznemohóch. - Na mňí prejdóša hňívi tvojí, * ustrašénija tvojá vozmutíša mjá. - Obydóša mja jáko vodá vés déň: * oderžáša mja vkúpi. - Událil jesí ot mené drúha i ískrenňaho, * i znájemych mojích ot strastéj.

Hóspodi Bóže spasénija mojehó, * vo dní vozzvách, i v noščí préd tobóju.

Da vnídet préd ťá molítva mojá: * prikloní úcho tvojé k moléniju mojemú.

Psalóm 102.

Blahosloví dušé mojá Hóspoda, * i vsjá vnútrenňaja mojá ímja svjatóje jehó. -Blahosloví dušé mojá Hóspoda, * i ne zabyváj vsích vozdajánij jehó. - Očiščájuščaho vsjá bezzakónija tvojá, * isciľájuščaho vsjá nedúhi tvojá. - Izbavľájuščaho ot istľínija živót tvój, * vinčájuščaho ťa mílostiju i ščedrótami. - Ispolňájuščaho vo blahích želánije tvojé, * obnovítsja jáko órľa júnosť tvojá. - Tvorjáj mílostyni Hospóď, * i sudbú vsím obídimym. - Skazá putí svojá Mojséovi, * synovóm Ízrailevym choťínija svojá. - Ščédr i mílostiv Hospóď, * dolhoterpilív i mnohomílostiv. - Ne do koncá prohňívajetsja, * nižé vo vík vraždújet. - Ne po bezzakónijem nášym sotvoríl jésť nám, * nižé po hrichóm nášym vozdál jésť nám. - Jáko po vysoťí nebésňij ot zemlí, * utverdíl jésť Hospóď mílosť svojú na bojáščichsja jehó. - Jelíko otstoját vostócy ot západ, * událil jésť ot nás bezzakónija náša. - Jákože ščédrit otéc sýny, uščédri Hóspoď bojáščichsja jehó: * jáko tój pozná sozdánije náše. - Pomjanú jáko pérsť jesmý:* čelovík jáko travá, dníje jehó jáko cvít sélnyj táko ocvitét. - Jáko dúch prójde v ném, i ne búdet, * i ne poznájet ktomú místa svojehó. - Mílosť že Hospódňa ot víka, * i do víka na bojáščichsja jehó. - I právda jehó na syňích synóv, * chraňáščich zavít jehó. - I pómňaščich zápovidi jehó, * tvoríti já. - Hóspoď na nebesí uhotóva prestól svój, * i cárstvo jehó vsími obladájet. - Blahoslovíte Hóspoda vsí Ánheli jehó, * sílniji krípostiju, tvorjáščiji slóvo jehó, uslýšati hlás slovés jehó. - Blahoslovíte Hóspoda vsjá síli jehó, * sluhí jehó tvorjáščiji vóľu jehó. -Blahoslovíte Hóspoda vsjá ďilá jehó, * na vsjácim mísťi vladýčestvija jehó, blahosloví dušé mojá Hóspoda.

Na vsjákom mísťi vladýčestvija jehó, * blahosloví dušé mojá Hóspoda.

Psalóm 142.

Hóspodi uslýši molítvu mojú, vnuší molénije mojé vo ístiňi tvojéj, * uslýši mjá v právďi tvojéj. - I ne vnídi v súd s rabóm tvojím, * jáko ne opravdítsja préd tobóju vsják živýj. - Jáko pohná vráh dúšu mojú, * smiríl jésť v zémľu živót mój. - Posadíl mjá jésť v témnych, jáko mértvyja víka, * i uný vo mňí dúch mój: vo mňí smjatésja sérdce mojé. - Pomjanúch dní drévnija: poučíchsja vo vsích ďíľich tvojích, * v tvorénijich rukú tvojéju poučáchsja. - Vozďích k tebí rúci mojí, * dušá mojá jáko zémľa bezvódnaja tebí. - Skóro uslýši mjá, Hóspodi, * isčezé dúch mój. - Ne otvratí licá tvojehó ot mené, * i upodóbľusja nizchoďáščym v róv. - Slýšanu sotvorí mňí zaútra mílosť tvojú, * jáko na ťá upovách. - Skaží mňí, Hóspodi, púť, v óň že pojdú, * jáko k tebí vzjách dúšu mojú. - Izmí mjá ot vráh mojích, Hóspodi, k tebí pribihóch,* naučí mjá tvoríti vóľu tvojú, jáko tý jesí Bóh mój. - Dúch tvój blahíj nastávit mjá na zémľu právu, * ímene tvojehó rádi, Hóspodi, živíši mjá právdoju tvojéju. - Izvedéši ot pečáli dúšu mojú, * i mílostiju tvojéju potrebíši vrahí mojá. - I pohubíši vsjá stužájuščyja duší mojéj, * jáko áz ráb tvój jésm.

Uslýši mjá, Hóspodi, v právďi tvojéj, * i ne vnídi v súd s rabóm tvojím.

Uslýši mjá, Hóspodi, v právďi tvojéj, * i ne vnídi v súd s rabóm tvojím.

Dúch tvój blahíj, * nastávit mjá na zémľu právu.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (12x) Sláva, i nýňi: )

Mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

O svýšňim míri, i spaséniji dúš nášich, Hóspodu pomólimsja.

O míri vsehó míra, blahostojániji svjatých Bóžijich cerkvéj, i sojedinéniji vsích, Hóspodu pomólimsja.

O svjaťím chrámi sém, i s víroju, blahohovínijem, i stráchom bóžijim vchoďáščich v óň, Hóspodu pomólimsja.

O svjaťíjšem vselénsťim Archijeréji nášem (ímja rek), Pápi Rímsťim, Hóspodu pomólimsja.

O preosvjaščénňijšem Archijepískopi i Mitropolíťi nášem Kýr (ímja rék), i o bohoľubívim Jepískopi nášem Kýr (ímja rék), čéstňim presvýterstvi, vo Chrisťí dijákonstvi, o vsém príčťi i ľúdech, Hóspodu pomólimsja.

O bohochranímim naróďi nášem, o prederžáščich vlastéch nášich, i o vsém vójinstvi, Hóspodu pomólimsja.

O hráďi sém (ilí O vési séj, ilí O svjaťíj obíteli séj ), vsjákom hráďi, straňí, i víroju živúščich v ních, Hóspodu pomólimsja.

O blahorastvoréniji vozdúchov, o izobíliji plodóv zemných, i vrémeňich mírnych, Hóspodu pomólimsja.

O plávajuščich, putešéstvujuščich, nedúhujuščich, strážduščich, pľinénnych, i o spaséniji ích, Hóspodu pomólimsja.

O izbávitisja nám ot vsjákija skórbi, hňíva i núždy, Hóspodu pomólimsja.

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko podobájet Tebí vsjákaja sláva, čésť i poklonénije, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Bóh Hóspoď i javísja nám, blahoslovén hrjadýj vo ímja Hóspodne. (7. hlas)

Stích: Ispovídajtesja Hóspodevi, jáko bláh, jáko vo víki mílosť jehó.

Stích: Obyšédše obydóša mjá i ímenem Hóspodnim protivľáchsja ím.

Stích: Ne umrú, no žív búdu i povím ďilá Hóspodňa.

Stích: Kámeň, jehóže nebrehóša ziždúščiji, séj býsť vo hlavú úhla: ot Hóspoda býsť séj i jésť díven v očesích nášich.

Tropár voskrésen, hlás 7: Razrušíl jesí krestóm tvojím smérť, otvérzl jesí razbójniku ráj: mironósicam pláč preložíl jesí, i apóstolom propovídati poveľíl jesí: jáko voskrésl jesí Christé Bóže, dárujaj mírovi véliju mílosť. (2x)

Sláva, tropár, hlás 8: V tebí máti, izvístno spasésja jéže po óbrazu: priímši bo krest, posľídovala jesí Christú, i ďíjušči učíla jesí priziráti úbo plóť, prechódit bo: priľižáti že o duší, véšči bezsmértňij. Ťímže i so ánhely srádujetsja, prepodóbnaja Jevfrosínije, dúch tvój.

I nýňi, bohorodičen: Iže nas rádi roždéjsja ot Ďívy, i raspjátije preterpív blahíj, isprovérhij smertiju smerť, i voskresénije javléj jáko Boh: ne prézri jáže sozdál jesí rukóju tvojeju: jávi čelovikoľubije tvojé Mílostive; prijmi róždšuju ťa Bohoródicu, moľáščujusja za ny, í spasi Spase naš ľúdí otčájannyja.

Psalóm 9

Ispovímsja Tebí, Hóspodi, vsím sérdcem mojím, * povím vsjá čudesá Tvojá.

Vozveseľúsja i vozrádujusja o Tebí, * pojú ímeni Tvojemú, Výšnij.

Vnehdá vozvratítisja vrahú mojemú vspjáť, * iznemóhut i pohíbnut ot licá Tvojehó.

Jáko sotvoríl jesí súd mój i prjú mojú, * síl jesí na Prestóľi, suďáj právdu.

Zapretíl jesí jazýkom, i pohíbe nečestívyj, * ímja jehó potrebíl jesí vo vík i vo vík víka.

Vrahú oskuďíša orúžija v konéc, i hrády razrušíl jesí, * pohíbe pámjať jehó s šúmom.

I Hospóď vo vík prebyvájet, uhotóva na súd Prestól Svój, * i Tój sudíti ímať vselénňij v právdu, sudíti ímať ľúdem v pravoťí.

I býsť Hospóď pribížišče ubóhomu, * pomóščnik vo blahovrémenijich, v skórbech.

I da upovájut na Ťá znájuščiji ímja Tvojé, * jáko ne ostávil jesí vzyskájuščich Ťá, Hóspodi.

Pójte Hóspodevi, živúščemu v Sijóňi, * vozvistíte vo jazýcich načinánija Jehó.

Jáko vzyskájaj króvi ích pomjanú, * ne zabý zvánija ubóhich.

Pomíluj mjá, Hóspodi, vížď smirénije mojé ot vráh mojích, * voznosjáj mjá ot vrát smértnych.

Jáko da vozviščú vsjá chvály Tvojá vo vraťích dščére Sijóňi, * vozrádujemsja o spaséniji Tvojém.

Uhľibóša jazýcy v páhubi, júže sotvoríša, * v síti séj, júže skrýša, uvjazé nohá ích.

Znájem jésť Hospóď suďbý tvorjáj, * v ďíľich rukú svojéju uvjazé hríšnik.

Da vozvraťátsja hríšnicy vo ád, * vsí jazýcy zabyvájuščiji Bóha.

Jáko ne do koncá zabvén búdet níščij, * terpínije ubóhich ne pohíbnet do koncá.

Voskresní, Hóspodi, da ne kripítsja čelovík, * da súďatsja jazýcy préd Tobóju.

Postávi, Hóspodi, zakonopoložíteľa nád ními, * da razumíjut jazýcy, jáko čelovícy súť.

Vskúju, Hóspodi, otstojá daléče, * preziráeši vo blahovrémenjiich, v skórbech?

Vnehdá hordítisja nečestívomu, * vozharájetsja níščij, uvjazájut v sovíťich, jáže pomyšľájut.

Jáko chválim jésť hríšnyj v póchotech duší svojejá, * i obíďaj blahoslovím jesť.

Razdraží Hóspoda hríšnyj, po mnóžestvu hňíva svojehó ne vzýščet, * ňísť Bóha préd ním.

Oskverňájutsja putijé jehó na vsjákoje vrémja, * otjémľutsja suďbý Tvojá ot licá jehó, vsími vráhi svojími obladájet.

Rečé bo v sérdci svojém, * ne podvížusja ot róda v ród bez zlá,

jehóže kľátvy ustá jehó polná súť, i hóresti i ľstí, * pod jazýkom jehó trúd i boľízň.

Prisidít v lovíteľstvi s bohátymi v tájnych, * jéže ubíti nepovínnaho, óči jehó na níščaho prizirájeťi.

Lovít v tájňi jáko lév vo ohráďi svojéj, * lovít éže voschítiti níščaho,

voschítiti níščaho, * vnehdá privleščí í v síti svojéj.

Smirít jehó, preklonítsja i padét, * vnehdá jemú obladáti ubóhimi.

Rečé bo v sérdci svojém: zabý Bóh, otvratí licé Svojé, * da ne vídit do koncá.

Voskresní, Hóspodi Bóže mój, * da voznesétsja ruká Tvojá, ne zabúdi ubóhich Tvojích do koncá.

Česó rádi prohňíva nečestívyj Bóha? * Rečé bo v sérdci svojém: ne vzýščet.

Vídiši, jáko Tý boľízň i járosť smotrjáješi, * da prédan búdet v rúci Tvojí,

Tebí ostávlen jésť níščij, * síru Tý búdi pomóščnik.

Sokruší mýšcu hríšnomu i lukávomu, * vzýščetsja hrích jehó i ne obrjáščetsja.

Hospóď Cár vo vík i v vík víka, * pohíbnete, jazýcy, ot zemlí Jehó.

Želánije ubóhich uslýšal jesí, Hóspodi, * uhotóvaniju sérdca ích vňát úcho Tvojé.

Sudí síru i smirénu, * da ne priložít ktomú veličátisja čelovík na zemlí.

Psalóm Davídu, 10

Na Hóspoda upovách, káko rečéte duší mojéj: * previtáj po horám, jáko ptíca.

Jáko sé, hríšnicy naľakóša lúk, * uhotóvaša stríly v túľi, sostriľáti vo mráci právyja sérdcem.

Zané jáže Tý soveršíl jesí, oní razrušíša, * právednik že čtó sotvorí Hospóď vo chrámi svjáťim Svojém.

Hóspoď, na nebesí Prestól Jehó, * óči Jehó na níščaho prizirájeťi, víždi Jehó ispytájeťi sýny čelovíčeskija.

Ispytájet právednaho i nečestívaho, * ľúbjaj že neprávdu nenavídit svojú dúšu.

Odoždít na hríšniki síti, óhň i žúpel, * i dúch búren čásť čáši ích.

Jáko práveden Hospóď, i právdy vozľubí, * pravotý víďi licé Jehó.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm Davídu, 11

Spasí mjá, Hóspodi, jáko oskuďí prepodóbnyj, * jáko umálišasja ístiny ot synóv čelovíčeskich.

Sújetnaja hlahóla kíjždo ko ískrennemu svojemú, * ustňí ľstívyja v sérdci, i v sérdci hlahólaša zlája.

Potrebít Hospóď vsjá ustný ľstívyja, * jazýk veleríčivyj,

Rékšyja: jazýk náš vozvelíčim, * ustný náša pri nás súť, któ nám Hospóď jésť?

Strásti rádi níščich i vozdychánija ubóhich nýňi voskresnú, * hlahólet Hospóď, položúsja vo spasénije, ne obiňúsja o ném.

Slovesá Hospódňa slovesá čísta, * srebró razžžéno, iskušéno zemlí, očiščéno sedmeríceju.

Tý, Hóspodi, sochraníši ný * i sobľudéši ný ot róda sehó i vo vík.

Ókrest nečestíviji chóďat; * po vysoťí Tvojéj umnóžil jesí sýny čelovíčeskija.

Psalóm Davídu, 12

Dokóľi, Hóspodi, zabúdeši mjá do koncá? * Dokóľi otvraščáješi licé Tvojé ot mené?

Dokóľi položú sovíty v dúši mojéj, boľízni v sérdci mojém déň i nóšč? * Dokóľi voznesétsja vráh mój na mjá?

Prízri, uslýši mjá, Hóspodi Bóže mój, * prosvití óči mojí, da ne kohdá usnú v smérť,

da ne kohdá rečét vráh mój: * ukripíchsja na nehó.

Stužájuščiji mí vozrádujutsja, * ášče podvížusja.

Áz že na mílosť Tvojú upovách, * vozrádujetsja sérdce mojé o spaséniji Tvojém,

vospojú Hóspodevi blahoďijavšemu mňí * i pojú ímeni Hóspoda Výšňaho.

Psalóm Davídu, 13

Rečé bezúmen v sérdce svojém: ňísť Bóh. * Rastľíša i omerzíšasja v načinánijich, ňísť tvorjáj blahostýňu.

Hospóď s Nebesé priníče na sýny čelovíčeskija, * víďiti, ášče jésť razumivájaj ilí vzyskájaj Bóha.

Vsí ukloníšasja, vkúpi nekľučími býša: * ňísť tvorjaj blahostýňu, ňísť do jedínaho.

Ni lí urazumíjut vsí ďílajuščiji bezzakónije, sňidájuščiji ľúdi mojá v sňíď chľíbá? * Hóspoda ne prizváša.

Támo ubojášasja strácha, iďíže ne bí strách, * jáko Hospóď v róďi právednych.

Sovít níščaho posramíste, * Hospóď že upovánije jehó jésť.

Któ dást ot Sijóna * spasénije Izráilevo?

Vnehdá vozvratít Hospóď pľinénije ľudéj Svojích, * vozrádujetsja Jákov, i vozveselítsja Izráiľ.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm Davídu, 14

Hóspodi, któ obitájet v žilíšči Tvojém, * ilí któ vselítsja vo svjátuju hóru Tvojú?

Choďáj neporóčen i ďílajaj právdu, * hlahóľaj ístinu v sérdci svojém.

Íže ne uľstí jazýkom svojím i ne sotvorí ískrennemu svojemú zlá, * i ponošénija ne priját na blížnija svojá.

Uničižén jésť préd ním lukávnujaj, bojáščyja že sjá Hóspoda slávit, * klenýjsja ískrennemu svojemú i ne otmetájasja.

Srebrá svojehó ne dadé v lichvú i mzdý na nepovínnych ne priját. * Tvorjáj sijá ne podvížitsja vo vík.

Psalóm Davidu, 15

Sochraní mjá, Hóspodi, * jáko na Ťá upovách.

Rích Hóspodevi: Hospóď mój jesí Tý, * jáko blahích mojích ne trébuješi.

Svjátym, íže súť na zemlí Jehó, * udiví Hospóď vsjá choťínija Svojá v ních.

Umnóžišasja némošči ích, po sích uskoríša: ne soberú sobóry ích ot krovéj, * ni pomjanú že imén ích ustnáma mojíma.

Hospóď čásť dostojánija mojehó i čáši mojejá, * Tý jesí ustrojájaj dostojánije mojé mňí.

Úžja napadóša mí v deržávnych mojích, * íbo dostojánije mojé deržávno jésť mňí.

Blahoslovľú Hóspoda, vrazumívšaho mjá, * ješčé že i do nóšči nakazáša mjá utróby mója.

Predzrích Hóspoda prédo mnóju výnu, * jáko odesnúju mené jésť, da ne podvížusja.

Sehó rádi vozveselísja sérdce mojé, i vozrádovasja jazýk mój, * ješčé že i plóť mojá vselítsja na upovániji.

Jáko ne ostáviši dúšu mojú vo áďi, * nižé dási prepodóbnomu Tvojemú víďiti istľínija.

Skazál mí jesí putí životá, ispólniši mjá vesélija s licém Tvoím, * krasotá v desníci Tvojéj v konéc.

Psalóm 16

Uslýši, Hóspodi, právdu mojú, vonmí moléniju mojemú, * vnuší molítvu mojú ne vo ustnách ľstívych.

Ot licá Tvojehó suďbá mojá izýdet, * óči mojí da vídita pravotý.

Iskusíl jesí sérdce mojé, positíl jesí nóščiju, * iskusíl mjá jesí, i ne obrítesja vo mňí neprávda.

Jáko da ne vozhlahóľut ustá mojá ďíl čelovíčeskich, * za slovesá ustén Tvojích áz sochraních putí žéstoki.

Soverší stópy mojá vo stezjách Tvojích, * da ne podvížutsja stópy mojá.

Áz vozzvách, jáko uslýšal mjá jesí, Bóže, * priklóni úcho Tvojé mňí i uslýši hlahóly mojá.

Udiví mílosti Tvojá, spasájaj upovájuščyja na Ťá * ot protívjaščichsja desníci Tvojéj.

Sochraní mjá, Hóspodi, jáko zínicu óka, * v króvi krilú Tvojéju pokrýješi mjá ot licá nečestívych, ostrástšich mjá:

vrazí mojí dúšu mojú oderžáša, túk svój zatvoríša; * ustá ích hlahólaša hordýňu.

Izhoňáščiji mjá nýňi obydóša mjá, * óči svojí vozložíša ukloníti na zémľu.

Objáša mjá jáko lév hotóv na lóv * i jáko skímen obitájaj v tájnych.

Voskresní, Hóspodi, predvarí já i zapní ím, * izbávi dúšu mojú ot nečestívaho,

orúžije Tvojé * ot vráh rukí Tvojéja.

Hóspodi, ot málych ot zémli, razďilí já v živoťí ích, * i sokrovénnych Tvójich ispólnisja črévo ích,

nasýtišasja synóv, * i ostáviša ostánki mladéncem svojím.

Áz že právdoju javľúsja licú Tvojemú, * nasýščusja, vnehdá javíti mí sjá slávi Tvojéj.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko Tvojá deržáva, i Tvojé jésť cárstvo i síla, i sláva Otcá i Sýna i svjatáho Dúcha, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Po 1-m stichoslóviji sidálny voskrésny,

hlás 7: Žízň vo hróbi vozležáše, i pečáť na kámeni nadležáše, jáko carjá spjášča vójini strežáchu Christá: i ánheli slávľachu jáko Bóha bezsmértna, žený že vzyváchu: voskrése Hospóď, podajá mírovi véliju mílosť.

Stích: Voskresní Hóspodi Bóže mój, da voznesétsja ruká tvojá, ne zabúdi ubóhich Tvojích do koncá.

Tridnévnym pohrebénijem tvojím pľinívyj smérť, i istľívša čelovíka živonósnym vostánijem tvojím voskresívyj Christé Bóže, jáko čelovikoľúbec, sláva tebí.

Sláva, i nýňi, Bohoródičen: Raspénšahosja nás rádi, i voskrésšaho Christá Bóha nášeho, i nizložívšaho smérti deržávu, neprestánno molí Bohoródice Ďívo: da spasét dúšy náša.

Psalóm 17

Vozľubľú Ťá, Hóspodi, * kríposte mojá.

Hospóď utverždénije mojé, i pribížišče mojé, i Izbáviteľ Mój, * Bóh mój, Pomóščnik mój, i upováju na Nehó,

Zaščítitel mój, * i róh spasénija mojehó, i Zastúpnik mój.

Chvaľá prizovú Hóspoda * i ot vráh mojích spasúsja.

Oderžáša mjá boľízni smértnyja, i potócy bezzakónija smjatóša mjá, * boľízni ádovy obydóša mjá, predvaríša mjá síti smértnyja.

I vnehdá skorbíti mí, * prizvách Hóspoda, i k Bóhu mojemú vozzvách,

uslýša ot chráma svjatáho Svojehó hlás mój, * i vópľ mój préd Ním vnídet vo úši Jehó.

I podvížesja, i trépetna býsť zemľá, * i osnovánija hór smjatóšasja i podvihóšasja, jáko prohňívasja na ňá Bóh.

Vzýde dým hňívom Jehó, i óhň ot licá Jehó vosplámenitsja, * úhlije vozhorísja ot Nehó.

I prikloní nebesá, i sníde, * i mrák pod noháma Jehó.

I vzýde na Cheruvímy, * i leťí, leťí na krilú vítreňu.

I položí tmú zakróv Svój, ókrest Jehó selénije Jehó, * temná vodá vo óblacich vozdúšnych.

Ot oblistánija préd Ním óblacy proidóša, * hrád i úhlije óhnennoje.

I vozhremí s nebesé Hospóď * i Výšnij dadé hlás Svój.

Nizposlá stríly i razhná já, * i mólniji umnóži, i smjaté já.

I javíšasja istóčnicy vodníji, i otkrýšasja osnovánija vselénnyja, * ot zapreščénija Tvojehó, Hóspodi, ot dochnovénija dúcha hňíva Tvojehó.

Nizposlá s vysotý, i priját mjá, * vospriját mjá ot vód mnóhich.

Izbávit mjá ot vrahóv mojích síľnych i ot nenavíďaščich mjá, * jáko utverdíšasja páče mené.

Predvaríša mjá v déň ozloblénija mojehó, * i býsť Hospóď utverždénije móje.

I izvedé mjá na širotú, * izbávit mjá, jáko voschoťí mjá.

I vozdást mí Hospóď po právďi mojéj * i po čistoťí rukú mojéju vozdást mí.

Jáko sochraních putí Hospódni * i ne nečéstvovach ot Bóha mojehó.

Jáko vsjá suďbý Jehó prédo mnóju * i opravdánija Jehó ne otstupíša ot mené.

I búdu neporóčen s Ním, * i sochraňúsja ot bezzakónija mojehó.

I vozdást mí Hospóď po právďi mojéj * i po čistoťí rukú mojéju préd očíma Jehó.

S prepodóbnym prepodóben búdeši, * i s múžem nepovínnym nepovínen búdeši, i so izbránnym izbrán búdeši, i so stroptívym razvratíšisja.

Jáko Tý ľúdi smirénnyja spaséši * i óči hórdych smiríši.

Jáko Tý prosvitíši svitíľnik mój, Hóspodi, Bóže mój, * prosvitíši tmú mojú.

Jáko Tobóju izbávľusja ot iskušénija * i Bóhom mojím prejdú sťínu.

Bóh mój, neporóčen púť Jehó, slovesá Hospódňa razžžéna, * Zaščítiteľ jésť vsích upovájuščich na Nehó.

Jáko któ Bóh, rázvi Hóspodá, Ilí kto Bóh, rázvi Bóha nášehó? * Bóh prepojasújaj mjá síloju, i položí neporóčen púť mój.

Soveršájaj nózi mojí, jáko jeléni, * i na vysókich postavľájaj mjá.

Naučájaj rúci mojí na bráň, * i položíl jesí lúk míďan mýšca mojá.

I dál mi jesí zaščiščénije spásenija, * i desníca Tvojá vospriját mjá,

i nakazánije Tvojé isprávit mjá v konéc, * i nakazánije Tvojé tó mjá naučít.

Uširíl jesí stopý mojá pódo mnóju, * i ne iznemohósťi plesňí mojí.

Poženú vrahí mojá, i postíhnu já, * i ne vozvraščúsja, dóndeže skončájutsja.

Oskorbľú ích, i ne vozmóhut státi, * padút pod noháma mojíma.

I prepojásal mjá jesí síloju na bráň, * spjál jesí vsjá vostajúščyja na mjá pod mjá.

I vrahóv mojích dál mí jesí chrebét, * i nenavíďaščyja mjá potrebíl jesí.

Vozzváša, i ne bí spasájaj: * ko Hóspodu, i ne uslýša ích.

I istňú já jáko prách préd licém vítra, * jáko brénije putéj pohláždu já.

Izbáviši mjá ot prerikánija ľudéj, * postáviši mjá vo hlavú jazýkov.

Ľúdije, íchže ne víďich, rabótaša mí. * V slúch úcha poslúšaša mjá.

Sýnove čuždíji solháša mí. * Sýnove čuždíji obetšáša i ochromóša ot stéz svojích.

Žív Hospóď, i blahoslovén Bóh, * i da voznesétsja Bóh spasénija mojehó.

Bóh dajáj otmščénije mňí * i pokorívyj ľúdi pod mjá.

Izbáviteľ mój ot vráh mojích hňivlívych, * ot vostajúščich na mjá vozneséši mjá, ot múža neprávedna izbáviši mjá.

Sého rádi ispovímsja Tebí vo jazýcich, Hóspodi, * i ímeni Tvojemú pojú:

veličájaj spasénija caréva, * i tvórjaj mílosť christú svojemú Davídu, i símeni jehó do víka.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm 18

Nebesá povídajut slávu Bóžiju, * tvorénije že rukú Jehó vozviščájet tvérď.

Déň dní otryhájet hlahól, * i nóšč nóšči vozviščájet rázum.

Ne súť ríči, nižé slovésa, * íchže ne slýšatsja hlási ích.

Vo vsjú zémľu izýde viščánije ích * i v koncý vsélennyja hlahóly ích.

V sólnce položí selénije svojé, i tój, jáko ženích ischoďáj ot čertóha Svojehó, * vozrádujetsja, jáko ispolín teščí púť.

Ot krája nebesé ischód Jehó, i srítenije Jehó do krája nebesé, * i ňísť íže ukrýjetsja teplotý Jehó.

Zakón Hospódeň neporóčen, obraščájaj dúšy, * sviďíteľstvo Hospódne vírno, umudrjájuščeje mladéncy.

Opravdánija Hospódňa práva, veseľáščaja sérdce, * zápoviď Hospódňa svitlá, prosviščájuščaja óči.

Strách Hospódeň číst, prebyvájaj vo vík víka: * suďbý Hospódni ístinny, opravdány vkúpi,

voždeľínny páče zláta i kámene čéstna mnóha, * i sláždša páče méda i sóta.

Íbo ráb Tvój chranít já, vnehdá sochraníti já, * vozdajánije mnóho.

Hrichopadénija któ razumíjet? * ot tájnych mojích očísti mjá, i ot čuždích poščadí rabá Tvojehó,

ášče ne obladájut mnóju, tohdá neporóčen búdu * i očíščusja ot hrichá velíka.

I búdut vo blahovolénije slovesá úst mojích, i poučénije sérdca mojehó préd Tobóju výnu, * Hóspodi, Pomóščniče mój i Izbáviteľu mój.

Psalóm 19

Uslýšit ťá Hospóď v déň pečáli, * zaščítit ťá ímja Bóha Jákovľa.

Póslet tí pómošč ot Svjatáho * i ot Sijóna zastúpit ťá.

Pomjanét vsjáku žértvu tvojú, * i vsesožžénije tvojé túčno búdi.

Dást tí Hospóď po sérdcu tvojemú * i vés sovít tvój ispólnit.

Vozrádujemsja o spaséniji tvojém * i vo ímja Hóspoda Bóha nášeho vozvelíčimsja.

Ispólnit Hospóď vsjá prošénija tvojá. * Nýňi poznách, jáko spasé Hospóď christá Svojehó,

uslýšit jehó s nebesé svjatáho Svojehó, * v sílach spasénije desnícy Jehó.

Síji na kolesnícach, i síi na kóňich, * mý že vo ímja Hóspoda Bóha nášeho prizovém.

Tíji spjáti býša i padóša, * mý že vostáchom i isprávichomsja.

Hóspodi, spasí carjá i uslýši ný, * vóňže ášče déň prizovém Ťá.

Psalóm 20

Hóspodi, síloju Tvojéju vozveselítsja cár * i o spaséniji Tvojém vozrádujetsja ziló.

Želánije sérdca jehó dál jesí jemú, * i choťínija ustnú jehó ňísi lišíl jehó.

Jáko predvaríl jesí jehó blahoslovénijem blahostýnnym, * položíl jesí na hlaví jehó vinéc ot kámene čéstna.

Životá prosíl jésť u Tebé, * i dál jesí jemú dolhotú dníj vo vík víka.

Vélija sláva jehó spasénijem Tvojím, * slávu i veleľípije vozložíši na nehó.

Jáko dási jemú blahoslovénije vo vík víka, * vozveselíši jehó rádostiju s licém Tvoím.

Jáko cár upovájet na Hóspoda, * i mílostiju Výšňaho ne podvížitsja.

Da obrjáščetsja ruká Tvojá vsím vrahóm Tvojím, * desníca Tvojá da obrjáščet vsjá nenavíďaščyja Tebé.

Jáko položíši ích jáko péšč óhnennuju vo vrémja licá Tvojehó, * Hospóď hňívom Svojím smjatét já, i sňísť ích óhň.

Plód ích ot zemlí pohubíši, * i símja ích ot synóv čelovíčeskich.

Jáko ukloníša na Ťá zlája, * pomýsliša sovíty, íchže ne vozmóhut sostáviti.

Jáko položíši já chrebét, * vo izbýtcich Tvojích uhotóviši licé ích.

Voznesísja, Hóspodi, síloju Tvojéju, * vospojém i pojém síly Tvojá.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm 21

Bóže, Bóže mój, vonmí mí, * vskúju ostávil mjá jesí?

Daléče ot spasénija mojehó * slovesá hrichopadénij mojích.

Bóže mój, vozzovú vo dní, i ne uslýšiši, * i v noščí, i ne v bezúmije mňí.

Tý že vo svjaťím živéši, * chvaló Izráileva.

Na Ťá upováša otcý náši, * upováša i izbávil jesí já.

K Tebí vozzváša, i spasóšasja, * na Ťá upováša, i ne postyďíšasja.

Áz že jésm čérv, a ne čelovík, * ponošénije čelovíkov i uničižénije ľudéj.

Vsí víďaščiji mjá poruháša mí sjá, * hlahólaša ustnámi, pokiváša hlavóju:

upová na Hóspoda, da izbávit jehó, * da spasét jehó, jáko chóščet jehó.

Jáko Tý jesí istórhij mjá iz čréva, * upovánije mojé ot soscú mátere mojejá.

K Tebí privéržen jésm ot ložésn, * ot čréva mátere mojejá Bóh mój jesí Tý.

Da ne otstupíši ot mené, jáko skórb blíz, * jáko ňísť pomohájaj mí.

Obydóša mjá teľcý mnózi, * juncý túčniji oderžáša mjá.

Otverzóša na mjá ustá svojá, * jáko lév voschiščájaj i rykájaj.

Jáko vodá izlijáchsja, i razsýpašasja vsjá kósti mojá, * býsť sérdce mojé jáko vósk, tájaj posreďí čréva mojehó.

Ízsše jáko skudéľ kríposť mojá, i jazýk mój priľpé hortáni mojemú, i v pérsť smérti svél mjá jesí.

Jáko obydóša mjá psí mnózi, sónm lukávych oderžáša mjá, * iskopáša rúci mojí i nózi mojí.

Isčetóša vsjá kósti mojá, * tíji že smotríša i prezríša mjá.

Razďilíša rízy mojá sebí, * i o odéždi mojéj metáša žrébij.

Tý že, Hóspodi, ne udalí pómošč Tvojú ot mené, * na zastuplénije mojé vonmí.

Izbávi ot orúžija dúšu mojú, * i iz rukí pésiji jedinoródnuju mojú.

Spasí mjá ot úst ľvóvych * i ot róh jedinoróž smirénije mojé.

Povím ímja Tvojé brátiji mojéj, * posreďí cérkve vospojú Ťá.

Bojáščijisja Hóspoda, voschvalíte Jehó, vsé símja Iákovle, proslávite Jehó, * da uboítsja že ot Nehó vsé símja Izráilevo.

Jáko ne uničiží, nižé nehodová molítvy níščaho, * nižé otvratí licé Svojé ot mené, i jehdá vozzvách k Nemú, uslýša mjá.

Ot Tebé pochvalá mojá, v cérkvi velícij ispovímsja Tebí, * molítvy mojá vozdám préd bojáščimisja Jehó.

Jaďát ubóziji i nasýťatsja, i voschváľat Hóspoda vzyskájuščiji Jehó, * živá búdut serdcá ích v vík víka.

Pomjanútsja i obraťátsja ko Hospódu vsí koncý zemlí, * i poklóňatsja préd Ním vsjá otéčestvija jazýk.

Jáko Hospódne jésť cárstvije, * i Tój obladájet jazýki.

Jadóša i pokloníšasja vsí túčniji zemlí, * préd Ním pripadút vsí nizchoďáščiji v zémľu, i dušá mojá Tomú živét.

I símja mojé porabótajet Jemú, * vozvistít Hóspodevi ród hrjadúščij.

I vozvisťát právdu Jehó ľúdem róždšymsja, * jáže sotvorí Hospóď.

Psalóm 22

Hospóď pasét mjá * i ničtóže má lišít.

Na mísťi zláčňi, támo vselí mjá, * na voďí pokójňi vospitá mjá.

Dúšu mojú obratí, nastávi mjá na stezí právdy, * ímene rádi Svojehó.

Ášče bo i pojdú posreďí síni smértnyja, * ne ubojúsja zlá,

jáko Tý so mnóju jesí: * žézl Tvój i pálica Tvojá, tá mjá uťíšista.

Uhotóval jesí prédo mnóju trapézu soprotív stužájuščym mňí, * umástil jesí jeléjom hlavú mojú, i čáša Tvojá upojavájušči mjá, jáko deržávna.

I mílosť Tvojá poženét mjá vsjá dní životá mojehó; * i jéže vselíti mí sjá v dóm Hospódeň v dolhotú dníj.

Psalóm 23

Hospódňa zemľá, i ispolnénije jejá, vsélennaja * i vsí živúščiji na néj.

Tój na morjách osnovál jú jésť, * i na rikách uhotóval jú jésť.

Któ vzýdet na hóru Hospódňú? * Ilí któ stánet na mísťi svjaťím Jehó?

Nepovínen rukáma i číst sérdcem, íže ne priját vsúje dúšu svojú, * i ne kľátsja léstiju ískrennemu svojemú.

Séj priímet blahoslovénije ot Hóspoda, * i mílostyňu ot Bóha, Spása svojehó.

Séj ród íščuščich Hóspoda, * íščuščich licé Bóha Jákovľa.

Vozmíte vratá kňázi váša, * i vozmítesja vratá víčnaja, i vnídet Cár slávy.

Któ jésť séj Cár slávy? * Hospóď krípok i sílen, Hospóď sílen v bráni.

Vozmíte vráta kňázi váša, i vozmítesja vratá víčnaja, * i vnídet Cár slávy.

Któ jésť séj Cár slávy? * Hospóď síl, Tój jésť Cár slávy.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Diákon: Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko bláh i čelovikoľúbec Boh jesí, i Tebí slávu vozsylájem, Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Po 2-m stichoslóviji, sidálny voskrésny,

hlás 7: Zapečátanu hróbu, živót ot hróba vozsijál jesí Christé Bóže: i dvérem zakľučénnym, učenikóm predstál jesí vsích voskresénije, Dúch právyj ťími obnovľája nám, po velícij tvojéj mílosti.

Stích: Ispovímsja tebí Hóspodi, vsím sérdcem mojím, povím vsjá čudesá Tvojá.

Na hrób tečáchu žený, so slezámi míra nosjáščja: i vójinom strehúščym ťá vsích carjá, hlahólachu k sebí: któ otvalít nám kámeň? Voskrése velíka sovíta ánhel, poprávyj smérť: vsesíľne Hóspodi, sláva tebí.

Sláva, i nýňi, Bohoródičen: Rádujsja blahodátnaja Bohoródice Ďívo, pristánišče i predstáteľstvo róda čelovíčeskaho, iz tebé bo voplotísja izbáviteľ míra: jedína bo jesí Máti i Ďíva, prísno blahoslovéna i preproslávlena. Molí Christá Bóha mír darováti vséj vselénňij.

Allilúia, 134

Chvalíte ímja Hóspodne, * chvalíte, rabí Hóspoda:

Stojáščiji vo chrámi Hóspodni, * vo dvórich dómu Bóha nášeho.

Chvalíte Hóspoda, jáko Bláh Hóspoď, * pójte ímeni Jehó, jáko dobró:

Jáko Jákova izbrá sebí Hóspoď, * Izráiľa v dostojánije Sebí.

Jáko áz poznách, jáko Vélij Hóspoď, * i Hóspoď náš nad vsími bóhi.

Vsjá, jelíka voschoťí Hóspoď, * sotvorí na nebesí i na zemlí, v morjách i vo vsích bézdnach.

Vozvoďá óblaki ot posľídnich zemlí, * mólniji v dóžď sotvorí, izvoďáj vítry ot sokróvišč Svojích.

Iže porazí pérvency Jehípetskija, * ot čelovíka do skotá.

Poslá známenija i čudesá posreďí Tebé, Jehípte, * na faraóna i na vsjá rabý jehó.

Iže porazí jazýki mnóhi i izbí carí krípki: * Sijóna, carjá Amorréjska, i Oha, carjá Vasánska, i vsjá cárstvija Chanaánska,

i dadé zemľu ích dostojánije, * dostojánije Izráiľu, ľúdem Svojím.

Hóspodi, ímja Tvojé v vík * i pámjať Tvojá v ród i ród:

jáko sudíti ímať Hóspoď ľúdem Svojím, * i o rabích Svojích umólitsja.

Ídoli jazýk, srebró i zláto, * ďíla rúk čelovíčeskich.

Ustá ímut, i ne vozlahóľut, óči ímut, i ne úzrjat, * úši ímut, i ne uslýšat, nižé bo jésť dúch vo usťích ích.

Podóbni ím da búdut tvorjáščiji já, * i vsí naďíjuščijisja na ňá.

Dóme Izrájilev, blahoslovíte Hóspoda, dóme Aaróň, blahoslovíte Hóspoda,* dóme Levíjin, blahoslovíte Hóspoda.

Bojáščijisja Hóspoda, blahoslovíte Hóspoda. * Blahoslovén Hóspoď ot Sijóna, živýj vo Jerusalími.

Allilúia 135

Ispovídajtesja Hóspodevi, jáko bláh, * jáko v vík mílosť Jehó.

Ispovídajtesja Bóhu bohóv, * jáko v vík mílosť Jehó.

Ispovídajtesja Hóspodevi hóspodej, * jáko v vík mílosť Jehó.

Sotvóršemu čudesá vélija jedínomu, * jáko v vík mílosť Jehó.

Sotvóršemu nebesá rázumom, * jáko v vík mílosť Jehó.

Utverdívšemu zémľu na vodách, * jáko v vík mílosť Jehó.

Sotvóršemu svitíla vélija jedínomu, * jáko v vík mílosť Jehó.

Sólnce vo óblasť dné, * jáko v vík mílosť Jehó.

Lunú i zvízdy vo óblasť nošči, * jáko v vík mílosť Jehó.

Porazívšemu Jehípta s pérvency jehó, * jáko v vík mílosť Jehó,

i izvédšemu Izrájilja ot sredý ích, * jáko v vík mílosť Jehó.

Rukóju krípkoju i mýšceju vysókoju, * jáko v vík mílosť Jehó.

Razďíľšemu Čermnóje móre v razďilenija, * jáko v vík mílosť Jehó.

I provédšemu Izrájiľa posreďí jehó, * jáko v vík mílosť Jehó.

I istrjásšemu faraóna i sílu jehó v móre Čermnóje, * jáko v vík mílosť Jehó.

Provédšemu ľudi Svojá v pustýni, * jáko v vík mílosť Jehó.

Porazívšemu carí vélija, * jáko v vík mílosť Jehó,

i ubívšemu carí krípkija, * jáko v vík mílosť Jehó:

Sijóna, carjá Amorréjska, * jáko v vík mílosť Jehó,

i Oha, carjá Vasánska, * jáko v vík mílosť Jehó.

I dávšemu zémľu ích dostojánije, * jáko v vík mílosť Jehó.

Dostojánije Izrajiľu, rabú Svojemú, * jáko v vík mílosť Jehó.

Jáko vo smiréniji nášem pomjanú ný Hóspoď, * jáko v vík mílosť Jehó.

I izbávil ný jésť ot vrahóv nášich, * jáko v vík mílosť Jehó.

Dajáj píšču vsjákoj plóti, * jáko v vík mílosť Jehó.

Ispovídajtesja Bóhu Nebésnomu, * jáko v vík mílosť Jehó.

Blahoslovén jesí, Hóspodi, naučí mjá opravdánijem tvojím.

Anhelskij sobór udivísja, * zrjá tebé v mértvych vminívšasja, * smértnuju že, Spáse, kríposť razorívša, * i so sobóju Adáma vozdvíhša, * i ot áda vsjá svobódša.

Blahoslovén jesí, Hóspodi, naučí mjá opravdánijem tvojím.

Počtó mýra s mílostivnými slezámi, * o učenícy rastvorjájete? * Blistájajsja vo hróbi ánhel, * Myronósicam viščáše: * vídite vý hrób i urazumíjte: * Spás bo * voskresé ot hróba.

Blahoslovén jesí, Hóspodi, naučí mjá opravdánijem tvojím.

Ziló ráno, * Myronósicy tečáchu * ko hróbu tvojemú, rydájuščyja, * no predstá k ním Ánhel i rečé: * Rydánija vrémja prestá, ne pláčite, * voskresénije že * Apóstolom rcýte.

Blahoslovén jesí, Hóspodi, naučí mjá opravdánijem tvojím.

Myronósicy žený * s mýry prišédšyja * ko hróbu tvojemú, Spáse, rydáchu, * Ánhel že k ním rečé hlahóľa: * Čtó s mértvymi živáho pomyšľájete? * Jáko Bóh bo voskresé ot hróba.

Sláva: Poklonímsja Otcú, * i jehó Sýnovi, i svjatómu Dúchu, * svjaťíj Trójci vo jedíňim suščeství, * so Serafímy zovúšče: * svját, svját, * svját jesí, Hóspodi.

I nýňi: Žiznodávca roždši, * hrichá Ďívo Adáma izbávila jesí, * rádosť že Jévi * v pečáľi mistó podalá jesí: * pádšyja že ot žizni, * k séj naprávi, * iz tebé voplotívyjsja * Bóh i čelovík.

Allilúja, Allilúja, Allilúja, sláva tebí Bóže. (3x)

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Diákon: Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jerej: Jáko svjatísja i proslávisja prečestnóje i velikoľípoje ímja tvojé, Otcá i Sýna i svjatáho Dúcha, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

ipakoí, hlás 7: Íže náš zrák vosprijémyj, i preterpívyj krest plótski, spasí mja voskresénijem tvojím Christé Bóže, jáko čelovikoľúbec.

Stepenna, hlás 7.

Antifon 1. Pľin Sión ot lésti obratív, i mené Spase oživí, izimája rabótnyja strásti.

V juh síjaj skórbi póstnyja so slezámi, sej rádostnyja póžnet rukojáti prisnoživopitánija.

Sláva, i nýňi: Svjatým Dúchom istóčnik božéstvennych sokróvišč, ot Nehóže premúdrosť, rázum, strach: Tomú chvalá i sláva, česť i deržava.

Antifon 2. Ášče ne Hóspoď sozíždet dom dušévnyj, vsúje truždájemsja: rázvi bo tohó ni ďijánije, ni slóvo soveršájetsja.

Plodá čŕévňa svjatíi duchodvížno prozjabájut Otéčeskaja predánija synopoložénija.

Sláva, i nýňi: Svjatým Dúchom, vsjačeskaja jéže býti ímut: préžde bo vsich Boh, vsich Hospóďstvo, Svit nepri-stúpen, Živót vsich.

Antifon 3. Bojáščijísja Hóspoda, putí života obrítše nýňi i prísno ublažájutsja slavoju netľínnoju.

Okrest trapézy Tvojejá jáko stéblije víďa isčádija Tvojá, rádujsja i veselísja, privoďá sijá Christóvi, pastyrenačálniku.

Sláva, i nýňi: Svjatým Dúchom hlubiná darovánij, bohátstvo slávy, sudéb hlubiná vélija: jedinosláven Otcú i Sýnu, služím bo.

Diákon: Vónmim.

Jeréj: Mír vsím.

Diákon: Premúdrosť, vónmim.

Prokimen hlás 7. Voskresní Hóspodi Bóže moj, da voznesétsja ruká Tvojá: ne zabúdi níšich Tvoich do koncá.

Stích: Ispovímsja tebí, Hóspodi, vsím sérdcem mojím.

Jeréj: Hóspodu pomolímsja.

Lík: Hóspodi pomíluj.

Jeréj: Jáko svjat jesí, Bóže naš, i v svjatých po**čiváješi, i tebí slávu vozsylajem, Otcú, i Sýnu, i svjatomu Duchu, ný**ňi i prísno i v viki vikov.

Lík: Amíň.

Vsjákoje dychánie da chvalít Hóspoda.

Vsjákoje dychánie da chvalít Hóspoda.

Stich: Chvalíte Bóha v svjatých jehó, chvalíte jehó v utverždénii síly jehó.

Vsjákoje dychánie da chvalít Hóspoda.

O jéže spodobitisja nam slýšaniju svjatáho jevanhelija, mirom Hóspoda Bóha molim.

Lík: Hóspodi pomílu. (3x)

Mír vsím.

I duchovi tvojemú.

Ot Lukí svjatáho jevanhéllija čténije:

Sláva tebí, Hóspodi, sláva tebí.

Vónmim: V ťim časi Petro vstav, uťikav ku hrobu, posmotriv do ňoho i uviďiv tam ležati lem polotna. Vernuv sja i čudovav sja tomu, što sja stalo. I smoť, v tot deň dvomi z učenikiv išli do sela nazvanoho Emmaus, kotre bylo od Jerusalima približno jedenadcjať kilometriv. I bisidovali o všytkim, što sja stalo. A jak tak bisidovali i vjedno rozdumovali, prišov ku nim sam Isus i išov iz nima. No dašto jak by speralo jim oči, žeby joho ne poznali. A vin jim poviv: „O čim to iduči bisidujete midži sobov, a čom vy zasmučeny?“ A jeden iz nich, što sja zvav Kleopa, jomu odpoviv: „Ci ty lem sam iz čudžinciv v Jerusalimi, kotryj ne znať o ťim, što sja stalo v tych dňach?“ Oprosiv sja jich: „A što?“ I rospovili mu, što sja stalo z Isusom Nazarjanom, kotryj byv prorok, silnyj v ďiľi i v slovi pered Bohom i cilym narodom; jak joho našy archijereji i načalniky peredali, žeby byv odsudženyj na smerť, i rozpjali. - A my naďijali sja, že vin vyslobodiť Izraiľ. Dnes je už treťij deň, jak sja toto všytko stalo. No dakotry iz našych žen nas začudovali; byli rano kolo hroba, a jak ne našli joho ťilo, prišli i hovorili, že viďili i pojavľiňa anheľiv, kotry povidali, že žyje. A dakotry iz našych išli ku hrobu i našli všytko tak, jak povidali ženy, no joho ne viďili.- A vin jim poviv: „O, vy nerozumnoho i ťažkodumnoho serdcja uviriti všytkomu, što hovorili proroky. Ci ne bylo potribne, žeby Christos toto vyterpiv i vošov do svojoj slavy?“ I začav od Mojseja i od všytkych prorokiv i pojasňovav jim, što rečene o ňim v ciľim Pismi. A koli prichodili ku selu, do kotroho išli, vin jak by poberav sja iti dale. No oni joho strimali i hovorili: „Zistaň iz nami, bo deň už kinčiť i prichodiť večur.“ I zistav, i pišov iz nima. A jak siďili kolo stola, vzjav chľib, blahosloviv, lamav i davav jim. I otvorili sja jim oči i poznali joho; no vin sja jim stav nevidimym. I poviv jeden druhomu: „Ci ne horilo v nas naše serdce, kiď iz nami hovoriv na dorozi i pojasňovav nam Pismo?“ I takoj vstali, vernuli sja do Jerusalima i našli vjedno jedenadcjaťoch i tych, što z nima byli, jak bisidujuť: „Hospoď spravdy voskres i pojaviv sja Simonovi.“ A oni rospovili, što sja stalo po dorozi i jak joho poznali, kiď lamav chľib.

Sláva tebí, Hóspodi, sláva tebí.

Taže: Voskresenije Chrístóvo víďivše, poklo­nímsja svjatómu Hóspodu Isúsu, jedínomu bezhríšnomu. Krestú tvojemú poklaňájemsja Christé, í svjatoje voskre­senije tvojé pojém i slávim: Ty bo jesí Boh naš, rázvi tebé inóho ne znájem, ímja tvojé imenújem. Priidíte vsi vírniji, poklonimsja svjatomu Christóvu voskreséniju: se bo priíde Krestóm rádosť vsemú míru. Vsehdá bohoslóvjašče Hóspoda, pojém voskresenije Jehó: raspjátije bo preterpív, smertiju smerť razruší.

Psalóm 50.

Pomíluj mja, Bóže, * po velícij mílosti tvojéj. - I po mnóžestvu ščedrót tvojích * očísti bezzakónije mojé. - Najpáče omýj mja ot bezzakónija mojehó, * i ot hrichá mojehó očísti mja. - Jáko bezzakónije mojé az znáju, * i hrich moj predomnóju jesť výnu. - Tebí jedínomu sohriších i lukávoje pred tobóju sotvorích, * jáko da opravdíšisja vo slovesích tvojích, i pobidíši vnehdá sudíti ti. - Se bo v bezzakónijich začát jesm, * i vo hrisích rodí mja máti mojá. - Se bo ístinu vozľubíl jesí: * bezvístnaja i tájnaja premúdrosti tvojejá javíl mi jesí. - Okropíši mja yssópom i očíščusja, * omýješi mja, i páče sňíha obíľusja. - Slúchu mojemú dási rádosť i vesélije, * vozrádujutsja kósti smirénnyja. - Otvratí licé tvojé ot hrich mojích: * i vsja bezzakónija mojá očísti. - Sérdce čísto sozíždi vo mňi, Bóže, * i duch prav obnoví vo utróbi mojéj. - Ne otvérži mené ot licá tvojehó, * i Dúcha tvojehó svjatáho ne ottimí ot mené. - Vozdážď mi rádosť spasénija tvojehó, * i Dúchom vladýčnym utverdí mja. - Naučú bezzakónnyja putém tvojím, * i nečestíviji k tebí obraťátsja. - Izbávi mja ot krovéj, Bóže, Bóže, spasénija mojehó: * vozrádujetsja jazýk moj právďi tvojéj. - Hóspodi ustňí mojí otvérzeši,* i ustá mojá vozvisťát chválu tvojú. - Jáko ašče by voschoťíl jesí žértvy dal bych úbo, * vsesožžénija ne blahovolíši. - Žértva Bóhu duch sokrušén: * sérdca sokrušénna i smirénna Boh ne uničižít. - Ublaží, Hóspodi, blahovolénijem tvojím Sijóna, * i da soziždutsja sťíny Jerusalímskija. Tohdá blahovolíši žértvu právdy, voznošénije i vsesožžehajémaja, * tohdá vozložát na oltár tvoj telcý.

Sláva, hlás 6. Molítvami svjatých apóstol, Mílostive, očísti mnóžestvo sohrišénij nášych.

I nýňi: Mólitv rádi Prečístyja Bohoródicy, Mílostive, očísti mnóžestvo sohrišénij nášych

Stich: Pomíluj mja, Bóže, po velícij mílosti tvojéj. I po mnóžestvu ščedrót tvojích očísti bezzakónije mojé.

Stichira, hlás 6. Voskrés Isús ot hróba jákože prorečé, dadé nám žývot víčnyj i véliju mílosť.

Jerej: Spasí, Bóže, ľúdi tvojá, i blahosloví dostojánije tvojé, posití mír tvoj mílostiju i ščedrótami, vozvýsi róh christiján pravoslávnych, i nizposlí na ný mílosti tvojá bohátyja, molítvami prečístyja Vladýčicy nášeja Bohoródicy i prisnoďívy Maríji; síloju čestnáho i životvorjáščaho Krestá, zastuplénmi nebésnych Síl bezplótnych, čestnáho i slávnaho proróka, predtéči i krestíteľa Joánna, svjatých slávnych i vsechváľnych Apóstol, i íže vo svjatých Otéc nášich i vseléňskich velíkich učítelej i svjatítelej: Vasílija Velíkaho, Hrihórija Bohoslóva i Joánna Zlatoústaho, Atanásija i Kyrílla, i íže vo svjatých otcá nášeho Nikolája Mýr Lykíjskich čudotvórca, svjatých slavjáňskich Apóstol Kyrílla i Metódija, i svjatáho svjaščenomúčenika Josafáta, svjatých, slávnych i dobropobídnych Múčenik, prepodóbnych i bohonósnych otéc nášich, svjatých i právednych Bohootéc Joakíma i Ánny i prepodobných i bohonósnych otéc nášich Antónija i Teodósija Pečérskich, i svjatáho (jehóže jésť deň ilí chrám), i vsích Svjatých tvojích: mólim Ťa mnohomílostive Hóspodi, uslýši nás hríšnych moľáščichtisja, i pomíluj nás.

Lík: Hóspodi pomílu. (12x)

Vozhlas: Milostiju i ščedrótami i čelovikoľúbiijem jedinoródnaho Sýna tvojehó s nímže blaholslovén jesí so presvjatým i blahím i životvorjáščym tvojím Dúchom nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Kanón voskrésn, hlás 7:

[Písň 1]

irmós: Mánijem tvojím na zemnýj óbraz preložísja, pré**ž**de udoborazlivájemoje vodnóje jestestvó Hóspodi: ťímže nemókrenno pišešéstvovav Izráiľ, pojét tebí písň pobídnuju.

Pripív: Sláva Hóspodi, svjatómu voskreséniju tvojemú.

Osudísja smértnoje mučíteľstvo drévom, neprávednoju smértiju osuždénu tí Hóspodi: otňúduže kňáz ťmý tebí ne odoľív, právedno izhnán býsť.

Ád tebí priblížisja, i zubý ne vozmóh stérti ťílo tvojé, čeľusťmí sokrušísja. Otňúduže Spáse, boľízni razrúš smértnyja, voskrésl jesí tridnéven.

Bohoródičen: Razrišíšasja boľízni pramátere Jévy: boľízni bo izbižávše, neiskusomúžno rodilá jesí. Otňúduže jávi Bohoródicu, prečístaja, vídušče ťá, vsí slávim.

Ín kanón krestovoskresn, hlás 7: [Písň 1]

irmós: Póntom pokrý faraóna s kolesnícami, sokrušájaj bráni mýšceju vysókoju, pojím jemú, jáko proslávisja.

Dvá istóčnika nám na kresťí istočí Spás živonósnaja ot svojehó probodénnaho rebrá. Pojím jemú: jáko proslávisja.

Vo hrób vselívsja, i voskrés tridnéven, netľínije podadé, čájanije Christós smértnym. Pojím jemú: jáko proslávisja.

Bohoródičen: Jedína Ďíva i po roždeství pokazálasja jesí: ziždíteľa bo mírovi voploščénna rodilá jesí: ťímže rádujsja, tebé vsí zovém.

Ín kanón presvjaťíj Bohoródici, [jehóže kraehranésije po alfavítu.] Hlás 7.

irmós: Mánijem tvojím na zemnýj óbraz preložísja, pré**ž**de udoborazlivájemoje vodnóje jestestvó Hóspodi: ťímže nemókrenno pišešéstvovav Izráiľ, pojét tebí písň pobídnuju.

Bézdnu róždšaja blahoutróbija Ďívo, dúšu mojú ozarí svitonósnym tvojím sijánijem, jáko da dostójno vospojú tvojích čudés bézdnu.

Strilóju hrichóvnoju ujázvleny nás Slóvo víďiv, jáko blahoďíteľ uščédri: otňúduže neskazánno sojedinísja vsečístaja, plótiju, íže iz tebé prebožéstvennyj.

Býsť smértiju játo jestestvó, tľínnoje že i mértvennoje čelovíčeskoje, Vladýčice: tý že žízň začénši, sijé ot istľínija k životú vozvelá jesí.

irmós: Koňá i vsádnika v móre čermnóje, sokrušájaj bráni, mýšceju vysókoju, Christós istrjasé, Izráiľa že spasé, pobídnuju písň pojúšča.

Písňmi Bohokrásnymi pojúščaho dnés svjatúju tvojú pámjať, i ístinno dostochváľnuju, svítom mjá ozarí molítv tvojích vsečestnája, vesélija Božéstvennaho tezoimenítaja.

Jedínu Božéstvennuju dobrótu Christóvu vozľubívši, i tohó raspáľšisja neveščéstvennymi krasotámi, dobrótoju ťilésnoju vozhnušálasja jesí, slávnaja, viďíniji Božéstvennymi upražňájuščisja.

Nevísta ukrášenaja dobroďítelej krasotámi, obručílasja jesí ístinno krásnomu dobrótoju Christú, ostáviši privrémennaho, Jevfrosínije, obrúčnika, i žitijá vsjú krasotú.

Bohoródičen: Vsé poželánije i sládosť i žízň, iz tebé vozsijávyj premnóžestvom bláhosti, Ďívo vseneporóčnaja: jehóže molí spastí neprestánno ťá blažáščyja.

Katavásija: Otvérzu ustá mojá, i napólňatsja dúcha, i slóvo otrýhnu Caríci Máteri, i javľúsja svítlo toržestvúja, i vospojú rádujasja tvojá čudesá.

[Písň 3]

irmós: V načáľi nebesá vsesíľnym Slóvom tvojím utverždéj Hóspodi Spáse, i vseďíteľnym i Bó**ž**ijim Dúchom vsjú sílu ích, na nedvížimim mjá kámeni ispovídanija tvojehó utverdí.

Tý vozšéd na drévo, o nás boľíznuješi vóleju blahoutróbne Spáse, i terpíši jázvu, primirénija chodátajstvennu, i spasénija vírnym: jéjuže tvojemú mílostive, vsí primiríchomsja Rodíteľu.

Tý mja očístiv ot jázvy, dušéju ujázvlennaho zmíjevym uhryzénijem Christé, i pokazál jesí svít, vo ťmí drévle mňí sležášču i vo tľíniji: krestóm bo vo ád sošéd, mené sovoskresíl jesí.

Bohoródičen: Neiskusomúžnyja tvojejá Mátere moľbámi mír mírovi podážď, Spáse, i neskazánnyja tvojejá slávy slavoslóvjaščyja ťá spodóbi.

[Ín] irmós: Nebesá utverdívyj slóvom, i zemnóje osnovánije ukripívyj na vodách mnóhich, utverdí mój úm, vo vóľu tvojú čelovikoľúbče.

Íže na kresťí strásti preterpívyj, i razbójniku ráj otvérzyj, jáko blahoďíteľ i Bóh, utverdí mój úm v vóľu tvojú, jedíne čelovikoľúbče.

Voskresýj tridnéven iz hróba, i živót mírovi vozsijávyj, jáko žiznodávec i Bóh, utverdí mój úm v vóľu tvojú, jedíne čelovikoľúbče.

Bohoródičen: Jáko Bóha bezsímenno začénši, i ot kľátvy Jévu izbávľši, Ďívo Máti Mariám, molí ot tebé voplóščšahosja Bóha, spastí stádo tvojé.

[Ín] irmós: V načáľi nebesá vsesíľnym Slóvom tvojím utverždéj Hóspodi Spáse, i vseďíteľnym i Bó**ž**ijim Dúchom vsjú sílu ích, na nedvížimim mjá kámeni ispovídanija tvojehó utverdí.

Zmíj popolzýj iz Jedéma, mené obožénija želánijem preľstív, vérže v zémľu: no íže mílostiv, i jestestvóm blahoutróben, uščédriv Bohosoďíla, vo črévo tvojé vséľsja, i podóben mňí býv Máti Ďívo.

Blahoslovén plód tvojehó čréva, Ďívo Bohoródice, vsích rádoste, rádosť bo vsemú míru rodilá jesí, i vesélije voístinnu razhoňájuščeje pečáľ hrichóvnuju, Bohonevísto.

Žízň víčnuju, i svít Bohorodíteľnice Ďívo, i mír rodilá jesí nám, drévnich čelovík bráň jáže ko Otcú i Bóhu, ukroťivájuščij, víroju i ispovídanijem blahodáti.

irmós: Vodruzívyj na ničesómže zémľu poveľínijem tvojím, i povísivyj neoderžímo ťjahoťíjuščuju, na nedvížimim, Christé, kámeni zápovidej tvojích, cérkov tvojú utverdí, jedíne bláže i čelovikoľúbče.

Velíkija preterpívši pódvihi, vrážija nizložíla jesí uchiščrénija: pobidíla jesí démonskija prilóhi: ánhelom upodóbilasja jesí, bezsmértiju poučívšisja máti, v mértvenňim tvojém ťilesí.

Veselít monášestvujuščich serdcá žitijé tvojé, utverždénije súšče i nakazánije ko spasíteľnym zápovidem, i k stezjám netľínija, k ľubví krájňijšemu preďílu, Jevfrosínije, sozdávšaho.

Prosviščájet vírnych Božéstvennaja sobránija svítlaja tvojá pámjať i dostoslávnaja, uslaždájet prepodóbnych líki, ánhely veselít. S nímiže vodvorjáješisja, jáko ravnoánheľnomu žitijú, Jevfrosínije, revnovávši.

Bohoródičen: Strastéj mjá ľútoje oburevájet voľnénije, lukávych duchóv hlubiná oderžít mjá, hrichóvnyj víchor koléblet mojé sérdce: Bohorodíteľnice, tý ma utverdí, čísťi ťá voschvaľájušča.

Irmos: Tvojá písnoslóvcy, Bohoródice, živýj i nezavístnyj, istóčniče, lik sebí sovokúpľšyja, duchóvno utverdí, v božéstvenňij tvojéj sláví vincév slávy spodóbi.

Po 3. Pisňi:

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi: )

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jako Ty jesi Boh naš, i Tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Kondák, hlás 2. Podóben: Výšnich iščjá: Výšňuju žízň vozžeľívši polučíti, dólňuju sládosť tščáteľno ostávila jesí, i samúju sebé smisíla jesí posreďí mužéj, krasňíjšaja: Christá bo rádi ženichá tvojehó o obrúčnici privrémennom nebrehlá jesí.

íkos: V veséliji i rádosti dúšy vozveselívše, vostánem tščáteľno uslýšati slóvo preslávnoje: prechódit bo úm vsják povídanije sijé, i udivľájet, jáko žená posreďí mužéj prebyvájušči pobidí Velijára, i óhň poprá slastéj, i neopalísja otňúd: Christá bo voždeľívši neskvérnaja, obrúčnika privrémennaho nebrehlá jésť.

[Písň 4]

irmós: Ótča ňídra ne ostávľ, i sošéd na zémľu Christé Bóže, tájnu uslý**š**ach smotrénija tvojehó, i proslávich ťá jedíne čelovikoľúbče.

Svojá pleščí dáv, íže ot Ďívy voplóščsja, na rány, rabú prehrišívšu, bijén byvájet Vladýka nepovínen, razrišája mojá sohrišénija.

Predstojáv sudíšču sudíj zakonoprestúpnych, jáko osudímyj povínen byvájet, i zaušájetsja brénnoju rukóju, sozdávyj čelovíka jáko Bóh, i suďáj právedno zemlí.

Bohoródičen: Jáko voístinnu Máti Bóžija, tvorcá tvojehó i Sýna molí, k spasíteľnomu napráviti mjá pristánišču vseneporóčnaja slávnaho jehó choťínija.

[Ín] irmós: Smotrjájaj prorók, v posľídňaja tvojé Christé prišéstvije, vopijáše: tvojú uslýšach Hóspodi sílu, jáko vsjá spastí pomázannyja tvojá prišél jesí.

Ne vídyj hrichá, i jehó rádi býv Hóspodi, jéže ne býl jesí voobražáješisja, prijém čúždeje, da spaséši mír, i ubijéši preľstív mučíteľa.

Na kresťí vozdvížen býl jesí, i práotca Adáma razrišíl jesí hrích [jehóže rádi tvojú uslýšach sílu:] jáko vsjá spastí pomázannyja tvojá prišél jesí.

Bohoródičen: Tý roždéjsja ot Ďívy, umiráješi, oživľáješi že Adáma mýsliju zablúždšaho: íbo ubojásja smérť kríposti tvojejá, jáko vsjá spastí rastľívšyjasja prišél jesí.

[Ín] irmós: Ótča ňídra ne ostávľ, i sošéd na zémľu Christé Bóže, tájnu uslý**š**ach smotrénija tvojehó, i proslávich ťá jedíne čelovikoľúbče.

Izbránnaja vsjá i dóbraja, jávľšisja Bóhu préžde sozdánija svítlostiju vsepítaja, svetolítijem tvojím pojúščyja ťá prosvití.

Bóha čelovíkom rodilá jesí čístaja, voploščénna ot čístych krovéj tvojích, izbavľájušča sohrišénij mnóhich, ľubóviju slávjaščyja i počitájuščyja ťá Máti Ďívo.

Svjaščennoďíjstvujet jestestvó slovésnoje, vozsijávšemu iz tebé vsepítaja, táinstvu neizrečénnomu roždestvá tvojehó naučívšejesja nýňi, preblažénnaja.

irmós: Božéstvennoje tvojé razumív istoščánije prozorlívo Avvakúm, Christé, so trépetom vopijáše tebí: vo spasénije ľudéj tvojích, spastí pomazánnyja tvojá prišél jesí.

Otcú ťa nebésnomu vnémľuščuju dúš nevistovódcu ótča ľubóv ne vozbraní, nižé privrémennaho ženichá, šéstvovati púť spasíteľnyj.

Jáko fíniks Bohomúdrenno procvilá jesí právdy sládosť, i jáko kédr pri vodách vozderžánija, Bohomúdraja, plodý dobroďíteľnyja umnóžila jesí.

Ohném vozderžánija ispepelíla jesí chvrástnyja slásti, i razhorívšisja úhlem Hospódni ľubvé, čudés lučý vozsijála jesí.

Rasterzán víditsja, i ležášč, pred krásnymi tvojími nohámi, préžde Jévin rátnik, iz Ďívy róždšahosja síloju, Jevfrosínije, i blahodátiju.

Bohoródičen: Uščédri, ščédraja súšči, preokajánnuju mojú dúšu, Bohorodíteľnice vseneporóčnaja, ot strastéj hrichá ľúťi omračívšujusja i steňúšču.

Irmos: Siďáj vo sláví, na prestoľi Božestvá vo óblaci léhci, priíde Isús prebožéstvennyj, netľínnoju dlániju, i spasé zovúščyja: sláva, Christé, síľi Tvojéj.

[Písň 5]

irmós: Nóšč ne svitlá nevírnym Christé, vírnym že prosviščénije v sládosti slovés tvojích: sehó rádi k tebí útreňuju, i vospiváju tvojé Božestvó.

Za tvojá rabý prodajéšisja Christé, i po laníťi udarénije terpíši, svobóďi chodátajstvenno pojúščym: k tebí útreňuju, i vospiváju tvojé Božestvó.

Božéstvennoju tvojéju síloju Christé, némoščiju plotskóju krípkaho nizložíl jesí, i pobidíteľa mjá smérti, Spáse, voskresénijem pokazál jesí.

Bohoródičen: Bóha rodilá jesí Máti čístaja, voploščénnaho iz tebé Bohoľípno vsepítaja: ponéže ne poznála jesí múžeska póla, no ot svjatáho raždáješi Dúcha.

[Ín] irmós: Hóspodi Bóže mój, ot noščíútrenevav tebí moľúsja: podážď mí ostavlénije prehrišénij mojích, i k svítu tvojích poveľínij púti mojá naprávi, moľúsja.

Jehdá so bezzakónnymi vminívsja, voznéslsja jesí na lóbňim, svitíla sokryváchusja, i zemľá kolebášesja, i cerkóvnaja svítlosť razdrásja, jevréjskoje javľájušči otpadénije.

Tebé razrušívšaho mučítelevu vsjú sílu krípostiju nepostižímaho tvojehó božestvá, i mértvyja tvojím voskresénijem vozdvíhšaho písňmi slávim.

Bohoródičen: Máti carjá i Bóha vsepítaja Bohoródice, víroju i ľubóviju ťá písňmi voschvaľájuščym prísno, očiščénije prehrišénij tvojími moľbámi nizposlí.

[Ín] irmós: Nóšč ne svitlá nevírnym Christé, vírnym že prosviščénije v sládosti slovés tvojích: sehó rádi k tebí útreňuju, i vospiváju tvojé Božestvó.

Ľistvicu uzrív Jákov, k vysoťí utverždénu, óbrazu naučísja, neiskusobráčnaja tebé: tobóju bo Bóh čelovíkom priobščísja, vsečístaja Vladýčice.

Izbavlénije víčnoje tobóju Ďívo, nýňi obrítše usérdno zovém tí: jéže rádujsja Bohonevístnaja: i tvojím svítom vozrádovavšesja vsepítaja, písňmi ťá pojém.

Jedínu ťá ženích posreďí térnija krín Ďívo, obrít, čistotý blistánijem sviťáščusja, i svítom ďívstva vseneporóčnaja, nevístu vospriját.

irmós: Oďijájsja svítom jáko rízoju, k tebí útreňuju, i tebí zovú: dúšu mojú prosvití omračénnuju, Christé, jáko jedín blahoutróben.

Zaréju Božéstvennych ďijánij, jáko kámeň smaráhd, čístaja, víďina bylá jesí posreďí mužéj, múžeskaja borénija pokazújušči i veseľášči Hóspoda.

Točášči slézy, jáko aromáty oblahovónilasja jesí, vozvelíčilasja jesí, jáko míro mnohocínnoje, i Bóhu prineslásja jesí ďíva nerastľínna.

Vsé tvojé želánije Bóhu prineslá jesí, tohó želájušči, tohó íščušči, tohó posľídstvujušči zakonopoložéniju, ďívo, spasíteľnomu.

Bohoródičen: Mláda rodilá jesí jáko mladénca, čístaja, préžde vík iz Otcá beznačáľna bezľítno vozsijávšaho, jehóže o míri molí, Bohonevísto.

Irmos: Užasóšasja vsjačeskaja o božéstvenňij slávi tvojéj, ty bo neiskusobráčnaja Ďívo, imíla jesí vo utróbi nad vsimi Bóha, í rodilá jesí bezľítnaho Sýna, vsim vospivájuščym ťa, mír podavájuščaja.

[Písň 6]

irmós: Plávajuščaho v molví žitéjskich pope**č**énij, s korablém potopľájema hrichí, i dušetľínnomu zvírju primetájema, jáko Jóna Christé, vopijú ti: iz smertonósnyja hlubiný vozvedí mja.

Vospomináchu ťá zakľučénnyja vo áďi dúšy, i ostávľšyjasja právednych, i ot tebé spasénija moľáchusja: jéže krestóm Christé, pódal jesí preispódnim, prišéd jáko blahoutróben.

Ko oduševlénnomu tvojemú i nerukotvorénnomu chrámu, razrušénu bývšu stradáňmi, vozzríti páki lík apóstoľskij otčájasja: no páče nadéždy poklóňsja, voskrésša povsjúdu propovída.

Bohoródičen: Neizrečénnaho roždestvá tvojehó vseneporóčnaho óbraz, Ďívo Bohonevístnaja, íže nás rádi, któ ot čelovík skazáti vozmóžet? Jáko Bóh neopísanňi, Slóvo sojedinívsja tebí, plóť iz tebé býsť.

[Ín] irmós: Jóna iz čréva ádova vopijáše: vozvedí ot tlí živót mój. Mý že tebí vopijém: Vesíľne Spáse pomíluj nás.

Na kresťí voznéssja Spáse vóleju, vrážiju pľiníl jesí deržávu, na sím prihvozdív hrichóvnoje bláže, rukopisánije.

Iz mértvych voskrés Spáse vlástiju, sovozdvíhl jesí čelovíčeskij ród, živót i netľínije darovávyj nám, jáko čelovikoľúbec.

Bohoródičen: Jehóže rodilá jesí Bohoródice neskazánno Bóha nášeho, moľášči ne prestáj, izbávitisja ot bíd pojúščym ťá, čístaja prisnoďívo.

[Ín] irmós: Plávajuščaho v molví žitéjskich pope**č**énij, s korablém potopľájema hrichí, i dušetľínnomu zvírju primetájema, jáko Jóna Christé, vopijú ti: iz smertonósnyja hlubiný vozvedí mja.

Zakónniji ťá óbrazy, i proróčeskaja prorečénija jávi predvozviščáchu, choťáščuju rodíti blahoďíteľa čístaja vsejá tvári, mnohočástňi i mnohoobrázňi blahoďíjstvovavšaho vírno vospivájuščich ťá.

Ustránšahosja drévle navítom čelovikoubíjcy, Adáma pervozdánnaho rájskija božéstvennyja sládosti, neiskusobráčnaja páki vozvelá jesí, róždši íže ot prestuplénija nás izbávivšaho.

Íže choťínijem božéstvennym, soďíteľnoju že síloju vsé sostavléj ot ne súščich, iz čréva tvojehó čístaja, proizýde, i súščyja vo ťmí smértňij, Bohonačáľňijšimi mólnijami osijá.

irmós: Neístovstvujuščejesja búreju dušetľínnoju, Vladýko Christé, strastéj móre ukrotí, i ot tlí vozvedí mja, jáko blahoutróben.

Jáko čistá i neporóčna, jáko krasná, jáko predobrá, ženichú Slóvu tý unevístilasja jesí, vo víki sobľudájuščemu ťá netľínnu.

Stenáňmi i slezámi vzyskújušči soďíteľa, ónaho viďínija spodóbilasja jesí jáko izbránnaja so izbránnymi, dostočúdnaja.

Vozderžánija óbraz, cilomúdrija oduševlénnoje podóbije vírnym javílasja jesí, blahochváľaščym tvojú svjaščénnuju, o Jevfrosínije, pámjať.

Bohoródičen: Páče umá bezľítnaho, páče slóva sozdáteľa, vsečístaja, rodilá jesí, izbavľájuščaho vsjákija tlí, Bohoródicu pojúščyja ťá.

Irmos: Božéstvennoje sijé í vsečestnóje, soveršájušče prázdenstvo, bohumúdriji Bohomátere: priidíte rukámi vospléščim, ot nejá róždšahosja Bóha slávim.

Po 6. pisňi

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi: )

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko tý jesí cár míra, i Spás dušám nášym, i Tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Kondák, hlás 7: Ne ktomú deržáva smértnaja vozmóžet deržáti čelovíki: Christós bo sníde sokrušája i razorjája síly jejá. Svjazúem byvájet ád, prorócy sohlásno rádujutsja: predstá, hlahóľušče, spás súščym v véri, izydíte vírniji v voskresénije.

íkos: Vostrepetáša dóľi preispódňaja dnés, ád i smérť jedínaho ot Tróicy: zemľá pokolebásja, vrátnicy že ádovy víďivše ťá užasóšasja: vsjá že tvár so proróki rádujuščisja pojét tebí pobídnuju písň, izbáviteľu Bóhu nášemu, razrušívšemu nýňi smértnuju sílu. Da vosklíknem i vozopiím ko Adámu, i k súščym iz Adáma: drévo sehó páki vvedé, izydíte vírniji vo voskresénije.

[Písň 7]

irmós: Péšč ótrocy ohnepáľnu drévle rosotočá**šču pokazáš**a, jedínaho Bóha vospivájušče, i hlahóľušče: prevoznosímyj otcév Bóh, i preproslávlen.

Drévom umerščvľájetsja Adám, vóleju preslušánije soďílav: poslušánijem že Christóvym páki obnovľájem jésť. Mené bo rádi raspinájetsja Sýn Bóžij, preproslávlennyj.

Tebé voskrésšaho Christé, iz hróba, tvár vsjá vospí: tý bo žízň súščym vo áďi procvíl jesí, mértvym voskresénije, íže vo ťmí, svít preproslávlennyj.

Bohoródičen: Rádujsja dščí Adáma tľínnaho. Rádujsja jedína Bohonevísto. Rádujsja, jéjuže tľá izhnána býsť, jáže Bóha róždši: jehóže molí čístaja, spastísja vsím nám.

[Ín] irmós: V péšč óhnennuju vvérženi prepodóbniji ótrocy, óhň v rócu preložíša vospivánijem síce vopijúšče: blahoslovén jesí Hóspodi Bóže otéc nášych.

Íže na drévi krestňim hrichóvnoje žálo pritupív, i Adámova prestuplénija rukopisánije razrušív kopijém rebrá tvojehó, blahoslovén jesí Hóspodi Bóže otéc nášich.

Íže v rebró probodén býv, i kropléňmi króve božéstvennyja zémľu očístiv, krovmí idolobísija oskvernénnuju, blahoslovén jesí Hóspodi Bóže otéc nášich.

Bohoródičen: Jéže préžde sólnca prosviščénija, vozsijávši mírovi Bohorodíteľnice Christá, ot ťmý izbávľšaho, i prosviščájušča vsjá Bohovíďinijem: blahoslovén jesí zovúščyja, Bóže otéc nášich.

[Ín] irmós: Péšč ótrocy ohnepáľnu drévle rosotočá**šču pokazáš**a, jedínaho Bóha vospivájušče, i hlahóľušče: prevoznosímyj otcév Bóh, i preproslávlen.

Preispeščrénu, pozlaščénu útvar ťá imúšču vozľubí sozdátel tvój Ďívo, i Hospóď: prevoznosímyj otcév Bóh i preproslávlen.

Očiščájetsja otrokovíce, úhľ drévle Isáia prijém: znamenáteľňi tvojé roždestvó víďiv, prevoznosímaho otcév Bóha, i preproslávlena.

Óbrazy znamenáteľnaja drévle božéstvennaho tvojehó roždestvá, božéstvenniji prorócy zrjášče, rádostno vospivájušče vzyváchu: prevoznosímyj otcév Bóh, i preproslávlen.

irmós: Prevoznosímyj otcév Hospóď plámeň uhasí, ótroki orosí, sohlásno pojúščyja: Bóže, blahoslovén jesí.

Svít tebí vozsijá, tohó soprúzi, Jevfrosínije slávnaja, právyj bo imíla jesí rázum, pisnopojúšči: Bóže, blahoslovén jesí.

Žézl ukripľájušč ťá, krest imúšči, démonskaja zijánija prešlá jesí nevrédna, prepodóbnaja, pisnopojúšči: Bóže, blahoslovén jesí.

Dóm sérdce tvojé svjatáho Dúcha, prepodóbnaja, soveršíla jesí, ťá ukrípľšaho, i pokazávšaho duchóv lukávych sílňijšu.

Bohoródičen: Ťílom obložénnaho, Bóha bezťilésnaho, vseneporóčnaja, rodilá jesí, nás izbavľájuščaho stráchom pisnopojúščyja: Bóže, blahoslovén jesí.

Irmos: Ne poslužíša tvári bohomúdriji páče sozdávšaho, no óhnennoje preščénije múžeski popravše, rádovachusja pujúšče: prepítyj otcév Hóspoď i Boh blahoslovén jesí.

[Písň 8]

irmós: Neopáľnaja ohňú v sináji pri**čáščšajasja kupiná, Bóha javí medlenojazýčnomu i huhnívomu Moiséovi, i ótroki révnosť Bóž**ija trí nepreborímyja vo ohní pivcý pokazá: vsjá ďilá Hospódňa Hóspoda pójte, i prevoznosíte vo vsjá víki.

Prečístyj áhnec slovésnyj za mír zaklán býv, prestávi jáže po zakónu prinosímaja, očístiv sehó kromí prehrišénij jáko Bóh, prísno zovúšča: vsjá ďilá Hospódňa Hóspoda pójte, i prevoznosíte vo vsjá víki.

Netľínna ne súšči préžde strásti, vosprijátaja ot sozdáteľa plóť náša, po strásti i voskrésniji neprikosnovénna tľíniju ustróisja, i smértnyja obnovľájet, zovúščyja: vsjá ďilá Hospódňa Hóspoda pójte, i prevoznosíte vo vsjá víki.

Bohoródičen: Tvojé čistótnoje i vseneporóčnoje, Ďívo, skvérnoje i mérzskoje vselénnyja očísti, i bylá jesí nášeho primirénija k Bóhu viná, prečístaja: ťímže ťá Ďívo vsjá ďilá blahoslovím, i prevoznósim vo vsjá víki.

[Ín] irmós: Jedínaho beznačáľnaho carjá slávy, jehóže blahoslovját nebésnyja síly, i trepéščut číny ánheľstiji pójte svjaščénnicy, ľúdije prevoznosíte jehó vo víki.

Preterpívšaho strásti vóleju, i na kresťí prihvoždéna choťínijem, i razrúššaho síly ádovy, pójte svjaščénnicy, ľúdije prevoznosíte vo vsjá víki.

Uprazdnívšaho smérti deržávu, i ot hróba voskrésšaho so slávoju, i spásšaho čelovíčeskij ród, pójte svjaščénnicy, ľúdije prevoznosíte vo vsjá víki.

Bohoródičen: Jedínaho blahoutróbnaho, prevéčnaho slóva, naposľídok ot Ďívy roždéna, i razríššaho drévňuju kľátvu, pójte svjaščénnicy, ľúdije prevoznosíte vo vsjá víki.

[Ín] irmós: Neopáľnaja ohňú v sináji pri**čáščšajasja kupiná, Bóha javí medlenojazýčnomu i huhnívomu Moiséovi, i ótroki révnosť Bóž**ija trí nepreborímyja vo ohní pivcý pokazá: vsjá ďilá Hospódňa Hóspoda pójte, i prevoznosíte vo vsjá víki.

Svítom roždestvá tvojehó, strannoľípno vselénnuju prosvitíla jesí Bohorodíteľnice, súšča bo voístinnu Bóha na objátijach nósiši tvojích, prosviščájušča vírnyja prísno zovúščyja: vsjá ďilá Hospódňa Hóspoda pójte, i prevoznosíte vo vsjá víki.

Pojém čístaja, blahočéstno tvojé črévo, Bóha vmistívšeje neskazánno voploščájema, dávšaho vsím vírnym Bohorazúmija prosviščénije, prísno zovúščym: vsjá ďilá Hospódňa Hóspoda pójte, i prevoznosíte vo vsjá víki.

Svíta tvojehó blistáňmi, tebé pojúščyja svitovídny soďílala jesí, svitorodíteľnice Bohoródice čístaja: svíta bo javílasja jesí selénije, ujasňájušči svítom zovúščyja: vsjá ďilá Hospódňa Hóspoda pójte, i prevoznosíte vo vsjá víki.

irmós: Tebí Vseďíteľu, v péšči ótrocy, vsemírnyj lík splétše, pojáchu: ďilá vsjákaja Hóspoda pójte i prevoznosíte vo vsjá víki.

Tínu strastéj ottrjaslá jesí, otrokovíce, ánhelov neveščéstvennomu žitijú porevnovávši. S nímiže i vospiváješi: Hóspoda pójte, i prevoznosíte vo vsjá víki.

Dajét tebí žízni chraníteľ, tohó bo stopám posľídovala jesí, tohó dobróty voždeľívši Božéstvennyja: s nímže i veselíšisja vo vsjá víki.

Vozneslásja jesí ko obítelem prisnožítelnym ístinno, želánije polučívši, jehóže vozľubíla jesí dréva, ďívo, žízni naslaždájuščisja, i prevoznosjášči Christá vo víki.

Bohoródičen: Vsjá izbránna, ukrášena vsjá, Bóh júže vozľubí, júže izbrá, javílasja jesí, Ďívo preproslávlennaja prísno: ťím ťá pojém vsehdá jáko Bohoródicu.

Irmos: Otroki blahočestívyja v peščí, roždestvó Bohoródice spasló jesť: tohdá úbo obrazujemoje, nýňi že ďíjstvujemoje, vselénnuju vsju vozdvizájet píti tebí: Hóspoda pójte ďilá, í prevoznosíte vo vsja víki.

Po 8.pisňi:

Jeréj: Bohoródicu i Máter svíta v písnech vozveličím:

Velíčit dušá mojá Hóspoda, i vozrdádovasja dúch mój o Bózi Spási mojém.

Čestňíjšuju Chruvím i slavňíjšuju bez sravnénija Serefím bez istľínija Bóha Slova róždšuju, súščuju Bohoródicu ťá velčájem.

Jáko prizrí na smirénije rabý svojejá, se bo ot nýňi ublažát mjá vsí ródi.

Jáko sotvorí mňí velíčije síľnyj, i svjáto ímja jehó, i mílosť jehó v ródy rodóv bojáščymsja jehó.

Sotvorí deržávu mýšcejú svojéju, rastočí hórdyja mýsliju sérdca ích.

Nizloží síľnyja s prestól i voznesé smirénnyja, álčuščyja ispólni bláh, i bohaťáščyjasja otpustí tščý.

Vospriját Izráiľa ótroka svojehó, pomjanúti mílosti, jákože hlahóla k otcém nášym Avraámu i símeni jehó do víka.

[Písň 9]

irmós: Netľínija iskušénijem ró**ždšaja, i vsechitrecú slóvu plóť vzaimodávšaja, Máti neiskusomúžnaja Ďívo Bohoródice: prijátelišče nesterpímaho, seló nevmistímaho ziždíteľa tvojehó, ťá veličájem.**

Íže božestvú strásť prilahájuščiji, zaustítesja vsí čuždemúdrenniji: Hóspoda bo slávy plótiju raspjáta, ne raspjáta že jestestvóm božéstvennym, jáko vo dvojú jestestvú jedínaho veličájem.

Íže ťilesém vostániju nevírujuščiji, ko Christóvu šédše hróbu, naučítesja: jáko umerščvléna býsť, i voskrése páki plóť žiznodávca, vo uvirénije posľídňaho voskresénija, na néže upovájem.

Tróičen: Ne Božéstv Tróicu, no ipostásej, nižé jedínicu líc, no božestvá čtúšče, ssicájem že sijú ďíľáščich: slivájem že páki, slijánije derzájuščich na sijú, júže veličájem.

[Ín] irmós: Máti Bóžija i Ďíva, róždšaja i ďivstvujuščaja páki, ne jestestvá ďílo, no bóžija snizchoždénija. Ťímže jáko jedínu, Bóžijich čudés spodóbľšujusja, ťá prísno veličájem.

Svít ot svíta, Ótčeje sijánije slávy bezľítno osijávyj, jákože vo ťmí čelovíčeskomu žitijú Christós vozsijá, i hoňáščuju prohná ťmú: jehóže neprestánno vírniji veličájem.

Strásti plotskíja, i kríposť Božestvá, vo Chrisťí víďašče, múdrstvujuščiji jedíno slóžnoje jestestvó, da posrámjatsja: tój bo jáko čelovík úbo umirájet, jákože vsehó soďíteľ vostajét.

Míro mértvym, živómu že pínije: slézy umirájuščym, životú že vsích písň žený prinesíte, íže vostánija propovídnik vopijáše, blahovistvúja Christóvo voskresénije.

Bohoródičen: Bóha rázvi tebé inóho ne znáju, cérkov vopijét tí: ot nevírnych mjá jazýk nevístu svojú izbrávyj, dážď úbo Slóve, vírnym spasénije, róždšija ťá molítvami, jáko blahoutróben.

[Ín] irmós Netľínija iskušénijem ró**ždšaja, i vsechitrecú slóvu plóť vzaimodávšaja, Máti neiskusomúžnaja Ďívo Bohoródice: prijátelišče nesterpímaho, seló nevmistímaho ziždíteľa tvojehó, ťá veličájem.**

Rádosti nám víčnyja chodátaica i vesélija javílasja jesí prisnoďívo otrokovíce, izbáviteľa róždši, ístinoju i Dúchom božéstvennym tohó čtúščich, jáko Bóha izbavľájuščaho.

Pojá Davíd, tvój práotec, prečístaja, ťá kovčéh imenújet svjatýni božéstvennyja, prejestéstvenňi Bóha vmistívšuju, vo otéčeskich siďáščaho ňídrich, jehóže neprestánno vírniji veličájem.

Jáko voístinnu prevýšši jesí vsejá tvári otrokovíce: ziždíteľa vo vsích ťilésňi nám rodilá jesí. Ťímže jáko Máti jedínaho Vladýki, nósiši protívu vsích načáľňi pobiždénije.

irmós: Isáije, likúj, Ďíva imí vo črévi, i rodí Sýna Jemmanúila, Bóha že i čelovíka, Vostók ímja jemú: jehóže veličájušče, Ďívu ublažájem.

Svjaščénnoje toržestvó monášestvujuščich sobór chválit, pámjať tvojú soveršája Bohosvítluju, lík rádujetsja monáchiň: javísja bo čístaja vsích svítlosť, Jevfrosínije dostočúdnaja.

Jáko čéstno vozložénije nebésnaho bylá jesí chráma, jáko krín vo dvórich procvilá jesí Bóžijich, jáko šipók sladkovónnyj prineslásja jesí vsecarjú, jáko čestnóje míro, Jevfrosínije vseblažénnaja.

Tebé samúju prosvitíla jesí dobroďítelej tvojích ukrašénijem svítlym, i privelásja jesí k mýslennomu čertóhu, čístaja, i nýňi nedomýslennuju smotrjáeši dobrótu Christóvu, i obožénije prijémleši soveršénňijšeje.

Svjatája tvojá pámjať osvjaščájet dnés vírnyja, točášči prosviščénije i svjatýňu, v néjže ťá mólim, jáko izbránnuju nevístu Christóvu: spasí molítvami tvojími Jevfrosínije, nás vsehdá.

Bohoródičen: Svítom licá tvojehó, vo tmí ležáščaho strastéj, ozarí svíta dvéri mýslennaja, da ne nóšč postíhnet mjá smértnaja, Vladýčice čístaja, spasénija mojehó nečájanije otsikájušči.

Irmos: Vsják zemnoródnyj da vzyhrájetsja dúchom prosviščájem, da toržestvújet že bezplotnych umóv jestestvó, počitájuščeje svjaščérnoje toržestvó Bohomátere, i da vpijét: rádujsja, vseblažénnaja Bohoródice čístaja prisnoďívo.

Po 9. pisňi.

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi: )

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomílu, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko tebé chváľat vsjá síly nebésnyja, i tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Svját Hospóď Boh náš. (hlás 7.)

Lík: Svját Hospóď Boh náš. Svját Hospóď Boh náš. Svját Hospóď Boh náš.

Stích: Voznosíte Hospóda Boha našeho i poklaňájtesja podnóžiju nohú jeho, jáko svjáto jesť.

Lík: Svját Hospóď Boh náš. Svját Hospóď Boh náš. Svját Hospóď Boh náš.

Svitilen. Živót i puť, Christós vostáv iz mérvych, Kleópi i Lucí sputešéstvova: ímaže i poznásja vo Emmaúsi, prelomľájaj chľíb: íže dúšy i sérdca horjášča bjáchu, jehdá ťíma hlahólaše na puti, i pisánija skázovaše, jáže preterpí: s nímiže vostá, zovém: javísja že i Petróvi.

Sláva, Svitílen, Podóben: Dúchom vo svjatílišči: Kňázja utajívšisja studá, i sehó v ľubomúdrom óbrazi pokazála jesí bezúmna, ďíva súšči dušéju i ťílom, bylá jesí múž rázumom i víroju, Jevfrosínije prepodóbnaja, ďívstvennikov dobróta, i monáchiň krasotá.

I nýňi, Bohorodičen: Pojú bezčíslennuju tvoju mílosť, Tvórče moj, jáko sebé istoščíl jesí, ponestí i spastí čelovíčeskoje jestestvó ozlóblennoje: i Boh syj, izvolil jesí, ot čístyja Bohootrokovícy po mňi býti: i sníti dáže do áda, choťaj mi spa­stísja, molítvami Róždšija ťa Vladýko vseščédryj.

(Hlás 7.) Vsjakoje dychanije da chvalit Hospoda, chvalite Hospoda s nebes, chvalite jeho vo vyšnich. Tebi podobaje pisň Bože.

Chvalíte jehó vsí Ánheli jehó, chvalíte jehó vsjá síly jehó, tebí podobájet písň, Bóže.

Chvalíte jehó sólnce i luná, chvalíte jehó vsjá zvízdy i svít. - Chvalíte jehó nebesá nebés, i vodá jáže prevýše nebés, da voschváľat ímja Hóspodne. - Jáko tój rečé i býša, tój poveľí i sozdášasja. - Postávi já vo vík i vo vík víka, poveľínije položí i ne mímo idét - Chvalíte Hóspoda ot zemlí zmijéve i vsjá bézdny. - Óhň, hrád, sňíh, hóloť, dúch búren, tvorjáščaja slóvo jehó. - Hóry i vsí chólmi, dréva plodonósna i vsí kédry. - Zvírije i vsí skóti, hádi i ptícy pernáty. - Cáriji zémstiji i vsí ľúdije, kňázi i vsí sudijí zémstiji. - Júnoši i ďívy, stárcy s júnotami, da voschváľat ímja Hóspodne, jáko voznesésja ímja tohó jedínaho. - Ispovídanije jehó na zemlí i na nebesí, i voznesét róh ľudéj svojích. - Písň vsím prepodóbnym jehó, synovóm Izrailevym, ľúdem približjuščymsja jemu.

Psalóm 149.

Vospójte Hospodévi písň nóvu, chvalénije jehó v cérkvi prepodóbnych. - Da vozveselítsja Izráiľ o sotvoršém jehó, i sýnove Sijóni vozrádujutsja o carí svojém. - Da voschváľat ímja jehó v líci, v tympáňi i psaltíri da pojút jemú. - Jáko blahovolít Hóspoď v ľúdech svojích, i voznesét krótkija vo spasénije. - Voschváľatsja prepodóbniji vo slávi, i vozrádujutsja na ložách svojích. - Voznošénija Bóžija v hortáni ích, i meči obojúdu ostrý v rukách ích. - Sotvoríti otmščénije v jazýcich, obličénija v ľúdech. - Svjazáti carí ích púty, i slávnyja ích ručnými okóvy žeľíznymi.

Na chvalítech stichíry voskrésny,

Stích: Sotvoríti v ních súd napísan, sláva sijá búdet vsím prepodóbnym jehó.

Hlás 7: Voskrése Christós iz mértvych, razrúš smértnyja úzy: blahovistí zemlé, rádosť véliju, pójte nebesá Bóžiju slávu.

Stích: Chvalíte Bóha vo svjatých jehó, chvalíte jehó vo utveržéniji síly jehó.

Voskresénije Christóvo víďivše, poklonímsja svjatómu Hóspodu Iisúsu: jedínomu bezhríšnomu.

Stích: Chvalíte jehó na sílach jehó, chvalíte jehó po mnóžestvu velíčestvija jehó.

Christóvu voskreséniju kláňajuščesja ne prestájem: tój bo spásl jésť nás ot bezzakónij nášich, svjatýj Hospóď Iisús, javléj voskresénije.

Stich: Chvalíte jehó v hlási trúbňim, * chvalíte jehó v psaltíri i húsľich.

Čtó vozdámy Hóspodevi o vsích, jáže vozdadé nám? Nás rádi Bóh v čelovícich, za istľívšeje jestestvó Slóvo plóť býsť, i vselísja v ný, k neblahodárnym, blahoďíteľ: k pľínnikom, svobodíteľ: ko íže vo ťmí seďáščym, sólnce právdy: na kresťí, bezstrástnyj: vo áďi, svít: v smérti, živót: Voskresénije, pádšich rádi. K nemúže vozopijím: Bóže náš, sláva tebí.

Íny stichíry anatólijevy, hlás tójže.

Stich: Chvalíte jehó v tympáňi i líci, * chvalíte jehó v strúnach i orháňi.

Vratá ádova sokrušíl jesí Hóspodi, i smértnuju deržávu uprazdníl jesí krípkoju síloju tvojéju, i sovozdvíhl jesí mértvyja, íže ot víka vo ťmí spjáščyja, božéstvennym i slávnym voskresénijem tvojím, jáko cár vsích i Bóh vsesílen.

Stich: Chvalíte jehó v kymváľich dobrohlásnych, chvalíte jehó v kymváľich vosklicánija, * vsjákoje dychánije da chvalít Hóspoda.

Prijidíte vozrádujemsja Hóspodevi, i vozveselímsja o voskreséniji jehó, jáko sovozdvíže mértvyja ot ádovych nerišímych úz: i darová mírovi jáko Bóh žízň víčnuju, i véliju mílosť.

Stích: Voskresní Hóspodi Bóže mój, da voznesétsja ruká tvojá, ne zabúdi ubóhich tvojích do koncá.

Blistájajsja ánhel, na kámeni siďáše živoprijémnaho hróba, i ženám mironósicam bláhovistvováše, hlahóľa: voskrése Hospóď, jákože préžde rečé vám, vozvistíte učenikóm jehó, jáko predvarjájet vý v Haliléi: mírovi že podajét žízň víčnuju, i véliju mílosť.

Stích: Ispovímsja tebí Hóspodi vsím sérdcem mojím, povím vsjá čudesá tvojá.

Počtó nebrehóma sotvoríste kámene kraeuhóľnaho. O prebezzakónniji judéi? Sé tój jésť, jehóže položí Bóh v Sijóňi: íže iz kámene istočívyj v pustýni vódu, i nám istočájaj ot rébr svoích bezsmértije. Séj jésť kámeň, íže ot horý ďivíčeskija otsíksja bez choťínija múžeska: Sýn čelovíč hrjadýj na óblacich nebésnych, k vétchomu déňmi, jákože rečé Danijíl, i víčno jehó cárstvo.

Sláva, V. Stichira ev., hlás 5. Ot premúdrych sudéb tvoijch,Christé! * káko Petrú ubo plaščanicami jedíňimi, * dal jesí razumiti tvoje voskresénije: * Lucí že i Kleópi sputešéstvuja, besídoval jesí, * i besídujaj, ne ábije sebé javľáješi * ťímže i ponosím byváješí, * jáko jedín prišéľstvujaj vo Jerusalím, * i ne priobščájajsja íže v konéc sovítam jehó, * no íže vsjá k sozdániju póľzí strojáj, * i jáže o tebí proróčestvija otkrýl jesí, * í vnehdá blahosloviti chľíb, poználsja jesí imí, * ichže i préžde tohó sérdca k poznániju tvojemú raspalástasja: * iže učenikóm sobránnym užé jásno propovídasta tvojé voskresénije, * ímže pomiluj nas.

I nýňi, hlás 2: Preblahoslovénna jesí, Bohoródice Ďívo: * voplóščšimbosja iz tebé, * ád pľinísja, Adám vozzvásja, * kľátva potrebísja, Jéva svobodísja, * smérť umertvísja, i mý ožíchom, * ťímže pojúšče vozopijém: * blahoslovén Christós Bóh náš, izvólivyj táko sláva tebí.

Jerej: Sláva tebí pokazávšemu nam svit.

Slavoslovije velikoje.

Sláva v výšnich Bóhu, i na zemlí mir , v čelovícich blahovolénije. Chválim ťa, blahoslovím ťa , kláňajemtisja slavoslóvim ťa. - Blahodarim ťa, velikija rádi slávy tvojejá * Hóspodi Carjú nebésnyj. - Bóže Otče vsederžiteľu, Hóspodi Sýne jedinorodnyj , Isúse Christé, i svjatýj Dúše, Hóspodi Bóže. - Áhnče Bóžij, * Sýne Otč. - Vzémľaj hrich míra, * po­miluj nas. - Vzémľaj hrihí míra, * prijmi molitvy náša. - Siďaj odesnúju Otca, * pomiluj nas. - Jáko ty jedín svjat, ty jedín Hóspoď Isús Christós, * v slávu Bóha Otcá, amiň. - Na vsják deň blahoslovím ťa, * i voschválim ímja tvojé vo viki i vo vík vika. - Spodóbi, Hóspodi, v deň sej * bez hrichá sochranítisja nam. Blahoslovén jesí, Hóspodi Bóže Otec nášich, * i chváľno i proslávlenno ímja tvojé vo víki, amiň. - Búdi, Hóspodi, mí­losť tvojá na nas, * jákože upováchom na ťa. - Blahoslovén jesí. Hóspodi, * naučí nas opravdánijem tvoím. - Blahoslovén jesí, Vladýko, * vrazumí nas opravdánijem tvoím. - Blahoslovén jesí, Svjatýj, * prosviti nas opravdánii tvoímí. - Hóspodi, prí­bížišče byl jesí nam, v rod í rod. - Az rich, Hóspodi, po­miluj mja: * i iscilí dúšu moju, jáko sohriších tebí. - Hóspodi, k tebí pribihóch *, naučí mja tvoríti vóľu tvoju, jáko ty jesí Boh moj - Jáko u tebé jésť istóčnik života, * v svíťi tvojém uzrim svit. Probávi mílosť tvoju * víduščym ťa.

Svjatýj Bóže, svjatýj kripkij, svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas.

Svjatýj Bóže, svjatýj kripkij, svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas.

Svjatýj Bóže, svjatýj kripkij, svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas.

Sláva, i nýňi: Svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas.

Svjatýj Bóže, svjatýj kripkij, svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas.

Tropár po Slavosloviji:

hlás 1, 3, 5, 7. Dnés spasénije míru býsť, pojém voskrésšemu iz hróba, i načáľniku žízni nášeja, razrušív bo smértiju smérť, pobídu dadé nám i véliju mílosť.

hlás 2, 4, 6, 8. Voskrés iz hróba, i úzy rasterzál jesí áda, razrušív bo osuždénije smérti Hóspodi, vsjá ot sitéj vrahá izbávivyj, javívyj že sebé apóstolom tvojím, poslál jesí ích na própoviď, i ťími mír tvój podál jesí vselénňij, jedíne čelovikoľúbče.

~~(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:~~

Hóspodi, pomíluj. (12x)

Sláva, i nýňi: )

Jerej: Pomíluj nás, Bóže, po velícij mílosti tvojéj, mólimtisja uslýši i pomíluj.

Lík: Hóspodi, pomíluj. Hóspodi, pomíluj. Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Jéšče mólimsja o svjaťíjšem vselénsťim Archijeréji nášem (ímja rék), i o preosvjaščénňijšem Archijepískopi i Mitropolíťi nášem Kýr (ímja rék) i o bohoľubívim Jepískopi nášem Kýr (ímja rék)­, o služáščich i poslužívšich vo svjaťím chrámi sém, i o otcích nášich duchóvnych, i vséj vo Chrisťí brátiji nášej.

Ješčé mólimsja o bohochranímim naróďi nášem, o prederžáščich vlastéch nášich i o vsém vójinstvi.

Ješčé mólimsja o predstojáščich ľúdech, i ožidájuščich ot tebé velíkija i bohátyja mílosti, za tvorjáščich nám mílostyňu, i za vsjá pravoslávnyja (ilí pravovírnyja) christijány.

Jeréj: Jáko mílostiv i čelovikoľúbec Bóh jesí, i tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Jekténija prositelnaja:

Jerej: Ispólnim utrénuju molítvu nášu Hóspodevi.

Lík: Hóspodi, pomíluj.

Zastupí, spasí, pomíluj i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Lík: Hóspodi, pomíluj.

Dné vsehó soveršénna, svjáta, mírna i bezhríšna, u Hóspoda prósim.

Lík: Podáj, Hóspodi. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Ánhela mírna, vírna nastávnika, chraníteľa dúš i ťilés nášich, u Hóspoda prósim.

Proščénija i ostavlénija hrichóv, i prehrišénij nášich, u Hóspoda prósim.

Dóbrych i poléznych dušám nášym, i míra mírovi, u Hóspoda prósim.

Próčeje vrémja životá nášeho v míri i pokajániji skončáti, u Hóspoda prósim.

Christijánskija končíny životá nášeho, bezboľíznenny, nepostýdny, mírny, i dóbraho otvíta na strášňim sudíšči Christóvi, prósim.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, samí sebé, i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jerej: Jáko Bóh mílosti i ščedrót i čelovikoľúbija jesí, i tebí slávu vozsylájem, Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, i nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Jeréj: Mír vsím

Lík: I dúchovi tvojemú.

Diákon: Hlavý váša Hóspodevi prikloníte.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jerej hlahólet molítvu sijú tájno: Hospodi svjatýj, vo výšnich živýj, i na smirénnyja prizirájaj, i vsevíďaščim ókom Tvojím prizirájaj na vsjú tvár, Tebí prokloníchom výju sérdca i ťilesé, i mólimsja Tebí: prostrí rúku Tvojú nevídimuju ot svjatáho žilíšča Tvojehó, i blahosloví vsja ný. I ášče čtó sohrišíchom vóleju ilí nevóleju, jáko bláh i čelovikoľúbec Boh prostí, dáruja mirnaja i premirnaja blahaja Tvoja.

Jerej: Tvóje bo jest jéže mílovati i spasáti ný Bóže i tebí slávu vozzsylájem, Otcúi Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lik: Amíň.

Diákon: Premúdrosť.

Lík: Blahosloví.

Jeréj: Syj blahoslovén Christós Bóh náš, vsehdá, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lík: Amíň. Utverdí, Bóže, svjatúju pravoslávnuju (ilí katholíčeskuju) víru, vo víki vikóv.

Jeréj: Presvjatája Bohoródice, spasí nás.

Lík: Čestňíjšuju Cheruvím i slávňijšuju béz sravnénija Serafím, béz istľínija Bóha Slóva róždšuju, súščuju Bóhoródicu ťa veličájem.

Jeréj: Sláva tebi, Christé Bóže, upovánije náše, sláva tebí.

Lík: Sláva Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, i nýňi i prísno, i vo víki vikóv. Amíň. Hóspodi, pomíluj. (3x) Blahosloví.

Jeréj: Voskrésyj iz mértvych, Christós ístinnyj Bóh náš, molítvami prečístyja svojejá Mátere, svjatých slávnych i vsechváľnych apóstol . . . i vsích svjatých, pomílujet i spasét nás, jáko bláh i čelovikoľúbec.

Lík: Amíň.

Ášče mírjan molítsja, hlahólet tókmo: Čestňíjšuju Cheruvím: Sláva, i nýňi: Hóspodi, pomíluj (3x) Hóspodi, blahosloví. Molítvami svjatých otéc nášich, Hóspodi Iisúse Christé Bóže náš, pomíluj nás. Amíň.