Veľká večiereň 11.5.

Jeréj: Blahoslovén Bóh náš, vsehdá nýňi i prísno i vo víki vikóv. (ášče že ňísť jeréja moľáščasja, načinájem: Molítvami svjatých otéc nášich, Hóspodi Iisúse Christé Bóže náš, pomíluj nás.)

I mý: Amíň.

Načinajet nastojateľ, velehlasno nastojaščij tropar, vo hlas 5:

Christós voskrése iz mértvych, * smértiju smerť popráv * i súščym vo hrobích živót darováv.

I my tojžde pojem podobňi, so sladkopenijem 2x

Svjatýj Bóže, svjatýj krípkij, svjatýj bezsmértnyj, pomíluj nás. (3x)

Sláva Otcú, i Sýnu, i Svjatómu Dúchu.

I nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Presvjatája Tróice pomíluj nás: Hóspodi, očísti hrichí náša: Vladýko, prostí bezzakónija náša: svjatýj, posití, i iscilí némošči náša, ímene Tvojehó rádi.

Hóspodi, pomíluj. (3x)

Sláva Otcú, i Sýnu, i Svjatómu Dúchu.

I nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Ótče naš, íže jesí na nebesích, da svjatítsja ímja Tvojé, da priídet cárstvije Tvojé: da búdet vóľa Tvojá, jáko na nebesí i na zemlí. Chľíb náš nasúščnyj dážď nám dnés, i ostávi nám dólhi náša, jákože i mý ostavľájem dolžnikóm nášym: i ne vvedí nás vo iskušénije, no izbávi nás ot lukávaho.

Jeréj: Jáko tvojé jesť cárstvo, i síla, i sláva, Otcá i Sýna, i Svjatáho Dúcha, nýňi, i prísno, i vo víki vikóv.

Amíň.

Hóspodi, pomíluj. (6x)

Hóspodi, pomíluj. (6x)

Sláva Otcú, i Sýnu, i Svjatómu Dúchu.

I nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Priidíte, poklonímsja carévi nášemu Bóhu.

Priidíte, poklonímsja, Christú, carévi, nášemu Bóhu.

Priidíte, poklonímsja, i pripadém samomú Hóspodu Iisúsu Christú, carévi i Bóhu nášemu.

Psalóm 103.

Blahosloví dušé mojá Hóspoda, * Hóspodi Bóže moj, vozvelíčilsja jesí ziló. - Vo ispovídanije i vo veleľípotu obleklsja jesí, * oďijájsja svítom jako rízoju. - Prostirájaj nébo jako kóžu, * pokryvájaj vodámi prevýspreňaja svojá. - Polahájaj óblaki na voschoždénije svojé, * choďáj na krylú vítreňu. - Tvorjáj ánheli svojá dúchi, * i sluhí svojá plámeň óhnennyj. - Osnovájaj zémľu na tvérdi jejá, * ne preklonítsja vo vík víka. - Bézdna, jako ríza oďijánije jejá, * na horách stánut vódy. - Ot zapreščénija tvojehó pobíhnut, * ot hlása hróma tvojehó ubojátsja. - Voschóďat hóry, i nischóďat poľá v místo, * jéže osnovál jesí im. - Preďíl položíl jesí jehóže ne préjdut, * nižé obraťátsja pokrýti zémľu. - Posylájaj istóčniki v débrich, * posreďí hór prójdut vódy. - Napajájut vsja zvíri sélnyja, * ždút onáhri v žáždu svojú. - Na tich ptícy nebésnyja privitájut, * ot sredý kámenija daďát hlás. - Napajáj hóri ot prevýsprennych svojích, * ot plodá ďíl tvojích nasýtitsja zemľá. - Prozjabájaj travú skotóm, * i zlák na slúžbu čelovíkom. - Izvestí chľíb ot zemlí, * i vinó veselít sérdce čelovíka. - Umástiti licé jeléjem, * i chľíb sérdce čelovíka ukripít. - Nasýťatsja drevá poľskaja, kédri livánstiji íchže jesí nasadíl, * támo ptícy vozhňizďátsja - Jerodíjevo žilíšče predvodíteľstvujet ími, * hóry vysókija jelénem, kámeň pribížišče zájacem. - Sotvoríl jesí lúnu vo vremená, * sólnce pozná západ svój. - Položíl jesí ťmu i bysť nóšč, * v néjže prójdut vsi zvírije dubrávniji. - Skýmni rykájuščiji voschítiti, * i vzyskáti ot Bóha píšču sebí. - Vozsijá sólnce i sobrášasja, * i v lóžach svojích ľáhut. - Izýdet čelovík na ďílo svojé, * i na ďílanije svojé do véčera. - Jáko vozvelíčišasja ďilá tvojá Hóspodi, vsja premúdrostiju sotvoríl jesí, * ispólnisja zemľá tvári tvojejá. - Sijé móre velíkoje i prostránnoje, * támo hádi íchže ňísť čislá. - Živótnaja málaja s velíkimi, * támo korablí preplávajut. - Zmíj sej, jehóže sozdál jesí ruhátisja jemú, * vsja k tebí čájut, dáti píšču ím vo blahó vrémja. - Dávšu tebí ím soberút, * otvérzšu tebí rúku vsjáčeskaja ispólňatsja bláhosti. - Otvráščšu že tebí licé vozmjatútsja, * otímeši duch ích i isčéznut, i v pérsť svojú vozvraťátsja. - Pósleši dúcha tvojehó i sozíždutsja, * i obnovíši licé zemlí. - Búdi sláva Hospódňa vo víki, * vozveselítsja Hóspoď o ďíľich svojích. - Prizirajáj na zémľu i tvorjáj ju trajstísja, * prikasajájsja horám i dymjátsja. - Vospojú Hospodévi v živoťí mojém, * pojú Bóhu mojemú dóndeže jesm. - Da usladítsja jemú besidá mojá, * áz že vozveseľúsja o Hóspoďi. - Da isčéznut hríšnicy ot zemlí i bezzakónicy, jákože ne býti im, * blahosloví duše mojá Hóspoda. - Sólnce pozná západ svoj, * položíl jesí ťmu i bysť nóšč. - Jáko vozvelíčišasja ďilá tvojá Hóspodi, * vsja premúdrostiju sotvoríl jesí.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Jeréj že čtét svitílničnyja molítvy.

Molítva pérvaja.

Hóspodi ščédryj i mílostivyj, dolhoterpilíve i mnohomílostive, vnuší molítvu nášu, i vonmí hlásu molénija nášeho, sotvorí s námi známenije vo bláho, nastávi nás na púť Tvoj, jéže chodíti vo ístinňi Tvojéj. Vozveselí serdcá náša, vo jéže bojátisja ímene Tvojehó svjatáho: zané vélij jesí Tý, i tvorjáj čudesá, Tý jesí Bóh jedín, i ňísť podóben Tebí v bozích, Hóspodi: sílen v mílosti, i bláh v kríposti, vo jéže pomoháti, i uťišáti, i spasáti vsjá upovájuščyja vo ímja svjatóje Tvojé.

Jáko podobájet Tebí vsjákaja sláva, čésť i poklonénije, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Molítva vtorája.

Hóspodi, da ne járostiju Tvojéju obličíši nás, nižé hňívom Tvojím nakážeši nás, no sotvorí s námi po mílosti Tvojéj, vračú i iscilíteľu dúš nášich. Nastávi nás ko pristánišču choťínija Tvojehó: prosvití óči serdéc nášich v poznánie Tvojejá ístiny: i dáruj nám próčeje nastojáščaho dné mírnoje i bezhríšnoje, i vsé vrémja životá nášeho, molítvami svjatýja Bohoródicy, i vsích svjatých.

Jáko Tvojá deržáva, i Tvojé jésť cárstvo, i síla, i sláva, Otcá, i Sýna, i svjatáho Dúcha, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Molítva trétija.

Hóspodi, Bóže náš, pomjaní nás hríšnych i nepotrébnych ráb Tvojích, vnehdá prizyváti nám svjatóje poklaňájemoje ímja Tvojé, i ne posramí nás ot čájanija mílosti Tvojejá: no dáruj nám, Hóspodi, vsjá jáže ko spaséniju prošénija, i spodóbi nás ľubíti, i bojátisja Tebé ot vsehó sérdca nášeho, i tvoríti vo vsích vóľu Tvojú.

Jáko bláh i čelovikoľúbec Bóh jesí, i Tebí slávu vozsylájem, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Molítva četvértaja.

Nemólčnymi písňmi, i neprestánnymi slavoslovléňmi ot svjatých síl vospivájemyj, ispólni ustá náša chvalénija Tvojehó, jéže podáti velíčestvije ímeni Tvojemú svjatómu: i dážď nám učástije, i nasľídije so vsími bojáščimisja Tebé ístinnoju, i chraňáščimi zápovidi Tvojá, molítvami svjatýja Bohoródicy, i vsích svjatých Tvojích.

Jáko podobájet Tebí vsjákaja sláva, čésť i poklonénije, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň. Amen.

Molítva pjátaja.

Blahoslovén jesí, Hóspodi Bóže vsederžíteľu, svídyj úm čelovíčeskij, svídyj íchže trébujem, mnóho mnóžaje páče néželi prósim, ilí razumivájem. Sám, čelovikoľúbče carjú, vo vsém blahíj, udovlí nás mnóžestvom ščedrót Tvojích, jéže nepostýdnoju sóvistiju prizyváti svjatóje ímja Tvojé: i ne vvedí nás vo iskušénije, no izbávi nás ot lukávaho, i smotrénijem Tvojím vsé jéže ko póľzi nášej ustrój.

Jáko podobájet Tebí vsjákaja sláva, čésť i poklonénije, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Molítva šestája.

Hóspodi, Hóspodi, prečístoju Tvojéju dlániju soderžáj vsjáčeskaja, dolhoterpjáj na vsích nás, i kájajsja o zlóbach nášich, pomjaní ščedróty Tvojá, i mílosť Tvojú, posití ny Tvojéju bláhostiju, i dážď nám izbižáti i próčeje nastojáščaho dné, Tvojéju blahodátiju, ot razlíčnych kóznej lukávaho, i nenavítnu žízň nášu sobľudí blahodátiju vsesvjatáho Tvojehó Dúcha.

Mílostiju i čelovikoľúbijem jedinoródnaho Tvojehó Sýna, s nímže blahoslovén jesí, so vsesvjatým i blahím i životvorjáščim Tvojím Dúchom, nýňi i prísno, i vo víi vikóv, amíň.

Molítva sedmája.

Bóže velíkij i dívnyj, neizrečénnoju bláhostiju i bohátym prómyslom upravľájaj vsjáčeskaja, i mirskája nám blahája darovávyj: i sporučívyj nám obiščánnoje cárstvo, darovánnymi nám blahími: sotvorívyj ný i dné mimošédšuju čásť ot vsjákaho uklonítisja zlá: dáruj nám i próčeje neporóčno soveršíti pred svjatóju slávoju Tvojéju, píti Ťá jedínaho blaháho i čelovikoľubívaho Bóha nášeho.

Jáko Tý jesí Bóh náš, i Tebí slávu vozsylájem, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Molítva osmája.

Bóže velíkij i výšnij, jedín imijáj bezsmértije, vo svíťi živýj nepristúpňim, vsjú tvár premúdrostiju sozdávyj, razďilívyj meždú svítom i meždú ťmóju, i sólnce položívyj vo óblasť dné, lunú že i zvízdy vo óblasť nóšči: spodóbivyj nás hríšnych i v nastojáščij čás predvaríti licé Tvojé vo ispovídaniji, i večérneje Tebí slavoslóvije prinestí: sám, čelovikoľúbče, isprávi molítvu nášu jáko kadílo pred Tobóju, i priimí jú v voňú blahouchánija: podážď že nám nastojáščij véčer, i prichoďáščuju nóšč mírnu: oblecý ny orúžijem svíta: izbávi ný ot strácha noščnáho, i vsjákija véšči vo ťmí prechoďáščija: i dážď són, jehóže vo upokojénije némošči nášej darovál jesí, vsjákaho mečtánija dijávoľa svobóden. Jéj, Vladýko blahích podáteľu, da i na lóžach nášich umiľájuščesja, pominájem v noščí ímja Tvojé, i poučénijem Tvojích zápovidej prosviščájemi, v rádosti dušévňij vostánem ko slavoslóviju Tvojejá bláhosti: molítvy i molénija Tvojemú blahoutróbiju prinosjášče, o nášich sohrišénijich, i vsích ľudéj Tvojích, jáže, molítvami svjatýja Bohoródicy, mílostiju posití.

Jáko bláh i čelovikoľúbec Bóh jesí, i Tebí slávu vozsylájem, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (12x) Sláva, i nýňi:)

Mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

O svýšňim míri, i spaséniji dúš nášich, Hóspodu pomólimsja.

O míri vsehó míra, blahostojániji svjatých Bóžijich cerkvéj, i sojedinéniji vsích, Hóspodu pomólimsja.

O svjaťím chrámi sém, i s víroju, blahohovínijem, i stráchom bóžijim vchoďáščich v óň, Hóspodu pomólimsja.

O svjaťíjšem vselénsťim Archijeréji nášem (ímja rek), Pápi Rímsťim, Hóspodu pomólimsja.

O preosvjaščénňijšem Archijepískopi i Mitropolíťi nášem Kýr (ímja rék), i o bohoľubívim Jepískopi nášem Kýr (ímja rék), čéstňim presvýterstvi, vo Chrisťí dijákonstvi, o vsém príčťi i ľúdech, Hóspodu pomólimsja.

O bohochranímim naróďi nášem, o prederžáščich vlastéch nášich, i o vsém vójinstvi, Hóspodu pomólimsja.

O hráďi sém (ilí O vési séj, ilí O svjaťíj obíteli séj ), vsjákom hráďi, straňí, i víroju živúščich v ních, Hóspodu pomólimsja.

O blahorastvoréniji vozdúchov, o izobíliji plodóv zemných, i vrémeňich mírnych, Hóspodu pomólimsja.

O plávajuščich, putešéstvujuščich, nedúhujuščich, strážduščich, pľinénnych, i o spaséniji ích, Hóspodu pomólimsja.

O izbávitisja nám ot vsjákija skórbi, hňíva i núždy, Hóspodu pomólimsja.

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko podobájet Tebí vsjákaja sláva, čésť i poklonénije, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Psalóm 1

Blažén múž, íže ne íde na sovít nečestívych * i na putí hríšnych ne stá, i na sidálišči hubítelej ne síde,

no v zakóňi Hospódni vóľa jehó, * i v zakóňi Jehó poučítsja déň i nóšč.

I búdet jáko drévo nasaždénno prí ischódiščich vód, * jéže plód svój dást vo vrémja svojé,

i líst jehó ne otpadét; * i vsjá, jelíka ášče tvorít, uspíjet.

Ne táko nečestíviji, ne táko: * no jáko prách, jehóže vozmetájet vítr ot licá zemlí.

Sehó rádi ne voskrésnut nečestíviji na súd, * nižé hríšnicy v sovít právednych.

Jáko vísť Hospóď púť právednych, * i púť nečestívych pohíbnet.

Psalóm 2

Vskúju šatášasja jazýcy, * i ľúdije poučíšasja tščétnym?

Predstáša cárije zémstiji i kňázi sobrášasja vkúpi na Hóspoda * i na Christá Jehó.

Rastórhnem úzy ích * i otvéržem ot nás ího ích.

Živýj na nebesích posmijétsja ím, * i Hospóď poruhájetsja ím.

Tohdá vozhlahólet k ním hnívom Svojím * i járostiju Svojéju smjatét já.

Áz že postávlen jésm Cár ot Nehó nad Sijónom, * horóju svjatóju Jehó, vozviščájaj poveľínije Hospódne.

Hospóď rečé ko Mní: Sýn Mój jesí Tý, * Áz dnés rodích Ťá.

Prosí ot Mené, i dám Tí jazýki * dostojánije Tvojé i oderžánije Tvojé koncý zemlí.

Upaséši já žezlóm žeľíznym, * jáko sosúdy skudéľniči sokrušíši já.

I nýňi, cárije, razumíjte, * nakažítesja vsí suďáščiji zemlí.

Rabótajte Hóspodevi so stráchom * i rádujtesja Jemú s trépetom.

Priimíte nakazánije, da ne kohdá prohnívaetsja Hospóď, * i pohíbnete ot putí právednoho, jehdá vozhorítsja vskóri járosť Jehó.

Blažéni vsí, * nadíjuščijisja Náň.

Psalóm 3

Hóspodi, čtó sjá umnóžiša stužájuščiji mí * Mnózi vostajút na mjá,

mnózi hlahóľut duší mojéj: * nísť spasénija jemú v Bózi jehó.

Tý že, Hóspodi, zastúpnik mój jesí, * sláva mojá i voznosjáj hlavú mojú.

Hlásom moím ko Hóspodu vozzvách, * i uslýša mjá ot horý svjátyja Svojejá.

Áz usnúch i spách; * vostách, jáko Hospóď zastúpit mjá.

Ne ubojúsja ot tém ľudéj, * ókrest napádajuščich na mja.

Voskresní, Hóspodi, spási mjá, Bóže mój; * jáko Tý porazíl jesí vsjá vraždújuščyja mí vsúje, zúby hríšnikov sokrušíl jesí.

Hospódne jésť spasénije, * i na ľúdech Tvojích blahoslovénije Tvojé.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko Tvojá deržáva, i Tvojé jésť cárstvo i síla, i sláva Otcá i Sýna i svjatáho Dúcha, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Hóspodi, vozzvách:, hlás 4.

Psalóm 140.

Hóspodi, vozvách k tebí uslýši mja, * uslýši mja Hóspodi. * Hóspodi, vozvách k tebí uslýši mja, * voňmí hlásu molénija mojehó, * vnehdá vozváti mi k tebí, uslýši mja, Hóspodi.**

Da isprávitsja molítva mojá * jáko kadílo préd tobóju: * vozďijánije rukú mojéju, * žértva večérňaja, uslýší mjá Hóspodi.**

Položí Hóspodi chranénije ustóm mojím, * i dvér ohraždénija o ustnách mojích. - Ne ukloní sérdca mojehó v slovesá lukávstvija, * nepščeváti viný o hrisích. - So čelovíki ďílajuščimi bezzakónije, * i ne sočtúsja s izbránnymi ích. - Nakážet mjá právednik mílostiju, i obličít mjá, * jeléj že hríšnaho da ne namástit hlavý mojejá. - Jáko jéšče i molítva mojá v blahovolénijich ích, * požérty býša pri kámeni sudijí ích. - Uslýšatsja hlahóly mojá jáko vozmohóša: * jáko tólšča zemlí prosídesja na zemlí, rastočíšasja kósti ích pri áďi. - Jáko k tebí Hóspodi, Hóspodi óči mojí, * na ťá upovách, ne otimí dušu mojú. - Sochraní mjá ot síti, júže sostáviša mí, * i ot soblázn ďílajuščich bezzakónije. - Pádut vo mréžu svojú hríšnicy, * jedín jésm áz dóndeže prejdú.

Psalóm 141.

Hlásom mojím k Hóspodu vozzvách, * hlasóm mojím ko Hóspodu pomolíchsja. - Prolíju préd ním molénije mojé, * pečáľ mojú préd ním vozviščú. - Vnehdá isčezáti ot mené dúchu mojemú, * i tý poznal jesí stezí mojá. - Na putí sém po nemúže choždách, * skrýša síť mňí. - Smotrjách odesnúju i vozhľadách, * i ne bí znájaj mené. - Pohíbe bíhstvo ot mené, * i ňísť vzyskajáj duší mojejá. - Vozzvách k tebí Hóspodi rích: * tý jesí upovánije mojé, čásť mojá jesí na zemlí žívych. - Voňmí moléniju mojemú, * jáko smiríchsja ziló. - Izbávi mjá ot hoňáščich mjá, * jáko ukripíšasja páče mené.

Stích 10: Izvedí iz temnícy dúšu mojú, ispovídatisja ímeni tvojemú.

Stích 9: Mené ždút právednicy, dóndeže vozdási mňi.

Stích 8: Iz hlubiný vozvách k tebí Hóspodi, Hóspodi uslýši hlas moj.

Hlás 4. Podóben: Hóspodi, vozšéd na krest: Nastá prepolovénije dnéj, ot spasíteľnaho načinájemych vostánija, pjatdesjátniceju že božéstvennoju pečátajemoje, i svítitsja svítlosti obojúdu imúščeje, i sojediňájuščeje obojá, i prijití slávi predjavľájuščeje, Vladýčňaho voznesénija predpočitájet.

Stích 7: Da búdut úši tvojí vnémľušči hlásu molénija mojehó.

Nastá prepolovénije dnéj, ot spasíteľnaho načinájemych vostánija, pjatdesjátniceju že božéstvennoju pečátajemoje, i svítitsja svítlosti obojúdu imúščeje, i sojediňájuščeje obojá, i prijití slávi predjavľájuščeje, Vladýčňaho voznesénija predpočitájet.

Stích 6: Ašče bezzakónija nazriši Hóspodi, Hóspodi kto postojít, jáko u tebé očiščénije jesť.

Slýša i vozveselísja Sijón, blahovistívšusja Christóvu voskreséniju: vírniji že jehó sýnove vozrádovašasja sehó víďivše, i omyvájušča Dúchom skvérnu Christoubíjstva: hotóvitsja toržestvújušči, oboích veséloje prepolovénije.

Stích 5: Imené rádi tvojehó poterpích ťa Hóspodi, poterpí dušá mojá vo slóvo tvojé, upová dušá mojá na Hóspoda.

Priblížisja Božéstvennaho izobíľnoje izlítije na vsích, jákože napisásja, Dúcha: preduzakonénije propovídujet prepolovívšejesja, po Christóvi smérti i pohrebéniji i voskreséniji, ot nehó dánnu súšču učenikóm, nelóžnomu obiščániju, Uťíšitelevo pokazújušču javlénije.

Stích 4: Ot stráži útrenija do nóšči, ot stráži útrénija da upovájet Isrájiľ na Hóspoda.

Hlás 1., pod. Prechvaľniji mučenicy: Bohomúdre blaženne Vasílije, * dobroďíteli tvoja vospíti kto vozmožet? * Ímiže jáko diadýmoju preukrasilsja jesi. * Smirennyj Božij uhódniče, * povinovén rímskomu pápi i svjatíteľu tvojemu Pávlu. * Molítvi i bohomysliju vsecílo predán, * rodoľubče ľudej svojich, ot níchže proizšel jesi, * moli o spaséniji duš nášich.

Stích 3: Jáko u Hóspoda mílosť i mnóhoje u ného izbavlénije, i toj izbávit isrájiľa ot vsich bezzakónij jehó.

Dívny stézji Bóžiji, * ímiže Hóspoď v sriténije čelovíku hrjadet. * Razuma jeho ňisť čislá. * Ďíla jeho vozvelíčišasja, * sláva že jeho nepostižíma. * Táko vo svjatych svojich javľájetsja, * iže pódvihom duchovnym podvizávšesja * i soďíteľstvom blahodáti jeho * živoju ikonoju Christa byvájut, * načáľnika i soveršíteľa spasénija nášeho.

Stích 2: Chvalíte Hóspoda vsi jazýcy, pochvalíte jehó vsi ľúdije.

Jehda ot živych otca tvojeho smerť voschití, * i nužda pohná máter tvoju za more daleče, * jákože inohdá Jákov v domi Lavana, * pribížišče v domi sródnika tvojeho Dimítrija obritáješi, * iže vtoryj otec tebi bysť, * ľubóviju viry žitiju nauči ťa, * takóžde i zakon Hospodeň ľubíti. * Nýňi že, Vasílije blaženne, * ty nám učítelem bláhim budí, * pokazúja nám puť spasénija.

Stích 1: Jáko utverdísja mílosť jehó na nás, i ístina Hospódňa prebyvájet vo vík.

Bohoľubívyj otrok Samuíl, * vnemľa hlasu Hospódňu hlaholávšaho k nemu, * s derznovénijem otviščáše jemu: * „Rci, Hospodi, ráb tvoj slyšit.“ * Takóžde i ty, otče náš Vasílije, * serdce svoje pred hlásom jeho nezakryvája, * zvánije vo vinohrad jeho prijal jesi. * Nyňi moli o nás, pámjať tvoju počitájuščich, * o ježe čistym serdcem voľu jeho ispolňáti.

Sláva, hl. 8., samohlas

Rádostiju likujim, vírniji, * veseľaščesja proslávoju predívna muža Bóžija. * Darováňmi svojimi Boh ispolní jeho * i blahoslovénijem izobíľnym. * Proslávisja v nem, iže díven vo svjatych svojich. * Toho vsesíľnymi molítvami, * i my pričástnicy slávy Bóžija da búdem.

I nýňi: hlás 6:

Prázdniku prepolovľájuščusja, tvojehó Christé voskresénija, i Božéstvennaho prišéstvija svjatáho tvojehó Dúcha, sošédšesja čudés tvojích vospivájem táinstva, vóňže nizposlí nám véliju mílosť.

Diákon: Premúdrosť, prósti.

Lík: Svíte tíchij, * svjatýja slávy, * bezsmértnaho Otcá nebésnaho, * svjatáho blažénnaho, * Iisúse Christé: * Prišédše sólnca na západ, * víďivše svít večérnij, * pojém Otcá i Sýna i svjatáho Dúcha Bóha. * Dostójin jesí * vo vsja vremená, * pít býti * hlásy prepodóbnými, * Sýne Bóžij, * živót dajáj vsemú míru, * jehóže rádi * vés mír slávit ťa.

Diákon: Vónmim.

Jeréj: Mír vsím.

Diákon: Premúdrosť, vónmim.

U vivtorok večera: Mílosť tvojá, Hóspodi, poženét mjá, vo svjá dní životá mojehó.

Stích: Hóspoď pasét mjá, i ničtóže mjá lišít, na mísťi zláčňi támo vselí mjá.

Proróčestva Michéina čténije. [hlavá 4.]

Táko hlahólet Hospóď: ot Sijóna izýdet zakón, i slóvo Hospódne iz Jerusalíma, i súdit posreďí ľudéj mnóhich, i obličít jazýki krípkija dáže na dólzi, jáko vsí ľúdije pójdut kíjždo svoím putém: mý že pójdem ímenem Hóspoda Bóha nášeho v vík. Táko hlahólet Hospóď vsederžíteľ: uslýšite chólmi súd Hospódeň, i débri osnovánija zemlí, jáko súd Hóspodevi k ľúdem jehó, i so Izráilem soprítsja, hlahóľa: ľúdije moí, čtó sotvorích vám? Ilí čím opečálich vás? Otviščájte mí: zané vozvedóch vý ot zemlí jehípetskija, i iz dómu rabóty izbávich vás, i poslách pred licém vášim Moiséja i Aaróna i Mariám. Ľúdije moí [pomjaníte úbo], čtó soviščáša na vás soprotívniji? Któ vozvistí tebí? Vozvistích bo tebí, čelovíče, čtó dobró, ilí čtó Hospóď íščet ot tebé, rázvi tvoríti súd, i ľubíti mílosť, i hotóvu býti, jéže chodíti s Hóspodem Bohom tvoím: zané v kríposti vozvelíčitsja Hospóď, i upasét stádo svojé v míri, dáže do konéc zemlí.

Proróčestva isáijina čténije. [hlavá 55.]

Táko hlahólet Hospóď: žážduščiji idíte na vódu, i jelícy ne ímate srebrá, šédše kupíte, i jadíte, píjte bez srebrá i ciný, vinó i túk. Jáko táko hlahólet Hospóď vsederžíteľ vám: ľúdije moí, počerpíte vódu s vesélijem ot istóčnik spasénija. I rečéši v déň ónyj: vospójte Hóspodevi, prizovíte ímja jehó, vozvistíte vo jazýcich slávnaja jehó: pomjaníte, jáko voznesésja ímja jehó. Ľúdije moí, uslýšite mené, i sňíste blahája, i nasladítsja vo blahích dušá váša. Vnušíte ušíma vášima, i posľídujte putém moím. Uslýšite mené, i živá búdet vo blahích dušá váša, i zaviščáju vám zavít víčnyj, i prizovíte. Vnehdá že ášče priblížitesja mňí, da ostávit nečestívyj putí svojá, i múž bezzakónnyj sovíty svojá, i obratítesja ko mňí, i pomíluju vás, i ostávľu hrichí váša. Ne súť bo sovíti mojí, jákože sovíti váši, ni jákože putijé váši putijé moí, hlahólet Hospóď. No jákože otstoít nébo ot zemlí, táko otstoít púť mój ot putéj vášich, i umyšlénija váša ot mýsli mojejá. jákože bo ášče snídet dóžď, ilí sňíh s nebesé, i ne vozvratítsja ottúdu, dóndeže upoít zémľu, i izrastít, i prozjábnet, i dást símja síjuščemu, i chľíb v sňíď: Síce búdet hlahól mój, íže ášče izýdet iz úst mojích, ne vozvratítsja ko mňí tóšč, dóndeže skončájet vsjá, jelíka voschoťích, i isprávľu putí tvojá, i zápovidi mojá. S vesélijem bo izýdete, i s rádostiju naučítesja: hóry bo i chólmi vozskáčut, ždúšče vás v rádosti, i vsjá drevá séľnaja vospléščut vítvmi. I vmísto dráčija vzýdet kiparís, vmísto že kropívy vzýdet mirsína: i búdet Hospóď vo ímja, i v známenije víčnoje, i ne oskuďíjet, hlahólet Hospóď Bóh svjatýj Izráilev.

Prítčej čténije. [hlavá 9.]

Premúdrosť sozdá sebí dóm, i utverdí stolpóv sédm. Zaklá svojá žértvennaja, i rastvorí v čáši svojéj vinó, i uhotóva svojú trapézu. Poslá svojá rabý, sozyvájušči s vysókim propovídanijem na čášu, hlahóľušči: Íže jésť bezúmen, da uklonítsja ko mňí. I trébujuščym umá rečé: prijidíte, jadíte mój chľíb i píjte vinó, jéže rastvorích vám. Ostávite bezúmije, i žívi búdete: i vzyščíte rázuma, da poživeté, i isprávite rázum v víďiniji. Nakazújaj zlýja, priímet sebí bezčéstije: obličájaj že nečestívaho, poróčna sotvorít sebé: obličénija bo nečestívomu rány jemú. Ne obličáj zlých, da ne voznenavíďat tebé: obličáj premúdra, i vozľúbit ťá. Dážď premúdromu vinú, i premúdršij búdet: skazúj právednomu, i priložít prijimáti. Načálo premúdrosti, strách Hospódeň, i sovít svjatých rázum: razumíti bo zakón, pómysla jésť blaháho. Sím bo óbrazom mnóhoje poživéši vrémja i priložátsja tebí ľíta životá.

Jova čténije.

[Hlavá 2, st. 1-10.] Býsť jáko déň séj, i prijidóša ánheli Bóžiji predstáti pred Hóspodem: i dijávol prijíde posreďí ích predstáti pred Hóspodem. I rečé Hospóď dijávolu: otkúdu tý hrjadéši? Tohdá rečé dijávol pred Hóspodem: prošéd podnebésnuju, i obšéd vsjú zémľu, prijidóch. I rečé Hospóď k dijávolu: vňál li jesí úbo [mýsliju tvojéju] rabú mojemú Jóvu? Jáko ňísť taková ot súščich na zemlí: čelovík nezlóbiv, ístinen, neporóčen, Bohočestív, udaľájajsja ot vsjákaho zlá, ješčé že prideržítsja nezlóbija: tý že rékl jesí imínija jehó pohubíti votščé. Otviščáv že dijávol Hóspodevi, rečé: kóžu za kóžu, i vsjá jelíka ímať čelovík, dást za dúšu svojú. Obáče poslí rúku tvojú, i kosnísja kostém jehó, i plóti jehó, ášče ne v licé ťa bláhoslovít. Rečé že Hospóď dijávolu: sé predajú ti jehó, tókmo dúšu jehó sobľudí. Izýde že dijávol ot licá Hospódňa, i porazí Jova hnójem ľútym ot nóh dáže do hlavý. I vzjá [Jóv] črép, da ostrohájet hnój svój, i tój siďáše na hnóišči vňí hráda. Vrémeni že mnóhu minúvšu, rečé k nemú žená jehó hlahóľušči: dokóľi terpíši, sé poždú vrémja ješčé málo, čájušči nadéždi spasénija mojehó. Sé bo potrebísja ot zemlí pámjať tvojá, sýnove tvojí i dščéri, mojehó čréva boľízni i trudý, ímiže votščé trudíchsja s boľizňmi: tý že sám v hnojí červéj sidíši, obnoščevája vňí bez pokróva, i áz skitájuščisja i služášči, místo ot místa prechoďášči, i dóm ot dómu, ožidájušči sólnca, kohdá zájdet, da počíju ot trudóv mojích, i ot boľíznej, jáže mjá nýňi obderžát. No rcý hlahól ňíkij ko Hóspodu, i umrí. Ón že vozzrív rečé k néj: vskúju jáko jedína ot bezúmnych žén vozhlahólala jesí? Ášče blahája prijáchom ot rukí Hospódni, zlých li ne sterpím? Vo vsích sích prikľučívšichsja jemú, ničímže sohreší Jóv ustnáma pred Bohom, [i ne dadé bezúmija Bóhu].

Premudrosti Solomoni čténije.

Hl.5, 1-13 Tohdá stánet v derznovéniji mnózi právednik pred licém oskorbívšich jehó i otmetájuščich trudý jehó. Víďaščiji smjatútsja stráchom ťážkim i užásnutsja o preslávňim spaséniji jehó, i rekút v sebí kájuščesja i v ťisnoťí dúcha vyzdychájušče: séj bí, jehóže imíchom ňíkohda v posmích i v prítču ponošénija. Bezúmniji, žitijé jehó vminíchom neístovo i končínu jehó bezčéstnu: káko vminísja v syňích Bóžijich, i vo svjatých žrébij jehó jésť? Úbo zabludíchom ot putí ístinnaho, i právdy svít ne oblistá nám, i sólnce ne vozsijá nám: bezzakónnych ispólnichomsja stéz i pohíbeli i chodíchom v pustýni neprochodímyja, putí že Hóspodňa ne uvíďichom. Čtó póľzova nám hordýňa, i bohátstvo s veličánijem čtó vozdadé nám? Preidóša vsjá óna jáko síň i jáko vísť pretekájuščaja. Jáko korábľ prechoďáj volnujúščujusja vódu, jehóže prochódu ňísť stópy obristí, nižé stezí šéstvija jehó vo volnách: ilí jáko preletájuščija po áeru, ni jedín o obritájetsja známenije putí, jázvoju že smuščájaj bíjemyj dúch léhkij, i razsicájemyj síloju šumjáščeju dvižénijem krill preleťí, i posém ni jedíno známenije obrítesja prochódu v ném: ilí jáko strilóju ispuščénnoju na namírenoje místo razsíčenyj áer vnezápu v sebí samím zakľučén býsť, jáko ne poznátisja prochódu jejá: táko i mý roždéni okuďíchom i dobroďíteli úbo ni jedínaho známenija móže pokazáti, vo zlóbi že nášej skončáchomsja. Íbo upovánije nečestívaho, jáko prách ot vítra podjémlemyj, i jáko pína mjáhka ot búri rastórhnena, i jáko dým ot vítra razlivájetsja, i jáko pámať prišélca jedínaho dné préjde.

Z knihy Siracha čténije

2,6-13: Sýne, víruj jemú, i zastúpit ťá, i uprávi putí tvojá i upováj náň. Bojáščijisja Hóspoda, požríte mílosti jehó i ne uklonítesja, da ne padéte. Bojáščijisja Hóspoda, vírujte jemú, i ne ímať otpásti mzdá váša. Bojáščijisja Hóspoda, naďíjtesja na blahája i na vesélije víka i mílosti. Vozzríte na drévnija ródi i vídite, któ vírova Hóspodevi i postyďísja? Ilí któ prebýsť vo strási jehó i ostávisja? Ilí któ prizvá jehó, i prezrí í? Zané ščédr i mílostiv Hóspoď, i ostavľájet hrichí, i spasájet vo vrémja skórbi. Hóre serdcám strašlívym i rukám osláblennym, i hríšniku choďášču na dví stezí.Hóre sérdcu osláblenu, jáko ne vírujet: sehó rádi pokrovéno ne búdet.

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (40x)

Sláva, i nýňi:)

Rcím vsí ot vsejá duší, i ot vsehó pomyšlénija nášeho rcím.

Lík: Hóspodi, pomíluj.

Hóspodi vsederžíteľu, Bóže otéc nášich, mólimtisja, uslýši i pomíluj.

Lík: Hóspodi, pomíluj.

Pomíluj nás, Bóže, po velícij mílosti tvojéj, mólimtisja uslýši i pomíluj.

Lík: Hóspodi, pomíluj. Hóspodi, pomíluj. Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Jéšče mólimsja o svjaťíjšem vselénsťim Archijeréji nášem (ímja rék), i o preosvjaščénňijšem Archijepískopi i Mitropolíťi nášem Kýr (ímja rék) i o bohoľubívim Jepískopi nášem Kýr (ímja rék), o služáščich i poslužívšich vo svjaťím chrámi sém, i o otcích nášich duchóvnych, i vséj vo Chrisťí brátiji nášej.

Ješčé mólimsja o bohochranímim naróďi nášem, o prederžáščich vlastéch nášich i o vsém vójinstvi.

Ješčé mólimsja o predstojáščich ľúdech, i ožidájuščich ot tebé velíkija i bohátyja mílosti, za tvorjáščich nám mílostyňu, i za vsjá pravoslávnyja (ilí pravovírnyja) christijány.

Jeréj: Jáko mílostiv i čelovikoľúbec Bóh jesí, i tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Spodóbi, Hóspodi:

Spodóbi, Hóspodi, vo véčer sej, * bez hrichá sochranitísja nám. - Blahoslovén jesí, Hóspodi, Bóže otéc nášich, * i chváľno i proslávlenno ímja tvojé vo víki, amíň. - Búdi, Hóspodi, mílosť tvojá na nas, * jákože upováchom na ťa. - Blahoslovén jesí, Hóspodi, * naučí nas opravdánijem tvojím. - Blahoslovén jesí, Vladýko, * vrazúmi nas opravdánijem tvojím. - Blahoslovén jesí, Svjatýj, * prosvití nás opravdániji tvojími. - Hóspodi, mílosť tvojá vo vik, * ďíl rukú tvojéju ne prezri. - Tebí podobájet chvalá, * tebí podobájet pínije. - Tebí sláva podobájet * Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu. - Nýňi i prísno, * i vo víki vikóv, amíň.

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (12x)

Sláva, i nýňi:)

Diákon: Ispólnim večerňuju molítvu nášu Hóspodevi.

Lík: Hóspodi, pomíluj.

Zastupí, spasí, pomíluj i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Lík: Hóspodi, pomíluj.

Véčera vsehó soveršénna, svjáta, mírna i bezhríšna, u Hóspoda prósim.

Lík: Podáj, Hóspodi. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Ánhela mírna, vírna nastávnika, chraníteľa dúš i ťilés nášich, u Hóspoda prósim.

Proščénija i ostavlénija hrichóv, i prehrišénij nášich, u Hóspoda prósim.

Dóbrych i poléznych dušám nášym, i míra mírovi, u Hóspoda prósim.

Próčeje vrémja životá nášeho v míri i pokajániji skončáti, u Hóspoda prósim.

Christijánskija končíny životá nášeho, bezboľíznenny, nepostýdny, mírny, i dóbraho otvíta na strášňim sudíšči Christóvi, prósim.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, samí sebé, i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko bláh i čelovikoľúbec Bóh jesí, i tebí slávu vozsylájem, Otcú, i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Jeréj: Mír vsím

Lík: I dúchovi tvojemú.

Diákon: Hlavý váša Hóspodevi prikloníte.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Molítva hlavopriklonénija: Hóspodi Bóže naš, priklonívyj nebesá i sošédyj na spasénije róda čelovíčeskaho, prízri na rabý Tvojá, i na dostojánije Tvojé. Tebí bo strášnomu i čelovikoľúbcu sudijí, Tvojí rabí podkloníša hlavý, svojá pokoriša výja, ne ot čelovík ožidájušče pómošči, no Tvojejá naďíjuščesja mílosti, i Tvojehó čájušče spasénija: jáže sochraní na vsjákoje vrémja, i po nastojáščem véčeri, i v prichoďáščuju nošč, ot vsjákaho vrahá, ot vsjákaho protívnaho ďíjstva diávoľskaho, i ot pomyšlénij sújetnych, i vospominánij lukávych.

Jeréj: Búdi deržáva cárstvija Tvojehó blahoslovéna i preproslávlena, Otcá i Sýna, i svjatáho Dúcha, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Na lítiji stichiry, perva chrama; táže blažennaho hl. 1. (bolhar)

Rádujsja i likuj proslavlenna cérkve Christova! * Likujte i veselítesja nebesnych liky! * Cheruvimy so Serafimy, pójte slávu Bóžiju. * Vy že, lik apóstol i mučenik, vospójte Hospodevi pisň novu: * „Nyňi vrémja braka Áhnca bysť * i Nevísta jeho uhotovísja“. * Krasotóju jejá brat náš i otec Vasílij jesť, * toho molítvami, Christe, pomíluj nas.

Rádujsja i likuj putešéstvujušča cérkve Christova! * Veselítesja i likujte, christoimenítiji ľúdije! * Neskorbí, boľízňmi iznemohájuščij, * nesmutí, jemuže nadéžda pohaslá jesť. * Neotčajavájsja, iže vsimi ostávlen, * neostavľaj pódvih, ášče i ťahotóju hricha nizpadáješ. * Vsi upovánijem vozvedíte oči váša na nébo * i ot vsejá duši smirenno vozopijte: * „Otče blaženne, svjaščennomučeniče Vasílije, * ne dážď pohibáti víroju slávjaščim svjatuju pámjať tvoju.

Sláva, hl. 1., samohlásen: Chvalim i veličájem ťa, otče múdryj Vasíije, * ibo k ráci móščej tvojich prichoďašče blahodáť obritájem. * Prikosnovénijem boľíznej iscilénije podaváješi * téplym že chodatájstvom spasáješi dušy náša.

I nyňi, hlás 6: Prázdniku prepolovľájuščusja, tvojehó Christé voskresénija, i Božéstvennaho prišéstvija svjatáho tvojehó Dúcha, sošédšesja čudés tvojích vospivájem táinstva, vóňže nizposlí nám véliju mílosť.

Litijna jekténija:

Svj.: Spasí, Bóže, ľúdi tvojá, i blahosloví dostojánije tvojé, posití mír tvoj mílostiju i ščedrótami, vozvýsi róh christiján pravoslávnych, i nizposlí na ný mílosti tvojá bohátyja, molítvami prečístyja Vladýčicy nášeja Bohoródicy i prisnoďívy Maríji; síloju čestnáho i životvorjáščaho Krestá, zastuplénmi nebésnych Síl bezplótnych, čestnáho i slávnaho proróka, predtéči i krestíteľa Joánna, svjatých slávnych i vsechváľnych Apóstol, i íže vo svjatých Otéc nášich i vseléňskich velíkich učítelej i svjatítelej: Vasílija Velíkaho, Hrihórija Bohoslóva i Joánna Zlatoústaho, Atanásija i Kyrílla, i íže vo svjatých otcá nášeho Nikolája Mýr Lykíjskich čudotvórca, svjatých slavjáňskich Apóstol Kyrílla i Metódija, i svjatáho svjaščenomúčenika Josafáta, svjatých, slávnych i dobropobídnych Múčenik, prepodóbnych i bohonósnych otéc nášich, svjatých i právednych Bohootéc Joakíma i Ánny i prepodobných i bohonósnych otéc nášich Antónija i Teodósija Pečérskich, i svjatáho (jehóže jésť deň ilí chrám), i vsích Svjatých tvojích: mólim Ťa mnohomílostive Hóspodi, uslýši nás hríšnych moľáščichtisja, i pomíluj nás.

Ľ.: Hóspodi pomíluj 12x

Svj.: Jéšče mólimsja o svjaťíšem vselénsťím Archijeréji (ímja rék) Pápi rímsťim, i o bohoľubívim jepískopi nášem Kýr (imjá rek), i o vsečestňíjšem otcí nášem Protoarchimandríťi (ímja rék), Protoihúmeňi (ímja rék), Ihúmeňi (ímja rék), i otcích nášich duchóvnych, i vséj vo Chrisťí brátiji nášej, i o vsjácij duší christijánsťij skorbjáščej i ozlóblenňij, mílosti Bóžija i pómošči trébujuščej: o pokrovéniji svjatáho chráma sehó (obíteli sejá) i živúščich v ném (v néj), o soumiréniji i ustrojéniji vsého míra: o blahostojániji svjatých Bóžijich Cerkvéj, o spaséniji i pómošči, íže so tščánijem i stráchom Bóžijim truždájuščichsja i služáščich otéc i brátij nášich, o póslannych, i vo otšéstviji súščich, o isciléniji v némoščech sležáščich, o pókoj blažénnyja pámjati i ostavléniji hrichóv vsím prežde počívšym otcém i brátijam nášim zďi ležáščym i povsjúdu pravovoslávnym: o izbavléniji pľinénnych, o brátijach nášich vo slúžbach súščich, i o vsích služáščich i poslužívšich vo svjaťím chrámi sém (obíteli séj), rcím vsí.

Ľ.: Kýrije eléjson 12x

Svj.: Uslýši ný, Bóže Spasíteľu náš, upovánije vsích koncéj zemlí, i súščich na móri daléče, i Mílostive, mílostiv búdi nám o hrisích nášich i pomíluj nás: mílostiv bo i čelovikoľúbec Bóh jesí, i tebí slávu vozsylájem, Otcú i Sýnu i Svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv. Amíň.

Svj.: † Mír vsím.

Ľ.: I dúchovi tvojému.

Svj.: Hlavý váša Hóspodevi prikloníte.

Ľ.: Tebí Hóspodi.

Svj.: Vladýko mnohomílostive, Hóspodi Isúse Christé Bóže náš, molítvami prečístyja Vladýčicy nášeja Bohoródicy i prisnoďívy Maríji, síloju čestnáho i životvorjáščaho Krestá, zastuplénmi nebésnych Sil bezplótnych, čestnáho i slávnaho proróka, predtéči i krestíteľa Joánna, svjatých slávnych i vsechváľnych Apóstol, svjatých, i dobropobídnych Múčenik, prepodóbnych i bohonósnych otéc nášich, i íže vo svjatých Otéc nášich i vseléňskich velíkich učítelej i svjatítelej: Vasílija Velíkaho, Hrihórija Bohoslóva i Joánna Zlatoústaho, Atanásija i Kyrílla, i íže vo svjatých otcá nášeho Nikolája Mýr Lykíjskich čudotvórca, svjatých slavjáňskich Apóstol Kyrílla i Metódija, i svjatáho svjaščenomúčenika Josafáta, svjatých i právednych Bohootéc Joakíma i Ánny i prepodobných i bohonósnych otéc nášich Antónija i Teodósija Pečérskich i svjatáho (jehóže jésť deň ilí chrám) i vsích Svjatých tvojích: blahoprijátnu sotvorí molítvu nášu, dáruj nám ostavlénije prehrišénij nášich, pokrýj nás króvom krylú tvojéju, otžení ot nás vsjákaho vráha i supostáta, umirí nášu žízň, Hóspodi, pomíluj nás i mír tvój, i spasí dúšy náša, jáko bláh i čelovikoľúbec.

Ľ.: Amíň.

Na stichóvňi stichíry,

hlás 1. Pjatdesjátnicy nastá dnéj prepolovénije, v némže Christós obnažív malovídno božéstvennuju sílu, razsláblennaho sťahnú slóvom, tohó ot odrá vozstáviv, i Bohoľípno čudotvorjáj v zdánnom ťíľi, čelovíkom darová víčnyj živót, i véliju mílosť.

Stích: Pomjaní sónm tvój, jehóže sťažál jesí ispérva.

Vo svjatílišči prišél jesí premúdroste Bóžija, prepolovľájuščusja prázdniku, učjá i obličája nepokorívyja judéji, fariséji i knížniki, i vopijá so derznovénijem k ním: žáždaj da hrjadét ko mňí, i pijét vódu živótnuju, i ne vžáždet vo vík: vírujaj mojéj bláhosti, ríki potekút iz čréva jehó žízni víčnyja. O bláhosti i blahoutróbija tvojehó Christé Bóže náš, sláva tebí!

Stích: Bóh že cár náš préžde víka, soďíla spasénije posreďí zemlí.

Hlás 2. Jehdá prepolovénije prázdnika nastá, vzýde Iisús vo svjatílišče, i učáše nepokorívyja judéji, hlahóľa: žáždaj da hrjadét ko mňí, i pijét vódu živótnuju, víčnuju, i ne vžáždetsja vo vík. Vírujaj v mjá, ríki potekút iz čréva jehó, i imíti búdet svít živótnyj.

Sláva, hl. 5. (samohlásen) Da rádujutsja zémnaja i nebésnaja! * Vsjákoje jestestvo s námi da pójet! * Stólp cérkve nášeja vsi počtím: * Rádujsja, cilomúdrije vo plóti i smirénije! * Rádujsja, muže molítvy i poslušánija! * Rádujsja, jeréjev i svjatítelej krasoto! * Rádujsja, jáko premúdrosť ne soďilá ťa hordym, * niže dostójinstvo vysokoje sérdce tvoje ozlobí. * Ťímže vsi v tebi otca imamy * i zastúpnika krípkaho u Boha.

I nýňi: hlás 8: Prepolovívšusja prázdniku, učášču tí Spáse, hlahólachu judéje: káko séj vísť písmena, ne učívsja? Ne razumíjušče, jáko tý jesí premúdrosť ustróivšaja mír, sláva tebí.

Táže:

Nýňi otpuščáješi rabá tvojehó, Vladýko, * po hlahólu tvojemú s mírom. * Jáko víďista oči mojí spasénije tvojé, * jéže jesí uhotovál pred licém vsich ľudéj. * Svít vo otkrovénije jazýkov * i slávu ľudéj tvojích Ísraiľa

Svjatýj Bóže, svjatýj krípkij, svjatýj bezsmértnyj, pomíluj nás. (3x)

Sláva Otcú, i Sýnu, i Svjatómu Dúchu.

I nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Presvjatája Tróice pomíluj nás: Hóspodi, očísti hrichí náša: Vladýko, prostí bezzakónija náša: svjatýj, posití, i iscilí némošči náša, ímene Tvojehó rádi.

Hóspodi, pomíluj. (3x)

Sláva Otcú, i Sýnu, i Svjatómu Dúchu.

I nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Ótče naš, íže jesí na nebesích, da svjatítsja ímja Tvojé, da priídet cárstvije Tvojé: da búdet vóľa Tvojá, jáko na nebesí i na zemlí. Chľíb náš nasúščnyj dážď nám dnés, i ostávi nám dólhi náša, jákože i mý ostavľájem dolžnikóm nášym: i ne vvedí nás vo iskušénije, no izbávi nás ot lukávaho.

Jeréj: Jáko tvojé jesť cárstvo, i síla, i sláva, Otcá i Sýna, i Svjatáho Dúcha, nýňi, i prísno, i vo víki vikóv.

Amíň.

Tropár, hlás 8: Prepolovívšusja prázdniku, žážduščuju dúšu mojú blahočéstija napój vodámi, jáko vsím Spáse vozopíl jesí: žáždaj da hrjadét ko mňí i da pijét, istóčniče žízni nášeja Christé Bóže, sláva tebí. (2x)

Tropar, hl. 5. Vírniji, voschvalím tvérdyja víry ispovídnika. * Archijeréja i dóbraho pástyrja pisňmi počtím. * Neustraší bo sja ádskija zloby síľnych míra seho, * neprekloní hlávu pred vráhi jedínosti christiján. * Ťímže s vesélijem jemu vozopijím: * Rádujsja, svjaščennomučeniče Vasílije, * jásnyj svitílniše nášeja cérkve.

Diákon: Premúdrosť.

Svj.: Hóspodu pomolímsja.

Ľ.: Hóspodi pomíluj.

Svjaščenyk čitať molitvu posvjačiňa litijnych dariv:

Hóspodi Isúse Christé Bóže náš, blahoslovívyj pjať chľíbov, i pjať týsjač naróda nasýtivyj: sám i nýňi, Vladýko, blahosloví chľíby sijá, † pšenícu, vinó, i jeléj, i umnóži já vo hráďi sém, (vési, abo obíteli sej) i vo vsém míri tvojém vsehdá, i ot ních vkušájuščych vírnych tvojích osvjatí. Jáko ty jesí blahoslovjájaj i osvjaščájaj Christé Bóže naš, i tebí slávu vozsylájem, so beznačálnym ti Otcém, i vsesvjatým, i blahím, i životvorjáščym ti Dúchom, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Ľ.: Amíň.

Ľ.: Búdi imja Hospodne blahoslovénno ot nýňi i do víka. 3x

Psalóm 33.

Blahoslovľú Hóspoda na vsjákoje vremjá, výnu chvála jehó vo usťích mojích. – O Hóspoďi da pochválitsja dušá mojá, da uslýšat krótciji i vozveseľátsja. – Vozvelíčite Hóspoda so mnoju, i voznesém ímja jehó vkúpi. – Vzyskách Hóspoda i uslýša mja, i ot vsich skorbéj mojích izbávi mja. – Pristupíte k nemú i prosvititésja, i licá váša ne postyďátsja. –Sej níščij vozzvá i Hóspoď uslýša í, i ot vsich skorbéj jehó spasé í. –Opolčítsja Ánhel Hóspodeň ókrest bojáščichsja jehó, i izbávit ich. –Vkusíte i vídite, jáko blah Hóspoď, blažén múž iže upovájet naň. –Bójtesja Hóspoda vsi svjatíji jehó, jáko ňísť lišénija bojáščymsja jehó. – Bohátiji obniščáša i vzalkáša, vzyskájuščiji že Hóspoda ne lišátsja vsjákaho blahá.

Sláva i nýňi: Hóspodi pomíluj, Hóspodi pomíluj, Hóspodi pomíluj, blahoslóvi.

Svj.: Blahoslovénije Hóspodne na vas, tohó blahodátiju i čelovikoľúbijem, vsehdá, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Ľ.: Amíň.

Lík: Blahosloví.

Jeréj: Syj blahoslovén Christós Bóh náš, vsehdá, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lík: Amíň. Utverdí, Bóže, svjatúju pravoslávnuju (ilí katholíčeskuju) víru, vo víki vikóv.

Jeréj: Presvjatája Bohoródice, spasí nás.

Lík: Svitísja, svitísja, nóvyj Jerusalíme: sláva bo Hospódňa na tebí vozsijá. Likúj nýňi i veselísja, Sióne. Ty že, Čístaja, krasújsja, Bohoródice, o vostániji Roždestvá Tvojehó.

Jeréj: Sláva tebi, Christé Bóže, upovánije náše, sláva tebí.

Lík: Christós voskrése iz mértvych, smértiju smerť popráv i súščym vo hrobích živót darováv. Hóspodi, pomíluj (3x). Blahosloví.

Jeréj: Voskrésyj iz mértvych, Christós ístinnyj Bóh náš, molítvami prečístyja svojejá Mátere, svjatých slávnych i vsechváľnych apóstol . . . i vsích svjatých, pomílujet i spasét nás, jáko bláh i čelovikoľúbec.

Lík: Amíň.

Ášče mírjan molítsja, hlahólet tókmo: Svitísja, svitísja, nóvyj Jerusalíme: Sláva, i nýňi: Hóspodi, pomíluj (3x) Hóspodi, blahosloví. Molítvami svjatých otéc nášich, Hóspodi Iisúse Christé Bóže náš, pomíluj nás. Amíň.