Utiereň 17.7.

Utreňa

Jerej: Sláva svjaťíj jedinosúščňij, i životvorjáščij, i nerazďilímij trójci, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu], vsehdá nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Ľ.: Amíň.

Sláva vo výšnich Bóhu, i na zemlí mír v čelovícich blahovolénije. 3x

Hóspodi, ustňí mojí otvérzeši i ustá mojá vozvisťát chvalú tvojú. 2x

Psalóm 3.

Hóspodi, čtósja umnóžiša stužájuščiji mí? * mnózi vostájut na mjá. - Mnózi hlahóľut duší mojéj, * ňísť spasénija jemú v Bózi jehó. - Tý že, Hóspodi, zastúpnik mój jesí, * sláva mojá, i voznosjáj hlavú mojú. - Hlásom mojím ko Hóspodu vozzvách, * i uslýša mjá ot horý svjatýja svojejá. - Áz že usnúch i spách: * vostách, jáko Hóspoď zastúpit mjá. - Ne ubojúsja ot tém ľudéj, ókrest napádajuščich na mjá: * voskresní, Hóspodi, spasí mjá, Bóže mój. - Jáko tý porazíl jesí vsjá vraždújuščyja mí vsúje: * zúby hríšnikov sokrušíl jesí. - Hóspodne jésť spasénije, * i na ľúdech tvojích blahoslovénije tvojé.

Áz usnúch i spách, * vostách, jáko Hóspoď zastúpit mjá.

Psalóm 37.

Hóspodi, da ne járostiju tvojéju obličíši mené, * nižé hňívom tvojím nakážeši mené. - Jáko stríly tvojá unzóša vo mňí, * i utverdíl jesí na mňí rúku tvojú. - Ňísť iscilénija v plóti mojéj ot licá hňíva tvojehó, * ňísť míra v kostéch mojích, ot licá hrích mojích. - Jáko bezzakónija mojá prevzydóša hlavú mojú, * i jáko brémja ťážkoje oťahoťíša na mňí. - Vozsmerďíša i sohníša rány mojá, * ot licá bezúmija mojehó. - Postradách i sľakóchsja do koncá, * vés déň sítuja choždách. - Jáko ľádvija mojá napólnišasja poruhánij, * i ňísť iscilénija v plóti mojéj. - Ozlóblen bých, i smiríchsja do zilá, * rykách ot vozdychánija sérdca mojehó. - Hóspodi, préd tobóju vsé želánije mojé, * i vozdychánije mojé ot tebé ne utajísja. - Sérdce mojé smatésja, ostávi mjá síla mojá, * i svít óčiju mojéju, i tój ňísť so mnóju. - Drúzi mojí i ískrenniji mojí, * prjámo mňí priblížišasja i stáša. - I blížniji mojí ot daléče mené stáša, * i nuždáchusja íščuščiji duší mojejá. - I íščuščiji zlája mňí, hlahólachu sujetnaja, * i ľstívnym vés déň poučáchusja. - Áz že jáko hlúch ne slýšach: * i jáko ňím ne otverzájaj úst svojích. - I bých jáko čelovík ne slýšaj, * i ne imýj vo usťích svojích obličénija. - Jáko na ťá, Hóspodi, upovách, * tý uslýšiši, Hóspodi Bóže mój. - Jáko rích: da ne kohdá porádujutmisja vrazí mojí, * i vnehdá podvižátisja nohám mojím na mjá veleríčevaša. - Jáko áz na rány hotóv, * i boľízň mojá predomnóju jésť výnu. - Jáko bezzakónije mojé áz vozviščú, * i popekúsja o hrisí mojém. - Vrazí že mojí živút, i ukripíšasja páče mené, * i umnóžišasja nenavíďaščiji mja bez právdy. - Vozdajúščiji mí zlája vozblahája, obolháchu mjá, * zané hoňách blahostýňu. - Ne ostávi mené, Hóspodi Bóže mój, * ne otstupí ot mené. - Vonmí v pómošč mojú, * Hóspodi spasénija mojehó.

Ne ostávi mené, Hóspodi Bóže mój, * ne otstupí ot mené.

Vonmí v pómošč mojú, * Hóspodi spasénija mojehó.

Psalóm 62.

Bóže, Bóže mój, * k tebí útreňuju. - Vozžadá tebé dušá mojá, * kóľ mnóžiceju tebí plóť mojá. - V zemlí púsťi, i neprechódňi, i bezvódňi, * táko vo svjaťím javíchsja tebí, víďiti sílu tvojú i slávu tvojú. - Jáko lúčši mílosť tvojá páče živót, * ustňí mojí pochvalíťi ťa. - Táko blahoslovľú ťa v živoťí mojém, * o ímeni tvojém vozďižú rúci mojí. - Jáko ot túka i másti da ispólnitsja dušá mojá, * i ustnáma rádosti voschváľat ťa ustá mojá. - Ášče pominách ťa na postéli mojéj, na útrennich poučáchsja v ťa, * jáko býl jesí pomóščnik mój. - I v króvi krilú tvojéju vozrádujusja, prilpé dušá mojá po tebí, * mené že priját desníca tvojá. - Tíji že vsúje iskáša duší mojejá, vnídut v preispódňaja zemlí, * predaďátsja v rúki orúžija, části lísovom búdut. - Cár že vozveselítsja o Bózi: pochválitsja vsják klenýjsja ím, * jáko zahradíšasja ustá hlahóľuščich neprávednaja.

Na útrennich poučáchsja v ťa: * jáko býl jesí pomóščnik mój. - I v króvi krilú tvojéju vozrádujusja.

Priľpé dušá mojá po tebí, * mené že priját desníca tvojá.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm 87.

Hóspodi, Bóže spasénija mojehó, * vo dní vozzvách, i v noščí préd tobóju. - Da vnídet préd ťá molítva mojá: * prikloní úcho tvojé k moléniju mojemú. - Jáko ispólnisja zól dušá mojá, * i živót mój ádu priblížisja. - Privminén bých s nizchoďáščimi v róv, * bých jáko čelovík bez pómošči vo mértvych svobóď. - Jáko jázvenniji spjáščiji vo hróbi, íchže ne pomjanúl jesí ktomú, * i tíji ot rukí tvojejá otrinovéni býša. - Položíša mja v róvi preispódňim, * v témnych i síni smértňij. - Na mňí utverdísja járosť tvojá, * i vsjá vólni tvojá navél jesí na mjá. - Událil jesí znájemych mojích ot mené, * položíša mjá mérzosť sebí. - Predán bých i ne ischoždách, * óči mojí iznemohósťi ot niščetý. - Vozzvách k tebí, Hóspodi, vés déň, * vozďích k tebí rúci mojí. - Jedá mértvymi tvoríši čudesá? * ilí vráčeve voskresját i ispovíďatsja tebí? - Jedá povísť któ v hróbi mílosť tvojú, * i ístinu tvojú v pohíbeli? - Jedá poznána búdut vo tmí čudesá tvojá, * i právda tvojá v zemlí zabvénňij? - I áz k tebí, Hóspodi, vozzvách, * i útro molítva mojá predvarít ťa. - Vskúju Hóspodi otríješi dúšu mojú, * otvraščáješi licé tvojé ot mené? -Níšč jésm áz, i v truďích ot júnosti mojejá, * voznésžesja smiríchsja i iznemohóch. - Na mňí prejdóša hňívi tvojí, * ustrašénija tvojá vozmutíša mjá. - Obydóša mja jáko vodá vés déň: * oderžáša mja vkúpi. - Událil jesí ot mené drúha i ískrenňaho, * i znájemych mojích ot strastéj.

Hóspodi Bóže spasénija mojehó, * vo dní vozzvách, i v noščí préd tobóju.

Da vnídet préd ťá molítva mojá: * prikloní úcho tvojé k moléniju mojemú.

Psalóm 102.

Blahosloví dušé mojá Hóspoda, * i vsjá vnútrenňaja mojá ímja svjatóje jehó. -Blahosloví dušé mojá Hóspoda, * i ne zabyváj vsích vozdajánij jehó. - Očiščájuščaho vsjá bezzakónija tvojá, * isciľájuščaho vsjá nedúhi tvojá. - Izbavľájuščaho ot istľínija živót tvój, * vinčájuščaho ťa mílostiju i ščedrótami. - Ispolňájuščaho vo blahích želánije tvojé, * obnovítsja jáko órľa júnosť tvojá. - Tvorjáj mílostyni Hospóď, * i sudbú vsím obídimym. - Skazá putí svojá Mojséovi, * synovóm Ízrailevym choťínija svojá. - Ščédr i mílostiv Hospóď, * dolhoterpilív i mnohomílostiv. - Ne do koncá prohňívajetsja, * nižé vo vík vraždújet. - Ne po bezzakónijem nášym sotvoríl jésť nám, * nižé po hrichóm nášym vozdál jésť nám. - Jáko po vysoťí nebésňij ot zemlí, * utverdíl jésť Hospóď mílosť svojú na bojáščichsja jehó. - Jelíko otstoját vostócy ot západ, * událil jésť ot nás bezzakónija náša. - Jákože ščédrit otéc sýny, uščédri Hóspoď bojáščichsja jehó: * jáko tój pozná sozdánije náše. - Pomjanú jáko pérsť jesmý:* čelovík jáko travá, dníje jehó jáko cvít sélnyj táko ocvitét. - Jáko dúch prójde v ném, i ne búdet, * i ne poznájet ktomú místa svojehó. - Mílosť že Hospódňa ot víka, * i do víka na bojáščichsja jehó. - I právda jehó na syňích synóv, * chraňáščich zavít jehó. - I pómňaščich zápovidi jehó, * tvoríti já. - Hóspoď na nebesí uhotóva prestól svój, * i cárstvo jehó vsími obladájet. - Blahoslovíte Hóspoda vsí Ánheli jehó, * sílniji krípostiju, tvorjáščiji slóvo jehó, uslýšati hlás slovés jehó. - Blahoslovíte Hóspoda vsjá síli jehó, * sluhí jehó tvorjáščiji vóľu jehó. -Blahoslovíte Hóspoda vsjá ďilá jehó, * na vsjácim mísťi vladýčestvija jehó, blahosloví dušé mojá Hóspoda.

Na vsjákom mísťi vladýčestvija jehó, * blahosloví dušé mojá Hóspoda.

Psalóm 142.

Hóspodi uslýši molítvu mojú, vnuší molénije mojé vo ístiňi tvojéj, * uslýši mjá v právďi tvojéj. - I ne vnídi v súd s rabóm tvojím, * jáko ne opravdítsja préd tobóju vsják živýj. - Jáko pohná vráh dúšu mojú, * smiríl jésť v zémľu živót mój. - Posadíl mjá jésť v témnych, jáko mértvyja víka, * i uný vo mňí dúch mój: vo mňí smjatésja sérdce mojé. - Pomjanúch dní drévnija: poučíchsja vo vsích ďíľich tvojích, * v tvorénijich rukú tvojéju poučáchsja. - Vozďích k tebí rúci mojí, * dušá mojá jáko zémľa bezvódnaja tebí. - Skóro uslýši mjá, Hóspodi, * isčezé dúch mój. - Ne otvratí licá tvojehó ot mené, * i upodóbľusja nizchoďáščym v róv. - Slýšanu sotvorí mňí zaútra mílosť tvojú, * jáko na ťá upovách. - Skaží mňí, Hóspodi, púť, v óň že pojdú, * jáko k tebí vzjách dúšu mojú. - Izmí mjá ot vráh mojích, Hóspodi, k tebí pribihóch,* naučí mjá tvoríti vóľu tvojú, jáko tý jesí Bóh mój. - Dúch tvój blahíj nastávit mjá na zémľu právu, * ímene tvojehó rádi, Hóspodi, živíši mjá právdoju tvojéju. - Izvedéši ot pečáli dúšu mojú, * i mílostiju tvojéju potrebíši vrahí mojá. - I pohubíši vsjá stužájuščyja duší mojéj, * jáko áz ráb tvój jésm.

Uslýši mjá, Hóspodi, v právďi tvojéj, * i ne vnídi v súd s rabóm tvojím.

Uslýši mjá, Hóspodi, v právďi tvojéj, * i ne vnídi v súd s rabóm tvojím.

Dúch tvój blahíj, * nastávit mjá na zémľu právu.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (12x) Sláva, i nýňi:)

Mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

O svýšňim míri, i spaséniji dúš nášich, Hóspodu pomólimsja.

O míri vsehó míra, blahostojániji svjatých Bóžijich cerkvéj, i sojedinéniji vsích, Hóspodu pomólimsja.

O svjaťím chrámi sém, i s víroju, blahohovínijem, i stráchom bóžijim vchoďáščich v óň, Hóspodu pomólimsja.

O svjaťíjšem vselénsťim Archijeréji nášem (ímja rek), Pápi Rímsťim, Hóspodu pomólimsja.

O preosvjaščénňijšem Archijepískopi i Mitropolíťi nášem Kýr (ímja rék), i o bohoľubívim Jepískopi nášem Kýr (ímja rék), čéstňim presvýterstvi, vo Chrisťí dijákonstvi, o vsém príčťi i ľúdech, Hóspodu pomólimsja.

O bohochranímim naróďi nášem, o prederžáščich vlastéch nášich, i o vsém vójinstvi, Hóspodu pomólimsja.

O hráďi sém (ilí O vési séj, ilí O svjaťíj obíteli séj ), vsjákom hráďi, straňí, i víroju živúščich v ních, Hóspodu pomólimsja.

O blahorastvoréniji vozdúchov, o izobíliji plodóv zemných, i vrémeňich mírnych, Hóspodu pomólimsja.

O plávajuščich, putešéstvujuščich, nedúhujuščich, strážduščich, pľinénnych, i o spaséniji ích, Hóspodu pomólimsja.

O izbávitisja nám ot vsjákija skórbi, hňíva i núždy, Hóspodu pomólimsja.

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko podobájet Tebí vsjákaja sláva, čésť i poklonénije, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Bóh Hóspoď i javísja nám, blahoslovén hrjadýj vo ímja Hóspodne. (5. hlas)

Stích: Ispovídajtesja Hóspodevi, jáko bláh, jáko vo víki mílosť jehó.

Stích: Obyšédše obydóša mjá i ímenem Hóspodnim protivľáchsja ím.

Stích: Ne umrú, no žív búdu i povím ďilá Hóspodňa.

Stích: Kámeň, jehóže nebrehóša ziždúščiji, séj býsť vo hlavú úhla: ot Hóspoda býsť séj i jésť díven v očesích nášich.

Tropár, hlás 5: Sobeznačáľnoje Slóvo Otcú i Dúchovi, ot Ďívy róždšejesja na spasénije náše, vospojím vírniji i poklonímsja: jáko blahovolí plótiju vzýti na krest, i smérť preterpíti, i voskresíti uméršyja slávnym voskresénijem svojím.

Tropár, otcév, hlás 8: Preproslávlen jesí Christé Bóže náš, svitíla na zemlí otcý náši osnovávyj, i ťími ko ístinňij víri vsjá ný nastávivyj: mnohoblahoutróbne, sláva tebí.

Sláva, tropár, hlás 4. Ot mladénstva vozľúbil jesí Chistá, víčnoje Slóvo, * tomú poslužíti vozželál jesí v ťišiňí i prostoťí sérdca. * No desníca Výšňaho izbrá ťá na vladýčnyj prestól * i sotvorí ťá pástyrja ľudém svojím nepokolebíma. * Žértva soveršénna prinéslsja jesí Bóhu, * víry rádi i jedínosti cerkovnýja. * Ótče, svjaščennomúčeniče Pavle, molí Christá, Bóha, * spastísja dušám nášym.

I nyňi, bohorodičen, hlás tojže: Ježe ot vika utajénoje * i ánhelom nesvidomoje tájmstvo, * toboju, Bohoródice, súščym na zemľi javísja Boh, * v nesľitňim sojedinéniji voploščájem, * i krést voleju nás rádi vosprijím, * ímže voskresív pervozdánnaho, * spasé ot smérti dušy náša.

Psalóm 9

Ispovímsja Tebí, Hóspodi, vsím sérdcem mojím, * povím vsjá čudesá Tvojá.

Vozveseľúsja i vozrádujusja o Tebí, * pojú ímeni Tvojemú, Výšnij.

Vnehdá vozvratítisja vrahú mojemú vspjáť, * iznemóhut i pohíbnut ot licá Tvojehó.

Jáko sotvoríl jesí súd mój i prjú mojú, * síl jesí na Prestóľi, suďáj právdu.

Zapretíl jesí jazýkom, i pohíbe nečestívyj, * ímja jehó potrebíl jesí vo vík i vo vík víka.

Vrahú oskuďíša orúžija v konéc, i hrády razrušíl jesí, * pohíbe pámjať jehó s šúmom.

I Hospóď vo vík prebyvájet, uhotóva na súd Prestól Svój, * i Tój sudíti ímať vselénňij v právdu, sudíti ímať ľúdem v pravoťí.

I býsť Hospóď pribížišče ubóhomu, * pomóščnik vo blahovrémenijich, v skórbech.

I da upovájut na Ťá znájuščiji ímja Tvojé, * jáko ne ostávil jesí vzyskájuščich Ťá, Hóspodi.

Pójte Hóspodevi, živúščemu v Sijóňi, * vozvistíte vo jazýcich načinánija Jehó.

Jáko vzyskájaj króvi ích pomjanú, * ne zabý zvánija ubóhich.

Pomíluj mjá, Hóspodi, vížď smirénije mojé ot vráh mojích, * voznosjáj mjá ot vrát smértnych.

Jáko da vozviščú vsjá chvály Tvojá vo vraťích dščére Sijóňi, * vozrádujemsja o spaséniji Tvojém.

Uhľibóša jazýcy v páhubi, júže sotvoríša, * v síti séj, júže skrýša, uvjazé nohá ích.

Znájem jésť Hospóď suďbý tvorjáj, * v ďíľich rukú svojéju uvjazé hríšnik.

Da vozvraťátsja hríšnicy vo ád, * vsí jazýcy zabyvájuščiji Bóha.

Jáko ne do koncá zabvén búdet níščij, * terpínije ubóhich ne pohíbnet do koncá.

Voskresní, Hóspodi, da ne kripítsja čelovík, * da súďatsja jazýcy préd Tobóju.

Postávi, Hóspodi, zakonopoložíteľa nád ními, * da razumíjut jazýcy, jáko čelovícy súť.

Vskúju, Hóspodi, otstojá daléče, * preziráeši vo blahovrémenjiich, v skórbech?

Vnehdá hordítisja nečestívomu, * vozharájetsja níščij, uvjazájut v sovíťich, jáže pomyšľájut.

Jáko chválim jésť hríšnyj v póchotech duší svojejá, * i obíďaj blahoslovím jesť.

Razdraží Hóspoda hríšnyj, po mnóžestvu hňíva svojehó ne vzýščet, * ňísť Bóha préd ním.

Oskverňájutsja putijé jehó na vsjákoje vrémja, * otjémľutsja suďbý Tvojá ot licá jehó, vsími vráhi svojími obladájet.

Rečé bo v sérdci svojém, * ne podvížusja ot róda v ród bez zlá,

jehóže kľátvy ustá jehó polná súť, i hóresti i ľstí, * pod jazýkom jehó trúd i boľízň.

Prisidít v lovíteľstvi s bohátymi v tájnych, * jéže ubíti nepovínnaho, óči jehó na níščaho prizirájeťi.

Lovít v tájňi jáko lév vo ohráďi svojéj, * lovít éže voschítiti níščaho,

voschítiti níščaho, * vnehdá privleščí í v síti svojéj.

Smirít jehó, preklonítsja i padét, * vnehdá jemú obladáti ubóhimi.

Rečé bo v sérdci svojém: zabý Bóh, otvratí licé Svojé, * da ne vídit do koncá.

Voskresní, Hóspodi Bóže mój, * da voznesétsja ruká Tvojá, ne zabúdi ubóhich Tvojích do koncá.

Česó rádi prohňíva nečestívyj Bóha? * Rečé bo v sérdci svojém: ne vzýščet.

Vídiši, jáko Tý boľízň i járosť smotrjáješi, * da prédan búdet v rúci Tvojí,

Tebí ostávlen jésť níščij, * síru Tý búdi pomóščnik.

Sokruší mýšcu hríšnomu i lukávomu, * vzýščetsja hrích jehó i ne obrjáščetsja.

Hospóď Cár vo vík i v vík víka, * pohíbnete, jazýcy, ot zemlí Jehó.

Želánije ubóhich uslýšal jesí, Hóspodi, * uhotóvaniju sérdca ích vňát úcho Tvojé.

Sudí síru i smirénu, * da ne priložít ktomú veličátisja čelovík na zemlí.

Psalóm Davídu, 10

Na Hóspoda upovách, káko rečéte duší mojéj: * previtáj po horám, jáko ptíca.

Jáko sé, hríšnicy naľakóša lúk, * uhotóvaša stríly v túľi, sostriľáti vo mráci právyja sérdcem.

Zané jáže Tý soveršíl jesí, oní razrušíša, * právednik že čtó sotvorí Hospóď vo chrámi svjáťim Svojém.

Hóspoď, na nebesí Prestól Jehó, * óči Jehó na níščaho prizirájeťi, víždi Jehó ispytájeťi sýny čelovíčeskija.

Ispytájet právednaho i nečestívaho, * ľúbjaj že neprávdu nenavídit svojú dúšu.

Odoždít na hríšniki síti, óhň i žúpel, * i dúch búren čásť čáši ích.

Jáko práveden Hospóď, i právdy vozľubí, * pravotý víďi licé Jehó.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm Davídu, 11

Spasí mjá, Hóspodi, jáko oskuďí prepodóbnyj, * jáko umálišasja ístiny ot synóv čelovíčeskich.

Sújetnaja hlahóla kíjždo ko ískrennemu svojemú, * ustňí ľstívyja v sérdci, i v sérdci hlahólaša zlája.

Potrebít Hospóď vsjá ustný ľstívyja, * jazýk veleríčivyj,

Rékšyja: jazýk náš vozvelíčim, * ustný náša pri nás súť, któ nám Hospóď jésť?

Strásti rádi níščich i vozdychánija ubóhich nýňi voskresnú, * hlahólet Hospóď, položúsja vo spasénije, ne obiňúsja o ném.

Slovesá Hospódňa slovesá čísta, * srebró razžžéno, iskušéno zemlí, očiščéno sedmeríceju.

Tý, Hóspodi, sochraníši ný * i sobľudéši ný ot róda sehó i vo vík.

Ókrest nečestíviji chóďat; * po vysoťí Tvojéj umnóžil jesí sýny čelovíčeskija.

Psalóm Davídu, 12

Dokóľi, Hóspodi, zabúdeši mjá do koncá? * Dokóľi otvraščáješi licé Tvojé ot mené?

Dokóľi položú sovíty v dúši mojéj, boľízni v sérdci mojém déň i nóšč? * Dokóľi voznesétsja vráh mój na mjá?

Prízri, uslýši mjá, Hóspodi Bóže mój, * prosvití óči mojí, da ne kohdá usnú v smérť,

da ne kohdá rečét vráh mój: * ukripíchsja na nehó.

Stužájuščiji mí vozrádujutsja, * ášče podvížusja.

Áz že na mílosť Tvojú upovách, * vozrádujetsja sérdce mojé o spaséniji Tvojém,

vospojú Hóspodevi blahoďijavšemu mňí * i pojú ímeni Hóspoda Výšňaho.

Psalóm Davídu, 13

Rečé bezúmen v sérdce svojém: ňísť Bóh. * Rastľíša i omerzíšasja v načinánijich, ňísť tvorjáj blahostýňu.

Hospóď s Nebesé priníče na sýny čelovíčeskija, * víďiti, ášče jésť razumivájaj ilí vzyskájaj Bóha.

Vsí ukloníšasja, vkúpi nekľučími býša: * ňísť tvorjaj blahostýňu, ňísť do jedínaho.

Ni lí urazumíjut vsí ďílajuščiji bezzakónije, sňidájuščiji ľúdi mojá v sňíď chľíbá? * Hóspoda ne prizváša.

Támo ubojášasja strácha, iďíže ne bí strách, * jáko Hospóď v róďi právednych.

Sovít níščaho posramíste, * Hospóď že upovánije jehó jésť.

Któ dást ot Sijóna * spasénije Izráilevo?

Vnehdá vozvratít Hospóď pľinénije ľudéj Svojích, * vozrádujetsja Jákov, i vozveselítsja Izráiľ.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm Davídu, 14

Hóspodi, któ obitájet v žilíšči Tvojém, * ilí któ vselítsja vo svjátuju hóru Tvojú?

Choďáj neporóčen i ďílajaj právdu, * hlahóľaj ístinu v sérdci svojém.

Íže ne uľstí jazýkom svojím i ne sotvorí ískrennemu svojemú zlá, * i ponošénija ne priját na blížnija svojá.

Uničižén jésť préd ním lukávnujaj, bojáščyja že sjá Hóspoda slávit, * klenýjsja ískrennemu svojemú i ne otmetájasja.

Srebrá svojehó ne dadé v lichvú i mzdý na nepovínnych ne priját. * Tvorjáj sijá ne podvížitsja vo vík.

Psalóm Davidu, 15

Sochraní mjá, Hóspodi, * jáko na Ťá upovách.

Rích Hóspodevi: Hospóď mój jesí Tý, * jáko blahích mojích ne trébuješi.

Svjátym, íže súť na zemlí Jehó, * udiví Hospóď vsjá choťínija Svojá v ních.

Umnóžišasja némošči ích, po sích uskoríša: ne soberú sobóry ích ot krovéj, * ni pomjanú že imén ích ustnáma mojíma.

Hospóď čásť dostojánija mojehó i čáši mojejá, * Tý jesí ustrojájaj dostojánije mojé mňí.

Úžja napadóša mí v deržávnych mojích, * íbo dostojánije mojé deržávno jésť mňí.

Blahoslovľú Hóspoda, vrazumívšaho mjá, * ješčé že i do nóšči nakazáša mjá utróby mója.

Predzrích Hóspoda prédo mnóju výnu, * jáko odesnúju mené jésť, da ne podvížusja.

Sehó rádi vozveselísja sérdce mojé, i vozrádovasja jazýk mój, * ješčé že i plóť mojá vselítsja na upovániji.

Jáko ne ostáviši dúšu mojú vo áďi, * nižé dási prepodóbnomu Tvojemú víďiti istľínija.

Skazál mí jesí putí životá, ispólniši mjá vesélija s licém Tvoím, * krasotá v desníci Tvojéj v konéc.

Psalóm 16

Uslýši, Hóspodi, právdu mojú, vonmí moléniju mojemú, * vnuší molítvu mojú ne vo ustnách ľstívych.

Ot licá Tvojehó suďbá mojá izýdet, * óči mojí da vídita pravotý.

Iskusíl jesí sérdce mojé, positíl jesí nóščiju, * iskusíl mjá jesí, i ne obrítesja vo mňí neprávda.

Jáko da ne vozhlahóľut ustá mojá ďíl čelovíčeskich, * za slovesá ustén Tvojích áz sochraních putí žéstoki.

Soverší stópy mojá vo stezjách Tvojích, * da ne podvížutsja stópy mojá.

Áz vozzvách, jáko uslýšal mjá jesí, Bóže, * priklóni úcho Tvojé mňí i uslýši hlahóly mojá.

Udiví mílosti Tvojá, spasájaj upovájuščyja na Ťá * ot protívjaščichsja desníci Tvojéj.

Sochraní mjá, Hóspodi, jáko zínicu óka, * v króvi krilú Tvojéju pokrýješi mjá ot licá nečestívych, ostrástšich mjá:

vrazí mojí dúšu mojú oderžáša, túk svój zatvoríša; * ustá ích hlahólaša hordýňu.

Izhoňáščiji mjá nýňi obydóša mjá, * óči svojí vozložíša ukloníti na zémľu.

Objáša mjá jáko lév hotóv na lóv * i jáko skímen obitájaj v tájnych.

Voskresní, Hóspodi, predvarí já i zapní ím, * izbávi dúšu mojú ot nečestívaho,

orúžije Tvojé * ot vráh rukí Tvojéja.

Hóspodi, ot málych ot zémli, razďilí já v živoťí ích, * i sokrovénnych Tvójich ispólnisja črévo ích,

nasýtišasja synóv, * i ostáviša ostánki mladéncem svojím.

Áz že právdoju javľúsja licú Tvojemú, * nasýščusja, vnehdá javíti mí sjá slávi Tvojéj.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko Tvojá deržáva, i Tvojé jésť cárstvo i síla, i sláva Otcá i Sýna i svjatáho Dúcha, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Po 1-m stichoslóviji sidálny voskrésny,

hlás 5: Krest Hospódeň pochválim, pohrebénije svjatóje písňmi počtím, i voskresénije jehó preproslávim: jáko sovozstávi mértvyja ot hrób jáko Bóh, pľinív smérti deržávu, i kríposť dijávoľu, i súščym vo áďi svít vozsijá.

Stích: Voskresní Hóspodi Bóže mój, da voznesétsja ruká tvojá, ne zabúdi ubóhich Tvojích do koncá.

Hóspodi mértv naréklsja jesí, umertvívyj smérť, vo hróbi položílsja jesí, istoščívyj hróby: horí vóini hróba strežáchu, dóľi ot víka mértvyja voskrésíl jesí. Vsesíľne i nepostižíme Hóspodi, sláva tebí.

Sláva, i nýňi, Bohoródičen: Rádujsja svjatája horó i Bohoprochódnaja, rádujsja oduševlénnaja kupinó i neopalímaja. Rádujsja jedína k Bóhu mírovi móste, prevoďáj mértvyja k víčnomu životú. Rádujsja netľínnaja otrokovíce, neiskusomúžno róždšaja spasénije dúš nášich.

Psalóm 17

Vozľubľú Ťá, Hóspodi, * kríposte mojá.

Hospóď utverždénije mojé, i pribížišče mojé, i Izbáviteľ Mój, * Bóh mój, Pomóščnik mój, i upováju na Nehó,

Zaščítitel mój, * i róh spasénija mojehó, i Zastúpnik mój.

Chvaľá prizovú Hóspoda * i ot vráh mojích spasúsja.

Oderžáša mjá boľízni smértnyja, i potócy bezzakónija smjatóša mjá, * boľízni ádovy obydóša mjá, predvaríša mjá síti smértnyja.

I vnehdá skorbíti mí, * prizvách Hóspoda, i k Bóhu mojemú vozzvách,

uslýša ot chráma svjatáho Svojehó hlás mój, * i vópľ mój préd Ním vnídet vo úši Jehó.

I podvížesja, i trépetna býsť zemľá, * i osnovánija hór smjatóšasja i podvihóšasja, jáko prohňívasja na ňá Bóh.

Vzýde dým hňívom Jehó, i óhň ot licá Jehó vosplámenitsja, * úhlije vozhorísja ot Nehó.

I prikloní nebesá, i sníde, * i mrák pod noháma Jehó.

I vzýde na Cheruvímy, * i leťí, leťí na krilú vítreňu.

I položí tmú zakróv Svój, ókrest Jehó selénije Jehó, * temná vodá vo óblacich vozdúšnych.

Ot oblistánija préd Ním óblacy proidóša, * hrád i úhlije óhnennoje.

I vozhremí s nebesé Hospóď * i Výšnij dadé hlás Svój.

Nizposlá stríly i razhná já, * i mólniji umnóži, i smjaté já.

I javíšasja istóčnicy vodníji, i otkrýšasja osnovánija vselénnyja, * ot zapreščénija Tvojehó, Hóspodi, ot dochnovénija dúcha hňíva Tvojehó.

Nizposlá s vysotý, i priját mjá, * vospriját mjá ot vód mnóhich.

Izbávit mjá ot vrahóv mojích síľnych i ot nenavíďaščich mjá, * jáko utverdíšasja páče mené.

Predvaríša mjá v déň ozloblénija mojehó, * i býsť Hospóď utverždénije móje.

I izvedé mjá na širotú, * izbávit mjá, jáko voschoťí mjá.

I vozdást mí Hospóď po právďi mojéj * i po čistoťí rukú mojéju vozdást mí.

Jáko sochraních putí Hospódni * i ne nečéstvovach ot Bóha mojehó.

Jáko vsjá suďbý Jehó prédo mnóju * i opravdánija Jehó ne otstupíša ot mené.

I búdu neporóčen s Ním, * i sochraňúsja ot bezzakónija mojehó.

I vozdást mí Hospóď po právďi mojéj * i po čistoťí rukú mojéju préd očíma Jehó.

S prepodóbnym prepodóben búdeši, * i s múžem nepovínnym nepovínen búdeši, i so izbránnym izbrán búdeši, i so stroptívym razvratíšisja.

Jáko Tý ľúdi smirénnyja spaséši * i óči hórdych smiríši.

Jáko Tý prosvitíši svitíľnik mój, Hóspodi, Bóže mój, * prosvitíši tmú mojú.

Jáko Tobóju izbávľusja ot iskušénija * i Bóhom mojím prejdú sťínu.

Bóh mój, neporóčen púť Jehó, slovesá Hospódňa razžžéna, * Zaščítiteľ jésť vsích upovájuščich na Nehó.

Jáko któ Bóh, rázvi Hóspodá, Ilí kto Bóh, rázvi Bóha nášehó? * Bóh prepojasújaj mjá síloju, i položí neporóčen púť mój.

Soveršájaj nózi mojí, jáko jeléni, * i na vysókich postavľájaj mjá.

Naučájaj rúci mojí na bráň, * i položíl jesí lúk míďan mýšca mojá.

I dál mi jesí zaščiščénije spásenija, * i desníca Tvojá vospriját mjá,

i nakazánije Tvojé isprávit mjá v konéc, * i nakazánije Tvojé tó mjá naučít.

Uširíl jesí stopý mojá pódo mnóju, * i ne iznemohósťi plesňí mojí.

Poženú vrahí mojá, i postíhnu já, * i ne vozvraščúsja, dóndeže skončájutsja.

Oskorbľú ích, i ne vozmóhut státi, * padút pod noháma mojíma.

I prepojásal mjá jesí síloju na bráň, * spjál jesí vsjá vostajúščyja na mjá pod mjá.

I vrahóv mojích dál mí jesí chrebét, * i nenavíďaščyja mjá potrebíl jesí.

Vozzváša, i ne bí spasájaj: * ko Hóspodu, i ne uslýša ích.

I istňú já jáko prách préd licém vítra, * jáko brénije putéj pohláždu já.

Izbáviši mjá ot prerikánija ľudéj, * postáviši mjá vo hlavú jazýkov.

Ľúdije, íchže ne víďich, rabótaša mí. * V slúch úcha poslúšaša mjá.

Sýnove čuždíji solháša mí. * Sýnove čuždíji obetšáša i ochromóša ot stéz svojích.

Žív Hospóď, i blahoslovén Bóh, * i da voznesétsja Bóh spasénija mojehó.

Bóh dajáj otmščénije mňí * i pokorívyj ľúdi pod mjá.

Izbáviteľ mój ot vráh mojích hňivlívych, * ot vostajúščich na mjá vozneséši mjá, ot múža neprávedna izbáviši mjá.

Sého rádi ispovímsja Tebí vo jazýcich, Hóspodi, * i ímeni Tvojemú pojú:

veličájaj spasénija caréva, * i tvórjaj mílosť christú svojemú Davídu, i símeni jehó do víka.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm 18

Nebesá povídajut slávu Bóžiju, * tvorénije že rukú Jehó vozviščájet tvérď.

Déň dní otryhájet hlahól, * i nóšč nóšči vozviščájet rázum.

Ne súť ríči, nižé slovésa, * íchže ne slýšatsja hlási ích.

Vo vsjú zémľu izýde viščánije ích * i v koncý vsélennyja hlahóly ích.

V sólnce položí selénije svojé, i tój, jáko ženích ischoďáj ot čertóha Svojehó, * vozrádujetsja, jáko ispolín teščí púť.

Ot krája nebesé ischód Jehó, i srítenije Jehó do krája nebesé, * i ňísť íže ukrýjetsja teplotý Jehó.

Zakón Hospódeň neporóčen, obraščájaj dúšy, * sviďíteľstvo Hospódne vírno, umudrjájuščeje mladéncy.

Opravdánija Hospódňa práva, veseľáščaja sérdce, * zápoviď Hospódňa svitlá, prosviščájuščaja óči.

Strách Hospódeň číst, prebyvájaj vo vík víka: * suďbý Hospódni ístinny, opravdány vkúpi,

voždeľínny páče zláta i kámene čéstna mnóha, * i sláždša páče méda i sóta.

Íbo ráb Tvój chranít já, vnehdá sochraníti já, * vozdajánije mnóho.

Hrichopadénija któ razumíjet? * ot tájnych mojích očísti mjá, i ot čuždích poščadí rabá Tvojehó,

ášče ne obladájut mnóju, tohdá neporóčen búdu * i očíščusja ot hrichá velíka.

I búdut vo blahovolénije slovesá úst mojích, i poučénije sérdca mojehó préd Tobóju výnu, * Hóspodi, Pomóščniče mój i Izbáviteľu mój.

Psalóm 19

Uslýšit ťá Hospóď v déň pečáli, * zaščítit ťá ímja Bóha Jákovľa.

Póslet tí pómošč ot Svjatáho * i ot Sijóna zastúpit ťá.

Pomjanét vsjáku žértvu tvojú, * i vsesožžénije tvojé túčno búdi.

Dást tí Hospóď po sérdcu tvojemú * i vés sovít tvój ispólnit.

Vozrádujemsja o spaséniji tvojém * i vo ímja Hóspoda Bóha nášeho vozvelíčimsja.

Ispólnit Hospóď vsjá prošénija tvojá. * Nýňi poznách, jáko spasé Hospóď christá Svojehó,

uslýšit jehó s nebesé svjatáho Svojehó, * v sílach spasénije desnícy Jehó.

Síji na kolesnícach, i síi na kóňich, * mý že vo ímja Hóspoda Bóha nášeho prizovém.

Tíji spjáti býša i padóša, * mý že vostáchom i isprávichomsja.

Hóspodi, spasí carjá i uslýši ný, * vóňže ášče déň prizovém Ťá.

Psalóm 20

Hóspodi, síloju Tvojéju vozveselítsja cár * i o spaséniji Tvojém vozrádujetsja ziló.

Želánije sérdca jehó dál jesí jemú, * i choťínija ustnú jehó ňísi lišíl jehó.

Jáko predvaríl jesí jehó blahoslovénijem blahostýnnym, * položíl jesí na hlaví jehó vinéc ot kámene čéstna.

Životá prosíl jésť u Tebé, * i dál jesí jemú dolhotú dníj vo vík víka.

Vélija sláva jehó spasénijem Tvojím, * slávu i veleľípije vozložíši na nehó.

Jáko dási jemú blahoslovénije vo vík víka, * vozveselíši jehó rádostiju s licém Tvoím.

Jáko cár upovájet na Hóspoda, * i mílostiju Výšňaho ne podvížitsja.

Da obrjáščetsja ruká Tvojá vsím vrahóm Tvojím, * desníca Tvojá da obrjáščet vsjá nenavíďaščyja Tebé.

Jáko položíši ích jáko péšč óhnennuju vo vrémja licá Tvojehó, * Hospóď hňívom Svojím smjatét já, i sňísť ích óhň.

Plód ích ot zemlí pohubíši, * i símja ích ot synóv čelovíčeskich.

Jáko ukloníša na Ťá zlája, * pomýsliša sovíty, íchže ne vozmóhut sostáviti.

Jáko položíši já chrebét, * vo izbýtcich Tvojích uhotóviši licé ích.

Voznesísja, Hóspodi, síloju Tvojéju, * vospojém i pojém síly Tvojá.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm 21

Bóže, Bóže mój, vonmí mí, * vskúju ostávil mjá jesí?

Daléče ot spasénija mojehó * slovesá hrichopadénij mojích.

Bóže mój, vozzovú vo dní, i ne uslýšiši, * i v noščí, i ne v bezúmije mňí.

Tý že vo svjaťím živéši, * chvaló Izráileva.

Na Ťá upováša otcý náši, * upováša i izbávil jesí já.

K Tebí vozzváša, i spasóšasja, * na Ťá upováša, i ne postyďíšasja.

Áz že jésm čérv, a ne čelovík, * ponošénije čelovíkov i uničižénije ľudéj.

Vsí víďaščiji mjá poruháša mí sjá, * hlahólaša ustnámi, pokiváša hlavóju:

upová na Hóspoda, da izbávit jehó, * da spasét jehó, jáko chóščet jehó.

Jáko Tý jesí istórhij mjá iz čréva, * upovánije mojé ot soscú mátere mojejá.

K Tebí privéržen jésm ot ložésn, * ot čréva mátere mojejá Bóh mój jesí Tý.

Da ne otstupíši ot mené, jáko skórb blíz, * jáko ňísť pomohájaj mí.

Obydóša mjá teľcý mnózi, * juncý túčniji oderžáša mjá.

Otverzóša na mjá ustá svojá, * jáko lév voschiščájaj i rykájaj.

Jáko vodá izlijáchsja, i razsýpašasja vsjá kósti mojá, * býsť sérdce mojé jáko vósk, tájaj posreďí čréva mojehó.

Ízsše jáko skudéľ kríposť mojá, i jazýk mój priľpé hortáni mojemú, i v pérsť smérti svél mjá jesí.

Jáko obydóša mjá psí mnózi, sónm lukávych oderžáša mjá, * iskopáša rúci mojí i nózi mojí.

Isčetóša vsjá kósti mojá, * tíji že smotríša i prezríša mjá.

Razďilíša rízy mojá sebí, * i o odéždi mojéj metáša žrébij.

Tý že, Hóspodi, ne udalí pómošč Tvojú ot mené, * na zastuplénije mojé vonmí.

Izbávi ot orúžija dúšu mojú, * i iz rukí pésiji jedinoródnuju mojú.

Spasí mjá ot úst ľvóvych * i ot róh jedinoróž smirénije mojé.

Povím ímja Tvojé brátiji mojéj, * posreďí cérkve vospojú Ťá.

Bojáščijisja Hóspoda, voschvalíte Jehó, vsé símja Iákovle, proslávite Jehó, * da uboítsja že ot Nehó vsé símja Izráilevo.

Jáko ne uničiží, nižé nehodová molítvy níščaho, * nižé otvratí licé Svojé ot mené, i jehdá vozzvách k Nemú, uslýša mjá.

Ot Tebé pochvalá mojá, v cérkvi velícij ispovímsja Tebí, * molítvy mojá vozdám préd bojáščimisja Jehó.

Jaďát ubóziji i nasýťatsja, i voschváľat Hóspoda vzyskájuščiji Jehó, * živá búdut serdcá ích v vík víka.

Pomjanútsja i obraťátsja ko Hospódu vsí koncý zemlí, * i poklóňatsja préd Ním vsjá otéčestvija jazýk.

Jáko Hospódne jésť cárstvije, * i Tój obladájet jazýki.

Jadóša i pokloníšasja vsí túčniji zemlí, * préd Ním pripadút vsí nizchoďáščiji v zémľu, i dušá mojá Tomú živét.

I símja mojé porabótajet Jemú, * vozvistít Hóspodevi ród hrjadúščij.

I vozvisťát právdu Jehó ľúdem róždšymsja, * jáže sotvorí Hospóď.

Psalóm 22

Hospóď pasét mjá * i ničtóže má lišít.

Na mísťi zláčňi, támo vselí mjá, * na voďí pokójňi vospitá mjá.

Dúšu mojú obratí, nastávi mjá na stezí právdy, * ímene rádi Svojehó.

Ášče bo i pojdú posreďí síni smértnyja, * ne ubojúsja zlá,

jáko Tý so mnóju jesí: * žézl Tvój i pálica Tvojá, tá mjá uťíšista.

Uhotóval jesí prédo mnóju trapézu soprotív stužájuščym mňí, * umástil jesí jeléjom hlavú mojú, i čáša Tvojá upojavájušči mjá, jáko deržávna.

I mílosť Tvojá poženét mjá vsjá dní životá mojehó; * i jéže vselíti mí sjá v dóm Hospódeň v dolhotú dníj.

Psalóm 23

Hospódňa zemľá, i ispolnénije jejá, vsélennaja * i vsí živúščiji na néj.

Tój na morjách osnovál jú jésť, * i na rikách uhotóval jú jésť.

Któ vzýdet na hóru Hospódňú? * Ilí któ stánet na mísťi svjaťím Jehó?

Nepovínen rukáma i číst sérdcem, íže ne priját vsúje dúšu svojú, * i ne kľátsja léstiju ískrennemu svojemú.

Séj priímet blahoslovénije ot Hóspoda, * i mílostyňu ot Bóha, Spása svojehó.

Séj ród íščuščich Hóspoda, * íščuščich licé Bóha Jákovľa.

Vozmíte vratá kňázi váša, * i vozmítesja vratá víčnaja, i vnídet Cár slávy.

Któ jésť séj Cár slávy? * Hospóď krípok i sílen, Hospóď sílen v bráni.

Vozmíte vráta kňázi váša, i vozmítesja vratá víčnaja, * i vnídet Cár slávy.

Któ jésť séj Cár slávy? * Hospóď síl, Tój jésť Cár slávy.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko bláh i čelovikoľúbec Bóh jesí, i Tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Po 2-m stichoslóviji sidálny voskrésny,

hlás 5: Hóspodi, po tridnévňim tvojém voskreséniji, i apóstolov poklonéniji, Pétr vopijáše tí: žený derznovénije prijáša, áz že ubojáchsja. Razbójnik bohoslóvjaše, áz že otverhóchsja. Úbo prizovéši li mjá próčeje učeniká býti? Ilí páki pokážeši mjá lovcá hlubínnaho? No kájuščasja prijimí mja Bóže, i spasí mja.

Stích: Ispovímsja tebí Hóspodi, vsím sérdcem mojím, povím vsjá čudesá Tvojá.

Hóspodi, posreďí osuždénnych prihvozdíša ťá bezzakónniji, i kopijém rebró tvojé probodóša, o Mílostive! Pohrebénije že prijál jesí, razrušívyj ádova vratá, i voskrésl jesí tridnévno. Pritekóša žený víďiti ťá, i vozvistíša apóstolom vostánije: prevoznosímyj Spáse, jehóže pojút ánheli, blahoslovénnyj Hóspodi, sláva tebí.

Sláva, i nýňi, Bohoródičen: Neiskusobráčnaja nevísto Bohorodíteľnice, jáže Jévinu pečáľ radostotvorívšaja, vospivájem vírniji i poklaňájemsja tebí, jáko vozvelá jesí nás ot drévnija kľátvy: i nýňi molí neprestánno, vsepítaja, presvjatája, vo jéže spastísja nám.

Políjelej. (Včasi spivu ľude stojať)

Chvalíte imja Hospódne, alliluja, chvalíte rabý Hóspoda. - Alliluja, 3x.

Stojáščíi v chrami Hóspodni, v dvorích dómu Bóha nášeho. - Alliluja. 3x.

Hóspodi, imja tvojé vo viki, í pámjať tvojá v rod i rod. - Allilúja. 3x.

Blahoslovén Hóspoď ot Sióna, žívyj v Jerusalími. - Alliluja. 3x.

Ispovídajtesja Hospodevi jáko bláh, alliluja, jáko v viki mílosť jehó. - Alliluja. 2x.

Utverdívšemu zémľu na vodách, alliluja, jáko v víki mílosť jehó. Alliluja. 2x.

Rukóju krípkoju í mýšceju vysókoju, alliluja, jáko vo víki mílosť jehó. Alliluja. 2x.

Ispovídajtesja Bóhu nebesnómu, alliluja, jáko vo viki mílosť jehó. Alliluja. 2x.

Po polijeléi Veličánije. Veličájem ťá, * svjaščennomúčeniče Christóv, Pavle, * víry bo rádi i jedínosti cerkóvnyja, * ukrasí ťá Bóh vincém múčeničeskym.

Hóspoď prosviščénije mojé i Spasíteľ mój, kohó ubojúsja? * Hóspoď zaščitíteľ životá mojehó, ot kohó ustrašúsja?

Vnehdá približátisja na mjá zlóbujuščim, jéže sňísti plóti mojá, * oskorbľájuščiji mjá i vrazí mojí, tijí iznemohóša, padóša.

Ášče opolčítsja na mjá pólk, ne ubojítsja sérdce mojé, * ášče vostánet na mjá bráň, náň áz upováju.

Blahoslovén jesí, Hóspodi, naučí mjá opravdánijem tvojím. (Včasi spivu ľude stojať)

Anhelskij sobór udivísja, * zrjá tebé v mértvych vminívšasja, * smértnuju že, Spáse, kríposť razorívša, * i so sobóju Adáma vozdvíhša, * i ot áda vsjá svobódša.

Blahoslovén jesí, Hóspodi, naučí mjá opravdánijem tvojím.

Počtó mýra s mílostivnými slezámi, * o učenícy rastvorjájete? * Blistájajsja vo hróbi ánhel, * Myronósicam viščáše: * vídite vý hrób i urazumíjte: * Spás bo * voskresé ot hróba.

Blahoslovén jesí, Hóspodi, naučí mjá opravdánijem tvojím.

Ziló ráno, * Myronósicy tečáchu * ko hróbu tvojemú, rydájuščyja, * no predstá k ním Ánhel i rečé: * Rydánija vrémja prestá, ne pláčite, * voskresénije že * Apóstolom rcýte.

Blahoslovén jesí, Hóspodi, naučí mjá opravdánijem tvojím.

Myronósicy žený * s mýry prišédšyja * ko hróbu tvojemú, Spáse, rydáchu, * Ánhel že k ním rečé hlahóľa: * Čtó s mértvymi živáho pomyšľájete? * Jáko Bóh bo voskresé ot hróba.

Sláva: Poklonímsja Otcú, * i jehó Sýnovi, i svjatómu Dúchu, * svjaťíj Trójci vo jedíňim suščeství, * so Serafímy zovúšče: * svját, svját, * svját jesí, Hóspodi.

I nýňi: Žiznodávca roždši, * hrichá Ďívo Adáma izbávila jesí, * rádosť že Jévi * v pečáľi mistó podalá jesí: * pádšyja že ot žizni, * k séj naprávi, * iz tebé voplotívyjsja * Bóh i čelovík.

Allilúja, Allilúja, Allilúja, sláva tebí Bóže 3x

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jerej: Jáko svjatísja i proslávisja prečestnóje i velikoľípoje ímja tvojé, Otcá i Sýna i svjatáho Dúcha, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň

Ipakoí, hlás 5: Ánheľskim zrákom úm smuščájuščja, i božéstvennym vostánijem dušéju prosviščájemy, mironósicy apóstolom blahovistvováchu: vozvistíte vo jazýcich voskresénije, Hóspodu soďíjstvujušču čudesý, podajúščemu nám véliju mílosť.

Stepenny hl. 4.

Antifon 1. Ot júnosti mojá mnóhija bórjut mja strásti: no sam mja zastupí, i spasí Spase moj.

Nenavíďaščii Sióna, postydítesja ot Hóspoda, jáko travá bo ohném búdete izsóchše.

Sláva: Svjatým Dúchom vsjáka dušá žívitsja, i čistotóju vozvyšájetsja, svitľíjetsja trójčeskim jedínstvom, svjaščennotájňi.

I nýňi: Svjatým Dúchom tóčatsja blahodátnyja struji, napajájušče vsjaku tvár ko ožívléniju.

Diákon: Vónmim.

Jeréj: Mír vsim.

Diákon: Premúdrosť, vónmim.

Prokimen hlás 5. Voskresní Hóspodi Bóže moj, da voznesétsja ruká tvojá, jáko ty cárstvuješi vo víki.

Stích: Ispovímsja tebí, Hóspodi vsím sérdcem mojím.

Jerej: Hóspodu pomolimsja.

Lik: Hóspodi pomiluj.

Jáko svjat jesí, Bóže naš, i v svjatých po**čiváješi, i tebí slávu vozsylajem, Otcú, i Sýnu, i svjatomu Duchu, ný**ňi i prísno i v viki vikov.

Amiň.

Vsjákoje dychánie da chvalít Hóspoda.

Vsjákoje dychánie da chvalít Hóspoda.

Stich: Chvalíte Bóha v svjatých jehó, chvalíte jehó v utverždénii síly jehó.

Vsjákoje dychánie da chvalít Hóspoda.

O jéže spodobitisja nam slýšaniju svjatáho jevanhelija, mirom Hóspoda Bóha molim.

Hóspodi pomiluj. 3x

Mír vsím.

I duchovi tvojemú.

Ot Luki svjatáho jevanhéllija čténije:

Sláva tebí, Hóspodi, sláva tebí.

Vónmim: V ťim časi, koli Isus voskres iz mertvych, stav sered učenikiv i poviv jim: „Mir vam!“ A oni sja bojali i ostrašeny dumali, že viďať ducha. No vin jim poviv: „Čom ste sja ostrašyli? Prošto taky dumky vchoďať do vašych serdc? Posmoťte na moji ruky i na moji nohy - to ja. Dotuľte sja mene i viďte: bo duch ne mať ťila ani kostej, a jak vidite, ja mam.“ A jak toto poviv, ukazav jim ruky i nohy. A kiď išči od samoj radosti ne virili i čudovali sja, poviv jim: „Ci mate tu dašto zakusiti?“ Podali jomu kus pečenoj ryby i medu od pčol. I vzjav sobi, a jiv pered nima. Poviv jim: „Toto suť slova, kotry ja vam hovoriv, jak jem byv išči z vami, že musiť sja spovniti všytko, što je o mi napisane v Mojsejovim zakoňi, v prorokach i psalmach.“ Tohdy prosvitiv jim rozum, žeby porozumili Pismam. I poviv jim: „Tak je napisane i tak bylo potribne, žeby Christos terpiv a na treťij deň voskres iz mertvych. V joho imeňi sja bude propovidati pokajaňa na odpuščiňa hrichiv všytkym narodam. I začne sja od Jerusalima. A vy toho svidkami. Smoťte, ja pošľu na vas obicjanku moho Otcja. No vy zistaňte v misťi Jerusalimi, poky ne budete oblečeny do sily iz nebes.“ I vyviv jich za misto do Viftaniji, pidňav ruky i blahosloviv jich. A jak jich blahosloviv, odchodiv od nich i vychodiv do neba. Oni sja mu poklonili i z velikov radosťov sja vernuli do Jerusalima. A čerez cilyj čas sja strimovali v cerkvi, proslavľali i chvalili Boha. Amiň.

Sláva tebí, Hóspodi, sláva tebí.

Taže: Voskresenije Chrístóvo víďivše, poklo­nímsja svjatómu Hóspodu Isúsu, jedínomu bezhríšnomu. Krestú tvojemú poklaňájemsja Christé, í svjatoje voskre­senije tvojé pojém i slávim: Ty bo jesí Boh naš, rázvi tebé inóho ne znájem, ímja tvojé imenújem. Priidíte vsi vírniji, poklonimsja svjatomu Christóvu voskreséniju: se bo priíde Krestóm rádosť vsemú míru. Vsehdá bohoslóvjašče Hóspoda, pojém voskresenije Jehó: raspjátije bo preterpív, smertiju smerť razruší.

Psalóm 50.

Pomíluj mja, Bóže, * po velícij mílosti tvojéj. - I po mnóžestvu ščedrót tvojích * očísti bezzakónije mojé. - Najpáče omýj mja ot bezzakónija mojehó, * i ot hrichá mojehó očísti mja. - Jáko bezzakónije mojé az znáju, * i hrich moj predomnóju jesť výnu. - Tebí jedínomu sohriších i lukávoje pred tobóju sotvorích, * jáko da opravdíšisja vo slovesích tvojích, i pobidíši vnehdá sudíti ti. - Se bo v bezzakónijich začát jesm, * i vo hrisích rodí mja máti mojá. - Se bo ístinu vozľubíl jesí: * bezvístnaja i tájnaja premúdrosti tvojejá javíl mi jesí. - Okropíši mja yssópom i očíščusja, * omýješi mja, i páče sňíha obíľusja. - Slúchu mojemú dási rádosť i vesélije, * vozrádujutsja kósti smirénnyja. - Otvratí licé tvojé ot hrich mojích: * i vsja bezzakónija mojá očísti. - Sérdce čísto sozíždi vo mňi, Bóže, * i duch prav obnoví vo utróbi mojéj. - Ne otvérži mené ot licá tvojehó, * i Dúcha tvojehó svjatáho ne ottimí ot mené. - Vozdážď mi rádosť spasénija tvojehó, * i Dúchom vladýčnym utverdí mja. - Naučú bezzakónnyja putém tvojím, * i nečestíviji k tebí obraťátsja. - Izbávi mja ot krovéj, Bóže, Bóže, spasénija mojehó: * vozrádujetsja jazýk moj právďi tvojéj. - Hóspodi ustňí mojí otvérzeši,* i ustá mojá vozvisťát chválu tvojú. - Jáko ašče by voschoťíl jesí žértvy dal bych úbo, * vsesožžénija ne blahovolíši. - Žértva Bóhu duch sokrušén: * sérdca sokrušénna i smirénna Boh ne uničižít. - Ublaží, Hóspodi, blahovolénijem tvojím Sijóna, * i da soziždutsja sťíny Jerusalímskija. Tohdá blahovolíši žértvu právdy, voznošénije i vsesožžehajémaja, * tohdá vozložát na oltár tvoj telcý.

Sláva, hlás 6. Molítvami svjatých apóstol, Mílostive, očísti mnóžestvo sohrišénij nášych.

I nýňi: Mólitv rádi Prečístyja Bohoródicy, Mílostive, očísti mnóžestvo sohrišénij nášych

Stich: Pomíluj mja, Bóže, po velícij mílosti tvojéj. I po mnóžestvu ščedrót tvojích očísti bezzakónije mojé.

Stichira, hlás 6. Voskrés Isús ot hróba jákože prorečé, dadé nám žývot víčnyj i véliju mílosť.

Jerej: Spasí, Bóže, ľúdi tvojá, i blahosloví dostojánije tvojé, posití mír tvoj mílostiju i ščedrótami, vozvýsi róh christiján pravoslávnych, i nizposlí na ný mílosti tvojá bohátyja, molítvami prečístyja Vladýčicy nášeja Bohoródicy i prisnoďívy Maríji; síloju čestnáho i životvorjáščaho Krestá, zastuplénmi nebésnych Síl bezplótnych, čestnáho i slávnaho proróka, predtéči i krestíteľa Joánna, svjatých slávnych i vsechváľnych Apóstol, i íže vo svjatých Otéc nášich i vseléňskich velíkich učítelej i svjatítelej: Vasílija Velíkaho, Hrihórija Bohoslóva i Joánna Zlatoústaho, Atanásija i Kyrílla, i íže vo svjatých otcá nášeho Nikolája Mýr Lykíjskich čudotvórca, svjatých slavjáňskich Apóstol Kyrílla i Metódija, i svjatáho svjaščenomúčenika Josafáta, svjatých, slávnych i dobropobídnych Múčenik, prepodóbnych i bohonósnych otéc nášich, svjatých i právednych Bohootéc Joakíma i Ánny i prepodobných i bohonósnych otéc nášich Antónija i Teodósija Pečérskich, i svjatáho (jehóže jésť deň ilí chrám), i vsích Svjatých tvojích: mólim Ťa mnohomílostive Hóspodi, uslýši nás hríšnych moľáščichtisja, i pomíluj nás.

Ľ.: Hóspodi pomíluj 12x

Vozhlas: Milostiju i ščedrótami i čelovikoľúbiijem jedinoródnaho Sýna tvojehó s nímže blaholslovén jesí so presvjatým i blahím i životvorjáščym tvojím Dúchom nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Ľ.: Amíň.

[Písň 1]

irmós: Koňá i vsádnika v móre čermnóje, sokrušájaj bráni mýšceju vysókoju, Christós istrjasé: Izráiľa že spasé, pobídnuju písň pojúšča.

Pripív: Sláva Hóspodi, svjatómu voskreséniju tvojemú.

Tebé ternonósnyj jevréjskij sónm, ľubvé blahoďíteľu k tebí ne sochráň máternija, Christé vinčá, rodonačáľnika razrišájušča ternóvnoje zapreščénije.

Vozdvíhl jesí mja pádšaho v róv, preklóňsja žiznodávče, bezhríšne: i mojejá zlosmrádnyja tlí Christé, preterpív neiskušénno, božéstvennaho suščestvá mírom mjá oblahouchál jesí.

Bohoródičen: Razrišísja kľátva, pečáľ prestá: blahoslovénnaja bo i blahodátnaja, vírnym rádosť vozsijá, blahoslovénije vsím koncém cvitonosjášči Christá.

Písň 1, hlás tójže.

irmós: Koňá i vsádnika v móre čermnóje, sokrušájaj bráni mýšceju vysókoju, Christós istrjasé: Izráiľa že spasé, pobídnuju písň pojúšča.

Svíta vséľšahosja v ťá prečístaja, i prosvíščšaho mír lučámi božestvá, Christá molí, prosvitíti vsjá pojúščyja ťá, Máti Ďívo.

Jáko ukrašájema dobrótoju dobroďítelej blahodátnaja, dobrotvórnoje blahoľípije lučéju Dúcha, podjála jesí vsečístaja, vsjáčeskaja udobrívšaho.

Tebé drévle proobrazújušči kupiná v Sináji, ne opalísja Ďívo, ohňú prisovokúpľšisja: Ďíva bo rodilá jesí, i Ďíva prebylá jesí, páče smýsla Máti Ďívo.

Hlás 6. Písň 1.

irmós: Jáko po súchu pišešéstvovav Izráiľ po bézdňi stopámi, honíteľa faraóna víďa potopľájema, Bóhu pobídnuju písň poím, vopijáše.

Íže ot Nikéji, jákože ot ňíkojeho nebesé, vsjúdu vozhremívše Slóvo živáho Otcá, i sehó pokazávše vrahí hrómom izbijény, svjaščénnymi slovesý da počtútsja.

Duchobórcev dúch lukávyj, svjatým Dúchom Christós ot svojejá cérkve daléče othná, vtorým ďíjstvom sobóra sovokupív.

Christobórca prélesť izhná Nestórija, Kiríll sobóra načáľnik, íže jásno Ďívu Maríju ispovída Bóhu Máter čístuju.

Bohoródičen: Nesozdánnyja Tróicy jedínaho Christá, vo dvojú jestestvú i choťíniju, čístaja, raždáješi, sojedinénije čelovíkom i ánhelom, tebé rádi soďílavšaho.

Druhíj kanón svjatých otcév.

Hlás 8. Písň 1.

irmós: Kolesnicehoníteľa faraóňa pohruzí čudotvorjáj inohdá moiséjskij žézl, krestoobrázno porazív i razďilív móre, Izráiľa že bihlecá, pišechódca spasé, písň Bóhovi vospivájušča.

Otéc blahočestívoje sobránije, stékšesja inohdá na Jevtícha voístinnu, Spása propovída, v nerazďíľnych jestestvách suhúbych, Božéstvennaho otcá Kirílla učénijem, šéstvujuščeje jávi i prebyvájuščeje.

Čisló šesťsót tridesjátoje blahočestívejšich mužéj, jevtíchovu prélesť, i sevírovu jéres nizlóžše, dostihóša vospíti síce: Christá vo dvojú suščestvú propovídujem, šéstvujušče rečénijem Kirílla blažénnaho.

Íže ne propovídujet vo dvojú jestestvú, i ďíjstvijich, Christá Slóvo Ótčeje, priímet anáthemu: četvértyj bo sobór svjatých otéc jedinomúdrenno síce propovída: vsí úbo ích da ublažím.

Bohoródičen: Preslávnaja o tebí vozhlahólašasja v róďich rodóv, jáže Bóha Slóva vo črévi vmistívšaja, čístá že prebývši, Bohoródice Maríje. Ťím ťá vsí počitájem po Bózi predstáteľnicu nášu.

Irmos: Jáko po súchu pišešéstvovav Izráiľ, * po bézdňi stopámi. * Honíteľa faraóna viďá potopľajéma, * Bóhu pobídnuju písň poím, vopijáše;

Blažennyj otče, Pavle, moli Boha o nas.

Vsemýslenno tebé, Spáse, vozľubív, * svjaščénnyj otéc Pável, * k stradániju priložívsja krípko. * Skórbi i boľízňi i pódvihy terpjá, * dóndeže obríte píšču bezkonéčnuju.

Rasprostértyja pódvihy na zemlí * prinésl jesí Bóhu, slávne Pavle, * i Cárstvija nebésnaho spodobílsja vincý prijáti, * i víčnujuščij živót nerušímyj.

Slava i nyňi: Ukrašénna dobrotóju dobroďítelej, * Bohomáti čístaja, * Bóha ístinnaho dobroďíteľ začalá jesí, * nás božéstvennymi dobroďíteľmi prosvitívšaho.

Katavásija: Otvérzu ustá mojá, i napólňatsja dúcha, i slóvo otrýhnu Caríci Máteri, i javľúsja svítlo toržestvúja, i vospojú rádujasja tvojá čudesá.

[Písň 3]

irmós: Vodruzívyj na ničesómže zémľu poveľínijem tvojím, i povísivyj neoderžímo ťahoťíjuščuju, na nedvížimim, Christé, kámeni zápovidej tvojích, cérkov tvojú utverdí, jedíne bláže i čelovikoľúbče.

Žélč úbo íže iz kámene méd ssávšiji, v pustýni čudoďíjstvovavšemu tebí prinesóša Christé: ócet že za mánnu voz blahoďijánije tí vozdáša ótrocy Izráilevy neblahodárniji.

Íže drévle svitovídnym óblakom pokryvájemi, živót vo hróbi Christá položíša: no samovlástno voskrés, vsím vírnym podadé tájno osiňájuščeje svýše Dúcha sijánije.

Bohoródičen: Tý Máti Bóžija nesočetánno rodilá jesí, íže o netľínna Otcá vozsijávšaho, kromí boľíznej máternich: ťímže ťá Bohoródicu, voploščénna bo rodilá jesí Slóva, pravoslávno propovídujem.

[Ín] irmós: Vodruzívyj na ničesómže zémľu poveľínijem tvojím, i povísivyj neoderžímo ťahoťíjuščuju, na nedvížimim, Christé, kámeni zápovidej tvojích, cérkov tvojú utverdí, jedíne bláže i čelovikoľúbče.

Ľístvica, jéjuže k nám sníde výšnij, istľívšeje jestestvó ispráviti, tý jávstvenno čístaja, vsím nýňi víďina bylá jesí, tobóju bo preblahíj mírovi besídovati pričastítisja blahovolí.

Jéže drévle predustávlennoje Ďívo táinstvo, i préžde vík provídimoje vsjá víduščemu Bóhu, ľítom nýňi naposľídok v ložesnách tvojích vseneporóčnaja, konéc prijém javísja.

Razrišísja kľátvy drévnija osuždénije tvojím chodátajstvom Ďívo prečístaja: iz tebé bo Hospóď jávľsja, vsím blahoslovénije jáko preblahíj istočí, jedína čelovíkom udobrénije.

irmós: Ňísť svját, jákože tý, Hóspodi Bóže mój, voznesýj róh vírnych tvoích, bláže, i utverdívyj nás na kámeni ispovídanija tvojehó.

Tvári služíteľ jávľsja Árij bezúmnyj, i Makedónij páki mérzok jávľsja, v hejénňi óhnenňij rávno múčatsja so jélliny.

Sedmijú sobóry svjaščénnymi svjatých otéc čestnúju cérkov ujasníl jesí, Christé: jákože sedmích svitíľnik svítom prélesti tmú prohnáv daléče.

Stádo tvojé, Slóve, pohubľájet mnohoobráznaja krásta jeretík: pástyrije že tvoích slovésnych ovéc učénijem sijé preminíša.

Bohoródičen: Jedínaho rodilá jesí, prečístaja, ot nesozdánnyja Tróicy, vo dvojú suščestvú i choťíniju: jehóže óbrazu čestnómu poklaňájemsja, blahodáti ispolňájemi.

Ín. irmós: Utverždéj v načáľi nebesá rázumom, i zémľu na vodách osnovávyj, na kámeni mjá, Christé, zápovidej tvojích utverdí: jáko ňísť svját, páče tebé, jedíne čelovikoľúbče.

Íže Sevíra bezstúdno preklónšesja slovesém, jáda smertotóčnaho ispólnennym, posramítesja prísno, otlučájuščesja vsí cérkve, jákože vólcy i psí chíščniji.

Likóvstvennicy i vírniji Vseďíteľa i Spása, vo dvojú nerazďíľnych suščéstv i choťínijich suhúbych i ďíjstvijich počitájem. Ťímže Sevíra prélesti v konéc otvraščájemsja.

Priidíte, Sevíra i Jákova neblahopolúčnych prélesť, s sími Theodósia, Dioskóra otméščem jávi, četvértyj že sobór blahočestívych otéc vospojém písňmi Božéstvennymi.

Bohoródičen: Cheruvím i Serafím javílasja jesí výšši, Bohoródice: tý bo jedína prijála jesí nevmistímaho Bóha, vo tvojém črévi neskvérnaja. Ťímže ťá vsí vírniji písňmi, čístaja, ublažájem.

Irmos: Ňísť svját, jákože tý Hóspodi, Bóže mój, * voznesýj róh vírnych tvojích, Bláže, * i utverdívyj nás na kámeni ispovídanija tvojehó.

Ňi viždóma dremánija, * ňi očíma sná dál jesí prepodóbne ótče Pávle, * dóndeže dóm javílsja jesí Svjatýja Trójcy, * i premúdrosti sokróvišče, * mír obohaščája zlatozárnymi učéniji, blažénne.

Síloju božéstvennoju ukripívsja, * bezkrípostnuju dérzosť bezzakónnych nizložíl jesí, * ispovídanijem tvérdym, vsesvjaščénnyj Pavle, stradáľče, * jáko orúžnik božéstvennaho polká.

Slava i nyňi: Premúdrosť i Slóvo Ótčeje préžde sýj vsích vík, * v posľídňaja ľíta neizrečénno voplotivýjsja, * ot neiskusobráčnyja Mátere, * Bohoródicu ťa soďílav.

Irmos: Tvojá písnoslóvcy, Bohoródice, živýj i nezavístnyj, istóčniče, lik sebí sovokúpľšyja, duchóvno utverdí, v božéstvenňij tvojéj sláví vincév slávy spodóbi.

Po 3. Pisňi:

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jerej: Jako Ty jesi Boh naš, i Tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Kondak hlás 4. Ľubóviju božéstvennaho sérdca raspaľájem, * vozsijál jesí nám jákože zvizdá mnohosvítlaja. * Jáko révnaho archijeréja cérkve nášeja poznáchom ťá. * Ťímže vospivájušče tvojú vsečestnúju pámjať, * blahodarénije o tebí Bóhu prinósim, * íbo i dnés, svjatíteľu i ótče náš, Pavle, * učíši nás slovesý tvojími: * Bóh ľubóv, ľubím jehó.

Ikos: Ťílo svojé póstom i molítvoju umertvív, * monášeskoje žitijé vesti izvolíl jesí. * Upravľáti sebé po právilam Vasílija Velíkaho želál jesí,* no Vsevýšnij, iže hlubiný i tájnaja sérdca razumivájet, * nasľídnika apóstolom izbrá ťá. * Tý že vírnyj i povínujuščijsja verchóvnomu apóstolu, * vo vétchom hráďi Rími chirotóniju prijál jesí * i víďi Bóh, jáko dóbro. * Skóro i národ náš ubóhij pozná ťá otca bláha, * učíteľa i stradáľca jedínosti cérkve rádi. * Ťímže nás i v búduščem, ótče blažénne, chraní i učí slovesý tvojimi: * „Bóh ľubóv, ľubím jehó.“

sidálen otcév, hlás 4. Podóben: Skóro predvarí: Svitíľnicy presvítliji ístiny Christóvy míru javístesja na zemlí, voístinnu blažénňijšiji, otcý Bohoviščánniji, izsušívše jéresi chúľnych jazykovrédij, i uhasívše plamenovídnaja zloslávnych smuščénija: ťímže jáko svjatítelije Christóvy, molítesja spastísja nám.

Sláva, i nýňi, Bohoródičen: Obnovíla jesí, čístaja, Božéstvennym roždestvóm tvojím, istľívšeje vo strastéch zemnoródnych mértvennoje suščestvó: i vozdvíhla jesí vsjá ot smérti k životú netľínija. Ťímže ťá po dólhu blažím vsí, Ďívo preproslávlennaja, jákože proreklá jesí.

[Písň 4]

irmós: Božéstvennoje tvojé razumív istoščánije, prozorlívo Avvakúm, Christé, so trépetom vopijáše tebí: vo spasénije ľudéj tvojích spastí pomázannyja tvojá prišél jesí.

Jáže ot Mérry horčájšyja vódy, jáko vo óbrazi pronačertája prečístyj krest tvój bláže, hrichóvnoje umerščvľájušč vkušénije, drévom usladíl jesí.

Krest za drévo razúmnoje, za sládkuju že píšču žélč, Spáse mój, prijál jesí, za tľínije že smérti króv tvojú božéstvennuju izlijál jesí.

Bohoródičen: Kromí úbo sočetánija začalá jesí netľínno vo črévi, i bez boľízni rodilá jesí, i po roždeství Ďíva, Bóha plótiju róždši, sochranílasja jesí.

[Ín] irmós: Božéstvennoje tvojé razumív istoščánije, prozorlívo Avvakúm, Christé, so trépetom vopijáše tebí: vo spasénije ľudéj tvojích spastí pomázannyja tvojá prišél jesí.

Sérdcem i umóm, dušéju že i ustý ispovíduju vseblahočéstno ťá Bohoródicu voístinnu, čístaja, spasénija plód objémľa, i spasájusja Ďívo, molítvami tvojími.

Sozdávyj ot ne súščich vsjáčeskaja, ot tebé čístyja sozdátisja jáko blahoďíteľ blahovolí, na spasénije víroju i ľubóviju ťá pojúščich, vseneporóčnaja.

Pojút tvojé roždestvó vseneporóčnaja premírniji lícy, spaséniju rádujuščesja, ístinnuju Bohoródicu múdrstvujuščich ťá, Ďívo neskvérnaja.

Ťá žézl Isáija imenová, ot nehóže prozjabé nám krásnyj cvít, Christós Bóh, na spasénije víroju i ľubóviju pritekájuščich k pokróvu tvojemú.

irmós: Christós, mojá síla, Bóh i Hospóď, čestnája cérkov Bohoľípno pojét, vzyvájušči ot smýsla čísta, o Hóspoďi prázdnujušči.

Vrazí tvojí vozšumíša, i nenavíďaščiji ťá hlavú vozdvihóša, Spáse, vmáľi: no ábije padóša, ne terpjášče hlása trúb duchóvnych.

Sólnca sólncy, suhúbo ozaríša, Sýn i Dúcha ot Otcá, nesozdánni, sobeznačáľni: obojím Otéc jedín vinóven vírujetsja.

Sédm úbo duchóv, íže počíša na Chrisťí, Isáia sijé rečé: na sedmích že sobórich počí Christós, so Otcém i Božéstvennym Dúchom.

Bohoródičen: Bóha rodilá jesí plóť nosívšaho, ot čístych tvojích krovéj, otrokovíce čístaja: jehóže suhúba jestestvóm, vo ipostási že jedíňij, otcý propovídaša.

Ín. irmós: Tý mojá kríposť, Hóspodi, tý mojá i síla, tý mój Bóh, tý mojé rádovanije, ne ostávľ ňídra Ótča, i nášu niščetú positív. Ťím s prorókom Avvakúmom zovú ti: síľi tvojéj sláva, čelovikoľúbče.

Rcý nám, bezúmnyj Sevíre i sújetnyj: jedíno jestestvó slóžno beznačáľno, svít Slóvo Ótčeje, i Sýna? Ášče bo síce rečéši, i druhóje jestestvó znamenál jesí: plóť bo, i Slóvo, ne jedíno suščestvó, no suhúbo súščeje, okajánne.

Jedíno rékši jestestvó Slóva, navedé voplóščšejesja jestestvó čelovíčestva, kromí izminénija vsjáčeski i smišénija, Aleksandríjom učítel že i predsidáteľ, jásno dvá jestestvá i choťínija naučája, pravoslávno múdrstvovati choťáščich.

Dvá jestestvá Christóva vsí propovídaem neslijánno, vsjákoje nečéstije Jevtíchija vírniji, ábije i Dioskóra bezúmnaho popirájušče, posľídujem preďílu svjatých otéc, i Kirílla Božéstvennaho rečénijem.

Bohoródičen: Cheruvímskoje nosílo tý, Bohomáti čístaja, tý vmistílišče, tý i prijátelišče Slóva Ótča, i Bóha ot prečístych ložésn v plóť oblékšahosja. Ťímže vo dvojú suščestvú iz tebé voplóščšemusja poklaňájuščesja, neprestánno slávim.

Irmos: Christós mojá síla. Bóh i Hóspoď, * čestnája Cérkov bohoľípno pojét vzyvájušči, * ot smysla čísta o Hóspoďi prázdnujušči.

Kópijem slovés tvojích bezbóžije pronzíl jesí, * i stradániji svojími jáko mečem * bisóvskija polký pobidíl jesí, * íchže zlóby izbávi čtúščich ťá, vsechváľne Pavle.

Víďiv Hóspoď tvojé smirénije, * preslávnuju vysotú, * svýše strojénija slóvo tebí darújet. * Ímže jeresej ľútaja smiríšasja voznošénija, prepodóbne ótče.

Slava i nyňi: Jáko dvér privoďáščuju k božéstvennomu vchódu, * jáko Rajá božéstvennaho, jáko mýslennoje místo svjaščénija, * jáko dobrotú Jákovľu, Ďivícu ublažájem.

Irmos: Siďáj vo slávi, na prestoľi Božestvá vo óblaci léhci, priíde Isús prebožéstvennyj, netľínnoju dlániju, i spase zovúščyja: sláva, Christé, síľi Tvojéj.

Irmos: Siďáj vo sláví, na prestoľi Božestvá vo óblaci léhci, priíde Isús prebožéstvennyj, netľínnoju dlániju, i spasé zovúščyja: sláva, Christé, síľi Tvojéj.

[Písň 5]

irmós: Oďijájsja svítom jáko rízoju, k tebí útreňuju, i tebí zovú: dúšu mojú prosvití omračénnuju Christé, jáko jedín blahoutróben.

Íže slávy Hospóď v neslávňi zráci, na drévi obezčéščen vóleju vísit, o božéstvenňij mňí slávi neskazánno promyšľája.

Tý mja preoblékl jesí v netľínije, Christé, tlí smértnyja neistľínno plótiju vkúš, i vozsijáv iz hróba tridnéven.

Bohoródičen: Tý právdu že i izbavlénije nám róždši Christá bez símene, svobódno soďíjala jesí ot kľátvy Bohoródice, jestestvó práotca.

[Ín] irmós: Oďijájsja svítom jáko rízoju, k tebí útreňuju, i tebí zovú: dúšu mojú prosvití omračénnuju Christé, jáko jedín blahoutróben.

Vsí prorócy ťá jávi predvozvistíša choťáščuju býti Bóžiju Máter, Bohoródice čístaja: jedína bo obrilásja jesí čístaja, soveršénna neporóčnaja.

Svítel óblak ťá živótnyja vodý, nám túču netľínija Christá odoždívšij otčájannym, čístaja, poznavájem.

Jáko blíz vsjú ťa dóbru i neporóčnu, zapečatľínnu ďívstvom čísťi vozľubí, v ťá vselívyjsja Bóh, jáko jedín blahoutróben.

irmós: Bóžiim svítom tvoím, bláže, útreňujuščich tí dúšy ľubóviju ozarí, moľúsja, ťá víďiti, Slóve Bóžij, ístinnaho Bóha, ot mráka hrichóvnaho vzyvájušča.

Božéstvennyj vinohrád Christóv, íže ot Jehípta prinesén, témnaho otčájanna hubíteľa zvírije, pérvije pojadáchu: práščeju že svjatých otéc daléče othnášasja.

Božéstvennym sijánijem trisijánnym úm prosvíščše, čestníji otcý jedínaho propovídaša, čéstnýja Tróicy Christá Hóspodi, suhúba jestestvý i choťíniji.

Tróičen: Vo véščnych, jákože v Serafímskich múdrymi otcý, o Tróice! cérkov onebesísja, trisvjatúju písň prísno tebí pojúšči, sobirájet Tróičeskoje tvojé jedíno Božestvó.

Bohoródičen: Máti i rabá tvojehó Sýna bylá jesí, čístaja: íbo íže iz tebé préžde tebé bjáše, jáko soďíteľ tvój, jehóže vo dvojú suščestvú poznavájem, i sojediňáem slóvom ipostásnym.

Ín. irmós: Vskúju mjá otrínul jesí ot licá tvojehó, svíte nezachodímyj, i pokrýla mjá jésť čuždája tmá okajánnaho, no obratí mja, i k svítu zápovidej tvoích putí mojá naprávi, moľúsja.

O Sevíre! jestéstv Christóvy ne sliváj ľúťi, zakonoprestúpne: íbo žrítelije i preblažénniji učítelije vsí, vo dvojú suščestvú, i vo jedínom Christóvom licí provozvistívše, vsím izložíša.

Priját jestestvó čelovíčeskoje jávi beznačáľnyj, Ótčeje Slóvo, jáko čelovikoľúbec, choťá uščédriti nás pohíbšich. Ťímže tohó propovíduju vo dvojú suščestvú i choťíniju.

Nizložív Sevíra četvértyj sobór, i Dioskóra, Christá chúľaščyja, izviščája svítok Léonta pervosidáľnika rímskaho ziló dóbri, suhúba jestestvá Spásova, nesikómo javľája.

Bohoródičen: Máterneje derznovénije, jéže k Sýnu tvojemú imúšči, vsečístaja, sródnaho promyšlénija, jéže o nás, ne prézri, mólimsja, jáko tebé i jedínu christijáne ko Vladýci očiščénije mílostivno predlahájem.

Irmos: Bóžijim svítom tvojím. Bláže, * utreňújuščich tí dušy ľubóviju ozarí. * Moľúsja ťá víďiti, Slóve Bóžij, ístinnaho Bóha, * ot mráka hrichóvnaho vzyvájušča.

Sléz tvojích tečénijem vsemúdre ótče Pavle, * slástej izsušíl jesí pučinu, * i izlijánijem učénij tvojích, * jeresem potoký, blažénne, zahradíl jesi.

Terpínijem svojim nizložív vsjá šatánija lukávaho, * tohó vréda mjá izbávi, * bodrénna vsjáčeski soďivája, * stezjámi mjá privoďáščimi k Bóhu, slávne Pavle.

Slava i nyňi: Pojém, Vsečístaja, * íže iz tebé plóť strástnuju i smértnuju nás rádi prijémšaho. * I vídimo roždestvó smišénnym netľínnym sostávom sojedinívšaho.

Irmos: Užasóšasja vsjačeskaja o božéstvenňij slávi tvojéj, ty bo neiskusobráčnaja Ďívo, imíla jesí vo utróbi nad vsimi Bóha, i rodilá jesí bezľítnaho Sýna, vsim vospívájuščym ťa, mír podavájuščaja.

Irmos: Užasóšasja vsjačeskaja o božéstvenňij slávi tvojéj, ty bo neiskusobráčnaja Ďívo, imíla jesí vo utróbi nad vsimi Bóha, í rodilá jesí bezľítnaho Sýna, vsim vospivájuščym ťa, mír podavájuščaja.

[Písň 6]

irmós: Neístovstvujuščejesja búreju dušetľínnoju, Vladýko Christé, strastéj móre ukrotí, i ot tlí vozvedí mja jáko blahoutróben.

V tľínije popólzsja rodonačáľnik, Vladýko Christé, preslúšannaho brášna vkúš, i k životú vozvedén býsť strástiju tvojéju.

Živót nizšél jesí ko ádu, Vladýko Christé, i tľínije rastľívšemu býv, tľínijem istočíl jesí voskresénije.

Bohoródičen: Ďíva rodí, i róždši prebýsť čistá, na rukú nosjáščaho vsjáčeskaja, jáko voístinnu Ďíva Máti ponésšaja.

[Ín] irmós: Neístovstvujuščejesja búreju dušetľínnoju, Vladýko Christé, strastéj móre ukrotí, i ot tlí vozvedí mja jáko blahoutróben.

Íže vsemú vinóvnyj, i jéže býti vsím podávyj, jáko vinóvnu imjáše voploščájem, jéže po nám, ťá Bohomáti vseneporóčnaja.

Iscilénij Vladýčice, dušepitáteľnyj točáščij istóčnik vírno pritekájuščym k pokróvu tvojemú blahoslávnomu, vímy ťá vseneporóčnaja.

Spáséniju vinóvna Žiznodávca rodilá jesí nám, víčnoje izbavlénije dárujuščaho, ístinnuju Bohoródicu ťá propovídajuščym.

irmós: Žitéjskoje móre vozdvizájemoje zrjá napástej búreju, k tíchomu pristánišču tvojemú priték, vopijú ti: vozvedí ot tlí živót mój, mnohomílostive.

Bóh bohóv Hospóď, Davíd préžde vospív hlahóla, i prizvá ot vostók ot konéc vsejá zemlí dáže do západ ích, vselénskija sobóry otéc naznámenuja.

Sédm stolpóv utverdí premúdrosť Bóžija, tvojú cérkov, Vladýko, sedmočíslennymi sobóry svjaščénnych otéc, neuklónnu sobľudájemu ot vsjákich jereséj.

Stýd licá da pokrýjet Jevtícha, i Dioskóra, slijánije bujeslóvivšich jestestvá Christóva: ne v priviďíniji bo, no vo obožéniji jestestvó zemnoródnych priját.

Bohoródičen: Da vózmetsja Nestórij vo jevréjskija témnyja sobóry, i jazýk že otsičétsja chúľnyj: Bóha bo rodí Ďíva Maríja, plotonósca nám.

Ín. irmós: Očísti mjá, Spáse, mnóha bo bezzakónija mojá, i iz hlubiný zól vozvedí, moľúsja: k tebí bo vozopích, i uslýši mjá, Bóže spasénija mojehó.

Dvá poslánija Kirílla, jáže ko Sínhelu póslannaja inohdá, vostóku preobladájušču, obličájut Sevírovu vsjú prélesť, blahočéstno Christá propovídajuščaja.

Kiríll Christá propovídujet vo dvojú jestestvú, i ďíjstvijich suhúbych. Sevíra nesmýslennaho jéres otsicája: ťímže vsí vo učénijich tohó prebúdem.

Bohoródičen: Ďívu ťá i čístuju preslávnuju, Bohorodíteľnice Maríje, blahočestíviji voístinnu propovídujem, zahraždájušče bezstúdnaja ustá Nestórija, i Dioskóra zlomýslije.

Irmos: Žitejskoje móre vozdvizájemoje zrjá napástej búreju, * k tíchomu pristánišču tvojemú priték vopijú ti: * vozvedí ot tľí živót moj, Mnohomílostive.

Svitílo býv, * strastéj svojích svítom prosviščája koncý. * Ispovídal jesí ímja Christóvo pred mučíteli, * strastotérpče Hóspodeň, vsechváľne Pavle.

Jazýk tvój jáko trósť skoropísca knížnika voístinnu býsť, * ispovíduja rázum vsečesten, * na skrižáľich serdéčnych načertájaj, ótče Pavle, zakon duchóvnyj.

Slava i nyňi: Dúch Svjatýj na ťá Čístaja, * ďívstva chranílo našédyj. * Soďíla čestnóje selénije Vseneporóčnaja, * Sýna Výšňaho, Vseblažénnaja.

Irmos: Božéstvennoje sijé i vsečestnóje, soveršájušče prázdenstvo, bohumúdriji Bohomátere: prijidíte rukámi vospléščim, ot nejá róždšahosja Bóha slávim.

Irmos: Božéstvennoje sijé í vsečestnóje, soveršájušče prázdenstvo, bohumúdriji Bohomátere: priidíte rukámi vospléščim, ot nejá róždšahosja Bóha slávim.

Po 6. pisňi

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jerej: Jáko tý jesí cár míra, i Spás dušám nášym, i Tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Kondák, hlás 8. Podóben: jáko načátki: Apóstol propovídanije, i otéc dohmáty, cérkve jedínu víru zapečatľíša: jáže i rízu nosjášči ístiny, istkánu ot jéže svýše Bohoslóvija, ispravľájet i slávit blahočéstija velíkoje táinstvo.

íkos: Vysókim propovídanijem Bóžiju cérkov uslýšim vopijúšču: žáždaj da hrjadét ko mňí, i pijét čášu, júže deržú, čáša jésť premúdrosti. Sijé pitijé ístiny slóvom počerpóch, vódu prolivájuščuju ne prekoslóvija, no ispovídanija, júže pijá nýňišnij Izráiľ, Bóha zrít viščájušča: vídite, jáko sám áz jésm, i ne premiňájusja: áz Bóh pérvyj, áz že i po sích, i rázve mené ňísť inóho otňúd. otsjúdu pričaščájuščijisja nasýťatsja, i voschváľat blahočéstija velíkoje táinstvo.

[Písň 7]

irmós: Prevoznosímyj otcév Hospóď plámeň uhasí, ótroki orosí, sohlásno pojúščyja: Bóže, blahoslovén jesí.

Plótiju oblóžsja jákože na údici ľščénija, božéstvennoju tvojéju síloju zmíja nizvlékl jesí vozvoďá vopijúščyja: Bóže, blahoslovén jesí.

Zemlí neprochódnoje osuščestvovávyj sostavlénije, vo hróbi pokryvájetsja plótiju nevmistímyj. Jemúže vsí pojém: Bóže, blahoslovén jesí.

Bohoródičen: Jedínu úbo ipostás vo dvojú jestestvú, vseneporóčnaja rodilá jesí voploščénnaho Bóha. Jemúže vsí pojém: Bóže, blahoslovén jesí.

[Ín] irmós: Prevoznosímyj otcév Hospóď plámeň uhasí, ótroki orosí, sohlásno pojúščyja: Bóže, blahoslovén jesí.

Neopreďilénnyj prebýv neprelóžen, plóti po ipostási sojedinísja, jáko blahoutróben, v tebí presvjaťíj: íže jedín blahoslovén Bóh otéc nášich.

Nevístu ťá vseneporóčnuju Bohoródice Vladýčice, sohlásno slávim i prestól ziždíteľa tvojehó. Jemúže vsí pojém: Bóže, blahoslovén jesí.

Máti vsích carjá, očíščšisja Dúchom Ďívo, bylá jesí, tebé sozdávšaho. Jemúže vsí pojém: Bóže, blahoslovén jesí.

Spásé mja Hospóď, Bohomáti prečístaja, odéždeju plóti iz tebé oďíjavsja. Jemúže vsí pojém: Bóže, blahoslovén jesí.

irmós: Rosodáteľnu úbo péšč soďíla ánhel prepodóbnym otrokóm, chaldéji že opaľájuščeje veľínije Bóžije mučíteľa uviščá vopíti blahoslovén jesí, Bóže otéc nášich.

Vavilónskaho úbo zmíja razrazí Danijíl pérvije: molítvami že otéc prosjádesja ľútyj jehípetskij zmíj, jávi Árij, pojadájuščij Christóvo stádo.

Neproščénnym nečéstijem nehodová, vólk Makedónij, prirazívsja Dúchu, obožájuščemu čelovíki, i vsjá báneju kreščénija na pérvuju dobrótu, voobražájušču vírnyja.

Dioskór i Jevtích, i Aevír leviathám, trijé slivájuščiji, i smišájuščiji Christóva suščestvá, smišénijem úmnym, k Tróici čestňíj prirazíšasja dérzostiju.

Bohoródičen: Plotskáho tvojehó zráka óbraz, Vladýko, čéstno oblobyzájem, i Mátere tvojejá, i svjatých vsích, póčesť víďašče právym pómyslom, prechodíti dóbri k pervoobráznomu.

Ín. irmós: Bóžija snischoždénija óhň ustyďísja vo Vavilóňi inohdá, sehó rádi ótrocy v peščí rádovannoju nohóju, jáko vo cvítnici likújušče, pojáchu: blahoslovén jesí, Bóže otéc nášich.

Vo dvojú úbo jestestvú i ďíjstvijach ispovídajušče Christá, neslítňi, neprelóžňi, prélesť Sevíra pobiždájem: ťímže plóti prijátijem strásť preterpívšemu, vopijém jemú: blahoslovén Bóh otéc nášich.

Jedínaho razumíjem, íže na drévi, i v ňídrich Otéčeskich jáko Bóh vo výšnich, i vo hróbi, jáko sovokuplénna plótiju. Jemúže pojém sohlásno, vzyvájušče: blahoslovén jesí, Bóže otéc nášich.

Árijevo istoščánije, presičénije že Bóha umaľájuščaho, vírniji, sojedinomýslije ábije Savéllijevo, Tróičeskija vrahí voznenavíďivše, Tróice vozopijém: blahoslovén Bóh otéc nášich.

Tróičen: Vsích úbo Hospóď, jedínaho že tóčiju jedinoródnaho Sýna, pravoslávno Otcá Bohoslóvjašče, ťá vozviščáem, i jedín víďašče tvój ischoďáščij Dúch, práv, sráslen i soprisnosúščen.

Irmos: Rosodáteľnu úbo péšč * soďilá ánhel prepodóbnym otrokom. * Chaldéji že opaľájuščeje veľínije Bóžije, * mučíteľa uviščá vopíti: * Blahoslovén jesí, Bože otéc nášich.

Jáko presvítlo žitijé tvojé býsť Bohomúdre poščénija rádi, * táko javísja i tvojé stradánije tvérdo. * Christá Bóha proslavi jávi vopijá: * Blahoslovén Bóh otéc nášich.

Cilomúdrija čistotóju prepojásavsja múžestvenno, * Bohomúdre ótče Pavle, * i múčenija vinéc svítel vosprijém blahodátiju vopijá: * Blahoslovén Bóh otéc nášich.

Slava i nyňi: Siďaj v ňidrich rodíteľnych neopisannyj, * Prečístaja, v tvojich ňidrich nyňi sidit opisán, * tvojemu podobjasja obrazu, * za ježe spastí Adáma, Adám byv.

Irmos: Ne poslužíša tvári bohomúdriji páče sozdávšaho, no óhnennoje preščénije múžeski popravše, rádovachusja pujúšče: prepítyj otcév Hóspoď i Boh blahoslovén jesí.

[Písň 8]

irmós: Tebí vseďíteľu, v peščí ótrocy, vsemírnyj lík splétše pojáchu: ďilá vsjákaja Hóspoda pójte, i prevoznosíte vo vsjá víki.

Tý o vólňij spasíteľnyja strásti pomolílsja jesí čáši, jákože nevólňij: dvá choťínija, dvimá bo po kojemúždo nósiši suščestvóma Christé, vo víki.

Tvojím vseďíteľnym schoždénijem, ád Christé, porúhannyj izblevá vsjá, jáže drévle léstiju umerščvlénnyja, tebé prevoznosjáščyja vo vsjá víki.

Bohoródičen: Ťá jáže páče umá Bohomúžňi slóvom róždšuju Hóspoda, i ďívstvujuščuju, vsjá ďilá Ďívo blahoslovím, i prevoznósim vo vsjá víki.

[Ín] irmós: Tebí vseďíteľu, v peščí ótrocy, vsemírnyj lík splétše pojáchu: ďilá vsjákaja Hóspoda pójte, i prevoznosíte vo vsjá víki.

Prestá nýňi jáže práotčaja pečáľ, rádosť prijémši tí Bohomáterni. Ťímže neprestánno pojém ťá Ďívo, i prevoznósim vo vsjá víki.

Pojét s námi bezplótnych sobór, Ďívo roždestvó tvojé nepostižímoje, jedín lík sostávľše ľubóviju, i prevoznosjášče jehó vo víki.

Strujá prozráčnaja bezsmértija otrokovíce iz tebé izýde, íže vsích Hospóď, skvérnu omyvája víroju ťá pojúščich, i prevoznosjáščich vo vsjá víki.

Božéstvennyj voístinnu, i svitonósnyj prestól, i skrižáli blahodáti ispovídujem ťá, Slóvo Ďívo Ótčeje jáko prijémšuju: jehóže prevoznósim vo vsjá víki.

irmós: Iz plámene prepodóbnym rósu istočíl jesí, i právednaho žértvu vodóju popalíl jesí: vsjá bo tvoríši, Christé, tókmo jéže choťíti. Ťá prevoznósim vo vsjá víki.

Jákože jedínaho kórene ótrasli Bohosádny, Sýn i Dúch vozsijávše: íbo Otéc jedinovinóven jésť, bezľítnyj bezľítnym lícam jedinočésten.

Iz čréva neveščéstvenna bezľítno vozsijál jesí, jedinosúščnoje Slóvo Otcú i Dúchu: no nás rádi v ľítňuju vselísja veščéstvennuju utróbu jedínyja Bohoródicy.

Razžžénnyja stríly ohném duchóvnym v studénaja serdcá vrahóv vonzóšasja jeretikóv, i na smérť udavíša ích sovokupléniji otéc sedmočíslennych i Božéstvennych.

Bohoródičen: Ne lícy jedínaho Christá slávim, ne smišénijem suščestvá sehó sojediňáem: jedín bo sýj i tójže licém, razdvojájetsja jestestvý, Ďívo, tvój Sýn i soďíteľ.

Ín. irmós: Sedmeríceju péšč chaldéjskij mučíteľ Bohočestívym neístovno razžžé, síloju že lúčšeju spasény sijá víďiv, tvorcú i izbáviteľu vopijáše: ótrocy, blahoslovíte, svjaščénnicy, vospójte, ľúdije, prevoznosíte vo vsjá víki.

Da postyďátsja líca, i da zahraďátsja ustá ne propovídajuščich vo dvojú jestestvú, nesikómo, neprelóžno že i neslítno, jedínaho Sýna: blahočestíviji bo mý proslavľájem, ínako úbo i ínako, ďíjstvovati že i choťíti Christú, ne úbo lícy, no vo dvojích jestestvách.

Íže Jákova imúščiji Kentóna nazvánije, tohóžde ímja sebí napisújuščiji, otviščájte nám: ášče v nazvániji jehó vý v kupéli krestístesja drévle? Ťímže sích rádi blahodáti Christá otstupíste voístinnu, vóleju so lžívym sím bezstúdstvujušče.

V Chalkidóňi sobór četvértyj, Dioskóra, Jevtícha že i Sevíra, ľútych nizloží, do koncá otsičé ternóvnuju ích prélesť, slijáteľnuju suščéstv Spásovych, ot cérkve Christá i Vladýki: s néjuže pravoslávjaščiji voznenavídim sích.

Tróičen: Trisvítluju Božestvá jedínstvennuju sijájuščuju zarjú, ot jedínaho triipostásnaho jestestvá: rodíteľa beznačáľna, sráslena že Slóva Ótča, i scárstvujuščij jedinosúščnyj Dúch, ďíti blahoslovíte, svjaščénnicy vospójte, ľúdije prevoznosíte jehó vo vsjá víki.

Bohoródičen: Bohorodíteľnice prečístaja, duší mojejá jázvy i hrichóvnaja soblázny očísti, istóčnikom omyvájušči iz rébr Sýna tvojehó, i íže iz ních istékšimi strujámi: k tebí bo vzyváju, i k tebí pribiháju, i tebé prizyváju Bohoblahodátnuju.

Irmos: Iz plámene prepodóbnym rósu istočíl jesí, * i právednaho žértvu vodóju popalíl jesí. * Vsjá bo tvoríši, Christé, jéže choťíti, * ťa prevoznósim vo vsjá víky.

Svitonósno pokazálsja jesí jáko druhóje sólnce, * poučénije posilája koncem. * Tmú nesviťáščuju vsjákaho hrichá otimája, blažénne Pavle, * svítom pokajánija.

Ukrasílsja jesí, vseblažénne, dobrotóju slovés tvojích, * i Svjatáho Dúcha javílsja jesí trósť, * napisúja vírnym blahočestívno rázum božéstvennyj, * prevoznosjá Christá vo víky.

Slava i nyňi: K tvojemú pribiháju pokróvu. Vseneporóčnaja, * i zastuplénije životú mojemú ťa predlaháju, * íže páče úma Bóha Slóvo róždšaja, * jehóže prevoznósim vo víky.

Irmos: Otroki blahočestívyja v peščí, roždestvó Bohoródice spasló jesť: tohdá úbo obrazujemoje, nýňi že ďíjstvujemoje, vselénnuju vsju vozdvizájet píti tebí: Hóspoda pójte ďilá, í prevoznosíte vo vsja víki.

Po 8.pisňi:

Jeréj: Bohoródicu i Máter svíta v písnech vozveličím:

Velíčit dušá mojá Hóspoda, i vozrdádovasja dúch mój o Bózi Spási mojém. (Včasi spivu ľude stojať)

Čestňíjšuju Chruvím i slavňíjšuju bez sravnénija Serefím bez istľínija Bóha Slova róždšuju, súščuju Bohoródicu ťá velčájem.

Jáko prizrí na smirénije rabý svojejá, se bo ot nýňi ublažát mjá vsí ródi.

Jáko sotvorí mňí velíčije síľnyj, i svjáto ímja jehó, i mílosť jehó v ródy rodóv bojáščymsja jehó.

Sotvorí deržávu mýšcejú svojéju, rastočí hórdyja mýsliju sérdca ích.

Nizloží síľnyja s prestól i voznesé smirénnyja, álčuščyja ispólni bláh, i bohaťáščyjasja otpustí tščý.

Vospriját Izráiľa ótroka svojehó, pomjanúti mílosti, jákože hlahóla k otcém nášym Avraámu i símeni jehó do víka.

[Písň 9]

irmós: Isáije likúj, Ďíva imí vo črévi, i rodí Sýna Jemmanújila, Bóha že i čelovíka, vostók ímja jemú: jehóže veličájušče, Ďívu ublažájem.

Pádšaho čelovíka vosprijál jesí Vladýko Christé, iz ložésn devíčeskich vsemú sovokúpľsja, hrichú že ni jedínomu pričáščsja: vsehó ot istľínija tý svobodíl jesí prečístymi tvojími strásťmí.

Bohotóčnoju króviju istoščénnoju Vladýko Christé, ot tvojích prečístych rébr i životvorjáščich, žértva úbo prestá ídoľskaja, vsjá že zemľá tebí chvalénija žértvu prinósit.

Bohoródičen: Ne Bóha bezplótna, nižé páki čelovíka prósta proizvedé čístaja otrokovíca, i neskvérnaja: no čelovíka soveršénna, i nelóžno soveršénna Bóha. Jehóže veličájem so Otcém že i Dúchom.

[Ín] irmós: Isáije likúj, Ďíva imí vo črévi, i rodí Sýna Jemmanújila, Bóha že i čelovíka, vostók ímja jemú: jehóže veličájušče, Ďívu ublažájem.

Ot čístych krovéj tvojích usyrísja plóť prejestéstvenno vsích soďíteľu, jedinoródnomu Sýnu Rodítelevu, ne ot múža, bez símene že úmna i oduševlénna, Bohoródice prisnoďívo.

Obchodímoje ustávila jesí smérti neuderžímoje stremlénije, róždši plótiju voístinnu páče umá žízň víčnuju: jéjže prilóžsja ustý hórkimi ád uprazdnísja, presvjatája Máti Ďívo.

Na prestóľi siďá Sýn tvój Vladýčňi, rjásny ťá zlatými božéstvennych dobroďítelej svít sijájušču, odesnúju postávi sebé čístaja, dajá čésť jáko Máteri tebí, vseneporóčnaja.

Páče umá roždestvó tvojé Bohomáti: bez múža bo začátije v tebí, i ďivíčeski roždénije býsť: íbo Bóh jésť roždéjsja, jehóže veličájušče, ťá Ďívo ublažájem.

irmós: Bóha čelovíkom ne vozmóžno víďiti, na nehóže ne smíjut číni ánheľstiji vziráti: tobóju bo, vsečístaja, javísja čelovíkom Slóvo voploščénno. Jehóže veličájušče, s nebésnymi vói ťá ublažájem.

Ne podobájet priložíti, ilí ostáviti čtó svjaščénnaho predánija pravoslávnyja nášeja víry: v néjže bo vírno krestíchomsja. A íže preložíteli sejá víry, vprávdu prédani búdut preščéniju prokľátija.

Rádostiju sérdca vsí vzyhrájim, svjaščénnyja sobóry otéc sovokúpľše: ťích bo rádi svít víďichom pravoslávija. Svitíľnicy bo javíšasja, vsjá nastavľájušče k právym učénija obrítenijem.

Dušám isprósim očiščénije i blahočéstno žitijé preprovodíti potščímsja, jáko da pričástnicy búdem svjatým otcém, íže skrýša právych učénij bohátstvo nám, čádom ích.

Bohoródičen: Bóh ot bokú tvojéju vozsijá, Máti Bóžija, i čelovíčeskij ród oboží, i slávy svojejá spodóbi, i nasľídniki vsjá pokazá, íže ťá Bohoródicu voístinnu prísno propovídajuščyja.

Ín. irmós: Užasésja o sém nébo, i zemlí udivíšasja koncý, jáko Bóh javísja čelovíkom plótski, i črévo tvojé býsť prostránňijšeje nebés. Ťím ťá Bohoródicu, ánhelov i čelovík činonačálija veličájut.

Prešéd Sevír Christóvu blahoslávnuju cérkov ľstívyj, i otmščénije sovítom otéc blahočestívych, chulénija rádi i chitrostnoslóvija svojehó priját právedno, i otriváetsja učítelej soslóvija osuždénnyj.

Jestestvá Christóva čtó sliváješi, i smišénije vvódiši i slítije, krestnuju strásť i pohrebénije, prilahájaj bezstrástnomu Božestvú, jedinoródnaho Slóva Bóžija, o okajánne Sevíre! ťímže velíkaho tvojehó chulénija hnušájemsja.

Bohoródičen: Bróvi i dérzosť vkúpi vraždébnych roždéjsja ot Ďívy nizloží, i sovíty zloslóvjaščich soďíteľa: vírnych že sobór utverdí nepokoléblem, jáko Bóh róh voznesýj, i víroju ukripívyj, da ťá vsí veličájem.

Irmos: Bóha čelovíkom nevozmóžno víďiti, * na nehóže ne smíjut číny ánheľsťiji vziráti. * Tobóju že Vsečístaja javísja čelovíkom Slóvo voploščenno, * jehóže veličájušče, * s nebésnymi vóji ťá ublažájem.

Jáko svít, jáko luná, jáko velíkoje sólnce, * jáko mólnija Christóvij Cérkvi vozsijáv, * vírnych mýsli prosvitíl jesí, * v nevečérňim svíťi vodvorjájasja, * i pojá trisvjatými hlásy Trójcu nesozdánnuju.

Zemľa svjatým hrobom obohatísja, Pavle, * i svjaščennym, vsechváľne, tvojim ťílom. * I právednych vzyhrášasja duší, * ánhely že, blažénne, dúch tvój prijáša, * s nímiže vsích nás pomináj pojúščich ťá.

Slava i nyňi: Jákože kápľa nebésnaja, * v tvojé črévo, Ďivíce, dožď snidé, * i izsuši léstnaja tečénija, * istočív netľínija i izbavlénija vsím čelovíkom, * tobóju, Blahodátnaja

Irmos: Vsják zemnoródnyj da vzyhrájetsja dúchom prosviščájem, da toržestvújet že bezplotnych umóv jestestvó, počitájuščeje svjaščérnoje toržestvó Bohomátere, i da vpijét: rádujsja, vseblažénnaja Bohoródice čístaja prisnoďívo.

Po 9. pisňi.

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jerej: Jáko tebé chváľat vsjá síly nebésnyja, i tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Svját Hospóď Boh náš. (hlás 5.)

Lík: Svját Hospóď Boh náš. Svját Hospóď Boh náš. Svját Hospóď Boh náš.

Stích: Voznosíte Hospóda Boha našeho i poklaňájtesja podnóžiju nohú jeho, jáko svjáto jesť.

Lík: Svját Hospóď Boh náš. Svját Hospóď Boh náš. Svját Hospóď Boh náš.

Svitilen. Pokazúja jáko čelovík jesí, Spase, po suščestvú, posreďí stáv voskrés ot hróba, i brášna sopričastívsja učíl jesí kreščéniju pokajánija: ábije že k nebésnomu voznéslsja jesí Otcu: i učenikóm Uťíšiteľa posláti obiščál jesí, prebóžestvennyj Bohočelovíče, sláva tvojemú vostániju.

Svitílen. Podóben: Žený uslýšite: Otéc Božéstvennych dnés pámjať prázdnujušče, moléňmi ťích mólim, vseščédre: vsjákaho vredá jereséj izbávi ľúdi tvojá, Hóspodi, i vsjá spodóbi, Otcá, Slóvo sláviti i vsesvjatáho Dúcha.

Sláva, svitilen Póstom ubo pérvíje dóbri iskusívsja, vtoróje stradánijem tečénije božéstvennoje soveršív, na nebesá vozšél jesí. I Christú predstojíši, Pavle, ótče prepodóbne, za ný molísja, tépľi pojúščich ťá.

I nýňi, Bohorodičen. Tvoréc sozdánija i Boh vsích, plóť čelovíčeskuju priját, ot prečístych krovéj tvojich vsesvjatája Ďívo, i istľívšeje vse jestestvó novosoďíla: páki jákože préžde roždestvá, ostavi po roždeství: ťímže ťa vírno vsi voschvalájem, zovúšče: rádujsja, Vládýčíce míra.

(Hlás 5.) Vsjakoje dychanije da chvalit Hospoda, chvalite Hospoda s nebes, chvalite jeho vo vyšnich. Tebi podobaje pisň Bože.

Chvalíte jehó vsí Ánheli jehó, chvalíte jehó vsjá síly jehó, tebí podobájet písň, Bóže.

Chvalíte jehó sólnce i luná, chvalíte jehó vsjá zvízdy i svít. - Chvalíte jehó nebesá nebés, i vodá jáže prevýše nebés, da voschváľat ímja Hóspodne. - Jáko tój rečé i býša, tój poveľí i sozdášasja. - Postávi já vo vík i vo vík víka, poveľínije položí i ne mímo idét - Chvalíte Hóspoda ot zemlí zmijéve i vsjá bézdny. - Óhň, hrád, sňíh, hóloť, dúch búren, tvorjáščaja slóvo jehó. - Hóry i vsí chólmi, dréva plodonósna i vsí kédry. - Zvírije i vsí skóti, hádi i ptícy pernáty. - Cáriji zémstiji i vsí ľúdije, kňázi i vsí sudijí zémstiji. - Júnoši i ďívy, stárcy s júnotami, da voschváľat ímja Hóspodne, jáko voznesésja ímja tohó jedínaho. - Ispovídanije jehó na zemlí i na nebesí, i voznesét róh ľudéj svojích. - Písň vsím prepodóbnym jehó, synovóm Izrailevym, ľúdem približjuščymsja jemu.

Psalóm 149

Vospójte Hospodévi písň nóvu, chvalénije jehó v cérkvi prepodóbnych. - Da vozveselítsja Izráiľ o sotvoršém jehó, i sýnove Sijóni vozrádujutsja o carí svojém. - Da voschváľat ímja jehó v líci, v tympáňi i psaltíri da pojút jemú. - Jáko blahovolít Hóspoď v ľúdech svojích, i voznesét krótkija vo spasénije. - Voschváľatsja prepodóbniji vo slávi, i vozrádujutsja na ložách svojích. - Voznošénija Bóžija v hortáni ích, i meči obojúdu ostrý v rukách ích. - Sotvoríti otmščénije v jazýcich, obličénija v ľúdech. - Svjazáti carí ích púty, i slávnyja ích ručnými okóvy žeľíznymi.

Psalóm 150

Stích: Sotvoríti v ních súd napísan, sláva sijá búdet vsím prepodóbnym jehó.

hlás 5: Hóspodi, zapečátanu hróbu ot bezzakónnikov, prošél jesí iz hróba, jákože rodílsja jesí ot Bohoródicy: ne urazumíša, káko voplotílsja jesí, bezplótniji tvojí ánheli: ne čúvstvovaša, kohdá voskrésl jesí, strehúščiji ťá vójini. Obojá bo zapečatľístasja ispytújuščym, javíšasja že čudesá kláňajuščymsja víroju táinstvu: jéže vospivájuščym, vozdážď nám rádosť i véliju mílosť.

Stích: Chvalíte Bóha vo svjatých jehó, chvalíte jehó vo utveržéniji síly jehó.

Hóspodi, verejí víčnyja sokrušív, i úzy rasterzáv, ot hróba voskrésl jesí, ostávľ tvojá pohrebáľnaja, vo sviďíteľstvo ístinnaho tridnévnaho tvojehó pohrebénija: i predvaríl jesí v Haliléi, v peščéri strehómyj. Vélija tvojá mílosť, nepostižíme Spáse, pomíluj i spasí nás.

Stích: Chvalíte jehó na sílach jehó, chvalíte jehó po mnóžestvu velíčestvija jehó.

Hóspodi, žený tekóša na hrób, víďiti ťá Christá nás rádi postradávšaho, i prišédša, obritóša ánhela na kámeni siďášča, stráchom otváľšemsja, i k ním vozopí hlahóľa: voskrése Hospóď, rcýte učenikóm, jáko voskrése ot mértvych, spasájaj dúšy náša.

Stich: Chvalíte jehó v hlási trúbňim, * chvalíte jehó v psaltíri i húsľich.

hlás 6. Podóben: Vsé otlóžše: Vsé sobrávše * dušévnoje chudóžestvo, * i Božéstvennym Dúchom srazsmotrívše, * nebésnyj i čestnýj simvól víry * čestníji otcý Bohopísanňi načertáša: * v némže jávstvenňijše, * róždšemu sobeznačáľnaho Slóva naučájut, * i vseístinno jedinosúščnaho, * apóstoľskim posľídujušče jávi učénijem, * blahoslávniji i prebohátiji, * voístinnu i Bohomúdriji.

Stich: Chvalíte jehó v tympáňi i líci, * chvalíte jehó v strúnach i orháňi.

Vsé prijémše * úmnoje sijánije svjatáho Dúcha, * prejestéstvennoje blahoslóvije * krátkimi hlahóly, i mnóhim rázumom, * Bohoduchnovénno proviščáša. * jáko Christóvy propovídnicy, * Jevánheľskich predstátelije * učénij blažénniji, * i blahočestívych predánij, * svýše prijémše sích otkrovénije jávi, * i prosvíščšesja, izložíša * víru Bohonaučénnuju.

Stich: Chvalíte jehó v kymváľich dobrohlásnych, chvalíte jehó v kymváľich vosklicánija, * vsjákoje dychánije da chvalít Hóspoda.

Hlás 8. Pod: O preslávnaho čudese. O preslávnaho čudesé! * Voístinu vélija síla krestá tvojehé, Christé Bóže. * Séj jésť orúžije i ščit na mýslennyja vráhi. * Séj jésť móst prevoďáščij nás na nebesá. * Séj orúžijem í blažénnaho rába tvojehó Pavla býsť, * jehdá znaménije tohó iz rúk verchóvnaho vselénskaho archijeréja prijém, * íže rečé jemú: * „Krést séj tókmo bezsravnénnoje znaménije sích straždánij, * jáže nizposlét tebí Hóspoď, sýne mój vozľúblenne, v svjatíteľskoj tí slúžbi." * Tohó molítvami, Vladýko mílostíve, * pomíluj i spasí rabý tvojá.

Stich: Ímže óbrazom želájet jeléň na istóčniky vodnýja, síce želájet dušá mojá k tebí, Bóže.

O preslávnaho čudesé! * Voístinu vélija síla ľubvé, Isúse. * Tá bo dolhoterpít i milosérdstvujet, * ne zavídit i ne prevoznósitsja, * vsja ľúbit i vsjá terpít. * Ťímže nikolíže otpádajet. * Sijá úbo raspaľáše i raba tvojehó Pavla. * íbo tókmo jejá rádi vozmóže rešči v temnící: * „Niktóže i nikolíže mňí zló sotvoríl jésť.“ * Tohó molítvami. Vladýko mílostive, * pomíluj i spasí rabý tvojá.

Stich: Vozžadá dušá mojá k Bóhu Krípkomu, Živómu.

O preslávnaho čudesé! * Voístinu vélija síla víry, Isúse. * Sijá iscilí krovotočívuju i sľiporoždénnaho. * Podalá jésť zdrávije i rabú sótnika. * Tá bo ukripľáše v katakómbach christiján * í múčenikov na sudíliščach. * Bez víry že nevozmóžno uhodíti Bóhu. * No rab tvój Pavel ispólň víry bí, * ťímže uhódnik tvój javísja i tý vozľúbil jesí jehó. * Sehó rádi prestávil jesí jehó v naročítom dní roždestvá. * Tohó molítvami, Vladýko mílostive, * pomíluj i spasí rabý tvojá.

Sláva, hlás 8. Heórhija Nikomidíjskaho: svjatých otcév lík ot konéc vselénnyja stékšijsja, Otcá, i Sýna, i Dúcha svjatáho, jedíno suščestvó naučíša, i i jestestvó: i tájnu Bohoslóvija jásno predáša cérkvi, íchže pochvaľájušče víroju ublažím, hlahóľušče: o Božéstvennyj pólče, Bohohlahóliviji orúžnicy opolčénija Hospódňa: zvízdy mnohosvítlyja mýslennyja tvérdi: táinstvennaho Sióna neoborímii stolpí: mirodochnovénniji cvíti rájstiji: vsezlatája ustá Slóva: nikéjskaja pochvaló: vselénnyja ukrašénije. Prľížno mólitsja o dušách nášich.

I nýňi, hlás 2: Preblahoslovénna jesí, Bohoródice Ďívo: * voplóščšimbosja iz tebé, * ád pľinísja, Adám vozzvásja, * kľátva potrebísja, Jéva svobodísja, * smérť umertvísja, i mý ožíchom, * ťímže pojúšče vozopijém: * blahoslovén Christós Bóh náš, izvólivyj táko sláva tebí.

Jerej: Sláva tebí pokazávšemu nam svit.

Slavoslovije velikoje. (Včasi spivu ľude stojať)

Sláva v výšnich Bóhu, i na zemlí mir , v čelovícich blahovolénije. Chválim ťa, blahoslovím ťa , kláňajemtisja slavoslóvim ťa. - Blahodarim ťa, velikija rádi slávy tvojejá * Hóspodi Carjú nebésnyj. - Bóže Otče vsederžiteľu, Hóspodi Sýne jedinorodnyj , Isúse Christé, i svjatýj Dúše, Hóspodi Bóže. - Áhnče Bóžij, * Sýne Otč. - Vzémľaj hrich míra, * po­miluj nas. - Vzémľaj hrihí míra, * prijmi molitvy náša. - Siďaj odesnúju Otca, * pomiluj nas. - Jáko ty jedín svjat, ty jedín Hóspoď Isús Christós, * v slávu Bóha Otcá, amiň. - Na vsják deň blahoslovím ťa, * i voschválim ímja tvojé vo viki i vo vík vika. - Spodóbi, Hóspodi, v deň sej bez hrichá sochranítisja nam. Blahoslovén jesí, Hóspodi Bóže Otec nášich, * i chváľno i proslávlenno ímja tvojé vo víki, amiň. - Búdi, Hóspodi, mí­losť tvojá na nas, * jákože upováchom na ťa. - Blahoslovén jesí. Hóspodi, * naučí nas opravdánijem tvoím. - Blahoslovén jesí, Vladýko, * vrazumí nas opravdánijem tvoím. - Blahoslovén jesí, Svjatýj, * prosviti nas oprav-dánii tvoímí. - Hóspodi, prí­bížišče byl jesí nam, v rod í rod. - Az rich, Hóspodi, po­miluj mja: * i iscilí dúšu moju, jáko sohriších tebí. - Hóspodi, k tebí pribihóch, naučí mja tvoríti vóľu tvoju, jáko ty jesí Boh moj - Jáko u tebé jésť istóčnik života, * v svíťi tvojém uzrim svit. Probávi mílosť tvoju* víduščym ťa.

Svjatýj Bóže, svjatýj kripkij, svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas. 3x.

Sláva, i nýňi: Svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas.

Svjatýj Bóže, svjatýj kripkij, svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas

Tropár po Slavosloviji:

hlás 1, 3, 5, 7. Dnés spasénije míru býsť, pojém voskrésšemu iz hróba, i načáľniku žízni nášeja, razrušív bo smértiju smérť, pobídu dadé nám i véliju mílosť.

hlás 2, 4, 6, 8. Voskrés iz hróba, i úzy rasterzál jesí áda, razrušív bo osuždénije smérti Hóspodi, vsjá ot sitéj vrahá izbávivyj, javívyj že sebé apóstolom tvojím, poslál jesí ích na própoviď, i ťími mír tvój podál jesí vselénňij, jedíne čelovikoľúbče.

Jerej: Pomíluj nás Bóže po velícij mílosti tvojéj, mólimtisja uslýši i pomíluj.

Lik: Hóspodi pomíluj 3x.

Jéšče mólimsja o svjaťíjšem vselénsťim Archijeréji (ímja rék), i o bohoľubívim Jepískopi nášem Kýr (ímja rék), o vsečestňíjšem otcí nášem Protoarchimandríťi (ímja rék), i Protoihúmeňi (ímja rék), Ihúmeňi (ímja rék), i o otcích nášich duchóvnych, i o vséj jéže vo Chrisťí brátiji nášej.

Hóspodi pomíluj. 3x

Ješčé mólimsja o predstojáščich ľúdech, i ožidájuščich ot tebé velíkija i bohátyja mílosti, za tvorjáščich nám mílostyňu, i za vsjá pravoslávnyja christijány.

Hóspodi pomíluj. 3x

Jerej: Jáko mílostiv i čelovikoľúbec Bóh jesí, i tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lik: Amíň.

Jekténija prositelnaja:

Jerej: Ispólnim utrénuju molítvu nášu Hóspodevi.

Lik: Hóspodi pomíluj.

Zastupí, spasí, pomíluj i sochraní nás, Bóže, tvojéju blahodátiju.

Hóspodi pomíluj.

Útra vsehó soveršénna, svjáta, mírna i bezhríšna, u Hóspoda prosím.

Podáj Hóspodi.

Ánhela míra, vírna nastávnika, chraníteľa dušám i ťílom nášym, u Hóspoda prosím.

Proščénija i ostavlénija hrichóv i prehrišénij nášich, u Hóspoda prosím.

Dóbrych i poléznych dušám nášym, i míra mírovi, u Hóspoda prosím.

Próčeje vrémja životá nášeho v míri i pokajániji skončáti, u Hóspoda prosím.

Christijánskija končíny životá nášeho, bezboľíznenny, nepostýdny, mírny, i dóbraho otvíta na strášňim sudíšči Christóvi, prosím.

Presvjatúju, Prečístuju, Preblahoslovén-nuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, samí sebé, i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Tebí Hóspodi.

Jerej: Jáko Bóh mílosti i ščedrót i čelovikoľúbija jesí, i tebí slávu vozsylájem, Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, i nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lik: Amíň.

Mír vsím

I dúchovi tvojemú.

Hlavý váša Hóspodevi prikloníte.

Tebí Hóspodi.

Jerej hlahólet molítvu sijú tájno: Hospodi svjatýj, vo výšnich živýj, i na smirénnyja prizirájaj, i vsevíďaščim ókom Tvojím prizirájaj na vsjú tvár, Tebí prokloníchom výju sérdca i ťilesé, i mólimsja Tebí: prostrí rúku Tvojú nevídimuju ot svjatáho žilíšča Tvojehó, i blahosloví vsja ný. I ášče čtó sohrišíchom vóleju ilí nevóleju, jáko bláh i čelovikoľúbec Boh prostí, dáruja mirnaja i premirnaja blahaja Tvoja.

Jerej: Tvóje bo jest jéže mílovati i spasáti ný Bóže i tebí slávu vozzsylájem, Otcúi Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lik: Amíň.

Diákon: Premúdrosť.

Lík: Blahosloví.

Jeréj: Syj blahoslovén Christós Bóh náš, vsehdá, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lík: Amíň. Utverdí, Bóže, svjatúju pravoslávnuju (ilí katholíčeskuju) víru, vo víki vikóv.

Jeréj: Presvjatája Bohoródice, spasí nás.

Lík: Čestňíjšuju Cheruvím i slávňijšuju béz sravnénija Serafím, béz istľínija Bóha Slóva róždšuju, súščuju Bóhoródicu ťa veličájem.

Jeréj: Sláva tebi, Christé Bóže, upovánije náše, sláva tebí.

Lík: Sláva Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, i nýňi i prísno, i vo víki vikóv. Amíň. Hóspodi, pomíluj (3x). Blahosloví.

Jeréj: Voskrésyj iz mértvych, Christós ístinnyj Bóh náš, molítvami prečístyja svojejá Mátere, svjatých slávnych i vsechváľnych apóstol . . . i vsích svjatých, pomílujet i spasét nás, jáko bláh i čelovikoľúbec.

Lík: Amíň.

Ášče mírjan molítsja, hlahólet tókmo: Čestňíjšuju Cheruvím: Sláva, i nýňi: Hóspodi, pomíluj (3x) Hóspodi, blahosloví. Molítvami svjatých otéc nášich, Hóspodi Iisúse Christé Bóže náš, pomíluj nás. Amíň.

Sláva, i nýňi:

VI. Stichira ev., hlás 6. Istinnyj mir ty, Christé, * k čelovíkom Bóžij mir tvoj dajaj, * po vostániji učenikóm, * pristrášny pokazál jesí ja, * mňáščyja duch víďíti: * no uťíšil jesí mjatéž duš ich, * pokazáv ruci i nózi tvoí: * obáče ne vírujuščym ješčé, brášen pričaščénijem i učénij vospominánijem, * otverzl jesí ich um, jéže razumiti pisánija: * ímže í Otéčeskoje obitovánije obiščáv, * blahoslovív ja otstupil jesí na nebo: * ťímže s nimi poklaňájemsja tebí, * Hóspodi, sláva tebí.