Utiereň 24.7.

Utreňa

Jerej: Sláva svjaťíj jedinosúščňij, i životvorjáščij, i nerazďilímij trójci, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu], vsehdá nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Ľ.: Amíň.

Sláva vo výšnich Bóhu, i na zemlí mír v čelovícich blahovolénije. 3x

Hóspodi, ustňí mojí otvérzeši i ustá mojá vozvisťát chvalú tvojú. 2x

Psalóm 3.

Hóspodi, čtósja umnóžiša stužájuščiji mí? * mnózi vostájut na mjá. - Mnózi hlahóľut duší mojéj, * ňísť spasénija jemú v Bózi jehó. - Tý že, Hóspodi, zastúpnik mój jesí, * sláva mojá, i voznosjáj hlavú mojú. - Hlásom mojím ko Hóspodu vozzvách, * i uslýša mjá ot horý svjatýja svojejá. - Áz že usnúch i spách: * vostách, jáko Hóspoď zastúpit mjá. - Ne ubojúsja ot tém ľudéj, ókrest napádajuščich na mjá: * voskresní, Hóspodi, spasí mjá, Bóže mój. - Jáko tý porazíl jesí vsjá vraždújuščyja mí vsúje: * zúby hríšnikov sokrušíl jesí. - Hóspodne jésť spasénije, * i na ľúdech tvojích blahoslovénije tvojé.

Áz usnúch i spách, * vostách, jáko Hóspoď zastúpit mjá.

Psalóm 37.

Hóspodi, da ne járostiju tvojéju obličíši mené, * nižé hňívom tvojím nakážeši mené. - Jáko stríly tvojá unzóša vo mňí, * i utverdíl jesí na mňí rúku tvojú. - Ňísť iscilénija v plóti mojéj ot licá hňíva tvojehó, * ňísť míra v kostéch mojích, ot licá hrích mojích. - Jáko bezzakónija mojá prevzydóša hlavú mojú, * i jáko brémja ťážkoje oťahoťíša na mňí. - Vozsmerďíša i sohníša rány mojá, * ot licá bezúmija mojehó. - Postradách i sľakóchsja do koncá, * vés déň sítuja choždách. - Jáko ľádvija mojá napólnišasja poruhánij, * i ňísť iscilénija v plóti mojéj. - Ozlóblen bých, i smiríchsja do zilá, * rykách ot vozdychánija sérdca mojehó. - Hóspodi, préd tobóju vsé želánije mojé, * i vozdychánije mojé ot tebé ne utajísja. - Sérdce mojé smatésja, ostávi mjá síla mojá, * i svít óčiju mojéju, i tój ňísť so mnóju. - Drúzi mojí i ískrenniji mojí, * prjámo mňí priblížišasja i stáša. - I blížniji mojí ot daléče mené stáša, * i nuždáchusja íščuščiji duší mojejá. - I íščuščiji zlája mňí, hlahólachu sujetnaja, * i ľstívnym vés déň poučáchusja. - Áz že jáko hlúch ne slýšach: * i jáko ňím ne otverzájaj úst svojích. - I bých jáko čelovík ne slýšaj, * i ne imýj vo usťích svojích obličénija. - Jáko na ťá, Hóspodi, upovách, * tý uslýšiši, Hóspodi Bóže mój. - Jáko rích: da ne kohdá porádujutmisja vrazí mojí, * i vnehdá podvižátisja nohám mojím na mjá veleríčevaša. - Jáko áz na rány hotóv, * i boľízň mojá predomnóju jésť výnu. - Jáko bezzakónije mojé áz vozviščú, * i popekúsja o hrisí mojém. - Vrazí že mojí živút, i ukripíšasja páče mené, * i umnóžišasja nenavíďaščiji mja bez právdy. - Vozdajúščiji mí zlája vozblahája, obolháchu mjá, * zané hoňách blahostýňu. - Ne ostávi mené, Hóspodi Bóže mój, * ne otstupí ot mené. - Vonmí v pómošč mojú, * Hóspodi spasénija mojehó.

Ne ostávi mené, Hóspodi Bóže mój, * ne otstupí ot mené.

Vonmí v pómošč mojú, * Hóspodi spasénija mojehó.

Psalóm 62.

Bóže, Bóže mój, * k tebí útreňuju. - Vozžadá tebé dušá mojá, * kóľ mnóžiceju tebí plóť mojá. - V zemlí púsťi, i neprechódňi, i bezvódňi, * táko vo svjaťím javíchsja tebí, víďiti sílu tvojú i slávu tvojú. - Jáko lúčši mílosť tvojá páče živót, * ustňí mojí pochvalíťi ťa. - Táko blahoslovľú ťa v živoťí mojém, * o ímeni tvojém vozďižú rúci mojí. - Jáko ot túka i másti da ispólnitsja dušá mojá, * i ustnáma rádosti voschváľat ťa ustá mojá. - Ášče pominách ťa na postéli mojéj, na útrennich poučáchsja v ťa, * jáko býl jesí pomóščnik mój. - I v króvi krilú tvojéju vozrádujusja, prilpé dušá mojá po tebí, * mené že priját desníca tvojá. - Tíji že vsúje iskáša duší mojejá, vnídut v preispódňaja zemlí, * predaďátsja v rúki orúžija, části lísovom búdut. - Cár že vozveselítsja o Bózi: pochválitsja vsják klenýjsja ím, * jáko zahradíšasja ustá hlahóľuščich neprávednaja.

Na útrennich poučáchsja v ťa: * jáko býl jesí pomóščnik mój. - I v króvi krilú tvojéju vozrádujusja.

Priľpé dušá mojá po tebí, * mené že priját desníca tvojá.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm 87.

Hóspodi, Bóže spasénija mojehó, * vo dní vozzvách, i v noščí préd tobóju. - Da vnídet préd ťá molítva mojá: * prikloní úcho tvojé k moléniju mojemú. - Jáko ispólnisja zól dušá mojá, * i živót mój ádu priblížisja. - Privminén bých s nizchoďáščimi v róv, * bých jáko čelovík bez pómošči vo mértvych svobóď. - Jáko jázvenniji spjáščiji vo hróbi, íchže ne pomjanúl jesí ktomú, * i tíji ot rukí tvojejá otrinovéni býša. - Položíša mja v róvi preispódňim, * v témnych i síni smértňij. - Na mňí utverdísja járosť tvojá, * i vsjá vólni tvojá navél jesí na mjá. - Událil jesí znájemych mojích ot mené, * položíša mjá mérzosť sebí. - Predán bých i ne ischoždách, * óči mojí iznemohósťi ot niščetý. - Vozzvách k tebí, Hóspodi, vés déň, * vozďích k tebí rúci mojí. - Jedá mértvymi tvoríši čudesá? * ilí vráčeve voskresját i ispovíďatsja tebí? - Jedá povísť któ v hróbi mílosť tvojú, * i ístinu tvojú v pohíbeli? - Jedá poznána búdut vo tmí čudesá tvojá, * i právda tvojá v zemlí zabvénňij? - I áz k tebí, Hóspodi, vozzvách, * i útro molítva mojá predvarít ťa. - Vskúju Hóspodi otríješi dúšu mojú, * otvraščáješi licé tvojé ot mené? -Níšč jésm áz, i v truďích ot júnosti mojejá, * voznésžesja smiríchsja i iznemohóch. - Na mňí prejdóša hňívi tvojí, * ustrašénija tvojá vozmutíša mjá. - Obydóša mja jáko vodá vés déň: * oderžáša mja vkúpi. - Událil jesí ot mené drúha i ískrenňaho, * i znájemych mojích ot strastéj.

Hóspodi Bóže spasénija mojehó, * vo dní vozzvách, i v noščí préd tobóju.

Da vnídet préd ťá molítva mojá: * prikloní úcho tvojé k moléniju mojemú.

Psalóm 102.

Blahosloví dušé mojá Hóspoda, * i vsjá vnútrenňaja mojá ímja svjatóje jehó. -Blahosloví dušé mojá Hóspoda, * i ne zabyváj vsích vozdajánij jehó. - Očiščájuščaho vsjá bezzakónija tvojá, * isciľájuščaho vsjá nedúhi tvojá. - Izbavľájuščaho ot istľínija živót tvój, * vinčájuščaho ťa mílostiju i ščedrótami. - Ispolňájuščaho vo blahích želánije tvojé, * obnovítsja jáko órľa júnosť tvojá. - Tvorjáj mílostyni Hospóď, * i sudbú vsím obídimym. - Skazá putí svojá Mojséovi, * synovóm Ízrailevym choťínija svojá. - Ščédr i mílostiv Hospóď, * dolhoterpilív i mnohomílostiv. - Ne do koncá prohňívajetsja, * nižé vo vík vraždújet. - Ne po bezzakónijem nášym sotvoríl jésť nám, * nižé po hrichóm nášym vozdál jésť nám. - Jáko po vysoťí nebésňij ot zemlí, * utverdíl jésť Hospóď mílosť svojú na bojáščichsja jehó. - Jelíko otstoját vostócy ot západ, * událil jésť ot nás bezzakónija náša. - Jákože ščédrit otéc sýny, uščédri Hóspoď bojáščichsja jehó: * jáko tój pozná sozdánije náše. - Pomjanú jáko pérsť jesmý:* čelovík jáko travá, dníje jehó jáko cvít sélnyj táko ocvitét. - Jáko dúch prójde v ném, i ne búdet, * i ne poznájet ktomú místa svojehó. - Mílosť že Hospódňa ot víka, * i do víka na bojáščichsja jehó. - I právda jehó na syňích synóv, * chraňáščich zavít jehó. - I pómňaščich zápovidi jehó, * tvoríti já. - Hóspoď na nebesí uhotóva prestól svój, * i cárstvo jehó vsími obladájet. - Blahoslovíte Hóspoda vsí Ánheli jehó, * sílniji krípostiju, tvorjáščiji slóvo jehó, uslýšati hlás slovés jehó. - Blahoslovíte Hóspoda vsjá síli jehó, * sluhí jehó tvorjáščiji vóľu jehó. -Blahoslovíte Hóspoda vsjá ďilá jehó, * na vsjácim mísťi vladýčestvija jehó, blahosloví dušé mojá Hóspoda.

Na vsjákom mísťi vladýčestvija jehó, * blahosloví dušé mojá Hóspoda.

Psalóm 142.

Hóspodi uslýši molítvu mojú, vnuší molénije mojé vo ístiňi tvojéj, * uslýši mjá v právďi tvojéj. - I ne vnídi v súd s rabóm tvojím, * jáko ne opravdítsja préd tobóju vsják živýj. - Jáko pohná vráh dúšu mojú, * smiríl jésť v zémľu živót mój. - Posadíl mjá jésť v témnych, jáko mértvyja víka, * i uný vo mňí dúch mój: vo mňí smjatésja sérdce mojé. - Pomjanúch dní drévnija: poučíchsja vo vsích ďíľich tvojích, * v tvorénijich rukú tvojéju poučáchsja. - Vozďích k tebí rúci mojí, * dušá mojá jáko zémľa bezvódnaja tebí. - Skóro uslýši mjá, Hóspodi, * isčezé dúch mój. - Ne otvratí licá tvojehó ot mené, * i upodóbľusja nizchoďáščym v róv. - Slýšanu sotvorí mňí zaútra mílosť tvojú, * jáko na ťá upovách. - Skaží mňí, Hóspodi, púť, v óň že pojdú, * jáko k tebí vzjách dúšu mojú. - Izmí mjá ot vráh mojích, Hóspodi, k tebí pribihóch,* naučí mjá tvoríti vóľu tvojú, jáko tý jesí Bóh mój. - Dúch tvój blahíj nastávit mjá na zémľu právu, * ímene tvojehó rádi, Hóspodi, živíši mjá právdoju tvojéju. - Izvedéši ot pečáli dúšu mojú, * i mílostiju tvojéju potrebíši vrahí mojá. - I pohubíši vsjá stužájuščyja duší mojéj, * jáko áz ráb tvój jésm.

Uslýši mjá, Hóspodi, v právďi tvojéj, * i ne vnídi v súd s rabóm tvojím.

Uslýši mjá, Hóspodi, v právďi tvojéj, * i ne vnídi v súd s rabóm tvojím.

Dúch tvój blahíj, * nastávit mjá na zémľu právu.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (12x) Sláva, i nýňi:)

Mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

O svýšňim míri, i spaséniji dúš nášich, Hóspodu pomólimsja.

O míri vsehó míra, blahostojániji svjatých Bóžijich cerkvéj, i sojedinéniji vsích, Hóspodu pomólimsja.

O svjaťím chrámi sém, i s víroju, blahohovínijem, i stráchom bóžijim vchoďáščich v óň, Hóspodu pomólimsja.

O svjaťíjšem vselénsťim Archijeréji nášem (ímja rek), Pápi Rímsťim, Hóspodu pomólimsja.

O preosvjaščénňijšem Archijepískopi i Mitropolíťi nášem Kýr (ímja rék), i o bohoľubívim Jepískopi nášem Kýr (ímja rék), čéstňim presvýterstvi, vo Chrisťí dijákonstvi, o vsém príčťi i ľúdech, Hóspodu pomólimsja.

O bohochranímim naróďi nášem, o prederžáščich vlastéch nášich, i o vsém vójinstvi, Hóspodu pomólimsja.

O hráďi sém (ilí O vési séj, ilí O svjaťíj obíteli séj ), vsjákom hráďi, straňí, i víroju živúščich v ních, Hóspodu pomólimsja.

O blahorastvoréniji vozdúchov, o izobíliji plodóv zemných, i vrémeňich mírnych, Hóspodu pomólimsja.

O plávajuščich, putešéstvujuščich, nedúhujuščich, strážduščich, pľinénnych, i o spaséniji ích, Hóspodu pomólimsja.

O izbávitisja nám ot vsjákija skórbi, hňíva i núždy, Hóspodu pomólimsja.

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko podobájet Tebí vsjákaja sláva, čésť i poklonénije, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Bóh Hóspoď i javísja nám, blahoslovén hrjadýj vo ímja Hóspodne. (6. hlas)

Stích: Ispovídajtesja Hóspodevi, jáko bláh, jáko vo víki mílosť jehó.

Stích: Obyšédše obydóša mjá i ímenem Hóspodnim protivľáchsja ím.

Stích: Ne umrú, no žív búdu i povím ďilá Hóspodňa.

Stích: Kámeň, jehóže nebrehóša ziždúščiji, séj býsť vo hlavú úhla: ot Hóspoda býsť séj i jésť díven v očesích nášich.

Tropár voskrésen, hlás 6: Ánheľskija síly na hróbi tvojém, i strehúščiji omertvíša: i stojáše Maríja vo hróbi, íščušči prečístaho ťíla tvojehó. Pľiníl jesí ád, ne iskusívsja ot nehó: srítil jesí Ďívu dárujaj živót. Voskrésýj iz mértvych, Hóspodi sláva tebí. (2x)

Sláva, tropár, hlás 2: Pravdívaja strastotérpca, i ístinnaja Jevánhelia Christóva poslúšateľa, cilomúdrennyj Románe, s nezlóbivym Davídom, ne soprotív stásta vrahú súšču brátu, ubivájuščemu ťilesá váša, dušám že kosnútisja ne mohúšča: da pláčetsja úbo zlýj vlastoľúbec, vý že rádujuščesja s líki ánheľskimi, predstojášče svjáťíj Tróici, molítesja o deržávi sródnikov vášich, Bohouhódňij býti, i synovóm rossíjskim spastísja.

I nýňi, bohoródičen: Vsjá páče smýsla, vsjá preslávnaja tvojá Bohoródice, tájinstva, čistoťí zapečátannoj, i ďívstvu chranímu Máti poználasja jesí nelóžna, Bóha róždši ístinnaho: tohó molí spastísja dušám nášym.

Psalóm 9

Ispovímsja Tebí, Hóspodi, vsím sérdcem mojím, * povím vsjá čudesá Tvojá.

Vozveseľúsja i vozrádujusja o Tebí, * pojú ímeni Tvojemú, Výšnij.

Vnehdá vozvratítisja vrahú mojemú vspjáť, * iznemóhut i pohíbnut ot licá Tvojehó.

Jáko sotvoríl jesí súd mój i prjú mojú, * síl jesí na Prestóľi, suďáj právdu.

Zapretíl jesí jazýkom, i pohíbe nečestívyj, * ímja jehó potrebíl jesí vo vík i vo vík víka.

Vrahú oskuďíša orúžija v konéc, i hrády razrušíl jesí, * pohíbe pámjať jehó s šúmom.

I Hospóď vo vík prebyvájet, uhotóva na súd Prestól Svój, * i Tój sudíti ímať vselénňij v právdu, sudíti ímať ľúdem v pravoťí.

I býsť Hospóď pribížišče ubóhomu, * pomóščnik vo blahovrémenijich, v skórbech.

I da upovájut na Ťá znájuščiji ímja Tvojé, * jáko ne ostávil jesí vzyskájuščich Ťá, Hóspodi.

Pójte Hóspodevi, živúščemu v Sijóňi, * vozvistíte vo jazýcich načinánija Jehó.

Jáko vzyskájaj króvi ích pomjanú, * ne zabý zvánija ubóhich.

Pomíluj mjá, Hóspodi, vížď smirénije mojé ot vráh mojích, * voznosjáj mjá ot vrát smértnych.

Jáko da vozviščú vsjá chvály Tvojá vo vraťích dščére Sijóňi, * vozrádujemsja o spaséniji Tvojém.

Uhľibóša jazýcy v páhubi, júže sotvoríša, * v síti séj, júže skrýša, uvjazé nohá ích.

Znájem jésť Hospóď suďbý tvorjáj, * v ďíľich rukú svojéju uvjazé hríšnik.

Da vozvraťátsja hríšnicy vo ád, * vsí jazýcy zabyvájuščiji Bóha.

Jáko ne do koncá zabvén búdet níščij, * terpínije ubóhich ne pohíbnet do koncá.

Voskresní, Hóspodi, da ne kripítsja čelovík, * da súďatsja jazýcy préd Tobóju.

Postávi, Hóspodi, zakonopoložíteľa nád ními, * da razumíjut jazýcy, jáko čelovícy súť.

Vskúju, Hóspodi, otstojá daléče, * preziráeši vo blahovrémenjiich, v skórbech?

Vnehdá hordítisja nečestívomu, * vozharájetsja níščij, uvjazájut v sovíťich, jáže pomyšľájut.

Jáko chválim jésť hríšnyj v póchotech duší svojejá, * i obíďaj blahoslovím jesť.

Razdraží Hóspoda hríšnyj, po mnóžestvu hňíva svojehó ne vzýščet, * ňísť Bóha préd ním.

Oskverňájutsja putijé jehó na vsjákoje vrémja, * otjémľutsja suďbý Tvojá ot licá jehó, vsími vráhi svojími obladájet.

Rečé bo v sérdci svojém, * ne podvížusja ot róda v ród bez zlá,

jehóže kľátvy ustá jehó polná súť, i hóresti i ľstí, * pod jazýkom jehó trúd i boľízň.

Prisidít v lovíteľstvi s bohátymi v tájnych, * jéže ubíti nepovínnaho, óči jehó na níščaho prizirájeťi.

Lovít v tájňi jáko lév vo ohráďi svojéj, * lovít éže voschítiti níščaho,

voschítiti níščaho, * vnehdá privleščí í v síti svojéj.

Smirít jehó, preklonítsja i padét, * vnehdá jemú obladáti ubóhimi.

Rečé bo v sérdci svojém: zabý Bóh, otvratí licé Svojé, * da ne vídit do koncá.

Voskresní, Hóspodi Bóže mój, * da voznesétsja ruká Tvojá, ne zabúdi ubóhich Tvojích do koncá.

Česó rádi prohňíva nečestívyj Bóha? * Rečé bo v sérdci svojém: ne vzýščet.

Vídiši, jáko Tý boľízň i járosť smotrjáješi, * da prédan búdet v rúci Tvojí,

Tebí ostávlen jésť níščij, * síru Tý búdi pomóščnik.

Sokruší mýšcu hríšnomu i lukávomu, * vzýščetsja hrích jehó i ne obrjáščetsja.

Hospóď Cár vo vík i v vík víka, * pohíbnete, jazýcy, ot zemlí Jehó.

Želánije ubóhich uslýšal jesí, Hóspodi, * uhotóvaniju sérdca ích vňát úcho Tvojé.

Sudí síru i smirénu, * da ne priložít ktomú veličátisja čelovík na zemlí.

Psalóm Davídu, 10

Na Hóspoda upovách, káko rečéte duší mojéj: * previtáj po horám, jáko ptíca.

Jáko sé, hríšnicy naľakóša lúk, * uhotóvaša stríly v túľi, sostriľáti vo mráci právyja sérdcem.

Zané jáže Tý soveršíl jesí, oní razrušíša, * právednik že čtó sotvorí Hospóď vo chrámi svjáťim Svojém.

Hóspoď, na nebesí Prestól Jehó, * óči Jehó na níščaho prizirájeťi, víždi Jehó ispytájeťi sýny čelovíčeskija.

Ispytájet právednaho i nečestívaho, * ľúbjaj že neprávdu nenavídit svojú dúšu.

Odoždít na hríšniki síti, óhň i žúpel, * i dúch búren čásť čáši ích.

Jáko práveden Hospóď, i právdy vozľubí, * pravotý víďi licé Jehó.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm Davídu, 11

Spasí mjá, Hóspodi, jáko oskuďí prepodóbnyj, * jáko umálišasja ístiny ot synóv čelovíčeskich.

Sújetnaja hlahóla kíjždo ko ískrennemu svojemú, * ustňí ľstívyja v sérdci, i v sérdci hlahólaša zlája.

Potrebít Hospóď vsjá ustný ľstívyja, * jazýk veleríčivyj,

Rékšyja: jazýk náš vozvelíčim, * ustný náša pri nás súť, któ nám Hospóď jésť?

Strásti rádi níščich i vozdychánija ubóhich nýňi voskresnú, * hlahólet Hospóď, položúsja vo spasénije, ne obiňúsja o ném.

Slovesá Hospódňa slovesá čísta, * srebró razžžéno, iskušéno zemlí, očiščéno sedmeríceju.

Tý, Hóspodi, sochraníši ný * i sobľudéši ný ot róda sehó i vo vík.

Ókrest nečestíviji chóďat; * po vysoťí Tvojéj umnóžil jesí sýny čelovíčeskija.

Psalóm Davídu, 12

Dokóľi, Hóspodi, zabúdeši mjá do koncá? * Dokóľi otvraščáješi licé Tvojé ot mené?

Dokóľi položú sovíty v dúši mojéj, boľízni v sérdci mojém déň i nóšč? * Dokóľi voznesétsja vráh mój na mjá?

Prízri, uslýši mjá, Hóspodi Bóže mój, * prosvití óči mojí, da ne kohdá usnú v smérť,

da ne kohdá rečét vráh mój: * ukripíchsja na nehó.

Stužájuščiji mí vozrádujutsja, * ášče podvížusja.

Áz že na mílosť Tvojú upovách, * vozrádujetsja sérdce mojé o spaséniji Tvojém,

vospojú Hóspodevi blahoďijavšemu mňí * i pojú ímeni Hóspoda Výšňaho.

Psalóm Davídu, 13

Rečé bezúmen v sérdce svojém: ňísť Bóh. * Rastľíša i omerzíšasja v načinánijich, ňísť tvorjáj blahostýňu.

Hospóď s Nebesé priníče na sýny čelovíčeskija, * víďiti, ášče jésť razumivájaj ilí vzyskájaj Bóha.

Vsí ukloníšasja, vkúpi nekľučími býša: * ňísť tvorjaj blahostýňu, ňísť do jedínaho.

Ni lí urazumíjut vsí ďílajuščiji bezzakónije, sňidájuščiji ľúdi mojá v sňíď chľíbá? * Hóspoda ne prizváša.

Támo ubojášasja strácha, iďíže ne bí strách, * jáko Hospóď v róďi právednych.

Sovít níščaho posramíste, * Hospóď že upovánije jehó jésť.

Któ dást ot Sijóna * spasénije Izráilevo?

Vnehdá vozvratít Hospóď pľinénije ľudéj Svojích, * vozrádujetsja Jákov, i vozveselítsja Izráiľ.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm Davídu, 14

Hóspodi, któ obitájet v žilíšči Tvojém, * ilí któ vselítsja vo svjátuju hóru Tvojú?

Choďáj neporóčen i ďílajaj právdu, * hlahóľaj ístinu v sérdci svojém.

Íže ne uľstí jazýkom svojím i ne sotvorí ískrennemu svojemú zlá, * i ponošénija ne priját na blížnija svojá.

Uničižén jésť préd ním lukávnujaj, bojáščyja že sjá Hóspoda slávit, * klenýjsja ískrennemu svojemú i ne otmetájasja.

Srebrá svojehó ne dadé v lichvú i mzdý na nepovínnych ne priját. * Tvorjáj sijá ne podvížitsja vo vík.

Psalóm Davidu, 15

Sochraní mjá, Hóspodi, * jáko na Ťá upovách.

Rích Hóspodevi: Hospóď mój jesí Tý, * jáko blahích mojích ne trébuješi.

Svjátym, íže súť na zemlí Jehó, * udiví Hospóď vsjá choťínija Svojá v ních.

Umnóžišasja némošči ích, po sích uskoríša: ne soberú sobóry ích ot krovéj, * ni pomjanú že imén ích ustnáma mojíma.

Hospóď čásť dostojánija mojehó i čáši mojejá, * Tý jesí ustrojájaj dostojánije mojé mňí.

Úžja napadóša mí v deržávnych mojích, * íbo dostojánije mojé deržávno jésť mňí.

Blahoslovľú Hóspoda, vrazumívšaho mjá, * ješčé že i do nóšči nakazáša mjá utróby mója.

Predzrích Hóspoda prédo mnóju výnu, * jáko odesnúju mené jésť, da ne podvížusja.

Sehó rádi vozveselísja sérdce mojé, i vozrádovasja jazýk mój, * ješčé že i plóť mojá vselítsja na upovániji.

Jáko ne ostáviši dúšu mojú vo áďi, * nižé dási prepodóbnomu Tvojemú víďiti istľínija.

Skazál mí jesí putí životá, ispólniši mjá vesélija s licém Tvoím, * krasotá v desníci Tvojéj v konéc.

Psalóm 16

Uslýši, Hóspodi, právdu mojú, vonmí moléniju mojemú, * vnuší molítvu mojú ne vo ustnách ľstívych.

Ot licá Tvojehó suďbá mojá izýdet, * óči mojí da vídita pravotý.

Iskusíl jesí sérdce mojé, positíl jesí nóščiju, * iskusíl mjá jesí, i ne obrítesja vo mňí neprávda.

Jáko da ne vozhlahóľut ustá mojá ďíl čelovíčeskich, * za slovesá ustén Tvojích áz sochraních putí žéstoki.

Soverší stópy mojá vo stezjách Tvojích, * da ne podvížutsja stópy mojá.

Áz vozzvách, jáko uslýšal mjá jesí, Bóže, * priklóni úcho Tvojé mňí i uslýši hlahóly mojá.

Udiví mílosti Tvojá, spasájaj upovájuščyja na Ťá * ot protívjaščichsja desníci Tvojéj.

Sochraní mjá, Hóspodi, jáko zínicu óka, * v króvi krilú Tvojéju pokrýješi mjá ot licá nečestívych, ostrástšich mjá:

vrazí mojí dúšu mojú oderžáša, túk svój zatvoríša; * ustá ích hlahólaša hordýňu.

Izhoňáščiji mjá nýňi obydóša mjá, * óči svojí vozložíša ukloníti na zémľu.

Objáša mjá jáko lév hotóv na lóv * i jáko skímen obitájaj v tájnych.

Voskresní, Hóspodi, predvarí já i zapní ím, * izbávi dúšu mojú ot nečestívaho,

orúžije Tvojé * ot vráh rukí Tvojéja.

Hóspodi, ot málych ot zémli, razďilí já v živoťí ích, * i sokrovénnych Tvójich ispólnisja črévo ích,

nasýtišasja synóv, * i ostáviša ostánki mladéncem svojím.

Áz že právdoju javľúsja licú Tvojemú, * nasýščusja, vnehdá javíti mí sjá slávi Tvojéj.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko Tvojá deržáva, i Tvojé jésť cárstvo i síla, i sláva Otcá i Sýna i svjatáho Dúcha, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Po 1-m stichoslóviji, sidálny voskrésny,

hlás 6: Hróbu otvérstu, ádu pláčuščusja, Maríja vopijáše ko skrývšymsja apóstolom: izydíte vinohráda ďílatelije, propovídite voskrésnija slóvo: voskrése Hospóď, podajá mírovi véliju mílosť.

Stích: Voskresní Hóspodi Bóže mój, da voznesétsja ruká tvojá, ne zabúdi ubóhich Tvojích do koncá.

Hóspodi, predstojáše hróbu tvojemú Maríja Mahdalína, i plákaše vopijúšči, vertohrádarja ťá mňášči, hlahólaše: hďí sokrýl jesí véčnyj živót? Hďí položíl jesí, íže na prestóľi cheruvímsťim? Strehúščiji bo sehó, ot strácha omertvíša. Ilí Hóspoda mojehó dadíte mí, ilí so mnóju vozopíjte: íže v mértvych býv, i mértvyja voskresív, sláva tebí.

Sláva, i nýňi, Bohoródičen: Prednapisújet Hedeón začátije, i skazújet Davíd roždestvó tvojé Bohoródice: sníde bo jáko dóžď na runó, Slóvo vo črévo tvojé, i prozjablá jesí bez símene, zemlé svjatája, mírovi spasénije, Christá Bóha nášeho, blahodátnaja.

Psalóm 17

Vozľubľú Ťá, Hóspodi, * kríposte mojá.

Hospóď utverždénije mojé, i pribížišče mojé, i Izbáviteľ Mój, * Bóh mój, Pomóščnik mój, i upováju na Nehó,

Zaščítitel mój, * i róh spasénija mojehó, i Zastúpnik mój.

Chvaľá prizovú Hóspoda * i ot vráh mojích spasúsja.

Oderžáša mjá boľízni smértnyja, i potócy bezzakónija smjatóša mjá, * boľízni ádovy obydóša mjá, predvaríša mjá síti smértnyja.

I vnehdá skorbíti mí, * prizvách Hóspoda, i k Bóhu mojemú vozzvách,

uslýša ot chráma svjatáho Svojehó hlás mój, * i vópľ mój préd Ním vnídet vo úši Jehó.

I podvížesja, i trépetna býsť zemľá, * i osnovánija hór smjatóšasja i podvihóšasja, jáko prohňívasja na ňá Bóh.

Vzýde dým hňívom Jehó, i óhň ot licá Jehó vosplámenitsja, * úhlije vozhorísja ot Nehó.

I prikloní nebesá, i sníde, * i mrák pod noháma Jehó.

I vzýde na Cheruvímy, * i leťí, leťí na krilú vítreňu.

I položí tmú zakróv Svój, ókrest Jehó selénije Jehó, * temná vodá vo óblacich vozdúšnych.

Ot oblistánija préd Ním óblacy proidóša, * hrád i úhlije óhnennoje.

I vozhremí s nebesé Hospóď * i Výšnij dadé hlás Svój.

Nizposlá stríly i razhná já, * i mólniji umnóži, i smjaté já.

I javíšasja istóčnicy vodníji, i otkrýšasja osnovánija vselénnyja, * ot zapreščénija Tvojehó, Hóspodi, ot dochnovénija dúcha hňíva Tvojehó.

Nizposlá s vysotý, i priját mjá, * vospriját mjá ot vód mnóhich.

Izbávit mjá ot vrahóv mojích síľnych i ot nenavíďaščich mjá, * jáko utverdíšasja páče mené.

Predvaríša mjá v déň ozloblénija mojehó, * i býsť Hospóď utverždénije móje.

I izvedé mjá na širotú, * izbávit mjá, jáko voschoťí mjá.

I vozdást mí Hospóď po právďi mojéj * i po čistoťí rukú mojéju vozdást mí.

Jáko sochraních putí Hospódni * i ne nečéstvovach ot Bóha mojehó.

Jáko vsjá suďbý Jehó prédo mnóju * i opravdánija Jehó ne otstupíša ot mené.

I búdu neporóčen s Ním, * i sochraňúsja ot bezzakónija mojehó.

I vozdást mí Hospóď po právďi mojéj * i po čistoťí rukú mojéju préd očíma Jehó.

S prepodóbnym prepodóben búdeši, * i s múžem nepovínnym nepovínen búdeši, i so izbránnym izbrán búdeši, i so stroptívym razvratíšisja.

Jáko Tý ľúdi smirénnyja spaséši * i óči hórdych smiríši.

Jáko Tý prosvitíši svitíľnik mój, Hóspodi, Bóže mój, * prosvitíši tmú mojú.

Jáko Tobóju izbávľusja ot iskušénija * i Bóhom mojím prejdú sťínu.

Bóh mój, neporóčen púť Jehó, slovesá Hospódňa razžžéna, * Zaščítiteľ jésť vsích upovájuščich na Nehó.

Jáko któ Bóh, rázvi Hóspodá, Ilí kto Bóh, rázvi Bóha nášehó? * Bóh prepojasújaj mjá síloju, i položí neporóčen púť mój.

Soveršájaj nózi mojí, jáko jeléni, * i na vysókich postavľájaj mjá.

Naučájaj rúci mojí na bráň, * i položíl jesí lúk míďan mýšca mojá.

I dál mi jesí zaščiščénije spásenija, * i desníca Tvojá vospriját mjá,

i nakazánije Tvojé isprávit mjá v konéc, * i nakazánije Tvojé tó mjá naučít.

Uširíl jesí stopý mojá pódo mnóju, * i ne iznemohósťi plesňí mojí.

Poženú vrahí mojá, i postíhnu já, * i ne vozvraščúsja, dóndeže skončájutsja.

Oskorbľú ích, i ne vozmóhut státi, * padút pod noháma mojíma.

I prepojásal mjá jesí síloju na bráň, * spjál jesí vsjá vostajúščyja na mjá pod mjá.

I vrahóv mojích dál mí jesí chrebét, * i nenavíďaščyja mjá potrebíl jesí.

Vozzváša, i ne bí spasájaj: * ko Hóspodu, i ne uslýša ích.

I istňú já jáko prách préd licém vítra, * jáko brénije putéj pohláždu já.

Izbáviši mjá ot prerikánija ľudéj, * postáviši mjá vo hlavú jazýkov.

Ľúdije, íchže ne víďich, rabótaša mí. * V slúch úcha poslúšaša mjá.

Sýnove čuždíji solháša mí. * Sýnove čuždíji obetšáša i ochromóša ot stéz svojích.

Žív Hospóď, i blahoslovén Bóh, * i da voznesétsja Bóh spasénija mojehó.

Bóh dajáj otmščénije mňí * i pokorívyj ľúdi pod mjá.

Izbáviteľ mój ot vráh mojích hňivlívych, * ot vostajúščich na mjá vozneséši mjá, ot múža neprávedna izbáviši mjá.

Sého rádi ispovímsja Tebí vo jazýcich, Hóspodi, * i ímeni Tvojemú pojú:

veličájaj spasénija caréva, * i tvórjaj mílosť christú svojemú Davídu, i símeni jehó do víka.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm 18

Nebesá povídajut slávu Bóžiju, * tvorénije že rukú Jehó vozviščájet tvérď.

Déň dní otryhájet hlahól, * i nóšč nóšči vozviščájet rázum.

Ne súť ríči, nižé slovésa, * íchže ne slýšatsja hlási ích.

Vo vsjú zémľu izýde viščánije ích * i v koncý vsélennyja hlahóly ích.

V sólnce položí selénije svojé, i tój, jáko ženích ischoďáj ot čertóha Svojehó, * vozrádujetsja, jáko ispolín teščí púť.

Ot krája nebesé ischód Jehó, i srítenije Jehó do krája nebesé, * i ňísť íže ukrýjetsja teplotý Jehó.

Zakón Hospódeň neporóčen, obraščájaj dúšy, * sviďíteľstvo Hospódne vírno, umudrjájuščeje mladéncy.

Opravdánija Hospódňa práva, veseľáščaja sérdce, * zápoviď Hospódňa svitlá, prosviščájuščaja óči.

Strách Hospódeň číst, prebyvájaj vo vík víka: * suďbý Hospódni ístinny, opravdány vkúpi,

voždeľínny páče zláta i kámene čéstna mnóha, * i sláždša páče méda i sóta.

Íbo ráb Tvój chranít já, vnehdá sochraníti já, * vozdajánije mnóho.

Hrichopadénija któ razumíjet? * ot tájnych mojích očísti mjá, i ot čuždích poščadí rabá Tvojehó,

ášče ne obladájut mnóju, tohdá neporóčen búdu * i očíščusja ot hrichá velíka.

I búdut vo blahovolénije slovesá úst mojích, i poučénije sérdca mojehó préd Tobóju výnu, * Hóspodi, Pomóščniče mój i Izbáviteľu mój.

Psalóm 19

Uslýšit ťá Hospóď v déň pečáli, * zaščítit ťá ímja Bóha Jákovľa.

Póslet tí pómošč ot Svjatáho * i ot Sijóna zastúpit ťá.

Pomjanét vsjáku žértvu tvojú, * i vsesožžénije tvojé túčno búdi.

Dást tí Hospóď po sérdcu tvojemú * i vés sovít tvój ispólnit.

Vozrádujemsja o spaséniji tvojém * i vo ímja Hóspoda Bóha nášeho vozvelíčimsja.

Ispólnit Hospóď vsjá prošénija tvojá. * Nýňi poznách, jáko spasé Hospóď christá Svojehó,

uslýšit jehó s nebesé svjatáho Svojehó, * v sílach spasénije desnícy Jehó.

Síji na kolesnícach, i síi na kóňich, * mý že vo ímja Hóspoda Bóha nášeho prizovém.

Tíji spjáti býša i padóša, * mý že vostáchom i isprávichomsja.

Hóspodi, spasí carjá i uslýši ný, * vóňže ášče déň prizovém Ťá.

Psalóm 20

Hóspodi, síloju Tvojéju vozveselítsja cár * i o spaséniji Tvojém vozrádujetsja ziló.

Želánije sérdca jehó dál jesí jemú, * i choťínija ustnú jehó ňísi lišíl jehó.

Jáko predvaríl jesí jehó blahoslovénijem blahostýnnym, * položíl jesí na hlaví jehó vinéc ot kámene čéstna.

Životá prosíl jésť u Tebé, * i dál jesí jemú dolhotú dníj vo vík víka.

Vélija sláva jehó spasénijem Tvojím, * slávu i veleľípije vozložíši na nehó.

Jáko dási jemú blahoslovénije vo vík víka, * vozveselíši jehó rádostiju s licém Tvoím.

Jáko cár upovájet na Hóspoda, * i mílostiju Výšňaho ne podvížitsja.

Da obrjáščetsja ruká Tvojá vsím vrahóm Tvojím, * desníca Tvojá da obrjáščet vsjá nenavíďaščyja Tebé.

Jáko položíši ích jáko péšč óhnennuju vo vrémja licá Tvojehó, * Hospóď hňívom Svojím smjatét já, i sňísť ích óhň.

Plód ích ot zemlí pohubíši, * i símja ích ot synóv čelovíčeskich.

Jáko ukloníša na Ťá zlája, * pomýsliša sovíty, íchže ne vozmóhut sostáviti.

Jáko položíši já chrebét, * vo izbýtcich Tvojích uhotóviši licé ích.

Voznesísja, Hóspodi, síloju Tvojéju, * vospojém i pojém síly Tvojá.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm 21

Bóže, Bóže mój, vonmí mí, * vskúju ostávil mjá jesí?

Daléče ot spasénija mojehó * slovesá hrichopadénij mojích.

Bóže mój, vozzovú vo dní, i ne uslýšiši, * i v noščí, i ne v bezúmije mňí.

Tý že vo svjaťím živéši, * chvaló Izráileva.

Na Ťá upováša otcý náši, * upováša i izbávil jesí já.

K Tebí vozzváša, i spasóšasja, * na Ťá upováša, i ne postyďíšasja.

Áz že jésm čérv, a ne čelovík, * ponošénije čelovíkov i uničižénije ľudéj.

Vsí víďaščiji mjá poruháša mí sjá, * hlahólaša ustnámi, pokiváša hlavóju:

upová na Hóspoda, da izbávit jehó, * da spasét jehó, jáko chóščet jehó.

Jáko Tý jesí istórhij mjá iz čréva, * upovánije mojé ot soscú mátere mojejá.

K Tebí privéržen jésm ot ložésn, * ot čréva mátere mojejá Bóh mój jesí Tý.

Da ne otstupíši ot mené, jáko skórb blíz, * jáko ňísť pomohájaj mí.

Obydóša mjá teľcý mnózi, * juncý túčniji oderžáša mjá.

Otverzóša na mjá ustá svojá, * jáko lév voschiščájaj i rykájaj.

Jáko vodá izlijáchsja, i razsýpašasja vsjá kósti mojá, * býsť sérdce mojé jáko vósk, tájaj posreďí čréva mojehó.

Ízsše jáko skudéľ kríposť mojá, i jazýk mój priľpé hortáni mojemú, i v pérsť smérti svél mjá jesí.

Jáko obydóša mjá psí mnózi, sónm lukávych oderžáša mjá, * iskopáša rúci mojí i nózi mojí.

Isčetóša vsjá kósti mojá, * tíji že smotríša i prezríša mjá.

Razďilíša rízy mojá sebí, * i o odéždi mojéj metáša žrébij.

Tý že, Hóspodi, ne udalí pómošč Tvojú ot mené, * na zastuplénije mojé vonmí.

Izbávi ot orúžija dúšu mojú, * i iz rukí pésiji jedinoródnuju mojú.

Spasí mjá ot úst ľvóvych * i ot róh jedinoróž smirénije mojé.

Povím ímja Tvojé brátiji mojéj, * posreďí cérkve vospojú Ťá.

Bojáščijisja Hóspoda, voschvalíte Jehó, vsé símja Iákovle, proslávite Jehó, * da uboítsja že ot Nehó vsé símja Izráilevo.

Jáko ne uničiží, nižé nehodová molítvy níščaho, * nižé otvratí licé Svojé ot mené, i jehdá vozzvách k Nemú, uslýša mjá.

Ot Tebé pochvalá mojá, v cérkvi velícij ispovímsja Tebí, * molítvy mojá vozdám préd bojáščimisja Jehó.

Jaďát ubóziji i nasýťatsja, i voschváľat Hóspoda vzyskájuščiji Jehó, * živá búdut serdcá ích v vík víka.

Pomjanútsja i obraťátsja ko Hospódu vsí koncý zemlí, * i poklóňatsja préd Ním vsjá otéčestvija jazýk.

Jáko Hospódne jésť cárstvije, * i Tój obladájet jazýki.

Jadóša i pokloníšasja vsí túčniji zemlí, * préd Ním pripadút vsí nizchoďáščiji v zémľu, i dušá mojá Tomú živét.

I símja mojé porabótajet Jemú, * vozvistít Hóspodevi ród hrjadúščij.

I vozvisťát právdu Jehó ľúdem róždšymsja, * jáže sotvorí Hospóď.

Psalóm 22

Hospóď pasét mjá * i ničtóže má lišít.

Na mísťi zláčňi, támo vselí mjá, * na voďí pokójňi vospitá mjá.

Dúšu mojú obratí, nastávi mjá na stezí právdy, * ímene rádi Svojehó.

Ášče bo i pojdú posreďí síni smértnyja, * ne ubojúsja zlá,

jáko Tý so mnóju jesí: * žézl Tvój i pálica Tvojá, tá mjá uťíšista.

Uhotóval jesí prédo mnóju trapézu soprotív stužájuščym mňí, * umástil jesí jeléjom hlavú mojú, i čáša Tvojá upojavájušči mjá, jáko deržávna.

I mílosť Tvojá poženét mjá vsjá dní životá mojehó; * i jéže vselíti mí sjá v dóm Hospódeň v dolhotú dníj.

Psalóm 23

Hospódňa zemľá, i ispolnénije jejá, vsélennaja * i vsí živúščiji na néj.

Tój na morjách osnovál jú jésť, * i na rikách uhotóval jú jésť.

Któ vzýdet na hóru Hospódňú? * Ilí któ stánet na mísťi svjaťím Jehó?

Nepovínen rukáma i číst sérdcem, íže ne priját vsúje dúšu svojú, * i ne kľátsja léstiju ískrennemu svojemú.

Séj priímet blahoslovénije ot Hóspoda, * i mílostyňu ot Bóha, Spása svojehó.

Séj ród íščuščich Hóspoda, * íščuščich licé Bóha Jákovľa.

Vozmíte vratá kňázi váša, * i vozmítesja vratá víčnaja, i vnídet Cár slávy.

Któ jésť séj Cár slávy? * Hospóď krípok i sílen, Hospóď sílen v bráni.

Vozmíte vráta kňázi váša, i vozmítesja vratá víčnaja, * i vnídet Cár slávy.

Któ jésť séj Cár slávy? * Hospóď síl, Tój jésť Cár slávy.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko bláh i čelovikoľúbec Bóh jesí, i Tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Po 2-m stichoslóviji sidálny voskrésny,

hlás 6: Živót vo hróbi vozležáše, i pečáť na kámeni nadležáše: jáko carjá spjášča vójini strežáchu Christá, i vrahí svojá nevídimo porazívyj, voskrése Hospóď.

Stích: Ispovímsja tebí Hóspodi, vsím sérdcem mojím, povím vsjá čudesá Tvojá.

Prednapisújet Jóna hrób tvój, i skazújet Simeón vostánije božéstvennoje, bezsmértne Hóspodi: sošél bo jesí jáko mértv vo hrób, razrušívyj ádova vratá. Voskrésl že jesí kromí tľínija jáko Vladýka, vo spasénije míra, Christé Bóže náš, prosvitívyj súščyja vo ťmí.

Sláva, i nýňi, Bohoródičen: Bohoródice Ďívo, molí Sýna tvojehó, vóleju prihvoždénnaho na kresťí, i voskrésšaho iz mértvych Christá Bóha nášeho, spastísja dušám nášym.

Políjelej. (Včasi spivu ľude stojať)

Chvalíte imja Hospódne, alliluja, chvalíte rabý Hóspoda. - Alliluja, 3x.

Stojáščíi v chrami Hóspodni, v dvorích dómu Bóha nášeho. - Alliluja. 3x.

Hóspodi, imja tvojé vo viki, í pámjať tvojá v rod i rod. - Allilúja. 3x.

Blahoslovén Hóspoď ot Sióna, žívyj v Jerusalími. - Alliluja. 3x.

Ispovídajtesja Hospodevi jáko bláh, alliluja, jáko v viki mílosť jehó. - Alliluja. 2x.

Utverdívšemu zémľu na vodách, alliluja, jáko v víki mílosť jehó. Alliluja. 2x.

Rukóju krípkoju í mýšceju vysókoju, alliluja, jáko vo víki mílosť jehó. Alliluja. 2x.

Ispovídajtesja Bóhu nebesnómu, alliluja, jáko vo viki mílosť jehó. Alliluja. 2x.

Po polijeléi Veličánije: Veličájem vás, strastotérpcy Christóvy, Boríse i Hľíbe, i čtém čestnája stradánija váša, jáže za Christá preterpíli jesté.

Bóh nám pribížišče i síla, pomóščnik v skorbéch obrítšich ný ziló.

Projdóchom skvózi óhň i vódu, i izvél jesí nás v pokój.

Mnóhi skórbi právednym, i ot vsích ích izbávit já Hóspoď.

Svjatým, íže súť na zemlí jehó, udívi Hóspoď choťínija svojá v ních.

Právednik jáko finíks procvitét, i jáko kédr íže v Liváňi umnóžitsja.

Vozveselítsja právednik o Hóspoďi, i upovájet na nehó, i pochvaľátsja vsí práviji sérdcem.

Blahoslovén jesí, Hóspodi, naučí mjá opravdánijem tvojím. (Včasi spivu ľude stojať)

Anhelskij sobór udivísja, * zrjá tebé v mértvych vminívšasja, * smértnuju že, Spáse, kríposť razorívša, * i so sobóju Adáma vozdvíhša, * i ot áda vsjá svobódša.

Blahoslovén jesí, Hóspodi, naučí mjá opravdánijem tvojím.

Počtó mýra s mílostivnými slezámi, * o učenícy rastvorjájete? * Blistájajsja vo hróbi ánhel, * Myronósicam viščáše: * vídite vý hrób i urazumíjte: * Spás bo * voskresé ot hróba.

Blahoslovén jesí, Hóspodi, naučí mjá opravdánijem tvojím.

Ziló ráno, * Myronósicy tečáchu * ko hróbu tvojemú, rydájuščyja, * no predstá k ním Ánhel i rečé: * Rydánija vrémja prestá, ne pláčite, * voskresénije že * Apóstolom rcýte.

Blahoslovén jesí, Hóspodi, naučí mjá opravdánijem tvojím.

Myronósicy žený * s mýry prišédšyja * ko hróbu tvojemú, Spáse, rydáchu, * Ánhel že k ním rečé hlahóľa: * Čtó s mértvymi živáho pomyšľájete? * Jáko Bóh bo voskresé ot hróba.

Sláva: Poklonímsja Otcú, * i jehó Sýnovi, i svjatómu Dúchu, * svjaťíj Trójci vo jedíňim suščeství, * so Serafímy zovúšče: * svját, svját, * svját jesí, Hóspodi.

I nýňi: Žiznodávca roždši, * hrichá Ďívo Adáma izbávila jesí, * rádosť že Jévi * v pečáľi mistó podalá jesí: * pádšyja že ot žizni, * k séj naprávi, * iz tebé voplotívyjsja * Bóh i čelovík.

Allilúja, Allilúja, Allilúja, sláva tebí Bóže 3x

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jerej: Jáko svjatísja i proslávisja prečestnóje i velikoľípoje ímja tvojé, Otcá i Sýna i svjatáho Dúcha, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň

po 1-j sticholóhii sidálen,

hlás 1. Podóben: Lík ánhelskij: Terpínijem i múžestvom tvojím tvojú strásť podjémľa, Boríse kňáže, ľubóviju Christóvoju vzirája na mílostivaho i čelovikoľúbca Bóha, podajúščaho mírovi véliju mílosť.

hlás 1: Podóben: Lík ánhelskij. Izmláda Christá vozľubívše kúpno brátije čestníji, žízň bezstrástnuju sťažávše slávniji, cilomúdrije izvóliste, i poščénije ot strastéj dušévnych i ťilésnych: pospišénije že Bóžijeju blahodátiju prijémše, isciľáete vás pojúščyja.

hlás 8. Podóben: Premúdrosti: Christóvy uvíďivše zápovidi blahíja, tohó vozľúbľše strastonóscy slávniji, o ubijéniji ťilés neradíste, dúšy že prekrásnyja v rúci Christá predáste. Óv kopijém probodájem, veseľášesja: druhíj že jáko áhňa nezlóbivo bez mílosti zakalájem, moľášesja. Sehó rádi prijémše dár iscilénij, múčenicy samobrátniji, molíte Christá Bóha, hrichóv ostavlénije darováti čtúščym ľubóviju svjatúju pámjať vášu. Dváždy.

Sláva, i nýňi, Bohoródičen: Sólnce óblače razúmnaho, Božéstvennaho svíta svitílniče zlatokovánnyj neskvérnaja, nebláznaja, vseneporóčnaja Vladýčice, omračénnuju dúšu mojú osľiplénijem strastéj, bezstrástija zaréju prosvití, moľúsja, i oskvernénnoje mojé sérdce omýj, potóki umilénija, pokajánija že slezámi. I ot timínija mjá očísti ďíl mojích, da ľubóviju zovú ti: Bohoródice prisnoďívo, molí Christá Bóha, prehrišénij ostavlénije podáti mí: tebé bo imíju nadéždu ráb tvój.

Stepenna hlás 6.

Antifon 1. Na nébo óči mojí vozvoždú k tebí, Slove: uščedri mja, da živú tebí.

Pomíluj nas uničižénnych, ustrojája blahopotrébnyja tvojá sosúdy, Slove.

Sláva, i nýňi: Svjatómu Dúchu vsjakaja vsespasíteľnaja viná: ášče kójemu Sej po dostojániju dchnét, skóri vzémlet, ot zemných vosperjájet, vozraščájet, ustrojájet horí.

Antifon 2. Ášče ne Hóspoď by byl v nas, niktože ot nas protívu vozmóhl by vrážijim bránem odolíti: pobiždájuščiji bo, ot zďi voznósjatsja.

Zubý ich da ne játa búdet dušá mojá, jáko ptenéc, Slove: uvý mňi, káko ímam ot vrahá izbýti, hrichoľubív syj?

Sláva, i nýňi: Svatým Dúchom obožénije vsim, blahovolénije, rázum, mir i blahoslovénije: ravnoďíteľnyj bo jesf Otcú i Slóvu.

Antifon 3. Naďíjuščijisja na Hóspoda vrahóm strášni i vsím dívni: horí bo zrját.

V bezzakónija ruk svoích právedných žrébij, pomóščnika ťa imíja Spase, ne prostirájet.

Sláva, i nýňi: Svjatáho Dúcha deržava na vsích, jemúže výšňaja Voinstva poklaňájutsja, so vsjákim dychánijem dólnym.

Diákon: Vónmim.

Jeréj: Mír vsim.

Diákon: Premúdrosť, vónmim.

Prokimen hlás 6. Hóspodi, vozdvíhní sílu Tvoju, i prijdí vo jéže spastí nas.

Stích: Pasýj Izráiľa vonmí, nastavľájaj jáko óvča Jósifa.

Jerej: Hóspodu pomolimsja.

Lik: Hóspodi pomiluj.

Jáko svjat jesí, Bóže naš, i v svjatých počiváješi, i tebí slávu vozsylajem, Otcú, i Sýnu, i svjatomu Duchu, nýňi i prísno i v viki vikov.

Amiň.

Vsjákoje dychánie da chvalít Hóspoda.

Vsjákoje dychánie da chvalít Hóspoda.

Stich: Chvalíte Bóha v svjatých jehó, chvalíte jehó v utverždénii síly jehó.

Vsjákoje dychánie da chvalít Hóspoda.

O jéže spodobitisja nam slýšaniju svjatáho jevanhelija, mirom Hóspoda Bóha molim.

Hóspodi pomiluj. 3x

Mír vsím.

I duchovi tvojemú.

Ot Joánna svjatáho jevanhéllija čténije:

Sláva tebí, Hóspodi, sláva tebí.

Vónmim: Na peršyj deň v tyždňu, skoro rano, išči potemri, prišla Marija Magdalina ku hrobu i viďila, že kamiň iz hroba je odvalenyj. Uťikala ku Simonovi Petrovi i ku druhomu učenikovi, kotroho Isus ľubiv, i povila jim: „Vzjali Hospoda z hroba, a ja ne znam, de joho položyli.“ Tohdy Petro i tot druhyj učenik vyšli i išli ku hrobu. Obidvomi bižali vjedno, no tot druhyj učenik Petra sperediv i prišov ku hrobu peršyj. Posmotriv do ňoho i uviďiv tam ležati polotna. No (do hroba) ne vošov. Stupci za nim prišov i Simon Petro, vošov do hroba i viďiv tam ležati lem polotna. A chustočka, kotru mav (Isus) na holovi, ne byla vjedno z polotnom, no byla zvita okreme na druhim misci. Tohdy vošov i druhyj učenik, što prišov ku hrobu peršyj, a viďiv i uviriv. Bo oni išči ne znali z Pisma, že mať voskresnuti z mertvych. Poťim učeniky znova sja vernuli domiv.

Sláva tebí, Hóspodi, sláva tebí.

Taže: Voskresenije Chrístóvo víďivše, poklo­nímsja svjatómu Hóspodu Isúsu, jedínomu bezhríšnomu. Krestú tvojemú poklaňájemsja Christé, í svjatoje voskre­senije tvojé pojém i slávim: Ty bo jesí Boh naš, rázvi tebé inóho ne znájem, ímja tvojé imenújem. Priidíte vsi vírniji, poklonimsja svjatomu Christóvu voskreséniju: se bo priíde Krestóm rádosť vsemú míru. Vsehdá bohoslóvjašče Hóspoda, pojém voskresenije Jehó: raspjátije bo preterpív, smertiju smerť razruší.

Psalóm 50.

Pomíluj mja, Bóže, * po velícij mílosti tvojéj. - I po mnóžestvu ščedrót tvojích * očísti bezzakónije mojé. - Najpáče omýj mja ot bezzakónija mojehó, * i ot hrichá mojehó očísti mja. - Jáko bezzakónije mojé az znáju, * i hrich moj predomnóju jesť výnu. - Tebí jedínomu sohriších i lukávoje pred tobóju sotvorích, * jáko da opravdíšisja vo slovesích tvojích, i pobidíši vnehdá sudíti ti. - Se bo v bezzakónijich začát jesm, * i vo hrisích rodí mja máti mojá. - Se bo ístinu vozľubíl jesí: * bezvístnaja i tájnaja premúdrosti tvojejá javíl mi jesí. - Okropíši mja yssópom i očíščusja, * omýješi mja, i páče sňíha obíľusja. - Slúchu mojemú dási rádosť i vesélije, * vozrádujutsja kósti smirénnyja. - Otvratí licé tvojé ot hrich mojích: * i vsja bezzakónija mojá očísti. - Sérdce čísto sozíždi vo mňi, Bóže, * i duch prav obnoví vo utróbi mojéj. - Ne otvérži mené ot licá tvojehó, * i Dúcha tvojehó svjatáho ne ottimí ot mené. - Vozdážď mi rádosť spasénija tvojehó, * i Dúchom vladýčnym utverdí mja. - Naučú bezzakónnyja putém tvojím, * i nečestíviji k tebí obraťátsja. - Izbávi mja ot krovéj, Bóže, Bóže, spasénija mojehó: * vozrádujetsja jazýk moj právďi tvojéj. - Hóspodi ustňí mojí otvérzeši,* i ustá mojá vozvisťát chválu tvojú. - Jáko ašče by voschoťíl jesí žértvy dal bych úbo, * vsesožžénija ne blahovolíši. - Žértva Bóhu duch sokrušén: * sérdca sokrušénna i smirénna Boh ne uničižít. - Ublaží, Hóspodi, blahovolénijem tvojím Sijóna, * i da soziždutsja sťíny Jerusalímskija. Tohdá blahovolíši žértvu právdy, voznošénije i vsesožžehajémaja, * tohdá vozložát na oltár tvoj telcý.

Sláva, hlás 6. Molítvami svjatých apóstol, Mílostive, očísti mnóžestvo sohrišénij nášych.

I nýňi: Mólitv rádi Prečístyja Bohoródicy, Mílostive, očísti mnóžestvo sohrišénij nášych

Stich: Pomíluj mja, Bóže, po velícij mílosti tvojéj. I po mnóžestvu ščedrót tvojích očísti bezzakónije mojé.

Stichira, hlás 6. Voskrés Isús ot hróba jákože prorečé, dadé nám žývot víčnyj i véliju mílosť.

Jerej: Spasí, Bóže, ľúdi tvojá, i blahosloví dostojánije tvojé, posití mír tvoj mílostiju i ščedrótami, vozvýsi róh christiján pravoslávnych, i nizposlí na ný mílosti tvojá bohátyja, molítvami prečístyja Vladýčicy nášeja Bohoródicy i prisnoďívy Maríji; síloju čestnáho i životvorjáščaho Krestá, zastuplénmi nebésnych Síl bezplótnych, čestnáho i slávnaho proróka, predtéči i krestíteľa Joánna, svjatých slávnych i vsechváľnych Apóstol, i íže vo svjatých Otéc nášich i vseléňskich velíkich učítelej i svjatítelej: Vasílija Velíkaho, Hrihórija Bohoslóva i Joánna Zlatoústaho, Atanásija i Kyrílla, i íže vo svjatých otcá nášeho Nikolája Mýr Lykíjskich čudotvórca, svjatých slavjáňskich Apóstol Kyrílla i Metódija, i svjatáho svjaščenomúčenika Josafáta, svjatých, slávnych i dobropobídnych Múčenik, prepodóbnych i bohonósnych otéc nášich, svjatých i právednych Bohootéc Joakíma i Ánny i prepodobných i bohonósnych otéc nášich Antónija i Teodósija Pečérskich, i svjatáho (jehóže jésť deň ilí chrám), i vsích Svjatých tvojích: mólim Ťa mnohomílostive Hóspodi, uslýši nás hríšnych moľáščichtisja, i pomíluj nás.

Ľ.: Hóspodi pomíluj 12x

Vozhlas: Milostiju i ščedrótami i čelovikoľúbiijem jedinoródnaho Sýna tvojehó s nímže blaholslovén jesí so presvjatým i blahím i životvorjáščym tvojím Dúchom nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Ľ.: Amíň.

Kanón voskrésen. Hlás 6.

[Písň 1]

irmós: Jáko po súchu pišešéstvovav Izráiľ, po bézdňi stopámi, honíteľa faraóna víďa potopľájema, Bóhu pobídnuju písň pojím, vopijáše.

Pripív: Sláva Hóspodi, svjatómu voskreséniju tvojemú.

Rasprostértyma dláňma na kresťí, Otéčeskaho ispólnil jesí blahovolénija, blahíj Iisúse, vsjáčeskaja. Ťímže pobídnuju písň tebí vsí pojím.

Stráchom k tebí jáko rabýňa, smérť poveľína pristupí Vladýci životá, tóju podajúščemu nám bezkonéčnyj živót i voskresénije.

Bohoródičen: Svojehó prijémši soďíteľa, jáko sám voschoťí, ot bezsímennaho tvojehó čréva, páče umá voploščájema, čístaja, tvárej voístinnu javílasja jesí Vladýčica.

Ín kanón presvjaťíj Bohoródici, [jehóže kraestróčije: Máti Bóžija, nezavístnuju mí dážď blahodáť.]

irmós: Jáko po súchu pišešéstvovav Izráiľ, po bézdňi stopámi, honíteľa faraóna víďa potopľájema, Bóhu pobídnuju písň pojím, vopijáše.

Pričáščšisja Jéva sadú, preslušánnaho brášna, kľátvu vvedé: no sijú razríšila jesí čístaja, blahoslovénija načátok Christá róždši.

Jáže bísera ot božéstvennyja mólniji Christá róždši, strastéj mojích mhlú, i prehrišénij smuščénije čístaja, razžení svítom tvojejá svítlosti.

Jazýkov čájanije, Jákov iz tebé voploščájemaho predzrjáše tájno úmnyma očíma Bóha, izbávľšaho nás chodátajstvom tvojím.

Oskuďívšym kňazém ot koľína júdova prečístaja, Sýn tvój i Bóh, prošéd vóžď, nad koncý zemnými nýňi voístinnu vocarísja.

I svjatých dvá kanóna, na 8.

Hlás 4. Písň 1.

irmós: Mórja čermnúju pučínu, nevlážnymi stopámi, drévnij pišešéstvovav Izráiľ, krestoobráznymi Moiséovyma rukáma Amalíkovu sílu v pustýni pobidíl jésť.

Bohomúdraja dvóice, velícyji stradáľcy, so svjatými Tróici predstojášče, molítesja očiščénije mňí darováti, vás pochvaľájuščemu.

Božéstvennoje bohátstvo iscilénij, i míro blahovónnoje chrám váš, svjatíji: v némže pojém Christá Bóha, vás proslávľlšaho.

Nezachodímaho sólnca v sebí sťažávše Christá Bóha nášeho, preslávne Románe s Davídom, osvjatíte nás, čestnúju pámjať vášu počitájuščich.

Bohoródičen: Krásnuju i izbránnuju, i vsečestnúju razumív tebé, Bóžij, preneporóčnaja, Sýn, tvój Sýn býsť: sýny sotvorí blahodátiju, Bohoródicu ťá čtúščyja.

Ín kanón svjatým.

Hlás 8. Písň 1.

irmós: Vódu prošéd jáko súšu, i jehípetskaho zlá izbižáv, Izráilťanin vopijáše: izbáviteľu i Bóhu nášemu poím.

Dážď mí otpúst mnóhich prehrišénij moích, Spáse, premúdrosť mňí podajá: jáko da písňmi pochvaľú ťa proslávľšaho svjatýja tvojá.

Vospojém písň, blahočestíviji, proslávlennych cilomúdrennym smýslom, Romána slávnaho i Davída blahočestívaho, kúpno slávjašče.

Dár blahodárstva ot Bóha prijáša óba, blahoródstvo dušévnoje vozľubívše páče cilomúdrijem i dobroďíteliju udobrjájuščesja.

Bohoródičen: Izbránnuju ot rodóv vsích, dostójno pochválim vírniji, Ďívu voístinnu páče slóva, Bóha Slóva plótiju róždšuju.

Katavásija: Otvérzu ustá mojá, i napólňatsja dúcha, i slóvo otrýhnu Caríci Máteri, i javľúsja svítlo toržestvúja, i vospojú rádujasja tvojá čudesá.

[Písň 3]

irmós: Ňísť svját, jákože tý Hóspodi Bóže mój, voznesýj róh vírnych tvojích bláže, i utverdívyj nás na kámeni ispovídanija tvojehó.

Bóha raspinájema plótiju zrjášči tvár rastajavášesja stráchom: no soderžítelnoju dlániju nás rádi raspjátaho, krípko deržíma bí.

Smértiju smérť razoréna ležít okajánnaja bez dychánija: životá bo ne terpjášči božéstvennaho priražénija, umerščvľájetsja krípkij, i dárujetsja vsím voskresénije.

Bohoródičen: Božéstvennaho roždestvá tvojehó čístaja, vsjákij jestestvá čín prevoschódit čúdo: Bóha bo prejestéstvenňi začalá jesí vo črévi, i róždši prebyváješi prísno Ďíva.

[Ín] irmós: Ňísť svját, jákože tý Hóspodi Bóže mój, voznesýj róh vírnych tvojích bláže, i utverdívyj nás na kámeni ispovídanija tvojehó.

Tľínnuju mojú plóť i smértnuju, vsečístaja Bohomáti, iz čréva tvojehó neskazánno prijém blahíj, i obeztľíniv sijú, víčňi sebí svjazál jésť.

Bóha voploščájema iz tebé zrjášče Ďívo, užasáchusja stráchom lícy ánheľstiji, i jáko Máter Bóžiju nemólčnymi písňmi ťá počitájut.

Užasésja, hóru úmnuju víďiv ťá prorók Danijíl, iz nejáže kámeň otsičésja kromí rúk: i démonskaja kápišča, Bohomáti, krípko sokruší.

Ne móžet slóvo ťá čelovíčeskoje, nižé jazýk Ďívo pochvalíti dostójno: iz tebé bo bez símene žiznodávec Christós voplotítisja, prečístaja, blahovolí.

Ín. irmós: Veselítsja o tebí cérkov tvojá, Christé, zovúšči: tý mojá kríposť, Hóspodi, i pribížišče i utverždénije.

Vesélijem veselítsja Christóva cérkov v pámjati vášej svjatíi, i tvorcú vopijét: tý mojá, Hóspodi, kríposť, i pribížišče, i utverždénije.

Dóblija vinéčniki, i stradáľcy Christóvy vsí voschválim svítlo, naučívšyja nás Christú vopíti: svját jesí, Hóspodi.

Ni cárstva želánija, ni píšči naslaždénija, ni srebrá i zláta vozžeľíša, no Christú jedínomu vopijáchu: svját jesí, Hóspodi.

Bohoródičen: Izbavľájuščaho čelovíki preslušánija, i ľútaho padénija, vsemú vinóvnaho, čístaja i vseneporóčnaja, rodilá jesí.

Ín. irmós: Tý jesí utverždénije pritekájuščich k tebí, Hóspodi, tý jesí svít omračénnych, i pojét ťá dúch mój.

Vsé pomyšlénije k Bóhu múdriji imúšče, brátneju ľubóviju sovokúpľšesja blahočéstno požíste.

Véšči voznenavíďiste tľínnyja i mimotekúščyja: i dobroďíteli javístesja sosúdi, slávniji, ot júnosti.

Mládi úbo ťílom, dušámi že kúpno svjáti, jáko blahočestívi. Ťím i ískrenno Bóha vozľubíste.

Bohoródičen: Jedína tý porodilá jesí neskazánno, netľínnaja, tľínija voístinnu potrebíteľa, i mír spaslá jesí.

Irmos: Tvojá písnoslóvcy, Bohoródice, živýj i nezavístnyj, istóčniče, lik sebí sovokúpľšyja, duchóvno utverdí, v božéstvenňij tvojéj sláví vincév slávy spodóbi.

Po 3. Pisňi:

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jerej: Jako Ty jesi Boh naš, i Tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Kondák, hlás 3. Podóben: Ďíva dnés: Vozsijá dnés preslávnaja pámjať váša, blahoródniji strastotérpcy Christóvy, Románe i Davíde, sozyvájušče nás k pochvaléniju Christá Bóha nášeho. Ťím pritekájušče k ráci moščéj vášich, iscilénij dár prijémlem molítvami vášimi, svjatíji: vý bo Božéstvenniji vráčeve jesté.

íkos: Razúmnoje žitijé soveršája, preblažénne, cárskim vincém ot júnosti ukrášen, vsebohátyj Románe, vlásť vélija býl jesí tvojemú otéčestvu, vo vséj zemlí rossíjsťij. Ťím víďa tvój uspích Christós Bóh, sudóm svojím na mučénije ťá prizvá, kríposť tebí podáv s nebesé, da pobidíši vrahá múžeski s Davídom brátom tvojím, postradávšim s tobóju: vý bo Božéstvenniji vráčeve jesté.

Sidálen, hlás 1. Podóben: Lík ánhelskij: Izmláda Christá vozľubívše kúpno brátija čestnája, žízň bezstrástnuju sťažávše, slávniji, cilomúdrije izvóliste, i poščénije ot strastéj dušévnych i ťilésnych pospišénije Bóžijeju blahodátiju prijémše, isciľáete vás pojúščyja.

Sláva, i nýňi, Bohoródičen: Beznevístnaja čístaja Bohoródice Ďívo, jedína vírnych predstáteľnice i pokróve, bíd i skorbéj i ľútych obstojánij vsích izbávi, na ťá upovánije, otrokovíce, imúščich: i dúšy náša spasí Božéstvennymi molítvami tvojími.

[Písň 4]

irmós: Christós mojá síla, Bóh i Hospóď, čéstnája cérkov Bohoľípno pojét vzyvájušči, ot smýsla čísta o Hóspoďi prázdnujušči.

Drévo procviló jésť Christé, ístinnyja žízni: krest bo vodruzísja, i napojén býv króviju i vodóju ot netľínnaho tvojehó rebrá, živót nám prozjabé.

Ne ktomú zmíj mňí lóžňi obožénije podlahájet: Christós bo Bohoďílateľ čelovíčeskaho jestestvá, nýňi nevozbránno stezjú životá mňí otvérze.

Bohoródičen: Jáko voístinnu neizviščánna i nepostižíma, jáže tvojehó Bohoľípnaho Bohoródice súť roždestvá, súščym na zemlí i na nebesí, prisnoďívo, táinstva.

[Ín] irmós: Christós mojá síla, Bóh i Hospóď, čéstnája cérkov Bohoľípno pojét vzyvájušči, ot smýsla čísta o Hóspoďi prázdnujušči.

Pojém prečístaja tebé vseneporóčnuju, íže tobóju spásšijisja, i blahočéstno pojúšče vzyvájem: blahoslovénna, jáže Bóha prisnoďívo róždšaja.

Svít nezachodímyj Ďívo rodilá jesí, súščym vo ťmí žitijá, plótiju sviťášč vseblažénnaja, i pojúščym ťá, rádosť prisnoďívo istočíla jesí.

Bláhodáť procvité, zakón prestá, tobóju vsesvjatája: tý bo čístaja, rodilá jesí Hóspoda, podajúščaho nám prisnoďívo, ostavlénije.

Mértva mjá pokazá sadá vkušénije, žízni že drévo iz tebé jávľšejesja prečístaja, voskresí, i rájskija sládosti nasľídnika mjá ustróji.

Ín. irmós: Vozneséna ťá víďivši cérkov na kresťí, sólnce právednoje, stá v číňi svojém, dostójno vzyvájušči: sláva síľi tvojéj, Hóspodi.

Jáko dvá svitíla vozsijávšaja prosviščáete ľúdi váša Bohonóscy: no i nýňi izbávite nás vrahóv obstojánija, da počitáem vás s Bohom zastuplénije náše.

Vračestvó neistoščímoje ráka váša pokazásja, blažénniji, i pristánišče nebúrnoje: vsí bo víroju pritekájuščiji obritájem ot zlých napástej izbavlénije.

Ľubóviju ko Christú privjazáemi, ťím i daróv spodóbľšesja, strásti razlíčnyja isciľáti: sehó rádi váše soveršájem prázdnestvo, Bohomúdriji.

Bohoródičen: Siďáj na prestóľi cheruvímsťi i prevozneséňi, jáko prestól imýj na rukú tvojéju počív, Maríje Bohonevísto, preproslávlennyj Bóh.

Ín. irmós: Tý mojá kríposť, Hóspodi, tý mojá i síla, tý mój Bóh, tý mojé rádovanije, ne ostávľ ňídra Ótča, i nášu niščetú positív. Ťím s prorókom Avvakúmom zovú ti: síľi tvojéj sláva, čelovikoľúbče.

Júnošeski podvíhšesja, Bohoblažénniji, vózrastom cvíta i júnostiju, o slastéch ľubvé plotskíja popečénija ne imíste otňúd, Božéstvennyja kníhi počitájušče: ťím i prosvíščšesja zápoviďmi Božéstvennymi, témnaho pohubíste kňázja.

Vsemýslenno otéčeskim posľíduja, jáko múdr, stopám, blažénne, srevníteľa imíl jesí dóbrym, Románe Bohomúdre, Davída voístinnu prisnopámjatnaho: brátija úbo vkúpi, blahočéstno sovokúpleni dušámi i ťílom javístesja.

Zakóny Bóžija ot duší vozľubívše, prozrjášče žízň hrjadúščuju, smýsl prostirájušče, svjatíji, čésť zemnúju i vlásť voznenavíďiste, i netľínnoje cárstvo i slávu, umnomúdriji izminíste.

Bohoródičen: Hlahólom tvojím posľídujušče, neporóčnaja, blažénnu tebé imenújem christijánstiji vsí ródi, jáko Bóha róždšuju voístinnu, a ne mečtánijem: soveršénna obojím, Božestvá jestestvóm, i zakónom čelovíčestva.

Irmos: Siďáj vo sláví, na prestoľi Božestvá vo óblaci léhci, priíde Isús prebožéstvennyj, netľínnoju dlániju, i spasé zovúščyja: sláva, Christé, síľi Tvojéj.

[Písň 5]

irmós: Bóžijim svítom tvojím bláže, útreňujuščich tí dúšy ľubóviju ozarí, moľúsja, ťá víďiti Slóve Bóžij, ístinnaho Bóha, ot mráka hrichóvnaho vzyvájušča.

Ustupájut mňí Cheruvímy nýňi, i plámennoje orúžije, Vladýko, pleščí mňí dajét, ťá víďivše Slóve Bóžij ístinnaho Bóha, razbójniku púť sotvóršaho v ráj.

Ne ktomú bojúsja, jéže v zémľu Vladýko Christé vozvraščénija: tý bo ot zemlí mjá vozvél jesí zabvénna, blahoutróbija rádi mnóhaho, k vysoťí netľínija voskresénijem tvojím.

Bohoródičen: Íže Bohoródicu ťá ot duší, Vladýčice míra blahája, ispovídajuščich spasí: tebé bo predstáteľstvo nepoborímoje ímamy, ístinnuju Bohorodíteľnicu.

[Ín] irmós: Bóžijim svítom tvojím bláže, útreňujuščich tí dúšy ľubóviju ozarí, moľúsja, ťá víďiti Slóve Bóžij, ístinnaho Bóha, ot mráka hrichóvnaho vzyvájušča.

Čistotóju vozsijávši svítlo božéstvennoje prebyvánije Vladýki vsepítaja bylá jesí. Tý bo jedína Máti Bóžija javílasja jesí, vo objátijich jáko mladénca sehó nosívši.

Nosjášči dobrótu úmnuju, krasňíjšija tvojejá duší, nevísta Bóžija bylá jesí, zapečátstvovana ďívstvom čístaja, i svítom čistotý mír prosviščájušči.

Da rydájet sobránije zločestívych, ne propovídajuščich ťá jávi čístuju Bohomáter: tý bo vratá Bóžija svíta javílasja jesí nám, mrák prehrišénij razhoňájušči.

Ín. irmós: Tý, Hóspodi mój, svít v mír prišél jesí, svít svjatýj, obraščájaj iz mráčna nevíďinija, víroju vospivájuščyja ťá.

Nastá vsečestnýj prázdnik, i svjaščénnoje toržestvó slávnaho Romána s Davídom, nosjá nám rádosť víčnuju, v néjže slávim Hóspoda proslávľšaho ích.

Dobroďíteli ukrášeni blahoľípijem svítlyj Románe s Hľíbom, stradánijem vinčávšesja, vrahá že i bráta posrámľše, za Christá prijáste zakolénije.

Slýšano býsť vo vsém míri čestnóje i svjaščénnoje stradánije váše: i vsják jazýk vozstavľáet, sláviti Christá vás proslávľšaho.

Bohoródičen: Prestá úbo tľínije čelovíka: Ďíva bo rodí netľínno Bóha Slóva, páče jestestvá i slóva, i Ďíva páki prebýsť.

Ín. irmós: Vskúju má otrínul jesí ot licá tvojehó, svíte nezachodímyj, i pokrýla má jésť čuždája tmá okajánnaho, no obratí mja, i k svítu zápovidej tvojích, putí mojá naprávi, moľúsja.

Jáko otcá blahočestíva čáda, ľubóviju svjázana, i tohó ľúbjašče, blahočéstija svítlostiju v rossíi vozsijávše, brátija že páče vozľúblenniji. Sehó rádi zavístnymi strilámi iskušéni býste.

Razhňívasja bratoubíjca, jáko váš préžde, Svjatopólk okajánnyj, javísja že zakonoprestúpnik, i k závisti ubíjstvo pripleté, slástiju preľstívsja vlastoľúbija. Ťímže otmščénija právednaho ne ubižé.

Ot króve svojejá preprúdu nosjášče preslávniji, i krest za skíptr v desnúju rúku nýňi imúšče, scárstvovati Christú spodóbišasja Román i Davíd, vóini Christóvy nepobidímiji.

Bohoródičen: Výššu ťá vsích, i svjaťíjšu činóv proslavľájem nebésnych, jáko dólnaja s hórnimi sovokupívšu: no, o Máti Bóžija! pivcý tvojá posiščájušči, pohánych ustavľáj šatánija.

Irmos: Užasóšasja vsjačeskaja o božéstvenňij slávi tvojéj, ty bo neiskusobráčnaja Ďívo, imíla jesí vo utróbi nad vsimi Bóha, í rodilá jesí bezľítnaho Sýna, vsim vospivájuščym ťa, mír podavájuščaja.

[Písň 6]

irmós: Žitéjskoje móre vozdvizájemoje zrjá napástej búreju, k tíchomu pristánišču tvojemú priték vopijú ti: vozvedí ot tlí živót mój, mnohomílostive.

Raspinájem Vladýko, hvozďmí úbo kľátvu júže na nás potrebíl jesí: kopijém že probodájem v rebró, Adámovo rukopisánije rasterzáv, mír svobodíl jesí.

Adám nizvedésja, léstiju zapját býv, ko ádovi própasti: no íže jestestvóm, Bóh že i mílostiv, sšél jesí na vzyskánije, i na rámu ponés, sovoskresíl jesí.

Bohoródičen: Prečístaja Vladýčice, róždšaja čelovíkom kórmčiju Hóspoda, strastéj mojích nepostojánnoje i ľútoje utolí smuščénije, i tišinú podážď sérdcu mojemú.

[Ín] irmós: Žitéjskoje móre vozdvizájemoje zrjá napástej búreju, k tíchomu pristánišču tvojemú priték vopijú ti: vozvedí ot tlí živót mój, mnohomílostive.

Velíkij prednapisá vo prorócich Moiséj ťá, kovčéh, i trapézu, i svíščnik, i rúčku, obrázno naznámenuja voploščénije, jéže iz tebé výšňaho, Máti Ďívo.

Umerščvľájetsja smérť, i tľínije upražňájetsja Adámova osuždénija, o Vladýčice! Plodú tvojemú prirazívšejesja: žízň bo rodilá jesí, ot istľínija izbavľájuščuju pojúščich ťá.

Zakón iznemóže, i síň mímo íde, páče umá i smýsla jávľšejsja mí blahodáti, jéže ot tebé Ďívo roždestvá, Bóha i Spása, mnohopítaja.

Ín. Irmós: Požrú ti so hlásom chvalénija, Hóspodi, cérkov vopijét tí, ot bisóvskija króve očíščšisja, rádi mílosti ot rébr tvoích istékšeju króviju.

O íže svítlyj váš prázdnik soveršájuščich, blažénniji, molítesja, i otéčestvo váše chraníti ot vráh nenavítno, i mírno strojénije darováti molítvami vášimi.

Nebésnaho cárstvija račítelije bývše, blažénniji, Vladýci Christú čístoju sóvistiju poslužívše, i tomú predstojášče molítesja, spastí vás voschvaľájuščich.

Priľipívšesja Christú, i na nehó vsé upovánije vozložívše, blažénniji, sehó rádi ubijéni bývše, víčno s ním cárstvujete.

Bohoródičen: Ustý, pómyslom i sérdcem, prečístaja, ťá Bohoródicu propovídaem: tobóju bo Bóhu primiríchomsja otrinovénniji prestuplénijem pérvije práoca.

Ín. irmós: Očísti mjá, Spáse, mnóha bo bezzakónija mojá, i iz hlubiný zól vozvedí, moľúsja: k tebí bo vozopích, i uslýši mjá, Bóže spasénija mojehó.

Nóšči i tmý sýnove narekóšasja protívniji, v noščí ťa k Bóhu pínije prinosjášča kópiji sbodóša, chodátai tvojemú vincú, Románe, Božéstvennomu bývše.

Jáko voístinnu sýj podóbnik Bóha voplóščšahosja, za ubivájuščyja ťá tépľi molílsja jesí, svjáte, jáko vtorýj múčenik Christóv velíkij Stefán: sehó rádi i s ním proslávilsja jesí.

Júnošeski chrábrstvovavše, múžeski pobidíša ľútaho ratobórca, svjaščénnyj Román kúpno s Davídom ďílom i slóvom pobidíteli pokazášasja, i pobídnyj vinéc ot Bóha prijáša, slávniji.

Bohoródičen: Ujasňájut proróčestiji hlási Bóžiju rodíteľnicu: pojém že ťá i mý, víďašče sbytijé čestných proricánij, ďívstva voístinnu i čístotý vmistílišče.

Irmos: Božéstvennoje sijé í vsečestnóje, soveršájušče prázdenstvo, bohumúdriji Bohomátere: priidíte rukámi vospléščim, ot nejá róždšahosja Bóha slávim.

Po 6. pisňi

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jerej: Jáko tý jesí cár míra, i Spás dušám nášym, i Tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Kondák, hlás 6: Živonačáľnoju dlániju, uméršyja ot mráčnych udólij, žiznodávec voskresív vsích Christós Bóh, voskresénije podadé čelovíčeskomu ródu: jésť bo vsích Spasíteľ, voskresénije i živót, i Bóh vsích.

íkos: Krest i pohrebénije tvojé žiznodávče, vospivájem vírniji, i poklaňájemsja, jáko ád svjazál jesí bezsmértne, jáko Bóh vsesíľnyj: i mértvyja sovoskresíl jesí, i vratá smértnaja sokrušíl jesí, i deržávu ádovu nizložíl jesí, jáko Bóh. Ťímže zemnoródniji slavoslóvim ťá ľubóviju, voskrésšaho, i nizložívšaho vrážiju deržávu vsepáhubnuju, i vsích voskresívšaho v ťá vírovavšich, i mír izbávľšaho ot stríl zmijínych, i ot prélesti vrážija, jáko Bóh vsích.

[Písň 7]

irmós: Rosodáteľnu úbo péšč soďíla ánhel prepodóbnym otrokóm, chaldéji že opaľájuščeje veľínije Bóžije, mučíteľa uviščá vopíti: blahoslovén jesí Bóže otéc nášich.

Rydájuščeje vo strásti tvojéj sólnce, vo mrák oblečésja, i vo dní po vséj Vladýko, zemlí svít pomérče, vopijá: blahoslovén jesí Bóže otéc nášich.

Oblekóšasja Christé schoždénijem tvojím vo svít preispódňaja, práotec že vesélija ispólň javísja likovstvúja, vzyhrásja vopijá: blahoslovén jesí Bóže otéc nášich.

Bohoródičen: Tobóju Máti Ďívo, svít vozsijá vséj vselénňij svítlyj: ziždíteľa bo tý vsích rodilá jesí Bóha. Jehóže prosí vsečístaja, nám nizposláti vírnym véliju mílosť.

[Ín] irmós: Rosodáteľnu úbo péšč soďíla ánhel prepodóbnym otrokóm, chaldéji že opaľájuščeje veľínije Bóžije, mučíteľa uviščá vopíti: blahoslovén jesí Bóže otéc nášich.

Júnoš trijéch péšč ne opalí, roždestvó proobrazújuščich tvojé: božéstvennyj bo óhň tebé ne opalív, vselísja v ťá, i vsjá naučí vopíti: blahoslovén jesí Bóže otéc nášich.

Blážát koncý ťa vsečístaja Máti, jákože proreklá jesí, prosviščájemi svitolúčnymi sijáňmi tvojími, i blahodátiju pojúšče, vopijút: blahoslovén jesí Bóže otéc nášich.

Páhubnyja úbo zúby v mjá vonzé zmíj lukávňijšij: no sám tvój Bohomáti, sokruší Sýn, kríposť že mňí dadé vopíti: blahoslovén jesí Bóže otéc nášich.

Očistílišče jestestvá tý jesí jedína Bohoblažénnaja, na rámu bo cheruvímsku siďáščaho Bóha bo objátijich nosjášči vopijéši: blahoslovén jesí Bóže otéc nášich.

Ín. irmós: V peščí avraámstiji ótrocy persídsťij, ľubóviju blahočéstija páče, néželi plámenem opaľájemi, vzyváchu: blahoslovén jesí v chrámi slávy tvojejá, Hóspodi.

Božéstvennaja i presvítlaja pámjať váša, jáko nébo svitozárnoje pokazásja, i jáko sólnce svitonósno, prosviščája bez somňínija Christú vopijúščyja: blahoslovén jesí v chrámi slávy tvojejá, Hóspodi.

Któ ne udivítsja, i któ ne vospojét i proslávit vírno, preslávnych múčenik Christóvych, Borísa s Hľíbom, Christóva rádi smirénija, voznenavíďivšich dijadímu i cárstvo?

Mhlú bezbóžija othnávše, svítlo naučíša ľúdi svojá, čestí v Tróici jedínaho Bóha, i usérdno píti: blahoslovén jesí v chrámi slávy tvojejá, Hóspodi.

Bohoródičen: Výšňaho osvjaščénnoje Božéstvennoje selénije, rádujsja, tobóju bo dadésja rádosť, Bohoródice, vopijúščym: blahoslovénna tý v ženách jesí, vseneporóčnaja Vladýčice.

Ín. irmós: Ot iudéi došédše ótrocy v Vavilóňi inohdá, víroju Tróičeskoju plámeň péščnyj popráša, pojúšče: otcév Bóže, blahoslovén jesí.

Preslávno proslávi božéstvennaja blahodáť vás, prechváľniji, jáko sojúz voístinnu bratoľúbija i blahočéstija, i svítlo naučí vopíti: blahoslovén Bóh otéc nášich.

o múžestva strastotérpec! O čistotý kríposti! O rázuma nepreklónna! Jáko ujazvľáemi veľmí, i zakalájemi nemílostivno, javístesja strastonóscy velícyji, Románe i Davíde. Íchže voschválim vírniji, vopijúšče: blahoslovén Bóh otéc nášich.

Postradáti Christá rádi izvóliste, i sehó rádi vozmézdije ot Bóha obritóste, strásti i nedúhi ot zemných othoňáti, chváľaščich i vopijúščich: blahoslovén Bóh otéc nášich.

Bohoródičen: Kápľa Bohotóčnaja, jáže ot tebé róždšisja, mír osvjatívša, Bohoródice Ďívo, kápľu mílosti mí istočí, osvjaščájušču dúšy i pomyšlénija zemných.

Irmos: Ne poslužíša tvári bohomúdriji páče sozdávšaho, no óhnennoje preščénije múžeski popravše, rádovachusja pujúšče: prepítyj otcév Hóspoď i Boh blahoslovén jesí.

[Písň 8]

irmós: Iz plámene prepodóbnym rósu istočíl jesí, i právednaho žértvu vodóju popalíl jesí: vsjá bo tvoríši Christé, tókmo jéže choťíti, ťá prevoznósim vo vsjá víki.

Judéjskija drévle prorokoubíjcy ľúdi, Bohoubíjcy závisť nýňi soďíla, tebé na krest voznésšyja, Slóve Bóžij: jehóže prevoznósim vo vsjá víki.

Nebésnaho krúha ne ostávil jesí, i vo ád sošéd, vsehó sovozdvíhl jesí ležáščaho vo hnójišči Christé čelovíka, ťá prevoznosjášča vo vsjá víki.

Bohoródičen: Ot svíta svitodávca Slóva začalá jesí, i róždši neizrečénno sehó, proslávilasja jesí: Dúch bo v ťá otrokovíce Bóžij vselísja. Ťímže ťá pojém vo vsjá víki.

[Ín] irmós: Iz plámene prepodóbnym rósu istočíl jesí, i právednaho žértvu vodóju popalíl jesí: vsjá bo tvoríši Christé, tókmo jéže choťíti, ťá prevoznósim vo vsjá víki.

Pozlaščénoju rízoju jákože carícu Sýn tvój prosvitív zaréju Dúcha, tebé odesnúju sebé postávi prečístaja: jehóže prevoznósim vo vsjá víki.

Íže choťínijem jedínym mír vodruzívyj, ot prečístyja tvojejá utróby plóť vzémlet, svýše sijú nazdáti choťá: jehóže prevoznósim vo vsjá víki.

Sčetánijem slóva ko mňí čelovíku, božéstvennoje žilíšče bylá jesí prečístaja, prosijávši jávi ďívstva svítlostiju: ťímže ťá pojém vo vsjá víki.

Zlatozárnyj ťá svíščnik predvoobrazí, prijémšuju neskazánno svít nepristúpnyj, rázumom svoím ozarjájušč vsjáčeskaja. Ťímže ťá pojém čístaja, vo víki.

Ín. irmós: Rúci rasprostér, Danijíl ľvóv zijánija v róvi zatčé: óhnennuju že sílu uhasíša, dobroďíteliju prepojásavšesja, blahočéstija račíteli ótrocy, vzyvájušče: blahoslovíte, vsjá ďilá Hospódňa, Hóspoda.

Prosijávši dnés presvítlaja pámjať váša, blažénniji, vírnyja sozyváet na toržestvó, prosláviti terpínija váša, Christú že vopíti: blahoslovíte, vsjá ďilá Hospódňa, Hóspoda.

Bohojavlénniji i nóviji stradáľcy tebé, Christé, jedínaho vozľubíša, i ľúdi nastáviša píti ťá tvorcá vsích: blahoslovíte, vsjá ďilá Hospódňa, Hóspoda.

Právdy svitílnicy vozsijávšiji, ukrášeni dobrótoju mučénija, prosviščájušče serdcá vírnych, nedúhi othóňat ot vopijúščich vírno: blahoslovíte, vsjá ďilá Hospódňa, Hóspoda.

Bohoródičen: Izbavľája nás, vozsijá iz tebé Hospóď, Ďívo čístaja, jehóže molí, Vladýčice, prosvitíti pojúščyja ťá, i obstojánija izbáviti vopijúščyja: blahoslovíte, vsjá ďilá Hospódňa, Hóspoda.

Ín. irmós: Sedmeríceju péšč chaldéjskij mučíteľ Bohočestívym neístovno razžžé, síloju že lúčšeju spasény sijá víďiv, tvorcú i izbáviteľu vopijáše: ótrocy, blahoslovíte, svjaščénnicy, vospójte, ľúdije, prevoznosíte vo vsjá víki.

Ne dovóľni bývše o ubíjstvi okajánniji, no i ťilesá váša nebrehóma povérhše, ne ustyďíšasja blahoródija: no blahodáť Bóžija chraňáše já chranénijem ánhelov, s nímiže likújete vo víki.

Čelovícy, íže tohdá v horách lóva íščušče, víďiša svít ot tvojehó ťilesé sijájušč, Bohodochnovénne Davíde, čtó viďínije, drúh drúhu hlahólachu? Víďivši že čúdo propovídaša vsím, Christá chváľašče, tebé sochránšaho.

Presvjatája váša pámjať, osvjaščájuščaja mír, nastá nýňi, prechváľniji strastonóscy, v ňúže mólim polučíti váše zastuplénije, Románe i Davíde, Christá pojúščym vo víki.

Bohoródičen: Svíta sosúd, čístaja, bývši, prosvití mja, k poveľínijich svíta chodíti mí pospiší, vsečístaja, ot čréva tvojehó vozsijávšaho, i prosvitívša vírnych serdcá, jehóže prevoznósim vo víki.

Irmos: Otroki blahočestívyja v peščí, roždestvó Bohoródice spasló jesť: tohdá úbo obrazujemoje, nýňi že ďíjstvujemoje, vselénnuju vsju vozdvizájet píti tebí: Hóspoda pójte ďilá, í prevoznosíte vo vsja víki.

Po 8.pisňi:

Jeréj: Bohoródicu i Máter svíta v písnech vozveličím:

Velíčit dušá mojá Hóspoda, i vozrdádovasja dúch mój o Bózi Spási mojém. (Včasi spivu ľude stojať)

Čestňíjšuju Chruvím i slavňíjšuju bez sravnénija Serefím bez istľínija Bóha Slova róždšuju, súščuju Bohoródicu ťá velčájem.

Jáko prizrí na smirénije rabý svojejá, se bo ot nýňi ublažát mjá vsí ródi.

Jáko sotvorí mňí velíčije síľnyj, i svjáto ímja jehó, i mílosť jehó v ródy rodóv bojáščymsja jehó.

Sotvorí deržávu mýšcejú svojéju, rastočí hórdyja mýsliju sérdca ích.

Nizloží síľnyja s prestól i voznesé smirénnyja, álčuščyja ispólni bláh, i bohaťáščyjasja otpustí tščý.

Vospriját Izráiľa ótroka svojehó, pomjanúti mílosti, jákože hlahóla k otcém nášym Avraámu i símeni jehó do víka.

[Písň 9]

irmós: Bóha čelovíkom ne vozmóžno víďiti, na nehóže ne smíjut číni ánheľstiji vziráti: tobóju že vsečístaja, javísja čelovíkom slóvo voploščénno, jehóže veličájušče, s nebésnymi vóji ťá ublážájem.

Strastéj nepričásten tý prebýl jesí Slóve Bóžij, plótiju priobščívsja strástém: no rišíši ot strastéj čelovíka, strastém býv strásť Spáse náš: jedín bo jesí bezstrásten, i vsesílen.

Tľú smértnuju prijém, tľínija sobľúl jesí ťílo tvojé nevkúsno, tvojá že životvorjáščaja i božéstvennaja Vladýko dušá, vo áďi ne ostávlena býsť: no jákože ot sná voskrés, nás sovozdvíhl jesí.

Tróičen: Bóha Otcá, Sýna sobeznačáľna, vsí čelovícy ustnámi úbo čístymi slávim, neizrečénnuju že i preslávnuju Dúcha vsesvjatáho sílu čtím: jedína bo jesí vsesíľnaja Tróica nerazlúčnaja.

[Ín] irmós: Bóha čelovíkom ne vozmóžno víďiti, na nehóže ne smíjut číni ánheľstiji vziráti: tobóju že vsečístaja, javísja čelovíkom slóvo voploščénno, jehóže veličájušče, s nebésnymi vóji ťá ublážájem.

Zvizdá sijájušči zarjámi Božestvá ot Jákova, ot mráka soderžímym vozsijá: tobóju bo vsečístaja, Christós Bóh Slóvo voploščénno: ímže prosviščájemi, s nebésnymi vói ťá ublažájem.

Ukrípľsja síloju tvojéju i blahodátiju , tebí písň usérdno ot sérdca vozložích: no sijú prijimí Ďívo čístaja, blahodáť vozdajúšči tvojú mnohosvítluju, ot netľínnych sokróvišč, Bohoblažénnaja.

Postáv pokazálasja jesí jávi Božestvá, v némže rízu ťilesé Slóvo istká, Bohosoďílav mój Ďívo zrák: v nehóže obléksja vsích spasé, ot smýsla čísta tebé veličájuščich.

Mértvym voskresénije nýňi darovásja, tvojím neskazánnym i neizrečénnym roždestvóm, Bohoródice vsečístaja: žízň bo iz tebé plótiju oblékšisja, vsím vozsijá, i smértnuju drjáchlosť jávi razruší.

Ín. irmós: Kámeň nerukosíčnyj ot nesikómyja horý tebé, Ďívo, kraeuhóľnyj otsičésja, Christós, sovokupívyj razstojáščajasja jestestvá.Ťím veseľáščesja, ťá, Bohoródice, veličájem.

Ispeščréni bývše Božéstvennymi dobrótami, stradániji vášimi k Bóhu vostekóste, vincý pobídy ot nehó prijémľušče: ťím váša pivcý pominájte, da vás neprestánno veličájem.

O Božéstvennaja dvóice, samobrátnaja i svitozárnaja! Molítesja darováti očiščénije sohrišénij, i préžde koncá žitijá ispravlénije: da vás neprestánno veličáem.

Ot mláda vózrasta osvjatí vás vseďíteľ Bóh, i okormíteli izrjádny plávajuščym v móri žitijá pokazá: ťím sohlásno počitájem pámjať vášu.

Bohoródičen: Spasí mja vsích róždšaja izbáviteľa: razorí duší mojejá óblaki, svíta óblače, vsesvjátája Vladýčice, i síľna soďílaj na strásti borjúščyja mjá.

Ín. irmós: Užasésja o sém nébo, i zemlí udivíšasja koncý, jáko Bóh javísja čelovíkom plótski, i črévo tvojé býsť prostránňijšeje nebés. Ťím ťá Bohoródicu, ánhelov i čelovík činonačálija veličájut.

Ášče i na zemlí položéni býste jáko mértvi, no na nebesích proslavľájetesja s rabý Bóžijimi. Ťím derznovénija ot nehó spodóbľšesja, slávniji, nečístaho verchú stojášča nad hróbom vášym, stráchom óhnennym othnáste, blažénniji.

Zdrávy tvorité boľáščyja blahočestívyja, i chromým tečénije podajéte, i poslušestvújet zdráv bývyj u vášeja ráki, o dvóice predívnaja! Ťím i nám vsím pomóščnicy pospíšni byvájete svýše, ustavľájušče boľízni, i pohánych šatánija.

Božéstvennaja i svitozárnaja voístinnu verstá, Románe i Davíde, dobropobídniji strastonóscy, na nebesí nýňi Tróici vsederžávňij predstoité, izbavlénija prosjášče prehrišénij ľútych, vírno na zemlí pámjať vášu toržestvújuščym.

Bohoródičen: O čudesé prebóľša umá, čúdo vélije voístinnu i preslávno! Káko vmistísja vo utróbu tvojú Bóh, nikákože vmistímyj? Jehóže za chváľaščyja ťá blahočestívno molí, Ďívo, ot bíd izbavľáti, i ot bezzakónnych jazýk vsehdá.

Irmos: Vsják zemnoródnyj da vzyhrájetsja dúchom prosviščájem, da toržestvújet že bezplotnych umóv jestestvó, počitájuščeje svjaščérnoje toržestvó Bohomátere, i da vpijét: rádujsja, vseblažénnaja Bohoródice čístaja prisnoďívo.

Po 9. pisňi.

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jerej: Jáko tebé chváľat vsjá síly nebésnyja, i tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Svját Hospóď Boh náš. (hlás 6.)

Lík: Svját Hospóď Boh náš. Svját Hospóď Boh náš. Svját Hospóď Boh náš.

Stích: Voznosíte Hospóda Boha našeho i poklaňájtesja podnóžiju nohú jeho, jáko svjáto jesť.

Lík: Svját Hospóď Boh náš. Svját Hospóď Boh náš. Svját Hospóď Boh náš.

Svitilen. Jáko vzjáša Hóspoda, Maríji rékši, na hrob tečásta, Símon Petr, i druhij taínnik Christóv, jehóže ľubjáše: tečásta že oba, í obritósta plaščanícy jedíny vnútr ležášča, i hlávnyj že bi sudár kromí ich, ťímže páki umolčásta, dondeže Christá viďitsta.

Sláva, Svitílen. Podóben: Positíl ný: Jáko voístinnu presvítliji svitíľnicy, vsjú vselénnuju prosvitíste víroju, Bohoprijátne Románe s Davídom. Ťím písňmi vospojém vozvelíčivšaho vás Christá Bóha nášeho.

I nýňi, Bohorodičen. Vélíja í preslávnaja mene rádi soďílal jesi, Christé moj mnohomílostíve: ot Ďívy bo Otrokovícy rodílsja jesí neskazánno, í krest poďál jesí, í smerť preterpŕv voskrésl jesí vo slávi: i naše jestestvó ot smérti svobodíl jesí; sláva, Christé, slávi tvojéj: sláva siľi tvojéj.

(Hlás 6.) Vsjakoje dychanije da chvalit Hospoda, chvalite Hospoda s nebes, chvalite jeho vo vyšnich. Tebi podobaje pisň Bože.

Chvalíte jehó vsí Ánheli jehó, chvalíte jehó vsjá síly jehó, tebí podobájet písň, Bóže.

Chvalíte jehó sólnce i luná, chvalíte jehó vsjá zvízdy i svít. - Chvalíte jehó nebesá nebés, i vodá jáže prevýše nebés, da voschváľat ímja Hóspodne. - Jáko tój rečé i býša, tój poveľí i sozdášasja. - Postávi já vo vík i vo vík víka, poveľínije položí i ne mímo idét - Chvalíte Hóspoda ot zemlí zmijéve i vsjá bézdny. - Óhň, hrád, sňíh, hóloť, dúch búren, tvorjáščaja slóvo jehó. - Hóry i vsí chólmi, dréva plodonósna i vsí kédry. - Zvírije i vsí skóti, hádi i ptícy pernáty. - Cáriji zémstiji i vsí ľúdije, kňázi i vsí sudijí zémstiji. - Júnoši i ďívy, stárcy s júnotami, da voschváľat ímja Hóspodne, jáko voznesésja ímja tohó jedínaho. - Ispovídanije jehó na zemlí i na nebesí, i voznesét róh ľudéj svojích. - Písň vsím prepodóbnym jehó, synovóm Izrailevym, ľúdem približjuščymsja jemu.

Psalóm 149

Vospójte Hospodévi písň nóvu, chvalénije jehó v cérkvi prepodóbnych. - Da vozveselítsja Izráiľ o sotvoršém jehó, i sýnove Sijóni vozrádujutsja o carí svojém. - Da voschváľat ímja jehó v líci, v tympáňi i psaltíri da pojút jemú. - Jáko blahovolít Hóspoď v ľúdech svojích, i voznesét krótkija vo spasénije. - Voschváľatsja prepodóbniji vo slávi, i vozrádujutsja na ložách svojích. - Voznošénija Bóžija v hortáni ích, i meči obojúdu ostrý v rukách ích. - Sotvoríti otmščénije v jazýcich, obličénija v ľúdech. - Svjazáti carí ích púty, i slávnyja ích ručnými okóvy žeľíznymi.

Na chvalítech stichíry voskrésny,

Stích: Sotvoríti v ních súd napísan, sláva sijá búdet vsím prepodóbnym jehó.

hlás 6: Krest tvój Hóspodi, žízň i voskresénije ľúdem tvojím jésť, i naďíjuščesja náň, tebé voskrésšaho Bóha nášeho pojém: pomíluj nás.

Stích: Chvalíte Bóha vo svjatých jehó, chvalíte jehó vo utveržéniji síly jehó.

Pohrebénije tvojé Vladýko, ráj otvérze ródu čelovíčeskomu: i ot istľínija izbávľšesja, tebé voskrésšaho Bóha nášeho pojém: pomíluj nás.

Stích: Chvalíte jehó na sílach jehó, chvalíte jehó po mnóžestvu velíčestvija jehó.

So Otcém i Dúchom Christá vospoím, voskrésšaho iz mértvych, i k nemú vopiím: tý živót jesí náš, i voskresénije, pomíluj nás.

Stich: Chvalíte jehó v hlási trúbňim, * chvalíte jehó v psaltíri i húsľich.

Tridnéven voskrésl jesí Christé ot hróba jákože písano jésť, sovozdvíhnuvyj práotca nášeho. Ťímže ťá i slávit ród čelovíčeskij, i vospivájet tvojé voskresénije.

Stich: Chvalíte jehó v tympáňi i líci, * chvalíte jehó v strúnach i orháňi.

hlás 1. Podóben: Nebésnych činóv: Svitozárnaja i svjatája i blahoobráznaja, * múčenikov Borísa i Hľíba * vseprázdnstvennaja vozsijá pámjať: * íže vsjú zémľu prosviščájušče * i ídoľskij mrák othoňášče, * ciléb blahodáť istočájut.

Stich: Chvalíte jehó v kymváľich dobrohlásnych, chvalíte jehó v kymváľich vosklicánija, * vsjákoje dychánije da chvalít Hóspoda.

Čestnými kápľami krovéj vášich * obahríste rízy váša, * blažénniji Románe i Davíde, *ťím víroju pámjať vášu prázdnujušče, * molítesja, mólim vás, umiríti mír, * i spastí dúšy náša.

Stích: Vozzváša právedniji, i Hospóď uslýša ích, i ot vsích skorbéj ích izbávi ích.

Jáko jedín svít vo dvojú ťilesí, * mír prosviščáete čudésnymi blistániji, * strastotérpcy Hospódni, * mrák nevíďinija othoňášče. * Ťím vospivájem rádostno, * pochvaľájušče vášu pámjať.

Stích: Mnóhi skórbi právednym, i o vsích ích izbávit já Hospóď.

hlás 4: Dnés prazdnoľúbnych sobóri sošédšesja, rádostnym licém i čístym sérdcem, duchóvňi sostávim lík: ne v kimváľich judéjski, no v sokrušénnych serdcách pochvaľájušče Christá ístinnaho Bóha nášeho, proslavľájuščaho svjatýja svojá, dóbľaho Romána s Davídom, íchže nýňi mnohocilébnuju i čudotvórnuju ráku obstojášče, ľubézno oblobyzájem, hlahóľušče: rádujtesja, jáko Christóvy zápovidi po óbrazu sobľúdšiji: rádujtesja, jáko smirénije Christóvo vospriímšiji, i nikákože soprotívistesja brátu i vrahú, nemílostivno ubivájuščemu ťilesá váša: rádujtesja, jáko ľúdi váša ko ístinňij víri nastavľájuščiji, Románe prečúdne i nezlóbive Davíde, otéčestvu vášemu presvítliji svitíľnicy, i molítvennicy derznovénniji o dušách nášich.

Sláva, VII. Stichira ev., hlás 7. Se tma, i ráno, * i čto u hróba, Maríje, stojíši, * mnóhuju tmu imíjušči v rázumi, * v néjže hďi položén býsť Isús voprošáješi: * no vížď sríščuščyjasja učenikí, * káko plaščanícami i sudarém voskresénije obritóša, * i pomjanúša jáže o sich pisánija: * s ními že i my vírovavše, * vospivájem ťa žiznodávca Christá.

I nýňi, hlás 2: Preblahoslovénna jesí, Bohoródice Ďívo: * voplóščšimbosja iz tebé, * ád pľinísja, Adám vozzvásja, * kľátva potrebísja, Jéva svobodísja, * smérť umertvísja, i mý ožíchom, * ťímže pojúšče vozopijém: * blahoslovén Christós Bóh náš, izvólivyj táko sláva tebí.

Jerej: Sláva tebí pokazávšemu nam svit.

Slavoslovije velikoje. (Včasi spivu ľude stojať)

Sláva v výšnich Bóhu, i na zemlí mir , v čelovícich blahovolénije. Chválim ťa, blahoslovím ťa , kláňajemtisja slavoslóvim ťa. - Blahodarim ťa, velikija rádi slávy tvojejá * Hóspodi Carjú nebésnyj. - Bóže Otče vsederžiteľu, Hóspodi Sýne jedinorodnyj , Isúse Christé, i svjatýj Dúše, Hóspodi Bóže. - Áhnče Bóžij, * Sýne Otč. - Vzémľaj hrich míra, * po­miluj nas. - Vzémľaj hrihí míra, * prijmi molitvy náša. - Siďaj odesnúju Otca, * pomiluj nas. - Jáko ty jedín svjat, ty jedín Hóspoď Isús Christós, * v slávu Bóha Otcá, amiň. - Na vsják deň blahoslovím ťa, * i voschválim ímja tvojé vo viki i vo vík vika. - Spodóbi, Hóspodi, v deň sej bez hrichá sochranítisja nam. Blahoslovén jesí, Hóspodi Bóže Otec nášich, * i chváľno i proslávlenno ímja tvojé vo víki, amiň. - Búdi, Hóspodi, mí­losť tvojá na nas, * jákože upováchom na ťa. - Blahoslovén jesí. Hóspodi, * naučí nas opravdánijem tvoím. - Blahoslovén jesí, Vladýko, * vrazumí nas opravdánijem tvoím. - Blahoslovén jesí, Svjatýj, * prosviti nas oprav-dánii tvoímí. - Hóspodi, prí­bížišče byl jesí nam, v rod í rod. - Az rich, Hóspodi, po­miluj mja: * i iscilí dúšu moju, jáko sohriších tebí. - Hóspodi, k tebí pribihóch, naučí mja tvoríti vóľu tvoju, jáko ty jesí Boh moj - Jáko u tebé jésť istóčnik života, * v svíťi tvojém uzrim svit. Probávi mílosť tvoju* víduščym ťa.

Svjatýj Bóže, svjatýj kripkij, svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas. 3x.

Sláva, i nýňi: Svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas.

Svjatýj Bóže, svjatýj kripkij, svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas

Tropár po Slavosloviji:

hlás 1, 3, 5, 7. Dnés spasénije míru býsť, pojém voskrésšemu iz hróba, i načáľniku žízni nášeja, razrušív bo smértiju smérť, pobídu dadé nám i véliju mílosť.

hlás 2, 4, 6, 8. Voskrés iz hróba, i úzy rasterzál jesí áda, razrušív bo osuždénije smérti Hóspodi, vsjá ot sitéj vrahá izbávivyj, javívyj že sebé apóstolom tvojím, poslál jesí ích na própoviď, i ťími mír tvój podál jesí vselénňij, jedíne čelovikoľúbče.

Jerej: Pomíluj nás Bóže po velícij mílosti tvojéj, mólimtisja uslýši i pomíluj.

Lik: Hóspodi pomíluj 3x.

Jéšče mólimsja o svjaťíjšem vselénsťim Archijeréji (ímja rék), i o bohoľubívim Jepískopi nášem Kýr (ímja rék), o vsečestňíjšem otcí nášem Protoarchimandríťi (ímja rék), i Protoihúmeňi (ímja rék), Ihúmeňi (ímja rék), i o otcích nášich duchóvnych, i o vséj jéže vo Chrisťí brátiji nášej.

Hóspodi pomíluj. 3x

Ješčé mólimsja o predstojáščich ľúdech, i ožidájuščich ot tebé velíkija i bohátyja mílosti, za tvorjáščich nám mílostyňu, i za vsjá pravoslávnyja christijány.

Hóspodi pomíluj. 3x

Jerej: Jáko mílostiv i čelovikoľúbec Bóh jesí, i tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lik: Amíň.

Jekténija prositelnaja:

Jerej: Ispólnim utrénuju molítvu nášu Hóspodevi.

Lik: Hóspodi pomíluj.

Zastupí, spasí, pomíluj i sochraní nás, Bóže, tvojéju blahodátiju.

Hóspodi pomíluj.

Útra vsehó soveršénna, svjáta, mírna i bezhríšna, u Hóspoda prosím.

Podáj Hóspodi.

Ánhela míra, vírna nastávnika, chraníteľa dušám i ťílom nášym, u Hóspoda prosím.

Proščénija i ostavlénija hrichóv i prehrišénij nášich, u Hóspoda prosím.

Dóbrych i poléznych dušám nášym, i míra mírovi, u Hóspoda prosím.

Próčeje vrémja životá nášeho v míri i pokajániji skončáti, u Hóspoda prosím.

Christijánskija končíny životá nášeho, bezboľíznenny, nepostýdny, mírny, i dóbraho otvíta na strášňim sudíšči Christóvi, prosím.

Presvjatúju, Prečístuju, Preblahoslovén-nuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, samí sebé, i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Tebí Hóspodi.

Jerej: Jáko Bóh mílosti i ščedrót i čelovikoľúbija jesí, i tebí slávu vozsylájem, Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, i nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lik: Amíň.

Mír vsím

I dúchovi tvojemú.

Hlavý váša Hóspodevi prikloníte.

Tebí Hóspodi.

Jerej hlahólet molítvu sijú tájno: Hospodi svjatýj, vo výšnich živýj, i na smirénnyja prizirájaj, i vsevíďaščim ókom Tvojím prizirájaj na vsjú tvár, Tebí prokloníchom výju sérdca i ťilesé, i mólimsja Tebí: prostrí rúku Tvojú nevídimuju ot svjatáho žilíšča Tvojehó, i blahosloví vsja ný. I ášče čtó sohrišíchom vóleju ilí nevóleju, jáko bláh i čelovikoľúbec Boh prostí, dáruja mirnaja i premirnaja blahaja Tvoja.

Jerej: Tvóje bo jest jéže mílovati i spasáti ný Bóže i tebí slávu vozzsylájem, Otcúi Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lik: Amíň.

Diákon: Premúdrosť.

Lík: Blahosloví.

Jeréj: Syj blahoslovén Christós Bóh náš, vsehdá, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lík: Amíň. Utverdí, Bóže, svjatúju pravoslávnuju (ilí katholíčeskuju) víru, vo víki vikóv.

Jeréj: Presvjatája Bohoródice, spasí nás.

Lík: Čestňíjšuju Cheruvím i slávňijšuju béz sravnénija Serafím, béz istľínija Bóha Slóva róždšuju, súščuju Bóhoródicu ťa veličájem.

Jeréj: Sláva tebi, Christé Bóže, upovánije náše, sláva tebí.

Lík: Sláva Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, i nýňi i prísno, i vo víki vikóv. Amíň. Hóspodi, pomíluj (3x). Blahosloví.

Jeréj: Voskrésyj iz mértvych, Christós ístinnyj Bóh náš, molítvami prečístyja svojejá Mátere, svjatých slávnych i vsechváľnych apóstol . . . i vsích svjatých, pomílujet i spasét nás, jáko bláh i čelovikoľúbec.

Lík: Amíň.

Ášče mírjan molítsja, hlahólet tókmo: Čestňíjšuju Cheruvím: Sláva, i nýňi: Hóspodi, pomíluj (3x) Hóspodi, blahosloví. Molítvami svjatých otéc nášich, Hóspodi Iisúse Christé Bóže náš, pomíluj nás. Amíň.