Utiereň 8.5.

Utreňa

Jerej: Sláva svjaťíj jedinosúščňij, i životvorjáščij, i nerazďilímij trójci, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu], vsehdá nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Ľ.: Amíň.

Sláva vo výšnich Bóhu, i na zemlí mír v čelovícich blahovolénije. 3x

Hóspodi, ustňí mojí otvérzeši i ustá mojá vozvisťát chvalú tvojú. 2x

Psalóm 3.

Hóspodi, čtósja umnóžiša stužájuščiji mí? * mnózi vostájut na mjá. - Mnózi hlahóľut duší mojéj, * ňísť spasénija jemú v Bózi jehó. - Tý že, Hóspodi, zastúpnik mój jesí, * sláva mojá, i voznosjáj hlavú mojú. - Hlásom mojím ko Hóspodu vozzvách, * i uslýša mjá ot horý svjatýja svojejá. - Áz že usnúch i spách: * vostách, jáko Hóspoď zastúpit mjá. - Ne ubojúsja ot tém ľudéj, ókrest napádajuščich na mjá: * voskresní, Hóspodi, spasí mjá, Bóže mój. - Jáko tý porazíl jesí vsjá vraždújuščyja mí vsúje: * zúby hríšnikov sokrušíl jesí. - Hóspodne jésť spasénije, * i na ľúdech tvojích blahoslovénije tvojé.

Áz usnúch i spách, * vostách, jáko Hóspoď zastúpit mjá.

Psalóm 37.

Hóspodi, da ne járostiju tvojéju obličíši mené, * nižé hňívom tvojím nakážeši mené. - Jáko stríly tvojá unzóša vo mňí, * i utverdíl jesí na mňí rúku tvojú. - Ňísť iscilénija v plóti mojéj ot licá hňíva tvojehó, * ňísť míra v kostéch mojích, ot licá hrích mojích. - Jáko bezzakónija mojá prevzydóša hlavú mojú, * i jáko brémja ťážkoje oťahoťíša na mňí. - Vozsmerďíša i sohníša rány mojá, * ot licá bezúmija mojehó. - Postradách i sľakóchsja do koncá, * vés déň sítuja choždách. - Jáko ľádvija mojá napólnišasja poruhánij, * i ňísť iscilénija v plóti mojéj. - Ozlóblen bých, i smiríchsja do zilá, * rykách ot vozdychánija sérdca mojehó. - Hóspodi, préd tobóju vsé želánije mojé, * i vozdychánije mojé ot tebé ne utajísja. - Sérdce mojé smatésja, ostávi mjá síla mojá, * i svít óčiju mojéju, i tój ňísť so mnóju. - Drúzi mojí i ískrenniji mojí, * prjámo mňí priblížišasja i stáša. - I blížniji mojí ot daléče mené stáša, * i nuždáchusja íščuščiji duší mojejá. - I íščuščiji zlája mňí, hlahólachu sujetnaja, * i ľstívnym vés déň poučáchusja. - Áz že jáko hlúch ne slýšach: * i jáko ňím ne otverzájaj úst svojích. - I bých jáko čelovík ne slýšaj, * i ne imýj vo usťích svojích obličénija. - Jáko na ťá, Hóspodi, upovách, * tý uslýšiši, Hóspodi Bóže mój. - Jáko rích: da ne kohdá porádujutmisja vrazí mojí, * i vnehdá podvižátisja nohám mojím na mjá veleríčevaša. - Jáko áz na rány hotóv, * i boľízň mojá predomnóju jésť výnu. - Jáko bezzakónije mojé áz vozviščú, * i popekúsja o hrisí mojém. - Vrazí že mojí živút, i ukripíšasja páče mené, * i umnóžišasja nenavíďaščiji mja bez právdy. - Vozdajúščiji mí zlája vozblahája, obolháchu mjá, * zané hoňách blahostýňu. - Ne ostávi mené, Hóspodi Bóže mój, * ne otstupí ot mené. - Vonmí v pómošč mojú, * Hóspodi spasénija mojehó.

Ne ostávi mené, Hóspodi Bóže mój, * ne otstupí ot mené.

Vonmí v pómošč mojú, * Hóspodi spasénija mojehó.

Psalóm 62.

Bóže, Bóže mój, * k tebí útreňuju. - Vozžadá tebé dušá mojá, * kóľ mnóžiceju tebí plóť mojá. - V zemlí púsťi, i neprechódňi, i bezvódňi, * táko vo svjaťím javíchsja tebí, víďiti sílu tvojú i slávu tvojú. - Jáko lúčši mílosť tvojá páče živót, * ustňí mojí pochvalíťi ťa. - Táko blahoslovľú ťa v živoťí mojém, * o ímeni tvojém vozďižú rúci mojí. - Jáko ot túka i másti da ispólnitsja dušá mojá, * i ustnáma rádosti voschváľat ťa ustá mojá. - Ášče pominách ťa na postéli mojéj, na útrennich poučáchsja v ťa, * jáko býl jesí pomóščnik mój. - I v króvi krilú tvojéju vozrádujusja, prilpé dušá mojá po tebí, * mené že priját desníca tvojá. - Tíji že vsúje iskáša duší mojejá, vnídut v preispódňaja zemlí, * predaďátsja v rúki orúžija, části lísovom búdut. - Cár že vozveselítsja o Bózi: pochválitsja vsják klenýjsja ím, * jáko zahradíšasja ustá hlahóľuščich neprávednaja.

Na útrennich poučáchsja v ťa: * jáko býl jesí pomóščnik mój. - I v króvi krilú tvojéju vozrádujusja.

Priľpé dušá mojá po tebí, * mené že priját desníca tvojá.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm 87.

Hóspodi, Bóže spasénija mojehó, * vo dní vozzvách, i v noščí préd tobóju. - Da vnídet préd ťá molítva mojá: * prikloní úcho tvojé k moléniju mojemú. - Jáko ispólnisja zól dušá mojá, * i živót mój ádu priblížisja. - Privminén bých s nizchoďáščimi v róv, * bých jáko čelovík bez pómošči vo mértvych svobóď. - Jáko jázvenniji spjáščiji vo hróbi, íchže ne pomjanúl jesí ktomú, * i tíji ot rukí tvojejá otrinovéni býša. - Položíša mja v róvi preispódňim, * v témnych i síni smértňij. - Na mňí utverdísja járosť tvojá, * i vsjá vólni tvojá navél jesí na mjá. - Událil jesí znájemych mojích ot mené, * položíša mjá mérzosť sebí. - Predán bých i ne ischoždách, * óči mojí iznemohósťi ot niščetý. - Vozzvách k tebí, Hóspodi, vés déň, * vozďích k tebí rúci mojí. - Jedá mértvymi tvoríši čudesá? * ilí vráčeve voskresját i ispovíďatsja tebí? - Jedá povísť któ v hróbi mílosť tvojú, * i ístinu tvojú v pohíbeli? - Jedá poznána búdut vo tmí čudesá tvojá, * i právda tvojá v zemlí zabvénňij? - I áz k tebí, Hóspodi, vozzvách, * i útro molítva mojá predvarít ťa. - Vskúju Hóspodi otríješi dúšu mojú, * otvraščáješi licé tvojé ot mené? -Níšč jésm áz, i v truďích ot júnosti mojejá, * voznésžesja smiríchsja i iznemohóch. - Na mňí prejdóša hňívi tvojí, * ustrašénija tvojá vozmutíša mjá. - Obydóša mja jáko vodá vés déň: * oderžáša mja vkúpi. - Událil jesí ot mené drúha i ískrenňaho, * i znájemych mojích ot strastéj.

Hóspodi Bóže spasénija mojehó, * vo dní vozzvách, i v noščí préd tobóju.

Da vnídet préd ťá molítva mojá: * prikloní úcho tvojé k moléniju mojemú.

Psalóm 102.

Blahosloví dušé mojá Hóspoda, * i vsjá vnútrenňaja mojá ímja svjatóje jehó. -Blahosloví dušé mojá Hóspoda, * i ne zabyváj vsích vozdajánij jehó. - Očiščájuščaho vsjá bezzakónija tvojá, * isciľájuščaho vsjá nedúhi tvojá. - Izbavľájuščaho ot istľínija živót tvój, * vinčájuščaho ťa mílostiju i ščedrótami. - Ispolňájuščaho vo blahích želánije tvojé, * obnovítsja jáko órľa júnosť tvojá. - Tvorjáj mílostyni Hospóď, * i sudbú vsím obídimym. - Skazá putí svojá Mojséovi, * synovóm Ízrailevym choťínija svojá. - Ščédr i mílostiv Hospóď, * dolhoterpilív i mnohomílostiv. - Ne do koncá prohňívajetsja, * nižé vo vík vraždújet. - Ne po bezzakónijem nášym sotvoríl jésť nám, * nižé po hrichóm nášym vozdál jésť nám. - Jáko po vysoťí nebésňij ot zemlí, * utverdíl jésť Hospóď mílosť svojú na bojáščichsja jehó. - Jelíko otstoját vostócy ot západ, * událil jésť ot nás bezzakónija náša. - Jákože ščédrit otéc sýny, uščédri Hóspoď bojáščichsja jehó: * jáko tój pozná sozdánije náše. - Pomjanú jáko pérsť jesmý:* čelovík jáko travá, dníje jehó jáko cvít sélnyj táko ocvitét. - Jáko dúch prójde v ném, i ne búdet, * i ne poznájet ktomú místa svojehó. - Mílosť že Hospódňa ot víka, * i do víka na bojáščichsja jehó. - I právda jehó na syňích synóv, * chraňáščich zavít jehó. - I pómňaščich zápovidi jehó, * tvoríti já. - Hóspoď na nebesí uhotóva prestól svój, * i cárstvo jehó vsími obladájet. - Blahoslovíte Hóspoda vsí Ánheli jehó, * sílniji krípostiju, tvorjáščiji slóvo jehó, uslýšati hlás slovés jehó. - Blahoslovíte Hóspoda vsjá síli jehó, * sluhí jehó tvorjáščiji vóľu jehó. -Blahoslovíte Hóspoda vsjá ďilá jehó, * na vsjácim mísťi vladýčestvija jehó, blahosloví dušé mojá Hóspoda.

Na vsjákom mísťi vladýčestvija jehó, * blahosloví dušé mojá Hóspoda.

Psalóm 142.

Hóspodi uslýši molítvu mojú, vnuší molénije mojé vo ístiňi tvojéj, * uslýši mjá v právďi tvojéj. - I ne vnídi v súd s rabóm tvojím, * jáko ne opravdítsja préd tobóju vsják živýj. - Jáko pohná vráh dúšu mojú, * smiríl jésť v zémľu živót mój. - Posadíl mjá jésť v témnych, jáko mértvyja víka, * i uný vo mňí dúch mój: vo mňí smjatésja sérdce mojé. - Pomjanúch dní drévnija: poučíchsja vo vsích ďíľich tvojích, * v tvorénijich rukú tvojéju poučáchsja. - Vozďích k tebí rúci mojí, * dušá mojá jáko zémľa bezvódnaja tebí. - Skóro uslýši mjá, Hóspodi, * isčezé dúch mój. - Ne otvratí licá tvojehó ot mené, * i upodóbľusja nizchoďáščym v róv. - Slýšanu sotvorí mňí zaútra mílosť tvojú, * jáko na ťá upovách. - Skaží mňí, Hóspodi, púť, v óň že pojdú, * jáko k tebí vzjách dúšu mojú. - Izmí mjá ot vráh mojích, Hóspodi, k tebí pribihóch,* naučí mjá tvoríti vóľu tvojú, jáko tý jesí Bóh mój. - Dúch tvój blahíj nastávit mjá na zémľu právu, * ímene tvojehó rádi, Hóspodi, živíši mjá právdoju tvojéju. - Izvedéši ot pečáli dúšu mojú, * i mílostiju tvojéju potrebíši vrahí mojá. - I pohubíši vsjá stužájuščyja duší mojéj, * jáko áz ráb tvój jésm.

Uslýši mjá, Hóspodi, v právďi tvojéj, * i ne vnídi v súd s rabóm tvojím.

Uslýši mjá, Hóspodi, v právďi tvojéj, * i ne vnídi v súd s rabóm tvojím.

Dúch tvój blahíj, * nastávit mjá na zémľu právu.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (12x) Sláva, i nýňi:)

Mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

O svýšňim míri, i spaséniji dúš nášich, Hóspodu pomólimsja.

O míri vsehó míra, blahostojániji svjatých Bóžijich cerkvéj, i sojedinéniji vsích, Hóspodu pomólimsja.

O svjaťím chrámi sém, i s víroju, blahohovínijem, i stráchom bóžijim vchoďáščich v óň, Hóspodu pomólimsja.

O svjaťíjšem vselénsťim Archijeréji nášem (ímja rek), Pápi Rímsťim, Hóspodu pomólimsja.

O preosvjaščénňijšem Archijepískopi i Mitropolíťi nášem Kýr (ímja rék), i o bohoľubívim Jepískopi nášem Kýr (ímja rék), čéstňim presvýterstvi, vo Chrisťí dijákonstvi, o vsém príčťi i ľúdech, Hóspodu pomólimsja.

O bohochranímim naróďi nášem, o prederžáščich vlastéch nášich, i o vsém vójinstvi, Hóspodu pomólimsja.

O hráďi sém (ilí O vési séj, ilí O svjaťíj obíteli séj ), vsjákom hráďi, straňí, i víroju živúščich v ních, Hóspodu pomólimsja.

O blahorastvoréniji vozdúchov, o izobíliji plodóv zemných, i vrémeňich mírnych, Hóspodu pomólimsja.

O plávajuščich, putešéstvujuščich, nedúhujuščich, strážduščich, pľinénnych, i o spaséniji ích, Hóspodu pomólimsja.

O izbávitisja nám ot vsjákija skórbi, hňíva i núždy, Hóspodu pomólimsja.

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko podobájet Tebí vsjákaja sláva, čésť i poklonénije, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Bóh Hóspoď i javísja nám, blahoslovén hrjadýj vo ímja Hóspodne. (3. hlas)

Stích: Ispovídajtesja Hóspodevi, jáko bláh, jáko vo víki mílosť jehó.

Stích: Obyšédše obydóša mjá i ímenem Hóspodnim protivľáchsja ím.

Stích: Ne umrú, no žív búdu i povím ďilá Hóspodňa.

Stích: Kámeň, jehóže nebrehóša ziždúščiji, séj býsť vo hlavú úhla: ot Hóspoda býsť séj i jésť díven v očesích nášich.

Tropár, hlás 3: Da veseľátsja nebésnaja, da rádujutsja zemnája, jáko sotvorí deržávu mýšceju svojéju Hospóď: poprá smértiju smérť, pérvenec mértvych býsť, iz čréva ádova izbávi nás, i podadé mírovi véliju mílosť. (2x)

Sláva, tropár, hlás 2: Apóstole, Christú Bóhu vozľúblenne, uskorí izbáviti ľúdi bezotvítny, prijémlet ťá pripádajušča, íže pádša na pérsi izvólivyj: jehóže molí, Bohoslóve, i naležáščij óblak jazýkov razhnáti, prosjá nám míra i vélija mílosti.

I nýňi: Vsja páče smýsla, vsja preslávnaja tvojá Bohoródice tájinstva, čistoťí zapečátanňij, i ďívstvu chranímu, Máti poználasja jesí nelóžna, Bóha róždši ístinnaho; Tohó molí, spastísja dušám nášym.

Psalóm 9

Ispovímsja Tebí, Hóspodi, vsím sérdcem mojím, * povím vsjá čudesá Tvojá.

Vozveseľúsja i vozrádujusja o Tebí, * pojú ímeni Tvojemú, Výšnij.

Vnehdá vozvratítisja vrahú mojemú vspjáť, * iznemóhut i pohíbnut ot licá Tvojehó.

Jáko sotvoríl jesí súd mój i prjú mojú, * síl jesí na Prestóľi, suďáj právdu.

Zapretíl jesí jazýkom, i pohíbe nečestívyj, * ímja jehó potrebíl jesí vo vík i vo vík víka.

Vrahú oskuďíša orúžija v konéc, i hrády razrušíl jesí, * pohíbe pámjať jehó s šúmom.

I Hospóď vo vík prebyvájet, uhotóva na súd Prestól Svój, * i Tój sudíti ímať vselénňij v právdu, sudíti ímať ľúdem v pravoťí.

I býsť Hospóď pribížišče ubóhomu, * pomóščnik vo blahovrémenijich, v skórbech.

I da upovájut na Ťá znájuščiji ímja Tvojé, * jáko ne ostávil jesí vzyskájuščich Ťá, Hóspodi.

Pójte Hóspodevi, živúščemu v Sijóňi, * vozvistíte vo jazýcich načinánija Jehó.

Jáko vzyskájaj króvi ích pomjanú, * ne zabý zvánija ubóhich.

Pomíluj mjá, Hóspodi, vížď smirénije mojé ot vráh mojích, * voznosjáj mjá ot vrát smértnych.

Jáko da vozviščú vsjá chvály Tvojá vo vraťích dščére Sijóňi, * vozrádujemsja o spaséniji Tvojém.

Uhľibóša jazýcy v páhubi, júže sotvoríša, * v síti séj, júže skrýša, uvjazé nohá ích.

Znájem jésť Hospóď suďbý tvorjáj, * v ďíľich rukú svojéju uvjazé hríšnik.

Da vozvraťátsja hríšnicy vo ád, * vsí jazýcy zabyvájuščiji Bóha.

Jáko ne do koncá zabvén búdet níščij, * terpínije ubóhich ne pohíbnet do koncá.

Voskresní, Hóspodi, da ne kripítsja čelovík, * da súďatsja jazýcy préd Tobóju.

Postávi, Hóspodi, zakonopoložíteľa nád ními, * da razumíjut jazýcy, jáko čelovícy súť.

Vskúju, Hóspodi, otstojá daléče, * preziráeši vo blahovrémenjiich, v skórbech?

Vnehdá hordítisja nečestívomu, * vozharájetsja níščij, uvjazájut v sovíťich, jáže pomyšľájut.

Jáko chválim jésť hríšnyj v póchotech duší svojejá, * i obíďaj blahoslovím jesť.

Razdraží Hóspoda hríšnyj, po mnóžestvu hňíva svojehó ne vzýščet, * ňísť Bóha préd ním.

Oskverňájutsja putijé jehó na vsjákoje vrémja, * otjémľutsja suďbý Tvojá ot licá jehó, vsími vráhi svojími obladájet.

Rečé bo v sérdci svojém, * ne podvížusja ot róda v ród bez zlá,

jehóže kľátvy ustá jehó polná súť, i hóresti i ľstí, * pod jazýkom jehó trúd i boľízň.

Prisidít v lovíteľstvi s bohátymi v tájnych, * jéže ubíti nepovínnaho, óči jehó na níščaho prizirájeťi.

Lovít v tájňi jáko lév vo ohráďi svojéj, * lovít éže voschítiti níščaho,

voschítiti níščaho, * vnehdá privleščí í v síti svojéj.

Smirít jehó, preklonítsja i padét, * vnehdá jemú obladáti ubóhimi.

Rečé bo v sérdci svojém: zabý Bóh, otvratí licé Svojé, * da ne vídit do koncá.

Voskresní, Hóspodi Bóže mój, * da voznesétsja ruká Tvojá, ne zabúdi ubóhich Tvojích do koncá.

Česó rádi prohňíva nečestívyj Bóha? * Rečé bo v sérdci svojém: ne vzýščet.

Vídiši, jáko Tý boľízň i járosť smotrjáješi, * da prédan búdet v rúci Tvojí,

Tebí ostávlen jésť níščij, * síru Tý búdi pomóščnik.

Sokruší mýšcu hríšnomu i lukávomu, * vzýščetsja hrích jehó i ne obrjáščetsja.

Hospóď Cár vo vík i v vík víka, * pohíbnete, jazýcy, ot zemlí Jehó.

Želánije ubóhich uslýšal jesí, Hóspodi, * uhotóvaniju sérdca ích vňát úcho Tvojé.

Sudí síru i smirénu, * da ne priložít ktomú veličátisja čelovík na zemlí.

Psalóm Davídu, 10

Na Hóspoda upovách, káko rečéte duší mojéj: * previtáj po horám, jáko ptíca.

Jáko sé, hríšnicy naľakóša lúk, * uhotóvaša stríly v túľi, sostriľáti vo mráci právyja sérdcem.

Zané jáže Tý soveršíl jesí, oní razrušíša, * právednik že čtó sotvorí Hospóď vo chrámi svjáťim Svojém.

Hóspoď, na nebesí Prestól Jehó, * óči Jehó na níščaho prizirájeťi, víždi Jehó ispytájeťi sýny čelovíčeskija.

Ispytájet právednaho i nečestívaho, * ľúbjaj že neprávdu nenavídit svojú dúšu.

Odoždít na hríšniki síti, óhň i žúpel, * i dúch búren čásť čáši ích.

Jáko práveden Hospóď, i právdy vozľubí, * pravotý víďi licé Jehó.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm Davídu, 11

Spasí mjá, Hóspodi, jáko oskuďí prepodóbnyj, * jáko umálišasja ístiny ot synóv čelovíčeskich.

Sújetnaja hlahóla kíjždo ko ískrennemu svojemú, * ustňí ľstívyja v sérdci, i v sérdci hlahólaša zlája.

Potrebít Hospóď vsjá ustný ľstívyja, * jazýk veleríčivyj,

Rékšyja: jazýk náš vozvelíčim, * ustný náša pri nás súť, któ nám Hospóď jésť?

Strásti rádi níščich i vozdychánija ubóhich nýňi voskresnú, * hlahólet Hospóď, položúsja vo spasénije, ne obiňúsja o ném.

Slovesá Hospódňa slovesá čísta, * srebró razžžéno, iskušéno zemlí, očiščéno sedmeríceju.

Tý, Hóspodi, sochraníši ný * i sobľudéši ný ot róda sehó i vo vík.

Ókrest nečestíviji chóďat; * po vysoťí Tvojéj umnóžil jesí sýny čelovíčeskija.

Psalóm Davídu, 12

Dokóľi, Hóspodi, zabúdeši mjá do koncá? * Dokóľi otvraščáješi licé Tvojé ot mené?

Dokóľi položú sovíty v dúši mojéj, boľízni v sérdci mojém déň i nóšč? * Dokóľi voznesétsja vráh mój na mjá?

Prízri, uslýši mjá, Hóspodi Bóže mój, * prosvití óči mojí, da ne kohdá usnú v smérť,

da ne kohdá rečét vráh mój: * ukripíchsja na nehó.

Stužájuščiji mí vozrádujutsja, * ášče podvížusja.

Áz že na mílosť Tvojú upovách, * vozrádujetsja sérdce mojé o spaséniji Tvojém,

vospojú Hóspodevi blahoďijavšemu mňí * i pojú ímeni Hóspoda Výšňaho.

Psalóm Davídu, 13

Rečé bezúmen v sérdce svojém: ňísť Bóh. * Rastľíša i omerzíšasja v načinánijich, ňísť tvorjáj blahostýňu.

Hospóď s Nebesé priníče na sýny čelovíčeskija, * víďiti, ášče jésť razumivájaj ilí vzyskájaj Bóha.

Vsí ukloníšasja, vkúpi nekľučími býša: * ňísť tvorjaj blahostýňu, ňísť do jedínaho.

Ni lí urazumíjut vsí ďílajuščiji bezzakónije, sňidájuščiji ľúdi mojá v sňíď chľíbá? * Hóspoda ne prizváša.

Támo ubojášasja strácha, iďíže ne bí strách, * jáko Hospóď v róďi právednych.

Sovít níščaho posramíste, * Hospóď že upovánije jehó jésť.

Któ dást ot Sijóna * spasénije Izráilevo?

Vnehdá vozvratít Hospóď pľinénije ľudéj Svojích, * vozrádujetsja Jákov, i vozveselítsja Izráiľ.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm Davídu, 14

Hóspodi, któ obitájet v žilíšči Tvojém, * ilí któ vselítsja vo svjátuju hóru Tvojú?

Choďáj neporóčen i ďílajaj právdu, * hlahóľaj ístinu v sérdci svojém.

Íže ne uľstí jazýkom svojím i ne sotvorí ískrennemu svojemú zlá, * i ponošénija ne priját na blížnija svojá.

Uničižén jésť préd ním lukávnujaj, bojáščyja že sjá Hóspoda slávit, * klenýjsja ískrennemu svojemú i ne otmetájasja.

Srebrá svojehó ne dadé v lichvú i mzdý na nepovínnych ne priját. * Tvorjáj sijá ne podvížitsja vo vík.

Psalóm Davidu, 15

Sochraní mjá, Hóspodi, * jáko na Ťá upovách.

Rích Hóspodevi: Hospóď mój jesí Tý, * jáko blahích mojích ne trébuješi.

Svjátym, íže súť na zemlí Jehó, * udiví Hospóď vsjá choťínija Svojá v ních.

Umnóžišasja némošči ích, po sích uskoríša: ne soberú sobóry ích ot krovéj, * ni pomjanú že imén ích ustnáma mojíma.

Hospóď čásť dostojánija mojehó i čáši mojejá, * Tý jesí ustrojájaj dostojánije mojé mňí.

Úžja napadóša mí v deržávnych mojích, * íbo dostojánije mojé deržávno jésť mňí.

Blahoslovľú Hóspoda, vrazumívšaho mjá, * ješčé že i do nóšči nakazáša mjá utróby mója.

Predzrích Hóspoda prédo mnóju výnu, * jáko odesnúju mené jésť, da ne podvížusja.

Sehó rádi vozveselísja sérdce mojé, i vozrádovasja jazýk mój, * ješčé že i plóť mojá vselítsja na upovániji.

Jáko ne ostáviši dúšu mojú vo áďi, * nižé dási prepodóbnomu Tvojemú víďiti istľínija.

Skazál mí jesí putí životá, ispólniši mjá vesélija s licém Tvoím, * krasotá v desníci Tvojéj v konéc.

Psalóm 16

Uslýši, Hóspodi, právdu mojú, vonmí moléniju mojemú, * vnuší molítvu mojú ne vo ustnách ľstívych.

Ot licá Tvojehó suďbá mojá izýdet, * óči mojí da vídita pravotý.

Iskusíl jesí sérdce mojé, positíl jesí nóščiju, * iskusíl mjá jesí, i ne obrítesja vo mňí neprávda.

Jáko da ne vozhlahóľut ustá mojá ďíl čelovíčeskich, * za slovesá ustén Tvojích áz sochraních putí žéstoki.

Soverší stópy mojá vo stezjách Tvojích, * da ne podvížutsja stópy mojá.

Áz vozzvách, jáko uslýšal mjá jesí, Bóže, * priklóni úcho Tvojé mňí i uslýši hlahóly mojá.

Udiví mílosti Tvojá, spasájaj upovájuščyja na Ťá * ot protívjaščichsja desníci Tvojéj.

Sochraní mjá, Hóspodi, jáko zínicu óka, * v króvi krilú Tvojéju pokrýješi mjá ot licá nečestívych, ostrástšich mjá:

vrazí mojí dúšu mojú oderžáša, túk svój zatvoríša; * ustá ích hlahólaša hordýňu.

Izhoňáščiji mjá nýňi obydóša mjá, * óči svojí vozložíša ukloníti na zémľu.

Objáša mjá jáko lév hotóv na lóv * i jáko skímen obitájaj v tájnych.

Voskresní, Hóspodi, predvarí já i zapní ím, * izbávi dúšu mojú ot nečestívaho,

orúžije Tvojé * ot vráh rukí Tvojéja.

Hóspodi, ot málych ot zémli, razďilí já v živoťí ích, * i sokrovénnych Tvójich ispólnisja črévo ích,

nasýtišasja synóv, * i ostáviša ostánki mladéncem svojím.

Áz že právdoju javľúsja licú Tvojemú, * nasýščusja, vnehdá javíti mí sjá slávi Tvojéj.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko Tvojá deržáva, i Tvojé jésť cárstvo i síla, i sláva Otcá i Sýna i svjatáho Dúcha, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Po 1-m stichoslóviji sidálny,

hlás 3: Christós ot mértvych vostá, načátok usópšich, pervoroždén tvári, i Soďítel vsích bývšich, istľívšeje jestestvó róda nášeho v sebí samóm obnoví. ne ktomú smérte, obladáješi: íbo vsích Vladýka deržávu tvojú razruší.

Stích: Voskresní Hóspodi Bóže mój, da voznesétsja ruká tvojá, ne zabúdi ubóhich Tvojích do koncá.

Plótiju smérti vkusívyj Hóspodi, hóresť smérti presíkl jesí vostánijem tvojím, i čelovíka na ňú ukripívyj, pérvyja kľátvy odoľínije prizyvája: zaščítniče žízni nášeja, Hóspodi sláva tebí.

Sláva, i nýňi: Krasoťí ďívstva tvojehó, i presvítloj čistoťí tvojéj, Havrijíl udivívsja, vopijáše tí Bohoródice: kúju tí pochvalú prinesú dostójnuju? Čtó že vozimenúju ťá? Nedoumiváju, i užasájusja. Ťímže, jákože poveľín bých, vopijú tí: rádujsja blahodátnaja.

Psalóm 17

Vozľubľú Ťá, Hóspodi, * kríposte mojá.

Hospóď utverždénije mojé, i pribížišče mojé, i Izbáviteľ Mój, * Bóh mój, Pomóščnik mój, i upováju na Nehó,

Zaščítitel mój, * i róh spasénija mojehó, i Zastúpnik mój.

Chvaľá prizovú Hóspoda * i ot vráh mojích spasúsja.

Oderžáša mjá boľízni smértnyja, i potócy bezzakónija smjatóša mjá, * boľízni ádovy obydóša mjá, predvaríša mjá síti smértnyja.

I vnehdá skorbíti mí, * prizvách Hóspoda, i k Bóhu mojemú vozzvách,

uslýša ot chráma svjatáho Svojehó hlás mój, * i vópľ mój préd Ním vnídet vo úši Jehó.

I podvížesja, i trépetna býsť zemľá, * i osnovánija hór smjatóšasja i podvihóšasja, jáko prohňívasja na ňá Bóh.

Vzýde dým hňívom Jehó, i óhň ot licá Jehó vosplámenitsja, * úhlije vozhorísja ot Nehó.

I prikloní nebesá, i sníde, * i mrák pod noháma Jehó.

I vzýde na Cheruvímy, * i leťí, leťí na krilú vítreňu.

I položí tmú zakróv Svój, ókrest Jehó selénije Jehó, * temná vodá vo óblacich vozdúšnych.

Ot oblistánija préd Ním óblacy proidóša, * hrád i úhlije óhnennoje.

I vozhremí s nebesé Hospóď * i Výšnij dadé hlás Svój.

Nizposlá stríly i razhná já, * i mólniji umnóži, i smjaté já.

I javíšasja istóčnicy vodníji, i otkrýšasja osnovánija vselénnyja, * ot zapreščénija Tvojehó, Hóspodi, ot dochnovénija dúcha hňíva Tvojehó.

Nizposlá s vysotý, i priját mjá, * vospriját mjá ot vód mnóhich.

Izbávit mjá ot vrahóv mojích síľnych i ot nenavíďaščich mjá, * jáko utverdíšasja páče mené.

Predvaríša mjá v déň ozloblénija mojehó, * i býsť Hospóď utverždénije móje.

I izvedé mjá na širotú, * izbávit mjá, jáko voschoťí mjá.

I vozdást mí Hospóď po právďi mojéj * i po čistoťí rukú mojéju vozdást mí.

Jáko sochraních putí Hospódni * i ne nečéstvovach ot Bóha mojehó.

Jáko vsjá suďbý Jehó prédo mnóju * i opravdánija Jehó ne otstupíša ot mené.

I búdu neporóčen s Ním, * i sochraňúsja ot bezzakónija mojehó.

I vozdást mí Hospóď po právďi mojéj * i po čistoťí rukú mojéju préd očíma Jehó.

S prepodóbnym prepodóben búdeši, * i s múžem nepovínnym nepovínen búdeši, i so izbránnym izbrán búdeši, i so stroptívym razvratíšisja.

Jáko Tý ľúdi smirénnyja spaséši * i óči hórdych smiríši.

Jáko Tý prosvitíši svitíľnik mój, Hóspodi, Bóže mój, * prosvitíši tmú mojú.

Jáko Tobóju izbávľusja ot iskušénija * i Bóhom mojím prejdú sťínu.

Bóh mój, neporóčen púť Jehó, slovesá Hospódňa razžžéna, * Zaščítiteľ jésť vsích upovájuščich na Nehó.

Jáko któ Bóh, rázvi Hóspodá, Ilí kto Bóh, rázvi Bóha nášehó? * Bóh prepojasújaj mjá síloju, i položí neporóčen púť mój.

Soveršájaj nózi mojí, jáko jeléni, * i na vysókich postavľájaj mjá.

Naučájaj rúci mojí na bráň, * i položíl jesí lúk míďan mýšca mojá.

I dál mi jesí zaščiščénije spásenija, * i desníca Tvojá vospriját mjá,

i nakazánije Tvojé isprávit mjá v konéc, * i nakazánije Tvojé tó mjá naučít.

Uširíl jesí stopý mojá pódo mnóju, * i ne iznemohósťi plesňí mojí.

Poženú vrahí mojá, i postíhnu já, * i ne vozvraščúsja, dóndeže skončájutsja.

Oskorbľú ích, i ne vozmóhut státi, * padút pod noháma mojíma.

I prepojásal mjá jesí síloju na bráň, * spjál jesí vsjá vostajúščyja na mjá pod mjá.

I vrahóv mojích dál mí jesí chrebét, * i nenavíďaščyja mjá potrebíl jesí.

Vozzváša, i ne bí spasájaj: * ko Hóspodu, i ne uslýša ích.

I istňú já jáko prách préd licém vítra, * jáko brénije putéj pohláždu já.

Izbáviši mjá ot prerikánija ľudéj, * postáviši mjá vo hlavú jazýkov.

Ľúdije, íchže ne víďich, rabótaša mí. * V slúch úcha poslúšaša mjá.

Sýnove čuždíji solháša mí. * Sýnove čuždíji obetšáša i ochromóša ot stéz svojích.

Žív Hospóď, i blahoslovén Bóh, * i da voznesétsja Bóh spasénija mojehó.

Bóh dajáj otmščénije mňí * i pokorívyj ľúdi pod mjá.

Izbáviteľ mój ot vráh mojích hňivlívych, * ot vostajúščich na mjá vozneséši mjá, ot múža neprávedna izbáviši mjá.

Sého rádi ispovímsja Tebí vo jazýcich, Hóspodi, * i ímeni Tvojemú pojú:

veličájaj spasénija caréva, * i tvórjaj mílosť christú svojemú Davídu, i símeni jehó do víka.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm 18

Nebesá povídajut slávu Bóžiju, * tvorénije že rukú Jehó vozviščájet tvérď.

Déň dní otryhájet hlahól, * i nóšč nóšči vozviščájet rázum.

Ne súť ríči, nižé slovésa, * íchže ne slýšatsja hlási ích.

Vo vsjú zémľu izýde viščánije ích * i v koncý vsélennyja hlahóly ích.

V sólnce položí selénije svojé, i tój, jáko ženích ischoďáj ot čertóha Svojehó, * vozrádujetsja, jáko ispolín teščí púť.

Ot krája nebesé ischód Jehó, i srítenije Jehó do krája nebesé, * i ňísť íže ukrýjetsja teplotý Jehó.

Zakón Hospódeň neporóčen, obraščájaj dúšy, * sviďíteľstvo Hospódne vírno, umudrjájuščeje mladéncy.

Opravdánija Hospódňa práva, veseľáščaja sérdce, * zápoviď Hospódňa svitlá, prosviščájuščaja óči.

Strách Hospódeň číst, prebyvájaj vo vík víka: * suďbý Hospódni ístinny, opravdány vkúpi,

voždeľínny páče zláta i kámene čéstna mnóha, * i sláždša páče méda i sóta.

Íbo ráb Tvój chranít já, vnehdá sochraníti já, * vozdajánije mnóho.

Hrichopadénija któ razumíjet? * ot tájnych mojích očísti mjá, i ot čuždích poščadí rabá Tvojehó,

ášče ne obladájut mnóju, tohdá neporóčen búdu * i očíščusja ot hrichá velíka.

I búdut vo blahovolénije slovesá úst mojích, i poučénije sérdca mojehó préd Tobóju výnu, * Hóspodi, Pomóščniče mój i Izbáviteľu mój.

Psalóm 19

Uslýšit ťá Hospóď v déň pečáli, * zaščítit ťá ímja Bóha Jákovľa.

Póslet tí pómošč ot Svjatáho * i ot Sijóna zastúpit ťá.

Pomjanét vsjáku žértvu tvojú, * i vsesožžénije tvojé túčno búdi.

Dást tí Hospóď po sérdcu tvojemú * i vés sovít tvój ispólnit.

Vozrádujemsja o spaséniji tvojém * i vo ímja Hóspoda Bóha nášeho vozvelíčimsja.

Ispólnit Hospóď vsjá prošénija tvojá. * Nýňi poznách, jáko spasé Hospóď christá Svojehó,

uslýšit jehó s nebesé svjatáho Svojehó, * v sílach spasénije desnícy Jehó.

Síji na kolesnícach, i síi na kóňich, * mý že vo ímja Hóspoda Bóha nášeho prizovém.

Tíji spjáti býša i padóša, * mý že vostáchom i isprávichomsja.

Hóspodi, spasí carjá i uslýši ný, * vóňže ášče déň prizovém Ťá.

Psalóm 20

Hóspodi, síloju Tvojéju vozveselítsja cár * i o spaséniji Tvojém vozrádujetsja ziló.

Želánije sérdca jehó dál jesí jemú, * i choťínija ustnú jehó ňísi lišíl jehó.

Jáko predvaríl jesí jehó blahoslovénijem blahostýnnym, * položíl jesí na hlaví jehó vinéc ot kámene čéstna.

Životá prosíl jésť u Tebé, * i dál jesí jemú dolhotú dníj vo vík víka.

Vélija sláva jehó spasénijem Tvojím, * slávu i veleľípije vozložíši na nehó.

Jáko dási jemú blahoslovénije vo vík víka, * vozveselíši jehó rádostiju s licém Tvoím.

Jáko cár upovájet na Hóspoda, * i mílostiju Výšňaho ne podvížitsja.

Da obrjáščetsja ruká Tvojá vsím vrahóm Tvojím, * desníca Tvojá da obrjáščet vsjá nenavíďaščyja Tebé.

Jáko položíši ích jáko péšč óhnennuju vo vrémja licá Tvojehó, * Hospóď hňívom Svojím smjatét já, i sňísť ích óhň.

Plód ích ot zemlí pohubíši, * i símja ích ot synóv čelovíčeskich.

Jáko ukloníša na Ťá zlája, * pomýsliša sovíty, íchže ne vozmóhut sostáviti.

Jáko položíši já chrebét, * vo izbýtcich Tvojích uhotóviši licé ích.

Voznesísja, Hóspodi, síloju Tvojéju, * vospojém i pojém síly Tvojá.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm 21

Bóže, Bóže mój, vonmí mí, * vskúju ostávil mjá jesí?

Daléče ot spasénija mojehó * slovesá hrichopadénij mojích.

Bóže mój, vozzovú vo dní, i ne uslýšiši, * i v noščí, i ne v bezúmije mňí.

Tý že vo svjaťím živéši, * chvaló Izráileva.

Na Ťá upováša otcý náši, * upováša i izbávil jesí já.

K Tebí vozzváša, i spasóšasja, * na Ťá upováša, i ne postyďíšasja.

Áz že jésm čérv, a ne čelovík, * ponošénije čelovíkov i uničižénije ľudéj.

Vsí víďaščiji mjá poruháša mí sjá, * hlahólaša ustnámi, pokiváša hlavóju:

upová na Hóspoda, da izbávit jehó, * da spasét jehó, jáko chóščet jehó.

Jáko Tý jesí istórhij mjá iz čréva, * upovánije mojé ot soscú mátere mojejá.

K Tebí privéržen jésm ot ložésn, * ot čréva mátere mojejá Bóh mój jesí Tý.

Da ne otstupíši ot mené, jáko skórb blíz, * jáko ňísť pomohájaj mí.

Obydóša mjá teľcý mnózi, * juncý túčniji oderžáša mjá.

Otverzóša na mjá ustá svojá, * jáko lév voschiščájaj i rykájaj.

Jáko vodá izlijáchsja, i razsýpašasja vsjá kósti mojá, * býsť sérdce mojé jáko vósk, tájaj posreďí čréva mojehó.

Ízsše jáko skudéľ kríposť mojá, i jazýk mój priľpé hortáni mojemú, i v pérsť smérti svél mjá jesí.

Jáko obydóša mjá psí mnózi, sónm lukávych oderžáša mjá, * iskopáša rúci mojí i nózi mojí.

Isčetóša vsjá kósti mojá, * tíji že smotríša i prezríša mjá.

Razďilíša rízy mojá sebí, * i o odéždi mojéj metáša žrébij.

Tý že, Hóspodi, ne udalí pómošč Tvojú ot mené, * na zastuplénije mojé vonmí.

Izbávi ot orúžija dúšu mojú, * i iz rukí pésiji jedinoródnuju mojú.

Spasí mjá ot úst ľvóvych * i ot róh jedinoróž smirénije mojé.

Povím ímja Tvojé brátiji mojéj, * posreďí cérkve vospojú Ťá.

Bojáščijisja Hóspoda, voschvalíte Jehó, vsé símja Iákovle, proslávite Jehó, * da uboítsja že ot Nehó vsé símja Izráilevo.

Jáko ne uničiží, nižé nehodová molítvy níščaho, * nižé otvratí licé Svojé ot mené, i jehdá vozzvách k Nemú, uslýša mjá.

Ot Tebé pochvalá mojá, v cérkvi velícij ispovímsja Tebí, * molítvy mojá vozdám préd bojáščimisja Jehó.

Jaďát ubóziji i nasýťatsja, i voschváľat Hóspoda vzyskájuščiji Jehó, * živá búdut serdcá ích v vík víka.

Pomjanútsja i obraťátsja ko Hospódu vsí koncý zemlí, * i poklóňatsja préd Ním vsjá otéčestvija jazýk.

Jáko Hospódne jésť cárstvije, * i Tój obladájet jazýki.

Jadóša i pokloníšasja vsí túčniji zemlí, * préd Ním pripadút vsí nizchoďáščiji v zémľu, i dušá mojá Tomú živét.

I símja mojé porabótajet Jemú, * vozvistít Hóspodevi ród hrjadúščij.

I vozvisťát právdu Jehó ľúdem róždšymsja, * jáže sotvorí Hospóď.

Psalóm 22

Hospóď pasét mjá * i ničtóže má lišít.

Na mísťi zláčňi, támo vselí mjá, * na voďí pokójňi vospitá mjá.

Dúšu mojú obratí, nastávi mjá na stezí právdy, * ímene rádi Svojehó.

Ášče bo i pojdú posreďí síni smértnyja, * ne ubojúsja zlá,

jáko Tý so mnóju jesí: * žézl Tvój i pálica Tvojá, tá mjá uťíšista.

Uhotóval jesí prédo mnóju trapézu soprotív stužájuščym mňí, * umástil jesí jeléjom hlavú mojú, i čáša Tvojá upojavájušči mjá, jáko deržávna.

I mílosť Tvojá poženét mjá vsjá dní životá mojehó; * i jéže vselíti mí sjá v dóm Hospódeň v dolhotú dníj.

Psalóm 23

Hospódňa zemľá, i ispolnénije jejá, vsélennaja * i vsí živúščiji na néj.

Tój na morjách osnovál jú jésť, * i na rikách uhotóval jú jésť.

Któ vzýdet na hóru Hospódňú? * Ilí któ stánet na mísťi svjaťím Jehó?

Nepovínen rukáma i číst sérdcem, íže ne priját vsúje dúšu svojú, * i ne kľátsja léstiju ískrennemu svojemú.

Séj priímet blahoslovénije ot Hóspoda, * i mílostyňu ot Bóha, Spása svojehó.

Séj ród íščuščich Hóspoda, * íščuščich licé Bóha Jákovľa.

Vozmíte vratá kňázi váša, * i vozmítesja vratá víčnaja, i vnídet Cár slávy.

Któ jésť séj Cár slávy? * Hospóď krípok i sílen, Hospóď sílen v bráni.

Vozmíte vráta kňázi váša, i vozmítesja vratá víčnaja, * i vnídet Cár slávy.

Któ jésť séj Cár slávy? * Hospóď síl, Tój jésť Cár slávy.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko bláh i čelovikoľúbec Bóh jesí, i Tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Po 2-m stichoslóviji sidálny,

hlás 3. Podóben: Krasoťí ďívstva: Vsjá čelovíčeskaja vospriím, vsjá náša prisvójiv, na kresťí prihvozdítisja blahovolíl jesí Tvórče mój, smérť priím preterpíti jáko čelovík, da čelovíčeskoje ot smérti izbáviši jáko Bóh. Ťímže jáko žiznodávcu vopijém tí: sláva Christé bláhoutróbiju tvojemú.

Stích: Ispovímsja tebí Hóspodi, vsím sérdcem mojím, povím vsjá čudesá Tvojá.

Nepostižímoje raspjátija, i neskazánnoje vostánija, Bohoslóvstvujem vírniji tájinstvo neizrečénnoje: dnés bo smérť i ád pľinísja, ród že čelovíčeskij v netľínije oblečésja. Ťím blahodarjášče vopijém tí: Sláva Christé vostániju tvojemú.

Sláva, i nýňi: Bohoródičen: Nebésnaja ľubóviju veseľáchusja, i zemnája trépetom užasáchusja, jehdá prečístyj hlás nájde na ťá Bohoródice: jedíno bo toržestvó obojím vozsijá, jehdá pervozdánnaho ot smérti izbávi. Ťím so ánhelom vopijém tí: rádujsja čístaja Ďívo Máti.

Políjelej. (Včasi spivu ľude stojať)

Chvalíte imja Hospódne, alliluja, chvalíte rabý Hóspoda. - Alliluja, 3x.

Stojáščíi v chrami Hóspodni, v dvorích dómu Bóha nášeho. - Alliluja. 3x.

Hóspodi, imja tvojé vo viki, í pámjať tvojá v rod i rod. - Allilúja. 3x.

Blahoslovén Hóspoď ot Sióna, žívyj v Jerusalími. - Alliluja. 3x.

Ispovídajtesja Hospodevi jáko bláh, alliluja, jáko v viki mílosť jehó. - Alliluja. 2x.

Utverdívšemu zémľu na vodách, alliluja, jáko v víki mílosť jehó. Alliluja. 2x.

Rukóju krípkoju í mýšceju vysókoju, alliluja, jáko vo víki mílosť jehó. Alliluja. 2x.

Ispovídajtesja Bóhu nebesnómu, alliluja, jáko vo viki mílosť jehó. Alliluja. 2x.

Veličánije: Veličájem ťá, apóstole Christóv, Joánne bohoslóve, i čtém boľízni i trudý tvojá, ímiže trudílsja jesím v blahovístiji Christóvi.

Nebesá povídajut slávu Bóžiju, tvorénije že rukú jehó vozviščájet tvérď.

Ustáviša ích kňázi po vséj zemlí.

Osvitíša mólnija tvojá vselénnuju.

Vo vsjú zémľu izýde viščánije ích, i v koncý vselénnyja hlahóly ích.

Bóh stá v sónmi bohóv, posreďí že bóhi razsúdit.

Tój dásť sílu i deržávu ľúdem svojim, blahoslovénnyj Bóh.

Sláva i nýňi: Allilúja 3x

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jerej: Jáko svjatísja i proslávisja prečestnóje i velikoľípoje ímja tvojé, Otcá i Sýna i svjatáho Dúcha, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň

hlás 1. Podóben: Hrób tvój: Christá učeník býv, vsjáčeskich Vladýki, naučíl jesí ľúdi, i prosvitíl jesí mír, k poznániju sehó nastávľ, apóstole. Ťímže propovídnika ťá ístiny vsí imenújem, i Bohoslóva, drúha Christóva i napérsnika.

hlás 1. Pod: Sobeznačáľnoje slóvo: Apóstola vsí i učeniká Christóva, propovídavšaho vsím Božéstvennoje roždestvó, jéže ot Otcá, Izbáviteľa i carjá Christá, Joánna: neprestánno bo mólitsja, pomílovatisja dušám nášym.

Sláva, sidálen, hlás 8. Podóben: Premúdrosti: Vozléh na pérsi Iisúsovy, derznovénije polučíl jesí, jáko učeník voprošája: któ jesť predajáj ťá, Hóspodi? Vozľúblen zeló sýj, prechváľne, chľíbom sehó jávi tebí pokazá: ťímže jáko taínnik neizrečénnych býv, slóvo voploščénija naučáješi koncý, Bohoslóve apóstole. Molí Christá Bóha, sohrišénij ostavlénije darováti prázdnujuščym ľubóviju svjatúju pámjať tvojú.

I nýňi, Bohoródičen: Nebésnuju dvér i kovčéh, vsesvjatúju hóru, svítlyj óblak vospojím, neopalímuju kupinú, slovésnyj ráj, Jévino svoboždénije, vselénnyja vsejá velíkij sosúd, jáko spasénije k ném soďílasja mírovi, i ostavlénije drévnich sohrišénij. Ťímže i vopijém jéj: molí Christá Bóha, prehrišénij ostavlénije darováti blahočéstno poklaňájuščymsja presvjatómu roždestvú tvojemú.

Stepenny hlás 3.

Antifon 1. Pľin Sión Tý ízjál jesi ot Vavilóna: i mené ot strastéj k životú privlecý, Slóve.

V júh síjuščiji slezámi božéstvennymi, žnút klásy rádostiju prisnoživótnyja.

Sláva, i nýňi: Svjatómu Dúchu vsjáko blahodarénije: jákože Otcú i Sýnu sooblistájet: v némže vsjá živút i dvížutsja.

Antifon 2. Ášče ne Hospoď sozíždajet dóm dobroďítelej, vsúje truždájemsja: dúšu že pokryvájušču niktože naš razorít hrad.

Plodá čŕévňa, Dúchom synotvoréni tebí Christú jákože í Otcú, svjatíji vsehdá suť.

Sláva, i nýňi: Svjatým Dúchom prozrítsja vsjáka svjatýňa, premúdrosť: osuščestvújet bo vsjáku tvár. Tomú poslúžim, Bóh bo, jáko Otcú že i Slóvu.

Antifon 3. Bojáščijísja Hóspoda blažéni, v putí choďášče zápovidej: sňidát bo živótnoje vseplódije.

Okrest trapézy tvojejá vozveselísja, zrja tvojá pastyrenačáľniče isčádija nosjášča vítvy blahoďijánija.

Sláva, i nýňi: Svjatým Dúchom vsjákoje bohátsvo slávy, ot Nehóže blahodáť i živót vsjákoj tvári: so Otcém bo vospivájem jesť, i so Slóvom.

Diákon: Vónmim.

Jeréj: Mír vsim.

Diákon: Premúdrosť, vónmim.

Prokimen hlás 3. Rcýte vo jázycich, jáko Hospóď vocarisja: ibo isprávi vselénnuju, jáže ne podvížitsja.

Stích: Vospójte Hóspodevi písň nóvu.

Jerej: Hóspodu pomolimsja.

Lik: Hóspodi pomiluj.

Jáko svjat jesí, Bóže naš, i v svjatých počiváješi, i tebí slávu vozsylajem, Otcú, i Sýnu, i svjatomu Duchu, nýňi i prísno i v viki vikov.

Amiň.

Vsjákoje dychánie da chvalít Hóspoda.

Vsjákoje dychánie da chvalít Hóspoda.

Stich: Chvalíte Bóha v svjatých jehó, chvalíte jehó v utverždénii síly jehó.

Vsjákoje dychánie da chvalít Hóspoda.

O jéže spodobitisja nam slýšaniju svjatáho jevanhelija, mirom Hóspoda Bóha molim.

Hóspodi pomiluj. 3x

Mír vsím.

I duchovi tvojemú.

Ot Marka svjatáho jevanhéllija čténije:

Sláva tebí, Hóspodi, sláva tebí.

Vónmim: V ťim časi, na peršyj deň v tyždňu, skoro rano, prišli ku hrobu iz prihotovlenyma aromatičnyma masťami. Z nima išli i dakotry druhy (ženy). Jak prišli ku hrobu, našli kamiň odvalenyj. Vošli, no ťilo Hospoda Isusa tam ne našli. A jak sja tomu čudovali, pojavili sja jim dva mužy v bliščačim oblečiňu. Oni sja perestrašyli i schylili svoji holovy ku zemľi. Toty jim povili: „Čom hľadate žyvoho midži mertvyma? Ne je tu, voskres. Zdohadajte sja, što vam poviv, kiď byv išči v Galileji. Poviv vam: - Syn čolovika mať byti vydanyj do ruk hrišnikiv, bude rospjatyj a na treťij deň voskresne. -“Oni sja zdohadali, že tak hovoriv. Vernuli sja od hroba i všytko rospovili jedenadcjaťom i všytkym ostatňim. Toty, kotry to rospovili apostolam byli: Marija Magdalina, Joanna, Marija Jakovova a z nima išči i druhy. No apostoly dumali, že vydumujuť, (zato) jim ne uvirili.

Sláva tebí, Hóspodi, sláva tebí.

Taže: Voskresenije Chrístóvo víďivše, poklo­nímsja svjatómu Hóspodu Isúsu, jedínomu bezhríšnomu. Krestú tvojemú poklaňájemsja Christé, í svjatoje voskre­senije tvojé pojém i slávim: Ty bo jesí Boh naš, rázvi tebé inóho ne znájem, ímja tvojé imenújem. Priidíte vsi vírniji, poklonimsja svjatomu Christóvu voskreséniju: se bo priíde Krestóm rádosť vsemú míru. Vsehdá bohoslóvjašče Hóspoda, pojém voskresenije Jehó: raspjátije bo preterpív, smertiju smerť razruší. 3x

Psalóm 50.

Pomíluj mja, Bóže, * po velícij mílosti tvojéj. - I po mnóžestvu ščedrót tvojích * očísti bezzakónije mojé. - Najpáče omýj mja ot bezzakónija mojehó, * i ot hrichá mojehó očísti mja. - Jáko bezzakónije mojé az znáju, * i hrich moj predomnóju jesť výnu. - Tebí jedínomu sohriších i lukávoje pred tobóju sotvorích, * jáko da opravdíšisja vo slovesích tvojích, i pobidíši vnehdá sudíti ti. - Se bo v bezzakónijich začát jesm, * i vo hrisích rodí mja máti mojá. - Se bo ístinu vozľubíl jesí: * bezvístnaja i tájnaja premúdrosti tvojejá javíl mi jesí. - Okropíši mja yssópom i očíščusja, * omýješi mja, i páče sňíha obíľusja. - Slúchu mojemú dási rádosť i vesélije, * vozrádujutsja kósti smirénnyja. - Otvratí licé tvojé ot hrich mojích: * i vsja bezzakónija mojá očísti. - Sérdce čísto sozíždi vo mňi, Bóže, * i duch prav obnoví vo utróbi mojéj. - Ne otvérži mené ot licá tvojehó, * i Dúcha tvojehó svjatáho ne ottimí ot mené. - Vozdážď mi rádosť spasénija tvojehó, * i Dúchom vladýčnym utverdí mja. - Naučú bezzakónnyja putém tvojím, * i nečestíviji k tebí obraťátsja. - Izbávi mja ot krovéj, Bóže, Bóže, spasénija mojehó: * vozrádujetsja jazýk moj právďi tvojéj. - Hóspodi ustňí mojí otvérzeši,* i ustá mojá vozvisťát chválu tvojú. - Jáko ašče by voschoťíl jesí žértvy dal bych úbo, * vsesožžénija ne blahovolíši. - Žértva Bóhu duch sokrušén: * sérdca sokrušénna i smirénna Boh ne uničižít. - Ublaží, Hóspodi, blahovolénijem tvojím Sijóna, * i da soziždutsja sťíny Jerusalímskija. Tohdá blahovolíši žértvu právdy, voznošénije i vsesožžehajémaja, * tohdá vozložát na oltár tvoj telcý.

Sláva, hlás 6. Molítvami svjatých apóstol, Mílostive, očísti mnóžestvo sohrišénij nášych.

I nýňi: Mólitv rádi Prečístyja Bohoródicy, Mílostive, očísti mnóžestvo sohrišénij nášych

Stich: Pomíluj mja, Bóže, po velícij mílosti tvojéj. I po mnóžestvu ščedrót tvojích očísti bezzakónije mojé.

Stichira, hlás 6. Voskrés Isús ot hróba jákože prorečé, dadé nám žývot víčnyj i véliju mílosť.

Jerej: Spasí, Bóže, ľúdi tvojá, i blahosloví dostojánije tvojé, posití mír tvoj mílostiju i ščedrótami, vozvýsi róh christiján pravoslávnych, i nizposlí na ný mílosti tvojá bohátyja, molítvami prečístyja Vladýčicy nášeja Bohoródicy i prisnoďívy Maríji; síloju čestnáho i životvorjáščaho Krestá, zastuplénmi nebésnych Síl bezplótnych, čestnáho i slávnaho proróka, predtéči i krestíteľa Joánna, svjatých slávnych i vsechváľnych Apóstol, i íže vo svjatých Otéc nášich i vseléňskich velíkich učítelej i svjatítelej: Vasílija Velíkaho, Hrihórija Bohoslóva i Joánna Zlatoústaho, Atanásija i Kyrílla, i íže vo svjatých otcá nášeho Nikolája Mýr Lykíjskich čudotvórca, svjatých slavjáňskich Apóstol Kyrílla i Metódija, i svjatáho svjaščenomúčenika Josafáta, svjatých, slávnych i dobropobídnych Múčenik, prepodóbnych i bohonósnych otéc nášich, svjatých i právednych Bohootéc Joakíma i Ánny i prepodobných i bohonósnych otéc nášich Antónija i Teodósija Pečérskich, i svjatáho (jehóže jésť deň ilí chrám), i vsích Svjatých tvojích: mólim Ťa mnohomílostive Hóspodi, uslýši nás hríšnych moľáščichtisja, i pomíluj nás.

Ľ.: Hóspodi pomíluj 12x

Vozhlas: Milostiju i ščedrótami i čelovikoľúbiijem jedinoródnaho Sýna tvojehó s nímže blaholslovén jesí so presvjatým i blahím i životvorjáščym tvojím Dúchom nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Ľ.: Amíň.

Kanón páschi so irmosóm, i s Bohoródičny jehó, na 6. Táže nastojáščija neďíľi, triódi kanón na 8, hlás 2: Tvorénije Hospodína Andréa Krítskaho.

Katavásia: Voskresénija déň:

Kanón páschi. Hlás 1.

Pisň 1.

Irmos: Voskresénija deň, * prosvitímsja, ľúdije. * Páscha, Hospódňa Páscha: * ot smérti bo k žízni, * i ot zemlí k nebesí, * Christós Boh nas privedé, * pobídnuju pojúščija.

Pripiv: Christós voskrése iz mértvych.

Očístim čúvstvija, i úzrim nepristúpnym svítom Voskresénija, Christá blistájuščasja, * i rádujtesja, rekúšča, * jásno da uslýšim, * pobídnuju pojúšče.

Nebesá úbo dostójno da veseľátsja, * zemľá že da rádujetsja, * da prázdnujet že mir, * vídimyj že ves i nevídimyj: * Christós bo vostá, * vesélije víčnoje.

Ínyj kanón Bohoródičen, podóben. jehóže krajestróčije na pérvych troparích: Theofánus. Hlás tójže.

Umerščvlénija preďíl slomíla jesí, víčnuju žízň róždšaja Christá, iz hróba vozsijávšaho dnés, Ďívo vseneporóčnaja, i mír prosvitívšaho.

Voskrésšaho víďivši Sýna tvojehó i Bóha, rádujsja so apóstoly Bohoblahodátnaja čístaja: i jéže rádujsja pérvije, jáko vsích rádosti viná, vosprijála jesí, Bohomáti vseneporóčnaja.

irmós: Kolesnicehoníteľa faraóňa pohruzí čudotvorjáj inohdá moiséjskij žézl, krestoobrázno porazív i razďilív móre, Izráiľa že bihlecá, pišechódca, spasé, písň Bóhovi vospivájušča.

Jáko číst i vozľúblen býl jesí, netľínnomu svítu, i na pérsich sehó vozléh upokójivsja, derznovénnoju dušéju iz bézdny premúdrosti, svít rázuma izvlékl jesí, blažénne Joánne apóstole.

Prejestéstvenňi bohoslóvja, vozhremíl jesí, vozľúblenne Christú: v načáľi bí Slóvo, žívo i voipostásno ko svojemú rodíteľu, i Bóh bí Slóvo, i plóť Slóvo býsť, i Bóh prebýsť neprelóžen.

Bohoródičen: Pod króv tvój, čístaja, pribihájušče, ohrebájemsja napástej vsjákich nachoďáščich, prečístaja: ťím i nýňi mólim, pádšyja iz hlubiný prehrišénij vozvedí, božéstvennymi tvojími, čístaja, moľbámi.

Kanon, hlás 3. Písň 1.

Irmós: Dívno, slávno tvorjáj čudesá. Tý jesí Bóže, bézdnu ozemlenívyj, i kolesnícy potopívyj, i ľúdi spasýj pojúščyja tebí, jáko carjú nášemu i Bóhu.

Ďíjstvujaj známenija, tvorjáj čudesá jedíne carjú, raspjátije vóleju preterpíl jesí, jáko ščédr, i smérť smértiju umertvív, oživotvoríl jesí nás.

Vo Christóvi vostániji ľúdije dnés likújim vírno, pľinén býsť ád, júzniki jáže soderžáše, otdadé so tščánijem, pojúščyja velíčija Bóžija.

Síloju Božéstvennoju, inohdá razsláblennaho slóvom tvoím Christé sťahnúvyj, i poveľívyj jemú ódr vzjáti, mnóhim vrémenem nemoščstvújuščuju ľúťi dúšu mojú iscilí.

V kupíľ inohdá óvčuju ánhel schoždáše, i jedínaho iscileváše na vsjákoje ľíto: kreščénijem že Božéstvennym nýňi očiščájet bezčíslennaja mnóžestva Christós.

Archánhelu Michaílu:

Načáľniče ánhelov, archistratíže výšnich služítelej, sobrávšyjasja v čestňím chrámi tvojém, i Bóha vospivájuščyja, pokryváj i sochraňáj ot vsjákich iskušénij.

Sláva: Tróičen: V trijéch lícich, jedínom že jesteství beznačáľnaho Bóha pojím neprestánno so bezplótnymi, Otcá, Slóva i Dúcha, cárstvo i deržávu imúšča nerzaďíľnuju.

I nýňi, Bohoródičen: Čtúščij séj čístaja hrád tvój vsehdá vírno, spasáj ot bíd, pľinénija várvarskaho, meždousóbnyja bráni, i mečá, i vsjákaho inóho preščénija.

Voskresénija deň, * prosvitímsja, ľúdije. * Páscha, Hospódňa Páscha: * ot smérti bo k žízni, * i ot zemlí k nebesí, * Christós Boh nas privedé, * pobídnuju pojúščija.

Písň 3.

Irmos: Prijidíte, pívo pijém nóvoje, * ne ot kámene neplódna čudoďíjemoje, * no netľínija istóčnik * iz hróba odoždívša Christá, * v Némže utverždáemsja.

Nýňi vsja ispólnišasja svíta, * nébo že i zemľá, i preispódňaja: * da prázdnujet úbo vsja tvar * vostánije Christóvo, * v némže utverždájetsja.

Včerá spohrebóchsja Tebí Christé, * sovostajú dnes * voskrésšu Tebí, * sraspináchsja Tebí včerá, * Sam mja sproslávi Spáse vo Cárstviji Tvojém.

Bohoródičen: Na netľínnuju žízň prichoždú dnés bláhostiju róždšahosja iz tebé čístaja, i vsím koncém svít oblistávšaho.

Bóha jehóže rodilá jesí plótiju, iz mértvych, jákože rečé, vostávša víďivši čístaja, likúj, i sehó jáko Bóha prečístaja vozveličáj.

irmós: Utverždéj v načáľi nebesá rázumom, i zémľu na vodách osnovávyj, na kámeni mjá, Christé, zápovidej tvojích utverdí. Jáko ňísť svját, páče tebé, jedíne čelovikoľúbče.

Ot rýbarej lovéc čelovíkov, i Bohoslóv býl jesí, múdre Joánne, prenebréh otéčeskuju i mirskúju ľubóv, i Vladýci Slóvu želánijem božéstvennym vosľíduja.

Očiščén dušévnym ókom, o Bohoslóve, uzríl jesí neizrečénnuju slávu, ot Otcá jedinoródnaho Slóva i Sýna Bóžija, ímže múdre vsjá Božéstvennym býša Dúchom.

Bohoródičen: Pod tvojé spasíteľnoje pribížišče pritekájem, Bohoródice Ďívo, i spasájemsja navíta vrážija molítvami tvojími, i búduščaho, čístaja, izbavľájemsja mučénija.

Irmós: Neplódnaja dušé i bezčádnaja, sťaží plód blahoslávnyj, veseľáščisja vozopíj: utverdíchsja tobóju Bohoródice, ňísť svját, ňísť práveden, páče tebé Hóspodi.

Zrjá tebé inohdá sólnce, na drévi vísjašča Slóve, svít skrý, i trjasášesja zemľá vsjá, mértviji vostáša, mértvu bývšu tebí Vsesíľne.

S dušéju prišédšu tebí vo utróbu zemlí, dúšy jáže sťažá ád, izdaváše so tščánijem, vopijúščyja deržávi tvojéj písň blahodárnuju, jedíne Hóspodi.

V ľíťich mnóhich nemoščstvújuščuju ľúťi dúšu mojú preblahíj iscilí, jákože razsláblennaho préžde, jáko da posľíduju tvojím stezjám, jáže pokazál jesí ľúbjaščym ťá.

Archánhelu Michaílu:

S výšnimi čínmi Bóžij Archánhele, moľbú sotvorí o víroju pojúščich ťá, sobľudája i chraňá nás, žitéjskimi strasťmí napadájemych.

Sláva, Tróičen: Sláva Otcú vozopijím, Sýnu, i Dúchu, jedín bo jésť jestestvóm Bóh, jehóže síly vsjá nebésnyja so stráchom slávjat: svját, svját, svját jesí zovúšče.

I nýňi: Bohoródičen: Bezsímennoje imíla jesí začátije, i páče umá roždestvó, Ďívo Máti čístaja: ďílo strášnoje, čúdo prevélije, ánhely počitájemoje i čelovíki slávimoje, otrokovíce Vladýčice.

Prijidíte, pívo pijém nóvoje, * ne ot kámene neplódna čudoďíjemoje, * no netľínija istóčnik * iz hróba odoždívša Christá, * v Némže utverždáemsja.

Po 3. Pisňi:

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jerej: Jako Ty jesi Boh naš, i Tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Kondák, hlás 2: Velíčija tvojá, ďívstvenniče, któ povísť? Tóčiši bo čudesá, i izliváješi iscilénija, i mólišisja o dušách nášich, jáko Bohoslóv i drúh Christóv.

íkos: Vysotý nebésnyja uvíďiti, i mórja hlubiný ispytáti dérzostno jésť i nepostižímo. Jákože bo zvízdy izčestí, i morskíj pesók nevozmóžno otňúd: síce i Bohoslóva ispravlénija izreščí nedovólno jésť. tolícimi tohó vincý Christós, jehóže vozľubí, vinčá: jemúže i na pérsi vozléh, i na tájňij véčeri s ním jadé, jáko Bohoslóv i drúh Christóv.

Táže sidálen apóstola, hlás 8. Podóben: Premúdrosti: Premúdrosti na pérsi vozléh, i rázuma súščich navýk Božéstvenno vozhremíl jesí: v načáľi bí Slóvo: dóbri napisáv pérvije beznačáľnoje roždestvó, propovídal jesí vsím Slóva voploščénije. Ťímže i jazýkom jáko mréžeju ulovív jazýki, po blahodáti Dúcha izučáješi koncý, i prosviščáješi čudesý, Bohoslóve apóstole, molí Christá Bóha, hrichóv ostavlénije darováti prázdnujuščym ľubóviju svjatúju pámjať tvojú.

Sláva, i nýňi, sidálen, hlás 3: Hlahól razsláblennaho tókmo sťahnú, jáko vsemírnoje slóvo jedíno, nás rádi na zemlí jávľšahosja za blahoutróbije. Ťímže i ódr nosjá mimochoždáše, ášče i knížnicy zríti soďíjannoje ne terpjáchu, zlóby soderžími závistiju, dúšy razslabľájuščeju.

Písň 4.

Irmos: Na Božéstvenňij stráži * bohohlahólivyj Avvakúm * da stánet s námi, i pokážet * svitonósna Anhela, * jásno hlahóľušča: * dnes spasénije míru, * jáko voskrése Christós, * jáko vsesílen.

Múžeskij úbo pol, * jáko razvérzyj ďívstvennuju utróbu, * javísja Christós: * jáko čelovík že, * Ahnec narečésja: * neporóčen že, * jáko nevkúsen skvérny, * náša Páscha, * i jáko Boh ístinen * soveršén rečésja.

Jako jedinoľítnyj áhnec, * blahoslovénnyj nam vinéc Christós, * vóleju za vsich zaklán bysť, * Páscha čistíteľnaja, * i páki iz hróba krásnoje * právdy nam vozsijá Sólnce.

Bohootéc úbo Davíd * pred sínnym kovčéhom skakáše ihrája, * ľúdije že Bóžiji svjatíji, * obrazóv sbytijé zrjášče, * veselímsja Božéstvenňi, * jáko voskrése Christós, * jáko Vsesílen.

Bohoródičen tójže: Sozdávyj Adáma tvojehó práotca čístaja, zíždetsja ot tebé, i smértnoje žilíšče razorí svojéju smértiju dnés, i ozarí vsjá Božéstvennymi blistáňmi voskresénija.

Jehóže rodilá jesí Christá, prekrásno iz mértvych vozsijávša čístaja zrjášči, dóbraja i neporóčnaja v ženách i krásnaja, dnés vo spasénije vsích, so apóstoly rádujuščisja tohó proslavľáj.

irmós: Tý mojá kríposť, Hóspodi, tý mojá i síla, tý mój Bóh, tý mojé rádovanije, ne ostávľ ňídra Ótča, i nášu niščetú positív. Ťím s prorókom Avvakúmom zovú ti: síľi tvojéj sláva, čelovikoľúbče.

Ťá hrómova sýna Hospóď narečé, ťá hremíti Dúchom spodóbi, svojehó ot Otcá Božéstvennaho i nepostižímaho roždénija neizrečénnoje: ťím tvojú, Bohoslóve, vseprázdnstvennuju pámjať písňmi dostójno slávim.

Tý dobroďíteľmi vozšél jesí, apóstole, na vysotú, tý uzríl jesí slávoju blistájuščeje jedinoródnoje Slóvo vo plóti, vo otéčeskich beznačáľno ňídrich siďáščeje: hlása že uslýšati Otéčeskaho spodóbilsja jesí, sviďíteľstvujušča tohó synovstvó.

Bohoródičen: Pod tvojé nýňi pribihája zastuplénije, nepotrébnyj ráb tvój, vseneporóčnaja, da ne postyžúsja: ťá bo k Bóhu ímam predstáteľnicu, i sťínu nerátnu: o tebí i búduščija da naslaždúsja tišiný i Božéstvennyja žízni, moľúsja.

Irmós: Priosinénnuju hóru, Avvakúm prozrjáše prečístuju tvojú utróbu čístaja. Ťím vzyváše: ot júha priídet Bóh, i svjatýj ot horý priosinénnyja čášči.

Jevréjskij sobór závistiju rastajavájem, na drévi raspját ťá Hóspodi: i razorív osuždénije smérti, jáko sílen vostál jesí, mír s sobóju sovozdvíhnuv.

S míry žený, čtó neistoščímoje míro íščete? Vostál jésť, mironósicam rečé, siďáj v bílych rízach, podnebésnuju ispólniv mýslennaho blahouchánija.

Rábij nosjá óbraz, za mnóhoje blahoutróbije choďáj prišél jesí, i zdráva pokazál jesí, vo mnóhich ľíťich ležáščaho, Slóve, poveľív i ódr vzjáti.

Ánhel úbo Hospódeň, na vsjákoje ľíto schoždája, vódu v kupíli vozmuščáše, soveršája zdráva jedínaho tóčiju: Christós že mnóžestvo bezčíslennoje Božéstvennym kreščénijem spasájet.

Archánhelu Michajílu:

Načáľniče ánhelov i nastávniče zabluždájuščich, Hospódeň načáľnyj vojevódo, v čás séj posreďí nás prijidí, i molítvy vsích prinesí jedínomu tvorcú i Vladýci.

Sláva, Tróičen: Sojediňáemaja jestestvóm, i razďiľájemaja lícy, jésť svjatája Tróica, Otéc presúščnyj, soprisnosúščnyj že Sýn, i svjatýj i jedínyj vsesíľnyj Dúch.

I nýňi: Bohoródičen: Čístaja, káko doíši? Káko že rodilá jesí mladénca, Adáma drevňíjšaho? Káko na rukú nósiši Sýna, súščaho na rámu Cheruvímsku, jáko znájet, jákože vísť, vsjá osuščestvovávyj.

Na Božéstvenňij stráži * bohohlahólivyj Avvakúm * da stánet s námi, i pokážet * svitonósna Anhela, * jásno hlahóľušča: * dnes spasénije míru, * jáko voskrése Christós, * jáko vsesílen.

Písň 5.

Irmos: Utreňujem útrenňuju hlubokú, * i vmísto míra písň prinesém Vladýci, * i Christá úzrim * právdy Sólnce, * vsim žizň vozsijájušča.

Bezmírnoje Tvojé blahoutróbije, * ádovymi úzami soderžímiji zrjášče, * k svítu iďáchu Christé, * vesélymi nohámi, * Páschu chváľašče víčnuju.

Pristúpim sviščenósniji, * ischoďášču Christú iz hróba, jáko ženichú, * i sprázdnujem ľuboprázdnstvennymi čínmi * Páschu Bóžiju spasíteľnuju.

Bohoródičen: Prosviščájetsja Božéstvennymi lučámi i živonósnymi voskresénija Sýna tvojehó, Bohomáti prečístaja, i rádosti ispolňájetsja blahočestívych sobránije.

Ne razvérzl jesí vratá ďívstva v voploščéniji, hróba ne razrušíl jesí pečátej Carjú sozdánija: otonúduže voskrésšaho ťá zrjášči Máti, rádovašesja.

Vskúju mjá otrínul jesí ot licá tvojehó, svíte nezachodímyj, i pokrýla mjá jésť čuždája tmá okajánnaho, no obratí mja, i k svítu zápovidej tvojích putí mojá naprávi, moľúsja.

Vo tmí míra prosijávšij, víďiv svít prečístyj, rastvorílsja jesí ľubóviju: i svitíľnik blahočéstija býv, mnohosímennych ródy jazýk bohoslóvija, Joánne, svítom osijál jesí.

Uvíďiv jáko zakón Mojséom sínnyj dán býsť, božéstvennaja že blahodáť Christóm Bohom nášim býsť, Bohoslóvnym jazýkom, sýne hrómov vozľúblenne, blahovistíl jesí jehó Božestvó.

Bohoródičen: Tý mi pokróv i deržáva, prečístaja, i utverždénije, i sťiná nerušíma, i ťá prizyváju: v noščí i vo dní mjá sobľudáj ot vsjákaho vréda velijára nachoďáščaho, da víroju i ľubóviju slávľu ťá.

Irmós: Svítom tvoím nevečérnim Christé, ozarí Bóže smirénnuju mojú dúšu, i nastávi na strách tvój, zané svít poveľínija tvojá.

Voznesýjsja na drévi kréstňim, i sovoznesýj mír vés, i býv v mértvych Bóže, ot víka mértvyja vozdvizáješi.

Voskrése jákože rečé Christós, istoščívyj vsjá ádova cárstvija, i javľájetsja apóstolom, rádosť podavája víčnujuščuju.

Biloobrázen víďin býsť ženám blistájajsja ánhel: ne ktomú pláčite, žízň váša vostá, súščyja vo hrobích mértvyja oživívšaja.

Razsláblennaho jáko vozdvíhl jesí Christé, razsláblennuju mojú dúšu prestupléňmi ozdrávi, i šéstvovati mňí tvojá právyja stezí spospišestvúj.

Archánhelu Michaílu:

Ánhelov nastávniče Michaíle, sobirájuščyjasja v chrámi tvojém ľúdi dnés, i propovídajuščyja Bóžija velíčija spasáj.

Sláva: Tróičen: Ravnočéstnaja tričíslennaja jedínice, razďiľájemaja úbo vírno ipostásmi, sojediňájemaja že jestestvóm jésť, Otéc, Sýn i Božéstvennyj Dúch.

I nýňi: Bohoródičen: Bezsímennoje roždestvó tvojé čístaja, nepostižímoje pojém roždénije, blažášče ťá jáko Máter tvorcá vsích i Vladýki.

Utreňujem útrenňuju hlubokú, * i vmísto míra písň prinesém Vladýci, * i Christá úzrim * právdy Sólnce, * vsim žizň vozsijájušča.

Písň 6.

Irmos: Snizšél jesí v preispódňaja zemlí, * i sokrušíl jesí verejí víčnyja, * soderžáščyja svjázannyja, Christé, * i tridnéven, jáko ot kíta Jóna, * voskrésl jesí ot hróba.

Sochranív cíla známenija Christé, * voskrésl jesí ot hróba, * kľučí Ďívy ne vredívyj v roždeství Tvojém, * i otvérzl jesí nam rájskija dvéri.

Spáse moj, * živóje že i nežértvennoje zakolénije, * jáko Boh Sam Sebé * vóleju privél Otcú, * sovoskresíl jesí vseródnaho Adáma, * voskrés ot hróba.

Bohoródičen: Vozvedésja drévle deržímoje smértiju i tľínijem, voplotívšimsja ot tvojehó prečístaho čréva, k netľínňij, i prisnosúščňij žízni, Bohoródice Ďívo.

Sníde v preispódňaja zemlí, v ložesná tvojá čístaja sšédyj, i vselívyjsja i voplotívyjsja páče umá, i vozdvíže s sobóju Adáma, voskrés ot hróba.

irmós: Bézdna hrichóv i prehrišénij búrja mjá smuščájet, i vo hlubinú núždnaho ríjet mjá otčájanija. No tvojú krípkuju rúku mňí prostrí, jáko Petróvi, o upráviteľu, i spasí.

Úhľ božéstvennaho ohňá províďi obrázno Isáija, očístiv ustňí, proróčestva spodóbisja: voplotívšahosja že Bóha Slóva, blažénne Joánne, tý javílsja jesí napérsnik.

Slóvo sýj jedinoródnoje, jéže v ňídrich otéčeskich siďáščeje, voploščénno uzrísja, Joánne blažénne, i jáko taínniku vozľúblennu tebí skazá, bezplótňi Bóha nikomúže víďiti kohdá.

Bohoródičen: Prosvití mojú dúšu róždšaja ozarénije slávy Ótči, Ďívo Bohoródice vsepítaja: tvojú bo ístinnuju blahodáť imúšče, besídy jazykovrédija vozbraňájemsja.

Irmós: Hlubiná strastéj vostá na mjá, i búrja protívnych vítrov: no predvarív mjá tý spasí Spáse, i izbávi ot tlí, jáko spásl jesí ot zvírja proróka.

Voznesýjsja vóleju na drévo, položílsja jesí jáko mértv vo hróbi, i súščyja vo áďi mértvyja vsjá vkúpi oživív Christé, voskresíl jesí Božéstvennoju síloju.

Ád srít ťá ščédre dóľi ohorčísja, svjázannyja otdavája so tščánijem, tvojé strášnoje pojúščyja Spáse voskresénije, vo hlásich nemólčnych.

Božéstvenniji učenicý, víďivše žízň vsích iz hróba vostávša Christá, ľubóviju mnóhoju, i nrávom právym, i vesélijem dušévnym poklaňáchusja.

Drévle na odrí boľíznennom, v ľíťich mnózich sležáj, tvoím Christé poveľínijem isciľív, slávit vospivája blahoutróbije tvojé, žiznodáteľu.

Archánhelu Michaílu:

Ánhelov nastávniče Michaíle, predstojáj prestólu Vladýčňu, priidí posreďí nás, nastavľája k stezjám žízni, tebé predstáteľa tépla sťažávšich.

Sláva: Tróičen: Tróicu lícy ťá čtú, jedínicu že suščestvóm propovídaju, beznačálne Ótče, Sýne, Dúše právyj: Bóže vsích, s výšnimi strášnymi vóinstvy.

I nýňi: Bohoródičen: Vsjá Božéstvennym manovénijem nosjáj, deržím jésť Bohoródice Ďívo vo objátijach tvojích, vsích nás voschiščája, ot rukí rabóty lukávaho, jáko ščédr.

Snizšél jesí v preispódňaja zemlí, * i sokrušíl jesí verejí víčnyja, * soderžáščyja svjázannyja, Christé, * i tridnéven, jáko ot kíta Jóna, * voskrésl jesí ot hróba.

Po 6. pisňi

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jerej: Jáko tý jesí cár míra, i Spás dušám nášym, i Tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Kondák, hlás 3: Podóben: Ďíva dnés: Dúšu mojú Hóspodi, vo hrisích vsjáčeskich, i bezmístnymi ďijáňmi ľúťi razsláblenu, vozdvíhni Božéstvennym tvojím predstáteľstvom, jákože i razsláblennaho vozdvíhl jesí drévle, da zovú ti spasájem: ščédryj, sláva Christé deržávi tvojéj.

Íkos: Rukí tvojejá hórstiju soderžáj koncý Iisúse Bóže, Otcú sobeznačáľnyj, i Dúchu svjatómu sovladýčestvujaj vsími, plótiju javílsja jesí, nedúhi isciľája, i strásti othnál jesí: sľipcý prosvitíl jesí, i razsláblennaho slóvom Božéstvennym tý vozstávil jesí, semú naprásno chodíti poveľív, i sehó nosívšij ódr na rámu vzjáti. Ťímže vsí s ním vospivájem, i vozopiím: ščédryj, sláva Christé deržávi tvojéj.

Sinaksárij v neďíľu četvértuju po pásci, o razsláblennom.

Stichí: Hlahól Christóv, sťahnénije razsláblennomu:

Síce iscilénije séj hlahól i tókmo.

V tójže déň, v neďíľu četvértuju po pásci, razsláblennaho pámjať tvorím, i jákože podobájet sicevóje Hóspoda Bóha i spása nášeho Iisúsa Christá prázdnujem čúdo. Položísja úbo i sijé zďí, jáko vo vrémja u jevréj pjatdesjátnicy Christós soďíja sijé: všéd bo vo Jerusalím na prázdnik, i v pjatopritvórnej kupíli býv, júže Solomón sozdá, jáže i óvčaja narečéna býsť, jáko vo svjatílišči na žértvu zakalájemych ovéc, támo vnútrenňaja izmyváchu. Ilí za jéže pérveje támo vchoďášču, vnehdá ot ánhela jedíniceju v ľíto vodá vozmuščájema bí, zdrávu javľátisja. obritájet úbo támo čelovíka, trídesjať i ósm ľít imúšča, i v nedoumíniji súšča, któ by vvérhl v vódu jehó ležáščaho: ot nehóže i nakazújemsja, kolíko blahóje ždánije i terpínije. i jáko ponéže kreščénije dátisja imjáše čistíteľnoje hrichá vsjákaho, usmotrí Bóh v vétchom vodóju soďivátisja čudesém, da jehdá ónoje búdet, udóbno priímetsja. Nad sehó úbo razsláblennaho, Jára síce ňíkako imenújema, prichódit Iisús, i voprošájet jehó. ón že neimínije spospišestvújuščaho jemú predlaháet. I Christós, jéže o tolíci istájatisja semú némoščiju vídyj, hlahólet: vozmí ódr tvój, i chodí. I ábije zdráv javľájetsja: i ódr na rámo vzém, da ne priviďínije ďílo mnítsja, nesjáše v dóm svój. Subbóťi že súščej, vozbraňájem bjáše ot iudéj chodíti. ón že iscilívšaho i predlaháše, jáko rékša v subbótu chodíti, ne vídyj kakóv jésť: Iisús bo, hlahólet, naródu támo sobrávšusja, uklonísja ukrývsja. Po sích že obríte jehó Iisús vo svjatílišči, i hlahólet jemú: sé zdráv býl jesí, ktomú ne sohrišáj, da ne hóršeje čtó tebí búdet. Sijé že rekóša ňícyi reščí Christú neprávo hlahóľušče: ponéže tój imjáše dáti Ijisúsu udarénije pósľížde, jehdá archijeréju Kaiáfi predstojáše, i hóršeje razslablénija iskušénije ottúdu nasľíditi, víčnym ohném, ne trídesjať i ósm lét tókmo, no prísno múčitisja. Páče že pokazá Christós, ot hrích jemú razslablénija prikľučítisja némošči. Ne úbo že vsjákaja boľízň ot hrích, no i ot jestéstvenna nedúha, i ot objadénija, i nepoléznstva, i iných mnóhich nachódit. Razumív úbo razsláblennyj, jáko Iisús jésť sotvorívyj jehó zdráva, sehó iudéem ustrojájet vídoma. oní že na hňív poostrívšesja, iskáchu ubíti Christá, jáko úbo subbótu razrušáše. ón že ťím mnóhaja hlahólaše, sostavľája, jáko právedno i v subbótu blahoďíjstvovati: i jáko tój sám jésť, íže subbótu rekíj bľustí, jáko ráven jésť Otcú, i jákože ón ješčé ďílajet, táko i séj. Vídomo že, jáko ín séj razsláblennyj, ónaho íže v Matféi razsláblennaho: óno úbo v chrámiňi soďíjasja, i služáščim ónomu čelovíkom, i ostavľájutsja tebí hrisí, slýšavšu. Sijé že v pritvóri soďíjasja, i čelovíka ne imíjaše, jákože hlahólet svjaščénnoje Jevánhelije, i jáko ódr vzját jákože i ónyj. Prázdnujetsja že nýňi, za jéže v pjatdesjátnici i semú soďíjatisja, jákože i jéže o samarjanýňi i o sľipóm. Thomú bo i mironósicy, vo uvirénije jéže iz mértvych voskresénija Christóva prázdnujem: próčaja že do voznesénija: zané sijá vo vrémja pjatdesjátnicy íže ot jevréj razlíčno ďíjstvova, i jáko o sích Joánn vkrátci táko pomjanú. Neizrečénnoju mílostiju tvojéju Christé Bóže náš, pomíluj nás. amíň.

Písň 7.

Irmos: Otroki ot péšči izbávivyj, * byv Čelovík, * stráždet jáko smérten, * i strástiju smértnoje, * v netľínija oblačít blahoľípije, * Jedín blahoslovén * otcév Boh, i preproslávlen.

Žený s míry bohomúdryja v sľid Tebé tečáchu: * Jehóže, jáko mértva, so slezámi iskáchu, * pokloníšasja rádujuščyjasja Živómu Bóhu, * i Páschu tájnuju * Tvojím, Christé, učenikóm blahovistíša.

Smérti prázdnujem umerščvlénije, * ádovo razrušénije, * inóho žitijá víčnaho načálo, * i ihrájušče pojém Vinóvnaho, * Jedínaho blahoslovénnaho * otcév Bóha, i preproslávlennaho.

Jako voístinnu svjaščénnaja, * i vseprázdnstvennaja sijá spasíteľnaja nošč, * i svitozárnaja, * svitonósnaho dne, * vostánija súšči provozvístnica: * v néjže bezľítnyj Svit iz hróba plótski vsim vozsijá.

Bohoródičen: Umertvív Sýn tvój smérť, vseneporóčnaja dnés, vsím smértnym prebyvájuščij živót vo víki vikóv darová, jedín blahoslovénnyj otcév Bóh i preproslávlennyj.

Vsím cárstvujaj sozdánijem, býv čelovík, vselísja vo tvojú Bohoblahodátnaja utróbu, i raspjátije preterpív i smérť, voskrése Bohoľípno, sovozstáviv nás jáko vsesílen.

irmós: Bóžija snischoždénija óhň ustyďísja v Vavilóňi inohdá sehó rádi ótrocy v peščí rádovannoju nohóju, jáko ko cvítnici likújušče, pojáchu: blahoslovén jesí, Bóže otéc nášich.

Usérdno izšél jesí úz véšči, o vseblážénne! jáko Bóžij predstáteľ, i bohoduchnovénnaho býv vístnik Bohoslóvija, vopíti naučíl jesí: blahoslovén jesí, Bóže otéc nášich.

Jáko travú vminíl jesí zláto i bohátstvo, o vseblažénne! I síno jáko zláto tebí ďíjstvom božéstvennym býsť, bohoslóvjašču soďíteľa i Hóspoda: blahoslovén jesí, Bóže otéc nášich.

Dúch svjatýj ot Otcá beznačáľnaho ischoďášč, i ot tebé nerazďíľňi prijémlem, Slóve jedinoródne Bóžij, apóstolom zváti vozvistíl jesí: blahoslovén jesí, Bóže otéc nášich.

Bohoródičen: Chrám i paláta carjá Christá bylá jesí, i ódr jedína Solomónov: jehóže, jákože rečé pisánije, okružájut síľniji šesťdesját. S tobóju nýňi, Ďívo, zovút, i pojút: blahoslovén jesí, Bóže otéc nášich.

irmós: Plámeň orosívyj péščnyj, i ótroki neopalímy spasýj, blahoslovén jesí vo víki, Hóspodi Bóže otéc nášich.

Prostérta ťá na drévi jáko zrjáše, svít skrý sólnce, ne mohúščeje mírovi svitíti, tebí vóleju zašédšu vsecarjú, na prosviščénije vsích jazýkov.

Voskrésl jesí istoščívyj hróby, i pľinívyj ád síloju vsesíľnoju: ťímže pojém čestnóe tvojé Christé, i božéstvennoje vostánije.

Jáko mértva čtó živáho íščete? Vostá, ňísť vo hróbi, mironósicam vopijáše drévle, blistájajsja zrákom Božéstvennyj ánhel.

Sležášča v ľíťich mnózich razsláblennaho slóvom iscilívyj, vopijál jesí: vozmí ódr tvój, i chodí, pojá velíčija Bóžija.

Archánhelu Michaílu:

Michaíle načáľnyj vojevódo Hospódeň, vírno v božéstvenňim tvojém chrámi sobirájuščichsja, vo chvalénije Bóžije nastavľáj, pokryváj ot vsjáčeskich zól chodátajstvom tvojím.

Sláva: O Tróice, víroju pojúščyja ťá, jáko Bóha vsích i Vladýku, ot vsjákich bíd spasáj, i tvojích bláh pričástniki sotvorí.

I nýňi, Bohoródičen: Ďívstvuješi róždši páče slóva, préžde vsích vík rodívšahosja ot beznačálna Otcá netľínno: sehó rádi Čístaja tebé ublažájem.

Otroki ot péšči izbávivyj, * byv Čelovík, * stráždet jáko smérten, * i strástiju smértnoje, * v netľínija oblačít blahoľípije, * Jedín blahoslovén * otcév Boh, i preproslávlen.

Pisň 8.

Irmos: Sej narečénnyj i svjatýj deň, * Jedín subbót Car i Hospóď, * prázdnikov prázdnik * i toržestvó jesť toržéstv, * vóňže blahoslovím Christá vo víki.

Prijidíte, nóvaho vinohráda roždénija, * Božéstvennaho vesélija, * v naróčitom dni Voskresénija, * Cárstvija Christóva priobščímsja, * pojúšče Jehó * jáko Bóha vo víki.

Vozvedí ókrest óči tvojí, Sijóne, i vižď: * se bo prijidóša k tebí, * jáko bohosvítlaja svitíla, * ot západa, i sívera, i mórja, * i vostóka čáda tvojá, * v tebí blahoslovjáščaja Christá vo víki.

Troičen: Otče Vsederžíteľu, i Slóve, i Dúše, * tremí sojediňájemoje vo Ipostásich Jestestvó, * Presúščestvenne i Prebožéstvenne, * v Ťa krestíchomsja, * i Ťa blahoslovím vo vsja víki.

Bohoródičen: Priíde tobóju v mír Hospóď Ďívo Bohoródice, i črévo ádovo rastórh, smértnym nám voskresénije darová: ťímže blahoslovím jehó vo víki.

Vsjú nizložív smérti deržávu Sýn tvój Ďívo, svoím voskresénijem, jáko Bóh krípkij sovoznesé nás i oboží: ťímže vospivájem jehó vo víki.

irmós: Sedmeríceju péšč chaldéjskij mučíteľ Bohočestívym neístovno razžžé, síloju že lúčšeju spasény sijá víďiv, tvorcú i izbáviteľu vopijáše: ótrocy, blahoslovíte, svjaščénnicy, vospójte, ľúdije, prevoznosíte vo vsjá víki.

Jáko blahoľípna, i blahoznameníta preslávnaja pámjať tvojá, blahovístniče Iisúsova Božestvá, Božéstvennaja blahouchájušči cérkvi vozsijá. Ťím rádujuščesja, vírnii, pojém: ótrocy, blahoslovíte, svjaščénnicy, vospójte, ľúdije, prevoznosíte vo vsjá víki.

Bohoslóva imúšče líku činonačáľnika, ťá ot nehó, Christé, Bohoslóvima, Bóha vozviščájem so Otcém i Dúchom, i jedinonačáľstvenňi pisnoslóvjašče vopijém: ótrocy, blahoslovíte, svjaščénnicy, vospójte, ľúdije, prevoznosíte vo vsjá víki.

Bohoródičen: Voploščénnaho rodilá jesí Bóha Slóva, vseneporóčnaja, sehó umolí ohňá mja izbáviti: sé bo žitijé mojé vsé oťahčísja, vsé porabótisja ľútymi hrichámi. Ťím k tebí, Ďívo, pribiháju, i ťá prizyváju obrádovannuju.

Irmós: Ánhelmi nemólčno v výšnich slávimaho Bóha, nebesá nebés, zemľá i hóry, i chólmi, i hlubiná, i vés ród čelovíčeskij, písňmi tohó, jáko Sozdáteľa i Izbáviteľa blahoslovíte i prevoznosíte vo vsjá víki.

Zavísa razdrásja raspénšusja tebí Spáse náš, i otdaváše mértvyja, jáže požré smérť: i ád obnažísja, tebé zrjá v preispódnich zemlí bývša.

Hďí tvojé žálo jésť smérte? Hďí tvojá áde, nýňi pobída? Voskrésšu carjú, umertvílsja jesí i pohíbl, ne ktomú cárstvuješi: krípkij bo vzját jáže imíl jesí svjázannyja.

Tecýte skóro, vozvistíte apóstolom voskresénije, mironósicam javléjsja júnoša viščáše: voskrése Vladýka, i s ním íže ot víka mértviji preslávno.

Ľíty mnóhimi sležáj razsláblennyj vzyváše: pomíluj mjá izbáviteľu, nedoumínijem soderžíma. Séj že poveľivájet jemú vzjáti tščáteľno ódr, i právo stupáti.

Archánhelu:

Jáko neveščéstvennych predvodíteľ archistratíže síl, s námi prosí nám prehrišénij izbavlénije, ispravlénije že žitijá, i támošnich naslaždénije bláh víčnych.

Bláhoslovím Otcá, i Sýna, i svjatáho Dúcha, Hóspoda.

Nesozdánnoje, nepresikómoje suščestvó, trijipostásnoje Božestvó, Otcá beznačáľna Bóha, i Sýna, i Dúcha svjatáho vospoím sohlásno, serafímskuju zovúšče strášnuju písň.

I nýňi, Bohoródičen: Svítok ťá drévle zrjáše Isáia prisnoďívo, v némže pérstom Ótčim, Slóvo bezľítnoje napisásja, ot vsjákaho bezslovésija spasájuščeje nás, slovesý ťa svjaščénnymi vospivájuščich.

Chválim, bláhoslovím, poklaňájemsja Hóspodevi:

Katavásija: Sej narečénnyj i svjatýj deň, * Jedín subbót Car i Hospóď, * prázdnikov prázdnik * i toržestvó jesť toržéstv, * vóňže blahoslovím Christá vo víki.

Čestňíjšuju: ne pojém do otdánija páschi vo vsjá neďíli.

Po 8.pisňi:

Jeréj: Bohoródicu i Máter svíta v písnech vozveličím:

Písň 9.

Irmos: Svitísja, svitísja, * nóvyj Jerusalíme: * sláva bo Hospódňa * na tebí vozsijá. * Likúj nýňi * i veselísja, Sióne. * Ty že, Čístaja, krasújsja, Bohoródice, * o vostániji Roždestvá Tvojehó.

O Božéstvennaho, o ľubéznaho, * o sladčájšaho Tvojehó hlása! * S námi bo nelóžno * obiščálsja jesí býti, * do skončánija víka Christé: * Jehóže, vírniji, * utverždénije nadéždi imúšče, rádujemsja.

O Páscha vélija i svjaščénňijšaja, Christé! * O múdroste, i Slóve Bóžij, i sílo! * Podaváj nam ísťije Tebé pričaščátisja, * v nevečérňim dni Cárstvija Tvojehó.

Bohoródičen: Sohlásno Ďívo, tebé blažím vírniji: rádujsja dvére Hospódňa: rádujsja hráde oduševlénnyj: rádujsja, jejáže rádi nám nýňi vozsijá svít, iz tebé roždénnaho iz mértvych voskresénija.

Veselísja i rádujsja Božéstvennaja dvére svíta: zašédyj bo Iisús vo hrób vozsijá, prosijáv sólnca svitľíje, i vírnyja vsjá ozarív, Bohorádovannaja Vladýčice.

irmós: Užasésja o sém nébo, i zemlí udivíšasja koncý, jáko Bóh javísja čelovíkom plótski, i črévo tvojé býsť prostránňijšeje nebés. Ťím ťá Bohoródicu, ánhelov i čelovík činonačálija veličájut.

Krestú Vladýčňu predstojáj, Ďívi že i Bohoródici čísťij, učeník vozľúblennyj, čístyj Bohoslóvija orhán, jákože ďívstvennik vručénije priját, i chraníteľ neporóčnyja býv Bohoródicy, nýňi dostójno ublažájetsja.

Dostójno vozľúbľ prečístyj, čestnóje i neporóčnoje žitijé tvojé, ánheľski požívša na zemlí, ťá v bráta místo priját, blažénne Joánne, svojéj sýna ťá vozvistí Máteri Bohoródice, s néjuže ťá vsí ublažájem.

Bohoródičen: Spasíteľnyj búdi mí stólp, čístaja, démonov bezďíľny sotvorí polkí, iskušénij molvú i bíd otrivájušči, i strastéj nachódy daléče othoňájušči, i čístoje dajúšči svoboždénije, i božéstvennaja darovánija, nezavístňi mňí prepodájušči.

irmós: Na sinájsťij horí víďi ťá v kupiňí Moiséj, neopáľno óhň božestvá začénšuju vo črévi: Danijíl že ťá víďi, hóru nesikómuju: žézl prozjábšij, Isáia vzyváše, ot kórene Davídova.

Iisúse na drévi vozvyšájem, sovoznésl jesí nás, i položívsja vóleju vo hróbi, iz hrobóv mértvyja voskresíl jesí vsjá, pojúščyja deržávu tvojú nepostižímuju, i sílu tvojú nepobidímuju.

Krasňíjšij ot hróba vozsijál jesí, jáko ženích ot čertóha, krasňíjšij Slóve, i razrušíl jesí áda mráčnoje, i júzniki izvél jesí, sohlásno zovúščyja: sláva slávi tvojéj, sláva Iisúse Bóže vostániju tvojemú.

Vozdychánija že i slézy nosjáščja, s míry vo tščániji vsesvjatýj hrób dostihóša žený, i Christóvu učími bjáchu víroju slávnomu vostániju, jéže prázdnujem v rádosti dušévnoj veseľáščesja.

Posľídovaše zdrávije ťíla, poveľíniju tvojemú Christé i vídim bjáše préžde razsláblennyj, tekíj so tščánijem, i ódr nosjáj, na némže vozležáše ľíty mnóhimi, pisnoslóvja mnóhuju sílu tvojú.

Archánhelu Michaílu:

Prosviščénije nám isprosí, velíkij archistratíže, prísno Svítu velíkomu predstojáj, i umirí nášu žízň, napásťmi vsehdá zmijévymi i obstojáňmi žitijá zýblemuju prísno, dostochváľne.

Sláva: Svít i svítove, žízň že i žízni, slávľu ťá vseblahočéstno, Ótče, Slóve i Dúše svjatýj, triipostásnaja jedínice, nerazďilímaja deržávo, božestvó neslítnoje, svját, svját, svját, vopijá s výšnimi sílami.

I nýňi: Ot svitonósnych prójde ložésn tvojích velíkoje sólnce Christós, i mír prosvití prečístaja, osijáňmi svítlymi, i tmú oťját prestuplénija: ťímže pojém ťá jáko vinú vsích dóbrych, Bohonevísto.

Vmísto Dostójno: irmós, katavásia: Svitísja, svitísja, * nóvyj Jerusalíme: * sláva bo Hospódňa * na tebí vozsijá. * Likúj nýňi * i veselísja, Sióne. * Ty že, Čístaja, krasújsja, Bohoródice, * o vostániji Roždestvá Tvojehó.

Po 9. pisňi.

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jerej: Jáko tebé chváľat vsjá síly nebésnyja, i tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Svját Hospóď Boh náš.

Lík: Svját Hospóď Boh náš. (na hlás 3.)

Stích: Voznosíte Hospóda Boha našeho i poklaňájtesja podnóžiju nohú jeho, jáko svjáto jesť.

Lík: Svját Hospóď Boh náš.

Jeksapostilárij pásci, Plótiju usnúv, * jáko mertv, * Carjú i Hóspodi, * tridnéven voskrésl jesí, * Adáma vozdvíh ot tli, * i uprazdnív smerť: * Páscha netľínija, * míra spasénije.

Sláva: Svitílen. Podóben: Žený uslýšite: Hrómov sýn býv, k čelovíkom bohoslóvil jesí, jéže v načáľi bí Slóvo, apóstole Joánne: vozlehíj bo na pérsi vírno Vladýki tvojehó, i ottúdu počérp bohoslóvija strují, tvár vsjú napojáješi.

I nýňi: Podóben: Žený uslýšite: Predstá čelovikoľúbec i vseščédryj Hospóď óvčej kupíli, jéže iscilíti nedúhi: obríte že čelovíka sležášča mnóhimi ľíty, i k nemú vozopí: vozmí ódr, i idí na putí právyja.

(Hlás 3.) Vsjakoje dychanije da chvalit Hospoda, chvalite Hospoda s nebes, chvalite jeho vo vyšnich. Tebi podobaje pisň Bože.

Chvalíte jehó vsí Ánheli jehó, chvalíte jehó vsjá síly jehó, tebí podobájet písň, Bóže.

Chvalíte jehó sólnce i luná, chvalíte jehó vsjá zvízdy i svít. - Chvalíte jehó nebesá nebés, i vodá jáže prevýše nebés, da voschváľat ímja Hóspodne. - Jáko tój rečé i býša, tój poveľí i sozdášasja. - Postávi já vo vík i vo vík víka, poveľínije položí i ne mímo idét - Chvalíte Hóspoda ot zemlí zmijéve i vsjá bézdny. - Óhň, hrád, sňíh, hóloť, dúch búren, tvorjáščaja slóvo jehó. - Hóry i vsí chólmi, dréva plodonósna i vsí kédry. - Zvírije i vsí skóti, hádi i ptícy pernáty. - Cáriji zémstiji i vsí ľúdije, kňázi i vsí sudijí zémstiji. - Júnoši i ďívy, stárcy s júnotami, da voschváľat ímja Hóspodne, jáko voznesésja ímja tohó jedínaho. - Ispovídanije jehó na zemlí i na nebesí, i voznesét róh ľudéj svojích. - Písň vsím prepodóbnym jehó, synovóm Izrailevym, ľúdem približjuščymsja jemu.

Psalóm 149

Vospójte Hospodévi písň nóvu, chvalénije jehó v cérkvi prepodóbnych. - Da vozveselítsja Izráiľ o sotvoršém jehó, i sýnove Sijóni vozrádujutsja o carí svojém. - Da voschváľat ímja jehó v líci, v tympáňi i psaltíri da pojút jemú. - Jáko blahovolít Hóspoď v ľúdech svojích, i voznesét krótkija vo spasénije. - Voschváľatsja prepodóbniji vo slávi, i vozrádujutsja na ložách svojích. - Voznošénija Bóžija v hortáni ích, i meči obojúdu ostrý v rukách ích. - Sotvoríti otmščénije v jazýcich, obličénija v ľúdech. - Svjazáti carí ích púty, i slávnyja ích ručnými okóvy žeľíznymi.

Psalóm 150

Stích: Sotvoríti v ních súd napísan: sláva sijá búdet vsím prepodóbnym jehó.

hlás 3: Prijidíte vsí jazýcy, urazumíjte strášnyja tájny sílu: Christós bo Spás náš, jéže v načáľi Slóvo, raspjátsja nás rádi, i vóleju pohrebésja, i voskrése iz mértvych, jéže spastí vsjáčeskaja: tomú poklonímsja.

Stích: Chvalíte Bóha vo svjatých jehó, chvalíte jehó vo utverždéniji síly jehó.

Povídaša vsjá čudesá strážije tvojí Hóspodi: no sobór sujetý ispólni mzdóju desnícu ích, skrýti mňáše voskresénije tvojé, jéže mír slávit: pomíluj nás.

Stích: Chvalíte jehó na sílach jehó, chvalíte jehó po mnóžestvu velíčestvija jehó.

Rádosti vsjá ispólnišasja voskresénija iskús priímša: Maríja bo Mahdalína ko hróbu priíde, obríte ánhela na kámeni siďášča, rízami blistájuščasja i hlahóľušča: čtó íščete živáho s mértvymi: ňísť zďí, no vostá, jákože rečé, predvarjája vý v Haliléi.

Stích: Chvalíte jehó vo hlási trúbňim: chvalíte jehó vo psaltíri i húsľich.

Vo svíťi tvojém Vladýko, úzrim svít čelovikoľúbče: voskrésl bo jesí iz mértvych, spasénije ródu čelovíčeskomu dáruja: da ťá vsjá tvár slavoslóvit jedínaho bezhríšnaho, pomíluj nás.

Stích: Chvalíte jehó v timpáňi i líci, chvalíte jehó vo strúnach i orháňi.

hlás 8. Podóben: o preslávnaho čudesé! Blažénne Joánne premúdre, * mnóžestvom téplosti ko Christóvi ľubví * mnóžaje vsích býl jesí, * učeník vozľúblen * vsevídcu Slóvu, * i suďáščemu právymi mírami vséj vselénňij, * čistotóju i ďívstva dobrótami ozarívsja, * ťílom i pomyšléniji, * Bohoblažénne.

Stích: Chvalíte jehó v kimváľich dobrohlásnych, chvalíte Jehó v kimváľich vosklicánija. Vsjákoje dychánije da chválit Hóspoda.

Ďívstva procviténije, * čestných dobroďítelej prijátnoje žilíšče, * premúdrosti orhán, duchóvnyj chrám, * svitonósnaja ustá blahodáti *, cérkvi presvítloje óko, * vsečestnáho Joánna * písňmi duchóvnymi nýňi voschválim, * jáko služíteľa Christóva.

Stích: Vo vsjú zémľu izýde viščánije ích, i v koncý vselénnyja hlahóly ích.

Bohoslóvija vódy, * na pérsi vozléh * premúdrosti počérpl jesí, * i mír napojíl jesí, * Joánne vseizrjádne: * Tróičeskim rázumom * móre izsušíl jesí bezbóžija, * stólp býv i óblak oduševlén, * nastavľáješi nás k nebésnomu nasľídiju.

Stích: Nebesá povídajut slávu Bóžiju, tvorénije že rukú jehó vozviščájet tvérď.

hlás 8. Samohlásen: Blahovístniče Joánne, ravnoánheľne, ďívstvennice, Bohoslóve Bohom naučénne, pravoslávno mírovi prečístoje rebró, króv i vódu istočívšeje propovídal jesí, ímže víčnyj živót prijémlem dušám nášym.

Sláva: hlás 8: Hóspodi, razsláblennaho ne kupíľ iscilí, no tvojé slóvo obnoví, i nižé mnohoľítnyj zapját jemú nedúh: jáko hlása tvojehó skoríjšeje ďíjstvo pokazásja, i neudobonosímuju ťážesť otvérže, i bréjma odrá ponesé, vo sviďíteľstvo mnóžestva ščedrót tvojích, sláva tebí.

I nýňi, hlás 2: Preblahoslovénna jesí, Bohoródice Ďívo: * voplóščšimbosja iz tebé, * ád pľinísja, Adám vozzvásja, * kľátva potrebísja, Jéva svobodísja, * smérť umertvísja, i mý ožíchom, * ťímže pojúšče vozopijém: * blahoslovén Christós Bóh náš, izvólivyj táko sláva tebí.

Jerej: Sláva tebí pokazávšemu nam svit.

Slavoslovije velikoje. (Včasi spivu ľude stojať)

Sláva v výšnich Bóhu, i na zemlí mir , v čelovícich blahovolénije. Chválim ťa, blahoslovím ťa , kláňajemtisja slavoslóvim ťa. - Blahodarim ťa, velikija rádi slávy tvojejá * Hóspodi Carjú nebésnyj. - Bóže Otče vsederžiteľu, Hóspodi Sýne jedinorodnyj , Isúse Christé, i svjatýj Dúše, Hóspodi Bóže. - Áhnče Bóžij, * Sýne Otč. - Vzémľaj hrich míra, * po­miluj nas. - Vzémľaj hrihí míra, * prijmi molitvy náša. - Siďaj odesnúju Otca, * pomiluj nas. - Jáko ty jedín svjat, ty jedín Hóspoď Isús Christós, * v slávu Bóha Otcá, amiň. - Na vsják deň blahoslovím ťa, * i voschválim ímja tvojé vo viki i vo vík vika. - Spodóbi, Hóspodi, v deň sej bez hrichá sochranítisja nam. Blahoslovén jesí, Hóspodi Bóže Otec nášich, * i chváľno i proslávlenno ímja tvojé vo víki, amiň. - Búdi, Hóspodi, mí­losť tvojá na nas, * jákože upováchom na ťa. - Blahoslovén jesí. Hóspodi, * naučí nas opravdánijem tvoím. - Blahoslovén jesí, Vladýko, * vrazumí nas opravdánijem tvoím. - Blahoslovén jesí, Svjatýj, * prosviti nas oprav-dánii tvoímí. - Hóspodi, prí­bížišče byl jesí nam, v rod í rod. - Az rich, Hóspodi, po­miluj mja: * i iscilí dúšu moju, jáko sohriších tebí. - Hóspodi, k tebí pribihóch, naučí mja tvoríti vóľu tvoju, jáko ty jesí Boh moj - Jáko u tebé jésť istóčnik života, * v svíťi tvojém uzrim svit. Probávi mílosť tvoju* víduščym ťa.

Svjatýj Bóže, svjatýj kripkij, svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas. 3x.

Sláva, i nýňi: Svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas.

Svjatýj Bóže, svjatýj kripkij, svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas

Tropár po Slavosloviji:

hlás 1, 3, 5, 7. Dnés spasénije míru býsť, pojém voskrésšemu iz hróba, i načáľniku žízni nášeja, razrušív bo smértiju smérť, pobídu dadé nám i véliju mílosť.

hlás 2, 4, 6, 8. Voskrés iz hróba, i úzy rasterzál jesí áda, razrušív bo osuždénije smérti Hóspodi, vsjá ot sitéj vrahá izbávivyj, javívyj že sebé apóstolom tvojím, poslál jesí ích na própoviď, i ťími mír tvój podál jesí vselénňij, jedíne čelovikoľúbče.

Jerej: Pomíluj nás Bóže po velícij mílosti tvojéj, mólimtisja uslýši i pomíluj.

Lik: Hóspodi pomíluj 3x.

Jéšče mólimsja o svjaťíjšem vselénsťim Archijeréji (ímja rék), i o bohoľubívim Jepískopi nášem Kýr (ímja rék), o vsečestňíjšem otcí nášem Protoarchimandríťi (ímja rék), i Protoihúmeňi (ímja rék), Ihúmeňi (ímja rék), i o otcích nášich duchóvnych, i o vséj jéže vo Chrisťí brátiji nášej.

Hóspodi pomíluj. 3x

Ješčé mólimsja o predstojáščich ľúdech, i ožidájuščich ot tebé velíkija i bohátyja mílosti, za tvorjáščich nám mílostyňu, i za vsjá pravoslávnyja christijány.

Hóspodi pomíluj. 3x

Jerej: Jáko mílostiv i čelovikoľúbec Bóh jesí, i tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lik: Amíň.

Jekténija prositelnaja:

Jerej: Ispólnim utrénuju molítvu nášu Hóspodevi.

Lik: Hóspodi pomíluj.

Zastupí, spasí, pomíluj i sochraní nás, Bóže, tvojéju blahodátiju.

Hóspodi pomíluj.

Útra vsehó soveršénna, svjáta, mírna i bezhríšna, u Hóspoda prosím.

Podáj Hóspodi.

Ánhela míra, vírna nastávnika, chraníteľa dušám i ťílom nášym, u Hóspoda prosím.

Proščénija i ostavlénija hrichóv i prehrišénij nášich, u Hóspoda prosím.

Dóbrych i poléznych dušám nášym, i míra mírovi, u Hóspoda prosím.

Próčeje vrémja životá nášeho v míri i pokajániji skončáti, u Hóspoda prosím.

Christijánskija končíny životá nášeho, bezboľíznenny, nepostýdny, mírny, i dóbraho otvíta na strášňim sudíšči Christóvi, prosím.

Presvjatúju, Prečístuju, Preblahoslovén-nuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, samí sebé, i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Tebí Hóspodi.

Jerej: Jáko Bóh mílosti i ščedrót i čelovikoľúbija jesí, i tebí slávu vozsylájem, Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, i nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lik: Amíň.

Mír vsím

I dúchovi tvojemú.

Hlavý váša Hóspodevi prikloníte.

Tebí Hóspodi.

Jerej hlahólet molítvu sijú tájno: Hospodi svjatýj, vo výšnich živýj, i na smirénnyja prizirájaj, i vsevíďaščim ókom Tvojím prizirájaj na vsjú tvár, Tebí prokloníchom výju sérdca i ťilesé, i mólimsja Tebí: prostrí rúku Tvojú nevídimuju ot svjatáho žilíšča Tvojehó, i blahosloví vsja ný. I ášče čtó sohrišíchom vóleju ilí nevóleju, jáko bláh i čelovikoľúbec Boh prostí, dáruja mirnaja i premirnaja blahaja Tvoja.

Jerej: Tvóje bo jest jéže mílovati i spasáti ný Bóže i tebí slávu vozzsylájem, Otcúi Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lik: Amíň.

Diákon: Premúdrosť.

Lík: Blahosloví.

Jeréj: Syj blahoslovén Christós Bóh náš, vsehdá, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lík: Amíň. Utverdí, Bóže, svjatúju pravoslávnuju (ilí katholíčeskuju) víru, vo víki vikóv.

Jeréj: Presvjatája Bohoródice, spasí nás.

Lík: Svitísja, svitísja, nóvyj Jerusalíme: sláva bo Hospódňa na tebí vozsijá. Likúj nýňi i veselísja, Sióne. Ty že, Čístaja, krasújsja, Bohoródice, o vostániji Roždestvá Tvojehó.

Jeréj: Sláva tebi, Christé Bóže, upovánije náše, sláva tebí.

Lík: Christós voskrése iz mértvych, smértiju smerť popráv i súščym vo hrobích živót darováv. Hóspodi, pomíluj (3x). Blahosloví.

Jeréj: Christós voskrésyj iz mértvych, smértiju smerť poprávyj i súščym vo hrobích živót darovávyj, ístinnyj Bóh náš, molítvami prečístyja svojejá Mátere, svjatých slávnych i vsechváľnych apóstol . . . i vsích svjatých, pomílujet i spasét nás, jáko bláh i čelovikoľúbec.

Lík: Amíň.

Ášče mírjan molítsja, hlahólet tókmo: Svitísja, svitísja, nóvyj Jerusalíme: Sláva, i nýňi: Hóspodi, pomíluj (3x) Hóspodi, blahosloví. Molítvami svjatých otéc nášich, Hóspodi Iisúse Christé Bóže náš, pomíluj nás. Amíň.

Sláva, i nýňi:

Stichíra Jevánheľskaja, hlás 3: Mahdalíňi Maríi, Spásovo blahovistvújuščej iz mértvych voskresénije i javlénije, ne vírujušče že učenicý, ponosími býša o žestosérdiji: no známeňmi vooružívšesja i čudesý, ko propovídaniju posyláchusja. I tý úbo Hóspodi, k načáľnomu svítu voznéslsja jesí Otcú: oní že propovídaša vsjúdu slóvo, čudesý uvirjájušče. Ťímže prosvitívšesja ťími, slávim tvojé jéže iz mértvych voskresénije, čelovikoľúbče Hóspodi.